Ik weet het...ik weet het: de meesten van jullie zijn 50-plussers. En ik kom meest in aanraking met de groep 15-25 in Nederland. Toch denk ik dat de onderstaande vraagbeantwoording jullie nut kan geven. Velen van jullie zullen kleinkinderen hebben in die leeftijd.
Daag Ger
Piercing.
ik heb een discuusie daarover met me ouders. jaaa dat gaat over piercingen
ik wil zo graag ee piercing onder me lip hebben maar me ouders vinden het niet goed want blabla in de bijbel staat wel je lichaam is een tempel van de Heilige Geest ok en tatoos ben ik wel tegen,,,, maarja waarom is het dan zo moeiilijk ik heb wel oorbellen maar op een piercing hoo maar!!!!!
Is dat nou ouderwets off???
Dag Niem,
Ja....die piercing hè.In 1 Korintiërs 6 v 19 staat inderdaad: "Uw lichaam is een tempel van de Heilige Geest, die in u woont en die u ontvangen hebt van God, en weet u niet, dat u niet van uzelf bent".
Maar deze tekst gaat niet over piercings en zo, maar over onreinheid en hoererij, en dat is in de dialoog van jou met je ouders niet direct het kernpunt.
Wel staat in deze tekst het een en ander dat je toch wel aan het denken kan zetten; - je bent niet van jezelf. - je bent een tempel van God de Heilige Geest. Maar dan moet de Heilige Geest het er eigenlijk mee eens zijn, dat zíjn tempel een dergelijk versierobject draagt. En....wanneer je deze zaak aan God voorlegt, zal deze gedachte misschien van Godswege in je opkomen: "Ik ben weliswaar nog niet gedoopt met de Heilige Geest; ik ben nog maar net bekeerd en zelfs nog niet aan de wedergeboorte toe. Ik ben dus nog geen tempel van de Heilige Geest, maar ik wil mij er wel voor gereedmaken. Maar dan hoor ik er nu al rekening mee te houden dat de Heilige Geest dadelijk zijn tempel gaat inspecteren en dan op die piercing stuit".
En nu weet ik wel, dat Leviticus 19 v 28 zegt: "Kerf geen tekens in je lichaam en breng geen tatoeages aan". En dan wordt overdrachtelijk ook wel eens gezegd: "Geen geknoei aan je lichaam. Ik weet wel, dat een piercing geen tatoeage is, maar het is vast niet goed".
Maar dat is ook geen voldoende grond. Het gaat hier in eerste aanleg over rouwgebruiken. In Jeremia 16 v 6 en Jeremia 41 v 5 wordt ook melding gemaakt gaat van inkervingen en zo, om daarmee uiting te geven aan zielensmart. En de Heer spreekt er dan geen afkeurend oordeel over uit. En wat het tatoeëren betreft, Jes 44 v 5 maakt hiervan ook gewag zonder dat de Heer er zijn afkeuring over uitspreekt.
Niem, laten wij het van een andere kant benaderen.
Houd je lichaam gereed voor de doop met de Heilige Geest, die je verwacht, die eens gaat komen, wanneer je dóorgaat. En dan brengt hij zo'n schat van gaven en vrucht mee.... lees het allemaal in BIJBELSTUDIE ....dat je leert zeggen: "Waarom dan ook nog eens een piercing in mijn onderlip, in dat gevoelige slijmvlies. Al die soesah: - heb ik wel het goede materiaal; goud en ziver zijn niet safe - hoe moet het nu met verkoudheden en schrale huid in de wintermaanden. - laat ik toch wijzer zijn. Beter dan alle versierselen van de uiterlijke mens is de schitterende tooi van de innerlijke mens met liefde, blijdschap en vrede enz".
Met oorbellen zeggen de mensen wel eens: "Hangt die oorbel aan jou...of hang jij aan die oorbel?" (wel een nadenkertje)
Niem; voor het moment is het zo, dat jij echt nog te veel aan die piercing hangt....en dan doe je er beter aan om die piercing niet aan jou te hangen. Ook geen 'nep-piercing' hoor. Want dat verandert aan het wezen van de zaak niets.
En ook geen hele rij van oorbelletje of zo in je oorschelp. Waarom zou je het doen? Jullie zijn op deze leeftijd al zo mooi. En weet dit: een meisje dat de Heer werkelijk diep en enthousiast dient, wordt alleen maar mooier. Ik heb jonge mensen gekend met kleine, samengetrokken haat-oogjes. Maar toen de Heer ze vrijzette, werden die ogen groot en stralend. Dat is iets wat een piercing echt niet kan.
Ik heb Gothicfans gekend...nou ja gekend...van een afstand...laat ik nu niet gaan opscheppen....die van die witte gothic-kopjes hadden, omdat ze nooit in de zon kwamen en dan hadden ze zich nog wit gepoederd ook. Je wist niet wat je zag! En ze leerden de Heer kennen en onder dat verstikkende poederlaagje bleek een gezonde huid te zitten, die in de zon opbloeide. En alweer: een piercing had dit niet kunen bereiken.
Laat nu toch dat gefriemel. Je zult zeggen: "Wat weet een oude kerel van 83 van de roerselen van een meisjesziel ". Weet ik ook niet hoor. Maar ik heb naar beste vermogen geantwoord.
Onlangs mengde ik mij nog weer eens in een discussie op Forum, Seniorennet, door 'Zandmannetje' aangekaart , zie blz 11 en 12 aldaar.
Er kwamen diverse reacties, maar de enige, die om beantwoording vragen, zijn die van Agnes en Tillie.
Die zeiden namelijk, dat zij bij 'geloof' gelijk dachten aan 'de leer van de erfzonde'.
Ik haast mij om te zeggen dat ik 'de leer van de erfzonde' een afschuwelijke, onbijbelse, door de satan zelf ingefluisterde idee vind.
Dit tot geruststelling van deze twee reagerenden.
Ik verlang er altijd naar, dat er nog eens iemand komt die een liefhebber is van deze verderfelijke gedachtespinsels en die mij de vele teksten aanreikt die tot staving van deze belemmerende gedachtegang zouden moeten dienen.
