Daar wijs je mij nu toch op iets, dat mijzelf helemaal niet was opgevallen, terwijl ik het toch wel duizend keer gelezen heb.
Inderdaad was het zo, dat God op de zesde dag , ('s morgens, want 's middags maakte Hij de mens), het dierenrijk deed ontstaan. Want, zo staat er: "En God zei: 'dat de aarde voortbrenge levende wezens naar hun aard, vee en kruipend gedierte en wild gedierte naar zijn aard' en het was alzo. En God maakte het wild gedierte naar zijn aard en het vee naar zijn aard en alles, wat op de aardbodem kruipt, naar zijn aard. En God zag, dat het goed was".
Maar wat ís 'een dag van God' "Want duizend jaren zijn in uw ogen als de dag van gisteren, wanneer hij voorbijgegaan is", Psalm 90 v 4).
God vertelde al deze dingen aan de mensen van -zeg- elfduizend jaar geleden, die wel enorm begaafd waren, immers nét voortgekomen uit Adam, die aan al de dieren namen kon geven , (Gen 2 v 20), maar die toch de begrippenwereld hadden van tóen. Wij, in onze tijd...wij, die voortbouwen op de verzamelde wijsheid van allen, die ons voorgingen...zonder in beginsel 'wijzer' te zijn dan zij....wij zeggen wel eens: "Heer...had U zich niet wat exacter kunnen uitdrukken: - waarom deed U er 'een dag , nu ja, een morgen van U over om de dieren voort te brengen. Waarom zei U niet: "Baf....daar zijn zij". Hoe déed U dat dan. - En waarom zegt U eerst: "de aarde brenge voort" en even later: "...dat U ze zelf maakte" - En wat bedoelt U nu precies met 'Naar zijn aard".
Maar de Heer besloot in zijn eeuwige wijsheid, dat de tekst, zoals de eerste mensen die kregen uit zijn hand, ook voor ons en voor allen, die nog na ons komen, voldoende is .
En dat God rustte op de zevende dag....Hebr 1 v 3 zegt, dat God : "...in zijn Zoon...in zijn van eeuwigheid bestaand Woord...alle dingen draagt door het woord zijner kracht". God is altijd laaiende en vonkende energie en geen seconde gaat er voorbij of elk atoom van de schepping wordt gedragen door God.
O ja; nog éen opmerking: "God schiep de mens...maar waar komen dan al die Chinezen en Austraalnegers vandaan? Ze zien er toch zo verschillend uit".
Wel Jan....denk eens aan de spraakverwarring; toen gingen de mensen, die tot dan toe van eenderlei spraak waren, uit elkaar. Tot op dat ogenblik, in de dagen van Peleg, (Gen 10 v 25), kon iedere man elke vrouw kiezen, die hij maar wilde en was er een oeverloos genenbestand. Maar toen de nakomelingen van Jafeth naar het noorden uitwaaierden, werd die algemene genenbank verkleind. Nooit konden zij meer in aanraking komen met de nakomelingen van Cham en van Sem.
En naarmate zij zich verder van elkaar verwijderden, konden ook de mensen, die naar het NoordOosten uitwaaierden, nooit meer in aanraking komen, met de mensen, die naar het Noordwesten gingen. Opnieuw verkleining van het genenbestand. En zo ontstonden verschillen ook in het uiterlijk voorkomen: de hoge jukbeenderen van de Chinezen vind je in verzwakte vorm ook terug bij de Maleisische volken en bij de Indianen. Maar hun ogenstand ging niet mee met die zich steeds verder verspreidende en geïsoleerd rakende volken. En zo is het gekomen.
Maar de mensheid is onbeperkt 'kruisbaar'. Ooit vertoefde ik in Suriname. Daar nam ik waar, dat kruisingen van Indií«rs en Negroïden een wonderbaar nieuw mensentype deden ontstaan. En ik zag specimen van kruisingen van Javanen en Indií«rs of negroïden en die resultaten waren heel verrassend.
O Jan!!....er is zoveel te ontdekken. Kom je nog eens terug.
Heel wat vragen over het 'duizendjarig rijk'. Laat ik proberen, alle zaken een beetje 'op een rijtje te zetten'.
Uit de bijbel is duidelijk voor de aandachtige en positief ingestelde lezer, dat de 'grote eindstrijd' eens moet plaats hebben.
Persoonlijk zie ik dat als volgt: (Ik voeg nu niet teveel bijbelteksten toe. Dat komt later wel).
In de eindtijd, die je ruim moet denken, denk maar in enkele eeuwen, komt na vele jaren bij de gelovigen de idee naar voren, dat Christus' woord "VOLBRACHT" veel meer mogelijkheden opende, dan eeuwenlang is gedacht. De begrippen bekering en wedergeboorte krijgen weer inhoud. En in het begin van de 20 ste eeuw volgt dan een nieuw inzicht: dat de doop in en de vervulling met de Heilige Geest mogelijk is. Die idee wordt in de daatopvolgende anderhalve eeuw steeds meer gangbaar en geleidelijk aan ontstaat een groep van gelovigen, waarbij de idee van vervulling met de Heilige Geest gemeengoed is, terwijl ook de Geestesgaven en de Geestesvrucht binnen begripbereik komen. De duivel, die dan nog wel eens voor Gods troon verschijnt, als ongewenste gast, niet te weren, omdat hij brutaal op de plaats gaat zitten, waar de Geestvervulde gelovigen behoren te zitten ( zie Job en Zacharia)....bij de duivel onstaat een steeds ongemakkelijker gevoel, naarmate steeds meer gelovigen met hun gedachten de onzichtbare wereld bestormen en daar begrip voor krijgen. Tenslotte is het gewicht van deze steeds meerdere Geestvervulde gelovigen zo sterk geworden, dat Michael moed put, nu er zoveel kader aan het binnenkomen is, om de satan uit de hemel te verjagen.
Satan, op de aarde geworpen, ziet in, dat er nu geen ontkomen aan is om althans op de aarde alles en alles op éen kaart te zetten. Hij staat al zijn macht af aan een krachtige, occulte geest, die, op zíjn beurt, woning neemt in een mens met een krachtige menselijke geest, de antichrist. De antichrist op zijn beurt zoekt zich een schare van mensen uit, die vervuld willen worden met dezelfde onheilige geest, die hem bezielt.
Aan beide zijden is nu alles gereed voor de grote eindstrijd: - aan de ene kant een groot aantal gelovigen, vervuld met de Heilige Geest van God, met hun gedachtenleven helemaal in de heilige sfeer van God - aan de andere kant een groot aantal ongelovigen, gevuld met de onheilige geest van satan, met hun gedachten helemaal in de onheilige sfeer van de duivel.
Na zware inleidende gevechten, waarvan Openbaring 11 spreekt, is de tijd daar, dat de beide legers elkaar gaan ontmoeten in een geestelijke worsteling, waaraan geen kanonnen of zo te pas komen, maar alleen geestelijke krachten. Aan de kwade kant is alles helemaál gereed; de geduchte opperbevelhebber, de antichrist staat klaar om aan het gevecht te beginnen. Maar aan de goede kant is er nog het wachten op de Opperbevelhebber. En dan zijn er de bazuinen en de stem van de aartsengel en Christus komt terug om zich aan het hoofd van het goede leger te stellen. De strijd is snel beslist; De hemelse 'Jonathan' slaat de vijanden neer en zijn 'wapendragers' maken ze af, (naar een voorbeeld uit het Oude Testament). De Antichrist vaart gelijk ter helle, zonder zelfs te sterven. Zijn leger wordt gedood en gaat naar het dodenrijk in afwachting van het grote eindoordeel van Matth 25.
De satan staat er volkomen beteurterd bij. De Antichrist was zo hecht verbonden met de sterke occulte macht, dat hij die mee heeft genomen , de afgrond in. En de duivel had al zijn macht gegeven aan die occulte kracht. Dus:...hij heeft niets meer over. En nu is de tijd voor Michael gekomen. Hij had nog vele 'appeltjes met satan te schillen', zie Judas 9....en nu, eindelijk, is de tijd daar om satan te binden en in de afgrond te werpen.
En daar blijft satan dan ,gedurende een tijd, die symbolisch aangeduid wordt als 'duizend jaren'.
Het overwinnende leger van Jezus, de gelovigen, die werkelijk 'tot het gaatje zijn gegaan', krijgen nu hun beloning. Volgens Jesaja 32 v 1 beginnen zij, in een verheerlijkt lichaam, aan het lichaam van Jezus na zijn opstanding gelijk, leiding te geven aan het herstelwerk op aarde....de aarde, die na het falen van Adam en 'manninne' eens ooit, steeds verder is weggegleden van wat God voor heerlijkheid had bedoeld.
