Dit blog heet Jan en Joke en beschrijft de lotgevallen van een groep personen.
Ik ben van plan er elke week een aflevering aan toe te voegen en daarnaast ook vragen te beantwoorden, die naar aanleiding van dit blog gesteld worden.
Je vraagt allereerst, hoe 'wij' tot het geloof zijn gekomen. Je hebt al diverse antwoorden gehad, die veelal als vast bestanddeel hadden: "Ik kom uit een Christelijk gezin". Dat blijkt dus al een hele winnaar te zijn. Kom je uit een gezin dat nergens van weet, dat heb je extra hindernissen te overwinnen. Laat iedereen die zijn wortels heeft in een echt Christelijk gezin, daarvoor alleen al de Heer juichend prijzen.
Maar nu míjn verhaal; ik kom ook uit een Christelijk gezin. Maar er gingen van mijn ouders geen duidelijk 'sturende impulsen' uit. Beste mensen hoor, maar vooral geen 'Christelijke fanatici'. Toch zijn mijn broer en zussen allen nog met het Christelijk geloof verbonden, een aanwijzing, dat de sfeer toch wel positief in die richting heenleidde.
Toen ik als twaalfjarige zei dat ik vanaf nú wel tweemaal per zondag naar de kerk wilde, riep mijn vader- enigszins ontroerd- tegen mijn moeder: "God...Mina..."('God' was zijn stopwoordje)...."wij zijn eigenlijk heel slappe Gereformeerden. En moet je zíen: eerst Willem ...nu Gerrit weer: willen tweemaal naar de kerk. Waaraan hebben wij dat nu te danken? Een ander, geheid Gereformeerd, doet er alles aan ...en die jong dwalen weg...en wij...wij doen niks...en moet je meemaken!".
Toen ik naar de 'Gereformeerde knapenclub' en later naar de 'Gereformeerde jongelingsvereniging' wilde, zeiden mijn ouders een keer: "Vandaag, met dat mooie weer buiten gewandeld. Iedereen genoot van de mooie, lekker warme avond. Maar Gerrit niet hoor! Die zat binnen, in een bedompt zaaltje...met z'n neus in de boeken".
Ik werd dus vooral niet onder druk gezet.
Maar ik weet wel, dat ik als achtjarige een duidelijke beïnvloeding van de Heer kreeg. We zaten oergezellig met al die schatjes van -zeg- acht bij elkaar in een warm schoollokaal met knusse gasverlichting. En de juf liet zingen: "Open uwe mond eis van mij vrijmoedig Op mijn trouwverbond Al wat u ontbreekt Schenk ik, zo gij 't smeekt mild en overvloedig".
Dat gold in die tijd voor een psalmvers, voor kinderen geschikt. En opeens werd mijn hartje zo warm!!!!
En van toen ik elf was, herinner ik mij, dat ik, heel erg blij over straat holde en fijne dingen hoorde en zag en bedacht, wat ik altijd als een aanraking door de Heer heb herinnerd.
En toen kreeg de duivel mij in het oog. Althans: hij achtte de tijd voor een tegenaanval gekomen. En ik herinner mij veel zwart uit de leeftijd van zo dertien tot achttien.
In de oorlog had ik het als jonggezel moeilijk. Onderduiken was voor mijn leeftijdcategorie noodzakelijk om tewerkstelling in Duitsland te voorkomen. Ik raakte innerlijk echt ver weg van de Heer op nare onderduikadressen. maar toen kwam ik in een oerdegelijk, gereformeerd gezin, heel duidelijk 'practiserend', zoals ik het thuis toch niet had meegemaakt. De Heer 'bepaalde mij hevig bij de les', wéer zo'n 'sturing'.
Ik leerde er ook een gelovig meisje kennen, met wie ik nu al 61 jaar getrouwd ben. In ons huwelijk kwam een heel moeilijke periode van ziekte en zo, maar juist in die tijd deed de Heer mij mensen ontmoeten, die 'het Volle Evangelie' verkondigden, naar de mate van de wijsheid die dienaangaande in de zestiger jaren bestond.
En daar ben ik nu nog steeds bij.
Ik mag met Jeremia 31 v 18 zeggen: - 2004: "Breng mij bij u terug, laat mij terugkeren, want u HEER , bent mijn God" - 1951: "Bekeer mij, dan zal ik mij bekeren, want Gij, HERE, zijt mijn God".
