Waarschuwing tegen allerlei raar, pseudo-christelijk gepraat
Dag Deidre,
Wat stuur je mij nu toch voor een eng stuk. Leg toch gewoon naast je neer! En wat ik je nu vraag, is geen- nog zo zachte- berisping, maar alleen een vriendelijk verzoek: Stuur mij niet meer van die lange, dwaze stukken. Ze werken eigenlijk 'vervuilend ' op mijn antwoorden in. Zo licht verwarren de mensen iets, wat ik geschreven heb als antwoord met zulke uitvoerige citaten uit geheel andere hoek.
Want wat hier staat, lijkt wel ergens op Gods woord, maar het is niet pluis. Al dergelijke fantasterijtjes behoren wij te mijden.
De apostel Paulus zegt wel: "De gedachten van satan zijn ons niet onbekend", (2 Corinthe 2 v 11), maar dat houdt niet in, dat wij allerlei pseudo-christelijke verhalen maar als zoete koek zouden moeten opeten.
Deidre, houd jij je nu maar bij Gods woord. De bijbel zegt, dat wanneer mensen er van alles aan toevoegen... "...God aan die persoon zal toevoegen de plagen, die in dit boek beschreven zijn", (Openb 22 v 12).
En denk bij je gebeden maar niet: "Is mijn wapenrustig wel in orde. Kan mijn engel mij wel helpen" en al die andere fratsen meer.
Wat ik Manuela al heb gezegd, dat zeg ik ook tegen jou: "Zoek in je jonkheid frisse, gezellige jongelui op, met ook een hart, brandend van liefde voor de Heer Jezus. En zing en jubel de Here van harte, zoals ook staat in Ef 5 v 18 en 19: "Wordt vervuld met de Geest, en spreekt onder elkander in psalmen, lofzangen en geestelijke liederen en zingt en jubelt den Here van harte..."
En al die opgewonden, meestal Amerikaanse verhalen ....ga je die een beetje uit de weg Deidre?
O ja; als er iemand vraagt: "Waarin waren die verhalen dan fout" dan kan ik er altijd nog wat dieper op ingaan. Maar de hoofdzaak blijft: "Lees de bijbel, bid elke dag Als je groeien wilt".
Wat heb jij leuke vrienden en vriendinnen zeg. Die ene vriend bijvoorbeeld, waarover je in hoofdzaak schrijft, die jongen komt alleen maar bij je om weer eens te vertellen, hoe ellendig hij er aan toe is. En dan zijn er ook rissen kennissen op school, die allemaal aan jou vertellen, welke zelfmoord- en andere neigingen ze alzo hebben.
Manuela; wanneer jij nog op school zit, dan kan je toch hoogstens een jaar of achttien zijn. En ik weet van jou aan de hand van wat je aan mij vertelde, dat je nog allesbehalve 'vast bent gefundeerd bent in het geloof'.
En dan geven al die mensen jou zulk een zware last te dragen.
Manuela, ik ben nu echt even in zorg om jóu. Jonge gelovigen zouden eigenlijk alleen blij moeten zijn met de Heer; op grote toogdagen samen met tienduizenden andere jonge Christenen de Heer mogen bejubelen; in kleinere samenkomsten, maat toch altijd nog met vele jongeren, de Heer mogen loven en grootmaken en aanbidden en prijzen.
Kan het ook zijn Manuela, dat je een beetje onder te zware druk leeft door al die wanhoopverhalen, die je aan moet horen. Manuela; allereerst een advies voor jou: zoek de nabijheid van een heel stel jongelui op, die ook zeggen: "Wij willen gáan voor Jezus". Het soort jongens en meisjes, dat zo echt lekker blij kan zingen: "Jezus...wij vieren, dat U overwon..." en al die heerlijke strijdliederen, die er verder zijn.
Gisteren stond ik nog in een groep van 500 mensen, die met deze en andere liederen de overwinning van onze Heiland vierden met Pasen. O, wat voelt zelfs een oude rot zich dan nog lekker opgepept.
Maat jij hebt dat nodig als brood.
Mag ik jou een raad geven voor al die steunzoekende jongens en meisjes om je heen.
Kun je niet gewoon dat versje voor ze zingen: "Lees de bijbel, bid elke dag Bid elke dag, bid elke dag.
Lees de bijbel , bid elke dag Als je groeien wilt".
En wanneer ze vragen: "Wat is dat nu voor een antwoord?" zou je zoiets kunnen zeggen als: .............. "De bijbel bevat de woorden van God, die een miljoen maal beter zijn dan mijn woorden. Je moet niet lukraak zowat gaan zitten lezen. maar er zijn heus wel handleidingen, waardoor je geholpen wordt bij dat lezen. En ik wil in ieder geval dit zeggen: 'De woorden van de Heer zijn zuivere woorden', (Psalm 12 v 7) Waarom voortdurend bij mij aankomen , die toch ook niet zoveel weet. Ga rechtstreeks naar Hem, die álles weet. "Gods weg is volmaakt; des HEREN woord is zuiver", (Psalm 18 v 31) (Psalm 33 v 4): "Des HEREN woord is waarachtig" Wil jij ook hebben, dat...: 'Jóuw hart trilt van blijde woorden", ga dan naar de Heer' "., (Psalm 45 v 2).
O Manuela, je zou nog veel meer tegen hen kunnen zeggen. Maar jij en ik zijn toch in gesprek. laat het niet bij deze brief van jou. Vind je, dat mijn antwoord niet bevredigend was, kom dan terug, vul je vragen aan.
Je vraagt, hoe een verloofde jongen en meisje met elkaar behoren om te gaan ter voorbereiding op hun komende huwelijk...zodat zij in hun 'verlovingstijd', (ook al noem je dat begrip 'verloving' niet zo), al een goede springplank hebben naar de toekomst. Je neemt aan, dat ik ook getrouwd ben en vraagt, of ik je vanuit die situatie wat steun kan geven en mogelijk enkele tips.
Wel Hes; laat ik eerst onze trouwtekst geven, zoals wij die op 11 april 1945 meekregen. (Nu weet je gelijk, wanneer wij Deo Volente, ons zestigjarig huwelijksfeest hopen te vieren).
Prediker 4 v 9-12; "Twee zijn beter dan éen, omdat zij een goede beloning hebben bij hun zwoegen. Want...indien zij vallen, dan richt de een de ander weer op, maar wee die ene, die valt, zonder dat een metgezel hem opricht! Ook , indien er twee nederliggen, zullen zij warm worden, maar hoe zal éen alleen warm worden? Kan iemand er éen overweldigen, twee zullen tegenover hem kunnen standhouden; EN EEN DRIEVOUDIG SNOER WORDT NIET SPOEDIG VERBROKEN".
En Hes; wat hebben wij dat in die bijna zestig jaar van ons huwelijk beléefd!:
- doordat wij met ons tweeí«n een hechte economische eenheid vormden, waren wij in staat, zeven kinderen groot te brengen. Wij konden elkander bijsturen bij financií«le en andere beslissingen; twee weten meer dan éen. Wij zagen in ons huwelijk de zegen van het huwelijk op economisch gebied. - Soms kwam het voor, dat éen van ons viel in moeilijkheden van depressies. Maar altijd was er die andere... ach; ik heb over ons huwelijk een dagboek geschreven...ben daar nog aan bezig en ben nu op bladzijde 8600.... ....die de partner moed insprak. - Soms was er 'koude tot op het bot' vanwege verdrietelijkheden met banen en chefs enz...maar altijd was er dat verwarmende thuiskomen en dat gesprek met je vrouw. En omgekeerd waren er de zorgen om de kinderen. Maar 's avonds kon je dat alles goed samen uitspreken. - en wat viel de duivel soms hard op een van ons aan. maar altijd was er de ander, die dan juist 'in de ruimte stond' en die hulp kon bieden. - maar bovenal was er die band van ons beider liefde tot God, die ons nog eens extra samenbond.