Ik kan mij niet voorstellen dat er zo iemand in Vlaanderen zou zijn. Maar je kan nooit weten. Overigens heb ik deze posting ook naar Nederland 'geblauwd'.. Wie weet....?
Goed er is nog wel het een en ander: - je hebt nog onbeantwoorde vragen - je zit nog wel eens achter je pc met een verdrietig gezicht - je denkt nog wel eens spijtig terug aan je domheden als 15-jarige met het chatten enz .... Maar nú!!: - je bent 19 - er worden zoveel woorden in preken en zo gezegd; er zijn zo veel lieve ervaringen; en daarachter de Heer, die je resterende wonden balsemt met geneeskracht - dat heerlijke weten: "Ik ben ten goede veranderd" - die zekerheid: de antwoorden komen op Gods tijd - die nare gedachten van vroeger; zo hevig als toen komen ze niet meer terug - o....die verrassing: ik kan al nuttig zijn voor de Heer...ik kán iets...ik kan mimespelen en alles wat ik heb meegemaakt, kan ik in dat mimespel leggen!
Talitha; wat góed allemaal. Ik sla je met blijdschap gade.
Zit maar niet meer met een spijtig terugdenkend gezicht achter die pc. Ikzelf huil ook wel eens achter mijn pc. Maar dat is om aangrijpende vragen en dan geeft de Heer mij weer een antwoord voor de zielen-in-nood. En dat zijn toch ándere tranen.
In die cruciale jaren van vijftien tot negentien 'overeind gebleven' , alleen maar door de bijstand van de Heer. ................ En nu komt er even een wat moeilijk voorbeeld: Een heel erg spastische jongen wilde zo graag meedoen aan de trialton, ( de zwaarst denkbare sport). Zijn vader, een goede atleet, 'hielp' hem: - zwom voor het bootje waarin de gehandicapte - fietste, met de gehandicapte in een soort draagstoel vóor zich - duwde de invalidewagen van zijn zoon tegen een helling op. - enz. En....de hopeloos gehandicapte 'won'!!!...volbracht in ieder geval de trialton. .............. Je begrijpt het al: hoever we ook komen: - met bekering en wedergeboorte - met de vervulling met de Heilige geest - met het gebruik van de Geestesgaven - met het ontdekken van de Geestesvrucht.... alles is uiteindelijk 'genade van God'.
Híj is het die ons karretje door de hele trialton van het leven trekt; alleen met dit verschil: - wij beginnen inderdaad als 'bedelaars' -....en wij eindigen als koningen. Maar we zijn niet trots over dat 'koningschap', maar weten dat alles vrije gunst is van hem, die hij voor alle mensen heeft weggelegd. maar wij moeten wél 'ja' zeggen. ................. Nu weer verder: O ja; ik ken het, al die ideeën, die je peurt uit preken, al die dingen die gebeuren en waarvan je bemerkt dat alles meewerkt ten goede degenen die geloven, (Romeinen 8 v 2. "Wij weten dat voor wie God liefhebben, voor wie volgens zijn voornemen geroepen zijn, alles bijdraagt aan het goede". Alle mensen zijn geroepen: "De roep van de boodschap (van het heil in Christus) klinkt over heel de aarde, de woorden ervan tot de uiteinden van de wereld". (Romeinen 10 v 1. Gelukkig de mens, die te rechter tijd 'ja' zegt tegen die roep, zoals ook jíj hebt gedaan.
Ik weet ook van verandering, van de heerlijke blijdschap om 'nuttig te kunnen zijn voor de Heer'. Er is een tijd geweest dat ik allerlei delen van de wereld zag, bergen beklom, op wilde rivieren vaarde, (voer),maar toen was er vaak het idee: "Dien ik hierin optimaal de Heer" Mijn wilde sprongen raakten gedaan, mijn leven schrompelde in tot de omvang van nú, (op mijn studeer achter de pc onder andere). Maar ik voel mij zo gelukkig.
En ik kan mij voorstellen, dat jij heel erg blij bent dat je met 'mimespelen' iets kunt 'betekenen'.
Talitha....op 1 januari wens ik het jullie allemaal. Maar nu vast: Veel heil en zegen in het nieuwe jaar".
Lezers; denk om mijn eerdere opmerking; in aan mij gerichte brieven laat ik het taalgebruik van de vrager staan voor de autenthiciteit.
Uit andere kolommen. Mijn antwoord volgt. Ger
ik was vandaag met 2 vriendinnen en hun wouden film gaan kijken, die hele film leek me al niks maarja kging er toch maar bij zitten... en elke keer kwamen er vloeken in voor, en zat maar steeds van bij de volgende ga ik weg, nou toen ben ik na een kwartier weg khad cker wel 6 vloeken gehoord, noujah toen zei ik, ik hoef dit niet te zien kom over 2 uur wel weer terug! en ben toen naar huis gegaan.. kom ik dus 's avonds weer terug vinden ze het raar dat ik weg ging zeggen ze het was maar een film, dan hoef je toch niet weg te gaan.. Dus ik legde uit dat ik dat niet goed vind, oke 1 dat is wat anders (ook niet goed trouwens) maar nu was het steeds. Dan denk ik van tjahh dan maar kinderachtig he..
Ik weet niet, maar zouden er nog meer mensen weggaan, of ben ik de enige...?
Dag Niem,
Allereerst dit algemene bericht: waarom quote ik tegenwoordig wat meer. Ik kom nu ook in Vlaanderen. En om allerlei redenen is het soms goed om daar een probleem op te nemen in mijn blog, dat dáar zeker ook speelt. En dan is het technisch handig om vraag en antwoord in extenso bij elkaar te hebben.
En nu je vraag:
Je hebt er goed aan gedaan om weg te gaan. De bijbel zegt in Spreuken 13 v 20: "Wie met wijzen omgaat, wordt zelf wijs, wie met dwazen verkeert, is er ellendig aan toe". En een film vol vloeken is een besmeurende , bezoedelende, onrein makende, uit conditie brengende aangelegenheid, die 'dwaas', ( destructief) is in de ogen van God.
In het gewone leven kennen wij termen als: "Wie met pek omgaat, wordt ermee besmet".
