Op dit forum beroept men zich zo nu en dan op de grondtaal van de Bijbel.
Mag ik eens vragen: wie van jullie is een beetje bekend met of misschien juist goed thuis in het Hebreeuws en Grieks? Kun je ook vertellen hoe vaak per week (bijv.) je Hebreeuws en Grieks leest? En wanneer en waarom? En wat je eraan hebt?
Dag allemaal,
Ik ken noch Hebreeuws noch Grieks. Maar dat hoeft ook niet. De bijbel is een geestelijk boek en het moet met geestelijke ogen gelezen worden. En sinds ik vervuld ben met de Heilige geest, door de genade van God, de genade , die voor iedereen klaar ligt, heb ik uit de bijbel diverse pareltjes opgevist, waarvoor ik helemaal geen talen uit de oudheid nodig had. Natuurlijk heb ik wél allerlei boeken, die mij kunnen dienen bij mijn schriftlezing . maar de bijstand van de Heilige geest, die hij iedereen wil geven, maar toch wel in het bijzonder aan hen, die zich opengesteld hebben voor de sfeer van God.....die bijstand helpt mij terdege.
Mag ik een voorbeeld geven ?
Onlangs zat ik te lezen in Jesaja 6. En mijn aandacht viel op vers 6.
Nu is het goed om het indrukwekkende stuk daarvoor eens te lezen, maar vers 6 citeer ik nu even helemaal uit NBV: "Toen nam een van de serafs met een tang een gloeiende kool van het altaar en vloog daarmee op mij af. (7) Hij raakte mijn mond er mee aan en zei: '- Nu zijn je lippen gereinigd - je schuld is geweken - je zonden zijn tenietgedaan' ". ........ Ik stond even versteld. Wie kan al deze heerlijke dingen doen dan Jesus door zijn eeuwige offerande.
En opeens zág ik iets: Jezus' bereidverklaring, waarvan Hebr, in navolging van David, spreekt: (10 v 7): "Toen heb ik gezegd: `Hier ben ik`. Want dit staat in de boekrol over mij geschreven: ' Ik ben gekomen, God om uw wil te doen` " ....die bereidverklaring is van eeuwigheid. Al die schitterende gebeurtenissen rond Jezus zijn van eeuwigheid al Gods voornemen geweest, (Ef 3 v 11).
En dat altaar, waarvan een kool genomen werd.....dat altaar is Gods Zoon, altijd al bezig om : - mensen te reinigen - schuld weg te nemen - zonden te niet te doen.
En mijn gedachten gingen verder naar Romeinen 2 v 14, dat overbekende: "Wanneer namelijk heidenen, die de wet niet hebben, de wet van nature naleven, dan zijn ze zichzelf tot wet, ook al hebben ze hem niet. Ze bewijzen door hun daden dat wat de wet eist , in hun harten geschreven staat". (Lees zelf maar verder).
En opeens was er deze gedachte: al die 'ja-zeggers' van Adam af, die "Ja" tegen God zeiden op grond van het soms heel weinige wat ze van hem wisten, zijn tóen al gereinigd door dat eeuwige offer, dat altaar. Daarom kunnen zij in Matth 25 zo blij-verrast zeggen: "Wíj....mogen wij uw koninkrijk binnen. En wij wisten van niets van al die heerlijke dingen, die u zegt", 37.
En nog verder gingen mijn gedachten. In de hemel wordt dus niet gevraagd of je van de gereformeerde Gemeente of van de Hersteld gereformeerde gemeente was. maar daar wordt gevraagd, wat op de bodem van je diepste innerlijk lag.
En nóg was het feest niet voorbij, want mijn gedachten gingen naar....Vasthi.( Esther 1 v 12). Tragische figuur. In het grote plan van God, die al wist, dat satan een massamoordenaar, Haman, naar voren wilde schuiven om genocide te plegen op de Joden, paste Vasthi niet. Daarom moest ze plaats maken voor Esther.
Maar Vasthi was wél een moedige vrouw. Ze liet haar principes gelden. Een zwangere *, beeldschone vrouw, hoort zich niet te vertonen aan een stel dronkelappen. En even dacht ik, hoewel de beslissing pas bekend wordt in de verwezenlijking van Matth 25: "Misschien was Vasthi ook wel zo'n ' ja- zegger'.
* ( Vasthi was toen in verwachting van de latere koning Arthasasta, - volgens de ongewijde geschiedenis . Later, onder die koning, wordt ze weer genoemd als ' koningin-moeder').
En ik kwam toch weer uit bij ons:.... wat zijn wij toch veel rijker gezegend, zo veel verder in de tijd staande.
Dit lijkt allemaal ' off topic'. Maar ik wil er wél deze troostrijke les aan verbinden. Kom tot de bijbel, zoals je bent. Je hoeft er niet zo geleerd voor te zijn. Je kunt direct beginnen. Laat je overigens wél vervullen met de Heilige Geest, (Ef 5 v 18), dan blijf je niet zoals je bent.
(Woordgrapje op de bekende uitspraak: "Kom tot Jezus zoals je bent. Maar het is niet de bedoeling, dat je blijft, zoals je bent).
Voor mijn Vlaamse contacten: dit leeft bij jullie anders. Maar het is goed om Hollandse denkwijzen te leren kennen. Ger
Dag Niem,
Heel goed kan ik mij de sfeer van je ouders voorstellen. In vele kringen is het begrip van de 'zondagsheilging' zeer ver uitgesponnen.