Hes; kunnen jij en je vriend dit verhaal samen doorlopen. Ik hoop, dat jullie pas jullie echtelijke vereniging beleven, wanneer de dominee of de voorganger jullie huwelijk heeft ingezegend, maar daarna...ook voor jullie...en eigenlijk nu al in de aanloop: - samen dapper bouwen aan jullie gezin, grondslag van de samenleving - arm in arm....en wanneer er een in een kuil terechtkomt, is er de arm van die ander. - samen dapper in de koude winden van het leven, die je zo kunnen verkleumen. - samen in jullie weerstand bieden aan de satan. Wanneer er bij de een een bres wordt geslagen door de boze krachten, dan staat de ander op die bres. - en bovenal; samen de Heer vasthouden; zijn Wezen door jullie verenigd leven vlechten, zijn gouden koord door jullie samengevlochten koorden.
Natuurlijk heb ik wel enkele gedachten over celibaat. Allereerst verwijs ik naar Matth 19 v 12.
Ik heb die tekst reeds op andere plaatsen besproken. Ik zag deze tekst daar als een bewijs ervoor, dat Jezus ongehuwd was.
Ik herhaal een zinsnede eruit: "Er zijn 'gesnedenen', die zichzelf gesneden hebben terwille van het Koninkrijk der hemelen."
Het komt mij voor, dat de Heer Jezus hier bedoelt te zeggen:
"Ik heb zo'n hoge roeping. Ik kán die roeping eenvoudig niet combineren met de door God in het algemeen gewilde aardse band van het huwelijk. Daarom heb ik mij bewust van het huwelijk onthouden".
Het kan dus voorkomen, dat een mens zo gegrepen is door zijn roeping, zoals bijvoorbeeld ook Paulus, dat hij niet getrouwd is.
Maar voor elke man geldt in het algemeen dít: "....daarom zal een mens zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen".
Laat dit voor jonge mensen, die op de huwbare leeftijd zijn gekomen, een gebed zijn: "Heer...uw wil geschiede ook in dezen. Ik weet, dat het de gewone gang van zaken is, dat ik een partner voor het leven ontmoet. Wilt U geven, dat ik een partner tref, waarmee ik U kan dienen. En zolang ik zo'n partner niet ontmoet, dan blijf ik ongetrouwd"
Maar jongelui, die graag willen trouwen en die de ware partner maar niet kunnen vinden, raad ik aan, vooral die ontmoetingsplaatsen te bezoeken, waar de kans op een metgezel, die de Here vreest, groot is. Je kent zelf de trits: kerk, sam, jeugdvereniging, koffiebar, E.O.- jeugdagen enz".
Je vroeg om enkele gedachten. Die vind je hierbij.
Je hoeft niet altijd zoveel te doen in het leven, je mag ook wel eens genieten ván het leven
Dag Manuela,
Fijn, dat ik je wat heb kunnen helpen. Maar in je laatste brief schrijf je, dat je toch wel graag eens iets 'doet' voor je vrienden. Heel begrijpelijk, dat je je vrienden wilt helpen. Maar allereerst éen ding. Je bent vijftien en je behoort van je jeugd te genieten.
Prediker 11 v 9; ietsjes 'aangepast': "Verheug u , o jongedochter, in uw jeugd en uw hart zij vrolijk in uw jongedochtersjaren, ja....volg de lust van uw hart en wat uw ogen aanschouwen.... ....maar weet, dat God u om al deze dingen in het gericht zal doen komen".
Die laatste zinsnede staat er nu wat sneu bij. Maar bedoeld is alleen: "Wees blij en vrolijk, maar houd er wel rekening mee, dat die blijdschap niet doorslaat naar luchthartigheid". Nu ja; daar lijkt mij bij jou niet zoveel kans voor.
Maar dan Prediker 9 v 7 en 8: "Welaan dan, eet uw brood met vreugde en drink uw wijn met een vrolijk hart, want als gij dit doet, dan heeft God dit reeds lang zo gewild. Laten uw klederen te allen tijde wit zijn en olie ontbreke niet op uw hoofd. Geniet het leven...."
Pas dit nu eens een beetje bij je eigen situatie aan.
En dan Spreuken 15 v 15: "Voor de blijmoedige is het altijd feest". Wanneer je vriend weer komt: "Ik voelt me zo ellendig. De ene dag is al kwader dan de andere. Wanneer mensen mij vragen: 'Hoe is het', dan moet ik altijd weer zeggen: 'Slechter dan gisteren, maar beter dan morgen', (Spreuken 15 v 15), dan lach jij hem toe en zegt: "Gekkie...en het kán altijd feest voor je zijn"
Met de vreugde van de Heer Jezus diep in je hart, kan je al die neuzelende vrienden en vriendinnen veel beter helpen.
Allereerst dit: wat fijn, dat je mijn bijbelstudie over 'bekering' leest. En ook goed zeg, dat het aan je geestelijke verdieping heeft meegewerkt.
Maar nu kom ik op je vragen en opmerkingen;
Je hebt een hekel aan school, zeg je. Maar misschien is dat niet helemaal juist opgemerkt. Het begrip 'school' is voor jou verbonden geraakt met bittere ervaringen. Je hebt een verdrietig gevoel over de dingen, die je beleefde met leerlingen en leraren.
Een jaar geleden ging je de Alpha-cursus volgen en sindsdien is er een scheiding gekomen met vriendinnen en boezemvriendinnen van weleer. Jouw leeftijd is er een, waarop keuzes worden gemaakt, wel niet onherroepelijk, maar in feite toch heel vaak bepalend voor het gehele verder leven. En als de poten van de 'V' zag je de levens van je vriendinnen afbuigen van jouw eigen leven. Eerst waren ze nog te beroepen, maar gaandeweg vervaagde hun stem voor jou en kon ook jouw stem hen niet meer bereiken door de ruis van - wat je dan zou kunnen noemen- 'de wereld'.
Dat moet hard geweest zijn. Maar toen vielen ook de leraren tegen. Hun leven bleek niet geheel en al de Here toegewijd. Zeker, ook jij bent nog niet zo ver, maar hun grapjes over sex en hun vrijmoedig gepraat over 'topless' en zo, gingen je tegen de borst stuiten. En toen je de leraars als 'broeders in de Here' daarover vermaande, kwam er ook met hen een verwijdering aanzetten.
En al die nare dingen maken je school tégen.
En geleidelijk aan bekroop je de idee: "Wat doe ik hier eigenlijk. Wat doe ik eigenlijk überhaupt in dit leven. Ik zou veel liever bij God zijn in zijn heerlijkheid".
Maar Mathilde!....de heerlijheid van God in het nieuwe Jeruzalem, waarover Openbaring 22 zo treffend spreekt, wordt hier op aarde bevochten.
Ik geef jou de volgende adviezen: - bid voor je vriendinnen, die van je heengingen, 'de belevenissen zonder God' tegemoet. Mogelijk geeft de Here een mogelijkheid om jegens hen van 'de belevenissen met God' te vertellen, wanneer zij leeg van verwachtingen tot je terugkomen.
En wat de leraars betreft; er is deze bijbeltekst: "Houd ,voor zover mogelijk, voor zover het van u afhangt, vrede met alle mensen".(Romeinen 12 v 18). Jaag de moeilijkheden met hen niet op een top. Nu het niet zo lukt om met de leraars over de eisen van God te spreken, spreek dan met God over de onvolkomenheden van de leraren. Maar doe dat spreken dan in liefde , lankmoedigheid, en vriendelijkheid jegens deze opvoeders. Immers: zij weten in de dagopeningen heel goede woorden te vinden. Dat is toch al iets heel waardevols. Doof niet met een al te critische geest het goede, dat in hen aanwezig is.
Bedenk ook, dat je het wwo nodig hebt als 'stepstone' naar de door jou gewenste pastorale opleiding. Zonder vwo-diploma blijven vele deuren voor je gesloten. Je hebt de intelligentie om vwo te doen. Het zou heel naar zijn , als tegenzin tegen school vanwege allerlei negatieve ervaringen je zou verhinderen, het 'papiertje' te behalen.
Wanneer je het door mij voorgestelde in je eigen wezen verrijkt met de gedachten, die de Heilige Geest in jouw persoonlijkheid legt, zal ook de gevaarlijke spiraal doorbroken worden, die je nu tot een te laag zelfbeeld wil leiden. Het is volop van nut, zoals jij in het leven staat. Ik ben enthousiast over jouw graad van geestelijke ontwikkeling en ik ben er zeker van, dat de Heer je zal willen tonen, hoe zeer Hij jouw ijver voor zijn heerlijke zaak waardeert.
