 |
|
|
| gedachtewisseling in vriendschap |
|
|
| 09-09-2006 |
 Is ijdelheid verkeerd ? |
Dag Niem,
Er zijn al zovele uitstekende dingen gezegd, dat ik het over een heel andere boeg moet gooien om nog iets toe te kunnen voegen.
Niem, ijdelheden- ook dát is al gezegd- hebben in de bijbel een iets ruimere betekenis, dan jonge, vrolijke, er graag goed uitziende mensenkinderen, er in eerst eaanleg achter zoeken.
Van het hiernavolgende zal jij misschien zeggen:
"Nu ja...goedbedoeld....maar hier kan ik niet zoveel mee".
Maar goed; komt-ie:
In Deuteronomium 32 v 21 zegt de Here:
"Zij krenken mij met hun ijdelheden".
De Heer God spreekt er hier over, dat er mensen zijn, die Hem wel terdege gekend hebben. Maar op een gegeven ogenblik verveelde de dienst van de Heer hen. Zij gingen allerlei andere dingen bedenken en besteedden daar hun energie aan.
Ik heb een jongeman gekend, die echt wel een tijd lang met de Heer op pad was. Maar op een gegeven ogenblik was het allemaal 'beetje gewoontjes' in zijn idee en toen las hij een spannend boek:
"Waren de goden kosmonauten".
En uitgaande van dat boek had hij al gauw een hele kast vol moet boeken over ufo's en geheimzinnige beschavingen en achtergebleven tekenen op hoogvlakten.
En toen ik hem na jaren weer eens sprak, zat hij vol met ideeën op dat gebied en voor de Heer was er ook niet meer het kléinste plaatsje overgebleven in zijn hart.
Ijdelheid in deze zin is dus eigenlijk alles, waar je in feite voor je geestelijke groei niets aan hebt, maar waar je toch in investeert.
Op dit soort ijdelheid duidt het boek Job ook, wanneer daar gezegd wordt; 31 v 31:
"Betrouw niet op ijdelheid...je komt bedrogen uit....ijdeheid is je vergelding".
Nu zou iemand kunnen zeggen:
"Maar dit werd gezegd door Elifaz. En die Elifaz was toch 'geen goeie'. Later kreeg hij toch een standje van God, (42 v 7).
Goed, laat dit dan zo zijn, maar dat laat toch onverlet, dat Elifaz ook wel eens goede dingen zei.
Ik heb een man gekend, die het helemaal had ontdekt: een dieet van noten en zuidvruchten, net als in 'Shrangi La', een vallei ergens. Daar kon je heel oud mee worden.
Ik sprak hem over de goede dingen van God, die de potentie hadden om zelfs zijn hele lichaam te genezen, (Spr 4 v 22).
Nee, dat was dan niet zo, hij hield het maar bij zijn geïmporteerde abrikozen.....hij was toch nog gezond, nou dan... Maar éen keer sprak hij mij
, aan het eind van zijn leven toe, temidden van al zijn zuidvruchten:
"Ach....wat is het allemaal...het hele leven...éen gang naar het graf".
Zeg nu niet, dat ik er voldaan bij zat, zo van "Boontje komt om zijn loontje". Ik voelde me heel sneu op dat moment.
Maar zijn 'gezond leven' had op dat moment geen antwoord voor hem.
En dan is daar verder Prediker. Hij is toch wel echt de man, die er diep op is ingegaan. Wat er toch allemaal ijdelheid is en najagen van wind. Zelfs 'jeugd en jonkheid' zijn ijdelheid, 11 v 10. Daarmee bedoelt Prediker, dat je op je jeugdige kracht niet moet vertrouwen, als iets, dat je altijd bij zal blijven.
Ach nu ja; ik heb ook wel de zekerheid gezocht in mijn jongemannenkracht, want- zonder er nu nog op te pochen- ik ben vroeger heel sterk geweest. Maar nu met mijn 81, stond ik te plukken aan een zwaar pak. Mijn 14-jarige kleinzoon, een 'beer van een knul' kwam erbij en zei:
"Opa...schei maar uit. Doe ik wel even".
En ik zag hem fier naar huis lopen, spelende met dat gewicht.
Niem....houd jij het nu maar op al die andere goede antwoorden. Neem híervan mee, wat je nu of later gebruiken kunt.
Daag
Ger
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
