Klik eens op het beeldje, dan heb je meer..
Zoeken in blog

Archief per maand
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 06-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 11-2006
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
  • 07-2006
  • 06-2006
  • 05-2006
  • 04-2006
  • 03-2006
  • 02-2006
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005
  • 07-2005
  • 06-2005
  • 05-2005
  • 04-2005
  • 05-1973
    Inhoud blog
  • Jongeren zoeken ?
  • Vrij denken
  • Berbers
  • Een Marokkaanse rebel
  • Offerfeest geen feest
  • Over Atef Saad
  • Repair café en maatschappijverandering
  • Bezoek uit Palestina
  • New York : multiculti
  • New York : beeldende kunst
  • New York: onverwachte bibliotheken
  • New York : huisvestingsproblemen
  • The sky is the limith
  • Filosofie van de Waanzin
  • Boeken
  • Zwart
  • Gratis e-book Overleven in Palestina
  • Armoede
  • Gran Canaria: over wijn en venijn
  • Nieuw boek
  • WO1: be- en herdenking
  • Ijstijd
  • Verjaardagscadeau
  • Renovatie
  • Cartagena
  • Muze
  • Art Brut
  • Palestina: etnische genocide
  • In de ban van de bal: voetbal
  • Het zwarte beest
  • Vanuit de woestijn: Oujda
  • 1 mei 2014
  • Klassiek
  • Het zinkende schip
  • Sodastream
  • Denken of voelen ?
  • Indiase verhalen 6
  • Indiase verhalen 5
  • Indiase verhalen 4
  • Indiase verhalen 3
  • Indiase verhalen 2
  • Indiase verhalen 1
  • Kabouters
  • Een beetje ( lied van Oum Kalthoum soundtract alles gaat goed)
  • Bloemen voor Magda
  • Bitcoins
  • Selfies
  • Wensen
  • verhaal : Op bezoek
  • Intifada 2
  • De Nieuwe werker Labors Voice
  • Oslo
  • De Madrid conferentie
  • Undercover in de Intifada
  • Expo over Change
  • Atef verliefd,verloofd en getrouwd
  • Atef journalist bij Al Talia
  • Aan de Univ
  • Na 10 jaar gevangenis : vrij !
  • Een lucide droom
  • Atef in jail
  • Overleven in de gevangenis
  • PLO- Palestinian liberation organisation
  • Overleven in de hel
  • Yom Kippoer-oorlog
  • Akademia
  • Spelen met lucifers
  • De zes-daagse oorlog
  • De stem van de Arabieren
  • Jordaanse expantiedrift
  • Champagne
  • Zonder vaderfiguur
  • Palestijns Paspoort
  • Nablus: zwarte sneeuw
  • De schapenslachter
  • Manchester: the hidden museum
  • De vlucht naar Nablus
  • Jaffa 1947
  • Over kuise Suzanna
  • Onderwijstoekomst
  • Oud-koloniale nostalgie
  • Terugblik
  • Kenia: de toekomst ?
  • Kenia: vakantieparadijs
  • Kenia: klein duimpje en de reus
  • Kenia: productiviteit
  • Kenia: geen rozen zonder doornen
  • Kenia : het verleden
  • Over vrijheid
  • De seingever
  • Hugo Chavez
  • Is er leven na de dood ?
  • Slim reizen: doe het zelf
  • Over oudere militanten
  • De jeugd van tegenwoordig
  • Goede vooornemens 2013
  • Biografie Nelson Mandela
  • Kerstfeest
  • Psychologische Inquisitie
  • Over rijkeluisclubs
  • Wereld Aids dag: 1 december
  • Sevilla bis
  • kerkhofblommen
  • Lucky Luke
  • Zuid-Afrika: tussen hamer en aambeeld
  • Zuid-Afrika: opa
  • Zuid-afrika: heritage day
  • Si j'etais président
  • Waregem koerse bis
  • Discriminatie ?
  • Ursa: geen witte rook
  • gentse feestendebat: vakbondsbashing
  • Over Freddy, een Colombiaanse syndicalist
  • Manchester: musea
  • Manchester
  • Friends of Palestine
  • Over verhalen vertellen
  • Op zoek naar de "vlaamse" identiteit
  • Sef- gebuur
  • Le temps de cerises
  • 1 mei 2012
  • Over kunst-boeken
  • Lentekriebels
  • De alledaagse acopalyps
  • Ossi's dik ontgoocheld
  • Over ontwikkelingssamenwerking in 2020
  • Tweeduzendentwintig
  • De rattenvangers
  • Van blog naar boek
  • Thatcher-tijdperk
  • Positief Atheisme
  • Brug en andere pensioenen
  • Wensen voor 2012
  • Dromen samen met Iris
  • Over een goed leven in een goede maatschappij
  • Over de scheidingsmuur
  • De jungle van de arbeidsmarkt
  • Klimaatcampagne 11.11.11.thuis
  • Zuid-Afrika: over straffe madammen
  • Zuid-Afrika: HIV/Aids seminarie slotverklaring
  • Zuid-Afrika: Peereducators of Welnessofficers
  • Zuid-Afrika: HIV/Aids seminarie
  • Arabische lente of winter ?
  • Zuid-Afrika: solidariteitsproject
  • Zuid-Afrika: Bongi II
  • Zuid-Afrika: H+
  • Zwalm: art in the black box
  • Waregem Koerse 2011
  • Chileens studentenprotest
  • Jager of prooi ?
  • Loop naar de hel
  • Thailand: Kanchanaburi
  • Thailand : Ayutthaya
  • Thailand: Nok en Noi
  • Thailand: Chiang Rai: opium
  • Thailand: Chang Rai bergstammen
  • Thailand: Khun Tan
  • Thailand: Sukhotai
  • Thailand : Bangkok
  • Over links en vrouwen
  • Waregem PPS
  • Colombia: De groene leguaan
  • Kos: de tuin van Hippocrates
  • Kos Traditioneel Huwelijk
  • Kos Grieks huwelijk
  • Kerk en Staat
  • Vlaggenvrijheid
  • Nooit bracht een oorlog vrede
  • Noam Chomsky: over stratego
  • Dakar: conclusie
  • Dakar: Kivu-foto's
  • Dakar: wereld sociaal forum
  • Dakar: Goree-eiland
  • Dakar: pillen draaien
  • Dakar: op weg naar
  • Wereld Sociaal Forum Dakar
  • Zuid-Afrika: overstromingen
  • Russische Migranten
  • Jacques Brel
  • La Tatacoa
  • Een verdwenen staat: de DDR
  • Albert II
  • Het Munkenhof
  • Van blog naar boek
  • Athene: meteora
  • Athene: gemeenteraadsverkiezingen
  • Athene: maraton
  • Athene:bakermat van de democratie
  • Socialisme is internationalisme
  • Over gender en liefde
  • Luchtbel-economie
  • Mozambique: Lieveling van donorland
  • Mozambique : zwakke vakbonden
  • Mozambique : rellen in Maputo
  • Mozambique: energie
  • Mozambique: het arme platteland
  • Mozambique: een zondag in Maputo
  • Mozambique : donker afrika ?
  • Colombia: koffieboeren
  • Colombia: oorlogseconomie
    Het leven zoals het is
    Doen wat we zeggen, zeggen wat we doen
    21-09-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Allemaal mensen met een handikap
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Titel in de krant:"we willen geen zwaar gehandikapte als buur". 
    Uit het jaarlijks onderzoek naar de opinies en het gedrag van de Vlamingen ( APS-survey) blijkt dat de Vlamingen steeds rechtser, angstiger, migrantenhatend en nu ook de gehandikapten en langdurige zieken het liefst uit hun buurt willen. Het doet me even naar adem happen. Personen met een handicap zouden meer dan 15% van de bevolking uitmaken.En voor hen is er alleen maar plaats in homes, tehuizen maar niet in onze samenleving. Je zult maar een probleemkind hebben , een vader of moeder die op leeftijd is, een echtgenoot met een arbeidsongeval en men ziet je liever niet meer komen. Ik kan het me gewoon niet inbeelden. Blijf dan maar in het getto van specifieke verenigingen, maar echt welkom ben je niet in de doordeweekse sportvereniging, gezelligheidsclub of  wellicht zelfs gewoon op café. Wij zijn zo onverdraagzaam geworden dat je een babe of superintelligente blonde kerel moet zijn om nog in aanmerking te komen voor een gezellige babbel.
    Amper een jaar na het Europees jaar voor de personen met een handicap. 
    Maar zijn we niet allemaal personen met een handicap als we eerlijk zijn ?
    Iedereen heeft wel een of ander "gebrek" te verstoppen.