Mathilde...ik wil later nog vele dingen tegen je zeggen, maar voor heden acht ik het voldoende.
Ik word begraven onder de problemen van mijn vriendinnen
Dag Manuela,
Het is goed, dat je even je hart uitstort. Je hebt zo'n echt 'kneuvelig' gevoel. Die schoolkennissen, die je onder hun leed begraven.
O ja; ik weet daar een mooi verhaal van: ik hoorde ooit van een dame, die een kamer met een andere mevrouw deelde. Die andere maakte haar deelgenoot van al de dingen, die haar kwelden en draaide zich toen naar de muur en....viel als een blok in slaap. Maar de aangesprokene lag een groot deel van de nacht wakker.
Manuela, ook daarin kan de Heer je helpen. Wanneer ze weer bij je komen: "O Manuela..." en dan komt er weer een verhaal, zeg dan stilletjes tegen de Heer, wanneer ze voldaan wegpeddelen: "Ziezo...dat ben ik weer lekker kwijt"...zeg dan: "Lieve Heer...wilt U mij helpen, dit nu niet als een steen op mijn hart mee te sjouwen".
Trouwens, dat gevoel van onlust....: heel in het jeugdige kun je toch al dat lied zingen: "Is uw leven vol van moeit' en zorgen Zeg het aan Jezus, zeg het aan Jezus..."
Want er zij toch nog andere dingen, die van groter belang zijn: - dat willen innemen van die pillen; dat zijn verkeerde impulsen, die ieder mens wel eens krijgt. Ik wil jouw problemen niet verkleinen, maar wat is het geval: "Je kunt de zwarte vogels nooit beletten , boven je hoofd te vliegen, Maar je kunt ze wél beletten, nesten te maken in je haar" Iedereen kan ervan getuigen, dat hij of zij soms verschrikt wordt door vreemde, absurde gedachten. Maar Manuela, het is goed, dat je in zulke ogenblikken leert zeggen: "Rare gedachten...ga wég van mij...in de naam van de Here Jezus"
En wanneer er gedachten bij je opkomen, dat je niet genoeg voor de Heer God doet, terwijl je naar de maat van je jeugdige mogelijkheden best wel 'op Hem betrokken bent', zeg dan maar tegen de Heer: "Lieve Heer...U weet, dat het niet zo is, zoaals het nu door mijn hoofd speelt. Ik weet, dat ik die beschuldigende gedachten wég mag doen en dat doe ik dan ook"
Wanneer je wél in de bijbel gaat lezen, maar van school wegblijft, vind ik dat onevenwichtig. Nu mag jij onevenwichtig zijn, maar doe dit nu toch liever niet meer, ook al voelde je je een beetje ziekies.
En dan dat heimwee. Ik heb zelf vijf jaar in Suriname gewoond, door heel Paramaribo heen heb ik geëvangeliseerd van Pontbuiten af tot Zorg en Hoop en van 'Nijd en Spijt' tot Rainville. Ik ken het land en begrijp, dat er veel heimwee is bij jou. Maar je bent er nog maar kort weg. Je leraar zegt over een overleden zoontje: "Je blijft het je altijd herinneren", maar zo zal het met Suriname beslist niet gaan in jouw brein. Maar ook dít kun je met de Heer doornemen en aan Hem vragen, aan jou hier zo'n leuk perspectief te geven, dat je gedachten hiermee zó gevuld worden, dat de Surinaamse herinneringen vervagen.
Manuela...houd stand en je zult de verlossingen des HEREN zien.
Wat je meemaakt, is iets, dat veel jonge mensen op jouw leeftijd ervaren. Je nadert de volwassenheid, de noodzaak om je eigen weg door het leven te gaan, kondigt zich steeds duidelijker aan.
En....het is al aan vele van mijn correspondenten duidelijk geworden, dat zij niet meer passen binnen de kaders, waarbinnen zij zijn opgevoed.
Allereerst is het een goede zaak, dat je dankbaarheid voelt in je hart voor de weg, waarin de HERE je deze achttien jaar geleid heeft.( Deut 8 v 2). Hier, in dat oerhollandse Broek op Langendijk, in die oerdegelijke Hervormde kerk....hier heb je kennis gemaakt met de Heer God en de Heer Jezus. Je was op de Christelijke school, je was op catechisatie, je hebt de Heidelbergse Catechismus , alle vragen, uit je hoofd moeten leren.... tenminste als dat dáar ging, zoals het met mij in mijn jeugd ging ....je kunt misschien alle bijbelboeken in een risje opzeggen...kortom je hebt een grote schat aan parate kennis verworven, waar je je hele leven plezier van gaat hebben.
Maar Mark....je hebt de laatste jaren op jeugdmeetings...in jeugdkerken...in koffiebars...van alles gehoord, dat je nieuwsgierig maakt. Je hoorde termen als: waarachtige, diepe bekering...wedergeboorte....doop met de Heilige Geest...Geestesgaven...Geestesvrucht...en je bent hongerig geworden naar meer.
Mark; kan je nu niet zó doen; praat eens met je ouders. Zeg, dat je hun dankbaar bent voor de weg naar Jezus, die ze jou door de kerk hebben gewezen. En zeg dan tactvol, dat je 'de vleugels nu wat ruimer wilt uitslaan'.
Ik heb het idee, dat je ouders je zullen begrijpen en het fijn vinden, dat je zo open met hen bent.
En dan....als een adelaar opwieken in de nieuwe begrippen. Dáar je teleurstellingen en je vreugden vinden. Je eigen leven met de Heer beginnen. Al die nieuwe dingen toetsen en het goede behouden, ( 1 Thess 5 v 21).
Je meest brandende vraag is: "Hoe kom ik nu eens beter in contact met God".
Wel; eerst een voorbeeld uit de wereld-van-alle-dag. Stel: een jongen vindt een meisje aardig. De meest probate manier van contact zoeken is toch wel deze; proberen in haar denkwereld in te komen; kijken, waar haar interesses liggen, kortom : haar sfeer leren kennnen. Wanneer die je bevalt, heb je al een flinke winnaar in het zoeken van contact. Als zij van lezen houdt en jij houdt ook van lezen en je kunt gezellig wat met haar bomen, dan gaat het allemaal steeds vlotter lopen.
Plaats dat nu eens oneindig veel hoger. God wil- om nu maar eens iets te noemen-: - liefde, blijdschap, vrede - vriendelijkheid, lankmoedigheid, - goedheid, trouw - zachtmoedigheid en zelfbeheersing. God ziet dat graag bij mensen. Hij zelf IS liefde, pure blijdschap, vol van ongestoorde vrede enz. Hij wil dat ook bij mensen zien. Het is zijn sfeer. En hoe kóm je in die sfeer: door de doop met de Heilige Geest. Ga op zoek naar jongens en meisjes , die daar ervaring mee hebben en laat je inlichten. Vraag eens wat rond en wanneer je niemand kunt vinden, laat ons dan verder praten in deze rubriek.
Natuurlijk is allereerst nodig, dat je echt bekeerd bent. Ik heb ook in dit subforum het topic 'bijbelstudie'. Al tijden lang houd ik mij hier bezig met 'bekering' en 'voortgaande bekering'. Neem daar eens een kijkje.
Denk niet te min over bijbellezen. De mens, die een begin heeft gemaakt met zijn bekering, vindt in die bijbellezing de sleutel tot veel heerlijks. 1 Petrus 1 v 23 zegt daarover: " word wedergeboren, en niet uit vergankelijk , maar uit onvergankelijk zaad, door het levende en blijvende woord van God".
Dus: de bekeerde mens wordt nader tot God geleid door liefdevolle , ongestresste lezing van Gods woord. Dan nadert hij al zo dicht tot God en Jezus, dat Zij hem kunnen omarmen in de wedergeboorte en zo het nieuwe leven in hem kunnen laten ontbloeien. En dat nieuwe leven kan zich dan verder ontwikkelen via de doop in de Heilige Geest.