Uit mijn eigen jeugd herinner ik mij, dat mijn ouders een toen in onze kring algemeen geldende richtlijn volgden: op zondag ging je niet schaatsen.
Maar nu was er een aarzelpunt: wat doe je nu met Tweede kerstdag. Viel die dag toevallig op een zondag, dan was er geen moeilijkheid. Maar wanneer hij nu op een doordeweekse dag viel....? En mijn vader, die tot 'de gematigden' om niet te zeggen 'de lichten' behoorde, oordeelde dat je dan wél mocht schaatsen.
Maar ik weet nog goed dat er in de kerk mensen waren, die de 'strenge', de 'harde' lijn volgden en die mijn vader een beetje bevreemd aankeken. "Heb je dat gehoord: op tweede kerstdag schaatsten die jong van de bakker. Dat mocht van hun vader". (Nu ja; in die tijd was een winter nog een winter. Tegenwoordig speelt dat niet meer zo).
Evenals bij het oude Israel had zich een hele gedragscode ontwikkeld. In het oude Israel mocht je op de sabbat niet reizen. En meer dan 880 meter wandelen, (uiteraard de maten van toen inplaats van meters, maar omgerekend dezelfde afstand), was het maximum. Dan namen ze echter een krukje mee en gingen daar even opzitten en dan konden ze weer 880 meter verder, vandaar het woord 'sabbatsreis'(Handelingen 1 v 12). En dan was er wel weer een stroming, die vond dat die onderbreking op dat stoeltje een paar minuten moest duren en anderen pleitten weer voor een langere tijd. (Overigens hadden de Joden voor die '2000 ellen' nog wel een schriftplaats, Numeri 35 v 5, alhoewel er bij deze interpretatie wel sprake was van 'inlegkunde')
Maar die gedragscode is aan het vervagen, in overeenstemming met het bijbelwoord (Colossenzen 2 v 20-22): 'Als u met Christus dood bent voor de machten van deze wereld, waarom laat u zich dan geboden opleggen alsof u nog in de wereld leeft. - Raak dit niet aan - proef dat niet - blijf daarvan af... - (doe dat niet op sabbat/zondag; het staat er inderdaad niet, maar het is van dezelfde orde). - het zijn menselijke voorschriften en prinipes over zaken die door het verbruik vergaan".
Dit alles is zo negatief "Je mag dit niet en je mag dat niet", met alle égards uiteraard voor al die brave, goedbedoelende kinderen van God, die -gevangen in de tijdgeest- naar beste weten handelden.
Maar het is mogelijk om de zaak ook vanuit een positieve gezichtshoek te bezien.
Vanmorgen had ik kinderdienst. Toen ik -wat vroeg- in de sam kwam, stonden er al mensen achter de boekentafel en bij het informatiepunt. Binnen oefenden de zangers met de band. Technische en huishoudelijke dienst waren volop bezig. De lui van het 'powerpoint' stelden hun apparatuur in. En toen ik in mijn lokaal kwam, lagen daar al de flanellen figuren voor mijn verhaal.
Al die mensen, ikzelf dus ook, hadden een taak binnen de gemeente. Als ze al wilden gaan sporten, zoals jij dat zo graag doet, ook op zondag, dan moesten ze in ieder geval toch 's morgens in de gemeente vertoeven om de eredienst mogelijk te maken.
Zie de zondag nu eens in dat licht. Je bent deel van een gemeente of je wordt deel van een gemeente. Maar dan wil je er ook al je krachten aan wijden, zo echt 'je schouders eronder zetten' om die gemeente te dienen met zang en muziek, met technische of 'stoelenzet'dienst, met boekentafel of ondersteuning van de kinderdienst, met....enz. En voor dat heerlijk positieve doel breng je graag een offer.
En zo zie ik jou ook al in de toekomst: de opname van de dienst op geluidsdragers voorbereidende en regelende....en daarna: als je dat dan nog als liefhebberij hebt: óp naar de plas en....zeilen maar...
Daar zegt de profeet Daniël wat nare dingen over in 12 v 2. Maar laten we dat nu maar niet vermelden..., beweer je, Ger. Gaat het echt te ver of ? Ik heb je reactie met aandacht gelezen en stel vast dat het bol staat van 'uitspraken door profeten'...voorspellende uitspraken dus. Kun je me uitleggen wat de functie is van 'voorspellende uitspraken'? Groet...franslj.
Hallo Franslj,
Wat Daniël zei, laat ik hier nu volgen: "Velen van hen die slapen in de aarde , in het stof, zullen ontwaken: - sommigen om eeuwig te leven - anderen om voor eeuwig te worden veracht en verafschuwd" .
Ik had met Sofie 1 een heel verhaal, over de opstanding uit de dood en hoe de mate van schittering van de gelovigen zal worden bepaald naar de hoeveelheid 'van God afkomstige goede werken', die zij door zijn genade hier op aarde hebben mogen verrichten. Daar past een betoog niet bij, dat er ook nog een keerzijde aan de medaille zit.... dat állen opstaan en dat degenen, die op aarde heel niets van de door God aangewezen werken hebben gedaan, ook een 'opstandingslichaam' ontvangen , maar van heel andere, kwalijker orde. En dat was, wat Daniël zei.