Op de aarde zijn misschien wel 95 % van de aardbewoners achtergebleven: - Christenen, die net níet 'tot het gaatje waren gegaan' - Niet-Christenen , die net niet tot die ultieme stap in dienst van de antichrtist waren gekomen. - ...en alles er tussenin.
Al die mensen krijgen een geweldige kans om- ongehinderd door de duivel, die immer zit te kniezen in zijn gevangenis- tot vol geluk met God, Jezus en de Heilige Geest te komen.
Maar er blijven altijd verstokte 'neezeggers'. Zoals eens 'Lucifer' in ongestoorde heerlijkheid, nochtans, volgens Ezechií«l 28 , besloot om 'Nee' te zeggen, zo zijn er ook nu nog mensen, die zich 'geveisdelijk onderwerpen', maar die in hun diepste innerlijk 'Neezeggers' zijn.
En aan het eind van de verrukkelijk periode, waarin de aarde zich heeft hersteld van een oord, waaraan veel ontbrak tot de lusthof, die God bedoeld had....en het op de aarde krioelt van de verloste en blijde mensen....wat dan.
Dan wordt de kerker van satan nog éen keer geopend...en volkomen onberouwelijk, razend na al die vele tijden van gedwongen nietsdoen, komt hij te voorschijn.
En dan worden de 'neezeggers' op aarde openbaar. Nu zij een opperbevelhebber hebben, scharen zij zich , boosaardig juichend, achter hun leider. Er blijft geen een potentií«le'neezegger' achter.
Maar wanneer zij zich verzameld hebben, is er de verwarring: "Wie is er baas; - de duivel, de grote verliezer van eerdere gevechten - of een van de 'neezeggers'....maar wie dan.
En in onderlinge strijd, verteren de laatste antigoddelijke krachten elkaar.
En dan is de aarde helemaal vrij van alles, wat slecht is. Al die slechte mensen uit het duizendjarig rijk, die altijd ondergronds waren en zich verrieden, toen satan ze met zijn bedrieglijke wijsjes naar zich toe lokte....al die boze mensen worden, volgens Ezechií«l 37 verzen 9-16...begraven, zodat nu helemaal niets meer aan het boze verleden herinnert en de tijd gaat aanbreken , dat aan de vorige dingen niet meer gedacht wordt...het komt eenvoudig niemand meer in de zin.(Jes 65 v 17).
Mathilde; je hebt nu waarschijnlijk vele nieuwe vragen. Ik had je wel tienmaal zoveel bijbelteksten kunnen noemen als ik gedaan heb. Maar dat komt dan wel bij volgende vragen.
En als iemand anders 'in wil stappen' met vragen....kom gerust.
Je had wat moeite met Filipp 2 v 12 en 13. Daar staat; "Daarom , mijn geliefden, gelijk gij te allen tijde gehoorzaam zijt geweest, blijft, niet alleen zoals in mijne tegenwoordigheid, maar nu des te meer bij mijn afwezigheid, uw behoudenis bewerken met vreze en beven, want God is het, die om zijn welbehagen zowel het willen als het werken in u werkt".
En dan gaat het jou om deze zinsnede: "....uw behoudenis bewerken..." En je vraagt: "Behoudenis is toch geen kwestie van 'werken' maar van 'genade'!?".
Ik denk, dat ik het beste een parafrase kan geven van wat Paulus hier samengedrongen zegt:
Lieve broers en zussen in Filippi. Wat waren jullie altijd kien er op, om precies volgens mijn aanwijzingen te handelen, toen ik nog bij jullie was, niet als ledepoppen, maar echt als levende, zelf denkende gelovigen. En nu ben ik weg, en het is niet zeker, of jullie me ooit zullen terugzien. Want ik zit in de gevangenis...en zelfs, wanneer ik eruit kom, dan nog...val ik op een keer weg als jullie raadsman. Ik ben een sterfelijk mens. Eén keer kom ik te overlijden en staan jullie er alleen voor. Maar.... het is toch ook niet belangrijk of ik bij jullie terugkom. Jullie behoren als zelfstandig deel van de wereldwijde gemeenschap van Jezus Christus op jezelf te kunnen staan, en dapper de vijand klop te kunnen geven in volkomen eendracht, (1 v 27).
En jullie behoren ook, wanneer ik er niet meer ben, aan de door mij namens God gegeven lessen vast te houden, die te blíjven gehoorzamen.
Jullie behoudenis is een zaak van het welbehagen van God. En zijn welbehagen houdt dit in: God is er altijd op bedacht om alle mensen de weg te wijzen naar hun eeuwig behoud. Alles doet Hij in de mensen, die naar Hem willen luisteren: Hij richt hun wil er op om zijn paden te gaan. Hij wekt hun kracht op om daden te doen , om ook werkelijk met zijn beloften in Onze Heer Jezus Christus aan de slag te gaan. Wat is dat bemoedigend en vertroostend!
Maar nu even het koppie erbij!
Iemand zou kunnen denken: "Nu ga ik maar stil zitten wachten, tot Gods genade en zijn welbehagen mij tot zijn wonderbaar licht en leven leiden".
Maar ho ho; zo is het niet. Stel, dat je dadenloos zou gaan zitten afwachten; weet je, wat dat in feite is?! Dat is ten diepste het tegenwerken van Gods goede plannen met ons. Want onderdeel van die plannnen is : onze eigen actie, gebruik maken van de krachten en vermogens, die Hij ons ter beschikking stelt uit genade.
En actie onderstelt: werken...werken....werken. Als je dus werkt aan je eeuwig behoud, blijf je daarmee bínnen de genade van God. Als je Gods water maar over Gods akker laat lopen, dan sta je Gods genade tegen.
Maar wat houdt 'werk uw behoudenis' nu feitelijk in. Dat is : pal staan in lijden en strijd, zoals ik toch zelf ook doe, (1 v 19). En jullie volgen toch in gehoorzamheid mij na. Welaan; wees dan ook bereid in lijden en strijd mijn voorbeeld na te volgen.
Maar werk niet aan je behoudenis met een aardse wilskracht, zonder geestelijke achtergrond. Nee; werk aan je behoudenis met vreze en beven. Je vraagt aan mij, wat 'vreze en beven ' inhoudt. Wel: dit: wees zó bezig: - eerbiedig, vol ontzag - nauwgezet, waakzaam - bezorgd om te zondigen; je hebt een mooi wit kleed ontvangen om je te kleden, ga daar geen vlekken op morsen -bezorgd om verloren te gaan; laat je dat grote geschenk niet uit de handen rukken door allerlei omstandigheden van zorgen om levenonderhoud enz enz - en vooral: verlies nooit God uit het oog, omdat je zo bezig bent met werk voor Hem, dat het werk voor Hem eigenlijk je gód wordt. Wees altijd ijverig om Hem te behagen; níet om je eigenliefde te strelen.
Dús: werken vóor God is deel van zijn genade óver je.
Ik hoop, dat je hier iets mee kunt Deidre. Dit hele schriftgedeelte is van totaal belang voor hier en voor nu en voor ons.
Je vraag staat hier echt wel goed hoor. Je had deze ook bij 'persoonlijke problemen' kunnen plaatsen en dan had je een heleboel lieve reacties en gebeden van jonge gelovigen uitgelokt. Maar je hebt hem op het subforum van een 81-jarige geplaatst en die is ook van plan om je vol liefde te beantwoorden.
Eerst even dat idee van 'waardeloos te zijn'.
Psalm 17 v 8 zegt: "Bewaar mij , als de appel van het oog". Mensen, die in de Heer Jezus geloven en daardoor ook geloven in God en in zijn Heilige Geest , zijn de oogappel van God.
En je weet uit het gewone spraakgebruik, dat een moeder, die tegen haar dochter zegt: "Oogappeltje van mij", bij die dochter een gevoel van geluk en veilige geborgenheid wekt.
Niem....je houdt van de Heer God...en Hij slaat jou nauwkeurig en liefdevol gade. Maar wat ben je dan toch waardevol in zijn oog.
Hij, die aarde en hemel schiep en die dag aan dag draagt door het woord van zijn kracht, (Hebr 1 v 3), ziet jou helemaal niet als een Niem, maar Hij kent alle 'ins' en 'outs' van jouw wezen en zegt: "Kostbaar ben je in mijn oog". Jesaja 43 v 4 zegt immers: "Kostbaar ben jij in mijn ogen en hooggeschat en geliefd..."
En Niem....is het geen heerlijk idee, dat de Heer die goede dingen van jou zegt.
Maar nu even een wat somber register opentrekken: God heeft een vijand, die ook een vijand is van alle mensen, maar toch wel in het bijzonder van de mensen, die de Heer willen dienen. De naam van die boze, machtige vijand, die echter niets te betekenen heeft bij de ALMACHTIGE God, is : satan.
En al heeft hij in feite niets te betekenen...de duivel is altijd op zoek naar mensen om ze onzeker te maken. En wanneer hij ze onzeker heeft gemaakt, is hij toch wel erg lastig.