Je hebt het ook over 'je hart leegmaken'. Die term stemt mij vagelijk ongerust. De Heilige Geest van God gaat ons vullen met een heel nieuwe levenslading. Zouden wij aan Gods Geest dan niet het schoonmaken van ons hart van allerlei ballast overlaten. Natuurlijk moet je bepaalde dingen nalaten; ieder mens weet wel, dat bepaalde grove fouten niet bij een Christen horen. Maar laat het fijnere werk nu aan Gods Geest over. Die weet tijd en plaats veel beter. Nog onlangs tipte Gods Geest míj...als 82- jarige... en zei: "Word het nu niet tijd om ook díe grafdoek af te leggen". Nee; niet stil gaan zitten wachten; altijd rustige en vertrouwende actie. Ik houd niet van al die lege huizen. Er is nog een ander, een heel kwade, die op lege huizen loert.
Dan heb je ook wat ideale gedachten over de mensen in de derde wereld, die gemakkelijker dicht bij God zouden komen. Nou, vergeet het maar. Ik heb zes of zeven jaren vertoefd in dergelijke gebieden en weet, dat ze hun eigen zorgen en belemmeringen hebben, waardoor ze volstrekt niet in een geestelijk gunstiger startpositie zijn dan wij hier.
Tenslotte valt mij op, dat je even de mogelijkheid aanstipt, dat bij het openslaan van de bijbel de eerste de beste tekst voor jou zou kunnen zijn. Let wel; je geeft dit niet als je eigen mening, maar wekt de indruk, dat je wel eens zoiets gehoord hebt.
Men moet de bijbel niet op die manier gebruiken. Goede, rustige lezing met telkens -zeg- honderd bladzijden tussenruimte, zodat spannenende en wat 'saaie' stukken elkander afwisselen, is een goede methode.
Preacher: ik heb niet alle vragen naar wens kunnen beantwoorden, neem ik aan. Maar kom rustig terug. Altijd welkom.
Hoe kan dat nou: Jezus, die van alles aan God vraagt en dan toch zélf God is
Dag Hman,
Welkom als gespreksgenoot. Dat probleem van jou, van Jezus, die met God spreekt, aan Hem van alles smeekt en die toch zelf God is....ik zat er gisteren net over te denken.
Maar weet je , wat een 'antwoord' zou kunnen zijn?
De Heer God, Hij, die tijd en ruimte schiep, Hij, die eeuwig is, omdat Hij boven de tijd staat; Hij, die alomtegenwoordig is, omdat Hij boven de ruimte staat....Hij, die in alles, wat groots en machtig en goed is, het superlatief is....Hij is voor ons mensenverstand niet te peilen.
Jesaja zei het immers al; ( 55 v 8): "Want mijn gedachten zijn niet uw gedachten en uw wegen zijn niet mijn wegen, luidt het woord des HEREN. Want....zoals de hemelen hoger zijn dan de aarde, zo zijn mijn wegen hoger dan uw wegen en mijn gedachten hoger dan uw gedachten..."
De Heer God is zo hoog, dat wij ons geroepen kunnen voelen om Hem te aanbidden, die 'in Christus onze Vader wil zijn'.
Je zult toch maar zo'n Vader hebben; die hoger is in zijn liefde, om nu maar eens iets te noemen, dan wat wij ons ook maar kunnen voorstellen.
En wanneer onze God zo rijk is, dat Hij zich op drie manieren aan ons wil openbaren, als de Vader, op wie alle dingen uitlopen, als de Zoon en de Heilige Geest, die naar Hem toewerken, wie zal er dan menselijke gedachten tegenaan gooien, om dat grootse te begrijpen. Jesaja zegt immers, dat Gods gedachten hoger zijn dan die van ons.
En als Jezus dan ook in de hof van Gethsemane smeekt: "Vader...indien het mogelijk is....mag deze beker voorbijgaan...!", dan kunnen wij wel iets daarvan 'begrijpen': Onze Heer Jezus Christus ziet alle zonden , gedaan door alle mensen van alle tijden, zogezegd ook de zonden, die in het jaar 2100 gedaan zullen worden, maar die nu al voor de eeuwige God bestaan...Hij ziet al die zonden op zich aankomen....zich verdichten ....en verdichten....en verdichten...tot die vreselijke, gloeiende, vlammende bekerinhoud...ja...dan druipt het bloed geworden zweet wel van je af....dan kom je maar met grote moeite tot de aanvaarding: "..niet mijn wil, maar de Uwe geschiede..."
Maar tegelijk is het zo, dat God zélf daar lijdt. Hij is geen wreedaard, die de last van alle zonden op zijn eigen Zoon legt. Nee...God lijdt daar zelf. Eer Hij eens onze Rechter zal zijn , (in Christus), (Matth 25), wil God onze Redder zijn.
Hman; ik ben zo blij, dat je in de rubriek actief wilde worden met vragen.
Van deze beantwoording zul je zeggen: "Nu snap ik het nog niet".
Hman....niemand van ons mensen zal het ooit snappen.
Maar éen keer zullen wij, wanneer wij Jezus' hand stevig vasthouden, God zien, zoals Hij is en wij zullen ons verzadigen aan zijn beeld, (Psalm 17 v 15).
En omdat alles aan God eeuwig is, zullen wij een eeuwigheid nodig hebben om verzadigd te raken van zijn heerlijkheid. En alle vragen lossen zich dan op in aanbidding.
Er is wel eens een tijd geweest, dat ik je niet zo goed begreep, maar de laatste tijd kan ik weer zó in je gedachtengang inkomen.
Je vindt je evangelische kerk zo oppervlakkig. De Opwekkingsliederen geven je geen bevrediging. De prediking gaat over handige weetjes voor het practische leven, maar er is geen diepere schriftstudie meer te vinden, zo verzucht je.
Elke nieuwe gemeente wordt weer door dezelfde gevaren bedreigd als eerdere gemeentevormingen. Na verloop van tijd vormt er zich aan de 'kiel van het gemeenteschip' een steeds toenemende aangroei van 'schelpen', gewenningen, die de vaart uit het schip halen.
In de natuurlijke wereld is dit verschijnsel al evenzeer bekend. Een schip wordt soms 'ingedokt', terwijl er zo uiterlijk helemaal geen beschadigingen zijn. Maar de kapiteit heeft geklaagd, dat het schip 'te weinig knopen loopt' en met dezelfde hoeveelheid brandstof minder snel vaart. In ernstige gevallen kan het zelfs zo zijn, dat de bestuurbaarheid van het schip begint te verminderen. En dan is het tijd voor een dokbeurt. De scheepswand wordt grondig onder handen genomen. Na het verwijderen van de aangroeisels worden nieuwe verven aangebracht, die aangroei tegengaan. Het schip vaart weer uit. En het reageert goed.
In onze gemeente namen velen waar, dat er iets van vervlakking binnensijpelde. Toen werd besloten, de bijbelstudies te intensiveren en daaraan een betere planning ten grondslag te leggen. Er kwamen 'blokken', waarin diep op verschillende bijbelse aangelegenheden werd ingegaan. Telkens blokken van drie weken achtereen. Dat had een verfrissende uitwerking. Bijbelstudies, die voorheen door twintig mensen werden bezocht, telden in de 'blokweken' alras zeventig belangstellenden.
De jeugd had eigen samenkomsten, waar het onder de invloed van allerlei gebeurtenissen van buitenaf, zoals 'jeugdkerken', die velen wel meemaakten, behoordlijk degelijk toeging. En van de jeugd ging een verfrissende werking op de gemeente uit. Het is gebeurd, dat zo'n goed onderlegd jeugdlid mij aansprak en zei: "Broer Ger...u spreekt vaak een profetie uit, die u laat voorafgaan door een -onvertaald- woord in tongen. Ik begrijp, dat u zich los wilt maken door dat spreken in tongen, maar de schrift eist wel, dat u het in de gemeentesamenkomsten laat volgend door een woord van vertolking, zodat wij er ook wat aan hebben". Heerlijk toch, zo'n milde terechtwijzing. Ik heb die ijlings en dankbaar gevolgd.
Hijo; bid, dat de samenkomsten in jouw kerk een diepere prediking gaan kennen. Probeer eens, een opmerking te maken, of blokstudies op de bijbelavonden misschien een leuke hint zouden kunnen zijn. Je zult de jeugdsamenkomsten wel bezoeken. Wek je medejeugdigen op om dieper te graven. Daar heb je bij die radicale jonge Christenen al gauw een luisterend oor voor.