En dan je vraag over 'profeten'. God, die alles altijd weet, die 'aan het begin van de stoet het eind al overziet'...die God heeft er soms behoefte aan om iets van zijn plannen te onthullen, die hij al kant en klaar heeft, maar waarvan de mensen iets moeten weten. En over de komst van 'de Zoon van God' als mens: Jezus, vond God, dat de mensen daar speciaal iets van moesten weten. En daarom komen er in de het Oude Testament driehonderd profetieën voor, die van alles over zijn toekomstig leven op aarde vertellen.
In het Nieuwe Testament, toen de Heilige Geest royaal begon uit de delen van Gods geheimen, traden de profeten 'van dit slag' een beetje terug. De Nieuw-Testamentische profeten geven meer geestelijke impulsen aan de gemeente door hun stichtende, vermanende en bemoedigende woorden, hoewel het 'gebeurtenissen voorspellen' ook nog wel geschiedt.
Ik las in een ander topic een opmerking die me bezig bleef houden:
Quote:
Straf van God is bedoeld om je iets te leren, om je uiteindelijk te reinigen. Dat is net als wanneer een vader z'n kind slaat omdat die zichzelf in gevaar heeft gebracht.
Is dat zo? Waarom straft God eigenlijk? Is dat omdat Hij rechtvaardig is en Hij daarom gerechtigheid en genoegdoening wil? Of is dat omdat Hij ons met liefdevolle hand op het rechte pad wil brengen?
Dag Denker,
Stráft God eigenlijk wél ? Ja later....bij de grote af0rekening van Matth 25. Daar zijn zwermen teksten over te vinden. Misschien kom ik daar nog wel aan toe. maar nú bleef ik maar kijken naar 1 Johannes 4 v 18. Daar staat: " De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf"
Die grote, sterke, machtige, liefdevolle God van ons...is die eingenlijk niet veel te chique ( tegenwoordig: sjiek) om te straffen. In zijn vaandel en ook in het vaandel van Jezus, Gods Zoon, zie ik, bij dat breed- uitwapperen daarvan, alleen maar de woorden: herstel en bewaring. Houd je daaraan , dan kom je nooit beschaamd uit en ga je nimmer onder.
Vrees houdt verband met straf. Je bent bang voor iets , wat God je aan kwaad zou kunnen aandoen. Maar hij is toch vol iliefde en ontferming. Hij hoopt zijn toorn op tegen de dag van het oordeel, maar die dag is nu nog niet.
Vrees, angst en bezorgdheid....dat ga je niet in verband brengen met God. Al die nare begrippen kan je eigenlijk alleen maar in verband brengen met 'die andere', die zwelgt in al die ordinaire woorden. Ik bedoel natuurlijk de duivel, onze grote vijand, zoals Efeze 6 v 12 dat omschrijft, de vijand , waartegen Jezus nooit ophield te waarschuwien tijdens zijn eerste verblijf onder ons.
Laat je menselijke geest niet onder druk zetten.
Laatst vroeg een meisje aan mij: "Ger...ik hou zo van uitgaan op zaterdagavond. maar hoe doe ik het nu eens zo, dat God niet kwaad wordt".
Het was best wel een oppassend meisje. Zij verzekerde mij, dat zij echt zondagmorgen in de kerk zou zitten, hoe laat het 's nachts ook werd. Toch heb ik haar aan moeten raden om te handelen naar Spreuken 8 v 20: " Ik wandel op het pad van de gerechtigheid, MIDDEN OP de wegen van het recht" (NBG. In de NBV is dat smaakmakende woordje 'middenop'nu juist vervallen)
Maaf aan de hand van NBG heb ik haar erop kunnen wijzen, dat je het pad van de gerechtigheid niet te knijperig moet belopen. Ga maar gerust middenop. Niet de randjes opzoeken.
En dat leidt me nu tot deze gedachte: .............. Je blijft binnen de 'palissade'van de Heer, wanneer je middenop de wegen van het recht loopt. Bijvoorbeeld: niet in de vacantie doen, wat je in je geregelde leven wel zou láten.
Je kunt op alle mogelijke manieren buiten de palissades van God komen.
Toen ik al lang bekeerd was, wedergeboren, ja zelfs vervuld met Gods Geest, waagde ik eens, door hebzucht gedreven, een gokje op de beurs. Werd ik minder in al die heerlijke dingen van God. Ik meen toch van niet. De schade bleef beperkt, maar dat even 'buiten de palissade gaan' op éen gebied kostte mij wel 50.000 euro.
Heb ik dat als een straf van God gezien. Welnee; haarscherp zag ik, dat ik buiten zijn veilig gebied was gekomen en terecht gekomen in de valkuilen en slangennesten van de duivel en zijn trawanten, die daarbuiten overal te vinden zijn. Het was mijn eigen stomme schuld, dikke bult. Nu ja; het is verleden tijd, ik heb ervan geleerd tot mijn eeuwig heil.
Maar gaat het ons allemaal niet zo. Even aan het kantje van de weg van het recht, even buiten de veilige omheining. En wanneer het dan fout loopt....en het loopt gegarandeerd fout....God niet de schuld geven.
De vrienden van Job zeiden bij diens tegenspoeden: "Je hebt zeker iets heel ergs gedaan dat je zo door God gestraft wordt". Jullie weten allemaal, dat het in het geval van Job heel anders lag. En God wees die vervelende 'vrienden' later heel duidelijk terecht.
Elk geval op zijn eigen mérites beoordelen. Maar zorgen, dat je niet eens, op de grote dag van het eindoordeel strafwaardig bent in het oog van de barmhartige, lankmoedige en genadige God, die lang van geduld is, ...lang, maar niet eindeloos lang.