    Wie is er nu minister in die Vlaamse regering die daar iets moet aan doen ? Inge Vervotte. Wel zou ik zeggen: beste juffrouw lees eens goed de rapporten die je zelf besteld hebt, wees misschien wat minder mediageniek of pseudosympathiek en doe er iets aan....dan pas ben je CHRISTEN en DEMOCRAAT  

    21-09-2005 om 19:42 geschreven door Lieven  


    >> Reageer (2)
    15-09-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Viet recyclage
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Duurzame ontwikkeling- een duur westers woord-om te zeggen dat we een beetje moeten opletten hoe we met grondstoffen en materialen omspringen, is in Vietnam noodgedwongen dagelijkse kost. Aan iedere hoek van de straat zie je fietsenmakers alles hergebruiken, tot spaken in de wielen toe, zie je schoenlappers uit autobanden zolen snijden en merk je bij de horlogehersteller hoe alles bijgehouden wordt en waarde heeft.
    Vandaag bezochten we een cocossnoepjesmakende familie. Letterlijk alles van een cocosboom wordt gebruikt: de palmen in de huizenbouw voor de daken,het sap voor verfrissingsdrank of melk, de stam voor meubelen,de pulp om gemalen en vermengd met suiker snoep te worden, de schelpen om het vuur te stoken. Natuurlijk besef ik wel dat enkel goedkope arbeid deze intensieve productie betaalbaar houdt. Niet direct een probleem in Vietnam.Maar wij kunnen er misschien toch wel iets van leren. Als ik terugdenk aan het verhaal van mijn DDR-vriend word ik weemoedig; bij de opslorping van de DDR door West-Duitsland moesten alle DDR- materialen weg en vernietigd worden, Ook hamers, schroevendraaiers enz... >. Hier hadden ze in Vietnam nog vele jaren kunnen mee werken en ze hadden het nodig. Toen de arbeiders zelf voorstelden al het materiaal aan de ontwikkelingslanden zoals Vietnam te schenken werd dit geweigerd door de toenmalige CDU-president Kohl...

    Meteen een verwijzing naar de verkiezingen van aanstaande zondag in Duitsland. U merkt het : deze ontdekkingsreis is voorbij. Ik kocht me in Vietnam een nieuwe bril. Ik zal zeker met deze Vietbril de wereld anders zien.

    PS
    Nu merk ik dat ik feitelijk niks expliciet over de politiek, de partij, de communisten schreef. In mijn gesprekken met Viets kreeg ik te weinig antwoorden op mijn vragen. Precies of het een inmenging was in hun binnenlandse zaken. Vietnamezen hebben hun historische redenen om op hun onafhankelijkheid te staan...

