Kunnen ruwe dingen, die je zegt, je wezenlijk schaden
"Wat kunnen de gevolgen zijn voor het geloofsleven van allerlei scheldwoorden en krachttermen, ook buitenlandse".
Dat effect kon wel eens groter zijn dan menigeen denkt. Efeze 5 v 4 zegt: "Dubbelzinnige, oppervlakkige en platvloerse taal is ongepast- spreek liever woorden van dank".
In'1954' staat dit zó geformuleerd: "Maar er mag onder u zelfs geen sprake zijn van....onwelvoeglijkheid en zotte of losse taal , die geen pas geven, doch veeleer van dankzegging".
'Van den Brink' schrijft hier: "Onwelvoeglijk is datgene wat zich niet voegt naar de wetten van God en de goede zeden. Het woord bedoelt gemeenheid, dat zijn -in dit verband- vuile taal en dubbelzinnigheden en 'onbehoorlijke bewegingen'. 'Bij dat laatste is te denken aan wijzen op het voorhoofd, om daarmee aan te geven, dat de ander gek is of de middelvinger omhoogsteken om daarmee aan te geven, dat men de ander minacht, omdat hij -bijvoorbeeld- een andere landaard heeft. Zelf kun je daarbij nog allerlei andere gebaren voegen, die je weet te bedenken, maar span je maar niet te veel dienaangaande in'.
"Zotte taal ziet op vulgaire platheden en op schuine moppen, die bij 'het gewone volk' gewild waren. 'En vele voormalige tieners herinneren zich dergelijke gesprekken, gevoerd met andere jongelingen en jongedochters, terwijl er des avonds geflaneerd werd over de uitgaansroutes van stad of dorp. En die ouder geworden personen zullen nu veelal bespeuren, dat de toen gevoerde gesprekken niet levenswijsheid gevend waren, maar integendeel wijsheidrovend'.
"Losse taal bedoelt de geestige scherts door zogenaamd beschaafde standen, die toespelingen maakt op het sexuele leven. Denk in onze tijd aan kluchten, toneelstukken , voordrachten, aan bepaalde t.v. en radioprogramma's. Toendertijd hadden de gecultiveerde Grieken, zoals Aristoteles 'gekkernijen', (Statenveertaling) tot een deugd verheven, die de gesprekken 'veraangenaamden'. Dergelijke zaken geven geen pas. Ze zijn een belediging van God. Ze zijn niet te rijmen met de heiligheid vazn de gemeente des Heren. In vuile woorden schuilt een negatieve en ontbindende kracht, die de mens verontreinigt.
Als tegenstelling noemt Paulus de dankzegging, waarin de Christen zijn blijdschap te kennen geeft en zijn God verheerlijkt en Hem lof toebrengt. Dit is een bewijs van een innerlijke gaafheid en gezondheid, waarbij men deel heeft aan de 'vreugde des Heren'. Dankzegging voor het goede neemt bij de Christen de plaats in van de vuile taal ".
Tot zover 'VdB', hier en daar door mij wat uitgebreid met eigentijdse voorbeelden.
Dus Djmexx.....wanneer jij- naar school willende gaan, bemerkt, dat je fietsband te zacht is, niet meer: 'sh..' of Sch..... of 'me...", uitingen, die vele jeugdigen ontschieten, maar bedenken, dat je band al dágen zacht was en dat je nooit de fut had om hem eens op te pompen, altijd maar denkende: "Ach...het gáat nog wel, ik heb nou haast", tot het je nu méer tijd kost, met het risico, dat de 'te zachte band' nog lekgeworden is ook. Elk grof gepraat brengt je wéer wat meer uít conditie, terwijl de bedoeling is, dat je door 'de Heer loven en prijzen' ín coditie komt.
Djmexzx; ik wil nog even iets aanroeren, wat voor jou nu niet zozeer leeft, maar wat aan anderen wel eens overkomt, bijvoorbeeld wanneer zij hun vroegere zondegeschiedenis en hun latere bekering schetsen: Efeze 5 v 12 zegt: " Wat...aan 'vruchteloze practijken' zoal gebeurt 'in de duisternis'...is te schandelijk voor woorden". Ik heb wel gehoord, dat Christen te lang stilstonden bij het noemen van dergelijke missatanden , die ze teveel 'en détail' beschreven, daarbij in strijd komende met '1954' op dit punt: "Want het is zelfs schandelijk om te noemen". Zelfs door 'te uitvoerig noemen' van 'de dingen van satan' kan men zich verontreinigen.
De vraag was dus: "Mag je als Christen zelfmoord plegen".
Deze vraag zou ik als volgt willen 'ombuigen':
"Mag een mens zelfmoord plegen".
Een standaard-antwoord hierop kan luiden: "Niemand heeft het recht om leven, door God gegeven, te beëindigen".
Je weet dat dit een globale regel is, waarbij eindeloze discussies mogelijk zijn, bijvoorbeeld over het geoorloofd zijn van oorlogvoering, discussies, die op het ogenblik hier en nu niet aan de orde zijn.
Eerst eens wat bijbelse voorbeelden: Ik ken maar vier zelfmoorden in de bijbel: - 1 Samuel 31 v 4 en 5: Saul en zijn wapendrager. - Achitofel, die David veraadde in diens strijd tegen Absalom, 2 Samuel 17 v 23. - En natuurlijk Judas, die Jezus veraadde; (Matth 27 v 5).
Maar geen van die extreme voorbeelden is te vergelijken met de situaties, waarmee wij, medemensen van deze ongelukkigen, te maken krijgen.
Dikwijls betreft het mensen- ook Christenen- waarvan ieder achteraf moet zeggen: "Ze hebben in een moment van verstandsverbijstering gehandeld".
Uiteraard ken ik -zoals alle oudere mensen- vele gevallen van zelfmoord. Maar steeds was er sprake van een overweldiging door satan in een zeer zwak moment.
Natuurlijk zijn er gevallen.... zoals bij Hitler en Goering, die zelf een eind aan hun leven maakten ...waarvan je zegt: "Zo móesten deze levens wel eindigen". Maar de gevallen, die ik ken, waren nooit zodanig.
En ik geloof, dat bij het grote oordeel van Matth 25 , Jezus, die alle bij hem bekende factoren laat meewegen- en dat zijn er véle- een volkomen rechtvaardig oordeel zal vellen over deze stakkers.
Laten wij deze zaken aan God overlaten en onze best doen om biddend mensen te begeleiden, die in onze omgeving zijn, en tevens in grote nood. En door de Geestesgave van 'onderscheiden van geesten' worden wij bij de herkenning geholpen.
Die nood kan bijvoorbeeld veroorzaakt worden door; - een groot gevoel van paniek bij jeugdigen, die opeens het nog zo onbekende, volwassen leven op zich aan zien komen - een telkens weer opduikende depressie - een hardnekking zelfmoordverlangen, door satan ingeblazen - een zwangerschap, waarmee het betrokken meisje geen raad weet. - enz. , (vul zelf maar in) Wees waakzaam.
"Hoe dient men te handelen, wanneer men door roddel benaderd wordt".
Allereerst deze wereldse wijsheid: "Wie tegen jou roddelt over anderen, zal te zijner tijd ook tegen anderen roddelen over jou".
En dan een bijbelse wijsheid: Spreuken 26 v 22: "De woorden van een lasteraar, (roddelaar) neemt men gulzig in zich op, ze zijn een lekkernij, die de buik verzadigt".
Dat bedoelt te zeggen, dat het aanhoren van verhalen over domheden, die anderen begaan, ons latent aanwezig gevoel van hoogmoed streelt: "Ik doe zo gek niet". Er zit dus een verzoeking in het weerloos aanhoren van ellendige praat. Men behoort actief te zijn in zijn innerlijk, met gebed, raadplegen van de Heer. Ik maakte een geval mede, dat iemand afschuwelijk tegen mijn vrouw en mij roddelde. Mijn vrouw nam het initiatief na enige tijd geluisterd te hebben met 'innerlijk overleg'. Ze zei ferm: "Hoor eens hier....aan ieder van ons zit wel iets min of meer scheef...daar wil ik het maar bij houden". De roddelaarster viel stil. Ik denk, dat het -gezien de ambiance- het beste was, wat mijn vrouw of wie dan ook had kunnen zeggen op dat moment.
Andere teksten: Spreuken 16 v 28: "Een lasteraar drijft vrienden uit elkaar". Spreuken 26 v 20: "Als de lasteraar verdwijnt, eindigt de ruzie".
Maar Djmexx....ook jegens de lasteraar heb je een taak. In de korte spanne tijds, dat hij begint: "Zeg heb je dat gehoord van die mooie afdelingschef van ons. Ze zeggen , dat..." kun je al beginnen te bidden voor hem in een kort schietgebed: "Heer...genees hem....breng hem tot inkeer". Hij is voor jou eigenlijk een vijand. Maar houd jij niet op om voor hem een vriend te zijn, hoewel voorzichtig met de sfeer, die van hem uitstraalt.