De Heer was het, die mij, als opstandige puber, juist de weg deed gaan, die mijn ouders bepaald niet uitdrukkelijk propageerden. - de Heer was het, die mij als achtjarige die pijl in het hart zond - de Heer was het, die mij, als elfjarige als het ware 'in klanktaal liet zingen' - de Heer was het, die mij in mijn onderduikjaren dat gezegende rustpunt zond.
Ook je bekering is uiteindelijk : GENADE.
En zoals jij nu schrijft: - Op zoek naar iets paranormaals....en dan kom je uit bij iets 'normaals'. - de duivel die voor trammelant zorgt, wanneer de Heer je opmerkzaam maakt op zijn reddingsboei - de goede tijden die de Heere geeft, voorboden van 'een onvergelijkbaar, alles te boven gaand, eeuwig gewicht van heerlijkheid, dat over ons zal worden geopenbaard', (2 Corinthe 4 v 17) - de steeds betere verbinding met God, nu wij de Heilige Geest in ons programma hebben opgenomen en alle 'cookies' aan het verdwijnen zijn - de vaste wil om door te gaan met werken en leren, wetende dat er tot in eeuwigheid altijd nog weer te leren is... ik maak het allemaal mee, zoals jij het nu ook begonnen bent mee te maken.
Ik was benieuwd naar hoe jullie tot het geloof zijn gekomen. Want bij veel hoor je toch dat ze uit een christelijk gezin komen.
Ik kom zelf ook uit een christelijk gezin, maar ben me er echt pas mee bezig gaan houden. Toen ik opzoek was naar een paranormale site, omdat ik dat toen wel intressant vond, maar die deed het niet. En toen kwam ik "toevallig" bij www.real-life.nl terecht, en vandaar ging ik steeds verder. Op veel oppervlakten is mijn leven, wat moeilijker geworden. Maar ik heb ook meer goede momenten meegemaakt. Momenten waar ik me goed verbonden voelde. Uiteindelijk moet je altijd blijven werken en leren.
Ik ken een aantal mensen die mediteren. Dit wordt bij ons in de kerk sterk afgeraden. Het zou occult zijn..... Ik heb het zelf nog nooit gedaan. Maar wat moet ik hier van denken? Graag jullie reacties.
Eerst heb ik eens wat kreten nagegaan die opgeld doen bij 'mediteren', zoals dat 'in de wereld' wel gebeurt: ............ hersengolven, beïnvloedende tonen,onbegrensd goddelijk innerlijk, sleutel tot bevrijding, helingsnetwerk, planetaire transformatie, transcedente transformatie, vipassane, zen, Dharma, Boeddhisme, lotus, reiki-lotus.
Dat zijn allemaal termen uit een wereld, die ver van Christenen afstaat. Er zijn er vele, vele meer.
Maar een wijze van mediteren, die een gelovige verder brengt, zonder lotushouding en ademshalingrituelen en wat dies meer zij... ik houd het héel kort, vind je allereerst in Jozua 1 v 8, waar de HEER.... en dan noem je toch wel iemand! ....tegen Jozua zegt: "Leg het wetboek geen moment terzijde en verdiep je er dag en nacht in, opdat je je aan alles houdt wat erin geschreven staat. Dan zal alles wat je onderneemt, voorspoedig verlopen". In '1951' staat inplaats van 'erin verdiepen' het woord 'overpeinzen'.
Er zijn heel veel meer woorden rond 'overpeinzen en overpeinzing, maar ik vind dit al zo goed. - als je op de fiets zit naar of van school, dan kun je bijvoorbeeld terugdenken aan de onheuse bejegening, die een klasgenoot of -genote je liet ondergaan. En je denkt aan een tekst, die je gelezen hebt; (verkort): "Onze strijd gaat niet tegen mensen, maar tegen de kwade machten, die mensen kunnen opstoken". En je gaat voor die klasgenoot in gebed en je zegt tegen de boze machten , die de ander zo vinnig of kwetsend of wat dan ook maken: "Ik bestrijd jullie in de naam van Jezus in jullie macht over die ander" - En als er staat' leg 'de bijbel' geen moment terzijde, dan moet je dat niet zo letterlijk nemen. Maar 's avonds op je kamer luister je eens even niet naar die nieuwe plaat uit de toptien, maar je leest je bijbel volgens een rooster en denkt er eens over na, zonder gelijk met allerlei andere dingen bezig te zijn. Je zet niet gelijk de pc aan en kijkt ,hoever hij al is met het opstarten. nee, je laat hem even met rust. - En dan zal je net als Jozua merken, dat je voorspoedig bent.