    15-09-2005 om 14:39 geschreven door Lieven  


    >> Reageer (0)
    12-09-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Came on
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Communicatie is belangrijk. Maar dan moet je meestal wel dezelfde taal spreken en hetzelfde teken voor hetzelfde begrip hebben.Het staat natuurlijk altijd sympathiek als je een paar woorden kent van het land waar je reist.Vietnamees heeft echter weinig raakpunten met onze telenkennis. Alhoewel. De Franse kolonisatie liet zijn sporen na: Bahn [ pain-brood],fo mai [ fromage-kaas] ga [ gare-station] ati cho [ artichoque] oto[auto] len[ laine-wol]caphe[ cafe-koffie]socola[ chocolade].
     Zo te zien is het culinaire in een taal belangrijk of misschien kennen wij vooral die woorden ?
    Ik vind dat je in een taal op zijn minst dank U moet kunnen zeggen. In het vietnamees is dat dan [ Came om].Maar dan loopt het cultureel verkeerd,want viets bedanken nooit iemand. Zij beschouwen je na een bewezen dienst gewoon als vriend.
    Maar hier zijn niet alleen culturele verschillen belangrijk. Ieder woord heeft zo zijn eigen toonhoogte en uitspraak en daarmee wijzigt ook telkens zijn betekenis. Een Amerikaanse Generaal sprak ooit bij zijn aankomst enkele woorden Vietnamees en dacht dat hij zei : ik ben blij in Vietnam te zijn. De Vietnamezen hoorden: Ik ben een stom kieken.

    12-09-2005 om 03:23 geschreven door Lieven  


    >> Reageer (1)
    09-09-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.The Crazy House - Dalat
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Dalat is speciaal, je hebt er dan ook veel kans speciale types of dingen te ontmoeten.
    Zo iets is Hotel Hang Nga [ voor de toeristen vertaald als The Crazy House]. Een architecte mevrouw Dang Viet Nga [ nu 75 jaar] , dochter van Truong Chinch, rechterhand van Ho Chi Minh himself, ontwierp en bouwde dit zeer speciale huis. Die mevrouw studeerde af als doctor in de architectuur te Moskou en werkte gans haar carriere voor de Viet-regering. Je kunt het je al voorstellen: strenge, bijna Stalinistische reuzen-gebouwen.
    Eens met pensioen kreeg ze blijkbaar een hippie-periode en wilde zij haar dromen realiseren en noemde zichzelf de 'koningin van de nacht'  
    Haar hotel doet mij sterk aan Gaudi denken.Dezelfde speciale ronde vormen, op de natuur geinspireerd, hetzelfde materiaal [beton, spiegels en glas, veel hout]
    Binnen vijf jaar zal alles klaar zijn. Wij zagen een wondere wereld. Alle kamers zijn in een tuin als bomen gebouwd en hebben elk hun eigen karakter en stijl. Zo is er de kamer met de beer en de bijen,de kamer met de kalebassen, de kangoeroekamer,de kamer met de arend en het ei, de kamer voor de pasgehuwden... Iedere kamer is volledig uniek met eigen meubilair, kleuren en aankleding. Een overnachting kost tussen 35 en 55 dollar, het bezoek 5000 vd.
    De plaatselijke bevolking spreekt over het spookhuis, waar s'nachts tafels op en neer dansen. Kunst ?  

    09-09-2005 om 12:54 geschreven door Lieven  


    >> Reageer (0)
    08-09-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Viet school
    Klik op de afbeelding om de link te volgen In september begint in Vietnam het schooljaar,net als bij ons. De leerlingen worden de laatste week van Augustus opgetrommeld voor de feestelijkheden van 1 en 2 september, maar dan onder leiding van een militair. De scholen zelf krijgen een nieuwe lik verf en zien er met kleurijke vlaggen feestelijk versierd uit. Op de eerste schooldag worden aan de schoolpoorten balonnen verkocht, aan de kleuterscholen speelt vrolijke muziek om het gekrijs van schreeuwend kleuters voor buitenstaanders te verbergen. De dag begint vroeg in Vietnam; vanaf 7 uur begint de school. Dan is er les tot 10 uur, met een tweede gedeelte tot 12 uur. Om in de namiddag les te volgen moeten ouders extra bijbetalen aan de school. Helemaal niet goedkoop tot 100 dollar per semester [ 100 dollar per maand is een maandloon !]
    Kleuterscholen hebben hetzelfde regime.
    Heel wat leerlingen uit het middelbaar of het hoger onderwijs volgen s'avonds nog extra les Engels bij een priveschool of leraar. Veel studenten studeren in het hoger onderwijs iets om gids te worden of in hetr toerisme te werken meestal Engels en geschiedenis. Maar dit is wel nodig. De kwaliteit van de aangeboden gidsen hier is bedroevend. Zij vertellen een en ander in een  moeilijk verstaanbaar Engels brabbeltaaltje, haspelen er wat mopjes doorheen, maar op informatief vlak een ramp. Jammer voor de rijke Vietgeschiedenis, dus studeren maar ! Niet chatten of spelletjes spelen zoals we iedere dag in de overvolle Internetcafees na schooltijd zien....