En daarom die gedachten: "O....ik ben helemaal waardeloos".
Maar Niem; nu eerst even dat nare gebeuren van toen je zeven was. Door de grote aandacht, die er tegenwoordig aan dergelijke dingen geschonken wordt, heeft de duivel er een vervelend wapen bij. Hij kan mensen obsederen door wat er in het verleden gebeurd is. Hij fluistert ze dan in: "Dat litteken uit je prille jeugd gaat nooit meer weg, vreet steeds dieper in". Maar de Heer zegt: "Ik maak alle dingen nieuw".
God kan de herinnering aan wat ooit gebeurd is, zo aanpakken, dat je er totaal geen remming meer van hebt. God wil je alle jaren vergoeden, die 'de kaalvreter' heeft kaalgevreten, (Joí«l 2 v 25).
En wat je 'zelfbevrediging' betreft; je begrijpt, dat het voor een oude meneer geraden is, om daarover met terughouding te spreken.
Maar kijk, wat ik enkele postings hiervoor aan Rijn schreef. Want in beginsel zijn de problemen van jongens op dit gebied zodanig, dat zij veel aanrakingspunten bevatten voor de problematiek bij meisjes.
In het kort nog even, wat ik aan Rijn schreef: "Sta er ontspannen tegenover. Vertel het zonder terughouding aan de Heer Jezus. Geef aan God een zekere tijd om die zaak op te lossen. Raak niet direct in een kramp, als het niet op stel en sprong gebeurt".
Niem; ik had je nog veel meer willen schrijven. Maar mag ik dat bewaren tot volgende postings van jou.
...waarschuwing tegen de film "the passion iof the Christ'.
Dag Hijo,
Nee...ik ben nog niet naar die film geweest. Maar wat die mevrouw Emmerich betreft, kan ik nu al wel zeggen, dat 'dit van haar' van mij allemaal niet zo hóeft!....
In de Winkler Prins lees ik hierover; Stigmatisatie heet een verschijnsel, dat zich in zijn volledige vorm alleen bij Katholieken voordoet... En dan volgt een heel artikel, met nog klein geschreven nadere toelichtingen erbij. Maar dat kan je allemaal nalezen in elke encyclopedie, waarvan je er toch zeker enkele exemplaren zult kunnen inzien in elke bibliotheek.
In de loop der eeuwen werd er bij ca 330 personen stigmatisatie vastgesteld, van wie er 60 door de Rooms Katholieke Kerk heilig of zalig zijn verklaard. (Ook een zinsnede, die ik uit de overvloed van gegevens er zo even uitpik). Men wijst wel eens naar de apostel Paulus, (Galaten 6 v 17): "Overigens valle niemand mij lastig, want ik draag de littekenen van Jezus in mijn lichaam".Maar ongetwijfeld bedoelt de apostel hier: "Maak het mij nu toch niet al te lastig en te verdrietig in de evangeliedienst door gehoor te geven aan allerlei stuitende dwaalleer. Ik heb toch al zoveel littekens op mijn lichaam, gevolg van al die geselingen enz om Jezus' wil . Ik hoef er echt geen krassen op mijn ziel bij te hebben door jullie voortdurend wegdwalen".
Paulus was zo afmattend , rusteloos dienend bezig voor Jezus. Hij had echt geen gelegenhheid om in allerlei mijmeringen wonden op zijn lichaam, herinnerende aan het kruislijden van de Heer, te cultiveren.
Het is goed Hijo, om aan het eind van onze aardse loopbaan gekomen, onze eigen lichamelijke, zielse of geestelijke littekenen als ridderorden te kunnen dragen.
Ik zie geen verband tussen de film, waarover ik op dit moment alleen gelezen heb en de door jou genoemde dame uit de achttiende eeuw.
Daag Ger
Naschirft; later heb ik die fim zélf gezien en ik heb vastgesteld, dat het eigenlijk alleen maar een 'naspelen'van de visioenen van die mevr Emmerich was. Verschillen: - al op de weg van Gethsemané naar het Sanhedirin wordt Jezus bloeden verwond. Hiervan heeft de bijbel niets. - op Golgotha wordt Jezus pijnlijk uitgerekt om de nagels in bepaalde voorbewerkte holten te steken. Hiervan heeft de bijbel niets. En verder zijn vreemde voorvallen aangetekend, de duivel, die Jezus in Gethsemané allerlei moeilijkheden geeft, allemaal in strijd met het bijbelverhaal en dat van de essentie berovend..En dan al die dingen uit de bijbel, die niet vermeld zijn Nu ja....de film, is al weer lang voorbij. Er was een slimme, Amerikaanse sensatiecampagne omheen. Vergeten maar, de hele handel G
Raad aan een pas begonnen echtpaar, tevens pas-begonnen Christenen.
Dag Stefanie,
Nou zeg; jij maakt er werk van. Ik vraag: "Wil je niet de een of andere vraag stellen" Ik doe zelfs een plagerige suggestie aan de hand. Maar wat er toch aan vragen uitkomt!...ik sorteer ze even zo, dat ze al een beetje 'antwoordrijp' zijn:
- mijn man Pieter en ik zijn beginnende Christenen. Is er nu voor dat soort mensen ook geen gelegenheid om blij uit te gaan. Hoe sluiten we ons eens aan bij jonge echtparen , die Christen zijn - vroeger gingen we nog al eens naar de kroeg, waar mijn man altijd heenging. Zouden wij daarmee maar weer beginnen - mijn kroeg, waar we samen ook wel eens kwamen, is geen optie....dat is een 'gothic'kroeg. - wat moeten we nu toch eens doen op zaterdagavond. We hebben geen geld te makken, dus het kan niet eens. Maar je zit je zo te vervelen hè¨ - er moeten toch ook jonge Christenmensen zijn, waarmee we zouden kunnen omgaan. Maar hoe ontmoet je die - en daar komt iets vervelends bij: ik kan geen vrienden maken...ik heb dat niet in me - Pieter, mijn man, heeft dat wél en die komt in een kerk. Nou, dan zou je zeggen :" Kat in 't bakkie", maar in die kerk 'moeten ze 'm niet, het zegt zogezegd geen 'click' - maar er zit nog een probleem bij mij: ik ben dikwijls bot en onvriendelijk tegen anderen, ik kan niet 'open zijn'. Ik ben altijd sjago of gemaakt glimlacherig, vréselijk gewoon. - in feite ben ik harstikke eenzaam.
Nou Stefanie; ga er maar aan staan.
- allereerst; er zijn genoeg leuke, jonge echtparen om heel gezellig mee om te gaan. In onze kerk is een afzonderlijke club voor 25 plus, allemaal inhoudvolle , jonge echtparen, die soms een weekend naar een boerderij ergens gaan om lekker te eten en excursies te maken en eindeloos te praten. Het bestaat dus wel. Zoiets zal er in andere gemeenten ook zijn. - die kroegen van jou en van je man....ga daar nu niet meer heen. Een gothicbar met al die witgeschminkte koppies- of is dat tegenwoordig niet meer zo- je weet zelf, dat je daar op de duur niet van opknapt . En die meer gewone kroegen van Piet....nou; dan zát je daar aan die tap te hangen; maar bóuwde dat nu...hè nee; daar niet meer naar terug.- En dan: de fortuin zit jullie niet mee; schraalhans is op het ogenblik bij jullie keukenmeester, 'de lamp hangt zogezegd voorover'. Zaterdag zou je wel uit kunnen gaan. maar een avondje 'van kroegie naar kroegie '- en dat wil je ook niet echt meer- kost al gauw vijftig euro. Maar ik ken een instantie in Putten: Stichting Opwekking. Die geven een blaadje uit: de Gele Gids- tenminste dat hébben ze gedaan- met allemaal adressen erin van koffiebars op zaterdagavond en van samenkomsten op zondag. Dat hoeft toch ook weer geen schatten te kosten. Daar ontmoet je leuk volk. - Piet kan zich wel aansluiten bij andere mensen, maar jíj hebt dat niet. Piet heeft dan nog weer tegen, dat hij 'niet goed ligt' in de kerk, waar hij nu is. Laat hij nu eens in die 'Gele Gids' kijken. Wie weet, staat daar een adres in, waar jullie dicht bij wonen. Ga je daar toch eens kijken! 't Zou wel wonder zijn, wanneer ze Pieter daar nu ook 'niet goed vonden liggen'. - maar jij hè; die remmingen, waardoor je altijd weer bevriest, wanneer een andere jonge vrouw troostend haar arm op je schouder legt. Je kan de geestelijke liefde van anderen niet áan. Terwijl je eigenlijk snikkend bij die ander weg zou willen kruipen, doe je bot, onvriendelijk of sacherijnig. Je hart dorst naar liefde, maar er is iets in je, dat je ervoor doet wegkruipen.