Ja zelfs in het huishouden kennen wij dit principe: "Wanneer je een schoon bord op een vuil bord zet, dan wordt het schone bord vuil, maar het vuile bord wordt niet schoon".
Toen ik nog in 'de dagen van Olim' op school zat, vertelde een meisje uit een keurig gezin eens: "Jullie kennen allemaal Atie. Je weet, hoe die vloekt. Nou....en laatst thuis zei ik opeens ook zoiets. Mijn pa en ma schrokken allebei zó: "Kind....hoe kom je dáaraan".
Echt...wanneer je was blijven zitten, had de slechtheid van al die vloeken zich meer aan jou gehecht dan andersom jouw puurheid aan die lelijkheid. Voor je vriendinnen is het een téken dat je weggegaan bent. Ze gaan er vast en zeker over nadenken. Je hebt in ieder geval een signaal afgegeven.
Weet je Niem, wat mij ooit eens is overkomen?: Ik reisde mee met een bus. En in die bus werd vreselijk gevloekt. Nu kun je in zo'n geval zeggen: "Houd daar eens mee op. Het stoort me".
Maar dat is vaak niet de goede manier. Je kunt beter met God over de mensen praten dan met de mensen over God, is een leus, die vrij vaak opgaat.
En ik wist al iets meer van 'de wereld van God en die van de duivel'. En ik begon in mijzelf in de naam van Jezus de machten van satan die dat vloeken hadden geaktiveerd en aangestookt, te bestraffen.
En ....het hield op. Dat kan natuurlijk in een fim niet. Maar jouw aanpak was goed. Ga daar gerust mee door....met te trachten je in de naam van Jezus vrij te houden van de besmeurende invloed van gevloek en zo in films en dat soort dingen,
Bedenk ook, wat de apostel Paulus gezegd heeft in 1 Corinte 15 v 33: "Slecht gezelschap bederft goede zeden". Denk niet: "Paulus had altijd aanmerkingen". De apostel ontleent dit woord aan de griekse blijspeldichter Menander, dus 'in de wereld' leefde die wijsheid ook al. Paulus- het kwam laatst ook al eens ter sprake- kende zijn klassieken.
Blijf maar doorgaan met 'je te onttrekken aan de zuigkracht van allerlei demoraliserende en zedeloze gewoonten, films, t.v-programma's enz. Zoek de Christelijke deugden en de godsvrucht op.
Dat lijkt wat zwaar voor een jong, levenslustig meisje. Maar ik geef je de verzekering; bij de Heer Jezue en de Heer God ....daar word je pas echt jóng en levenslustig.
Ter kennisneming: mijn vierde (van de vijf geplande blogs) is uit. Het is getiteld :Mijn boeken
Dag allemaal,
Daar is dan het vierde van de vijf door mij geplande blogs.
In dit blog geef ik een steeds maar voortschrijdende verklaring van bijbelteksten . Ik heb daarbij de bedoeling om u stap voor stap in te leiden in mijn gedachtewereld met betrekking tot 'de goede wereld van God'.
Achtereenvolgens zal ik met u behandelen: - bekering - wedergeboorte - ...en alle verdere belangrijke zaken, het koninkrijk Gods betreffende.
U zou kunnen zeggen: "Ja...maar we hebben 'bijbelstudie' toch al.
Dat is waar. Maar dit is meer uitgebreid en meer eenvoudig. Ach; u ziet wel.
Aanstaande zaterdag begin ik met het ingeven van het eerste artikel.
Opmerking vooraf voor mijn Vlaamse lezers: De spelfouten in de gestelde vragen laat ik staan uit een zeker streven naar originaliteit. Jullie moeten de vragen zó binnenkrijgen, als ik ze krijg.
Hier dan je tweede vraag Steffanie,
2.Ik schaam me er een beetje voor, maar ik vindt God aanbidden zo moeilijk. Sommige mensen zeggen dat je God moet aanbidden met je leven. Door te leven zoals Hij wil aanbidt je Hem. Nu moet God nog heel wat veranderen aan mij. Stel dat dit zo'n 4 jaar duurt voordat de eerste veranderingen zichtbaar zijn, betekend het dan dat ik God in die 4 jaar niet kan aanbidden? Ik wil God wel loven en prijzen, maar ik vindt het zo moeilijk de juiste woorden te vinden. Meestal kom ik niet verder dan: dank U wel voor alles wat U voor mij heeft gedaan en dank U voor uw trouw, liefde, genade, geduld en zo nog wat wonderlijke karaktereigenschappen van God. Maar of God daar nou zo'n welbehagen in heeft betwijfel ik maar... Hoe kan ik God nu "goed" aanbidden?
Hopelijk kunt u me verder helpen.
Mijn antwoord:
Steffanie....Onze Heer Jezus Christus zegt in Johannes 4 v 23 tegen de Samaritaanse vrouw: "Er komt een tijd...en die tijd is nú gekomen...dat wie de Vader écht aanbidt, hem aanbidt in Geest en in waarheid. De Vader zoektr mensen die hem zó aanbidden, want God is Geest, dus wie hem aanbidt, moet dat doen in Geest en in waarheid".
Jezus weet dan al, dat Hij straks twee dingen gaat doen: - hij zal de mensheid uit diepe ravijnen van hopeloosheid op vaste grond zetten door ze van diep beneden op te trekken - hij zal diezelfde mensheid arendsvleugelen geven om die mensheid, gekomen uit de diepste diepten omhoog te laten wieken naar 'de sterren', hij zal de Heilige Geest zenden. Het grote punt is die kostelijke uitroep: "Het is volbracht". En, wetende, dat hij overwinnaare zal blijven in de grote strijd, zegt Jezus dán: "Nu al is het zover. De gemeente van de nieuwe tijd, nog slechts belichaamd in mij en toch ook wel min of mneer in mijn volgelingen , is al begonnen. En wanneer straks , na de Pinksterdag,, God de Heilige Geest de mensen vervult, dan zullen zij binnentreden in de sfeer van God. Immers hij is Geest en zij die hem aanbidden, moeten met zijn Geest vervuld zijn. Allerlei mensen zullen wel te goeder trouw trachten God te aanbidden. maar echt goed 'lukken' kan dit alleen aan mensen, die met Gods Geest zijn vervuld.