    *****Vandaag net voor we Vietnam verlieten las ik in een Vietkrant dat er een nieuwe wet op het onderwijs aangenomen was. Het onderwijs bestaat nu officieel uit vier graden: de kleuterschool. het lager onderwijs, de middenschool en het  hoger onderwijs. Kleuterschool en Lager onderwijs worden gratis. Men verwacht dat de uitvoeringsbeluiten niet voor 2 006 zullen verschijnen

    08-09-2005 om 10:52 geschreven door Lieven  


    >> Reageer (0)
    03-09-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vietgeld verbranden
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Vandaag kwamen we toevallig in het cafe des Amis in Hoi An. Een cafe waar fotos hangen van Brel, Leo Ferre en Brassens en waar die muziek gedraaid wordt. Kim Nguyen Manh, de sympathieke eigenaar kent de klappen van de zweep en toont ons fier zijn gastenboeken. Tja, ooit was Frank Vandenbroucke hier ook. Nee niet de coureur, maar de minister. In het gastenboek schreef Frank dat hij binnenkwam om een pannekoek te eten, maar een volledige maaltijd nam...Nu terug  vakantie nemen Frank. En ja vervolgde Kim, de minister verbrandde geld en kwam in de problemen. In Vietnam begrijpt niemand dit: hier verbrandt iedereen [ vals] geld om geluk te hebben bij de loterij of zo. Kim was de bekendste voetbaltrainer van Zuid-Vietnam. Voor er problemen waren. Zijn vader was Internationaal hoofd van het Rode kruis en emigreerde voor de problemen met gans de familie naar Europa. Hijzelf verbleef ook lange tijd in Europa en was een gerenommeerd kok. Hij kwam terug naar Vietnam om te zorgen voor de overleden overgroot- en grootouders. Dit is zijn plicht als oudste van de familie: zorgen voor de voorouders. Maar nu is dit zo erg niet meer; het Vietnam van vandaag zet zijn vensters open. Iedereen die wil kan ondernemen en gewoon belastingen betalen.Hij kan dus gewoon zijn cafe restaurant uitbaten, zorgen voor zijn voorouders en Brel of Brassens draaien...iedereen laat hem nu gewoon gerust. Zo lang de foto van oompje Ho er duidelijk blijft hangen.

    Epiloog: we gingen op de middag eten bij Kim. Geen menu, hij zei alleen laat ik jullie meenemen op reis. Inderdaad een culinaire reis zo als we er nog nooit een meemaakten. We waanden ons in een vijfsterrenhotel waar de kok de hapjes voor ons persoonlijk klaarmaakte met achtereenvolgens : White Rose [iets met garnalen], Coquillages,Inktvis met groenten,Haai, een speciaal dessert van fruit ter plaatse, Pudding en dit alles voor 220.000 VD  voor 2 personen koffie en elk drie drankjes inbegrepen of in 10 Euro in totaal...

    03-09-2005 om 15:11 geschreven door Lieven  


    >> Reageer (1)
    01-09-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Viet Loonwiggen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De loonsverschillen tussen de viet-burgers werden 2 weken geleden voor het eerst in een krant publiek gemaakt; eigenaardig genoeg verdienen in Vietnam de werknemers uit de financiele sector het meest, werknemers uit de publieke dienstverlenende sector [ onderwijs, geneeskunde] verdienen het minst. In Belgie zou ik daar helemaal niet verwonderd van opkijken, in Vietnam, een land dat zich beroept op 'communistische' principes van gelijkheid en herverdeling stemt dit tot nadenken.
    Voor de kleine zelfstandige is er een systeem van huur aan de staat voor de plaats waar de winkel staat. Aan het strand kan je een restaurant openen, er zelf alles op bouwen en parasols voorzien. Om de drie jaar wordt de boel herbekeken, dan moet je met de staat opnieuw een huurcontract voor drie jaar afsluiten en de boel op de nieuwe plaats terug opbouwen. Een eigenaardig systeem om monopolies te verhinderen, de vraag is natuurlijk of dit wel nog lang zal lukken eenmaal de distributiekanalen in handen van de grote multi's zijn.
    Maar Vietnam is de komende drie dagen in feest: 60 jaar onafhankelijkheidsverklaring en drie dagen vrijaf voor de ambtenaren...  

    01-09-2005 om 14:36 geschreven door Lieven  


    >> Reageer (0)
    29-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een onderaangenomen Tijgertje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen China kookt economisch, Vietnam poogt een [rijst]graantje mee te pikken. In de regio Hanoi/Haiphong rijzen industrieterrreinen en bedrijven als paddestoelen uit de grond. Binnen twee jaar wanen wij ons in de streek van Kortrijk.Alles gaat razendsnel. Maar alles is in onderaanneming. De Vietnamezen noemen dit cooperatieven. Multi's investeren, de overheid bezorgt hen grond en infrastructuur. Een onderneming naar Vietnamese wetgeving wordt opgericht. Een joint-venture. Benieuwd of er ook joint- winsten komen. Maar dit  is nu niet het probleem. Nu moet er geinvesteerd en gewerkt worden. Overal zie je gemeenschappelijke namen opduiken; Viet Ford Cny, Viet alu , Viet Mitsi,Viet Fuji enz. Duidelijk is dat de buitenlandse multis naast onderaanneming vooral belangstelling aan de dag leggen voor de sleutelsectoren zoals grondstoffen, energie en de banksector. Maar dat deden de socialisten toch ook toen ze de macht over de economie wilden veroveren in de jaren 50 ?
    De arbeiders mogen al blij zijn dat ze werk krijgen: 100 dollar per maand is goed betaald voor acht uur werken per dag , zes dagen op een week ? Overuren moeten op commando van de baas, maar worden iets beter betaald. Vakantie kan je krijgen, maar wel onbetaald. Om betaald te worden in Vietnam moet je werken,niet luieren. Ondertussen wordt hier Iso 2000,2001 en 9001 in de praktijk gebracht. Ik vroeg aan iemand wat dit betekende. Niet alleen de maat wordt gemeten, ook de kwaliteit is van tel. Alleen van de producten, niet van de arbeiders en hun werkomstandigheden.