Ik zou nog wel honderd dingen kunnen noemen. Maar vraag gerust verder.
Wat houdt contact met God precies in? Kan iemand misschien een beetje uitleggen wat zijn/haar persoonlijke relatie met God inhoudt?
Ik vind 'een persoonlijke relatie met God' namelijk maar een vaag begrip. Het klinkt heel mooi en intiem, maar ik ervaar 't in mijn eigen leven nooit zo. Ligt waarschijnlijk aan mij, maar toch. Ik heb nu sterk 't gevoel dat ik veel mis, maar heb werkelijk geen idee hoe ik dichter bij God kan komen ofzoiets
De term: "Een persoonlijke relatie met God hebben", is tegenwoordig erg 'in'. Maar inderdaad..... net zoals jij dat nu zegt: "Wat houdt het nu éigenlijk 'in'"
In het leven van elke dag hebben wij velerlei relaties. Dat kan gaan van 'vage kennissen' tot 'kennissen' tot 'vrienden' tot 'echtgenoten'...ik noem maar wat. Er zijn vele tussenschakels.
Maar met God wil je het allerliefst een intense liefdesrelatie hebben.
Hoe kom je nu in het leven van elke dag tot zo'n intense 'liefderelatie'.
Ik noem maar wat: op de alphacursus ontmoet je een jongen, jij meisje zijnde,.... het is maar een voorbeeld, die je aanvankelijk helemaal niet opvalt. Het is een onbekende voor jou. Maar tijdens de alphacursus hoor je zijn vragen en denkt: "Hé...interessante vragen. Daar zit ik ook mee of daar héb ik mee gezeten". Hij is nu een vage kennis. En door allerlei verdere contacten loop je het hele scala door.
Wat is hier nu in feite gebeurd. Je hebt je steeds meer in die ander verdiept, bent steeds meer over hem te weten gekomen....en ga zo maar door.
Hoe gaat dat nu met God: (Ik stel maar wat). Hij was ooit de 'grote onbekende'. Maar iemand wees je op hem. Hij werd een 'vage bekende'. Iemand zei: "Hij heeft een algemene liefdesbrief aan de mensheid geschreven". Je begon de bijbel te lezen. Doordat er om je heen mensen waren, die je de moeilijke gedeelten uitlegden, kreeg je een beeld van God, die de wereld zo lief had, dat hij alles wat hij had in de strijd gooide om zoveel mogelijk mensen te redden. Je begreep allengs, dat je Christus mocht aanvaarden als jouw persoonlijke redder en verlosser, die het pad van God naar jou zó had geëffend, dat God daarvan had blijk gegeven, door het gordijn , dat symbolisch scheiding maakte tussen hem en de mensheid, van boven af kapot te scheuren, (Matth 27 v 51). En je begréep wéer meer!!!: God had jou zo lief, dat hij op allerlei manieren probeerde aan te geven, dat er iets gebeurd was, toen Jezus die woorden uitschreeuwde: "HET IS VOLBRACHT".
Maar er was nog niet het góede contact. Tot mensen je vertelden: "Je hebt nu wel ontzag voor God. Maar je begrijpt hem nog hélemaal niet. Wanneer je 'je laat vullen met zijn Heilige Geest', dan kom je in zijn sfeer. Dan leer je zijn gedachten verstaan. De Heilige geest wil jou alles van Gods liefde en vreugde, en vriendelijkheid, maar ook van zijn strenge oordeel en van zijn absolute rechtvaardigheid en gescheidenheid van alle zonden leren kennen".
En...je was al bekeerd...diep bekeerd....door het lezen van de bijbel met aandacht en eerbied was je ook al wedergeboren. En....na de doop in de Heilige Geest kreeg je eindelijk een begin van een relatie met hem, een relatie, die alsmaar dieper werd en wordt.
Dus: relatie houdt in....een leren kennen van steeds meer aspecten....een komen in Gods sfeer. Bij je omgang met mensen is het toch ook zo, dat je elkaars sfeer moet leren kennen en die aanvaarden om een levende relatie te hebben. Op oneindig veel hoger vlak is dat ook zo met God.