God zoekt naar mensen, gevuld met de Heilige geest. Dat is zijn verlangen: zulke aanbidders".
Dus Steffanie; jij begint nog zo pas. onlangs was er die vreselijke ontsporing. Streef naar de vervulling met Gods Geest. De wegen ken je; zoek mijn BIJBELSTUDIE maar eens door. (Ik voel mij echt gedrongen om even aan dat nare gebeuren te refereren. Neem het mij maar niet kwalijk).
En dan vind je het zo jammer dat je God niet eens kan loven en prijzen.
Maar Steffanie....je hebt echt nog niet zoveel geschiedenis met de Heer. En in het begin is het zo, dat je je nog wel eens afvraagt: "Tja; wat moet ik nu eigenlijk zeggen. Ik kan nu wel zeggen: 'O Heer...ik loof en ik prijs u', maar bij wijze van spreken, menselijk gesproken, gaat God 'er dan voor zitten' en vraagt: "Nou, kom maar op". En dan komt er niets van allure".
Maar Steffanie, mag ik eens wijzen op psalm 18: Daar zegt David: "Ik heb u lief HEER, mijn sterkte, HEER, mijn rots, mijn vesting, mijn bevrijder. God, mijn steenrots, bij u kan ik schuilen, mijn schild, kracht die mij redt, mijn burcht, Ik roep:'Geloofd zij de HEER', Want ik ben van mijn vijanden verlost".
Kijk....David had hier al heel wat meegemaakt; hij had God leren kennen als zijn: - sterkte,rots, vesting - bevrijder, steenrots, schuilplaats - schild, reddende kracht, burcht - verlosser van vijanden.
Nu zul je zeggen: "Ja...maar ik heb toch ook al heel wat meegemaakt. Toen ik laatst van Jezus heel hard wegliep, zogezegd arm-in-arm met de duivel, liep Jezus me achterna en hij scheurde mij los van de duivel".
Maar David had de leeuw en de beer( 1 Samuel 17 v 34-37 al achter de rug. En Goliat was al geweest....en zo nog het een en ander meer.
Ja; dan heb je al wel zoveel ervaring, dat je God kunt liefhebben, loven en prijzen, omdat hij -in Christus - de rots is waarop je staat, waneer je zingt: "Vaste rots van mijn behoud". En ervaring doet je ook weten, dat de naam van de Heer een strerke toren is en dat de rechtvaardige daar maar heen hoeft te vluchten en ...hij is behouden, (Spreuken 18 v 10).
En ga zo maar door.
Ga jij ook maar door Steffanie, en je zult zien, dat je steeds meer woorden vindt, wanneer je 'geschiedenis met de Heer' - zonder al dat nare 'terugvallen'- steeds rijker wordt.
En wanneer je al heel blij bent met al dat loven en prijzen, dan komt ook nog 'de aanbidding'.
Je vraagt, wie van ons er ervaring heeft met telekinese. Nou; ík in ieder geval niet. In mijn jonge jaren heb ik wel eens meegedaan aan een vreemd experiment, dat wel 'lukte'. Maar aan het slot waren wij allemaal een beetje bang geworden en het is ook nooit meer gebeurd.
En dat is gelijk de kern van de kwestie: je hebt er niets aan, je wordt er ook niet blij van. 2 Thessalonicenzen 2 v 9 zegt dat zo raak: "De komst van 'de wetteloze', (de antichrist) is het werk van satan en gaat gepaard met groot machtsvertoon en valse (bedrieglijke) tekenen en wonderen".
En Openbaring 13 v 13 zegt nader over die 'bedrieglijke' wonderen: "Het tweede best, (de antichrist) verrichtte indrukwekkende tekenen, het liet voor de ogen van de mensen zelfs vuúr uit de hemel neerdalen op de aarde".
Je bent geneigd om te zeggen: "Nou ....èn...!? Goed...hij heeft dan 'macht' over de duivelen, (vuur)...en wat dan nog. Is dat tot opbouw....tot stichting..?...meer het tegendeel, lijkt mij". Inderdaad; niemand heeft er iets aan.
En onder die noemer valt nou ook telekinese. In een sessie was er eens iemand, die een vork zich spontaan kon laten ombuigen, zonder dat er iets anders dan gedachtekracht aan te pas kwam. Maar wat dan nog. Het kenmerkende van satanswerk is de uiteindelijke vruchtenloosheid.
Er zijn wel eens mensen die zeggen: "Jezus deed ook aan telekinese". En dan wijzen ze op de uitspraak; Matth 17 v 20: "....als jullie geloof hebben als een mosterdzaadje, dan zullen jullie tegen die berg zeggen: 'Verplaats je van hier naar daar' en dan zál hij zich verplaatsen".
Maar dat berust op een foute interpretatie. Jezus had voor het op gang brengen van een gigantische wereldbewegende activiteit- i.c. het Christendom- 3½ jaar van zijn openbare werkzaamheid beschikbaar. Hij besteedde die tijd heel efficient door voortdurend bezig te zijn in de geestelijke wereld en hij bedoelt hier ook, dat 'een geloof als een mosterdzaad', een geloof is, dat niet door uiterlijk vertoon, grote woorden enz. indruk maakt op de toeschouwer, maar door zijn innerlijke kracht, zijn eenvoudige en kinderlijke binding aan God het geheim vormt van grote dingen, de groeikracht heeft van een mosterdzaad, dat, heel klein zijnde, toch een groot gewas geeft. Jezus gebrukikt ook een kernachtige uitdrukking, een masjaal, om aan te geven dat het geloof dingen kan volbrengen, die helemaal buiten de menselijke macht liggen. Dat is niet in de letterlijke zin des woords 'bergen verzetten'....dat behoort niet tot de taak van het geloof, maar in geestelijke zin; tegen machten van satan, geestelijke bergen , zeggen: "Verdwijn".