    29-08-2005 om 15:44 geschreven door Lieven  


    >> Reageer (0)
    28-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Viet-art
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Is er wel plaats voor kunst, moderne kunst in Vietnam. Misschien moet de overheid daar centen voor hebben en hadden ze die niet prioritair hier in Vietnam. Buiten de normale posterpropaganda zagen we een paar privegallerijen die kunst aan toeristen verkochten, In Hanoi een paar beeldjes aan het park in het meer. Dit was het dan. Het leek Waregem wel ! Daarom ging ik het museum voor moderne kunst in Hanoi bezoeken, zij noemen dit de ' Fine arts'. Ook goed. In het museum vind je een goed overzicht van de hedendaagse Vietnamese kunst tussen 1900 en vandaag. Wat valt op ? Zowat 90% van de werken draait rond de oorlog. Of om het anders te zeggen: ik zag slechts een werk over vliegerende kinderen. Het zal wel de realiteit en de plaats van de kunstenaar in de oorlog goed schetsen. De soldaat, de revolutionnair, de guerillero die moeder, kind en grootmoeder met heldhaftig priemende blik beschermt. Maar ook de vrouwen die hun aandeel in de strijd via de wapens verdedigden worden verheerlijkt.Voor westerlingen zal het verwonderlijk zijn dat de vijand, de Fransen en de Amerikanen gewoon ontbreken; zij worden in de Vietnamese kunst niet als barbaren afgeschilderd, zij komen er gewoon niet in voor. Complete negatie. De verschrikkingen moesten niet geschilderd worden, iedereen kon ze dagelijks zien.Voor de rest viel mij op dat er een aantal Picasso-achtige naschilderingen te zien waren, de zonnebloemen van Van Gogh hingen er met Vietnamese naam. Naar stijl toe weinig experimenten; geen pointillisme, geen abstraties. Wel een typische vietnamese stijl op basis van lak. Op zwarte ondergrond van gelakt hout met gouden en felle rode penseelstreken of inkerfd en ingekleurde lakvormen. Kunst ? Ongetwijfeld, maar veel expressie moet nog bloeien.  

    28-08-2005 om 15:56 geschreven door Lieven  


    >> Reageer (0)
    26-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Alle Macht van de Multi's
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Gisteren eens in een grootwarenhuis gekuierd. We doen dit dikwijls eens op reis. Het geeft je een zicht op prijzen,aanbod en producten. Meteen merk je hoe snel onze wereld globaliseert; het is niet zo verschillend van wat je bij ons in een warenhuis tegenkomt, integendeel het zijn meestal dezelfde merken, dezelfde multi's.Aan de ingang van het warenhuis moet je uiteraard je zak afgeven en ziet er prive-bewaking toe. Op het gelijkvloers bevinden zich de voedingswaren ; de helft vers, de andere helft droge voedingswaren. Hier is het al merkbaar bij het aanbod bier bv zijn er slechts 2 of 3 lokale bieren te verkrijgen. Voor de rest Leffe, Heineken, Witbier... allemaal van buitenlandse multi's. Op de tweede verdieping kleren en schoonheidsmiddelen, cosmetica, zeep, pampers ena... Hier zijn het pratisch alleen producten van multi's.Dure dingen zoals make-up , goud en zuilver zijn in aparte , zelfstandige standjes met verkoopsters in franchise ondergebracht. Daar moet je aan hen, niet aan de kassa betalen. De macht van de multi's is dus enorm; zij zijn zelfs begonnen de markt in zogenaamde communistische landen in te palmen.  Zo vertelde een toerist mij dat het beheer van Angkor Wat in Combodja volledig in handen is van een petro-multi. Alle inkomsten gaan naar deze muli en niet naar de lokale economie. De ingang is helemaal niet goedkoop voor Angkor Wat: 50 euro. 

    26-08-2005 om 02:54 geschreven door Lieven  


    >> Reageer (0)
    25-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Viet TV
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Vietnam heeft drie TV-kanalen, waarom niet voor 70 miljoen inwoners. Daarnaast kun je hier CNN, Worldsport en nog wat internationale zenders ontvangen. In Vietnam staat de TV in ieder huis de godganse dag aan, ook al zit er niemand naar te kijken. Toch zit s'avonds meestal iedereen TV te kijken. Tussen de drie zenders is er geen groot onderscheid,alleen TV 2 zendt kinderprogramma's uit [weinig eigen productie, meest gedubde overgenomen buitenlandse tekenfilms en het uitstekende BBC knutselprogramma What I can]
    Wat dan nog ? Heel wat Boer en Tuinderprogramma's. Omstandig wordt uitgelegd hoe een nieuw product de opbrengst kan verhogen,dat irrigatiekanalen moeten onderhouden worden,wat een nieuwe teelt kan opbrengen.
    Daarnaast schooltelevisie van de stelling van Pythagoras tot hoe je een PC en Photoshop moet gebruiken.
    Reportages over dier en natuur zijn er ook, samen met interviews met de laatste getuigen van hun grote oorlog. De propagandauitzendingen zijn nogal realistisch en geven een reeel beeld van wat je hier in de straten ziet. Alleen worden ze steeds onderbroken door dezelfde historische duiding in zwart-wit.  
    Een propagandauitzending vond ik gedateerd; een interview met een hoge Vietbons via een omroepstertje met een live-publiek. Omroepstertje las ellenlange vragen voor, Vietbons reageerde rustig en glimlachend, publiek moest zwijgen, Maar dat alles zal wel aan mijn gebrek aan kennis van de Vietnamese taal liggen.
    Zo kon ik ook de top tien van mooie Vietzangeresjes met brug op de achtergrond niet echt smaken,. Opnieuw zappen maar. En altijd prijs; een quiz ! Endemol zal gelukkig zijn : ook hier spelen ze het spel met de stoel voor 1 miljoen met hulplijn en publiek. 
    Reclame zie je niet rechtstreeks , enkel zijn er reclameblokken voor de goede boodschap [ poets je tanden] en de eigen programma's. Mijn madam zag toch meer reclame maar misschien sliep ik toen even. Enfin, de prive-firma's merkte ik vooral op door hun sponsoring en de geschenken die je in een quiz kon winnen. Wat  ? Van een nieuw raam tot een pot verf. Want deze boodschap is in Vietnam nooit ver weg : aan het werk !