Ik zou je vele bijbelteksten kunnen noemen, maar ik laat het nu even híerbij.
Maar stel nu eens een vraag. Ik weet het...ik kan heel lang toe met de 3000 in Nederland gestelde vragen. maar zo'n echte Vlaamse vraag, die zou er heel wel bijkunnen.
En dan heb ik van mijn kant ook een vraag. Wanneer je mijn blog bekijkt, dan zie je dat de tekst eigenlijk een heel lange, dunne sliert is. Hoe krijg ik die nu eens zo, dat hij de hele ruimte vult.
En nog een vraag aan jullie, andere bloggers.
Wanneer ik iets wil toevoegen of zo, dan moet ik altijd afdalen naar 'Proficiat'. Die zou ik best willen verwijderen. maar dan ben ik gelijk dat blognummer kwijt. Daarom laat ik noodgedwongen 'Proficiat' staan. Hoe doe ik nu Proficiat weg en behoud gelijk de verwijzing naar http//blog.seniorennet.be
Dus : kom met jullie vragen en raadgevingen.
Daag Ger
Ik ben al 83, dus heb een beetje geduld met mijn domme vragen. Je kunt mij ook bereiken op ggerritse@wish.net. Dáaer gestrelde vragen beantwoord ik via mijn blog, tenzij geheimhouding wordt verzocht.. G
Voor mijn Vlaamse contacten: dit leeft bij jullie anders. Maar het is goed om Hollandse denkwijzen te leren kennen. Ger
Dag Niem,
Heel goed kan ik mij de sfeer van je ouders voorstellen. In vele kringen is het begrip van de 'zondagsheilging' zeer ver uitgesponnen.
Uit mijn eigen jeugd herinner ik mij, dat mijn ouders een toen in onze kring algemeen geldende richtlijn volgden: op zondag ging je niet schaatsen.
Maar nu was er een aarzelpunt: wat doe je nu met Tweede kerstdag. Viel die dag toevallig op een zondag, dan was er geen moeilijkheid. Maar wanneer hij nu op een doordeweekse dag viel....? En mijn vader, die tot 'de gematigden' om niet te zeggen 'de lichten' behoorde, oordeelde dat je dan wél mocht schaatsen.
Maar ik weet nog goed dat er in de kerk mensen waren, die de 'strenge', de 'harde' lijn volgden en die mijn vader een beetje bevreemd aankeken. "Heb je dat gehoord: op tweede kerstdag schaatsten die jong van de bakker. Dat mocht van hun vader". (Nu ja; in die tijd was een winter nog een winter. Tegenwoordig speelt dat niet meer zo).
Evenals bij het oude Israel had zich een hele gedragscode ontwikkeld. In het oude Israel mocht je op de sabbat niet reizen. En meer dan 880 meter wandelen, (uiteraard de maten van toen inplaats van meters, maar omgerekend dezelfde afstand), was het maximum. Dan namen ze echter een krukje mee en gingen daar even opzitten en dan konden ze weer 880 meter verder, vandaar het woord 'sabbatsreis'(Handelingen 1 v 12). En dan was er wel weer een stroming, die vond dat die onderbreking op dat stoeltje een paar minuten moest duren en anderen pleitten weer voor een langere tijd. (Overigens hadden de Joden voor die '2000 ellen' nog wel een schriftplaats, Numeri 35 v 5, alhoewel er bij deze interpretatie wel sprake was van 'inlegkunde')
Maar die gedragscode is aan het vervagen, in overeenstemming met het bijbelwoord (Colossenzen 2 v 20-22): 'Als u met Christus dood bent voor de machten van deze wereld, waarom laat u zich dan geboden opleggen alsof u nog in de wereld leeft. - Raak dit niet aan - proef dat niet - blijf daarvan af... - (doe dat niet op sabbat/zondag; het staat er inderdaad niet, maar het is van dezelfde orde). - het zijn menselijke voorschriften en prinipes over zaken die door het verbruik vergaan".
Dit alles is zo negatief "Je mag dit niet en je mag dat niet", met alle égards uiteraard voor al die brave, goedbedoelende kinderen van God, die -gevangen in de tijdgeest- naar beste weten handelden.
Maar het is mogelijk om de zaak ook vanuit een positieve gezichtshoek te bezien.