Overigens weet ik van een geval, dat het in het kader van 'het strijden voor God' nódig was om 'iets ontzaglijk groots' te doen in de zichtbare wereld. Dat was , toen Jozua dat geweldige deed, waarvan Jozua 10 v 12 en 13 spreken: "Want op die dag, de dag dat de HEER de Amorieten aan Israel overleverde, had Jozua gebeden tot de HEER. In aanwezigheid van Israel sprak hij: 'Zon....sta stil boven Gideon ...maan...blijf staan boven de vlakte van Ajjalon'. En de zon stónd stil en de maan bléef staan, tot Israel zijn vijanden had 'afgestraft'".
Kijk; als het nodig is voor Gods zaak, dan kan de gelovige ook in de natuurlijke wereld geweldige dingen doen. Dingen, waarbij 'een dansende tafel' 'peanuts' wordt.
Maar laten jij en ik onze krachten maar geven aan het bestrijden van 'de geestelijke bergen van weerstand', de demonen.
En van al die nutteloze, opzienbarende, toverdingen gaan wij ons verre houden....tóch!? Een kennis van mij ontdekte eens 'bij toeval', dat hij iets heel opzienbarends kon doen. Hij maakte echt wel een poosje 'de blitz' daarmee, maar hij en de verbijsterde toeschouwers werden uiteindelijk alleen maar bang. Toen hij tot het geloof kwam, deed hij dat nooit meer, kon het ook niet meer. Satan zal ons soms iets tonen, dat 'als bij toeval' tot ons komt. Afwijzen, zulke bedrieglijke invallen.
Ik heb vanmiddag een tijd met iemand lopen praten over dit onderwerp, en ik kom er niet uit. Is het nou dat God ons uitkiest of Kiezen wij voor God. ik denk dat dit wel een belangrijk punt is in het christen zijn, ik dacht dat wij voor God moesten kiezen, en dat iedereen de mogelijkheid heeft om voor hem te kiezen. Maar nu ik met die persoon praatte merkte ik dat die gelooft dat God ons uit kiest, en dat wij daar helemaal geen invloed op hebben. Dit zou volgens mij dus betekenen God kiest mij, dus ik hoef helemaal niets meer te doen aan het christen zijn.
Ik zou hier graag de meningne van anderen over willen horen, en het liefst met verwijzingen naar de bijbel. Ik hoop dat ik hierdoor weer mag groeien richting God
Antwoord op de vraag: Kiest God de mens uit of andersom
Dag Niem,
De bekende vraag: "Kiest God ons of kiezen wij hem"
Laten wij eerst eens een aantal teksten selecteren, die het woord 'kiezen' bevatten. Deuteronomium 30 v 19: hier roept Mozes het volk Israel toe: "Kies voor het leven!!!". Deze tekst spreekt van een keus die mensen moeten maken. In dezelfde geest: Jozua 24 v 15 Psalm 25 v 12: "Aan wie in ontzag voor hem leven leert de HEER de rechte weg te kiezen". Hier is sprake van een kiezen dóor mensen. Maar er wordt iets meer gezegd: - er is een voorwaarde: in ontzag voor God leven - ...en de HEER is erbij betrokken. Hij helpt wát graag om die weg te vinden. Johannes 15 v 16: Jezus zegt hier: "Jullie hebben míj niet uigekozen, maar ík júllie". Hier is het weer zo, dat de discipelen misschien door het kort daarvoor uitgesproken woord 'vrienden'(15) zouden denken aan 'wederkerigheid'. Jezus snijdt dit af door te zeggen, dat hij de vrije , eigen keus heeft gemaakt om hen tot apostelen te maken van zijn over enige tijd van start gaande gemeente. Let wel, dat Jezus hier niet spreekt over uitverkiezing tot zaligheid, maar tot een toekomstig ambt in zijn gemeente.
Er zou nog veel meer te zeggen zijn over deze aangelegenheid, maar ik wil tot een slotsom komen. Als er vele vragen komen over het begrip 'uitverkiezing' , dan wil ik daar ruimte voor laten. Mijn postings moeten niet te lang worden.
God heeft alle mensen uitverkoren.Hij wíl niet dat wie dan ook verloren gaat, (2 Petrus 3 v 9). "Hij wil dat iedereen tot inkeer komt en niemand verloren gaat". En in Ezechiël 33 v 11 spreekt de Heer zich heel duidelijk uit: "De dood van een slecht mens géeft mij geen vreugde, ik wil dat hij een andere weg inslaat en in léven blijft".
God heeft zijn Zoon, de Tweede Persoon van het Goddelijk wezen, de wereld in gezonden om alle zonden van alle mensen van alle tijden uit te boeten. Zogezegd is het zo, dat eer God als rechter oordeelt, hij als redder de weg naar hem opent. God heeft met Pinksteren de derde Persoon van het Goddelijk wezen, de Heilige geest, gezonden om ons terug te leiden op de weg naar zijn vaderhart, aldus het werk volkomen makende: - Jezus effende de weg van God naar de mens - De Heilige Geest effent de weg van de mens naar God.
Maar nu roept God de mens toe, evenals Mozes en Jozua dat indertijd al riepen: "Kies toch voor God...kies toch voor mij!"
En nu is het aan de mens om 'ja' tegen God te zeggen, nu híj zo uitvoerig en niets achterhoudend en niets sparend tegen ons 'ja' gezegd heeft.
Zij die geen ontzag voor God hebben , 'Nee' zeggen en daarbij blíjven, doen dit voor eigen verantwoordelijkheid. Zij, die ontzag voor God hebben en 'ja' zeggen, doen dit in eerbied, dankbaarheid en aanbidding. Zij roepen in blijde verwondering: (Jeremia 31 v 1 "Bekeer mij, dan zal ik mij bekeren", wetende dat alles toch uiteindelijk 'genade' is, een gunst van de oneindig hoog geplaatste God ten aanzien van de door hem teer-beminde 'ja-zeggers'. En hij helpt die ootmoedigen verder.
Dit blog heet Jan en Joke en beschrijft de lotgevallen van een groep personen.
Ik ben van plan er elke week een aflevering aan toe te voegen en daarnaast ook vragen te beantwoorden, die naar aanleiding van dit blog gesteld worden.