    25-08-2005 om 11:45 geschreven door Lieven  


    >> Reageer (0)
    23-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ho Chi Minh
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De figuur in Vietnam, eentje in de galerij van grote politieke wereldleiders,heet Ho Chi Minh. In zijn jeugd reisde hij zowat de hele wereld af om uiteindelijk in Frankrijk te belanden. Daar werkte hij als foto-ontwikkelaar/retoucheur en schreef hij zijn eerste politieke pamfletten. Om de koloniale bezetter uit zijn land te verdrijven.Hij werd al snel opgemerkt, niet alleen door de Franse geheime politie, maar ook door Moskou waar hij een opleiding kreeg om communistisch leider te worden. Hij lag dan ook aan de basis van de oprichting van de Vietnamese Rode jeugd en de communistische partij. In de verwarring na de tweede wereldoorlog riep hij al snel de onafhankelijkheid van Vietnam uit, op basis van een grondwet die zo een copie van de Amerikaanse grondwet kon zijn.
    Hij was een tijdlang president, maar de grote mogendheden erkenden onafhankelijk Vietnam niet, meteen een nieuw begin van de Vietnamese onafhankelijkheidstrijd. Ho Chi Minh heeft het einde niet kunnen beleven, hij stierf in 1969. Voor het einde van de oorlog.
    Ho Chi Minh was een aanhanger van de leer van Confucius: hij sprak zich niet uit over spirituele zaken. Maar er moesten wel regels zijn en daarin was de opvoeding en het onderwijs zeer belangrijk. Gezag was belangrijk, maar dit moest je waard zijn. Anders mocht je gewoon het gezag bestrijden. Het eigen voorbeeld en de kennis waren daarbij veel belangrijker dan de afkomst. Hij wasook zelf een voorbeeld en schreef zelf zeer veel speechen, die hij dan nog zeer nauwkeurig nalas en verbeterde. Maar hij was zeer pragmatisch en paste zijn ideologie aan volgens de situatie; zo zei hij ondermeer dat de staatsinstellingen evengoed winst moesten opbrengen als prive-bedrijven. Een andere uitspraak van hem is dat wanneer Christus, Confucius, Marx en Lenin op hetzelfde moment geleefd hadden, dat zij ongetwijfeld zeer goede vrienden zouden geweest zijn.
    Bij de oprichting van de communistische partij legde hij de plichten van de leden vast, niet minder dan vijf jaar later ontwierp hij ook de ' rechten' van de partijleden. Of hoe hij behendig de verschillende stromingen in de partij bijstuurde en samen hield.Hij was niet gehuwd,maar dit blijft een van de goedbewaarde mysteries. Men zegt dan maar dat hij met het Vietnamese volk gehuwd was. Oompje Ho is de echte vader van Vietnam, niet een of ander star partijapparaat.  

    23-08-2005 om 06:03 geschreven door Lieven  


    >> Reageer (0)
    22-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sapa
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ergens aan de chinese grens, net nog Vietnam. Een prachtig natuurpark vol met 'minderheden'. Daarmee bedoelt men waarschijnlijk zigeuners, zoals ik dat kan inschatten. Volkeren die zwerven, en het beleid houdt daar niet echt van zeker in grensgebieden. Sapa was ooit een Frans koloniaal stadje, waar de Franse bezetter omwille van het klimaat en de gezonde berglucht graag vertoefde. In 1979 vielen de chinezen hier nog binnen en verwoestten alles wat er nog recht stond. Volgens de boekjes dreef het heldhaftige Vietnamese leger die mannen opnieuw over de bergen. In de jaren 90 werd Sapa opnieuw door de toeristen ontdekt. Wij deden er 15 jaar meer over. Maar ik voel me geen ontdekkingsreiziger die later met zijn dia's vrolijke informatie-avonden zal moeten opvullen. Zoals overal in de wereld zijn de Nederlanders nooit ver weg op mooie plekjes. Hier hebben ze een plaatselijk muzeum ingericht en overal borden opgehangen die met het wijsvingertje het ecologisch verantwoord toerisme er proberen in te hameren. Niets op tegen, alleen in de praktijk zie je hier kinderen van die minderheden van alles verkopen zoals postkaarten die je evengoed in de plaatselijke winkel vind aan de helft van de prijs.De ' Hmong' komen naar Sapa om te verkopen en rond te hangen, begrijpelijk in hun dorp is er niets buiten wat hangbuikzwijnen, een kip en wat ganzen. De oudere kinderen passen op de jongere. Ik denk meteen dat er nog veel werk aan de traditionele winkel is als ik die 'verwaarloosde' kinderen zie: onderwijs en werk.