Lees dienaangaande maar eens: - Matth 25 v 46, Galaten 5 v 10 - 2 Thess 1 v 8, Hebr 10 v 29 - Judas 7, 2 Cor 10 v 6 - 2Petrus 2 v 9, Rom 3 v 19.
Antwoord op vraag , luidende; "Ik geloof wel en mijn vriend ook. Hoever kun je dan gaan"
Dag Niem,
Jij gelooft...je vriend gelooft... En dan is de vraag: "Hoe ver mag je dan gaan met elkaar".
Er zit iets verdrietigs in die vraag. Zoiets dat me doet denken aan dat bekende verhaal: ............... Er is een weddenschap. Gevraagd wordt: "Wie durft het dichtste bij de afgrond te komen"
Nou; de eerste waaghals rent toe en blijft een decimeter van de afgrond vandaan. De tweede loopt nog gedurfder en weet met zwaaiende armen een centimeter voor de kloof te stoppen. Maar de derde komt aangewandeld en blijft méters en méters van de gapende opening vandaan op 'het pad langs het ravijn'. Gevraagd naar zijn beweegredenen zegt hij: "De bijbel leert mij om in het 'geestelijke' (Spreuken 8 v 20): '....te wandelen MIDDEN op de wegen van het recht'. Wel, dat doe ik dan ook maar in dít geval". ............... Het is eigenlijk niet goed om te vragen: "Wat zou God nog nét...nét goedvinden".(negatief)
Eigenlijk is het beter om te vragen: "Waarmee kan ik de Heer nóg meer plezier doen", (positief).
Denk eens aan deze bijbeltekst; Maleachi 2 v 16): "Wees op uw hoede voor uw hartstocht". Ik weet het verhaal van een meisje, dat op een gegeven ogenblik 'haar hoofd verloor', toen de hartstocht over haar kwam. Natuurlijk 'gebeurde er niets náars', want zij gebruikte 'de pil'. Maar later trouwde zij met een heel andere jongen dan met 'die knaap van tóen' en 'dat gebeuren' van 'die keer' bleef toch een pijnlijk brandende plek.
Denk ook eens aan Hooglied 3 v 5: "Meisjes van Jeruzalem, Ik bezweer je bij de gazellen , bij de hinden op het veld: wek de liefde niet, laat haar niet ontwaken voordat zij het wil". De liefde is zo iets moois, iets teers, net als die sierlijke dieren, gazel en hinde. Waarom zou je daar ruw doorheen bezemen met 'een vlaag van lust en hartstocht'.
Zijn die er maar érgens mee gebaat, wanneer: - je handelingen steeds wilder worden - je hart steeds onstuimiger gaat kloppen - het 'point of no return' nadert.
Denk er ook eens aan, dat de sexuele liefde een hemels voorbeeld heeft. God nadert ons met zijn Heilige Geest. Hij wil die Geest laten samensmelten met onze menselijke geest. Uit die 'echtvereniging' komen de heerlijkste gedachten voort.
Zou je dan de afdbeelding in de zichtbare wereld bezoedelen door onachtzaamheid en roekeloosheid.
Als je nu dit alles eens samenvat: - deze vriend ís het mogelijk tóch niet - ware liefde wacht; gazel en hinde worden niet opgeschrikt - liefde , vriendelijkheid, geduld en zelfbeheersing staan in tegenstelling tot 'haastig je gang dan maar gaan'.
Breng jezelf ook niet nodeloos in moeilijkheden door geheel ontkleed of 'overschaars' gekleed met zijn tweeën in een gesloten vertrek te te vertoeven.
Waarom zou je 'de kat op het spek binden'.
En....als je werkelijk weet voor elkaar bestemd te zijn...wanneer je al maanden of misschien zelfs jaren van elkaar zo onderhand wel weet, 'welk vlees je in de kuip hebt'....wanneer er echte liefde ontbloeit...enz enz.... doe dan zo: - mogelijk ben je allebei 'student'; leg je studietoelagen bij elkaar - heb het er eens met je ouders over, op zij iets kunnen doen op financieel gebied - enz...
Maar laat jullie liefde bij voorkeur ontluiken tot volle wasdom bínnen een geordend verband, het huwelijk.
In bespreking was Jeremia 29 v 11:: "Mijn plan met jullie staat vast- spreekt de HEER. Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk: ik zal je een hoopvolle toekomst geven". "( prachtige nieuwjaarswens eigenlijk; laten wij hem daarvoor maar mede gebruiken)
Die tekst gaf Will, een opponent aanleding om uit te roepen: "Ja....jullie geluk...maar niet het geluk van hém. Hij staat overal buiten"". En hij voegde een foto bij van een zielig, verhongerend negerjochie.
Maar Wil nou toch.....
Die belofte van Jeremia 29 v 11 geldt voor alle mensen uit verleden en heden en toekomst. Echt....dit joche heeft ook een rijke belofte van de Heer.
Op het moment dat ik dit schrijf, is het kind misschien al van honger en ellende omgekomen.
Maar éen keer zal hij, temidden van duizend miljard anderen..... (tot op heden hebben er al 100 miljard mensen een bewust bestaan gekend vanaf Noach-na-de-zondvloed, daarvóor is geen schatting te maken) .....herleefd staán voor het aangezicht van de Heer Jezus, die , volgens Matth 25, het oordeel van God aankondigt over alle mensen.