Nou, dat was even geen 'sunshine' hè. Maar wat deed je er wijs aan, je ergernis even van je af te schrijven. Wanneer je het uitgezegd hebt tegen iemand, dan is het net of je een beetje opgelucht bent en dat ís ook wel zo.
Laat mij eerst een verhaaltje vertellen uit 1898.
Mijn moeder was toen een jonge blom van achttien en ze had verkering. Dat raakte uit. En een paar weken later zag ze haar ex met haar beste vriendin bij zich.
Bitter bedroefd dus. Maar een tijdje later ontmoette ze ene 'Koos' en het raakte 'aan' en het bléef aan. En luttele tijd daarna ontmoette ze- samen met Koos- haar ex en 'dat andere meisje' en ze wist, dat haar Koos de ex was van dat andere meisje. En zo stonden die twee stellen daar even lachend tegenover elkaar. En bij beide stellen was er de opluchting: "Alles goed gekomen".
Waarom ik dit eenvoudige verhaal nu even weergeef, een verhaal van zo lang geleden. In alle eeuwen zijn er van die perikelen geweest. En ze gaan weer over.
Zo zal het ook met jou gaan.
Natuurlijk zijn er met deze jongen diepere vriendschapsbanden gegroeid in die jaren verkering. Je gaat door een soort rouwproces. En hem nu met een ander meisje te zien, terwijl jij nog geen andere jongen hebt, kan aanleiding zijn voor negatieve gedachten: - is hij soms beter dan ik omdat hij meer gezegend wordt - heb ik het stom aangepakt indertijd - ben ik wel leuk genoeg voor jongens, allemaal gedachten, die je zelfbeeld kunnen beschadigen. En wie kan er belang bij hebben om jouw zelfbeeld te beschadigen. Juist: de duivel.
Weersta hem in de naaam van Jezus vanaf het begin van zijn vervelende pogen.
Leg deze zaak ook maar weer eens aan de Heer voor. Je zou bijvoorbeeld iets kunnen zeggen in deze geest: ............ Lieve Heer Jezus, U weet, dat er nog steeds een pijnpunt ligt. En u weet, dat ik uw steun nodig heb om het geboor van satan in de muur van mijn levenshuis te weerstaan. Dank u Heer dat u die steun geeft. ................
En houd ook met mij contact hoor, wanneer het nodig is.
Volgens de leer van de Rooms-Katholieke Kerk de toestand, plaats of situatie in het hiernamaals . . . waar de zielen van degenen die in genade sterven maar nog niet vrij zijn van alle onvolmaaktheid, boete doen voor niet vergeven dagelijkse zonden, of de tijdelijke straf wegens dagelijkse zonden en doodzonden die reeds zijn vergeven, uitboeten en zodoende gelouterd worden voordat zij de hemel binnengaan" .
Mijn antwoord:
Ik zag deze definitie gaarne door een andere vervangen . Om hiertoe te komen, geef ik eerst wat schriftplaatsen
Openbaring 2 v 11: Wie overwint zal van de tweede dood geen schade lijden Openbaring 20 v 6 : Gelukkig en heilig zijn zij die deel hebben aan de eerste opstanding. De tweede dood heeft geen macht over hen Openbaring 20 v 14: Toen werden de dood en het dodenrijk in de vuurpoel gegooid. Dit is de tweede dood : de vuurpoel. Openbaring 21 v 8; Maar voor hen die laf en trouweloos zijn geweest, die zich hebben ingelaten met gruwelijke dingen, met moord, ontucht, toverij of afgodendienst, voor allen die de leugen hebben gediend: hun deel is de vuurpoel met brandende zwavel, dat is de tweede dood.
Een eerste conclusie kan zijn: - er zijn gelukkigen, die NIET door de 'tweede dood' beschadigd worden - die gelukkigen hebben deel aan een éerste opstanding - de tweede dood, die kan beschadigen, is de hel. - Maar voor mensen die in de zonde zijn gebléven, is er geen sprake van beschadiging door de hel. De hel is hun déel.
Nu een tweede groep teksten, die spreken over beschadigend vuur, hellevuur.
1 Corinthe 3 v 11 - 15: Niemand kan een ander fundament leggen dan er al ligt- Jezus Christus zelf. Of er op dat fundament nu verder wordt gebouwd met goud, zilver en edelstenen of met hout, hooi en stro, van ieders werk zal duidelijk worden wat het waard is. Op de dag van het oordeel zal dat blijken, want dan zal het door het vuur aan het licht gebracht worden. Het vuur zal laten zien, wat ieders werk waard is. Wanneer iemands bouwwerk blijft staan, zal hij worden beloond. Wanneer het verbrandt, zal hij daarvoor de prijs betalen; hijzelf zal echter worden gered, maar...door het vuur heen.
Bij deze teksten gaat het over mensen, die -evenals Abraham en Lazarus- (Lucas 16), zich aan de goede kant van het dodenrijk bevinden. Zij hebben bewust of onbewust, (Romeinen 2 v 14) gebouwd op het enig mogelijke fundament, Jezus Christus. Daarom genieten zij nu een onvoorstelbare zaligheid. Uit de conversatie tussen Abraham en 'de rijke man in de hel' blijkt, dat er na de dood een -zelfs verscherpt- bewustzijn bestaat. Alle mensen aan de goede zijde van het dodenrijk zullen weten of hun werk op aarde voor Jezus 'goud, zilver en edelgesteente 'was of 'hout, stro en stoppelen'. Zij zullen ook weten, dat er een dag komt, in Matth 25 voorzegd, waarop hun werk wordt getoetst, een dag, die pijnlijk kan zijn voor hen, omdat de vlammen van de tweede dood wellicht aan hen raken, terwijl hun gebouw van aardse daden ineenstort en vergaat. Maar de droefheid om die komende dag zal weer worden 'overklast' door de vreugde om dit weten: " Na die laatste, beschamende ervaring, zullen wij nochtans Gods rijk betreden en door het geboomte des levens worden genezen", (Openbaring 22 v 2).
In deze laatste regels is de nieuwe definitie gegeven.
Je had wat vragen bij Spreuken 22 v 2: In de nieuwe vertaling luidt die spreuk: "Eer aan God, omdat hij dingen verbergt, eer aan de koning, omdat hij dingen onderzoekt".
In déze vertaling kan het zo zijn, dat je er een loflied in leest: "Wat is het goed, wat is het een genade om een regering te hebben, die met wijze en vooruitziende blik ons land regeert.
Maar wat is het ook goed om een God te hebben, zo onpeilbaar hoog verheven, dat hij dingen voor ons verbergt,die voor ons te zwaar zouden zijn en waarvoor hij- op zijn tijd- de oplossingen geeft, die wij nooit zouden bedenken".
Misschien, Martino, zeg je: "O...nu begrijp ik het Ger...en ik heb wéer meer stof tot juichen".
Maar er is ook een mogelijkheid, dat je zegt: "Nou neu....kom met wat anders".
Daartoer lees ik je eerst deze tekst in de NBG-vertaling: "Het is Gods eer een zaak te verbergen, maar der konigen eer, een zaak uit te vorsen".
De kanttekeningen zeggen hierbij: "De heerlijkheid van God komt hierin uit, dat Hij toont, dat Híj alleen God is. Hij staat boven alle schepselen. Hij beheerst hen allen. Hij bepaalt hun aller lot, maar zelf is Hij de onbegrijpelijke. Niemand zal ooit God kunnen doorgronden. Hij openbaart zijn goddelijke heerlijkheid daarin, dat Hij, hoewel met de mens in gemeenschap tredende, toch voor dezen de Ondoorgrondelijke blijft. De mens moge de drang in zich hebben om van alle dingen de achtergrond te leren kennen, dus door te stoten tot de diepste levenskern. Ten aanzien van God is dit niet mogelijk. In zijn openbaring is ook altijd verberging. De mens leert God wel kénnen, maar niet begríjpen. In dat verbergen toont God zijn Goddelijke heerlijkheid. 'Hoewel Ik mij aan u openbaar, o mens en hoewel Ik u uitnodig, alle dingen na te vorsen, zult gij mij nooit geheel leren doorgronden'. (En wat de mensen betreft): de koningen hebben als rechters de taak, de moeilijke gevallen in het staatkundig en burgerlijk leven tot een oplossing te brengen".
Martino; ik kan mij voorstellen, dat je zegt; "Ik kan hier zo een twee drie geen troostrijke gedachte uit halen".
