Waarom was het in het Oude Testament verboden om varkensvlees te eten
Dag Gurk,
Je vraag over allerlei rare wetten uit het verleden ligt precies in de lijn van de vragen, die Hassan gesteld heeft. Ik ga die vragen straks beantwoorden. maar éen vraag, komt bij hem, voor zover ik nu kan zien, niet voor: "Waarom mocht je onder de werking van het Oude Verbond helemaal geen varkensvlees eten en nu wel.
Op die vraag ga ik dus nu in:
Leviticus 11 v 7 zal daarbij mijn enige behandelingstekst zijn:
"Ook het zwijn is onrein, omdat het wel gespleten hoeven heeft, maar niet herkauwt...".
Gurk, ik denk, dat ik je snap. Je overweegt, dat Jezus zelf 'alle spijzen rein verklaard heeft', (Markus 7 v 19), toen Hij zei: "Begrijpt gij niet, dat al wat van buiten in de mens komt, hem niet onrein kan maken, omdat het niet in zijn HART komt, maar in de buik, ( v 18). en: "Niets, dat van buiten in de mens komt, kan hem onrein maken, maar hetgeen uit de mens naar buiten komt, dat is het, dat hem onrein maakt, (15) Je proeft nóg de verbazing van de toehoorders: "Wat wordt híer nu weer voor geweldigs gezegd".
En dan is je verdere overweging: "O.K....ik mag varkensvlees eten. Maar waarom staat dan nog in de bijbel, dat het NIET mag, terwijl het al een lang overwonnen standpunt is".
Luister Gurp...: al bij de intocht van de dieren in de ark was er sprake van onreine en reine dieren. Vanaf het begin van de mensheid is er de idee geweest, dat er zulk een scheiding kon bestaan. In de tijd, dat het Israelitische volk leefde en in zijn leefmilieu waren er allerlei dieren, die door sommigen rein en zelfs heilig werden geacht en door anderen onrein en onheilig. Om maar even bij 'het zwijn' te blijven: - bij de oud Kanaïnietische volken, die door Israel uit Kanaän moesten worden verdreven, werden varkens geofferd. - de Egyptenaren veronderstelden contact tussen de goden der onderwereld en ook wel demonen uit die wereld en het varken, dus dat was weer helemaal anders. - In Babel was er weer een verband tussen hun god Tammoez en het varken. Tot afweer van demonen werden varkens geofferd. Varkenstanden ware veel gevraagde amuletten. - in de brede kring van het Midden-Oosten werd het varken als demonisch dier beschouwd. ... In de wereld van die dagen 'was er altijd iets met het varken'. Men maakte een keus vóor of tégen het varken.
Wat ik echter nergens heb kunnen vinden, is dít: het varken is omnivoor. Gooi een dode kraai in een varkenshok en ze eten dat aas gretig op. Denk nu even niet aan de gestroomlijnde varkens van nu, maar denk aan de varkens, die de Heer Jezus terloops noemt, waanneer Hij zegt: "...Werp uw paarlen niet voor de zwijnen, opdat zij die niet vertrappen met hun poten en zich, omkerende, u verscheuren", (Matth 7 v 6)
Het zwijn uit die tijd was geen prettig dier. Zelfs nu nog is het niet raadzaam om te dicht bij een mannetjesvarken te komen. Daar zijn vervelende dingen mee gebeurd.
Maar let eens hierop: een varken eet alles, ook aas. En als er iets was, wat de Israeliet cultisch onrein maakte, dan was het wel het eten van aas.
