 |
|
|
| gedachtewisseling in vriendschap |
|
|
| 31-05-2008 |
 Vloekers moeten gestenigd worden volgens Leviticus...heftig hoor. |
Dag Hassan,
En hier komt dan de volgende uitleg:
Nu lees je dus: vloekers moesten gestenigd worden.
En dan zeg je:
"Nou nou....dan zou zowat de hele stad Den Haag gedood moeten worden"
( Je hebt het dan over Leviticus 24 v 14-16).
Hassan!....een eerste conclusie mijnerzijds: woon jij soms in Den Haag? Nu ja; grapje...maar nu het echte werk.
Geen enkele tekst uit de bijbel is voor ons nutteloos. Schijnbaar verouderde teksten kunnen, indien met liefde gelezen, een boodschap voor nú inhouden, wanneer ze naar deze tijd 'overgehaald' zijn.
Allereerst gaat het niet over 'vloekers', zoals wij die kennen, maar over bewuste 'godslasteraars'. Dat scheelt al een slok op een borrel.
En dan dit: de 'vloeker in kwestie' was van gemengden bloede. Hij behoorde tot de menigte van allerlei slag, die met de zuivere Israelieten uit Egypte was getrokken. (Exodus 12 v 38).
Het is tot handtastelijkheden gekomen tussen hem en een zuiver Israelitische man tijdens een ruzie , die zij hadden.
En nu heeft 'de halve Egyptenaar' twee dingen gedaan;
- hij heeft de naam van Jahweh doorboord met woorden...hij heeft die naam eigenlijk gekruisigd alsof hij die wilde ontkrachten.
- hij heeft de naam van Jahweh als inhoudloos verklaard. Hij ontkent daarmee, dat er enige kracht van die naam uitgaat.
Wat wil de man hiermee bereiken. Naar de oud-oosterse voorstelling kan men, door het uitspreken van bepaalde magische spreuken de god van een ander volk trachten van zijn kracht beroven. Daarmee berooft men het volk, nauw verweven met zijn god, van zijn kracht; daarmee berooft men uiteindelijk elk afzonderlijk individu van dat volk van zijn kracht.
Om zijn tegenstander, die in de handtastelijkheden hem klaarblijkelijk te sterk is, te 'ontkrachten', spreekt de 'gemengdbloedige' nu geen gewone vloek uit, maar hij tast des HEREN heilig Wezen aan, dat voor inhoudloos verklarende.
De straf laat zich raden: de HERE geeft als zijn oordeel, dat deze aanranding van zijn WEZEN onverbiddelijk de doodstraf eist. Buiten het leger moet die doodstraf voltrokken worden, want de legerplaats moet zelf rein blijven.
De mensen, die de godslastering gehoord hebben, leggen allereerst hun handen op het hoofd van de godslasteraar en brengen de verontreiniging, die ze alleen al hebben opgelopen door het horen van die vreselijke woorden, op de vloeker over. En daarna volgt steniging.
En dan wordt dit gebeuren de aanleiding tot nieuwe wetgeving. Zulk een godslastering mag nooit meer geschieden en wanneer die toch geschiedt, dan moet de godslateraar gedood worden, zoals ook nu is geschied.
Israel is nauw verbonden met de God van hemel en aarde. Een aantasting van die naam door een buitenstaander, maar dan nog wel van binnenuit, is een dodelijke bedreiging, alles binnen het raam van het denken van die tijd.
Hassan...en weér de vraag; hoe vertalen wij dat nu eens naar deze tijd.
Zijn er ook nu nog mensen, die de naam des Heren uitdrukkelijk lasteren. O...maar genoeg. ik heb van mijn leven al zoveel zeerdoende woorden gehoord. En soms kwamen die stemmen voort uit een uitdrukkelijk honen van God en van zijn dierbaarste geschenk aan ons...zijn eigen Zoon, Zijn eigen Wezen, dat voor ons leed, streed en overwon op Golgotha en in Gethsemane.
Het is soms moelijk voor ons om te onderscheiden tussen kwaadaardige, wondende laster en onverstand en onbegrip.
Deze 'halve Egyptenaar' had al lang genoeg met het volk Israel meegetrokken om de voorgeschiedenis te kennen , (de tien plagen) en de eerste wonderen tijdens de uittocht. Met die Israelitische moeder van hem was hij heel wel op de hoogte van de 'couleur locale' van de Israelieten. Zo voor het oog was hij een van hen, maar toch....door die Egyptische vader was hij 'anders'. Hij wist, hoe hij moest 'wonden' en beledigen en de Israelieten tot op het bot schofferen. En hij maakte van die kennis gebruik.
Ook tegenwoordig kennen wij die mensen; ze kennen de weg en ze weten de spraak van de Christenheid, ze hebben in onze kerken gezeten, maar innerlijk waren zij er nooit echt mee verbonden. En nu komen de felste en meest bezerende woorden juist van hen.
Moeten wij nu toch, wanneer wij zulke mensen kennen, ons gaan opwinden en aan hen allerlei lelijke dingen toewensen.
Nee, de tijden zij ook geestelijk veranderd.
Wij zullen ook voor hen bidden, als de Heer dat in ons hart legt, maar wij zullen de Heer om kracht vragen om de door hen geslagen wonden te helen. En geestelijk zullen wij ons reinigen van elke besmeuring door hun honende woorden, die wij dan toch maar gehóord hebben.
Hassan; ik geef je een voorbeeld. Onlangs hoorde ik iemand, die wist, waar hij het over had, zeggen:
"Christenen....daar moet je niet bíj willen horen...dat dóe je niet...."
En wat het nu was; dat kan ik moeilijk zeggen: ik werd door deze minachtende woorden zo onzeker. Zeker troffen die woorden mij op een kwetsbaar moment. Even dacht ik;
"Ben ik dan eigenlijk heel erg raar....heel erg 'passé'....een ventje van 'de nachtschuit'...een soort fossiel uit een rariteitenkabinet".
Ik heb mij daar echt van moeten reinigen. Ik heb dan wel niet mijn handen geestelijk op het hoofd van die lasteraar gelegd om de verontreiniging van mij op hem terug te leggen. Ik heb hem aan de Heer overgelaten en gebeden:
"Heer...reinig mij van alle stof, dat de hele dag door op mij neerdwarrelt. Reinig mij ook van deze 'stofwólk'".
Hassan; ik versnel mijn antwoorden aan jou. Deidre komt met zoveel vragen van haar en haar vriendin. Je hoort weer gauw van mij.
Daag
Ger
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