En de Heer Jezus zal volkomen rechtvaardig oordelen over het leven van dit dreumesje, dat misschien maar drie jaar is geworden.
Laten wij die beoordeling nu maar aan de Heer Jezus overlaten.
Maar inderdaad: er zullen daar in het oordeel mensen staan, waarover ook Romeinen 2 v 14 en volgende schrijft, die verbaasd- ongelovig zullen zeggen: "Mag ík daarbínnen, in al die weelde en de kleuren en muziek en geuren, alles even heerlijk, wat daar door die openstaande deuren op mij komt toegegolfd, (Matth 25 v 34 - 40). (Natuurlijk is er ook een keerzijde, lees maar verder, maar daar gaat het nu even niet over) En hoe dat nu allemaal geregeld wordt voor die peutertjes, die nog niets van hun karakter hebben kunnen tonen....Wil...voor ons niet te doorgronden. Maar Jezus, mens en God, is zo onpeilbaar hoog en wijs.
Dat neemt niet weg Wil, dat wij hier op aarde alles zullen doen om dergelijke 'dikke buiken en dunne armpjes'-kinderen hier al een hoopvollere toekomt te geven.
"want alzo blijve; geloof, hoop en liefde, maar de meeste van deze is de liefde."
was gewoon ff beniewd. gr esra
Dag Esra,
Eigenlijk moet je je los maken van allerlei denken en proberen Paulus in zijn hoge vlucht te volgen.
Paulus ziet voor zijn geestesoog al een verre, verre toekomst. Hij ziet de eindtoestand van de mensheid, die behouden is door het offer van Jezus en nu tot in alle eeuwigheden juicht en gelooft en hoopt en liefheeft en 'bijleert'..
Hij ziet ze allemaal: - de voorlopers van Openbaring 11, ( de symbolisch de voorhoede van de gemeente voorstellende ´twee getuigen')... en de in de lucht opstijgenden uit 1 Thessalonicenzen 4 v 17.
Maar hij ziet ook de vele Christenen, die het in hun aardse leven niet helemáal ´hebben kunnen waarmaken´, maar die toch de Heer Jezus van harte liefhadden en geloofden. Zij hebben de voorlopige verrukkingen van het duizendjarig rijk niet kunnen meemaken, (Openbaring 20 v 5), maar daarna hebben zij gegeten van het geboomte des levens, ( de reeds volledig in Gods heerlijkheid verkerende 'voortrekkers') (Openbaring 22 v 2).
En nu ziet Paulus hen allen tezamen. En de eeuwig creatieve God brengt telkens nieuwe gedachten naar voren om daaraan je geloof op te trekken en dit gaat door in een nooit eindigende, eeuwige climax.
En ook de hoop, die altijd al mensen deed leven, (Romeinen 15 v 13) , die hoop, die telkens nieuwe verrukkingen van God ontdekt en zich daaraan vastklemt, die hoop blijft ook in een eeuwige climax.
Maar bovenal is daar de liefde, Gods diepste kenmerk, waarin zijn wezen als het ware is 'samengevat', die liefde, die hij in de komst van zijn Zoon naar de aarde op het heerlijkst heefdt getoond. En ook de liefde van de gezaligden schouwt telkens nieuwe aspecten van Gods peilloze liefde. En die liefde draagt al het andere tot in eeuwigheid.
Die aspecten zag Paulus.
O...Esra....houd het goede vast....en eens zul je in die juichende schaar zijn.
ik kan me de laatste tijd erg slecht concentreren. Het maakt niet uit waar: thuis, op school, in de kerk... etc. Dan legt iemand iets uit en dan heb ik het wel gehoord, maar niet 100%. Ik heb nu al een paar proefjes op school verpest, haal slechte punten terwijl ik toch leer en het lijkt wel of ik de hele dag aan het dagdromen ben. Het rare is dat ik dit sinds kort heb. Ik weet dat het niet van God is. Zou dit iets van de duivel kunnen zijn? Ik weet dat ik niet te snel moet oordelen en de duivel erbij moet halen, maar ik wil me echt concentreren op m'n school en hoe ik ook m'n best doe het lukt niet. Hoe denkt u hierover? En heeft u zoiets een keer meegemaakt??
Gods zegen, Steffanie
Dag Steffanie,
Wat je mij daar vertelt, zou je misschien, als het zo blijft aan een medicus kunnen voorleggen. Want....in geloofsaangelegenheden wil ik graag helpen, maar het is toch zó: 'schoenmaker...houd je bij je leest'
Maar ik kan natuurlijk wel een paar aanwijzingen geven, zoals alle mensen die vanuit eigen ervaring wel kunnen communiceren naar anderen. Ik weet, dat je heel wat hebt meegemaakt op je toch nog jeugdige leeftijd. En ik zou mij voor kunnen stellen, dat je brein zo volgelopen is met indrukken de laatste jaren, dat het nu even een achterstand in moet halen en nog bezig is met de verwerking daarvan.
En ik kan mij ook voorstellen, dat je wat overwerkt bent. Of ook, dat je slaap tekort komt. Of dat er iets is, dat je - niet helemaal afdoende gerealiseerd- drukt.
Doe nu zó: houd die raad: "Raadpleeg een dokter" in je achterhoofd.
Maar het is toch wel zo, dat het menselijke organisme de mogelijkheden van zelfregulatie in zich draagt.