Je begrijpt dus: - in het kader van hun tijd was het voor de Israelieten een vanzelfsprekende zaak een keus te maken tussen reine en onreine dieren. Dat deed iedereen toen. - de keus om het varken 'onrein' te verklaren, lag voor de hand. Iedereen kon zien, dat dat beest alles at, ook aas. - en....nu komt er iets uit mijn persoonlijke ervaring: ik heb in mijn werkzaam leven in landen vertoefd, waar het 'zwijn' nog op de oude manier werd gehouden. Het kreeg van alles te eten, het vrat ook alles, was heel niet kieskeurig. Van zorgvuldig gecontroleerd varkensvoer was in die streken geen sprake. En het eten van varkensvlees bekwam mij daar slecht. Mijn tere, westers-georií«nteerde spijsverteringsorganen raakten van het varkensvlees dáar overstuur. En ik was totaal niet bevooroordeeld uit hoofde van religieuze overwegingen.
Samenvattend: de les was toen: - houd je aan de normen en waarden, die in jouw tijd algemeen gangbaar zijn; tóen was dat: kies reine en onreine dieren om je te profileren in het totaal verband van de mensen, waartussen je leeft. - en als die normen en waarden voorschrijven: er zijn reine en onreine dieren, kies die dan uit voor jouw volksbestaan; en dan is het onrein verklaren van het varken.... ....dat beest, waar altijd wat mee is ..,.vrij voor de hand liggend.
Overgebracht naar deze tijd, wil dit zeggen: - onderscheid je niet te zeer van je omgeving. Als daar algemeen geldende normen en waarden in zwang zijn, vertoon dan geen opvallend ander gedrag - Je bent al opvallend genoeg door je andere geestelijke inhoud - laten je normen en waarden zó zijn, dat ze ook een duidelijke, doordachte, diepere achtergrond hebben.
Zo kan deze Leviticustekst toch met vrucht naar deze tijd toe vertaald worden.
Geen tweeërlei zaad, geen tweeërlei stof; is alles dan verboden
Dag Hassan,
Je vroeg naar Leviticus 19 v 19: "Mijn inzettinge zult gij bewaren, gij zult van uw vee niet twee verschillende soorten laten paren,uw akker zult gij niet met tweeí«rlei zaad bezaaien en een kleed, uit tweeí«rlei stof vervaardigd, zult gij niet dragen".
In de gedachtenwereld van de mensen van die dagen was het zo, dat elke dieren- en plantensoort zijn eigen levensziel had, die bij vermenging gevaar liep, ontkracht te worden. Daaruit kan verklaard worden, dat tweeí«rlei stof niet prettig aan het gevoel aandeed. Ook twee soorten gewas op éen akker stuitte op innerlijke weerstanden. En wat het paren van een paard en een ezel betreft....nog in onze dagen is het zo, dat wij een muilezel of een muildier bezien met de idee: "Geen volwaardig dier...kan zich hiet voortplanten".
Overigens....wat die levensziel betreft; nog niet eens zo'n gek idee. Wij weten tegenwoordig, dat elke dieren-of plantensoort bepaald wordt door het geheel eigensoortige... ...het 'naar zijn aard' uit Genesis 1 ...desoxynucleribeïnezuur, (DNA A= acid).
Zou dan de lering uit deze tekst voor nú niet kunnen zijn:
Sta nu niet al te ruimhartig tegen alle geknutsel aan de genen. Ergens bij een menselijke cel een gen er uit peuteren om dat bij een koe in te plaatsen, in de hoop, dat dan een soort melk ontstaat, die mensen bestand maakt tegen allerlei ziekten....dat 'gen-gerommel', die genetische manipulatie kan heel onverwachte gevolgen hebben. Genetisch gemanipuleerde dieren, zoals onder andere het schaap 'Dolly' toonden later vreemde zwakheden. Je weet maar nooit, waartoe het inbrengen van wezensvreemde genen leidt.
Als de les deze zou zijn, dat wij ons voorzichtig opstelden ten opzichte van allerlei nieuwe wetenschappelijke ontwikkelingen, dan zou deze tekst heel wel actuele kracht kunnen hebben.
Eerst: géen rugzak mee; later: wél een rugzak mee. Wat wÃl Jezus nu.