Bestudeer deze uitleg nog maar eens goed. En bedenk ook, dat de gelovigen, die vervuld zijn met God de Heilige Geest'... de Geest, die zelfs de diepten van God doorzoekt ....dat die gelovigen er veel beter voor staan dan de oud-testamentische gelovigen, omdat zij eerlang, bij staag doorgaan aan de hand van Jezus Christus, God zullen leren zien, zoals Hij ís. (Om volledig te zijn ; alle gelovigen, uit de tijden vóor en ná Jezus zullen éens de volle heerlijkheid bereiken)
En denk dan ook eens het volgende: "O....wat is het goed, dat ik, door genade een gedoopte ben met de Heilige Geest, bij volharding eens in het duizendjarig rijk als koning zal heersen met Jezus Christus (Jesaja 32 v 1) en dat ik dit doen kan, zoals het een koning betaamt, vol onbeneveld inzicht in moeilijkheden en oplossingen, zoals die zich dán zullen voordoen.
En wat een heerlijk idee, o Heer....dat zelfs in de heerlijke toekomsten , die er eens zullen zijn,ik steeds weer mijn geloof, hoop en liefde op U mag richten en dat U mij steeds meer tot in alle diepten zult inleiden, zonder dat ik- maar dat hoeft ook niet Heer- ooit in staat zal zijn, om uw diepten volledig te peilen.
Ik hoor nog wel nader van je, Martino, of je hier iets mee kunt.
Die vraag is al wel eens eerder gesteld. Wel niet zozeer: "Waarom bestaat God", maar toch wel een 'aanverwante' vraag.
Mozes vraagt aan God tijdens de eerste ontmoeting bij het brandende braambos: "Als de Israeliten mij vragen: 'Wat is de naam van die God'....wat moet ik dan zeggen'", (Exodus 3 v 13)
En dan antwoordt de HERE: "Ik ben die er zijn zal".(v 14).
Hier wordt ook eigenlijk een 'onmogelijke' vraag gesteld. Er is geen mensenwoord dat God omschrijven kan of dat weer kan geven, dat hij er ís.
En daarom volstaat God ermee, om dit antwoord te geven.
Iets dergelijks zien wij ook bij Manoach, de vader van de -toen nog niet geboren- Simson: Hij vraagt aan de Engel des HEREN, (de tweede persoon van het Goddelijk wezen): " Zeg ons uw naam?!". (Richteren 13 v 17)
Het antwoord is echter: "Waarom vraagt u naar mijn naam. Die is voor u toch te wonderbaarlijk", (1.
Maar om tot je oorspronkelijke vraag terug te komen: "Waarom bestaat God": geef ik je nog even Hebr 11 v 6: "Zondere geloof is het onmogelijk God vreugde te geven; wie hem wil naderen, moet geloven, dat hij BESTAAT , en wie hem zoekt, zal door hem worden beloond".
Wel, zóveel ken ik je al wel uit andere correspondentie, dat jij: - God vreugde wil geven door je geloof - God wil naderen - God wil zoeken - Gods genadebeloningen gaarne wil ontvangen.
Dan is het goed om voortaan de vraag 'Waarom bestaat God' maar niet meer te stellen, maar je te verheugen ín zijn bestaan, te wonderbaarlijk vóor ons, te onzegbaar áan ons, maar heel , heel reëel.
Richt je geloof op God inplaats van op allerlei vragen omtrent hem; aanvaard met je geest dat hij een realiteit is, dan zal hij zich aan je openbaren, waarbij alle vragen verstommen . En ook zul je hem echt vinden, je zult zijn gedachten leren verstaan, die vasthouden en leren ernaar te leven.
Je vierde vraag: "Wat mag ik bedenken bij Openbaring 2 v 26, 27 begin: 'Wie overwint en mij navolgt tot het einde, zal ik macht geven over alle volken. Met een ijzeren herdersstaf zal hij hen hoeden, als aardewerk worden zij verbrijzeld. Ik geef hem macht, zoals mijn Vader die aan mij heeft gegeven.En....ik zal hem ook de morgenster geven' ".
Wie is een overwinnaar ? De mens, die overeind blijft in de strijd tegen de zonde- en leugenmachten. En dat is vooral nu, naarmate de tijd vordert, geen geringe zaak. Ikzelf maakte gisteren nog mede, dat mij e-mail-postbus opeens gevuld was met aanbiedingen van prostituées. Een virus was aan het werk geweest. Nu zul je begrijpen, dat een 82-jarige meer ontsteld is dan geprikkeld door dit soort schrijfsels. Maar vooral in deze tijd , nu de grote ontknoping nadert, is er veel afleiding, (laten wij het zomaar noemen) en dringt de zonde zich erger op dan voordien meestal het geval was. En om in deze tijd de hoop op Gods glorierijke toekomst onverwrikt vast te houden: geen kleine zaak, waarvoor eigenlijk alleen de 'vervulling met God de Heilige Geest' borg staat.Maar Johannes 5 v 17 zegt : "Mijn (Jezus') vader werkt tot nu toe en ik werk ook". God de Vader werkt aan het herstel van de schepping. Jezus deed en doet dat ook en hij verwacht van zijn overwinnaars, dat zij ook zo staan in het leven. Het werkplan is: de schepping herstellen , die door de boze machten misleid, onderdrukt en beschadigd is.
Jezus had (en heeft) volkomen gezag en macht over de onreine geesten. Hij belooft diezelfde macht aan zijn overwinnaars. De volken bukken zich onder allerlei afgoden, tegenwoordig hebben wij bijvoorbeeld : - de ietsisten, "ik geloof wel, dat er iets is" - de nietsisten; "ik geloof, dat er niets is". In wezen gaat het hier over afgodendienst en daarachter over dienst aan de boze geesten.
Jezus had (en heeft) het ijzeren wapen van zijn woord. En zo'n zelfde wapen zegt hij hun toe, die als zijn soldaten voor hem strijden.
Uiteindelijk zullen deze fronttroepers macht hebben over de gehele legermacht van de vijand, (Lucas 10 v 19). Zó volledig zullen zij de boze geesten vernietigen, dat deze , als gebroken vaatwerk iedere waarde tot gebruik verliezen.
En wanneer de Heer Jezus uiteindelijk in Harmageddon (Openb 19 v 15) zijn vijanden zó verplettert, gaat zijn keurbende achter hem aan, zoals de wapendrager van Jonathan achter Jonathan aanging.
En dan tenslotte het grote eindgeschenk: Jezus is de blinkende morgenster, een van zijn vele namen. De overwinnaars worden met zijn schittering overstraald, nu zij volkomen in zijn voetsporen wandelen en aan zijn beeld gelijkvormig worden.
Betty....de almachtige , eeuwige, alomtegenwoordige God heeft een eeuwig plan: hij wil in een eeuwige tempel, die alle menselijke begrippen te boven gaat, met een volkomen gelukkige schare tot steeds hogere toppen van zaligheid stijgen, die voor ons niet wél in woorden zijn uit te drukken, ( 2 Corinthe 12 v 4).
Ik zeg expres niet: 'had een eeuwig plan'. Bij de Onvolprezene is geen verleden. Hij leeft in een eeuwig 'nu'.
Hij besluit om een schare van tweeërlei wezens te scheppen: engelen als zijn dienaars, mensen als zijn zonen.
Hij besluit om aan die wezens een vrije wil te geven, omdat hij gediend wil worden door wezens, die "Ja" tegen hem zeggen, die hem liefhebben, zoals hij een en al liefde is.
Omdat hun eventueel 'neezeggen' moet passen binnen zijn almacht, werkt hij zijn plan zó uit, dat de 'zeker komende neezeggers' tot taak krijgen alle andere engelen en mensen af te testen, of zij in het diepst van hun wezen 'Ja' of 'Nee' tegen hem, (God) zeggen. Gezegd zou kunnen worden, dat deze 'negatieve knechten' steigerbouwers zijn aan Gods eeuwige tempel. En wat gebeurt er met steigerwerk? Zodra het gebouw gereed is, wordt het steigerwerk weggedaan.
Zodra er volkomen duidelijkheid is, alle engelen en mensen zijn afgetest en kleur hebben bekend, is het gebouw gereed om de 'jazeggers' te ontvangen.
En dan worden de 'neezeggers' weggeruimd voor eeuwig.
Wanneer God als eerste machtsdaad 'de hemel' geschapen heeft, (de onzienlijke wereld), met daarin de engelen, (Genesis 1 v 1), openbaart zich daar een 'neezegger'. Een machtige engel gaat de strijd met God aan en wordt 'Gods negatievce knecht'. Vanaf dat ogenblik trekt hij te veld om de andere engelen te verleiden. Een grote minderheid laat zich verleiden en wordt demon, wanneer hij van aartsengel tot satan wordt door het almachtige woord van God.
Vervolgens schept God de zichtbare wereld, (Genesis 1 v 1) en daarin als kroon van alles wat hij schept, de mens. Als volkomen toppunt blaast hij zijn goddelijke adem, zijn genen, in de neusgaten van die mens, (Genesis 2 v 7).
Zo gauw hij maar kans ziet, werpt satan zich op die mens en brengt een breuk teweeg tussen God en mens.