Je vraagt allereerst, hoe 'wij' tot het geloof zijn gekomen. Je hebt al diverse antwoorden gehad, die veelal als vast bestanddeel hadden: "Ik kom uit een Christelijk gezin". Dat blijkt dus al een hele winnaar te zijn. Kom je uit een gezin dat nergens van weet, dat heb je extra hindernissen te overwinnen. Laat iedereen die zijn wortels heeft in een echt Christelijk gezin, daarvoor alleen al de Heer juichend prijzen.
Maar nu míjn verhaal; ik kom ook uit een Christelijk gezin. Maar er gingen van mijn ouders geen duidelijk 'sturende impulsen' uit. Beste mensen hoor, maar vooral geen 'Christelijke fanatici'. Toch zijn mijn broer en zussen allen nog met het Christelijk geloof verbonden, een aanwijzing, dat de sfeer toch wel positief in die richting heenleidde.
Toen ik als twaalfjarige zei dat ik vanaf nú wel tweemaal per zondag naar de kerk wilde, riep mijn vader- enigszins ontroerd- tegen mijn moeder: "God...Mina..."('God' was zijn stopwoordje)...."wij zijn eigenlijk heel slappe Gereformeerden. En moet je zíen: eerst Willem ...nu Gerrit weer: willen tweemaal naar de kerk. Waaraan hebben wij dat nu te danken? Een ander, geheid Gereformeerd, doet er alles aan ...en die jong dwalen weg...en wij...wij doen niks...en moet je meemaken!".
Toen ik naar de 'Gereformeerde knapenclub' en later naar de 'Gereformeerde jongelingsvereniging' wilde, zeiden mijn ouders een keer: "Vandaag, met dat mooie weer buiten gewandeld. Iedereen genoot van de mooie, lekker warme avond. Maar Gerrit niet hoor! Die zat binnen, in een bedompt zaaltje...met z'n neus in de boeken".
Ik werd dus vooral niet onder druk gezet.
Maar ik weet wel, dat ik als achtjarige een duidelijke beïnvloeding van de Heer kreeg. We zaten oergezellig met al die schatjes van -zeg- acht bij elkaar in een warm schoollokaal met knusse gasverlichting. En de juf liet zingen: "Open uwe mond eis van mij vrijmoedig Op mijn trouwverbond Al wat u ontbreekt Schenk ik, zo gij 't smeekt mild en overvloedig".
Dat gold in die tijd voor een psalmvers, voor kinderen geschikt. En opeens werd mijn hartje zo warm!!!!
En van toen ik elf was, herinner ik mij, dat ik, heel erg blij over straat holde en fijne dingen hoorde en zag en bedacht, wat ik altijd als een aanraking door de Heer heb herinnerd.
En toen kreeg de duivel mij in het oog. Althans: hij achtte de tijd voor een tegenaanval gekomen. En ik herinner mij veel zwart uit de leeftijd van zo dertien tot achttien.
In de oorlog had ik het als jonggezel moeilijk. Onderduiken was voor mijn leeftijdcategorie noodzakelijk om tewerkstelling in Duitsland te voorkomen. Ik raakte innerlijk echt ver weg van de Heer op nare onderduikadressen. maar toen kwam ik in een oerdegelijk, gereformeerd gezin, heel duidelijk 'practiserend', zoals ik het thuis toch niet had meegemaakt. De Heer 'bepaalde mij hevig bij de les', wéer zo'n 'sturing'.
Ik leerde er ook een gelovig meisje kennen, met wie ik nu al 61 jaar getrouwd ben. In ons huwelijk kwam een heel moeilijke periode van ziekte en zo, maar juist in die tijd deed de Heer mij mensen ontmoeten, die 'het Volle Evangelie' verkondigden, naar de mate van de wijsheid die dienaangaande in de zestiger jaren bestond.
En daar ben ik nu nog steeds bij.
Ik mag met Jeremia 31 v 18 zeggen: - 2004: "Breng mij bij u terug, laat mij terugkeren, want u HEER , bent mijn God" - 1951: "Bekeer mij, dan zal ik mij bekeren, want Gij, HERE, zijt mijn God".
De Heer was het, die mij, als opstandige puber, juist de weg deed gaan, die mijn ouders bepaald niet uitdrukkelijk propageerden. - de Heer was het, die mij als achtjarige die pijl in het hart zond - de Heer was het, die mij, als elfjarige als het ware 'in klanktaal liet zingen' - de Heer was het, die mij in mijn onderduikjaren dat gezegende rustpunt zond.
Ook je bekering is uiteindelijk : GENADE.
En zoals jij nu schrijft: - Op zoek naar iets paranormaals....en dan kom je uit bij iets 'normaals'. - de duivel die voor trammelant zorgt, wanneer de Heer je opmerkzaam maakt op zijn reddingsboei - de goede tijden die de Heere geeft, voorboden van 'een onvergelijkbaar, alles te boven gaand, eeuwig gewicht van heerlijkheid, dat over ons zal worden geopenbaard', (2 Corinthe 4 v 17) - de steeds betere verbinding met God, nu wij de Heilige Geest in ons programma hebben opgenomen en alle 'cookies' aan het verdwijnen zijn - de vaste wil om door te gaan met werken en leren, wetende dat er tot in eeuwigheid altijd nog weer te leren is... ik maak het allemaal mee, zoals jij het nu ook begonnen bent mee te maken.
Ik was benieuwd naar hoe jullie tot het geloof zijn gekomen. Want bij veel hoor je toch dat ze uit een christelijk gezin komen.
Ik kom zelf ook uit een christelijk gezin, maar ben me er echt pas mee bezig gaan houden. Toen ik opzoek was naar een paranormale site, omdat ik dat toen wel intressant vond, maar die deed het niet. En toen kwam ik "toevallig" bij www.real-life.nl terecht, en vandaar ging ik steeds verder. Op veel oppervlakten is mijn leven, wat moeilijker geworden. Maar ik heb ook meer goede momenten meegemaakt. Momenten waar ik me goed verbonden voelde. Uiteindelijk moet je altijd blijven werken en leren.