Ik zal je een voorbeeld geven: ooit kende ik een eenvoudige boerenvrouw, die - zonder nu bepaald religieus te zijn- weinig naar de dokter ging. Dat was nu eenmaal zo - vele jaren geleden- in dat plattelandsgebied. De dochters zeiden wel eens, op bezoek komend: "Moe....wat staat oewen mond weer scheef". (Dan had 'moe' weer 'iets' gehad in haar hersenen).
Maar zíj zei, (lijzig en wat moeilijk sprekend, want dat wás dan zo): "Och keind....dat trekt wel weer recht". En dat gebeurde ook. En ze werd er 86 bij.
Wij mogen niet te gering denken over de krachten tot genezing die in ons eigen organisme huizen. En de 'levensgeest' die alle processen reguleert en waarvan deze 'zelfgenezingmogelijkheden' deel uitmaken, gedijt vooral in een klimaat, waarin je vrede met God hebt door het offer van Golgotha. Heb je geen vrede met God, dan staat ook je levensgeest onder druk en kan de 'mogelijkheden tot genezing' ook minder laten ingrijpen bij calamiteiten.
Doe nu zó: je kent de tekst: (Filippenzen 4 v 6): "Weest in geen ding bezorgd, maar laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God".
Spreek dit nu eens zélf met God door. En wanneer je - naar je lichaam luisterende- bespeurt, dat hier toch echt professionele hulp bij moet komen, schakel die dan zonder aarzelen in.
Maar ook wíj blijven in contact, neem ik aan. Want ik ben echt benieuwd naar de ontwikkeling.
ik ben dat toch niet met je eens. Er is wél een 'heilige' drieëenheid, zoals er ook op onuitsprekelijk hoger niveau een 'HEILIGE DRIEëENHEID IS: - God de Vader - God de Zoon - God de Heilige geest.
Is het geen boeiende gedachte, dat hij, die de mens schiep, te werk is gegaan volgens het eeuwige patroon, dat aan de 'Heilige Drieëenheid', ..... onpeilbaar mysterie van de Schepper voor ons, uiteindelijk : schepselen ....ten grondslag was gelegd in de oneindige eeuwigheid ...... dat hij dat zelfde patroon volgde bij de schepping van de mens.
In Spreuken 21 v 1 staat: " De gedachten van de koning zijn als waterstromen in de macht van de HEER, hij leidt ze waarheen hij maar wil"
Ik bepaal mij nu bij dat woord: 'gedachten'. (Deze hele tekst heb ik in ander verband elders gebruikt) De NBV heeft voor het wat fletse 'gedachten' :'het hart' en de 'Kanttekeningen' vermelden hierbij: - het binnenste van de mens, waardoor zijn daden beheerst en beslist worden - heel de mens naar zijn innerlijk bestaan , zijn innerlijk zíjn en wíllen. - het levenscentrum van de mens, centrum voor heel het leven, de zetel van de levenskracht, het centrum van het leven van de geest - zetel van aandoeningen en innerlijke bewegingen en drijfveren - centrum van het gedachten- en wilsleven - centrum van plannensmeding en opwelling van neigingen - centrale die heel het leven bestuurt en beheerst. Dat is me nogal wat. Daarom zegt 1 Thess.5 v 23 ook zo duidelijk: " ....mogen heel uw geest (hart), ziel en lichaam zuiver bewaard zijn bij de komst van onze Heer Jezus Christus".
Wat een verschil hè: - de poytheïstische godsdiensten met hun scheiding tussen die drie bestandelen van de menselijke persoonlijkheid, waardoor vreselijke dwalingen, zoals zielsverhuizingen mogelijk worden - de moderne, armelijke psychologie, die alleen maar van ziel en lichaam wil weten - nee. dan dit rijke. Een 'drievuldigheid', die 'in zijn totaliteit' bestemd is om vernieuwd en volmaakt te worden.
Sofie...je zegt dikwijls zulke wijze dingen. laat je dat rijke van 'geest, ziel en lichaam ' niet ontwringen. Je mag echt nooit en nooit de meerderheid in het kwaad volgen, (Exodus 23 v 2) en de rijkdommen van God verarmen.
Nu zul je zeggen: "Maar het lichaam gaat toch te niet".
Echter: 1 Corinthe 15 v 35 en 36 zegt: ............. Nu zou iemand kunnen vragen: "Maar...hoe worden de doden opgewekt ? Hoe zou hun lichaam eruit moeten zien". Dwaas die u bent ! Als u iets zaait, moet dat eerst sterven, voordat het tot leven kan komen. En....wát u zaait heeft nog niet de vorm die het later krijgt, het is nog maar een naakte korrel, een graankorrel misschien of iets anders. God geeft daaraan de vorm, die hij heeft vastgesteld, en hij geeft elke zaadkorrel zijn eigen vorm. ......... verder met 43: ........... zo zal het ook zijn wanneer de doden opstaan . Wat in vergankelijjke vorm wordt gezaaid, wordt in onvergankelijke vorm opgewekt. Er wordt een aards lichaam gezaaid , maar een geestelijk lichaam opgewekt. .......(einde citaat)
Dus: mensen die de Heer Jezus en de Heer God gediend hebben en alle ammunitie gebruikt hebben die God de Heilige Geest hun kon geven, gaan het graf in met een lichaam, dat soms al in tien jaar volledig is verpulverd.