Dag Frank,
Laten wij eerst de kerntekst in dezen, Lucas 9 v 3 , er eens bijnemen. Daar staat: "Neemt niets mede voor onderweg, geen staf of reiszak, geen brood of zilvergeld, en hebt ook niet twee hemden bij u".
Maar nu kom ik gelijk met een tweede tekst, die jou zal doen zeggen: "Goeie...goeie..morgen".
Komt-ie: Lucas 22 v 35- 36: "En Hij (Jezus) zei tot hen (de discipelen): 'Toen Ik u uitzond zonder beurs of reiszak of sandalen, hebt gij toen aan iets gebrek gehad?!' Zij zeiden: 'Aan níets!' .... 'Maar nú... - wie een beurs heeft, hij neme die, zo ook een reiszak - en wie er geen heeft,( te weten een zwaard), hij verkope zijn mantel en kope een ZWAARD'...".
Nou Frank; wat zeg je daarvan.
Weet je, wat de oplossing is: die eerste uitzending gebeurde onder Jezus' directe supervisie. Hij zei tegen zijn discipelen: "Ga er maar op uit, zonder de gebruikelijke voorzorgsmaatregelen. Je zult wel eens beklemd zijn: 'kan dat nu maar zo?!'. Maar weet; Ik waak op de achtergrond over jullie, zodat jullie fijn je heerlijke opdracht kunt uitvoeren".
Die feestelijke, zorgeloze uitzending was iets eenmaligs. Zeker kunnen Gods uitgezondenen er nu ook allerlei lessen uit trekken: - ook nu is het nog zo, dat wij, in gevaarlijke situaties, niet van te voren hoeven te bedenken, wat wij gaan zeggen; want de Heilige Geest zal op het geëigende moment woorden geven. (Wat natuurlijk weer niet inhoudt, dat een dominee zijn preek niet zou dienen voor te bereiden). - Ook nu is het nog zo, dat mensen, die door God een bepaalde taak krijgen toebedeeld, zouden kunnen zeggen: "Ja Heer....ik zal het best ooit eens gaan doen, maar ik moet nog zoveel regelen...",(overdrachtelijk gezien een staf of een reistas enz).
Een algemene les is er best wel voor alle tijden uit te trekken. Maar wij moeten aan dit zeggen uit Lukas 9 v 3 niet al te verstrekkende gedachten gaan verbinden.
En wat Lukas 22 v 36 betreft; welke lessen kunnen wij hieruit tot ons nemen?; deze: - zorg dat je, als gelovige te allen tijde 'een beurs' bij je hebt. Overdrachtelijk zie ik dit zo: zorg, dat je voldoende kennis van Gods woord hebt om de taken, waarvoor je staat, aan te kunnen. Een zendeling zal op de bijbelschool eerst een gedegen ondergrond moeten leggen. - zorg, dat je een reiszak hebt; je dient op de weg door het leven met Christus een geestelijke voorraad geloof, hoop en liefde te hebben, waaruit je kunt putten. - zorg, dat je het zwaard van het evangelie bij je hebt. En draag er zorg voor, dat je dat zwaard goed kunt gebruiken; niet om -geestelijk gezien- oren af te slaan, zoals Petrus dat even later in het natuurlijke deed...nee; je behoort vervuld met de Heilige Geest te zijn, zodat je dat zwaard van de Geest op een geestelijke manier kunt gebruiken. Laat geen Christen in de moeilijke tijden van nu op weg gaan met een louter verstandelijke kennis van het woord van God. Nee; gaven en vrucht moeten in zijn proviand zitten om het zwaard zó te kunnen gebruiken, zoals bij de dragers van 'de wapenrusting uit Efeze 6 past.
Zo mag jij er op uit gaan Frank. Eerst als een zendeling thuis; onder je schoolgenoten...en daarna ...als God duidelijk aanwijzingen dienaangaande geeft....ook de wijde wereld in.