Vanmorgen had ik kinderdienst. Toen ik -wat vroeg- in de sam kwam, stonden er al mensen achter de boekentafel en bij het informatiepunt. Binnen oefenden de zangers met de band. Technische en huishoudelijke dienst waren volop bezig. De lui van het 'powerpoint' stelden hun apparatuur in. En toen ik in mijn lokaal kwam, lagen daar al de flanellen figuren voor mijn verhaal.
Al die mensen, ikzelf dus ook, hadden een taak binnen de gemeente. Als ze al wilden gaan sporten, zoals jij dat zo graag doet, ook op zondag, dan moesten ze in ieder geval toch 's morgens in de gemeente vertoeven om de eredienst mogelijk te maken.
Zie de zondag nu eens in dat licht. Je bent deel van een gemeente of je wordt deel van een gemeente. Maar dan wil je er ook al je krachten aan wijden, zo echt 'je schouders eronder zetten' om die gemeente te dienen met zang en muziek, met technische of 'stoelenzet'dienst, met boekentafel of ondersteuning van de kinderdienst, met....enz. En voor dat heerlijk positieve doel breng je graag een offer.
En zo zie ik jou ook al in de toekomst: de opname van de dienst op geluidsdragers voorbereidende en regelende....en daarna: als je dat dan nog als liefhebberij hebt: óp naar de plas en....zeilen maar...
Klacht van iemand, die het spreken van God niet goed kan onderscheiden van dat van satan.
Hallo Soms denk ik weleens God zegt wat tegen me!! en dat doet de duivel ook! de duivel dwingt me vaak om dingen te doen!! Maar de duivel kan ook werken op slimme manieren iets zeggen dat je haast denkt dat komt van God!!! en dan komt het van de duivel maar hoe kun og moet je dit nu onderscheiden???
Ik weet dat niet en heb al een paar op mn neus gevallen zeg maar!!!
Antwoord aan iemand, die het spreken van God niet kan onderscheiden van het spreken van satan
Dag Niem,
De kern van je moeilijkheid bestaat híerin: Je kunt nog geen onderscheid maken.
Maar daar is wel wat aan te doen hoor!
Volgens 2 Corinthe 11 v 14 doet de duivel zich soms voor als een engel des lichts. "Niemand minder dan satan vermomt zich als een engel van het licht".
En wanneer satan met dit vakwerk bij een nog onervaren gelovige komt, dan is het moeilijk om niet fout te gaan.
Maar wat zegt de bijbel: In 1 Corinthe 12 v 10 staat, dat de Heilige Geest als een van zijn gaven déze geeft: ....te onderscheiden wat wel en wat niet van de Geest afkomstig is...".
Kijk ...en dat is nu juist, wat jij nodig hebt. Bid God om de Heilige geest. Die wil God zeker geven, (Lucas 11 v 12). En dan wordt het gaande weg ook zo, dat je geestelijk meer volwassen wordt, (Hebr 5 v 14). Dan kun je 'vast voedsel' aan; dan mag het iets pittiger zijn dan de ene 'Holy Ghost rally' na de andere 'jeugdkerk' en dan leer je door het volgen van goede, gedegen bijbelstudies onderscheid te maken tussen goed en kwaad. Dan leer je op de duur ook 'de gemeente' kennen als het lichaam van de Heer. Dan verbind je je vast aan een gemeente en dient die met je gaven, omdat ze dáar het meest rendabel kunnen worden aangewend. Dan onderscheid je volgens 1 Corinthe 11 v 29 'het lichaam van de Heer'.
Dan groeit ook je liefde door inzicht en fijnzinnigheid, zodat je kunt onderscheiden waar het op aankomt: op de dag van Christus zuiver en onberispelijk te zijn, Filippenzen 1 v 10.
Misschien zeg je: Ja...maar hóe.."
Doe nu maar dapper door met de Heer. Bekeer je díep....laat je wedergeboren worden door het levende en blijvende woord van God, de Bijbel....streef naar de vervulling met Gods Geest....en dan zul jij eens zien!
Antwoord met betrekking tot verkeringsproblematiek
Antwoord op vraag , luidende; "Ik geloof wel en mijn vriend ook. Hoever kun je dan gaan"
Dag Niem,
Jij gelooft...je vriend gelooft... En dan is de vraag: "Hoe ver mag je dan gaan met elkaar".
