 |
|
|
| gedachtewisseling in vriendschap |
|
|
| 21-07-2006 |
 Wie dichter bij zichzelf wil komen, komt- als regel- verder van huis. |
Dag Zuzanne,
Je derde vraag, abusievelijk als '4' vermeld, maar ja: het is ook zo warm.
"Maar dat kán toch niet dat ik een 'niemand' ben. Ik ga net zolang graven totdat ik er achter ben, wie ik nu eigenlijk bén".
Dat moet je echt niet doen, Zuzanne. Ik hoor zo vaak die kreet:
"Ik ben bezig om 'bij mijzelf' te komen".
Maar nooit hoor ik dat iemand 'er is'.
Wel zegt 2 Korinthiërs 13 v 5:
"Onderzoek bij uzelf of u vast op God vertrouwt",
maar dat is heel iets anders dan een zoektocht naar het eigen wezen.
Er is maar éen íemand die ons innerlijk wezen van haver tot gort kent. En dat is de Heer God. Van eeuwigheid zijn wij er al in zijn grote plan.
Psalm 139 v 16 zegt;
"Uw ogen zagen mijn vormeloos begin;
in uw boek waren zij alle opgeschreven,
de dagen die geformeerd zouden worden,
toen nog geen daarvan bestond".
Hij die van eeuwigheid is en die is tot ín eeuwigheid, kent jouw wezen, heeft het zelf ontworpen, kent alle 'ins' en 'outs'ervan.
Daarom zegt ver 1 - 3:
"Heer, u kent mij, u doorgrondt mij,
u weet het als ik zit of sta,
u doorziet van verre mijn gedachten,
ga ik op weg of rust ik uit, u merkt het op,
met al mijn wegen bent u vertrouwd".
Dus....wanneer je wat weten wilt over jezelf, dan ga je naar God toe. Maar wat moet je nu eigenlijk vooral weten; vers 23/24 geeft hierop het antwoord:
"Doorgrond mij, God, en ken mijn hart,
peil mij, weet wat mij kwelt,
zie of ik geen verkeerde weg ga,
en leid mij over de weg die eeuwig is".
Maar ga geen boeken lezen om 'dichter bij jezelf' te komen.
Want 'Feind hört mit",
(de vijand - de satan- luistert mee).
Er zijn van die technieken om 'alles van je naar boven te halen'. En dan lígt het daar en dan is er geen mogelijkheid om die aan de dag getreden narigheden te genezen. Al dat 'in jezelf gegraaf'leidt alleen maar tot grotere verwarring. Geef ook dít in de hand van de Heer.
Daag
Ger
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