Daarmee blijft satan alle millennia bezig. God echter brengt op een gegeven ogenblik de oplossing. Hij komt zelf naar de aarde en herstelt in beginsel voor hen die zijn oplossing aanvaarden, de breuk tussen hem en de mens, culminerend in de triomfkreet: "Het is volbracht". Zelfs mensen, die 'steigerbouwers' zijn geweest, kunnen, bij het aanvaarden van Gods oplossing, gegeven onder de naam: 'Jezus Christus onze Heer''overstappen' naar de 'deelhebbers aan Gods gebouw'.
En nu kom ik bij jou terug Betty:
In dit grote gebeuren speel jij een rol. Satan komt ook bij jou om zo mogelijk jouw blijvend en definitief 'nee' tegen God uit jou te persen. Maar God ondersteunt jou, zodat het 'ja' er bij jou uitkomt. Alle ervaringen, die jij in jouw leven al hebt gehad, zijn deel van die strijd. Betty....ik wens jou Gods kracht toe om als slotsom van jouw leven je 'Ja' tegen God uit te jubelen. Dat 'ja' is de zin van jouw leven en geeft jou toegang tot de vreugde- en wijsheidsoorden van God.
Kom gerust naar 'Vraag het Ger', als je verdere vragen hebt. En voor alle anderen, die dit lezen geldt: "Open huis bij 'Vraag het Ger'".
Wat fijn zeg, dat je een zegen ontleende aan mijn topic BIJBELSTUDIE. Nu kan ik er weer een hele tijd tegen. Want schrijven in BIJBELSTUDIE is maar een 'eenzame' bezigheid. Anders dan 'serie 11' geeft dit gedenk geen directe reacties. Nu heb ik mijzelf die mogelijkheid ook ontnomen, want ik heb gesteld: "Reacties uitsluitend in de hoogst lopende serie".
Maar goed....ook dáar hoor ik nooit zoveel. Maar nu vertel jíj me, dat je er zoveel wíl van had. Prima toch.
Overigens; je eindigt toch weer in mineur: - je bent zo bang, dat 'het goede gevoel' weer weg gaat; dat heb je al zoveel maal meegemaakt. En de tekst: "De rechtvaardige zal door zijn GELOOF leven",(Habakuk 2 v 4), is je klaarblijkelijk nog even ontgaan. - je wilt het geloof zo graag 'beetpakken', maar het blijft altijd onbereikbaar - je wílt geen rookslaaf en geen blowslaaf meer zijn....maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan - al dat achternarennen van dat onbereikbare maakt je zo moe - je wilt datgene, wat je van God wegtrekt, de zonden zo graag de baas, maar het lukt maar niet. - en die schaamte om van het geloof te getuigen...o, wat zou je die graag kwijt willen.
En dan vraag je: "Ger....wil je voor mij bidden".
Dat wil ik best, maar laten we eerst kijken of er wat teksten zijn, die je kunnen helpen:
Nee...eerst een vergelijking: Vroeger, in de tijd, dat er nog hondenkarren waren, had de persoon, die op die kar zat, wel eens een stok in de hand, waaraan een worst bungelde. De hond voor de kar rende en rende, zonder ooit die worst te pakken te krijgen. Die verplaatste zich immers net zo snel als de hond zelf en bleef altijd huiten het bereik van de hond.
Nu ben jij in zoverre níet met die hond te vergelijken.... Zeg Dji; ben jij wel eens ooit met een hond vergeleken . Ne hè. Flink blijven hoor, nu ik die vergelijking wat verder uitspin.
...jíj hebt wel eens van die worst mogen proeven. Een enkele keer heb jij wel eens ervaren, hoe heerlijk, bevrijdend en feestelijk het evangelie, de blijde boodschap van Jezus Christus is. Maar telkens gleed dat geloof toch weer weg. Och; elke vergelijking gaat mank, dat weet jij en dat weet ik.
Maar Dji, zal ik jou eens een tip geven. Jij rent maar en rent maar IN EIGEN KRACHT. Dat is geen verwijt hoor, dat doet in beginsel iedereen. En omdat je bouwt op die krachtige jongemannenwil ,ontglipt het geloof je telkens weer. Want....je eigen inspanning is er niet voor bestemd om het geloof definitief te grijpen. Het zou goed zijn, wanneer jij nu zelf eens ging bidden: ............... "Lieve Heer God...ik wéet, dat U van me houdt. Heer....ik ren maar en ik ren maar....'met mijn tong uit mijn mond'...'mijn pootjes doen er zeer van'. Natuurlijk Heer....U bent niet de berijder van die hondenkar...U gunt mij het beste. Ik laat me door de duivel in de luren leggen...ik weet het...ik wéet het. Maar Heer; mag ik uitrusten bij U...in uw genade. U heeft zelf gezegd, dat alle goede dingen van U uit uw genade tot mij komen. Dank U Heer....o; ik word al blij van het uitrusten". ............... En even later begint dan het weten door te dringen: - al gaat het misschien nog een keer fout, in beginsel hoor ik nu bij de Heer Jezue en de Heer God....het gaat niet blíjvend meer fout - en dat verlangen naar een sigaret en naar een blowtje; het is nu zo heerlijk weg. En ik weet, dat het niet eens erg is, wanneer het- en dat zal het doen- weer terugkomt. In mijn rust bij God zullen de 'setbacks' mij niet langer wanhopig maken. Ik weet, dat de angel eruit is en dat die verlangens verzwolgen zullen worden in mijn steeds meer genieten van de rust, die er voor Gods volk is, (Hebr 4 v 9)...de eeuwige rust van een altijd maar voortdurende 'feestdag'. - En die hinderlijke beschaamdheid, dat ze op school zullen zeggen: "Wat nou...wat nou...Dji...reliknuppeltje geworden hè", het is wég. Ik weet, dat ik veel meer heb dan zij en ik voel zoveel liefde voor hen, dat ik moet spreken tegen hen over de goede dingen uit de volheid van mijn hart.
En alle vermoeidheid en beladenheid wijkt, nu je de Heer Jezus in je hart voelt zeggen: "Komt allen tot mij en Ik zal u rust geven", (Matth 11 v 2. - en je hoeft ook niet meer zo erg de zonde te verslaan, want je weet, dat een Ander de beslissende slag al heeft gewonnen, toen Hij riep: "VOLBRACHT". - en je leert te rusten in je geloof en steunt niet meer op al je wankele gevoelens. Als je gevoel zegt: "Je voelt je rot hè!", dan wéet je: "Maar in Christus ben ik meer dan overwinnaar, (Romeinen 8 v 37). En dat weten is blijvend en jaagt de verslagenheid van dit moment weg".
Dji; zou ik nu nog voor je gaan bidden, nu je zelf al zo fijn gebeden hebt? Toch maar?!
Goed dan; ............ Lieve Heer God...U kent mijn kameraad Dji. Ik zou hem graag verder helpen. maar Heer...U weet van de lieve stukjes , die hij wel eens schrijft op HQ. Hij is soms zo goed bezig. Wilt U zich persoonlijk met hem in contact stellen en hem dat duwtje geven, dat hij verdient en waarnaar hij zo verlangt en dat ik hem toch niet geven kan. Dank U Heer". .................
O ja Dji; als je ergens naar mag jagen, dan is het wel naar 'de doop in de Heilige Geest'. Maar niet meer op de oude, jachterige manier hoor. De Heer wil jou de Heilige Geest net zo graag geven als een gewone vader gewoon voedsel aan zijn kinderen.(Lucas 11 v 11-13 Pleit daar maar op.
Voor het moment hoop ik je wat 'teerkost op de weg' te hebben gegeven. Schrijf mij, wanneer je rugzak weer leeg is en zoek mensen op, die je kunnen helpen op weg naar 'de doop in de Heilige Geest'. En Dji; wanneer je rugzak nooit meer leeg wordt, kom dan toch langs. Want vragen blijven er altijd, al was het maar, waar Kaïn zijn vrouw vandaan haalde.
Eerst lezen we samen 1 Korinthe 14 v 34 en 35 , zoals die in '2004' luiden.
"Vrouwen moeten gedurende uw samenkomsten zwijgen. Ze mogen niet spreken , maar moeten ondergeschikt blijven, zoals ook in de wet staat. Als ze iets willen leren, moeten ze het thuis aan hun man vragen, want het is een schande voor een vrouw als ze tijdens een samenkomst spreekt".
In 1 Corinthe 11 staat, dat de vrouwen evengoed als de mannen baden en profeteerden. waarom dan deze harde regel.
De apostel haalt hier gewoon een uitspraak van de Judaïserende broeders aan. Omdat in de Joodse tradities de vrouw in de kerk geen enkele stem had, zeiden die, wat als tekst hierboven staat en wat dan weer aangehaald wordt als een uitspraak van Paulus. Want....wat is 'de wet'. Dat is gewoon de wet van de Joodse traditie. Die ging dwars tegen de schrift in, die in het Oude testament vele voorbeelden geeft van gelovige vrouwen, die wel degelijk hun mondje roerden.- Wat denk je bijvoorbeeld van de dochters van Zelafead uit Numeri 27 - wat denk je van een erkende profetes als Mirjam, die met andere vrouwen het refrein zong bij het lied van Mozes uit Exodus 15. - de proefetes Debora uit Richteren 4 en 5 - de profetes Hulda uit 2 Koningen 22 v 14.