Onze gemeente ondersteunt veel zendelingen. In onze zendingsbidstonden krijgen wij voortdurend berichten binnen , hoe de geestelijke situatie is in vele gedeelten van de wereld. Dat verruimt de blik. Dankzij onze actieve zendingscommissie is er bij ons al iets te zien van het gezegde: "Een zendende gemeente is een gezegend gemeente".
Misaschien kan jij ervoor bidden, dat zending en evangelisatie in jullie sam worden aangedreven door sterke en enthousiaste commissies.
En wat kun je verder alzo doen. Je kunt ernaar streven , om de vele gemeenteleden te kennnen. Wanneer je kinderwerk of tienerwerk gaat doen, maak je er al met velen kennis en kun je gerichter bidden voor velerlei nood.
Wanneer je gevuld wordt met de Heilige Geest, zal de gaven van kennis je open ogen geven voor noden in de gemeente. Je zult gaan zien, dat een tiener het moeilijk heeft en dat zijn vader de dwarsheid van de zoon in de sam vekeerd aanpakt. Er zal dan een gebed in je hart komen: "Heer...geef gelegenheid, dat ik die jongen straks iets bemoedigends kan zeggen. Ik ga in ieder geval voor hem bidden".
En naar de preek ga je zitten luisteren met deze gedachte: "Heer....ook nu zullen uw woorden gevonden worden. En evenals Jeremia wil ik ze opeten. Ik ga niet critsch zitten luisteren naar wat er níet inzit....maar ik ga mij voeden met wat er van Uwentwege wél inzit".
En waneeer ze 'Glorieklokken' opgeven, de nummers na 500, dan neem je je voor: "Ik wil blij meezingen en mij laten zegenen door wat er ongetwijfewld wél inzit en mij er overheenzetten, dat er niet alles inzit, wat ik er nu speciaal in zou willen hebben. En dat meerdere denk ik er dan maar bij" En je strekt je er ook naar uit om stichtend, vermanenend en bemoedigend in profetieí«n te leren spreken.
Ziedaar enige tips, die ik nu zou kunnen geven en die ik graag verder wil aanvullen.
....Ik ben de weg...en de waarheid....en het leven...
Dag Hes,
Je vraagt mij iets over een volstrekte kerntekst uit de bijbel: "Ik ben de weg en de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij", (Johannes 14 v 6).
En nu vraag je mij, waarom de Farizeeí«n zo uitermate verstoord waren over deze uitspraak.
Hes....de Farizeeën waren niet verstoord over déze uitsptaak. Die hebben ze misschione niet eens gekend. Ze waren alleen maar kwaad op de Heer Jezus, omdat hij 'aan hun brood'kwam'.
Hes!.....terwijl de Here Jezus deze uitspraak dóet, wordt het overvalcommando, dat Hem moet arresteren, al geformeerd en krijgt zijn laatste briefing. De Farizeeën kunnen niet verstoord zijn over deze uitspraak, want die wordt gedaan in de intimiteit van de 'kamer van het avondmaal'.
Waarom de Farizeeë kwaad zijn? Dat is alleen omdat hun positie bedreigd wordt, omdat hun 'baantje op de tocht staat'. Niemand, die dat zo duidelijk uitspreekt als Kajafas: "Gij weet niets....en gij beseft niet, dat het in uw BELANG is, dat éen mens sterft voor het volk en niet het gehele volk verloren gaat".
Kajafas zegt dus feitelijk: "Het hele volk, onze machtsbasis, gaat verloren, wanneer deze kerel niet wordt geliquideerd". Maar in feite profeteerde Kajafas, dat Onze Heer Jezus door zijn dood de weg naar het leven zou vrijmaken voor tientallen miljarden mensen.
In deze beslissende woorden van Kajafas blijkt niets van verstoordheid over de uitspraak van Jezus, dat Hij 'de weg, de waarheid en het leven is'. Later doet het Sanhedrin alle moeite om valse getuigen te laten samenstemmen, (Marcus 14 v 58) en wordt ook niet van deze uitspraak gerept. Het kan best zijn, dat er bij de diverse tempel ingangen naar het heilige en het heilige der heiligen zulke woorden stonden, maar ik heb hiervan in mijn bronnen niets kunnen vinden en het is ook irrelevant.
Als toegift nog een kort woord over Jezus' wereldbewegende uitspraak:
Jezus als de weg....dat is onze persoonlijke levensweg, zoals die mogelijk is. Christus is die weg, niet eens zozeer zijn leer, maar zijn Persoon. Door zijn offer en zijn bloed baant Hij de weg tot de zaligheid, (Lucas 1 v 79); Romeinen 5 v 1 en 2); Hebr 10 v 20).
Christus is verder: de waarheid. Hij doet God, door Hem geopenbaard, kennen,(Joh 1 v 18; 6 v 46; 8 v 32), zoals God werkelijk is in zijn recht en in zijn genade. En wie deze waarheid kent en deze weg bewandelt, heeft én ontvangt het eeuwige leven, waarheen die weg en die waarheid voeren. (Joh 3 v 15; 10 v 10; 11 v 25). Want dat leven is in Hem, (1 v 4)...als de levensbron (Ps 36 v 10).
Jou noem ik Talita. Ik houd niet zo van 'Talietjuh', dat 'juh' staat me niet aan. Mensen, die de Here Jezus beginnen lief te hebben, beginnen gelijk al een beetje te groeien en ook hun codenaam op 'Heavenly quality ' voldoet dan eigenlijk al niet meer aan wat ze bezig zijn te worden. En zeg nou zelf: 'Talita' klinkt toch heel goed. Natuurlijk mag jij je codenaam aanhouden hoor.
En dan nog zo iets, Talita: je denkt een stomme vraag te stellen. Maar ik vind die vraag helemaal niet stom. Je vraagt eigenlijk: "Kan de duivel je depri of down of sacherijnig maken?"
Nou: met de duivel is alles mis, maar met die vraag is 'niks mis'.
De duivel , de vijand van God, wil precies andersom doen dan God. Hij is de grote 'andersommer'.
De Heer God wil Talita vol liefde , blijdschap, vreugde en vriendelijkheid maken, een en al goedheid en trouw, vol lankmoedigheid, zachtmoedigheid en zelfbeheersing.
Dus wat wil de duivel...och ik noem het nu allemaal maar niet, maar de vijand van God wil alle mensen zó maken, dat ze alle anderen gaan haten, dat ze knorrig en sacherijnig en bits worden en al die lelijke dingen meer.
En wanneer jij Talita, jezelf afvraagt: "Hoe komt dat nu. Ik probeer bij de Heer Jezus te horen, maar ik voel me soms zo terneergeslagen. En ik ben ook dikwijls zo sacherijnig. Laatst zei ik tegen mijn moeder, toen ze mij vroeg om het een of ander in de huishouding te doen: 'Mens...doe het zélf!' Ze was zo verdrietig, dat ze niet eens boos werd".
Talita; de duivel heeft best wel gezien, dat jij de kant van de Heer Jezus uit wil gaan,. En hij probeert dat uit alle macht te voorkomen. Daarom beïnvloedt hij je stemmingen, want dat kan hij heus wel. Maar weet je, wat je doen kunt?
Je kunt alles gewoon tegen de Heer Jezus zeggen. De bijbel zegt: "Laten al je noden door gebed , met smeking, onder dankzegging, bekend worden bij God", (Filipp 4 v 6).
Er staat: - al je noden...: ik heb het idee- maar ik kan het mis hebben- dat je nog heel jong bent, misschien maar vijftien jaar. Maar de nare dingen, die je vertelt, zijn echt: NODEN. - bidden, maar niet met een vaag idee, maar echt met de vrolijke moed: ik ga naar een goede, sterke, almachtige vriend. - smeken; niet zo'n beetje zeggen: wég gedeprimeerdheid, maar echt 'er kracht achter zetten' - dankzeggen: gelijk al weten, dat God en Jezus 'er werk van gaan maken' en dat de oplossing er in beginsel al ís.
Zouden wij het zo samen even proberen:
"Lieve Heer Jezus...hier zijn we samen: Talita en Ger. U kent de makkes van Talita, haar verslagenheid soms, hoewel ze dat helemaal niet wil...en die verlammende downheid en dan weer dat 'scherrebekkerige', terwijl ze zo graag licht wil verspreiden.
