Dag Gerben,
Je wierp deze stelling op:
"Het gebrek aan echt mannelijk optreden is een van de redenen van de geringe uitstraling van de kerk".
Mijn antwoord:
Ik zie dit niet als een van de redenen;
Ik herinner mij flitsen van een ouderwets gedicht over de geneugten van het schaatsenrijden:
"O...welk genot op die ijzers te drijven
't Ruim te doorklieven in gonzende vlucht.
Bogen op't galmend metaal te beschrijven
Zacht gedodijnd als gewiegd op de lucht
.......
"Deksels die kan het", zo hoor 'k om mij henen
NU IK MIJ REP NAAR DE RUIMERE KLUCHT"
('Klucht' is hier: een meer uitgebreide ijsvlakte).
Gisteren beluisterde ik een dominee, die het had over Asa, een koning van Israel, die goed met God begon; maar het was toch een beetje 'een lied, dat als een nachtkaars uitging'.
Die dominee had een mooie, sterke stem en je kon je bij die stem zo echt een 'he-man' voorstellen.
't Was een goede preek en 'ik nam er best wel weer iets uit mee'. maar toch denk ik, dat er sommige jonge mensen onder zijn gehoor zaten en misschien ook wel ouderen, die gedacht hebben:
"Deze lofzang op Jezus, waar alles op uitliep, heb ik nu al zoveel gehoord. Het is niet NIEUW!"
Weet je, wat er met die dominee was. Hij was een goede 'schaatsenrijder', maar hij durfde niet dóor te rijden naar die grote ijsvlakte, die verder op wachtte, buiten het gebied, waar iedereen schaatste.
Want er was zoveel meer mogelijk:
- hij had kunnen vragen:
"Waarom doofde het vuur bij Asa.....kennen jullie dat ook in eigen leven; dat het vuur dooft".
En hij had kunnen wijzen op de duivel, die altijd met zijn grote deken van vergeling klaar staat om alle veelbelovende vuren te laten stikken in vergrijzing.
- Hij had kunnen zeggen:
"Maar wat is het goed, dat wij met de doop in de Heilige Geest, door Jezus' offer toegankelijk geworden, uit die dodelijke spiraal van 'de vaart eruit laten gaan' kunnen ontsnappen" . Hij had kunnen wijzen op de Geestesgave van 'het spreken in tongen', waardoor wij ons geloof kunnen bouwen.
- Hij had al die heerlijke dingen kunnen zeggen over de doop door onderdompeling als getuigenis van de wedergeboorte , die innerlijk ons heeft verheugd
- Hij had...o, hij had nog veel meer dingen kunnen doen...
En hij kón ze doen, want elke dominee weet hier nu onderhand wel van. Maar conventie en kerkelijk besef en wie weet wat allemaal meer, verhinderden hem om nu eens lekker uit te rijden op die heerlijke wijde vlakten, die de Heer ons ter beschikking heeft gesteld.
En zijn gehoor snakt, net als alle andere gehoren over de hele wereld ernaar, dat nu eens gezegd wordt, na een lofzang op het grote werk van onze Heer Jezus Christus, wat er allemaal méer mogelijk is en wat er allemaal in de bijbel staat over 'de zonen Gods, naar wie de wereld reikhalzend uitziet'.
En dat niet gebruik maken van de ruime mogelijkheden, die God ontsluit, maakt , dat de uitstraling gering is.
Ik kerk in een Volle Evangeliesam en gisteren was er weer een nieuw lied om de Heer te prijzen. We zongen het niet in canon, nee, volgens een heel nieuw concept. Mannen en vrouwen zongen verschillende liederen 'door elkaar heen' en ik had de tranen in de ogen, zo mooi klonk het.
En naast mij stonden jonge mensen en zij dansten van blijdschap en opwinding.
En toen was er een prediker, die voluit schaatste op de wijdste 'klucht', die je je maar denken kunt.
O...ik gun dit iedereen.
Daag
Ger |