En het nieuwe testament gaat daarmee door.
Hoogstens kan men in deze verzen iets bespeuren van Paulus' lichte waarschuwing aan de vrouwen in de gemeente om niet al te veel op de voorgrond te treden. Dan komt er deze les voor ons allen uit te voorschijn: de Christen dient zo te leven, dat hij of zij niet al te zeer opvalt door af te wijken van de in zijn tijd geldende traditie. De Christen heeft al genoeg tegenkanting alleen al door zijn Christenzijn. Daar hoeft nog niet iets extra's zelfverzonnens bij te komen.
Ziet men de verzen 34 en 35 helemaal als een 'kopje' , waarin Paulus een bepaalde, in Corinthe heersende opvatting even aanduidt, om daarna zijn commentaar te geven...
( Dat doet Paulus in deze brief wel vaker; In hoofdstuk 6 v 12 haalt hij 'de sterken in de gemeente' aan, die als het ware roepen: "Alles is mij geoorloofd", waarop Paulus dan weer antwoordt met : "Maar niet alles is nuttig"),
dan hebben de verzen 36 t.m. 40 de bedoeling om op het 'kopje' , gevormd door '34 en 35' door te gaan met zo'n soort opmerking als: " Gunst....wat weten jullie het goed. Het lijkt wel alsof jullie het evangelie hebben uitgevonden. Broers en zussen: streef naar het profeteren en laat alles in goede orde gebeuren".
- Is jouw hele leven op God gericht? - Staat alles wat jij doet in het teken van God? - Ben je pas een goed christen als je hele leven op God is gericht?
Je hebt op die drie vragen al goede antwoorden gekregen. Je bent er ook heel tevreden over. En toch zou ik aan de jou aangeboden ruiker nog wel een bloem willen toevoegen.
Laten we de eerste vraag eens nemen: "Is jouw leven op God gericht ?".
Je leven is pas dán volledig op God gericht, wanneer je volkomen in zijn sfeer bent, wanneer je volkomen met zijn Geest vervuld bent. Jezus was zo iemand. En hij is dat uiteraard nú nóg. Maar ook voor de andere Christenen is deze status-door-genade-voor-ons te bereiken. Ik wijs daartoe op 0penbaring 11, waar ons Christenen worden getekend, die 'hun Heer volkomen gelijkvormig zijn geworden, (Romeinen 8 v 29)'. - zij getuigen onverschrokken temidden van een 'teruggegleden'Christenheid, evenals Jezus in zijn dagen temidden van een verstard jodendom. - zij worden uiteindelijk gedood, net als hij. - zij staan op uit de doden, net als hij. - dat opstaan is er na 3½ dag, net als bij hem - zij worden uitgenodigd om bij God te komen en varen ten hemel , net als hij.
Sommige van hun vergevorderde broers en zussen ervaren al dit heerlijks op iets andere, maar soortgelijke wijze, (1 Thess 4 v 17).
Nu zijn wij nog niet zo ver. maar de bijbel leert ons, dat het zover kómt, misschien wel voor jou of mij.
Je tweede vraag: Staat alles bij jou in het teken van God ?
Het antwoord kan niet moeilijk zijn: het is nog niet zo, maar de heerlijke belofte ligt er, dat het zover kan komen voor hen, die zich volledig met de heilige Geest willen laten vervullen.
En de derde vraag: of je pas een goed Christen bent, wanneer je leven volledig op God gericht is'', kan dit antwoord ontvangen; Een goede Christen ben je, waneer je de Heer Jezus lief hebt en hem eert als jouw redder, verlosser, bevrijder en doper met de heilige Geest....en wanneer je er naar streeft om in dat spoor te blijven en verder te gaan, (Philipp 3 v 16).
Ik geef die pericoop nog maar weer eens, zoals hij in de NBV staat: ............ Zo kwamen er steeds meer mensen op aarde , en zij kregen dochters. De zonen van de goden zagen hoe mooi de dochters van de mensen waren, en ze kozen uit hen de vrouwen die ze maar wilden. Toen dacht de HEER. Mijn levensgeest mag niet voor altoos in de mens blijven, hij is immers niets dan vlees, hij mag niet langer dan honderdtwintig jaar leven. In die tijd EN OOK DAARNA NOG, zolang de zonen van de goden gemeenschap hadden met de dochters van de mensen en kinderen bij hen kregen, leefden de giganten op aarde. Dat zijn de befaamde helden uit het verre verleden. De Heer zag dat alle mensen op aarde slecht waren; alles wat ze uitdachten was steeds even slecht". ................... Faith; ik geef je eerst even 'een getemde verklaring', die vele jaren heeft 'voldaan'. ............. Geleidelijk aan vervaagden de grenzen tussen de mensen, die in God geloofden en de mensen, die steeds verder van hen vervreemd raakten. En toen kwamen er gemengde huwelijkewn en ging het bergaf. En dit is de lering voor deze tijd: "Trouw niet met een ongelovige, dat brengt op de duur ellende, zo al niet direct voor jezelf, dan toch zeker voor je nageslacht". ............ In het algemeen zit er wel veel goeds in deze gedachte. maar de tekst wordt er toch niet volledig door gedekt.
Zelf ben ik op dit ogenblik zóver met mijn gedachten gevorderd, dat ik nu denk: ................ De mensen van tóen, die bijna duizend jaar konden worden, zullen sterker en groter geweest zijn dan de mensen nú. En onder al die grote mensen zullen er ook wel extra grote zijn geweest, zoals dat ook nu nog het geval is....vandaar nog 'in die tijd en ook daarna nog'.
Op een gegeven ogenblik was het aan de duivel en zijn trawanten, hier als collectief: 'zonen van de goden' genoemd, gelukt om zoveel bressen in het oorspronkelijke, fantastisch geweldige, Goddelijke concept te slaan, dat zij vrije toegang kregen tot de breinen van steeds meer mensen en naar eigen , lage , verziekte gedachten, in die breinen konden huishouden. Dat gesproken wordt van dochters en kinderen krijgen en 'vrouwen nemen' dient geestelijk verstaan te worden. Hoe dikwijls wordt het volk Israel, mannnen én vrouwen,in de bijbel niet 'dochter Sions' genoemd, (2 Koningen 19 v 21 en zo nog tientallen schriftplaatsen meer). (Ook wel: vrouwe Sion).
De demonen zagen de heerlijkheid van God in al die mensen en 'hun handen jeukten' om dat mooie van God te bederven.
Ze kozen zich uit die grote, sterke mensen met voorliefde de extra opvallend lange uit om te zien, of ze daar iets bedervends mee konden beginnen. Want zo'n lange, imponerende figuur kon goed gebruikt worden, om -gedemoniseerd- de andere mensen schrik aan te jagen en als 'gigant' zich 'een naam te maken op aarde', die nog lang zou doorklinken.
En....de demonen hadden destijds langer de gelegenheid om mensen te bederven en te vervormen dan tegenwoordig. In 900 jaar kun je meer doen dan in 90.
En het ging met de mensheid steil bergaf. Op een gegeven moment was het zo, dat geen mens op de aarde nog onberoerd was door de zonde; sterker: ze waren helemaal bedorven. Natuurlijk waren er nog wel mensen in de heilige linie over. Men heeft berekend, dat enkele van de oervaders uit Genesis 5 in het jaar van de vloed zijn gestorven. Dit geldt met name voor Methusalem. Hij overleed in het jaar van de vloed. Dat wil niet zeggen, dat hij in die vloed is verdronken, hij kan ook net in dat jaar zijn overleden door andere oorzaak.
Maar goed: 'im groszen Ganzen' was het toch zo, dat er met de mensheid 'geen goeds garen meer te spinnen was'. En dat leidde de Heer tot deze beslissing: "Daar zit niets geestelijks meer in, zoals het nog éen keer zo heerlijk tot uiting kwam bij Henoch(5 v 23). Ik geef ze nog 120 jaar om zich te bekeren, onder andere, doordat de enig overgebleven getrouwe, Noach, hen waarschuwt, onder andere door het bouwen van een heel groot schip, de Ark. En dan is het afgelopen met deze verdorvenen". .................. Zover zijn mijn gedachten gevorderd tot op dit ogenblik. Je jeugdleider zal er veel van zijn eigen gedachten in terugvinden.
Wat heb je nou toch een last mee te dragen, vlindertje. Vlindertjes zijn er toch helemaal niet op gebouwd om lasten te dragen. En dan loop jij met zo'n probleem rond te sjouwen: "O....ik heb faalangst".
Vlinder....ik ga hier wat stevig op in, zo stevig, dat jij zult zeggen: "Nou Ger....zo zwaar hoeft het nou toch ook weer niet !".