    22-08-2005 om 12:38 geschreven door Lieven  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over de vredesbeweging
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Deze zomer overleed Frans Pans, graficus en fotograaf. Gekende Brusselse kroegenwereldveranderaar. Ni Dieu, Ni Maitre was zijn devies. Paste niet onmiddelijk in een of ander partij-plaatje. Installeerde ooit op het Muntplein een mega-zeefdrukmachine. Slechts een klein overgepend artikeltje in de Morgen... zijn alle deelnemers aan de antirakettenbetogingen de affiches van Frans vergeten ? Ja, toen was de vredesbeweging een massa-weging. Deze maand trokken een dertig-tal actievoerders van Ieper naar Kleine Broghel om het verwijderen van kernwapens uit ons land te eisen. Met een paar burgemeesters die ook wel wat deden. De strijd tegen de kernraketten brachten honderduizenden mensen op de been. Actiecomités schoten als paddestoelen uit de grond. De regering wankelde, maar Martens en Tindemans werden op het witte huis ontvangen terwijl de kernraketten overgevlogen werden. Word ik nostalgisch en oud. Misschien, maar de andersglobalisten nemen het over. Nu wereldwijd. Interessant is dat Amsab een colloqium organiseert op 9 september over antiglobalisme. Inschrijven moet wel voor 1 september bij   :


    Amsab-ISG
    Bagattenstraat 174, Gent
    tel. 09 224 00 79
    De link tussen Frans Pans en Amsab is trouwen nog veel sterker: zij bewaren zijn werk en hielden een tentoonstelling over hem ( klik op het beeldje). De tentoonstelling is voorbij, Frans Pans overleden. Zijn affiches en foto's blijven.../

    22-08-2005 om 00:00 geschreven door Lieven  


    >> Reageer (1)
    20-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hanoi
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Stilaan geacclimatiseerd en gefietst naar een keramiekstadje even buiten Hanoi.Wel hot. Maar mooi. Je vraagt je voortdurend af waar die Amerikaanse dominotheorie om dit mooie land naar de middeleeuwen te bombarderen vandaan kwam. Op 1 en 2 september wordt hier de 60ste verjaardag van de onafhankelijkheidsverklaring door Ho Chi Ming gevierd. Overal vlaggen en spreuken. Iedereen in de wijk of de straat doet wel iets.Op enige afstand bekeken is dit de eerste generatie die geen oorlog kende. Sinds 1920 werd hier constant voor de onafhankelijkheid gevochten tegen Fransen, Japanners, Chinezen en Amerikanen. De eerste vredesgeneratie is er nu. Er zijn dan ook geen oorlogsslachtoffers in de straten te zien. Die zijn reeds overleden. De jonge gasten zitten zoals overal ter wereld te internetten, te chatten of games te spelen. Misschien alleen in de stad. Het leven op het platteland ziet er iets anders uit. Alhoewel. Overal kan je goedkoop bier van het vat drinken...met deze warmte.

    20-08-2005 om 12:42 geschreven door Lieven  


    >> Reageer (0)
    17-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Public Politiek Relations in China
    Klik op de afbeelding om de link te volgen In Shangai aangekomen zocht ik Yang Pei Mingh op. Bedoeling was een cruise op de Yangzee te kopen. Voor ons de laatste kans het gebied van de drie kloven in oorspronkelijke staat te bezoeken. De opening van de grote dam zou immers talrijke dorpen doen verdwijnen en de verhuis van 1 miljoen inwoners betekenen. Yang verkocht ondermeer reizen, maar ook antiek. Op weg naar hem verloor ik mijn pas in de taxi. Gelukkig had ik het taxibewijsje nog, zodat ik een paar uur later gewoon mijn pas in ruil voor mijn zonnebril terugkreeg.Dank zij Yang. Hij verkocht uiteraard zonder veel prijsdiscussie zijn trip. Toen ik hem vroeg welk soort antiek hij verkocht waren dat blijkbaar posters. Voor ons onbetaalbaar, eerder voor musea en verzamelaars. Wilden we die eens zien. S'anderendaags haalde een taxi ons af. Bij hem thuis: niet minder dan 5000 prachtige posters. De mensen waren die beu en hij kocht die een 10-tal jaar geleden op.Nu had hij een schat, voor zijn pensioen zei hij zelf. Kunstenaars van de sigarettenindustrie werden door Mao ingekocht voor politieke propaganda-doeleinden. Steeds meer stond Mao centraal, steeds meer werd Mao vereerd als een goddelijke keizer.De posters geven een prachtig beeld van de politieke chinese geschiedenis. Na een expo in Winsconsin en Amsterdam hoopte Yang ooit een museum te openen. En kijk op internet zie ik dat er onlangs in Shanghai door hem  Het Propaganda Poster Art Museum geopend werd. Nu Shanghai in 2010 de wereldtentoonstelling mag organiseren zal zijn broodje wel defintief gebakken zijn..

    17-08-2005 om 00:00 geschreven door Lieven  


    >> Reageer (0)
    13-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Krkonose
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Soms ben je op. Dan heb je rust nodig. Dit overkwam me ook en toen vond ik mijn toevlucht in een prachtig natuurpark in Tchechie, op de grens met Polen. Onze Tchechische vrienden hadden een daar een bouda. Jirci was ooit wereldkapioen bergbeklimmen in team, hij kreeg toen een bouda (= berghut) ter beschikking als beloning. Middenin een prachtig natuurgebied leerden we opnieuw leven: er was geen electriciteit, geen stromend water, geen buurtwinkel. Boodschappen waren 7 km ver in het dichtste dorp, snel had je tien kilogram op de rug met melk, aardappelen en vlees. Houtkappen kostte iedere dag een uurtje, kinderen in bad stoppen kon pas als de zon voor warm water had gezorgd, bessen plukken was leuk maar duurde wel wat. Met de kinderen bouwden we een kamp, de reeen kwamen s'morgens aan de rand van het bos grazen. Zure regen was zichtbaar en vrat veel plaatsen van het bos op, een gevolg van Poolse zware industrie. Een uitstap naar de Snezka werd een echt avontuur toen de man met het molentje die de wind mat, half beschonken aankondigde dat de stoeltjeslift gesloten moest worden. Wij te voet met de kinderen naar beneden. Over ons en het gebied waakte een goedaardige reus: Krkonose of Rubezahl. De reus was een symbool van de ecologische bezorgdheid voor de natuur en de mens. Een educatief centrum in het gebied gaf les,was een ontmoetingscentrum én je kon er ook een pint drinken. Een pint vers bloed...