Stefanie; wat doen wij nu allereerst? Alle meelezenden vragen om mee te bidden. Want ik weet het: er zitten zulke lieverds onder. Die zitten nu met tranen in de ogen te denken: "Ach gunst, die schatten. Wat zou ik ze willen troosten. Weet je wat; ik ga voor ze bidden".
En dan: ook samen, hier en nu, leggen we het hele complex aan de Heer voor:
"Heer....U weet al die dingen van Pieter en Stefanie. Heer, wilt U geven, dat ze iets met die suggestie doen om er eens op uit te gaan, hun licht zo eens hier en daar op te steken. Wilt U ze vrienden leren kennen, jonge, sterke , fleurige echtparen, die veel betere dingen weten dan alle gothic- en andere kroegen.
Heer....en wilt U allereerst naar die blokkades omzien bij Stefanie. Wilt U een begin maken met het opruimen van al die in het verleden gewortelde frustraties.
Dank U Heer".
Stefanie; ik had meer willen zeggen. Maar ik heb het idee, dat het voor dít keer genoeg is.
Jou noem ik Talita. Ik houd niet zo van 'Talietjuh', dat 'juh' staat me niet aan. Mensen, die de Here Jezus beginnen lief te hebben, beginnen gelijk al een beetje te groeien en ook hun codenaam op 'Heavenly quality ' voldoet dan eigenlijk al niet meer aan wat ze bezig zijn te worden. En zeg nou zelf: 'Talita' klinkt toch heel goed. Natuurlijk mag jij je codenaam aanhouden hoor.
En dan nog zo iets, Talita: je denkt een stomme vraag te stellen. Maar ik vind die vraag helemaal niet stom. Je vraagt eigenlijk: "Kan de duivel je depri of down of sacherijnig maken?"
Nou: met de duivel is alles mis, maar met die vraag is 'niks mis'.
De duivel , de vijand van God, wil precies andersom doen dan God. Hij is de grote 'andersommer'.
De Heer God wil Talita vol liefde , blijdschap, vreugde en vriendelijkheid maken, een en al goedheid en trouw, vol lankmoedigheid, zachtmoedigheid en zelfbeheersing.
Dus wat wil de duivel...och ik noem het nu allemaal maar niet, maar de vijand van God wil alle mensen zó maken, dat ze alle anderen gaan haten, dat ze knorrig en sacherijnig en bits worden en al die lelijke dingen meer.
En wanneer jij Talita, jezelf afvraagt: "Hoe komt dat nu. Ik probeer bij de Heer Jezus te horen, maar ik voel me soms zo terneergeslagen. En ik ben ook dikwijls zo sacherijnig. Laatst zei ik tegen mijn moeder, toen ze mij vroeg om het een of ander in de huishouding te doen: 'Mens...doe het zélf!' Ze was zo verdrietig, dat ze niet eens boos werd".
Talita; de duivel heeft best wel gezien, dat jij de kant van de Heer Jezus uit wil gaan,. En hij probeert dat uit alle macht te voorkomen. Daarom beïnvloedt hij je stemmingen, want dat kan hij heus wel. Maar weet je, wat je doen kunt?
Je kunt alles gewoon tegen de Heer Jezus zeggen. De bijbel zegt: "Laten al je noden door gebed , met smeking, onder dankzegging, bekend worden bij God", (Filipp 4 v 6).
Er staat: - al je noden...: ik heb het idee- maar ik kan het mis hebben- dat je nog heel jong bent, misschien maar vijftien jaar. Maar de nare dingen, die je vertelt, zijn echt: NODEN. - bidden, maar niet met een vaag idee, maar echt met de vrolijke moed: ik ga naar een goede, sterke, almachtige vriend. - smeken; niet zo'n beetje zeggen: wég gedeprimeerdheid, maar echt 'er kracht achter zetten' - dankzeggen: gelijk al weten, dat God en Jezus 'er werk van gaan maken' en dat de oplossing er in beginsel al ís. Zouden wij het zo samen even proberen:
"Lieve Heer Jezus...hier zijn we samen: Talita en Ger. U kent de makkes van Talita, haar verslagenheid soms, hoewel ze dat helemaal niet wil...en die verlammende downheid en dan weer dat 'scherrebekkerige', terwijl ze zo graag licht wil verspreiden.
Lieve Heer...wilt U een begin maken met uw kind Talita daar af te helpen...dat ze gauw iets gaat merken.
Dank U Heer".
En ga je op die manier nu ook zelf bidden Talita. Hoor ik nog eens van je.
Want misschien bén je helemaal niet humeurig...is het gewoon een belangstellende vraag. Maar ik denk toch, dat er meer achter zit.
Waarom zou ik van alles over de toekomst moeten willen weten ?
Dag Mathilde,
Wat een heerlijk nuchtere vraag; schiet je er nu eigenlijk veel mee op, wanneer je alles over de toekomstige dingen zo goed weet.
Inderdaad Mathilde; een soldaat schiet er niet mee op, wanneer hij allerlei interessante dingen weet over de krijgsgeschiedenis. Hij behoort de goede wapenen te hebben om zich voor te bereiden op de strijd, die hij gaat voeren.
Voor jou is heel belangrijk: bekering. Mogelijk zul je zeggen: "Ger...ik ben allang bekeerd", maar bekering is een levenslang voortgaande oefening. Ik schijf daar over in 'Bijbelstudie', ook op 'VhG', een afzonderlijk topic.
En na de bekering of eigenlijk tijdens dat levenslange proces van bekering, is er dan zoiets heerlijks! Door de trouwe en toegewijde lezing van de bijbel, word je wedergeboren, niet uit vergankelijk, maar uit onvergankelijk zaad, door het levende en blijvende woord van God, (1 Petrus 1 v 23).
En daarna kan je je verder voorbereiden, door op zoek te gaan naar 'de vervulling met Gods Geest', en zo strijdbaar te zijn in de moeilijke tijden, die, op geestelijk gebied, zeker komen gaan.
Mathilde, er is hierover zoveel te zeggen. Kom nog eens gauw terug met opvolgende vragen.
Waarschuwing tegen allerlei raar, pseudo-christelijk gepraat
Dag Deidre,
Wat stuur je mij nu toch voor een eng stuk. Leg toch gewoon naast je neer! En wat ik je nu vraag, is geen- nog zo zachte- berisping, maar alleen een vriendelijk verzoek: Stuur mij niet meer van die lange, dwaze stukken. Ze werken eigenlijk 'vervuilend ' op mijn antwoorden in. Zo licht verwarren de mensen iets, wat ik geschreven heb als antwoord met zulke uitvoerige citaten uit geheel andere hoek.
Want wat hier staat, lijkt wel ergens op Gods woord, maar het is niet pluis. Al dergelijke fantasterijtjes behoren wij te mijden.
De apostel Paulus zegt wel: "De gedachten van satan zijn ons niet onbekend", (2 Corinthe 2 v 11), maar dat houdt niet in, dat wij allerlei pseudo-christelijke verhalen maar als zoete koek zouden moeten opeten.
Deidre, houd jij je nu maar bij Gods woord. De bijbel zegt, dat wanneer mensen er van alles aan toevoegen... "...God aan die persoon zal toevoegen de plagen, die in dit boek beschreven zijn", (Openb 22 v 12).
En denk bij je gebeden maar niet: "Is mijn wapenrustig wel in orde. Kan mijn engel mij wel helpen" en al die andere fratsen meer.
Wat ik Manuela al heb gezegd, dat zeg ik ook tegen jou: "Zoek in je jonkheid frisse, gezellige jongelui op, met ook een hart, brandend van liefde voor de Heer Jezus. En zing en jubel de Here van harte, zoals ook staat in Ef 5 v 18 en 19: "Wordt vervuld met de Geest, en spreekt onder elkander in psalmen, lofzangen en geestelijke liederen en zingt en jubelt den Here van harte..."
En al die opgewonden, meestal Amerikaanse verhalen ....ga je die een beetje uit de weg Deidre?
O ja; als er iemand vraagt: "Waarin waren die verhalen dan fout" dan kan ik er altijd nog wat dieper op ingaan. Maar de hoofdzaak blijft: "Lees de bijbel, bid elke dag Als je groeien wilt".
Wat heb jij leuke vrienden en vriendinnen zeg. Die ene vriend bijvoorbeeld, waarover je in hoofdzaak schrijft, die jongen komt alleen maar bij je om weer eens te vertellen, hoe ellendig hij er aan toe is. En dan zijn er ook rissen kennissen op school, die allemaal aan jou vertellen, welke zelfmoord- en andere neigingen ze alzo hebben.
Manuela; wanneer jij nog op school zit, dan kan je toch hoogstens een jaar of achttien zijn. En ik weet van jou aan de hand van wat je aan mij vertelde, dat je nog allesbehalve 'vast bent gefundeerd bent in het geloof'.