Er zit iets verdrietigs in die vraag. Zoiets dat me doet denken aan dat bekende verhaal: ............... Er is een weddenschap. Gevraagd wordt: "Wie durft het dichtste bij de afgrond te komen"
Nou; de eerste waaghals rent toe en blijft een decimeter van de afgrond vandaan. De tweede loopt nog gedurfder en weet met zwaaiende armen een centimeter voor de kloof te stoppen. Maar de derde komt aangewandeld en blijft méters en méters van de gapende opening vandaan op 'het pad langs het ravijn'. Gevraagd naar zijn beweegredenen zegt hij: "De bijbel leert mij om in het 'geestelijke' (Spreuken 8 v 20): '....te wandelen MIDDEN op de wegen van het recht'. Wel, dat doe ik dan ook maar in dít geval". ............... Het is eigenlijk niet goed om te vragen: "Wat zou God nog nét...nét goedvinden".(negatief)
Eigenlijk is het beter om te vragen: "Waarmee kan ik de Heer nóg meer plezier doen", (positief).
Denk eens aan deze bijbeltekst; Maleachi 2 v 16): "Wees op uw hoede voor uw hartstocht". Ik weet het verhaal van een meisje, dat op een gegeven ogenblik 'haar hoofd verloor', toen de hartstocht over haar kwam. Natuurlijk 'gebeurde er niets náars', want zij gebruikte 'de pil'. Maar later trouwde zij met een heel andere jongen dan met 'die knaap van tóen' en 'dat gebeuren' van 'die keer' bleef toch een pijnlijk brandende plek.
Denk ook eens aan Hooglied 3 v 5: "Meisjes van Jeruzalem, Ik bezweer je bij de gazellen , bij de hinden op het veld: wek de liefde niet, laat haar niet ontwaken voordat zij het wil". De liefde is zo iets moois, iets teers, net als die sierlijke dieren, gazel en hinde. Waarom zou je daar ruw doorheen bezemen met 'een vlaag van lust en hartstocht'.
Zijn die er maar érgens mee gebaat, wanneer: - je handelingen steeds wilder worden - je hart steeds onstuimiger gaat kloppen - het 'point of no return' nadert.
Denk er ook eens aan, dat de sexuele liefde een hemels voorbeeld heeft. God nadert ons met zijn Heilige Geest. Hij wil die Geest laten samensmelten met onze menselijke geest. Uit die 'echtvereniging' komen de heerlijkste gedachten voort.
Zou je dan de afdbeelding in de zichtbare wereld bezoedelen door onachtzaamheid en roekeloosheid.
Als je nu dit alles eens samenvat: - deze vriend ís het mogelijk tóch niet - ware liefde wacht; gazel en hinde worden niet opgeschrikt - liefde , vriendelijkheid, geduld en zelfbeheersing staan in tegenstelling tot 'haastig je gang dan maar gaan'.
Breng jezelf ook niet nodeloos in moeilijkheden door geheel ontkleed of 'overschaars' gekleed met zijn tweeën in een gesloten vertrek te te vertoeven.
Waarom zou je 'de kat op het spek binden'.
En....als je werkelijk weet voor elkaar bestemd te zijn...wanneer je al maanden of misschien zelfs jaren van elkaar zo onderhand wel weet, 'welk vlees je in de kuip hebt'....wanneer er echte liefde ontbloeit...enz enz.... doe dan zo: - mogelijk ben je allebei 'student'; leg je studietoelagen bij elkaar - heb het er eens met je ouders over, op zij iets kunnen doen op financieel gebied - enz...
Maar laat jullie liefde bij voorkeur ontluiken tot volle wasdom bínnen een geordend verband, het huwelijk.
ik kan me de laatste tijd erg slecht concentreren. Het maakt niet uit waar: thuis, op school, in de kerk... etc. Dan legt iemand iets uit en dan heb ik het wel gehoord, maar niet 100%. Ik heb nu al een paar proefjes op school verpest, haal slechte punten terwijl ik toch leer en het lijkt wel of ik de hele dag aan het dagdromen ben. Het rare is dat ik dit sinds kort heb. Ik weet dat het niet van God is. Zou dit iets van de duivel kunnen zijn? Ik weet dat ik niet te snel moet oordelen en de duivel erbij moet halen, maar ik wil me echt concentreren op m'n school en hoe ik ook m'n best doe het lukt niet. Hoe denkt u hierover? En heeft u zoiets een keer meegemaakt??