Maar Vlinder....eigenlijk is die faalangst van jou een verschijningsvorm van iets heel algemeens onder ons mensen. En wanneer ik dit schrijf, dan zijn er misschien heel veel lezers en lezeressen, die zeggen: "Hé...hier kan ík ook wat mee !".
Lees je met mij mee in Marcus 2 ?! Het schriftgedeelte is wat te zwaar voor jouw situatie. Maar goed, later breien wij dat wel weer recht.
Vier vrienden hebben als probleem : die zieke vriend van hen. En wat dóen ze. Ze nemen de zieke, de verlamde en brengen hem naar Jezus toe. Ze droegen niet hun eigen last, maar ze droegen elkaars last, zoals Galaten 6 v 2* zegt. Ze droegen die ander, die zieke , als last, tot ze bij Jezus kwamen. Je kunt daarin deze gedachte vinden; ik breng mijn probleem bij Jezus. Ik dráag het wel, maar wanneer ik bij hem ben, dan leg ik het bij hem neer.
Dat kunnen die mannen ook heel goed doen op grond van de schrift. Want in Jesaja 46 v 4 zegt de bijbel: "Tot in je ouderdom blijf ik dezelfde, tot in je grijsheid zal ik je steunen. Wat ik gedaan heb, zal ik blijven doen, ik zal je steunen en beschermen" ("ik zal je dragen en torsen", zegt een andere vertaling).
En Vader en Zoon zijn éen. Zoals God wil dragen, zo wil Jezus dragen.
Even tussendoor: Je kunt mogelijk zeggen: "Wat heb ík daar nu mee te maken. Ik ben harstikke jong". Maar twee dingen: - je hebt met deze tekst wat voorraad voor véel later - ook anderen behoren aan dit antwoord iets te hebben.
En nu naar jou: die faalangst is toch wel een last voor jou. Nu niet zeggen; "Hè Ger....wat leg je het er dik op. Ik vroeg zo maar wat. Jij maakt van een mug een olifant".
Een vlinder dient zelfs geen múg met zich mee te dragen.
Doe nu zó; ga met die faalangst naar Jezus toe. Breek desnoods 'het dak maar open' met een krachtig gebed: "Heer....net als die mannen met hun zieke vriend draag ik dit vervelende angstje tot bij u. En wilt u het dragen. Dragen is mijn vak niet, het uwe wél. Ik ben alleen maar geroepen om door u gedragen te worden.
Heer...u hebt mij meegenomen in die mooie auto van u, toen ik ging geloven, dat u mijn redder en verlosser bent. En nu zít ik in die auto en mijn rugzak met -onder andere- die faalangst erin, heb ik nog steeds op mijn rug. En nu pas luister ik werkelijk naar uw stem, die zegt: 'Gooi die rugzak toch op de achterbank'.
Dank U Heer...voor alles".
Vlinder...mijn antwoord aan jou was wél: 'met een kanon op een vlieg schieten'. Maar ik wilde ook anderen bereiken. Er zijn er zovelen, die een zwaar probleem als een soort afgod aan het dragen zijn. - hun ongelovige kinderen - hun zieke echtgenoot - ...ach..noem maar op.
Die anderen wil ik via jouw 'faalangst-probleem' óok bereiken.
En ik zeg tegen die allen: wanneer je die niet te dragen last van welke probleem dan ook, aan Gods liefdevol dragen overgeeft, dan komt God weer op de troon van je hart, waar even dat probleem zat.
Vlinder...nog een leuk weetje; maandenlang zag ik telkens weer die vraag van jou. Maar na een preek van Kees Goedhart dacht ik: "Ik ga riemen snijden van zíjn leer. Ik ga pronken met zijn veren".
Maar dat vindt Kees wel goed, dacht ik toch wel...een beetje...misschien...tóch?!
Vlindetrje...Kom je eens op 'Vraag het Ger' ?
Daag Ger
* Nog leuk als weetje voor schriftonderzoekers: Galaten 6 v 2 luidde in de 'statenvertaling': Draagt elkanders lasten. In de NBG werd deze tekst afgeblust tot: verdraagt elkanders moeilijkheden. In de NBV werd het weer: draagt elkanders lasten. Doe hier iets mee of doe er niets mee. G
De jongen, die tot het laatst toe probeerde bij Jezus te blijven
Ik herhaal de vraag nog even: "Wie is de man, waarvan in Markus 14 v 51 en 52 melding wordt gemaakt met deze woorden: 'Een jongeman , die alleen een linnen kleed aanhad, probeerde bij hem te blijven, maar toen ook híj werd vastgegrepen, liet hij het kleed in hun handen achter en vluchtte naakt weg". ............ Sommigen denken hier aan Markus, de schrijver van dit evangelie. Het is mogelijk, datr de paasmaaltijd geschiedde in het huis van zijn ouders. Het is zeer wel denkbaar, dat Markus met dit kleine bericht heeft willen zeggen: "Ik was er óok bij. Ik heb dit zélf allemaal meegemaakt".
Maar dan nóg blijft de vraag: "Wat is het nut voor óns van deze anecdote".
Wij, Hollanders,zijn een hebberig volkje. Wij willen overal graag 'iets van meenemen'.
En Exca....ik denk iets, een kleinigheid te vinden, die dan tóch nog 'meegenomen kan worden'. Die woorden in de NBV, die niet in vorige vertalingen staan: "Probeerde bij hem te blijven, maar toen ook híj werd vastgegrepen", kunnen tot een gedachte leiden: Deze:
Toen alle discipelen al naar alle kanten waren weggestoven, Jezus dus in de steek hadden gelaten, (sommigen volgden hem op 'veilige afstand', v 54), was er toch nog die ene, die iets probeerde: hij trachtte bij Jezus te blijven, maar toen ze hem wilden arresteren, werd het hem toch te machtig en vluchtte hij.
En aan de volgende gedachte zou een prediker zich eens kunnen wagen: ................ Gemeente !!!...daar ging de Heer Jezus; alleen... in bittere verlatenheid. Allen waren weg. Allen??? Nee; een probeerde bij hem te blijven. Maar ook deze dappere vond het te gevaarlijk worden.
Lieve mensen: er komen tijden aan van zoveel hoon en smaad, dat het een taboe wordt om te zeggen: "Ja...ik hoor bij Jezus".
Dreunend zal het toornige spotgelach om je heen zijn.
Maar in die komende tijd van antichristelijke spot zal er een leger zijn, dat door de kracht van de Heilige geest zich nooit meer van zijn generaal zal laten scheiden. En tot dit geestvervulde leger kunt ú behoren. ....... Ideetje voor iemand ? -
Twee jaar geleden leerde je de Heer kennen en bent gestopt met het uitgaansleven, waar je overigens als viftienjarige nog niet zo heel ver zult zijn ingedoken. En nu, twee jaar later, wil je toch weer wat meer mee gaan doen met dat uitgaansleven.
Maar jongen, waar begin je aan. Alleen, wanneer het leven met de Heer toch niet zo boeiend is als je wel gedacht hebt, kunnen deze overleggingen bij je opkomen.
Bekend is de zegswijze: 'Het schip moet wel in het water zijn, maar het water niet in het schip'. En ik heb maar zo'n idee, dat je in je huidige situatie wel eens gauw 'water zou kunnen gaan maken'. En wanneer je je onder de mensen begeeft, omdat je de herinnering daaraan toch wel leuk vindt, dan lijkt dat een beetje op de Israelieten, die net uit Egypte waren vrijgekomen en die na luttele maanden in de kale steppe met alleen manna te eten, begonnen te klagen: "We verlangen terug naar al die lekkere groenten enz. van Egypte. We verlangen terug naar de vis die we in Egypte volop te eten hadden, naar de komkommers en watermeloenen, de prei, uien en knoflook. We drogen úit!!..we zien nooit iets anders dan manna". (Numeri 11 v 5) Maar dat in Egypte ook de tichelovens waren en ander hard werk, dat waren ze vergeten.
Je keert naar het uitgaansleven terug als al weer wat gerijpte jongeman, maar ik heb het idee, dat je niet daarheen terugkeert als een sterke strijder, bekeerd, wedergeboren, vervuld met de Heilige Geest om het blijde woord van bevrijding uit te dragen, het 'reddende manna', maar dat je -overdrachtelijk- verlangt naar 'komkommers en watermeloenen' enz.
Leeuw, overdenk het nog eens. Er zijn toch in allerlei samenkomsten ook tienerclubs en jeugdclubs. En ik hoor in de eigen gemeente, dat ze heerlijke weekeinden hebben, dat ze volop baden in de ruimte, die Prediker 11 v 9 geeft: "Geniet dus, beste vriend, van je jongelings ( en jongedochtersjaren), van je jonge jaren ; haal je hart op aan de dagen van je jeugd. Volg de wegen, die je hart wil gaan, gun je ogen wat ze wensen.....en onthoud bij alles, wat je doet dat God je aan zijn oordeel onderwerpt".