Lieve Heer...wilt U een begin maken met uw kind Talita daar af te helpen...dat ze gauw iets gaat merken.
Dank U Heer".
En ga je op die manier nu ook zelf bidden Talita. Hoor ik nog eens van je.
Want misschien bén je helemaal niet humeurig...is het gewoon een belangstellende vraag. Maar ik denk toch, dat er meer achter zit.
Dit schreef ik een paar dagen geleden in een heel groot topic over 'masturbatie'. Dat ging al 12 pagina's of zo alsmaar door. Dus het is wel een 'hot item'. Maar dat heb jij niet gelezen. Misschien kan ik je dienen met dit bericht. Het begin gaat over heel andere zaken. maar later wordt het voor jou interssant. Nu is mijn verhaal helemaal toegesneden op 'jongens', en jij bent een meisje. En je bent al 22. Nu treffen mij twee dingen in je verhaal: - soms zie je iets porno-achtigs op t.,v. en dan ís het er weer. - je kunt het niet verantwoorden tegenover je relatie.
Maar kind!....ben je wel na je bekering ook 'diep bekeerd' en 'wedergeboren' door de aandachtige, liefdevolle lezing van Gods woord. Ben je wel gedoopt met de Heilige Geest. Wat gebeurt er met je, wanneer je dat allemaal aan het ervaren bent: - Dan taal je op de duur niet naar iets porno-achtigs op tv. en als er gemeen listig iets langs flitst, ( want dat gebeurt in van die korte flitsen van 'nog komende' programma's), dan wordt een variatie van Marcus 16 v 18 (gedeeltelijk) over je vaardig: "...als ze een dodelijk gif 'drinken' zal dat hun niet deren" - dan word je verhouding jegens je vriend ook steeds zuiverder.
En nu dan dat artikel:
.......................... Over masturbatie:
Dag allemaal,
Jullie hebben het al een poosje over 'masturbatie', merk ik bij 'mijn zwerftochten over het net'.
Meestal blijf ik in mijn eigen 'hok', (Vraag het Ger).
Maar nu dacht ik, zonder nu expliciet alle 32 (!) bladzijden tot dusver doorgelezen te hebben, dat ik toch nog iets nieuws zou kunnen zeggen, dat hier -mogelijk- nog níet is gezegd.
Laten wij eens lezen in Romeinen 7 van 7 tot en met 25. Lees dat maar eens door voor jezelf, want hierna geef ik alleen een parafrase. .................. Paulus is naar Jeruzalem gegaan om daar theologie te gaan studeren. Tot dan toe had hij niet als 'een echte Jood' met alles 'd'r op en d'r an' kunnen leven. Dat was in de diaspora, de verstrooiing niet mogelijk, zelfs voor onvermengde Joden.
Maar in Jeruzalem kreeg hij les van de besten onder de besten van de schriftgeleerden. En de meest 'fijne puntjes' van de onder de Joden geldende wet werden hem gaandeweg helemaal en helemaal duidelijk.
En hij was een 'jongen die het goede wilde': hij wilde het echt góed doen.
Maar de duivel, die hem tot dan toe met lauwe interesse had gadegeslagen, sloop nader.
"Wacht eens even. Hier hebben we er éen, die de kant van God heen wil. Die zullen wij eens even een lesje leren. Want het is met hem zoals met vrijwel iedereen. Hij probeert het uit eigen kracht te doen, wat nóoit lukt. Want wij, demonen, zijn met ons opereren uit de onzienlijke wereld vandaan altijd en altijd sterker dan deze aardelingen, die in onze wereld niet kunnen inkijken en die wij altijd kunnen raken vanuit een 'onzichtbare hoek' ".
En de duivel nestelde zich in Paulus' innerlijk, vlak bij zijn diepste levensbeginselen. En juist omdat Paulus nu zo goed wist, wat God , de Heilige, eigenlijk van hem wilde, was hij zo kwetsbaar. Want de duivel dwong hem steeds weer de verkeerde kant uit. (9). Paulus voelde zich eigenlijk 'geestelijk' doodgaan. Niets lukte. Het kwam allemaal nét verkeerd uit. Daar was die man Stefanas....Paulus meende, dat hij een prima wetsbetrachter was, toen hij aan de wilde lynchpartij door de Joden, een keurig legaal tintje gaf, (Handelingen 7 v 5. Maar- hoewel er de idee was, dat er nu eens prima gehandeld was,(8 v 1)- bleef er toch een nare smaak van achter. En zoals die man had geroepen, bloedend neervallend: "Heer....reken hun deze zonde niet aan", (60).... het had hem door het hart gesneden. En weer had hij moeten denken: "Weer ergens mis. Weer een valse toon. Wat is dat toch voor verderfelijks in mij, (13), wat is dat toch in mijn natuur, dat ik het kwade doe, terwijl ik het goede wíÂl doen. (15).
Ho ho....wacht eens even! Ik wil zélf goed, maar er is iets in mij, dat mij dwingt, het kwade te doen, (17)".
Nu echter was Paulus nog níets verder. Nou ja, niet verder?!: eigenlijk een reuzenstap. Maar hij wist niet, hoe hij die 'iemand', die zo vlak bij zijn levensbeginsel opereerde, de baas kon. En ook zag hij, dat in zijn natuur, zijn 'zielse' mens, het goede niet aanwezig was, waarmee hij dat vreemde insluipsel kon overwinnen. ( 16).
En vanaf dat ogenblik was hij ijverig op zoek naar de bron van 'het goede'. Als die niet in hemzelf zat, in wie dan wel.
En nu denk ik, (Ger), dat het volgende gebeurd is: op weg naar Damascus om nog meer Christenen kwaad te doen, gaat hij zijn weg met een hart vol onvrede. "Daar rijd ik nu, met alle macht, maar met de innerlijke 'bijna-zekerheid': het zal wel weer verkeerd uitpakken".
En op dat moment grijpt de Heer Jezus hem. Jullie kennen de geschiedenis, Handelingen 9. En vanaf dat moment weet hij: "Jézus is mijn bron van kracht. Met hém spring ik over elke muur, die tot dusver te hoog was", (Psalm 18 v 30). ............. En wat wil dit nu voor jongelui , allemaal zeggen: Jullie zijn allemaal zo jong en sterk, zo goed gevoed, zo lichamelijk volwassen, terwijl je in je innerlijk eigenlijk pas op je 27 ste helemaal áf bent, (in het algemeen, los van bekering en zo). Dat je eéns de 'zelfbevrediging' ontdekt...de meesten van jullie zal het overkomen of overkomen zijn. Maar....verslaafd eraan raken...het drie of meer keer per dag doen...uitgeput worden ervan....dat moet beslíst niet.
En laten wij nu eens een knul van veertien ten tonele voeren. Je kent het type: - nog het kopje van een kind. - maar met zijn oversized kleren en zijn een meter tachtig en zijn brede postuur vult hij gewoonweg de deuropening, als hij- met die grote gitaar op zijn rug, (ook nog)- brult met die nog wat overslaande stem: "Nou dag....ik ga naar les".
En zo'n jongen leert dan ook nog eens op een 'jeugd alphagroep' de Heer Jezus kennen. Hij bekeert zich, op zijn jongensachtige manier en wil de Heer Jezus gaan volgen. Zal het dan niet met hem gaan zoals met de apostel Paulus. Die masturbatie, die hij al beoefende, wordt hem tot een last. Het 'hoort er ergens niet bij', voelt hij. En hoe harder hij er van af wil, hoe moeilijker het gaat. Het lijkt wel erger te worden. Waarom zou zo'n veelbelovende knul nog langer worstelen vanuit zijn 'natuurlijke mens', zijn zielse mens, zijn leven, ondanks zijn bekering niet wérkelijk gevuld met Jezus?!
Laat zo'n jongen gewoon tegen de Heer Jezus zeggen in zijn gebed: "Lieve Heer...ik kan het niet met mijn eigen wil...Heer!!!...ik doe een beroep op u. Ik blijf het van u verwachten en van u alleen.. en niet van mijzelf. Heer....wanneer het niet direct overgaat, blijf ik op u vertrouwen totdat ik zonder stress en blij opgelucht kan bemerken, dat u het 'aan het genezen bent', dat ook deze boei om mijn leven breekt".