    13-08-2005 om 00:00 geschreven door Lieven  


    >> Reageer (0)
    09-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sibiu
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Toen we aankwamen op de camping in de buurt van Sibiu regende het oude wijven. Uit voorzorg had ik mijn ruitenwissers opgeborgen (ze konden gestolen worden ) waarbij ze afgekraakt waren. Toen ik wou nagaan of ik nog voldoende olie had in mijn aftandse Lada brak ook de oliepijlmeterstok.Lap, daar stonden we dan midden in Roemenie, toen nog onder het barre Ceaucescu Securitatebewind. Ik toerde even rond op de camping en zag een Lada met DDR-plaat. Oef iemand die een taal sprak waarmee ik weg kon. Of ik zijn oliepeilstok even kon uitlenen. Ekkehard was de vriendelijkheid zelve, ging mee en herstelde ruitenwissers, mat de olie en controleerde ongeveer de ganse Lada. Toen bleek dat zij ook nog een gasvuur hadden waaraan wij ons konden warmen en wij een fles plaatselijke drank openden begon een babbel tot diep in de nacht.Monika was een beetje bleekjes, zij had juist een ziekenhuisavontuur in Boekarest achter de rug. Toen het bleef regenen spraken we af s'anderendaags te gaan wandelen in het prachtige plaatselijke bokrijk van Sibiu.Stof om te praten was er direct: een vergelijking tussen kapitalisme en socialisme lag voor de hand. Maar dat zij alleen in Oostbloklanden konden reizen begrepen we toen reeds niet. Uiteindelijk de doodsteek bij de bevolking voor het regime. Na twee dagen namen we traditionneel afscheid met de uitwisseling van adressen. Het onverwachte begin van meer dan 20 jaar brieven schrijven tussen DDR en België, het begin van een warme vriendschap.      

    09-08-2005 om 10:17 geschreven door Lieven  


    >> Reageer (0)
    06-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gratis Ambiance
    Klik op de afbeelding om de link te volgen In de zomer (???) kan je overal te lande leuke muziek beluisteren, soms gratis. Het Brugse festival Klinkers biedt wel kwaliteit. Daarom een extra korte blog met een clipje van Pink Martini, met een link naar een website waar je zo maar gratis de muziek van de Amerikaanse klasse-groep ook kan beluisteren.Klik op het beeldje en je komt op de website, via deze link zie je een leuke clip van hen, met de gebarentaal voor doven.http://platea.pntic.mec.es/~cvera/hotpot/martini.htm  ( klik onderaan op de tekst en je kan downloaden, verder amuement met de tekst)Pink Martini zong ook het Griekse liedje " les enfants du Piree" van Manos Hadjidakis. Een van zijn meest bekende succesnummers. Maar hij ontkende dat dit nummer van hem was, omdat hij vond dat vele vertolkers het lied  kapot maakten. Melina Mercouri zei hem ooit in dat verband dat hij de vader van de song was, maar zij de moeder. Benieuwd of Hadjidakis de versie van Pink Martini zou begrepen hebben... 

    06-08-2005 om 11:31 geschreven door Lieven  


    >> Reageer (0)
    05-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Delta Gecko Village
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Junior verjaart steeds op 4 augustus. Meestal waren we op reis. Er moest dus wel een speciale verjaardag georganiseerd worden.In Indonesia belandden we in een hippie-dorp, gerund door een forse Australische madam. Een leuk dorpje aan het strand met stro-hutten en een gemeenschappelijke maaltijd s'avonds. Ik informeerde of het mogelijk was om een tractatie op te zetten voor alle gasten ter gelegenheid van juniors verjaardag. Meteen nam de Australische madam het volledige gebeuren in handen: wij konden rustig op tocht, s'avonds zou zij het feest wel organiseren. Met de roeste fietsen en de brandende zon verliep de tocht niet zo goed: tranen en tandengeknars verzuurden de uitstap. S'avonds kwam alles goed: junior werd op tafel gezet en kreeg een T-shirt, iedereen zong 'happy birthday', wij moesten gele rijst met safraan proeven (een teken van geluk) en de avond kon niet meer stuk na een groot kampvuur aan het strand. Wij waren in de zevende hemel. Echt in de hemel kwamen we een paar dagen later toen we Borobudur bezochten. Dit boedhistische pelgrimsoord ligt in een prachtige vallei. Via een 5km lang weg vol bas-reliefs( 1500) beklim je het heiligdom. Niet minder dan 400 boedha's kijken je onverstoord aan, hoe je je onttrekt van de aardse geneugten om stilaan de opperste staat van onthechting te bereiken. Op het dakplatteau staan 72 stupa's met mediterende boedha's. Als je die kan aanraken bij de vingers of de tenen kan je misschien ooit de lotto winnen. Een magere troost toen wij in Indonesie waren. Iedere dag sloeg de inflatie genadeloos toe en werden de zuurverdiende spaarcenten van de bevolking weggevreten. Wij daartegenover werden slapend rijk: wij hadden dollars. In de restaurant werden de prijzen van de menu's met witte plakkertjes bedekt: de prijs werd à jour aan de koers aangepast. Onzekerheid troef, daar kan niemand mee leven...   

    05-08-2005 om 18:55 geschreven door Lieven  


    >> Reageer (0)


    Startpagina !

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Mijn favorieten
  • 8-urencultuur
  • marxistisch woordenboek
  • Translation blog
  • Wijnwijzer
  • Luc Delval blog
  • Vrij denken en doen : Poincaré Waregem
  • De nieuwste muziek beluisteren
  • Nieuws uit Waregem
  • Chomsky
  • Nieuws voor syndicalisten

    Veel leesgenot op de blog
    Gastenboek

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Foto

    Blog als favoriet !

    Foto


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!