Zo, ingebed in de jeugd van je sam of kerk, begeef je je ook onder de mensen en kun je tot 'zout der aarde' zijn, voor zielen, die zich al betoond hebben als ontvankelijk. Je kunt het heel leuk hebben in die vertrouwde omgeving, je hoeft je voor niemand te schamen, wanneer je zegt: "Ik ben met de andere jongens en meisjes van de jeugdgroep op stap".
Het is geen zondige sfeer. De leiding waakt over het drankgebruik.
Laat je toch weerhouden van experimenten, waarvoor je- in mijn gedachten- nog niet klaar bent. Ik weet van een jongen van 18, die het in een dergelijke sfeer, zoals je nu schetst, nog een tijdlang volhield om voor zijn eten te bidden. De vrienden keken goedig toe, vonden het wel een aardig gezicht. Maar de jongen-in-kwestie werd uiteindelijk door hun levensstijl 'overruled' en bidt nu nooit meer.
Hoor ik nog van je. Dit was maar een eerste poging tot antwoorden.
"Welke rol speelt vernieuwing van denken en genezing van beschadigde emoties/opgekropte emoties hierin?. En hoe gaat dit in zijn werking".
En dat 'hierin' was dan: allerlei paniekgevoelens.
Mijn antwoord:
De Heer Jezus - kostelijk geschenk van God, de Vader- heeft, na zijn overwinnend ten hemel varen, aan ons een al even kostelijk tweede geschenk van God gegeven: God de Heilige Geest.
En die Heilige Geest is maar voortdurend, alle eeuwen door, bezig om aan Gods kinderen steeds meer van de Heer Jezus te leren. En al lerende, voert hij ons terug naar God de Vader. Het pad van God naar ons is al door Jezus gebaand. Maar het pad van ons naar God wordt door de Heilige Geest gebaand op grond van dat heerlijke Jezus-woord: "Het is volbracht".
En tot dat wonderbare werk van de Heilige Geest behoort nu ook: - vernieuwing van denken - genezing van beschadigingen.
Ik geef je een voorbeeld uit eigen leven: Waiki....jij weet dat nog niet zo; je bent -denk ik- vrij nieuw op HQ. Maar vele anderen weten het wel: Mijn vrouw en ik zijn 83/84 en aan de gezondheid van mijn vrouw hapert veel.
Ik ben mantelzorger, tevens huisman. Van de week werd het mij opeens allemaal te veel. Ik zat op de rand van mijn bed en stortte mijn hart uit: "O Heer...ik houd dit allemaal niet vol".
En gelijk kwam er een gedachte in mijn brein:
"Maar je weet, dat de Heer in het middelpunt van je denken moet zijn. Je zou hem toch 'liefhebben boven alles'. En wie zit er nu op de troon van je 'inner person': de situatie met je vrouw. Ga dat nu als 'een omstandigheid' zien, waarover je moet heersen, inplaats van je te laten beheersen door de omstandigheden".
Kijk; en nu heb ik de idee, dat God de heilige Geest weer eens voortging met het vernieuwen van mijn denken. Later geef ik nog een tekst , waaruit blijkt dat dit 'vernieuwen' een dagelijkse gang van zaken is, waarbij je tot in de ouderdom positief wordt begeleid. En toen ik dat inzicht kreeg, weken ook allerlei bezeerdheden, die verband hielden met mijn mantelzorgerstaak en kon ik er weer helemaal tegen.
En laat nu de persoon, van wie jij voortdurend spreekt... en die nooit zelf op bezoek komt in deze rubriek.... maar goed, daar zullen wel redenen voor zijn. .....zó doen: gewoon vragen aan de Heilige Geest:
"Heer... - ik wil mijn leven verliezen en het in uw troost hervinden en vernieuwen, (Lukas 17 v 23) - ik wil van nu af aan elke dag meer vernieuwd worden, (2 Cor 4 v 16), (dat is dus die tekst van zoëven) - ik wil tot volle kennis vernieuwd worden, met een rijk inzicht in alle frustraties, die zich in het verleden heben opgehoopt, (Col 3 v 10) - ik wil hervormd worden door de vernieuwing van mijn denken, (Romeinen 12 v 2) - ik wil mij laten dopen als teken van mijn wedergeboorte . Ik wil in dat bad van de wedergeboorte gaan door de vernieuwing door de Heilige Geest....en als ik al zó gedoopt bén...dan wil ik dat nieuw ervaren.(Titus 3 v 5). - ik weet dat er voor mij gebeden wordt. En op die wijze wil ik de genezing van mijn innerlijke 'verknopingen' ontvangen, (JaC 5 V 16) - Ik heb geloof om die genezing te vinden, (Hand 14 v 9).
Breng dit zo over en zeg erbij, dat ik de 'middellijke vragensteller' ook graag eens zélf in deze rubriek zou zien.
Jij ging uit van de volgende stellingen: - de bijbel is voor mij niet geldig als bron - Jezus heeft voor mij geen bijzonder betekenis - Het is de vraag of hij niet gewoon een verzinsel is.
Je hebt vele uitstekende antwoorden gehad. Voor iedereen was het een uitgemaakte zaak dat je zulke vragen stellen mág als ongelovige.
Na al die uitstekende antwoorden op jouw 'to the point' vragen heb ik toch ook nog wel een aanvullend antwoord.
De bijbel zegt in Romeinen 1.... je zult gaan lachen en uitroepen: "Zie je wel", maar ik heb een heel andere gedachtegang:
"Nou....wat zegt de bijbel dan in Romeinen 1 ??!!".
Vanaf vers 19 staat; "Wat een mens over God kan weten is (ook aan de ongelovigen) bekend, omdat God het aan hen kenbaar heeft gemaakt. Zijn onzichtbare eigenschappen zijn vanaf de schepping van de wereld zichtbaar in zijn werken, zijn eeuwige kracht en goddelijkheid zijn voor het verstand waarneembaar. ER IS NIETS, WAARDOOR (DE MENSEN DIE NIET IN GOD GELOVEN), TE VERONTSCHULDIGEN ZIJN".
De bijbel, voor jou een geschrift zonder gezag, stélt hier iets. Mijn vraag aan jou is: "Is deze bewering waar???"
Is het zo, dat jij , naar de aarde, de fauna en de flora, de bergen en de zeeën kijkende, de wolken en de wind beziende, de hemellichamen volgende, tot het inzicht bent gekomen: "Ja....er moet iemand zijn, die in zijn werken en zijn kracht de mensen overstijgt...die God is".
Als je zo in het diepste van je wezen wel eens gedacht hebt, voordat je die gedachte wrevelig onderdrukte, dan heeft de bijbel als 'kenbron' al een punt.
Maar ik heb nog een andere tekst voor je. Zeker ik weet, dat je zult uiroepen: "Man...kom toch niet met bijbelteksten aan. Die zijn immers voor mij abacadabra; ik kán er toch niets mee".
Maar ook ditmaal heb ik een andere bedoeling dan jou te overtuigen. Ik heb trouwens nog nooit iemand op dit gebied overtuigd; dat is ook mijn functie niet; ik ben een 'getuige'. Maar goed; hier ís die tekst dan: "De Geest zelf verzekert onze geest dat wij Gods kinderen zijn".
Alleen de Heilige geest van God, ( de derde Persoon van de Goddelijke Drieëenheid) kan aan iemand de verzekeering geven dat hij een kind van God is.
Die Heilige Geest, God zelf dus, heeft aan velen op dit Forum bemoedigend toegefluisterd: "Jij....die gelooft, dat de Here Jezus Christus alles in orde gemaakt heeft tuseen God en jou....jij bent een kind van God".
En díe mensen krijgen een relatie met God...gaan vol liefde in zijn liefdesbrief- de bijbel- lezen en bemerken dan, dat het geen belachelijk allegaartje is, maar dat er een hemelse lijn in zit, die een ieder van ons maar éen naam toefluitert: "Jezus".
Maar jij, Ridder, hebt hier part noch deel aan. Ik zeg dit niet hoogmoedig, maar gewoon 'zakelijk vaststellend'. De Heilige Geest zou jou wel wat willen zeggen, maar je geestelijke oren zijn gesloten. Jammer, maar helaas.
Toch is het misschien tijd voor een proef. Jij, 'Ridder zonder vrees of blaam'...durf jij het aan om met een ontvankelijk en open gemoed te zeggen: "Wel Heilige Geest...ik zeg dit onbevangen...niet op zoek naar een mij geruststellend antwoord of 'geen antwoord'...'dat boek' zegt: ' Wanneer de Heilige Geest komt, zal hij de wereld duidelijk maken, wat zonde, gerechtigheid en oordeel is; - zonde: dat ze niet in mij -Jezus- geloven - gerechtigheid: dat ik naar de Vader ga en jullie me niet meer zien - oordeel: dat de heerser over deze wereld (de duivel) is veroordeeld' (Johannes 16 v 8-10).