Frank...overleg met de Heer God, of je die schoolopleiding van jou, die niet zo succesvol lijkt te verlopen, meer vruchtbaar kunt maken. Het is zo goed, om behalve een geestelijke rugzak bij je te hebben, ook een tas met je mee te dragen met zielse kennis.
Frank; we zijn nog niet gereed met elkaar, denk ik. Kom gerust langs.
Waar staat die tekst : 'geloof, hoop en liefde'of zo iets.
Dag Anne,
De beroemde tekst over 'geloof, hoop en liefde' staat aan het eind van een van de meest bekende gedeelten van het Nieuwe Testament, 1 Corinthe 13... ....je weet wel; dat gedeelte, dat Tony Blair zo indrukwekkend voorlas bij de begrafenis van 'Lady Di"
Ik geef het nog even: 1 Corinthe 13 v 13: "Zo blijven dan: Geloof, hoop en liefde! deze drie, maar de meeste van deze is ....de liefde"
Nu heb ik zakelijk je vraag al beantwoord. Echter: wie niet meer doet, dan hij móet doen , is een slaaf. Wie meer doet, is een meester. Nu wil ik niet zeggen, dat ik een 'meester' ben.... ....dit is ook geen spreuk uirt de bijbel hoor ...maar ik wil toch iets méer doen.
Geloof is een eeuwige zaak. Die geldt niet alleen voor dït leven, maar ook voor het zalige leven na onze aardse dood, wanneer wij voortleven voor eeuwig met onze Heer. Het geloof is de hand, waarmee men de geestelijke, onzienlijke zaken grijpt en verwerft. Nu- op aarde- zijn wij bezig door het geloof, met het herstel en de opbouw van onze innerlijke persoonlijkheid. En van de opbouw van onze geest ervaren ziel en lichaam de zegeningen. Maar in de eeuwigheid groeien wij door het geloof voortdurend meer naar God toe. Maat de Eeuwige zal altijd verrassend blijven. Steeds zullen er nieuwe woorden van Hem komen om in te geloven en er naar te handelen, want Hij , die ons geschapen heeft, is eeuwig creatief.
Onze grote Creator zal altijd doorgaan om nieuwe verwachtingen bij ons op te wekken. Nu zijn wij al zo blij met de hoop, dat hij ons vernederd en sterfelijk leven zal verlossen, (Romeinen 15 v 13), maar de hoop op steeds meer kostelijkheden van onze Heer, gaat steeds door. Ook in de eeuwigheid zullen wij steeds nieuwe gedachten van God leren kennen en uitzien naar de realisering ervan.
Maar dan de liefde! Tot in eeuwigheid zullen wij dus nimmer zonder hoop en geloof zijn. Maar door de liefde, de agapè, krijgen wij deel aan de hoogste wezenseigenschap van God, dus aan zijn liefdde, want GOD IS LIEFDE. Deze liefde is ook de band van de volmaaktheid tussen de volmaakten, (Col. 3 v 14). Nu al groeien wij op, wanneer wij in de liefde blijven en ons aan de waarheid houden, naar het beeld van Christus.
Wanneer wij ons geloof losmaken van allerlei afgoden en het op God richten, dan doen wij dat, omdat wij Hem hebben liefgekregen, (1 Thess 1 v 8 en 9). En...liefhebben is ook de basis voor geloof.
De band met God zal in eeuwigheid steeds hechter worden. Door de band der liefde worden wij in de eeuwigheid steeds meer samengesmeed met de medegezaligden. Dan ontstaat er zo'n hechte eenheid, dat er voor God geen beletsel meer is om 'alles te zijn in allen'.
De liefde is de gezindheid, waarin God de mens tegemoet treedt, zijn woorden tot hem richt en zijn beloften aan hem schenkt. Liefde is ook de gezindheid, waarin de mens tot God kan naderen, in geloof diens woorden aangrijpt en hoopt op de vervulling van zijn belofte. De liefde draagt tot in eeuwigheid alles. Daarom is en blijft de liefde de meeste.