Ik ken een aantal mensen die mediteren. Dit wordt bij ons in de kerk sterk afgeraden. Het zou occult zijn..... Ik heb het zelf nog nooit gedaan. Maar wat moet ik hier van denken? Graag jullie reacties.
Eerst heb ik eens wat kreten nagegaan die opgeld doen bij 'mediteren', zoals dat 'in de wereld' wel gebeurt: ............ hersengolven, beïnvloedende tonen,onbegrensd goddelijk innerlijk, sleutel tot bevrijding, helingsnetwerk, planetaire transformatie, transcedente transformatie, vipassane, zen, Dharma, Boeddhisme, lotus, reiki-lotus.
Dat zijn allemaal termen uit een wereld, die ver van Christenen afstaat. Er zijn er vele, vele meer.
Maar een wijze van mediteren, die een gelovige verder brengt, zonder lotushouding en ademshalingrituelen en wat dies meer zij... ik houd het héel kort, vind je allereerst in Jozua 1 v 8, waar de HEER.... en dan noem je toch wel iemand! ....tegen Jozua zegt: "Leg het wetboek geen moment terzijde en verdiep je er dag en nacht in, opdat je je aan alles houdt wat erin geschreven staat. Dan zal alles wat je onderneemt, voorspoedig verlopen". In '1951' staat inplaats van 'erin verdiepen' het woord 'overpeinzen'.
Er zijn heel veel meer woorden rond 'overpeinzen en overpeinzing, maar ik vind dit al zo goed. - als je op de fiets zit naar of van school, dan kun je bijvoorbeeld terugdenken aan de onheuse bejegening, die een klasgenoot of -genote je liet ondergaan. En je denkt aan een tekst, die je gelezen hebt; (verkort): "Onze strijd gaat niet tegen mensen, maar tegen de kwade machten, die mensen kunnen opstoken". En je gaat voor die klasgenoot in gebed en je zegt tegen de boze machten , die de ander zo vinnig of kwetsend of wat dan ook maken: "Ik bestrijd jullie in de naam van Jezus in jullie macht over die ander" - En als er staat' leg 'de bijbel' geen moment terzijde, dan moet je dat niet zo letterlijk nemen. Maar 's avonds op je kamer luister je eens even niet naar die nieuwe plaat uit de toptien, maar je leest je bijbel volgens een rooster en denkt er eens over na, zonder gelijk met allerlei andere dingen bezig te zijn. Je zet niet gelijk de pc aan en kijkt ,hoever hij al is met het opstarten. nee, je laat hem even met rust. - En dan zal je net als Jozua merken, dat je voorspoedig bent.
Ik zou nog wel honderd dingen kunnen noemen. Maar vraag gerust verder.
Wat houdt contact met God precies in? Kan iemand misschien een beetje uitleggen wat zijn/haar persoonlijke relatie met God inhoudt?
Ik vind 'een persoonlijke relatie met God' namelijk maar een vaag begrip. Het klinkt heel mooi en intiem, maar ik ervaar 't in mijn eigen leven nooit zo. Ligt waarschijnlijk aan mij, maar toch. Ik heb nu sterk 't gevoel dat ik veel mis, maar heb werkelijk geen idee hoe ik dichter bij God kan komen ofzoiets
De term: "Een persoonlijke relatie met God hebben", is tegenwoordig erg 'in'. Maar inderdaad..... net zoals jij dat nu zegt: "Wat houdt het nu éigenlijk 'in'"
In het leven van elke dag hebben wij velerlei relaties. Dat kan gaan van 'vage kennissen' tot 'kennissen' tot 'vrienden' tot 'echtgenoten'...ik noem maar wat. Er zijn vele tussenschakels.
Maar met God wil je het allerliefst een intense liefdesrelatie hebben.
Hoe kom je nu in het leven van elke dag tot zo'n intense 'liefderelatie'.
Ik noem maar wat: op de alphacursus ontmoet je een jongen, jij meisje zijnde,.... het is maar een voorbeeld, die je aanvankelijk helemaal niet opvalt. Het is een onbekende voor jou. Maar tijdens de alphacursus hoor je zijn vragen en denkt: "Hé...interessante vragen. Daar zit ik ook mee of daar héb ik mee gezeten". Hij is nu een vage kennis. En door allerlei verdere contacten loop je het hele scala door.
Wat is hier nu in feite gebeurd. Je hebt je steeds meer in die ander verdiept, bent steeds meer over hem te weten gekomen....en ga zo maar door.
Hoe gaat dat nu met God: (Ik stel maar wat). Hij was ooit de 'grote onbekende'. Maar iemand wees je op hem. Hij werd een 'vage bekende'. Iemand zei: "Hij heeft een algemene liefdesbrief aan de mensheid geschreven". Je begon de bijbel te lezen. Doordat er om je heen mensen waren, die je de moeilijke gedeelten uitlegden, kreeg je een beeld van God, die de wereld zo lief had, dat hij alles wat hij had in de strijd gooide om zoveel mogelijk mensen te redden. Je begreep allengs, dat je Christus mocht aanvaarden als jouw persoonlijke redder en verlosser, die het pad van God naar jou zó had geëffend, dat God daarvan had blijk gegeven, door het gordijn , dat symbolisch scheiding maakte tussen hem en de mensheid, van boven af kapot te scheuren, (Matth 27 v 51). En je begréep wéer meer!!!: God had jou zo lief, dat hij op allerlei manieren probeerde aan te geven, dat er iets gebeurd was, toen Jezus die woorden uitschreeuwde: "HET IS VOLBRACHT".
Maar er was nog niet het góede contact. Tot mensen je vertelden: "Je hebt nu wel ontzag voor God. Maar je begrijpt hem nog hélemaal niet. Wanneer je 'je laat vullen met zijn Heilige Geest', dan kom je in zijn sfeer. Dan leer je zijn gedachten verstaan. De Heilige geest wil jou alles van Gods liefde en vreugde, en vriendelijkheid, maar ook van zijn strenge oordeel en van zijn absolute rechtvaardigheid en gescheidenheid van alle zonden leren kennen".
