Lieve allemaal,

Ieder van jullie kent deze beroemde woorden van Jezus tot de misdadiger , de mede-gekruisigde: (Lukas 23 v 43)
"Ik verzeker je: nog vandaag zul je met mij in het paradijs zijn".

Stel je de situatie eens voor.Het is 'op de noen'.(44). De middagzon brandt op het felst. Jezus is er vreselijk aan toe. Terwijl de mede-gekrusigden alleen maar onder de meest verschrikkelijke pijnen door het kruisigen hangen te sterven, is ook nog eens Jezus'rug opengereten door de geseling. En naast de onnoemelijke geestespijn is er voor de ziel de 'zweepslag' van de hoon, de spot, het alleen zijn - zo vreselijk mislukt- zonder éen volgeling.

De twee misdadigers hebben hem ALLEBEI tot nu toe gehoond, (Matth 27 v 44). Maar de ene is nu stilgevallen, terwijl de andere maar doorgaat, Jezus te schofferen.

En nú belijdt de 'stilgevallene' ootmoedig zijn zonden, (41) en erkent Jezus als de 'Vergever'.

En dat juist nú...op het moment, dat de drie zwaarste lijdensuren aanbreken, gedurende welke er die bittere doodskreet zal zijn uit de dikke duisternis: (Markus 15 v 34)
"Mijn God....mijn Gód....waarom hebt u mij verlaten...!?".

Zeker...daarna komt die zegevierende uitroep:
"Het is volbracht". (Joh 19 v 30)
en dat dodelijk vermoeide gebed, eigenlijk het gebed dat Joodse kindertjes van toen opzeiden voor het slapengaan:
"Vader...in uw handen leg ik mijn geest",
luidkeels uitgesproken , omdat op de kreet:
"Mij dorst", (Joh 19 v 28),
de verdroogde lippen nog voor deze bede gereed gemaakt waren.

Hij, die door iedereen verlaten, nog voor zijn beulen bad:( Lukas 23 v 34) en voor zijn moeder bescherming regelde, (Joh, 19 v 26)...hij ging nu zijn diepste lijden in. Nog was de onvoorstelbare puinhoop van alle zonden van alle mensen van alle tijden, ( ook de zonden van de kleinkinderen van onze kleinkinderen) niet weggebrand in de heilige 'vuilverbrandingsoven' van zijn innerlijk. De harde kern bood nog weerstand.

En net vóor die laatste bittere drie uren ingingen, was daar die stem. ...die stem, die hem erkende als een koning, die stem die riep temidden van het tumult van de hoon en de spot en de gemeenheid:
" Jezus....denk aan mij, wanneer u in uw koninkrijk komt".

( Nu even een onderbreking: bij de slag in Normandië konden de Amerikanen in hun frontsector op de zesde juni maar niet doorbreken.
Toen bracht een dappere soldaat de beslissende springlading aan en kónden ze door. Maar die soldaat werd wel ter plekke bevorderd tot luitenant).

Zo kreeg de Heer Jezus nu op het meest cruciale tijdstip hulp en bemoedging. En dít woord was zo helemaal te rechter tijd gesproken ( Spr 15 v 23).
En daar paste een beloning bij, zoals een koning die geeft.

Volgens Lucas 16 gaan verreweg de meeste doden naar het dodenrijk:
- Aan de goede zijde van 'de kloof zonder brug': in afwachting van de definitieve heerlijkheid ,geschetst in Matth 25.
- aan de slechte zijde van 'de kloof zonder brug' in voorlopige hechtenis, die onherroepelijk zal overgaan in definitieve veroordeling.

Het paradijs- de hemel- was mogelijk ten tijde van het bovenverhaalde nog tamelijk leeg.Mogelijk waren daar al Mozes, Elia en Henoch. Maar in het dodenrijk aan de goede kant vertoefden nog tallozen, die eigenlijk al waardig waren om naar de hemel, de eindfase van de heerlijkheid te gaan. En Efeze 4 v 8 toont nu, dat Jezus , direct na zijn slotwoorden ten hemel is gestegen en velen uit het dodenrijk, ( goede kant) heeft meegenomen,. Op deze gebeurtenis doelt ook Matth 27 v 52.

En de geredde misdadiger ? Nog even die helse pijn, toen de soldaten zijn beenderen braken met een voorhamer, (Joh 19 v 32):
"De sabbat komt er aan en de mensen in deze streek willen nu eenmaal een 'schone' sabbat hebben. Dus: de benen kapot maken, zodat zij zich niet meer kunnen optrekken om wat lucht te krijgen".

Dan even dat stikken, ....
(De Heer Jezus was al dood voor de beenderen werden verbrijzeld, daarom was voor hem die behandeling niet nodig: (33)
....en dan...:

...bevorderd tot de hoogste heerlijkheid.

Daag
Ger