En zo'n jongen zal merken, dat hij dit beginsel in zijn leven overal kan toepassen: - op zijn verslaafdheid aan junkfood - op zijn alsmaar vergeefse jacht op 'de ware' - op zijn trek in een 'blowtje' - op zijn....noem maar op...
Advies aan een verliefd meisje, dat het aan haar aimé wil verellen, maar ze weet niet hóe
Dag Gracieuze,
Kind, zou je nu eens niet wat intensiever gebruik maken van je relatie met de Heer God.
Hij heeft zélf laten zeggen door de apostel Paulus: (Filippenzen 4 v 6):
"Wees over NIETS bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden".
Jij bent er nu over bezorgd hoe je al die dingen zult zeggen tegen de jongen die in vijftien jaar evolueerde van een 'vriend' tot een 'aimé' Maar de Heer zegt: "Gracieuze.....je kent mij toch als je gróte vriend. En nu heb je iets hoog nodig: goede raad om iets liefs, dat toch verlegenmakend is, te zeggen....vraag míÂj nu eens om wijsheid in deze aangelegenheid. En ...je bíÂdt toch veel!? Dank nu ook eens in die vele gebeden van jou, dat ik een oplossing ga geven".
Sierlijke....misschien zegt de Heer in je hart wel dingen, die je eigenlijk niet zou willen horen. Sla er dan toch acht op.
Maar in ieder geval; wanneer je dit aan de Heer vertelt, dan wijkt in ieder geval de spanning. Dan kun je zo heerlijk ontspannen toeleven naar de oplossing.
Ga je zó eens bidden?
Wat zeg je?....zou je de woorden willen hebben, maar je hébt ze niet. Mag ik iets voorstellen?: .................. Lieve Heer God...in de naam van Jezus kom ik bij u. U weet dat er bij mij liefde is ontstaan voor 'XX'. En wilt u het zo maken dat er een toestand ontstaat, waarbij het helemaal ongedwongen uitgesproken en uitgepraat kan worden, zonder dat ik later ook maar iets spijtigs hoef te hebben van: 'Ik heb toch een beetje gek gedaan'. Heer...u weet dat XX ook van U houdt. Dat kan dus geen beletsel zijn Heer. Wilt u mij rust geven in deze hartenzaak.
Mijn verkering is uit...en ik heb zo'n averij !!!!
Dag Moppie,
Je bent er nu bijna van af, van die relatie. Je ziet hem vrijwel nooit meer. Laat ik nu aannemen, dat het helemaal 'klaar' is....hoe staat het er nu met jouzelf voor? Je hebt ernstige averij door deze hele geschiedenis geleden, dunkt mij.
En ik zou je zo graag een beetje op streek helpen om van die averij af te komen.
Zoek je kracht bij de Heer God. Vertel hem alles, wat je wedervaren is en de puinhopen, die achtergebleven zijn. Vraag hem om vergeving en wijsheid om de boel op te ruimen.
Heb je eigenlijk al wel eens tegen de Heer Jezus gezegd, dat je bij hem wilt horen. Heb je wel eens écht gezegd, dat je niet meer naar de omgeving met al zijn valkuilen wilt kijken, maar alleen naar de Heer Jezus. Heb je hem wel eens gevraagd, of hij je helpen wil?
Dan verdwijnen de vlijmende pijnen, de diepe gehinderdheid, het ontstane minderwaardigheidscomplex, geleidelijk aan uit je wezen. En ook die onzekerheid, die je vroeger nooit kende. Of zie ik het te dramatisch? Heb je helemaal geen schade geleden.
Nou; het moet haast wel, denk ik.
Zullen we samen eens naar de Heer God toegaan?: ............ Lieve Heer God...hier is Ger, met dit keer Moppie bij zich. Heer...ik zou zo graag willen, dat Moppie weer helemaal genezen werd in haar innerlijk. Wilt u ze helpen Heer.
(En nu mag jij alles zeggen, wat jij wenselijk vindt. Vergeet vooral niet om de Heer God om vergeving te vragen, want je hebt allereerst tegen zijn wetten gezondigd).... .....
Graag zou ik weer eens teruggaan naar de oorspronkelijke vraag. Die luiddeongeveer): "Ik zie wel eens stellen, waarvan éen partner buitenlands is. Ik heb er steeds een wat onbehaaglijk gevoel bij".
Mijn antwoord:
Wanneer de buitenlander een blanke is, dan kun je onmogelijk vaststellen, zo op het eerste gezicht, dat het om een buitenlander gaat. En ook met een blanke buitenlander kunnen er aanzienlijke verschillen bestaan.
Maar wanneer het een Chinees is , een bruin of zwart gekleurde, dan weet je het meestal duidelijker: "Hé...een buitenlander".
En zelfs dan kun je het nog mis hebben. Ik ontmoette laatst een negroïd en vroeg, (minzaam, want je moet ze een 'goed gevoel' geven): "En ....voelt u zich nogal thuis in ons 'koude kikkerland'". Maar hij antwoordde: "Meneer....ik ben hier geboren. Ik ben net zo honderd procent Nederlander als u en getuige de plek, waar wij elkaar ontmoeten ben in ook nog een geloofsgenoot". Dat kan dus ook nog.
Maar goed....je ziet een Nederlands meisje met een Marokkaanse jongen. Dan komen er eerst van die ideeën: "Zou het een loverboy zijn. Och gunst....arm kind".
Of je ziet een kennelijke Indiër als partner. En je denkt: "Zou hij op een verblijfsvergunning azen".
Maar na al deze overwegingen blijft er toch een algemeen onbehagen.
En dat komt voort uit déze idee: "De culturen lopen zo uiteen".
En daar zit het punt. Een huwelijk is een zeer belangrijke zaak. Het is goed , wanneer de man en de vrouw zoveel mogelijk cultureel gemeen hebben. Er blijft toch al zoveel te overbruggen.
Neem míj nou. Ik ontmoette als onderduiker mijn vrouw in de kerk. Bij nadere kennismaking bleken wij allebei Gereformeerd, stadskinderen, van dezelfde leeftijd, van dezelfde welstandsklasse. Er waren dus allerlei verstorende invloeden weggewerkt. Maar er bleven nog genoeg verschillen over om te zorgen voor een behoorlijk turbulente echtvereniging, die overigen nu al meer dan zestig jaar duurt.
Want we hadden iets zeer belangrijks gemeen: ons geloof. En de preek bij ons huwelijk: "Twee zijn beter dan éen....en een drievoudig snoer wordt niet spoedig gebroken",(Prediker) was ons tot leidraad in die zestig jaar. En wat hadden we baat bij dat derde, dat gouden snoer!
Maar stel je nu eens een meisje voor, dat ergens in de disco of bij pinkpop een charmante Turk ontmoet. Want in de kerk of in de jeugdclub moet je die niet allereerst zoeken. Echt wel een leuke jongen, maar er is verder geen enkel aanknopingspunt, dat een blijvende verbintenis begunstigt. Dat móet wel mislopen.
En ik denk, dat je gevoel van onbehagen met dit 'gebrek aan raakvlakken' te maken heeft.
Daarom is mijn advies aan alle meisjes;(en ook wel jongens): Kijk eens goed rond in de eigen kring van tiener- of jeugdclub. Informeer je daarnaast ook eens op grotere manifestaties zoals de E.O.-Jongerendagen of de Pinkersconferentie.
Met een variatie op de bekende leus zou ik willen zeggen: "Zoek toch in den vreemde niet Wat de eigen kring u biedt".
Houdt bij al deze dingen nauw contact met God door je gebed: "Heer...help mij om een goede levensgezel te vinden".
Het is natuurlijk gemakkelijk om te zeggen: "O....dat is allemaal van de duivel, wat je daar aan het begin van dit topic vertelt. En....via een omweg kom ik hier ook wel op. Maar eerst even die omweg:
Toen ik een jongetje van acht jaar was, las ik eens een verhaaltje, dat je, met twee toverstokjes in je hand, iemand kon gadeslaan, waaraan je dacht op dat moment. Ach; zomaar een flauwekulverhaaltje, maar het kwam in mijn achtjarig brein terecht op een moment, dat ik erg 'gevoelig' was en een indruk heel onuitwisbaar opsloeg. Iedereen zal die ervaring wel hebben, dat een - dikwijls heel onbelangrijke ervaring van jaren her- onuitwisbaar in het brein blijft.