En dan geven al die mensen jou zulk een zware last te dragen.
Manuela, ik ben nu echt even in zorg om jóu. Jonge gelovigen zouden eigenlijk alleen blij moeten zijn met de Heer; op grote toogdagen samen met tienduizenden andere jonge Christenen de Heer mogen bejubelen; in kleinere samenkomsten, maat toch altijd nog met vele jongeren, de Heer mogen loven en grootmaken en aanbidden en prijzen.
Kan het ook zijn Manuela, dat je een beetje onder te zware druk leeft door al die wanhoopverhalen, die je aan moet horen. Manuela; allereerst een advies voor jou: zoek de nabijheid van een heel stel jongelui op, die ook zeggen: "Wij willen gáan voor Jezus". Het soort jongens en meisjes, dat zo echt lekker blij kan zingen: "Jezus...wij vieren, dat U overwon..." en al die heerlijke strijdliederen, die er verder zijn.
Gisteren stond ik nog in een groep van 500 mensen, die met deze en andere liederen de overwinning van onze Heiland vierden met Pasen. O, wat voelt zelfs een oude rot zich dan nog lekker opgepept.
Maat jij hebt dat nodig als brood.
Mag ik jou een raad geven voor al die steunzoekende jongens en meisjes om je heen.
Kun je niet gewoon dat versje voor ze zingen: "Lees de bijbel, bid elke dag Bid elke dag, bid elke dag.
Lees de bijbel , bid elke dag Als je groeien wilt".
En wanneer ze vragen: "Wat is dat nu voor een antwoord?" zou je zoiets kunnen zeggen als: .............. "De bijbel bevat de woorden van God, die een miljoen maal beter zijn dan mijn woorden. Je moet niet lukraak zowat gaan zitten lezen. maar er zijn heus wel handleidingen, waardoor je geholpen wordt bij dat lezen. En ik wil in ieder geval dit zeggen: 'De woorden van de Heer zijn zuivere woorden', (Psalm 12 v 7) Waarom voortdurend bij mij aankomen , die toch ook niet zoveel weet. Ga rechtstreeks naar Hem, die álles weet. "Gods weg is volmaakt; des HEREN woord is zuiver", (Psalm 18 v 31) (Psalm 33 v 4): "Des HEREN woord is waarachtig" Wil jij ook hebben, dat...: 'Jóuw hart trilt van blijde woorden", ga dan naar de Heer' "., (Psalm 45 v 2).
O Manuela, je zou nog veel meer tegen hen kunnen zeggen. Maar jij en ik zijn toch in gesprek. laat het niet bij deze brief van jou. Vind je, dat mijn antwoord niet bevredigend was, kom dan terug, vul je vragen aan.
Je vraagt, hoe een verloofde jongen en meisje met elkaar behoren om te gaan ter voorbereiding op hun komende huwelijk...zodat zij in hun 'verlovingstijd', (ook al noem je dat begrip 'verloving' niet zo), al een goede springplank hebben naar de toekomst. Je neemt aan, dat ik ook getrouwd ben en vraagt, of ik je vanuit die situatie wat steun kan geven en mogelijk enkele tips.
Wel Hes; laat ik eerst onze trouwtekst geven, zoals wij die op 11 april 1945 meekregen. (Nu weet je gelijk, wanneer wij Deo Volente, ons zestigjarig huwelijksfeest hopen te vieren).
Prediker 4 v 9-12; "Twee zijn beter dan éen, omdat zij een goede beloning hebben bij hun zwoegen. Want...indien zij vallen, dan richt de een de ander weer op, maar wee die ene, die valt, zonder dat een metgezel hem opricht! Ook , indien er twee nederliggen, zullen zij warm worden, maar hoe zal éen alleen warm worden? Kan iemand er éen overweldigen, twee zullen tegenover hem kunnen standhouden; EN EEN DRIEVOUDIG SNOER WORDT NIET SPOEDIG VERBROKEN".
En Hes; wat hebben wij dat in die bijna zestig jaar van ons huwelijk beléefd!:
- doordat wij met ons tweeí«n een hechte economische eenheid vormden, waren wij in staat, zeven kinderen groot te brengen. Wij konden elkander bijsturen bij financií«le en andere beslissingen; twee weten meer dan éen. Wij zagen in ons huwelijk de zegen van het huwelijk op economisch gebied. - Soms kwam het voor, dat éen van ons viel in moeilijkheden van depressies. Maar altijd was er die andere... ach; ik heb over ons huwelijk een dagboek geschreven...ben daar nog aan bezig en ben nu op bladzijde 8600.... ....die de partner moed insprak. - Soms was er 'koude tot op het bot' vanwege verdrietelijkheden met banen en chefs enz...maar altijd was er dat verwarmende thuiskomen en dat gesprek met je vrouw. En omgekeerd waren er de zorgen om de kinderen. Maar 's avonds kon je dat alles goed samen uitspreken. - en wat viel de duivel soms hard op een van ons aan. maar altijd was er de ander, die dan juist 'in de ruimte stond' en die hulp kon bieden. - maar bovenal was er die band van ons beider liefde tot God, die ons nog eens extra samenbond.
Hes; kunnen jij en je vriend dit verhaal samen doorlopen. Ik hoop, dat jullie pas jullie echtelijke vereniging beleven, wanneer de dominee of de voorganger jullie huwelijk heeft ingezegend, maar daarna...ook voor jullie...en eigenlijk nu al in de aanloop: - samen dapper bouwen aan jullie gezin, grondslag van de samenleving - arm in arm....en wanneer er een in een kuil terechtkomt, is er de arm van die ander. - samen dapper in de koude winden van het leven, die je zo kunnen verkleumen. - samen in jullie weerstand bieden aan de satan. Wanneer er bij de een een bres wordt geslagen door de boze krachten, dan staat de ander op die bres. - en bovenal; samen de Heer vasthouden; zijn Wezen door jullie verenigd leven vlechten, zijn gouden koord door jullie samengevlochten koorden.
Natuurlijk heb ik wel enkele gedachten over celibaat. Allereerst verwijs ik naar Matth 19 v 12.
Ik heb die tekst reeds op andere plaatsen besproken. Ik zag deze tekst daar als een bewijs ervoor, dat Jezus ongehuwd was.
Ik herhaal een zinsnede eruit: "Er zijn 'gesnedenen', die zichzelf gesneden hebben terwille van het Koninkrijk der hemelen."
Het komt mij voor, dat de Heer Jezus hier bedoelt te zeggen:
"Ik heb zo'n hoge roeping. Ik kán die roeping eenvoudig niet combineren met de door God in het algemeen gewilde aardse band van het huwelijk. Daarom heb ik mij bewust van het huwelijk onthouden".
Het kan dus voorkomen, dat een mens zo gegrepen is door zijn roeping, zoals bijvoorbeeld ook Paulus, dat hij niet getrouwd is.
Maar voor elke man geldt in het algemeen dít: "....daarom zal een mens zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen".
Laat dit voor jonge mensen, die op de huwbare leeftijd zijn gekomen, een gebed zijn: "Heer...uw wil geschiede ook in dezen. Ik weet, dat het de gewone gang van zaken is, dat ik een partner voor het leven ontmoet. Wilt U geven, dat ik een partner tref, waarmee ik U kan dienen. En zolang ik zo'n partner niet ontmoet, dan blijf ik ongetrouwd"
Maar jongelui, die graag willen trouwen en die de ware partner maar niet kunnen vinden, raad ik aan, vooral die ontmoetingsplaatsen te bezoeken, waar de kans op een metgezel, die de Here vreest, groot is. Je kent zelf de trits: kerk, sam, jeugdvereniging, koffiebar, E.O.- jeugdagen enz".
Je vroeg om enkele gedachten. Die vind je hierbij.
Je hoeft niet altijd zoveel te doen in het leven, je mag ook wel eens genieten ván het leven
Dag Manuela,
Fijn, dat ik je wat heb kunnen helpen. Maar in je laatste brief schrijf je, dat je toch wel graag eens iets 'doet' voor je vrienden. Heel begrijpelijk, dat je je vrienden wilt helpen. Maar allereerst éen ding. Je bent vijftien en je behoort van je jeugd te genieten.
Prediker 11 v 9; ietsjes 'aangepast': "Verheug u , o jongedochter, in uw jeugd en uw hart zij vrolijk in uw jongedochtersjaren, ja....volg de lust van uw hart en wat uw ogen aanschouwen.... ....maar weet, dat God u om al deze dingen in het gericht zal doen komen".
Die laatste zinsnede staat er nu wat sneu bij. Maar bedoeld is alleen: "Wees blij en vrolijk, maar houd er wel rekening mee, dat die blijdschap niet doorslaat naar luchthartigheid". Nu ja; daar lijkt mij bij jou niet zoveel kans voor.