Nu denk je ook al, dat ik een mysticus ben. Je bent er niet boos om, maar je wilt het graag wéten.
Laat ik eens nagaan, wat mijn bronnen hierover te melden hebben: Mysticisme: - mystiek - de neiging tot mystiek - ( lichtelijk afkeurend): dweperige religiositeit, die zich het liefst verdiept in hetgeen voor de rede ontoegasnkelijk is.
En dan lees ik verder: in de mystiek worden mens en God éen. De mysticus dringt zover in allerlei begrippen door, dat hij het eigenlijke, wezenlijke, dat geen naam meer heeft en een onkenbare inhoud, bereikt. Ascese, extase, meditatie of contemplatie zijn de middelen om dieper door te dringen. Onbetreden gebieden worden verkend.
Voor allerlei riten en leerstellingen uit de religie , waartoe de mysticus zich het meest aangetrokken voelt, heeft hij weinig belangstelling.
De mysticus zoekt een bewuste, rechtstreekse en liefdevolle vereniging van de ziel met God, een vereniging , door God zelf teweeggebracht; het diepste wezen van de ziel wordt met de levende God verbonden. De mysticus zal vaak de behoefte voelen om zich ten bate van de gemeenschap te stellen. Hij beschouwt de aan hem gegeven instelling uiteindelijk alleen als een genadewerk van de Eeuwige
Enz ....enz....
Hijo; ooit had ik geen weet van de diepere zin van bekering. Ik wist ook niets van wedergeboorte en doop in de Heilige Geest. Geestesgaven en Geestesvrucht waren voor mij volkomen onbekende grootheden.
Maar toen het God behaagde, om mijn oog hiervoor te ontsluiten, kreeg ik nogal eens critische geluiden te horen: - Wat ben jij weggeraakt van het nuchtere geloof; je bent een 'zoeker' geworden. - je hebt datzelfde dweperige als je broer. - en zulke opmerkingen meer.
Maar ik herken veel van de dingen, die in een ver verleden voor mysticisme werden gehouden; het gaandeweg ontdekken van de onzienlijke wereld, de mogelijkheid om strijd te leveren met satan, de begeerte om een relatie met God te hebben en niet te leven bij allerlei leerstellingen, maar bij die relatie.
Altijd heb ik er naar gestreefd om de Bijbelse leerstellingen vast te houden. Nooit ben ik 'zweverig' geworden;maar het is zo, dat mensen, die mij een zwever, een mysticus, zouden willen noemen, tegenwoordig heel wat mystici tegenkomen.
In feite is het ontdekkken van de hemel, het ontdekken van de geestelijke werkelijkheden, het ontdekken van de geestelijke wereld, het ontdekken van de geestelijke strijdtotaal niet zweverig, maar de enige mogelijkheid om vol te houden in de grote, geestelijke strijd, die aanstaande is.
Ik heb je niet alles duidelijk uiteen kunnen zetten misschien, maar wij blijven in gesprek....toch!?
Waarom deed Jezus zo náar tegen die Kananese vrouw.
Dag Pluizeke, dag Koentje,
Jullie hadden een vraag over Matth 15 v 24: "Hij (Jezus) echter antwoordde en zeide (tot de Kananese vrouw, die om hulp smeekte voor haar bezeten dochter): 'Ik ben slechts gezonden tot de verloren schapen van het huis Israel'..."
En nu is de vraag: - waarom hield de Heer Jezus die vrouw een tikje 'af' - hoe moeten we deze tekst opvatten.
Allereerst dit: ik ben altijd zo in mijn nopjes met pure schriftvragen. En dit is er weer éen: leuk!
Het is goed om in dit verband ook aandacht te schenken aan Matth 10 v 5 en 6: "Deze twaalf zond Jezus uit met de volgende opdracht: 'Begeeft u niet in de richting der heidenen en gaat geen Samaritaanse stad binnen; maar gaat veeleer tot de verloren schapen van het huis Israel".