En...je was al bekeerd...diep bekeerd....door het lezen van de bijbel met aandacht en eerbied was je ook al wedergeboren. En....na de doop in de Heilige Geest kreeg je eindelijk een begin van een relatie met hem, een relatie, die alsmaar dieper werd en wordt.
Dus: relatie houdt in....een leren kennen van steeds meer aspecten....een komen in Gods sfeer. Bij je omgang met mensen is het toch ook zo, dat je elkaars sfeer moet leren kennen en die aanvaarden om een levende relatie te hebben. Op oneindig veel hoger vlak is dat ook zo met God.
Ik zou je vele bijbelteksten kunnen noemen, maar ik laat het nu even híerbij.
Maar stel nu eens een vraag. Ik weet het...ik kan heel lang toe met de 3000 in Nederland gestelde vragen. maar zo'n echte Vlaamse vraag, die zou er heel wel bijkunnen.
En dan heb ik van mijn kant ook een vraag. Wanneer je mijn blog bekijkt, dan zie je dat de tekst eigenlijk een heel lange, dunne sliert is. Hoe krijg ik die nu eens zo, dat hij de hele ruimte vult.
En nog een vraag aan jullie, andere bloggers.
Wanneer ik iets wil toevoegen of zo, dan moet ik altijd afdalen naar 'Proficiat'. Die zou ik best willen verwijderen. maar dan ben ik gelijk dat blognummer kwijt. Daarom laat ik noodgedwongen 'Proficiat' staan. Hoe doe ik nu Proficiat weg en behoud gelijk de verwijzing naar http//blog.seniorennet.be
Dus : kom met jullie vragen en raadgevingen.
Daag Ger
Ik ben al 83, dus heb een beetje geduld met mijn domme vragen. Je kunt mij ook bereiken op ggerritse@wish.net. Dáaer gestrelde vragen beantwoord ik via mijn blog, tenzij geheimhouding wordt verzocht.. G
Voor mijn Vlaamse contacten: dit leeft bij jullie anders. Maar het is goed om Hollandse denkwijzen te leren kennen. Ger
Dag Niem,
Heel goed kan ik mij de sfeer van je ouders voorstellen. In vele kringen is het begrip van de 'zondagsheilging' zeer ver uitgesponnen.
Uit mijn eigen jeugd herinner ik mij, dat mijn ouders een toen in onze kring algemeen geldende richtlijn volgden: op zondag ging je niet schaatsen.
Maar nu was er een aarzelpunt: wat doe je nu met Tweede kerstdag. Viel die dag toevallig op een zondag, dan was er geen moeilijkheid. Maar wanneer hij nu op een doordeweekse dag viel....? En mijn vader, die tot 'de gematigden' om niet te zeggen 'de lichten' behoorde, oordeelde dat je dan wél mocht schaatsen.
Maar ik weet nog goed dat er in de kerk mensen waren, die de 'strenge', de 'harde' lijn volgden en die mijn vader een beetje bevreemd aankeken. "Heb je dat gehoord: op tweede kerstdag schaatsten die jong van de bakker. Dat mocht van hun vader". (Nu ja; in die tijd was een winter nog een winter. Tegenwoordig speelt dat niet meer zo).
Evenals bij het oude Israel had zich een hele gedragscode ontwikkeld. In het oude Israel mocht je op de sabbat niet reizen. En meer dan 880 meter wandelen, (uiteraard de maten van toen inplaats van meters, maar omgerekend dezelfde afstand), was het maximum. Dan namen ze echter een krukje mee en gingen daar even opzitten en dan konden ze weer 880 meter verder, vandaar het woord 'sabbatsreis'(Handelingen 1 v 12). En dan was er wel weer een stroming, die vond dat die onderbreking op dat stoeltje een paar minuten moest duren en anderen pleitten weer voor een langere tijd. (Overigens hadden de Joden voor die '2000 ellen' nog wel een schriftplaats, Numeri 35 v 5, alhoewel er bij deze interpretatie wel sprake was van 'inlegkunde')
Maar die gedragscode is aan het vervagen, in overeenstemming met het bijbelwoord (Colossenzen 2 v 20-22): 'Als u met Christus dood bent voor de machten van deze wereld, waarom laat u zich dan geboden opleggen alsof u nog in de wereld leeft. - Raak dit niet aan - proef dat niet - blijf daarvan af... - (doe dat niet op sabbat/zondag; het staat er inderdaad niet, maar het is van dezelfde orde). - het zijn menselijke voorschriften en prinipes over zaken die door het verbruik vergaan".
Dit alles is zo negatief "Je mag dit niet en je mag dat niet", met alle égards uiteraard voor al die brave, goedbedoelende kinderen van God, die -gevangen in de tijdgeest- naar beste weten handelden.
Maar het is mogelijk om de zaak ook vanuit een positieve gezichtshoek te bezien.
Vanmorgen had ik kinderdienst. Toen ik -wat vroeg- in de sam kwam, stonden er al mensen achter de boekentafel en bij het informatiepunt. Binnen oefenden de zangers met de band. Technische en huishoudelijke dienst waren volop bezig. De lui van het 'powerpoint' stelden hun apparatuur in. En toen ik in mijn lokaal kwam, lagen daar al de flanellen figuren voor mijn verhaal.
Al die mensen, ikzelf dus ook, hadden een taak binnen de gemeente. Als ze al wilden gaan sporten, zoals jij dat zo graag doet, ook op zondag, dan moesten ze in ieder geval toch 's morgens in de gemeente vertoeven om de eredienst mogelijk te maken.
Zie de zondag nu eens in dat licht. Je bent deel van een gemeente of je wordt deel van een gemeente. Maar dan wil je er ook al je krachten aan wijden, zo echt 'je schouders eronder zetten' om die gemeente te dienen met zang en muziek, met technische of 'stoelenzet'dienst, met boekentafel of ondersteuning van de kinderdienst, met....enz. En voor dat heerlijk positieve doel breng je graag een offer.
En zo zie ik jou ook al in de toekomst: de opname van de dienst op geluidsdragers voorbereidende en regelende....en daarna: als je dat dan nog als liefhebberij hebt: óp naar de plas en....zeilen maar...
. 