Maar dan Prediker 9 v 7 en 8: "Welaan dan, eet uw brood met vreugde en drink uw wijn met een vrolijk hart, want als gij dit doet, dan heeft God dit reeds lang zo gewild. Laten uw klederen te allen tijde wit zijn en olie ontbreke niet op uw hoofd. Geniet het leven...."
Pas dit nu eens een beetje bij je eigen situatie aan.
En dan Spreuken 15 v 15: "Voor de blijmoedige is het altijd feest". Wanneer je vriend weer komt: "Ik voelt me zo ellendig. De ene dag is al kwader dan de andere. Wanneer mensen mij vragen: 'Hoe is het', dan moet ik altijd weer zeggen: 'Slechter dan gisteren, maar beter dan morgen', (Spreuken 15 v 15), dan lach jij hem toe en zegt: "Gekkie...en het kán altijd feest voor je zijn"
Met de vreugde van de Heer Jezus diep in je hart, kan je al die neuzelende vrienden en vriendinnen veel beter helpen.
Allereerst dit: wat fijn, dat je mijn bijbelstudie over 'bekering' leest. En ook goed zeg, dat het aan je geestelijke verdieping heeft meegewerkt.
Maar nu kom ik op je vragen en opmerkingen;
Je hebt een hekel aan school, zeg je. Maar misschien is dat niet helemaal juist opgemerkt. Het begrip 'school' is voor jou verbonden geraakt met bittere ervaringen. Je hebt een verdrietig gevoel over de dingen, die je beleefde met leerlingen en leraren.
Een jaar geleden ging je de Alpha-cursus volgen en sindsdien is er een scheiding gekomen met vriendinnen en boezemvriendinnen van weleer. Jouw leeftijd is er een, waarop keuzes worden gemaakt, wel niet onherroepelijk, maar in feite toch heel vaak bepalend voor het gehele verder leven. En als de poten van de 'V' zag je de levens van je vriendinnen afbuigen van jouw eigen leven. Eerst waren ze nog te beroepen, maar gaandeweg vervaagde hun stem voor jou en kon ook jouw stem hen niet meer bereiken door de ruis van - wat je dan zou kunnen noemen- 'de wereld'.
Dat moet hard geweest zijn. Maar toen vielen ook de leraren tegen. Hun leven bleek niet geheel en al de Here toegewijd. Zeker, ook jij bent nog niet zo ver, maar hun grapjes over sex en hun vrijmoedig gepraat over 'topless' en zo, gingen je tegen de borst stuiten. En toen je de leraars als 'broeders in de Here' daarover vermaande, kwam er ook met hen een verwijdering aanzetten.
En al die nare dingen maken je school tégen.
En geleidelijk aan bekroop je de idee: "Wat doe ik hier eigenlijk. Wat doe ik eigenlijk überhaupt in dit leven. Ik zou veel liever bij God zijn in zijn heerlijkheid".
Maar Mathilde!....de heerlijheid van God in het nieuwe Jeruzalem, waarover Openbaring 22 zo treffend spreekt, wordt hier op aarde bevochten.
Ik geef jou de volgende adviezen: - bid voor je vriendinnen, die van je heengingen, 'de belevenissen zonder God' tegemoet. Mogelijk geeft de Here een mogelijkheid om jegens hen van 'de belevenissen met God' te vertellen, wanneer zij leeg van verwachtingen tot je terugkomen.
En wat de leraars betreft; er is deze bijbeltekst: "Houd ,voor zover mogelijk, voor zover het van u afhangt, vrede met alle mensen".(Romeinen 12 v 18). Jaag de moeilijkheden met hen niet op een top. Nu het niet zo lukt om met de leraars over de eisen van God te spreken, spreek dan met God over de onvolkomenheden van de leraren. Maar doe dat spreken dan in liefde , lankmoedigheid, en vriendelijkheid jegens deze opvoeders. Immers: zij weten in de dagopeningen heel goede woorden te vinden. Dat is toch al iets heel waardevols. Doof niet met een al te critische geest het goede, dat in hen aanwezig is.
Bedenk ook, dat je het wwo nodig hebt als 'stepstone' naar de door jou gewenste pastorale opleiding. Zonder vwo-diploma blijven vele deuren voor je gesloten. Je hebt de intelligentie om vwo te doen. Het zou heel naar zijn , als tegenzin tegen school vanwege allerlei negatieve ervaringen je zou verhinderen, het 'papiertje' te behalen.
Wanneer je het door mij voorgestelde in je eigen wezen verrijkt met de gedachten, die de Heilige Geest in jouw persoonlijkheid legt, zal ook de gevaarlijke spiraal doorbroken worden, die je nu tot een te laag zelfbeeld wil leiden. Het is volop van nut, zoals jij in het leven staat. Ik ben enthousiast over jouw graad van geestelijke ontwikkeling en ik ben er zeker van, dat de Heer je zal willen tonen, hoe zeer Hij jouw ijver voor zijn heerlijke zaak waardeert.
Mathilde...ik wil later nog vele dingen tegen je zeggen, maar voor heden acht ik het voldoende.
Ik word begraven onder de problemen van mijn vriendinnen
Dag Manuela,
Het is goed, dat je even je hart uitstort. Je hebt zo'n echt 'kneuvelig' gevoel. Die schoolkennissen, die je onder hun leed begraven.
O ja; ik weet daar een mooi verhaal van: ik hoorde ooit van een dame, die een kamer met een andere mevrouw deelde. Die andere maakte haar deelgenoot van al de dingen, die haar kwelden en draaide zich toen naar de muur en....viel als een blok in slaap. Maar de aangesprokene lag een groot deel van de nacht wakker.
Manuela, ook daarin kan de Heer je helpen. Wanneer ze weer bij je komen: "O Manuela..." en dan komt er weer een verhaal, zeg dan stilletjes tegen de Heer, wanneer ze voldaan wegpeddelen: "Ziezo...dat ben ik weer lekker kwijt"...zeg dan: "Lieve Heer...wilt U mij helpen, dit nu niet als een steen op mijn hart mee te sjouwen".
Trouwens, dat gevoel van onlust....: heel in het jeugdige kun je toch al dat lied zingen: "Is uw leven vol van moeit' en zorgen Zeg het aan Jezus, zeg het aan Jezus..."
Want er zij toch nog andere dingen, die van groter belang zijn: - dat willen innemen van die pillen; dat zijn verkeerde impulsen, die ieder mens wel eens krijgt. Ik wil jouw problemen niet verkleinen, maar wat is het geval: "Je kunt de zwarte vogels nooit beletten , boven je hoofd te vliegen, Maar je kunt ze wél beletten, nesten te maken in je haar" Iedereen kan ervan getuigen, dat hij of zij soms verschrikt wordt door vreemde, absurde gedachten. Maar Manuela, het is goed, dat je in zulke ogenblikken leert zeggen: "Rare gedachten...ga wég van mij...in de naam van de Here Jezus"
En wanneer er gedachten bij je opkomen, dat je niet genoeg voor de Heer God doet, terwijl je naar de maat van je jeugdige mogelijkheden best wel 'op Hem betrokken bent', zeg dan maar tegen de Heer: "Lieve Heer...U weet, dat het niet zo is, zoaals het nu door mijn hoofd speelt. Ik weet, dat ik die beschuldigende gedachten wég mag doen en dat doe ik dan ook"
Wanneer je wél in de bijbel gaat lezen, maar van school wegblijft, vind ik dat onevenwichtig. Nu mag jij onevenwichtig zijn, maar doe dit nu toch liever niet meer, ook al voelde je je een beetje ziekies.
En dan dat heimwee. Ik heb zelf vijf jaar in Suriname gewoond, door heel Paramaribo heen heb ik geëvangeliseerd van Pontbuiten af tot Zorg en Hoop en van 'Nijd en Spijt' tot Rainville. Ik ken het land en begrijp, dat er veel heimwee is bij jou. Maar je bent er nog maar kort weg. Je leraar zegt over een overleden zoontje: "Je blijft het je altijd herinneren", maar zo zal het met Suriname beslist niet gaan in jouw brein. Maar ook dít kun je met de Heer doornemen en aan Hem vragen, aan jou hier zo'n leuk perspectief te geven, dat je gedachten hiermee zó gevuld worden, dat de Surinaamse herinneringen vervagen.
Manuela...houd stand en je zult de verlossingen des HEREN zien.
Wat je meemaakt, is iets, dat veel jonge mensen op jouw leeftijd ervaren. Je nadert de volwassenheid, de noodzaak om je eigen weg door het leven te gaan, kondigt zich steeds duidelijker aan.
En....het is al aan vele van mijn correspondenten duidelijk geworden, dat zij niet meer passen binnen de kaders, waarbinnen zij zijn opgevoed.