Wat je mij daar vertelt, zou je misschien, als het zo blijft aan een medicus kunnen voorleggen. Want....in geloofsaangelegenheden wil ik graag helpen, maar het is toch zó: 'schoenmaker...houd je bij je leest'
Maar ik kan natuurlijk wel een paar aanwijzingen geven, zoals alle mensen die vanuit eigen ervaring wel kunnen communiceren naar anderen. Ik weet, dat je heel wat hebt meegemaakt op je toch nog jeugdige leeftijd. En ik zou mij voor kunnen stellen, dat je brein zo volgelopen is met indrukken de laatste jaren, dat het nu even een achterstand in moet halen en nog bezig is met de verwerking daarvan.
En ik kan mij ook voorstellen, dat je wat overwerkt bent. Of ook, dat je slaap tekort komt. Of dat er iets is, dat je - niet helemaal afdoende gerealiseerd- drukt.
Doe nu zó: houd die raad: "Raadpleeg een dokter" in je achterhoofd.
Maar het is toch wel zo, dat het menselijke organisme de mogelijkheden van zelfregulatie in zich draagt.
Ik zal je een voorbeeld geven: ooit kende ik een eenvoudige boerenvrouw, die - zonder nu bepaald religieus te zijn- weinig naar de dokter ging. Dat was nu eenmaal zo - vele jaren geleden- in dat plattelandsgebied. De dochters zeiden wel eens, op bezoek komend: "Moe....wat staat oewen mond weer scheef". (Dan had 'moe' weer 'iets' gehad in haar hersenen).
Maar zíj zei, (lijzig en wat moeilijk sprekend, want dat wás dan zo): "Och keind....dat trekt wel weer recht". En dat gebeurde ook. En ze werd er 86 bij.
Wij mogen niet te gering denken over de krachten tot genezing die in ons eigen organisme huizen. En de 'levensgeest' die alle processen reguleert en waarvan deze 'zelfgenezingmogelijkheden' deel uitmaken, gedijt vooral in een klimaat, waarin je vrede met God hebt door het offer van Golgotha. Heb je geen vrede met God, dan staat ook je levensgeest onder druk en kan de 'mogelijkheden tot genezing' ook minder laten ingrijpen bij calamiteiten.
Doe nu zó: je kent de tekst: (Filippenzen 4 v 6): "Weest in geen ding bezorgd, maar laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God".
Spreek dit nu eens zélf met God door. En wanneer je - naar je lichaam luisterende- bespeurt, dat hier toch echt professionele hulp bij moet komen, schakel die dan zonder aarzelen in.
Maar ook wíj blijven in contact, neem ik aan. Want ik ben echt benieuwd naar de ontwikkeling.
En dan is er een begin. Ik laat dat nu verder maar. Eens kijken, wat júllie doen Ger ..................... Harmen Vertel....
Hoe kwamen nou al die dieren in de ark???
La Guppy
Ik heb ook wel een vraag:
is er een dierenhemel??
(om maar even op het nderwerp dieren te blijven!). ik vind het wel interessant om dat te weten!
gerritse
Antwoord aan HarmenM
Hallo Harmen, Je vroeg: "Hoe kwamen nu al die dieren in de ark?". Je bedoelt natuurlijk: "Hoe kónden nu al die dieren in de ark" Want het kómen is geen punt. God riep ze. Let nu eerst op, dat de ark een heel groot schip was: 150 bij 25 bij 15 meter, dat is bijna 60.000 metrieke ton. En die ark was zeer efficient ingericht; geen loze ruimten, recht toe recht aan, met aparte verblijven voor kleine dieren. En overweeg nu ook eens het volgende: nú zijn er 10.000 honden-, vossen- en wolvenrassen. Maar in de ark hoefde misschien alleen maar het oerras mee te reizen. En dan tenslotte: in de ark zullen waarschijnlijk door Gods ingrijpen speciale toestanden geheerst hebben, zodat de roofdieren geen andere dieren verscheurden. Je hebt gezien, dat ik geen bijbelplaatsen noemde. Ik geef die graag, als je in een vervolgvraag zou willen weten, waar dat nu allemaal stond. Dit wordt een regel, ook voor volgende beantwoordingen. Alles is hiermee niet gezegd, maar het gesprek is in ieder geval geopend.
Daaag Ger.