En kijk ook eens naar Matth 28 v 19: "En Jezus trad nader, zeggende: 'Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde. Gaat dan henen ...maak alle volken tot mijn discipelen'"
De Here Jezus achtte zich gebonden aan zijn opdracht, die Hij onder andere las in Jesaja 49 v 6; "Het is Mij (God) te gering, dat gij, (de toekomstige bevrijder) Mij tot een knecht zou zijn om de stammen van Jacob wederom op te richten en de bewaarden van Israel terug te brengen....Ik stel u ( in een later stadium) tot een licht der volken opdat mijn heil reike tot het einde der aarde..."
We zien heel duidelijk, dat Jezus' opdracht in eerste aanleg begrensd was. Het volk Israel moest eérst kennis maken met deze heerlijke dingen. Het was qua afkomst en geestelijke goederen op zo bijzondere wijze bevoorrecht en zó gelieerd aan de grote Bevrijder. Pas toen zij al deze schoonheden hadden verworpen, is het heil naar de heidenen doorgegaan.
En nog steeds staat Jezus op het nu beschreven moment aan het begin van de grote opdracht. Eerst moet het volk Israel alle kansen krijgen. Zeker; Hij heeft eens een inbreuk gemaakt op deze opdracht, toen Hij dat gesprek had met de Samaritaanse vrouw, (Johannes 4), maar dat was een bijzondere leiding van Gods Heilige Geest, immers: "...Hij MOEST door Samaria gaan", ( 4 v 4).
En nu staat Hij tegenover die Kananese vrouw en - trouw aan zijn opdracht- moet Hij zeggen: "Ik ben nog niet aan u toe...". De tijd, dat zijn arbeid de grenzen van de aanvankelijke opdracht geheel zou doorbreken, was nog niet gekomen.
En wanneer de vrouw blijft smeken, is Jezus' verdere antwoord zo op het oog kil, maar de door het geloof gespitste oren van de vrouw vangen iets heel liefs op. Zo voor het oor zegt Jezus: "Het is niet goed het brood der kinderen te nemen en het den honden voor te werpen". Maar de vrouw proeft de fijne nuance: "O....'de Zoon van David', (v 22) zegt niet 'honden', maar 'hondjes'. Wat klinkt dat aanspreekwoord voor de 'huishonden' veel liever......er is een opening."
En dan kan Jezus het gewoon niet meer áan. Er is wel zijn opdracht. Maar zo'n geloof als van deze heidense vrouw....dat móet beloond worden. En....de dochter wórdt genezen.
Wat kúnnen wij hier nu mee. Later kon Jezus opgelucht zeggen: "Het grote werk is voltooid. Ik heb datgene kunnen zeggen, waarnaar ik mijn hele leven heb toegeleefd: 'Volbracht'. En nu is ook elke belemmering weg...op pad...de hele wijde wereld in".
Maar nu kan het nóg zijn, dat iemand met een brandend hart voor de Heer Jezus staat en zegt: "O Heer....ik ben niet eens bekeerd...ik ben geen kind van U....ik heb geen relatie wat dan ook met U...ik weet niets van U...ik weet het: niemand kan ergens op pleiten...maar in ieder geval ík niet. Maar ik geloof, dat U mij helpen wilt".
En ook in zulke gevallen wil de Heer helpen. En al is zo iemand heel niet 'bekeerd'...al weet zo iemand totaal niets van de heerlijkheden,die nog wachten...Jezus redt.
Zelf heb ik het meegemaakt, dat ik midden in een Zuid-Amerikaans oerwoud een toverdokter ontmoette, die toch die ijskoude , oude hand in mijn nog zo jonge, sterke hand legde en smeekte om een aanraking van 'Hem'. En ik mocht Jezus' liefde aan hem doorgeven.