Allereerst is het een goede zaak, dat je dankbaarheid voelt in je hart voor de weg, waarin de HERE je deze achttien jaar geleid heeft.( Deut 8 v 2). Hier, in dat oerhollandse Broek op Langendijk, in die oerdegelijke Hervormde kerk....hier heb je kennis gemaakt met de Heer God en de Heer Jezus. Je was op de Christelijke school, je was op catechisatie, je hebt de Heidelbergse Catechismus , alle vragen, uit je hoofd moeten leren.... tenminste als dat dáar ging, zoals het met mij in mijn jeugd ging ....je kunt misschien alle bijbelboeken in een risje opzeggen...kortom je hebt een grote schat aan parate kennis verworven, waar je je hele leven plezier van gaat hebben.
Maar Mark....je hebt de laatste jaren op jeugdmeetings...in jeugdkerken...in koffiebars...van alles gehoord, dat je nieuwsgierig maakt. Je hoorde termen als: waarachtige, diepe bekering...wedergeboorte....doop met de Heilige Geest...Geestesgaven...Geestesvrucht...en je bent hongerig geworden naar meer.
Mark; kan je nu niet zó doen; praat eens met je ouders. Zeg, dat je hun dankbaar bent voor de weg naar Jezus, die ze jou door de kerk hebben gewezen. En zeg dan tactvol, dat je 'de vleugels nu wat ruimer wilt uitslaan'.
Ik heb het idee, dat je ouders je zullen begrijpen en het fijn vinden, dat je zo open met hen bent.
En dan....als een adelaar opwieken in de nieuwe begrippen. Dáar je teleurstellingen en je vreugden vinden. Je eigen leven met de Heer beginnen. Al die nieuwe dingen toetsen en het goede behouden, ( 1 Thess 5 v 21).
Je meest brandende vraag is: "Hoe kom ik nu eens beter in contact met God".
Wel; eerst een voorbeeld uit de wereld-van-alle-dag. Stel: een jongen vindt een meisje aardig. De meest probate manier van contact zoeken is toch wel deze; proberen in haar denkwereld in te komen; kijken, waar haar interesses liggen, kortom : haar sfeer leren kennnen. Wanneer die je bevalt, heb je al een flinke winnaar in het zoeken van contact. Als zij van lezen houdt en jij houdt ook van lezen en je kunt gezellig wat met haar bomen, dan gaat het allemaal steeds vlotter lopen.
Plaats dat nu eens oneindig veel hoger. God wil- om nu maar eens iets te noemen-: - liefde, blijdschap, vrede - vriendelijkheid, lankmoedigheid, - goedheid, trouw - zachtmoedigheid en zelfbeheersing. God ziet dat graag bij mensen. Hij zelf IS liefde, pure blijdschap, vol van ongestoorde vrede enz. Hij wil dat ook bij mensen zien. Het is zijn sfeer. En hoe kóm je in die sfeer: door de doop met de Heilige Geest. Ga op zoek naar jongens en meisjes , die daar ervaring mee hebben en laat je inlichten. Vraag eens wat rond en wanneer je niemand kunt vinden, laat ons dan verder praten in deze rubriek.
Natuurlijk is allereerst nodig, dat je echt bekeerd bent. Ik heb ook in dit subforum het topic 'bijbelstudie'. Al tijden lang houd ik mij hier bezig met 'bekering' en 'voortgaande bekering'. Neem daar eens een kijkje.
Denk niet te min over bijbellezen. De mens, die een begin heeft gemaakt met zijn bekering, vindt in die bijbellezing de sleutel tot veel heerlijks. 1 Petrus 1 v 23 zegt daarover: " word wedergeboren, en niet uit vergankelijk , maar uit onvergankelijk zaad, door het levende en blijvende woord van God".
Dus: de bekeerde mens wordt nader tot God geleid door liefdevolle , ongestresste lezing van Gods woord. Dan nadert hij al zo dicht tot God en Jezus, dat Zij hem kunnen omarmen in de wedergeboorte en zo het nieuwe leven in hem kunnen laten ontbloeien. En dat nieuwe leven kan zich dan verder ontwikkelen via de doop in de Heilige Geest.
Je hebt het ook over 'je hart leegmaken'. Die term stemt mij vagelijk ongerust. De Heilige Geest van God gaat ons vullen met een heel nieuwe levenslading. Zouden wij aan Gods Geest dan niet het schoonmaken van ons hart van allerlei ballast overlaten. Natuurlijk moet je bepaalde dingen nalaten; ieder mens weet wel, dat bepaalde grove fouten niet bij een Christen horen. Maar laat het fijnere werk nu aan Gods Geest over. Die weet tijd en plaats veel beter. Nog onlangs tipte Gods Geest míj...als 82- jarige... en zei: "Word het nu niet tijd om ook díe grafdoek af te leggen". Nee; niet stil gaan zitten wachten; altijd rustige en vertrouwende actie. Ik houd niet van al die lege huizen. Er is nog een ander, een heel kwade, die op lege huizen loert.
Dan heb je ook wat ideale gedachten over de mensen in de derde wereld, die gemakkelijker dicht bij God zouden komen. Nou, vergeet het maar. Ik heb zes of zeven jaren vertoefd in dergelijke gebieden en weet, dat ze hun eigen zorgen en belemmeringen hebben, waardoor ze volstrekt niet in een geestelijk gunstiger startpositie zijn dan wij hier.
Tenslotte valt mij op, dat je even de mogelijkheid aanstipt, dat bij het openslaan van de bijbel de eerste de beste tekst voor jou zou kunnen zijn. Let wel; je geeft dit niet als je eigen mening, maar wekt de indruk, dat je wel eens zoiets gehoord hebt.
Men moet de bijbel niet op die manier gebruiken. Goede, rustige lezing met telkens -zeg- honderd bladzijden tussenruimte, zodat spannenende en wat 'saaie' stukken elkander afwisselen, is een goede methode.
Preacher: ik heb niet alle vragen naar wens kunnen beantwoorden, neem ik aan. Maar kom rustig terug. Altijd welkom.
Hoe kan dat nou: Jezus, die van alles aan God vraagt en dan toch zélf God is
Dag Hman,
Welkom als gespreksgenoot. Dat probleem van jou, van Jezus, die met God spreekt, aan Hem van alles smeekt en die toch zelf God is....ik zat er gisteren net over te denken.
Maar weet je , wat een 'antwoord' zou kunnen zijn?
De Heer God, Hij, die tijd en ruimte schiep, Hij, die eeuwig is, omdat Hij boven de tijd staat; Hij, die alomtegenwoordig is, omdat Hij boven de ruimte staat....Hij, die in alles, wat groots en machtig en goed is, het superlatief is....Hij is voor ons mensenverstand niet te peilen.
Jesaja zei het immers al; ( 55 v 8): "Want mijn gedachten zijn niet uw gedachten en uw wegen zijn niet mijn wegen, luidt het woord des HEREN. Want....zoals de hemelen hoger zijn dan de aarde, zo zijn mijn wegen hoger dan uw wegen en mijn gedachten hoger dan uw gedachten..."
De Heer God is zo hoog, dat wij ons geroepen kunnen voelen om Hem te aanbidden, die 'in Christus onze Vader wil zijn'.
Je zult toch maar zo'n Vader hebben; die hoger is in zijn liefde, om nu maar eens iets te noemen, dan wat wij ons ook maar kunnen voorstellen.
En wanneer onze God zo rijk is, dat Hij zich op drie manieren aan ons wil openbaren, als de Vader, op wie alle dingen uitlopen, als de Zoon en de Heilige Geest, die naar Hem toewerken, wie zal er dan menselijke gedachten tegenaan gooien, om dat grootse te begrijpen. Jesaja zegt immers, dat Gods gedachten hoger zijn dan die van ons.
En als Jezus dan ook in de hof van Gethsemane smeekt: "Vader...indien het mogelijk is....mag deze beker voorbijgaan...!", dan kunnen wij wel iets daarvan 'begrijpen': Onze Heer Jezus Christus ziet alle zonden , gedaan door alle mensen van alle tijden, zogezegd ook de zonden, die in het jaar 2100 gedaan zullen worden, maar die nu al voor de eeuwige God bestaan...Hij ziet al die zonden op zich aankomen....zich verdichten ....en verdichten....en verdichten...tot die vreselijke, gloeiende, vlammende bekerinhoud...ja...dan druipt het bloed geworden zweet wel van je af....dan kom je maar met grote moeite tot de aanvaarding: "..niet mijn wil, maar de Uwe geschiede..."
Maar tegelijk is het zo, dat God zélf daar lijdt. Hij is geen wreedaard, die de last van alle zonden op zijn eigen Zoon legt. Nee...God lijdt daar zelf. Eer Hij eens onze Rechter zal zijn , (in Christus), (Matth 25), wil God onze Redder zijn.
Hman; ik ben zo blij, dat je in de rubriek actief wilde worden met vragen.