Wel; deze jeugdherinnering werkte later zo uit in mijn wezen, dat ik mij voortdurend gadegeslagen voelde. Op kantoor werd dan wel eens gespot: "Meneer Gerritse kan zo schichtig opzijkijken, alsof daar iemand staat met een stok om hem te slaan".
Omstreeks 1954 werd die opmerking eens gemaakt, dus ik was toen al 32 jaar. Het impact van dat jeugdindrukje was toen nog heel scherp.
Omstreeks 1959 bekeerde ik mij tot de Heer Jezus, nadat ik tot dien gewoon 'kerkmens' was geweest. In later jaren vulde ik mijn brein steeds meer met heerlijke gedachten van bekering, wedergeboorte en doop in de Heilige Geest. En dat nare beetje ballast uit mijn kinderjaren werd volkomen verzwolgen door al dat nieuwe, goede, boeiende, dat ik ervaarde.
En nu kom ik met een grote omweg bij jou terug. De nare ervaringen, waarvan jij vertelde, kan heel wél de weerslag zijn van een jeugdtrauma, dat je mogelijk nog maar kort geleden hebt opgelopen. Iedereen weet, dat er op allerlei scholen 'glaasje wordt gedraaid' en andere occulte spelletjes worden gespeeld. Het zou niets geen wonder zijn, als jij- terugdenkend- zou zeggen: "Hé...ik zie een link".
Maar zelfs indien niet: onze vijand, de duivel, is 'de grote tegenstander". Efeze 6 v 12 zegt zo duidelijk, dat onze strijd is : niet tegen ménsen(dus ook niet tegen jezelf) maar tegen máchten.
Zeker heeft satan ooit een indruk in je wezen laten binnendringen, die hij rustig heeft laten 'rijpen' om nu te zien, hoe het ervoor staat.
Maar jij....liefhebber van de Heer Jezus, kunt die heerlijke naam niet alleen gebruiken om de Heer jouw liefde te betonen....je kunt hem ook gebruiken om tegen de vijand te zeggen: "Satan...in de naam van Onze Heer Jezus Christus verbied ik jou om mij nog langer lastig te vallen".
Weid niet te veel uit, gebruik niet meer woorden dan nodig is en ga dan tot God met deze vraag: ................... Lieve Heer God.... In de naam van Jezus vraag ik u: wilt u mij zó gaan vullen met steeds meer goede gedachten en goede ervaringen van uwentwege, dat mijn brein dáarmee tot overlopens toe wordt gevuld.
Zó geschrokken; ik schreef net over iets engs op de pc.....en toen floepte hij opeens weg.
Dag Anjetta,
Mag ik míj ook even voorstellen aan jóu: ik ben Ger Gerritse en ik ben ....83 . Ik heb hier bij HQ het forum 'Vraag het Ger', waarin ik nu al 5½ jaar lang antwoorden geef aan leden en niet-leden over van allerlei dingen, die het geloof raken.
Soms maak ik dan toch wel ingewikkelde antwoorden, want....wanneer iemand vraagt; "Wat denk jij van de 'uitverkiezing', dan moet je daar wel erg over nadenken soms.
En wat gebeurt er dan opeens, wanneer ik zo'n antwoord, na toch meestal wel drie kwartier, op het 'voorbereidbord' heb....dan floept het opeens weg. Nu komt dat bij mij, omdat ik maar met twee vingers typ en dikwijls nog erg onhandig ook. Want ik typ vaak op verkeerde plekken en dan gebeuren er altijd rare dingen.
Toen dat pas gebeurde, ( dat 'wegfloepen') was ik dikwijls heel verslagen over de 'vermorste' tijd en 'verspilde' energie.
Maar geleidelijk aan bemerkte ik, dat een tweede formulering beter ging. Achteraf was ik dan blij, dat de tweede opzet naar Internet was doorgeclickt.
Je zult zeggen; "Oude, onhandige man; ja , die maken op de pc rare fouten". Maar ik heb een dochter, die werkelijk 'het neusje van de zalm' is op pc-gebruik-gebied. En haar overkwam het toch laatst ook een keer.
Maar jíj, veertienjarige....kan het zijn, dat jij, met je jonge pienterheid en met je van jongsafaan vertrouwd zijn met het pc toetsenbord, toch even een foutje hebt gemaakt. En weet je, wat de duivel dan doet. Hij zegt; "Meevaller voor míj weer ! Ik ga haar wijsmaken, dat het iets met dat stuk over dat ouijabord te maken heeft. Als ze een beetje bang en schichtig wordt, kan ik daar misschien iets moois mee". ('Mooi'...in zijn kwalijke gedachtegang dan).
Je was al van plan, het nieuw te gaan doen. Het is of wordt vast nog veel mooier dan je eerste opzet. En als de duivel je weer aan het schrikken maakt, zeg dan gewoon tegen de Heer Jezus, wat je dwars zit.
Wel...ik ben 'die iets oudere', die ook op HQ is. Ik ben niet eens het omgekeerde van jou, 82...nee; ik ben al 83.
En in jouw relaas is het eerste, wat me fascineert: waarom komt je vrouw niet even zélf langs. Dat kan een heel gewone oorzaak hebben, maar ook heel essentieel zijn om te weten.
En verder: met gezondheidsproblemen ga je over het algemeen naar de dokter. Maar mensen, die de Heer Jezus kennen, praten eerst eens met de Heer Jezus en de Heer God. Want de 'levensgeest' van een mens.... ik schreef er over in de laatste BIJBELSTUDIE, 108 denk ik ....is er op gebouwd om verstoringen in het menselijk organisme in eerste aanleg op te vangen.
Wat zegt de bijbel over dromen !?; heel wat. Maar voor dit geval acht ik Prediker 5 v 2 instructief: NBG: "De droom komt door veel bezigheden" NBV: "Drukte leidt tot dromerij".
Het verband lijkt er op te wijzen, dat wij ons niet al te druk moeten maken, dat wij niet al te veel bezigheden moeten hebben, althans niet zó, dat wij er geen controle meer over hebben.
Ik heb dit eens als volgt horen uitleggen: Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen belevenissen. De belevenissen van de vorige dag moeten na het slapen zijn weggeruimd in de herinnering of zij moeten zijn 'verbrand' door dromen. Men vertelde mij in dat verband dat dromen onontbeerlijk zijn voor ieder mens. De verklaring, dat de brand moet worden gestoken in de oude rommel van de vorige dag komt ook overeen met het dwaze en ordeloze van onze dromen, die wij ons gelukkig in verreweg de meeste gevallen niet meer kunnen te binnen brengen, zoals ook Psalm 73 v 20 zegt: "Bij het opstaan worden de beelden uit een droom verjaagd", al gaat het hier in breder verband over andere zaken.
Maar nu terug naar de situatie van je vrouw: Ze is móe van het dromen 's nachts. Ikzelf droom ook veel, want ik heb veel aan mijn hoofd, krijg veel indrukken binnen, terwijl mijn ouder wordende brein niet meer zo elastisch meer is om dat allemaal in de 'herinneringsvakjes' op te bergen: er moet veel worden verbrand. Maar bij het ontwaken ben ik nochtans heerlijk fris. Ik realiseer mij dan, dat de Heer altijd bij mij is. Dat is overigens niet míjn verdienste, het is louter genade van de Heer.
Misschien is 'Christianwoman' nog pril in het geloof. Mogelijk is die feestelijke tekst uit Nehemia nog niet haar lijfspreuk: "De vreugde in de HEER is mijn kracht", (Nehemia 8 v 11, zie ook Opwekking 14).
Er blijft zoveel te vragen. Zouden wij maar naar de Heer toegaan!?: ............... Lieve Heer...hier zijn Christianman/woman en wij van HQ staan er biddend omheen. Wilt u het oog slaan op die twee in het midden. Dat ze gauw blij worden en bevrijd van nare schaduwen. En dat ze moed krijgen om verder met u te gaan.
Wij vragen het u, pleitend op de overwinning van Onze Heer Jezus Christus. En u weet beter dan wij allemaal, hoe nu verder. Dank u Heer voor de oplossingen die u geeft. .................. Daag Ger