"Wanneer een man of een vrouw door zich de geest van een dode laat spreken of een waarzeggende geest bezit, zullen zij zeker ter dood gebracht worden; stenigen zal men hen, hun bloedschuld is op hen".
Ik wilde er nog even de volgende teksten bijhalen: Leviticus 19 v 31; "Gij zult u niet wenden tot de geesten van doden of tot waarzeggende geesten, gij zult hen niet zoeken , om u met hen te verontreinigen: Ik ben de HERE uw God".
Ook Leviticus 20 v 6: "Iemand, die zich tot de geesten van doden of tot waarzeggende geesten wendt, om die overspelig na te lopen, tegen zo iemand zal Ik mijn aangezicht keren en hem uit het midden van zijn volk uitroeien".
De hele Oud-Oosterse wereld was doordrenkt met deze idee: de afgestorvenen, die in de onzichtbare wereld zijn ingegaan, beschikken over meerdere kennis. Aan levenden- vooral aan vrouwen (1 Samuel 28 v 3)- was het volgens het toenmalige denken mogelijk om door allerlei geheimzinnig manipulaties de doden te dwingen , die meerdere kennis ter beschikking van de levenden te stellen. Zo'n dodengeest heette 'wetende'. Zo werden ook de manipulators van zo'n geest wel genoemd. De raad of bijstand van die doden werd veel gezocht op een wijze, zoals men alleen de Heer behoort te vragen om hulp. Wie zo'n geest zocht, werd onrein, sloot zichzelf buiten de dienst van de Heer. Die dienst vraagt namelijk reinheid.
Men dacht dus als het ware, dat geesten van doden een macht hadden, die alleen aan de Heer toekomt. Er werd met zo'n geest, waarachter een satanische macht schuilging, eigenlijk geestelijk overspel gepleegd, (17 v7). De Heer zegt hier zelf, dat Hij deze zoekers naar de geesten van doden zal oordelen en te gronde richten. De heiligheid van zijn verbond met het volk is er namelijk mee gemoeid.
Maar wanneer het volk ervan weet, dan is het volk zelf verplicht om dit oordeel door steniging over deze zondaars te brengen.
Dat klinkt niet mis allemaal. Maar Hassan, zelf zullen je misschien de koude rillingen over het lijf zijn getrokken, toen je hoorde , wat deze zonde in feite betekende. En wanneer de mensen naar de zede van die tijd en die cultuur dan stenen opnamen en de zondaar wegdeden uit het midden van de volksverzameling, dan was dat precies iets, wat paste in de toenmalige denkwereld.
En God had met het volk Israel, zoals het was, toen Hij het pas uit Egypte uitleidde, een hoge bedoeling. Het moest een voorbeeldvolk zijn temidden van de andere volken. Die andere volken moesten zich verbazen over de hogere orde, die er onder dit volk heerste, dit volk, dat in 'de Tien geboden' een uniek geheel van waarden en normen had gekregen .
God is niet veranderd; alleen de tijden zijn veranderd. - God waarschuwde toen tegen het zoeken van geesten met de idee, dat die geesten van doden of die waarzeggende geesten iets wisten, enige macht hadden, die alleen de Here had. Hij wilde die verontreiniging niet hebben. En dat wil Hij nog niet. - Toen al waarschuwde de Heer, dat iemand, die zich op deze manier in de onzichtbare wereld begaf, in zijn leven zou merken, dat het aangezicht van de Heer tegen hem was en dat hij of zij zijn of haar eigen ondergang bewerkte. En zo waarschuwt de Heer nog. - Toen al zei de Heer, dat mensen, die zelf ook kennis droegen van deze occulte zonden, handelend moesten optreden. En dat wil de Heer nog.
Maar zoals het volk Israel handelde binnen het kader van de denkwereld van die tijd....zo is het met ons zo gesteld, dat wij met het bekend worden van al deze zonden dienen te handelen naar de zeden van deze tijd.