Van deze beantwoording zul je zeggen: "Nu snap ik het nog niet".
Hman....niemand van ons mensen zal het ooit snappen.
Maar éen keer zullen wij, wanneer wij Jezus' hand stevig vasthouden, God zien, zoals Hij is en wij zullen ons verzadigen aan zijn beeld, (Psalm 17 v 15).
En omdat alles aan God eeuwig is, zullen wij een eeuwigheid nodig hebben om verzadigd te raken van zijn heerlijkheid. En alle vragen lossen zich dan op in aanbidding.
Er is wel eens een tijd geweest, dat ik je niet zo goed begreep, maar de laatste tijd kan ik weer zó in je gedachtengang inkomen.
Je vindt je evangelische kerk zo oppervlakkig. De Opwekkingsliederen geven je geen bevrediging. De prediking gaat over handige weetjes voor het practische leven, maar er is geen diepere schriftstudie meer te vinden, zo verzucht je.
Elke nieuwe gemeente wordt weer door dezelfde gevaren bedreigd als eerdere gemeentevormingen. Na verloop van tijd vormt er zich aan de 'kiel van het gemeenteschip' een steeds toenemende aangroei van 'schelpen', gewenningen, die de vaart uit het schip halen.
In de natuurlijke wereld is dit verschijnsel al evenzeer bekend. Een schip wordt soms 'ingedokt', terwijl er zo uiterlijk helemaal geen beschadigingen zijn. Maar de kapiteit heeft geklaagd, dat het schip 'te weinig knopen loopt' en met dezelfde hoeveelheid brandstof minder snel vaart. In ernstige gevallen kan het zelfs zo zijn, dat de bestuurbaarheid van het schip begint te verminderen. En dan is het tijd voor een dokbeurt. De scheepswand wordt grondig onder handen genomen. Na het verwijderen van de aangroeisels worden nieuwe verven aangebracht, die aangroei tegengaan. Het schip vaart weer uit. En het reageert goed.
In onze gemeente namen velen waar, dat er iets van vervlakking binnensijpelde. Toen werd besloten, de bijbelstudies te intensiveren en daaraan een betere planning ten grondslag te leggen. Er kwamen 'blokken', waarin diep op verschillende bijbelse aangelegenheden werd ingegaan. Telkens blokken van drie weken achtereen. Dat had een verfrissende uitwerking. Bijbelstudies, die voorheen door twintig mensen werden bezocht, telden in de 'blokweken' alras zeventig belangstellenden.
De jeugd had eigen samenkomsten, waar het onder de invloed van allerlei gebeurtenissen van buitenaf, zoals 'jeugdkerken', die velen wel meemaakten, behoordlijk degelijk toeging. En van de jeugd ging een verfrissende werking op de gemeente uit. Het is gebeurd, dat zo'n goed onderlegd jeugdlid mij aansprak en zei: "Broer Ger...u spreekt vaak een profetie uit, die u laat voorafgaan door een -onvertaald- woord in tongen. Ik begrijp, dat u zich los wilt maken door dat spreken in tongen, maar de schrift eist wel, dat u het in de gemeentesamenkomsten laat volgend door een woord van vertolking, zodat wij er ook wat aan hebben". Heerlijk toch, zo'n milde terechtwijzing. Ik heb die ijlings en dankbaar gevolgd.
Hijo; bid, dat de samenkomsten in jouw kerk een diepere prediking gaan kennen. Probeer eens, een opmerking te maken, of blokstudies op de bijbelavonden misschien een leuke hint zouden kunnen zijn. Je zult de jeugdsamenkomsten wel bezoeken. Wek je medejeugdigen op om dieper te graven. Daar heb je bij die radicale jonge Christenen al gauw een luisterend oor voor.
Onze gemeente ondersteunt veel zendelingen. In onze zendingsbidstonden krijgen wij voortdurend berichten binnen , hoe de geestelijke situatie is in vele gedeelten van de wereld. Dat verruimt de blik. Dankzij onze actieve zendingscommissie is er bij ons al iets te zien van het gezegde: "Een zendende gemeente is een gezegend gemeente".
Misaschien kan jij ervoor bidden, dat zending en evangelisatie in jullie sam worden aangedreven door sterke en enthousiaste commissies.
En wat kun je verder alzo doen. Je kunt ernaar streven , om de vele gemeenteleden te kennnen. Wanneer je kinderwerk of tienerwerk gaat doen, maak je er al met velen kennis en kun je gerichter bidden voor velerlei nood.
Wanneer je gevuld wordt met de Heilige Geest, zal de gaven van kennis je open ogen geven voor noden in de gemeente. Je zult gaan zien, dat een tiener het moeilijk heeft en dat zijn vader de dwarsheid van de zoon in de sam vekeerd aanpakt. Er zal dan een gebed in je hart komen: "Heer...geef gelegenheid, dat ik die jongen straks iets bemoedigends kan zeggen. Ik ga in ieder geval voor hem bidden".
En naar de preek ga je zitten luisteren met deze gedachte: "Heer....ook nu zullen uw woorden gevonden worden. En evenals Jeremia wil ik ze opeten. Ik ga niet critsch zitten luisteren naar wat er níet inzit....maar ik ga mij voeden met wat er van Uwentwege wél inzit".
En waneeer ze 'Glorieklokken' opgeven, de nummers na 500, dan neem je je voor: "Ik wil blij meezingen en mij laten zegenen door wat er ongetwijfewld wél inzit en mij er overheenzetten, dat er niet alles inzit, wat ik er nu speciaal in zou willen hebben. En dat meerdere denk ik er dan maar bij" En je strekt je er ook naar uit om stichtend, vermanenend en bemoedigend in profetieí«n te leren spreken.
Ziedaar enige tips, die ik nu zou kunnen geven en die ik graag verder wil aanvullen.
....Ik ben de weg...en de waarheid....en het leven...
Dag Hes,
Je vraagt mij iets over een volstrekte kerntekst uit de bijbel: "Ik ben de weg en de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij", (Johannes 14 v 6).
En nu vraag je mij, waarom de Farizeeí«n zo uitermate verstoord waren over deze uitspraak.
Hes....de Farizeeën waren niet verstoord over déze uitsptaak. Die hebben ze misschione niet eens gekend. Ze waren alleen maar kwaad op de Heer Jezus, omdat hij 'aan hun brood'kwam'.
Hes!.....terwijl de Here Jezus deze uitspraak dóet, wordt het overvalcommando, dat Hem moet arresteren, al geformeerd en krijgt zijn laatste briefing. De Farizeeën kunnen niet verstoord zijn over deze uitspraak, want die wordt gedaan in de intimiteit van de 'kamer van het avondmaal'.
Waarom de Farizeeë kwaad zijn? Dat is alleen omdat hun positie bedreigd wordt, omdat hun 'baantje op de tocht staat'. Niemand, die dat zo duidelijk uitspreekt als Kajafas: "Gij weet niets....en gij beseft niet, dat het in uw BELANG is, dat éen mens sterft voor het volk en niet het gehele volk verloren gaat".
Kajafas zegt dus feitelijk: "Het hele volk, onze machtsbasis, gaat verloren, wanneer deze kerel niet wordt geliquideerd". Maar in feite profeteerde Kajafas, dat Onze Heer Jezus door zijn dood de weg naar het leven zou vrijmaken voor tientallen miljarden mensen.
In deze beslissende woorden van Kajafas blijkt niets van verstoordheid over de uitspraak van Jezus, dat Hij 'de weg, de waarheid en het leven is'. Later doet het Sanhedrin alle moeite om valse getuigen te laten samenstemmen, (Marcus 14 v 58) en wordt ook niet van deze uitspraak gerept. Het kan best zijn, dat er bij de diverse tempel ingangen naar het heilige en het heilige der heiligen zulke woorden stonden, maar ik heb hiervan in mijn bronnen niets kunnen vinden en het is ook irrelevant.
Als toegift nog een kort woord over Jezus' wereldbewegende uitspraak:
Jezus als de weg....dat is onze persoonlijke levensweg, zoals die mogelijk is. Christus is die weg, niet eens zozeer zijn leer, maar zijn Persoon. Door zijn offer en zijn bloed baant Hij de weg tot de zaligheid, (Lucas 1 v 79); Romeinen 5 v 1 en 2); Hebr 10 v 20).
Christus is verder: de waarheid. Hij doet God, door Hem geopenbaard, kennen,(Joh 1 v 18; 6 v 46; 8 v 32), zoals God werkelijk is in zijn recht en in zijn genade. En wie deze waarheid kent en deze weg bewandelt, heeft én ontvangt het eeuwige leven, waarheen die weg en die waarheid voeren. (Joh 3 v 15; 10 v 10; 11 v 25). Want dat leven is in Hem, (1 v 4)...als de levensbron (Ps 36 v 10).