Hier ben ik; leg desnoods een zaadje neer, dat gaat ontkiemen. Als het echt zo goed is om 'een kind van God' te zijn'...dan wil ik bij die ploeg horen".
Je zag een tegenstelling tussen: 2 Samuel 24 v 1: "En God zette David aan om het volk te tellen" en 1 Kronieken 21 v 4: "En satan zette David aan om het volk te tellen".
Kan ik je dienen met de volgende uitleg?:
In het centrum stonden twee personen of groepen van personen: - David....hij had een latente hoogmoed in zijn hart. "Tjonge, wat heb ik het ver geschopt". - een deel van het volk Israel. Onder leiding van de stam Efraïm morde het tegen de suprematie van de stam Juda. Maar in die rivaliteit van de stam, die ná Juda toch wel het machtigste was en die tenslotte een groot leider had geleverd: Jozua, zat een kwaad beginsel. God had Jeruzalem als hoofdstad aangewezen en de stam van Juda als de drager van de 'belofte van de konemde redder'. Onlustgevoelens tegen de stam Juda waren dus tevens zonden tegen God.
God wilde daar wat aan doen: - De koning was met zijn hoogmoed op de verkeerde weg. Hij was eigenlijk buiten de veilige omheining van God aan het wegdwalen in de 'mijnenvelden' van de duivel - Het 'volk van de 10 stammen' was nog veel verder weggedwaald in die verraderlijke moerassen van de tegenstander. Het had onder Absalom al blijk gegeven van separatistische neigingen en rebellie tegen het voornemen van God.
Koning en volk behoorden terug te keren binnen de veiligheid van God. Zij hadden zichzelf buiten die omheining gewaagd. Wanneer het terugkeren naar God pijn ging doen, was dat hun eigen verantwoordelijkheid, maar : terugkeren zou de weg openen tot berouw, boete, bekering en herstel van de goede verhouding.
Maar....wie zou de verzoeking leveren, die uiteindelijk als een beproeving van Godswege, zou kunnen leiden tot terugkeer binnen Gods bescherming.
Er was er éen, die daarvoor zeer geschikt was: de duivel. Nu zul je vragen: "Wat....Gods verklaarde tegenstander!?"
Bally; om dat te begrijpen, dien je het volgende in aanmerking te nemen. Niets kan zich onttrekken aan Gods almacht; ook zijn felste tegenstander niet. Alle daden van mensen en engelen, de positieve en de negatieve, werken mede aan het totstandkomen van Gods eeuwige bouwwerk: zijn tempel, (Openb 21 v 22).
De negatieve daden helpen aan die bouw mee als steigerwerk en worden te eniger tijd met hun bedrijvers weggeruimd. Zij, die zulke daden bedrijven, doen dat voor eigen verantwoordelijkheid.
Zij, die de positieve daden bedrijven, maken deel uit van de tempel en zullen tot in alle eeuwigheid Gods genade over hen bezingen.
Wanneer nu God de satan even 'de vrije teugel geeft',verandert dat niets aan Gods heiligheid. Het gevolg van alles, wat positief en negatief gebeurt, is toch: zijn tempel.
In deze zin kan je begrijpen , dat er staat, dat God David opzette om een volkstelling te organiseren , en dat: vanuit Davids hoogmoed.
Maar satan veerde op, toen hij even vrijheid kreeg. Hij had allang de latente hoogmoed bij David bespeurd. Nu sprong hij toe en blies David in om die telling te houden. Hij wist al lang, dat een en ander tot onheil voor het volk Israel zou leiden. Maar dat was voor hem een verkwikkende gedachte. Hoe meer ongein hoe beter.
Met fijne nuances als: - David wordt aan zijn hoogmoed ontdekt en komt tot berouw en bekering - het volk ziet af van zijn afval van Jeruzalem als aangewezen stad namens God. Het bekeert zich insgelijks, ...met dat vrome gedoe bemoeide hij zich niet.
Zo kan ook gezegd worden, dat satan David opstookte.
En kijk nu eens naar de uitkomst: - David kwam tot berouw, (2 Samuel 24 v 17) en het latere slot was, dat op de dorsvloer van Ornan enkele decennia later de aardse tempel begon te verrijzen - dat het volk Israel tot berouw kwam, staat er niet duidelijk, maar de separatistische neigingen werden in ieder geval tientallen jaren uitgesteld.
Bally; een moelijke kwestie; maar ik heb mijn best voor je gedaan in biddend opzien tot de Heer.
Het lijkt wel of 'Prediker' niet van vrouwen houdt..
Vraag
Die tekst uit Prediker 7 v 28 vind ik misschien wel de naarste uit de hele bijbel: "Onder duizend heb ik éen mens ontdekt; maar een vróuw heb ik onder deze allen niet ontdekt".
Ger ....zeg híer nu eens iets over !
Antwoord: Je haalde deze tekst uit de NBG. De NBV zegt: "Onder duizend mensen vond ik er maar éen die ook werkelijk een 'mens'was....maar...het was géen vrouw".
Om deze tekst een verklaring te geven, die hem voor de dames onder ons wat minder schrijnend maakt, moeten wij terug naar Genesis 3 v 16: "Tegen de vrouw zei God (als oordeel na de zondenval): ' Je zwangerschap maak ik tot een zware laat, zwóegen zul je als je baart. Je zult je man begeren en hij zal over je heersen' ".
Tegen de man zei God ook heel moeilijke dingen. maar de vrouw werd toch wel heel erg getroffen. Allereerst waren er die zwangerschappen. Elke keer weer die marteling. Ik heb het bij mijn vrouw zeven keer gadegeslagen en het is toch wel een heel zware geschiedenis. De vrouwelijke sekse werd door dat gemeenschappelijk lijden toch wel op achterstand gezet ten opzichte van de mannelijke sekse, die deze persoonlijke kwelling niet kende.
Maar dat tweede !!! Geleidelijk aan ontaardde dit, naarmate de zonde doorwerkte, tot een soort slavernij, waarin vele vrouwen kwamen te verkeren en ten dele nóg verkeren.
Er zijn in de loop van de eeuwen zoveel vrouwen geweest met een veelkleurigheid van rijke mogelijhkheden. Maar altijd weer was er de belemmering, die uitging van de -onterechte- heerserspositie van de man....de man, waarnaar ze telkens toch weer terugging, als door een magneet aangetrokken.
Men spreekt wel van 'de tragiek van een onvervuld vrouwenleven'. Je zult het toch maar moeten meemaken dat je op school heel erg goed was met rekenen, zo goed, dat er een 'profeesor in de wiskunde'-baan in had kunnen zitten. Maar je man zei; "Ik weet maar éen recht voor vrouwen....en dat is het aanrecht".
De man had de mogelijkheid om zich- ook in deze steeds meer zondig wordende wereld- toch nog vooruit te werken. Maar voor de vrouw bestond die mogelijkheid niet of in veel geringere mate.
En jullie kennen allen die wijsheid: "Impressie zonder expressie leidt tot depressie". (Spreuken 13 v 12: "Almaar onvervulde hoop maakt ziek"). En wat heeft generatie na generatie vrouwen onvervuld en onbewust gehoopt, maar wél met gevolg: een collectieve morele achterstandspositie
En dat is nu wat Prediker waarnam, zonder er op dat moment een verklaring voor te hebben. Mannen konden zich ontplooien, gedichten schrijven, ,koning worden, daden doen, zoals David. Voor de vrouwen bestond die mogelijkheid in veel geringere mate. Zeker; er waren vrouwen, die er desondanks veel van wisten te maken; ik noem alleen maar Deborah. Maar er was al die eeuwen door van mannenonderdrukking die extra handicap , die frustratie van 'zich niet kunnen ontplooien, zoals moest'.
Onlangs voerde de koning van Marokko veranderingen door, die de wetgeving moderner maakten. En in het kader daarvan zei hij: "We zijn toch onverstandig om 51 % van de intellectuele kracht, die in ons volk huist, onbenut te laten. Dat hebben wij eeuwen lang gedaan. Maar ik wil,dat het hiermee afgelopen raakt".
Mooi...heel mooi...voor de vrouwen daar wenkt een nieuwe dageraad. maar wat een frustraties zijn er alleen al dáar alle eeuwen sedert Adam, zeg Noach geweest, onder vrouwen.
En lees deze tekst dan ook in Nieuw Testamentisch licht, met als vervolg dit: Maar....waar het koninkrijk van God baanbreekt, wordt de vrouw vrij en begint aan een inhaalslag, die al die frustraties wegneemt en de paradijs toestand begint te herstellen. En wanneer dat proces voltooid is, zullen er onder die duizend mannen honderden zijn, die echt 'mens' zijn. En onder duizenden vrouwen 'evenveel honderden', die echt 'mens' zijn.
Er is al veel gebeurd in vele landen van de wereld. Maar de grote doorbraak komt nog in het duizendjarig rijk.
. 