Faith
Maar Gerritse .. waarom nu allemaal van zulke vragen?? Dat vraag ik me nu even af.
Faith
gerritse
Hallo 'La guppy',
Je vroeg: "Is er een dierenhemel?" Mijn antwoord. In Openbaring is sprake van een heerlijke periode van 'duizend jaar'. Naar aanleiding hiervan heeft in Christelijke kring het volgende begrip algemene ingang gevonden: "Het duizendjarig rijk". In dat duizendjarig rijk, dat volgens velen nog moet komen en gevolgd zal worden door nóg heerlijker perioden, zijn er in ieder geval dieren. Jesaja spreekt hiervan in hoofdstuk 11. Er zijn wolven, schapen, kalveren, leeuwen, koeien, beren en ga zo nog maar even door. Al die dieren leven in vrede samen. Maar daarna.....in die volgende perioden: bij mijn weten geeft het goede boek van God daarover geen uitsluitsel.
Je ziet, dat ik bijbelteksten niet of heel summier doorgeef. In een vervolgvraag kun je daar altijd op terugkomen
Daaag Ger
Timon Redactie
Tekst: Wie bemerkt, dat de adem der mensenkinderen opstijgt naar boven en dat de adem der dieren neerdaalt naar beneden in de aarde? Prediker 3:21
Ik zelf concludeer hieruit dat er geen dierenhemel bestaat. De mens is een speciaal schepsel van God en ik denk dat het alleen voor ons is weggelegd om in de hemel te komen.
Daarmee zeg ik niet dat er geen andere wezens in de hemel voorkomen. Als je alleen al al die verschillende .... in Openbaringen tegenkomt...
Anoniem persoon
Hoi Ger,
Je vertelt het inderdaad op een leuke manier.
Waar ik de laatste tijd een beetje mee zit is het volgende:
Er zijn wat discussies onder jeugd/jeugdleiders dat er wat moet gebeuren in Nederland (en eigenlijk over heel de wereld). Dat is ten eerste: het 1 worden en het mobiliseren van de jeugd. HOE doe je dat en moet dan iedere jeugd-organisatie dezelfde doelstellingen hebben?
gerritse
Hoi Timon,
Wat léuk; die reactie van jou- of zijn jullie een collectief?- op'de dierenhemel'. Ik leér hier weer van: ijzer scherpt men met ijzer...zó scherpt de ene mens de ander, ( naar een woord uit 'Spreuken') ( 27:17). In de situaties van de verre toekomst zullen er in ieder geval mensen én engelen aanwezig zijn, meen ik toch zeker te weten.
Aanvankelijk alleen maar zulke dingen zoals : "O wat leuk....zo'n oude man op een jongerenforum. Maar geen vragen. (Ik was toen trouwens nog net 78) Vandaar deze aanmoediging.
Jongens, dat is nu allemaal wel leuk ....en ik ben ook best verrast, met nu al zóveel opmerkingen. Maar ik .....en nu scherts ik even, dat begrijpen jullie.....heb 'alle antwoorden' en ...niemand stelt de vragen; de bekende makkes van de ouderdom. Kom eens met een vraag; al was het maar: "hoe konden al die dieren in de ark". Je moet toch érgens beginnen.
En zo is het begonnen in 2001. Zo begon ik mijn 'series', die nu al tot 15 stuks van 5000 inputs zijn gekomen
Hallo allemaal,
Ik ben Ger Gerritse, oud 79 jaar . Ik houd veel van onze Heer Jezus Christus en heb in de loop van mijn vele jaren heel veel van Hem leren kennen. Ik zou het fijn vinden, mijn kennis met anderen te delen. Kómen jullie maar!
Velen van jullie zullen weten, dat ik vroeger al eens op Seniorennet geweest ben met een topic dat dezelfde naam had. Het liep daar storm, in een paar maanden had ik 16000 inputs.
Ik verwekte echter, ondanks mijn zachtmoedigheid, veel weerstand en zo werd er een eind gemaakt aan dit topic.
Maar nu kan ik terugkeren met een blog. Dat is niet zo direct inzichtelijk voor iedereen. Een veel betere oplossing.
Ik hoop op een leuke gedachtewisseling in vriendschap. Iedereen die mij nog kent van 'discussie' , weet, dat ik altijd blij en vriendelijk was.
Straks ga ik verder met mijn eerste werkelijke bijdrage.
