Dag allemaal, Er zijn al zoveel mooie scheppingsverhalen verteld. Mag ik daar nog eén aan toevoegen. De wijze , waarop ik Genesis 1 en 2 zie. ................. Ooit was er alleen Iemand, die niet te beschrijven is; er was een God, die een en al liefde was. Maar die liefde moest hij wel aan iemand kwijt. En daarom 'verwekte'hij iemand, ook God, die deze liefde kon beantwoorden. En God de Heilige Geest bracht die onderlinge liefdesboodschappen over. Maar ooit eens in die peilloze eeuwigheid vond God in zichzelf redenen om wezens te scheppen, mensen en engelen. En hij wilde zijn liefde, zijn eer en majesteit laten weerkaatsen door die wezens en die wezens tot zijn hoogten opvoeren. Al die wezens, met allemaal een goed en verheven levensplan bleven echter tot de datum van hun definitief ontstaan bij hem verborgen. Hij had voor ieder van die wezens een blauwdruk klaar liggen. Voor de eerst- geschapen wezens, de engelen, liet hij een wereld ontstaan, die voor de later te scheppen mensen onzichtbaar was. De engelen, hoe heerlijk ook geschapen, zouden in zijn plannen altijd 'dienaren' zijn. Maar toen de mensen geschapen zouden worden, schiep God voor hen eerst een wereld met minder dimensies, het heelal, met daarin als 'planeet van het plan' de aarde. Die mensen zouden geen dienaren, maar zonen van God zijn. Dit verdroot een zeer hoog geplaatste engel. Hij wou de hoogste zijn, aan God gelijk, omdat 'hoger'nu eenmaal niet mogelijk was. Ook voor hem lag een schitterend plan klaar. Maar hij stapte daaruit en trok zijn eigen plan, waarmee hij de vader van de zonde werd. En toen keek hij , uit de hemel geworpen vanwege zijn rebellie, met verbitterde ogen naar die heerlijke aarde, warop eens de mens zou komen. En hij bedierf die aarde grondig door een mega-explosie, zodat daarop geen leven meer mogelijk was. En als gevolg van zijn wandaad werd de aarde woest en ledig, met een ondoodringbare stof- en gruis - en stenenlaag daarboven, die alle licht wegnam. Maar God begon met behulp van de zwaartekracht die donkere mantel geleidelijk aan weg te doen van de aarde. Hierbij en bij wat volgt mogen wij 'dagen'zien als 'onbepaalde perioden', die in aardse begrippen mijoenen jaren kunnen heben geduurd. Eerst was het licht van de zon weer vaag waarneembaar, later ook het licht van de maan. Daarna werd de chaos op en rond de aarde afgetemperd. Er ontstond zoiets als een scheiding. Toen stortte zoveel puin neer, dat vastelanden ontstonden. En daarop liet God leven ontstaan in de vorm van plantaardig leven. Dat leven ontplooide zich uitbundig, want op aarde was alleen diffuus licht, dat een broeikas temperatuur liet heersen over het gehele oppervlak. Maar toen , eindelijk, braken de woken open en vertoonden zich zon en maan, die er altijd al waren, maar die nu vrijuit konden schijnen. En toen schiep God de vogels en de vissen, naar hun aard en later alle landdieren, naar hun aard. Er waren oerkatten en oerhonden, maar een hond werd nooit een kat en andersom, want hun DNA bepaalde veelvormigheid. En toen ten laatste was daar de mens. En hij kreeg Gods adem in zijn neus en daardoor deel aan Gods natuur. En tenslotte maakte God het werk af op een bijzondere manier, want hij schiep de vrouw uit de man, om daarmee een geheim te openbaren en gelijk nog weer even te verbergen. Want God wou laten zien, dat de gevallen engel, die wij kennen als satan, de mensheid zou bederven. Maar eens zou er een man komen, die wij hebben leren kennen als Jezus, uit wien een schare van dapperen zou worden geboren , de gemeente, die samen met haar voorganger de mensheid zou herstellen en tot peilloze hoogtepunten zou laten stijgen. En toen was de schepping gereed en kon de geschiedenis beginnen. Daag Ger