Maar dan moet je zien, wat voor lichaam ze van God terugkrijgen. Ze hebben veel 'bouwstoffen' naar boven geschoten tijdens hun aardse leven en dat gebruikt God om een echt, onvergankelijk lichaam te maken naar het voorbeeld van Jezus na zijn opstanding.
Je zou nog kunnen vragen: "Maar de mensen dan, die de Heer Jezus en de Heer God niet hebben willen dienen en die voor de onderwijzende stem van de Heilige Geest willens en wetens doof bleven".
Daar zegt de profeet Daniël wat nare dingen over in 12 v 2. Maar laten we dat nu maar niet vermelden. Dat voert allemaal wat ver.
Sofie...ik waardeer je zo...ik gun jou van harte het beste. Ik hoop, je te hebben kunnen dienen.
O ja....je zou nog kunnen zeggen: "Wat zégt de apostel dat nu hard: "Dwaas die je bent". Maar Paulus leert altijd, dat de mens geestelijk inzicht moet verwerven en niet vanuit zijn natuurlijk denken moet redeneren. In Romeinen 1 v 22 staat ook: "Bewerende wijs te zijn, zijn zulke mensen dwaas geworden". Dus probeer Paulus ook hierin te begrijpen.
De laatste tijd heb ik vooral de strijd ervaren van het geloof en weet echt niet hoe ik hier goed mee om kan gaan. Oké, bidden tot God, praten met Hem.. maar toch.. Als dit geloven is, als dit nou alles is, dan kan ik het zo niet langer volhouden.. Jullie hebben vast wel eens dit meegemaakt.. Hoe hebben jullie dit ervaren?
Dag GeeruQu,
Zou het volgende een tip kunnen zijn. ...ik heb toch zoveel baat gehad bij de doop in de Heilige Geest. Het begon er al mee, dat ik op een keer de bijbel weer eens ging lezen met een echt toegenegen hart en een positieve benadering.
Dat leidde tot meer begrip voor Gods sfeer en Gods koninkrijk. Het was net of ik daarin min of meer ingeboren werd. 1 Petrus 1 v 23 zegt ook: "Heb elkaar onvoorwaardelijk lief, met een zuiver hart....als mensen die opnieuw zijn geboren, niet uit vergankelijk maar uit onvergankelijk zaad, door Gods levende en altijd blijvende woord".
Later maakte ik kennis met de doop in de Heilige Geest, zoals bijvoorbeeld beschreven in Hand 8, 10 en 19.
Dat gebeurde al in 1960. En dat heeft er toe geleid, dat ik als - nu al -oude man toch overeind ben gebleven en mijn enthousiasme voor God en Jezus heb behouden.
Je zou kunnen zeggen: "Nu ja...zo denderend is dat allemaal niet".
Maar het leven is ook onvoorstelbaar slijtend. En het is goed om gebruik te maken van elke versterking, die God aanbiedt. De strijd tegen de duivel, met al zijn listen en lagen vanuit zijn sterke positie in de onzienlijke wereld, is geen kleinigheid. (Ef 6 v 12). En de geestelijke wapenrusting is heel erg nodig. Hij ligt voor jou klaar, Geert. Trek hem aan.
Hij raakte mijn lippen aan met een vurige kool van het altaar
Dag allemaal,
Nu ik toch bezig ben, nóg een overdenking. Zoemerke vroeg laatst: "Waar blijf je toch Ger".
Nou ja, ik heb het overal zo druk. maar nu krijgt Zoemerke dan toch 'zijnen goesting'.
Gaat-ie;
Jesaja 6 , het aangehaalde gedeelte is mij te lang. om helemaal weer te geven. Jesaja ziet de Heer op zijn troon. De Heer is omringd door serafs, engelen, hemelwezens, alleen hier genoemd. Jesaja wordt , in tegenwoordigheid van zoveel heiligheid, zich bewust van zijn zondigheid en schreeuwt het uit van schrik, datr hij zal moeten sterven: "WEE MIJ".(5). Maar dan komt de tekst, die ik speciaal wil noemen, in aansluiting op Jesaja's angstkreet. Vers 6: "Toen nam een van de serafs met een tang een gloeiende kool van het altaar en vloog daarmee op mij af. 7: Hij raakte mijn mond ermee aan en zei: - 'Nu zijn je lippen gereinigd - Je schuld is geweken - je zonden zijn tenietgedaan' " .
Direct kwam de vraag bij mij op: "Maar alleen het offer van de Heer Jezus kan toch deze heerlijke dingen bewerken ?"
Maar in Hebreeën staat;( 10 v 5 ): .............. Daarom zegt Christus bij zijn komst in de wereld: "Offers en gaven hebt u niet verlangd, maar u hebt mij een lichaam gegeven; brand- en reinigingsoffers behaagden u niet. Toen heb ik gezegd: 'Hier ben ik'. Want dit staat in de boekrol over mij geschreven: 'Ik ben gekomen , God, om uw wil te doen'". .................. En opeens ging mij een licht op. Het offer van Christus, waarvan Hebreeën , een van de psalmen van David citerende , spreekt , is lang, lang voordien, al in 'Gods eeuwige raad' , in eeuwigheid , besloten. Deze gang van zaken lag van eeuwigheid vast.
Daarom brandt de bereidheid van 'de Zoon van God', de tweede Persoon van de Heilige Drieëenheid, van eeuwigheid, totdat die vlam, dat offer, dat 'altaar' hier op aarde bekend werd als 'Onze Heer Jezus Christus'.
