 |
|
|
| gedachtewisseling in vriendschap |
|
|
| 15-12-2009 |
 De vrouw; niet ondoorgrondelijk, maar complementair |
Dag allemaal,
Gevraagd werd:
Waarom zijn de vrouwen zo'n ondoorgrondelijk mysterie ?
In Gen 2 v 18 staat:
"God de HEER dacht:
'Het is niet goed dat de mens alleen is. ik zal een helper maken, die bij hem past".
En dan volgt het welbekende verhaal, dat God een rib uit het lichaam van Adam neemt en daaruit een vrouw vormt.
Daar heb ik het straks nog over.
Maar nu eerst even over die vrouw. Een man alleen is maar alleen. De mensheid is niet áf, wanneer er niet twee zijn: een man en zijn vrouw. En die vrouw past zo helemaal bij de man. dat zij in haar wezen nu juist die kenmerken ten volle heeft, die hij in mindere mate bezit....en uiteraard omgekeerd.
En een man alleen weet niet, wat hij mist, als zijn complement niet aanwezig is. De eerste man ook niet. Daarom bracht God alle dieren bij Adam, die eerste mens. En Adam gaf met zijn scherpe inzicht aan al die dieren de bij hen passende naam, hij doorgrondde hun wezen.
Maar toen daar een leeuw en een leeuwin statig voorbijgingen, enz enz....kwam bij hem een behoefte op, die hij tevoren nooit gevoeld had:
"Waar is míjn leeuwin ?"
En God gaf hem die en de man was toch blíj !!!...hoor maar:
"Eindelijk éen gelijk aan mij,
mijn eigen gebeente,
mijn eigen vlees, een die zal heten : vrouw
....éen uit een man gebouwd", ( 23).
En zo is het nog steeds: de vrouw is geen geheimzinnig wezen. Zij is verrassend voor de man, zoals de man verrassend voor de vrouw is.
Ik vertaal nu even een Duitse uitdrukking in het Nederlands. Niet omdat jullie geen Duits zouden kennen, maar dit is nu eenmaal een nederlandstalig forum:
"Eert toch de vrouwen,
ze vlechten en weven
hemelse draden
door 't aardse leven".
Lang, lang geleden; ik was pas 26, dus al 60 jaar geleden, kwam ik moe en geïrriteerd uit mijn dagelijkse werk thuis. Maar mijn vrouw wachtte mij op, voelde direct aan, wat er aan schortte en zei:
"Ga nu eerst even lekker zitten".
En toen ik in een stoel neerzeeg, aaide zij mij over mijn hoofd en dat was zo heerlijk ontspannen. Die sfeer deelde zich mee aan ons schattige dochtertje, dat met mijn sloffen kwam aanrennen en riep:
"Papa...soentie.."( schoentjes).
Kijk....dat bedoel ik nu.
Later zei mijn vrouw:
"De kachel doet zo naar. Hij wíl maar niet lekker branden"
En toen haalde ik een dikke cokeskoek onderuit en sloeg die stuk. Daarna sloegen de vlammen hoog op. We waren weer eens elkanders complement.
Zie je man, zie je vrouw maar eens zó: als je andere helft.
O ja,nog even over 'die rib'.
God wil zo graag iets verklappen over zijn geheimen voor de toekomst. Met dat omslachtige scheppen op die wijze, wilde hij een boodschap geven:
"Eén keer, wanneer de boel hopeloos in de war is, stuur ik een man, (Jezus Christus, weten we nu). En uit die man schep ik een gemeente, die helemaal éen met hem is".
Maar dit is maar even een 'toegift'.
Daag
Ger
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
