 |
|
|
| gedachtewisseling in vriendschap |
|
|
| 11-01-2006 |
 |
Dag Brenda,
Wat je daar schrijft is zo herkénbaar voor mij uit mijn verleden thuis, overigens al weer 'eeuwen geleden', want ik ben 83.
Wij lazen thuis aan tafel ook niet uit de bijbel, tot er iets schokkends gebeurde door een ernstige ziekte. Vanaf toen las mijn vader geregeld een stukje en dat ging in het begin best onwennig.
En bidden ging ook 'stil'. Mijn vader heeft - voor zover ik mij kan herinneren- nooit voorgegaan in gebed. Toen ik later 'ondergedoken' was, kwam mijn vader eens een keer op mijn onderduikadres op bezoek en vroeg mijn 'onderduikvader':
"Denk je dat je vader met ons de maaltijd met gebed wil beëindigen. Is hij dat gewend".
En ik riep vol bravour:
"O ja hoor".
Maar mijn pa- voor het blok gezet- werd rood van opwinding en bad een beetje onwennig.
Daarentegen bad hij 's avonds wel weer heel lang geknield voor zijn bed en dat doe ík weer niet.
Mensen zijn zo complex.
Dat roept dus allemaal herinneringen bij mij op.
Maar dat jullie na catechisatie samen het 'Onze Vader' afraffelen (soms), roept nu weer niets bij mij wakker. Ik kan mij voorstellen, dat het -als alle formuliergebeden- een 'werktuigelijkheid' bij je wordt.
Maar goed; het gaat jou niet om mijn jeugdherinneringen. Het gaat jou om 'hier' en 'nu':
- hoe krijg ik een beter gebedsleven
- hoe kan ik met meer vrucht de bijbel lezen.
En daarvoor het ik diverse tips:
- Je gebedsleven; je 'stille tijd' stelt niets voor, zeg je. Maar.....jíj bent er niet voor je 'stille tijd'. Die 'stille tijd' is er voor jóu.
Nu stel ik mij zo maar voor, dat je op de fiets naar school gaat en dat het een kwartiertje fietsen is. Het kan hondermaal anders zijn bij jou, maar dan vraag ik van jou: elasticiteit.
Kan je niet zó doen; als je heen of terug rijdt en de vriendinnen hebben afgehaakt; het laatste stukje rijd je alleen, dan zeg je zo eens even tegen de Heer God:
"Lieve Heer....wat was dat nu vervelend ...(of leuk...of wat-dan-ook). Wat zou ik nu eens moeten doen tegen dat vervelende...( of om dat leuke
méer mee te maken enz)".
Praat eens zó met God.
Hij wil je zo graag als zijn kind. Jezus zegt zelf:
"Wie mij 'ontvangen' (in hun 'hart') en in mijn naam geloven, geef ik als voorrecht om kinderen van God te worden", (Johannes 1 v 12)".
Zo kun je daar...op die fiets...of nou ja: op je brommer..tegen de Heer God zeggen:
"Lieve Heer...ik heb de Heer Jezus toch geloofd...misschien is dat wel: in mijn hart ontvangen.Ik geloof toch dat zijn naam geen 'vloekwoord' is maar een 'zegenwoord'...ik bén dan toch een kind van u...ik mag toch alles tegen u zeggen".
En wanneer je thuis komt zegt je moeder tegen je:
"Kind....wat zie jij er opgewekt uit. En dat met die regen; kom gauw binnen".
En jij zegt:
"Is er thee",
maar je denkt:
"Ik ben van buiten natgeregend en van binnen ook , (door de Heer God, met blijde gedachten) en toen vergat ik die regen van buiten".
Laat de 'stille tijd' nooit zo'n 'regel' voor je worden, dat je gedachten krijgt zoals:
"Hè...weer niet gehouden..."
Daniël, iemand uit het Oude testament, spreidde zijn 'stille tijden' over de hele dag.(Daniël 6 v 11).
Ook een ideetje?
- En dan het bijbellezen; het is toch wel goed om de hele bijbel te lezen. Ik doe dat altijd zó:
Stel, dat de eerste bladzijde in het Oude Testament nummert: 3, dan begin ik met : 3. Daarna neem ik 103, 203, 303 en zo vervolgens. Het Oude Testament heeft soms moeilijke stukken, beetje saai en zo. Op deze manier krijg je toch voldoende afwisseling.
Kom je dan bij het Nieuwe Testament, dan nummeert dat weer anders. Maar je bent een slim meisje; je zult best de honderdste bladzijde na die bladzijde uit Maleachi vinden.
En wanneer je gereed bent, dan gewoon 4, 104, 204, 304 enz.
En lees dan de bijbel eens als een liefdesbrief van de almachtige God aan jóu, jong meisje....heel persoonlijk aan jou gericht, evenals deze brief een persoonlijke brief is aan alle mensen.
Want ooit was er een rijmelaar in Nederland die schreef:
"Lees vrij mij zevenmaal, ja zeventig maal zeven...
Nóg van 't verstand niet ál, wat in mij werd geschreven.
Hoe meer gij in mij zoekt, hoe meer gij in mij vindt,
Hoe meer gij in mij leest, hoe meer gij mij bemint".
(Nu ja: 'rijmelaar'...misschien mag je Jacob Cats toch wel als 'dichter' zien).
Dat kan jij ook gaan ervaren.
Kom je nog eens terug Brenda, met wéer vragen of zo.
Daag
Ger
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