En dat altaar, die 'kool van dat altaar' deed voor Jesaja al die heerlijke dingen, hierboven genoemd. Dat reinigen van zijn lippen stelde Jesaja in staat om al die heerlijke profetieën over de komende Heilbrenger uit te spreken met Hoofdstuk 53 als 'eerste onder zijns gelijken'.
En..... nog even teugkomende op mijn vorige artikel: die van eeuwigheid gegeven bereidverklaring brengt ook erbarmen aan al die miljarden onbekende 'Jazeggers', die ooit geleefd hebben, leven of zullen leven
Je schrijft daar, dat mijn postings wel een beetje op een stokpaardje gaan lijken. Begrijp ik volledig. Hier op 'Refonet' komt een bepaald aspect wat veel naar voren.
Maar op een ander net heb ik een vraag-en antwoordrubriek voor leeftijd 15-25. En daar kan ik voluit gaan op allerlei gebied, nu al 3000 vragen lang. Ik doe uit die vragen een piep-kleine willekeurige greep: ........................ - wat is volgens jullie 'het geweten' - Wat doe je met Romeinen 12, waar gevraagd wordt om je leven als een God welgevaliig offer te leven - zijn de 'tien geboden' vandaag de dag nog altijd actueel - hebben wij als Christen altijd het idee een oprecht en gehoorzaam leven te leiden net als Zacharia en Elizabeth - het is nog steeds heel 'taai' thuis met mijn 'reiki'-moeder - kan je 'geloven' op je eentje doen of in gemeenschap met anderen - het gaat beter met mij, maar nu ben ik weer bangj dat ik alles wat ik heb aan zegeningen, ook weer kan verliezen - was dat tussen Adam en Eva met die zoons Kaïn en Abel....was dat eigenlijk incest - En Noach na de zondvloed. Was er bij latere huwelijken, toen er nog zo weinig keuze was, ook sprake van incest. - Ik word compleet gek van al die rottige tegenslagen en-slagjes - In Johannes 17 v 9 verwacht Jezus zo veé van ons: -- dat we zijn glorie weerspiegelen -- dat wij hem op aarde wáardig vertegenwoordigen -- dat wij net dezelfde vreugde in onze harten hebben als hij in het zijne -- dat wij onder de ' speciale' ongemakken, die wij als Christen te verduren hebben, vertrouwend blijven zeggen: " 't hoort er allemaal bij". -- dat wij zijn boodschap verspreiden -- ....en meer van dat soort dingen. Voldoen wij daaraan. Hoe kan dat beter. - Ik houd van God, maar hij is zo stíl. En de Heilige geest doet ook maar niks. - hebben de R.K. tradities geen recht van bestaan naast de bijbel. - O Ger...het gaat nu allemaal weer zo leuk!!! (zie de eerste vraag op deze bladzijde). - Ger....!!! ik heb ' kennis' !! (bedoeld wordt: 'verkering' ) - wat doe je nu toch met een warhoiofd op je site, zoals wij dat hebben. Steeds maar ' ín de liefde blijven ?' Maar hoe moet dat nu in de practijk - hadden Adam en Eva een navel - wat te denken van alternatieve geneeswijzen - waarom schrijven mensen 'brieven aan God' - kan de bijbel zichzelf bewijzen - Nu hebben we dan een leuke praiseband. en nu zit die praiseband weer vól met onzekere tieners. - hebben jullie ook stille tijd; hoe ziet die er uit; wnneer heb je die. - wat is het grootste christelijke feest. - Blijf je een kind van God, als je hem, na aanvankelijke bekering, alsnog de rug toedraait. - Is 'Narnia' goed of fout - Is Jezus wel of geen God - Wat moet ik zeggen tegen Jehovahs, die de Drie-eenheid ontkennen ................ Dáar dus geen stokpaardjes. Ik berijd die ook niet.
Dan schrijf je over vreugde. Maar de bijbel staat vól vreugde. 1 Petrus 1 v 8 schrijft: "U hebt hem (Jezus) lief zonder hem ooit gezien te hebben; en zonder hem te zien gelooft u in hem en ervaart u een onbeschrijflijke, hemelse vreugde, omdat u het einddoel van uw geloof bereikt hebt: uw redding".
En Habakuk kan er ook wat van: " Al zal de vijgeboom niet bloeien, al zal de wijnstok niets voortbrengen, al zal de oogst van de olijfdboom tegenvallen, al zal er geen koren op de akkers staan, al zal er geen schaap meer in de kooien zijn en geen rund meer binnen de omheining- TOCH ZAL IK JUICHEN VOOR DE HEER, JUBELEN VOOR DE GOD, DIE MIJ REDT".
En voor mijzelf geef ik maar als persoonlijke toepassing: "-Al heb ik ook na 62 jaar huwelijk mijn vrouw onlangs in een verpleeginrichting moeten onderbrengen - al zit ik met betrekking tot dit gebeuren op het ogenblik in een moeilijk web van bureaucratie- toch zal ik juichen voor de Heer jubelen voor de God, die mij redt".
Het geloof in Jezus behoort uit te monden in een eeuwige jubel, die hier op aarde al begint, onafhankelijk van aardse omstandigheden.
Laten alle 'treurenden van Sion' troost putten uit dit woord van Jesaja 57 v 18: " Ik (God) zal de treurenden genezen...leiden...barmhartigheid bewijzen...troostrijke woorden bieden".