Je noemde daar even de naam van een dame, die in onze dagen nogal van zich doet spreken. Of ze nu juist de dingen doet, waarover ik hiervoor sprak, laat ik in het midden.
Maar tegenwoordig hebben Gods kinderen betere werktuigen dan de stenen, het enige middel , dat de kinderen Israels tóen ten dienste stond. Geestvervulde Christenen kunnen de boze machten, die zich achter al deze kwade zaken verbergen, binden en weerstaan in de naam van Jezus.
Leest een Geestvervuld kind van God allerlei dingen in de krant over paranormale gebeurtenissen ,in zijn omgeving gepland, dan kan hij door de gave van het onderscheiden van geesten, heel goed nagaan, in hoeverre en met welke gedachten hij de boze machten kan bestrijden, die ernaar trachten, mensen schade te berokkenen.
De booschap is dus hetzelfde: - heb niet van doen met enige vorm van occultisme, ook al mogen wij niet alles occult noemen, wat wij niet direct kunnen doorzien. Maar daarbij helpen ons weer de gaven van kennis en wijsheid. - neem je het waar in je omgeving....weesta het dan geestelijk. - wees ervan doordrongen, dat mensen in je omgeving, die aan occultisme doen, zichzelf schade berokkenen, immers de Heer keert zich tegen hen. Waarschuw die mensen.
Ik denk, dat deze tekst hiermee redelijk geachtualiseerd is.
Je hebt tegenslagen. Maar ik denk, dat de volgende dingen voor jou tot troost zullen zijn:
Romeinen 8 v 28: "Wij weten nu, dat God alle dingen doet medewerken ten goede voor hen, die God liefhebben, die naar zijn voornemen geroepenen zijn".
1 Corinthe 10 v 13: "God is getrouw. Hij zal niet gedogen, dat je boven vermogen verzocht wordt, want Hij zal met de verzoeking ook voor de uitkomst zorgen, zodat je ertegen bestand bent".
Frank; jouw jongemensentegenslagen en ook de uitreddingen, die God dan weer geeft, zullen uiteindelijk 'ten goede'werken, zodat je steeds meer op de Heer Jezus gaat gelijken. God , die alle mensen roept, riep ook jou en je zei : "Ja Heer...ik wil aan uw roepstem gevolg geven en mijn hand in de hand van de Heer Jezus leggen".
En wees er van verzekerd Frank, dat de Heer Jezus jou veilig leidt, totdat je de grote, sterke Christen geworden bent, die God de Vader bedoeld had , dat je zóu worden.
Volgens de bijbel moet je je haar op een bepaalde manier laten knippen.
Dag Hassan,
Je vraagt naar de betekenis van::
"Gij zult de rand van uw hoofdhaar niet rond afscheren, en gij zult de rand van uw baard niet afsnijden".
Moeten wij dáar nu weer mee?!
Hassan, dit is niet de moeilijkste vraag, die ik heb te beantwoorden uit jouw rijtje.
In die tijd werden en veel haaroffers gebracht aan de goden. Het altijd weer aangroeiende haar met zijn geheimzinnige levenskracht werd beschouwd als een geschikt middel om op de wil der godheid invloed uit te oefenen.
In Jeremia 9 v 26, 25 v 23 en 49 v 32 wordt terloops gewezen op een bij Arabieren bestaand gebruik : men schoor zich daar de slapen kaal, zodat alleen een pluk haar op de schedel overbleef. Mogelijk had dit ook een religieuze betekenis. Voor dergelijke gebruiken, die een afgodische achtergrond kunnen hebben, was in het Israel van die dagen geen plaats.
Nu is een legitieme vraag deze: "Alles goed en wel; maar welke betekenis kan deze tekst voor mij hebben , hier en nu. Welke diepere gedachte kan ik er aan ontlenen, die deze tekst niet te zwaar belast en toch een steun kan zijn op mijn levensweg?".
Hassan....ik denk, dat ik iets gevonden heb. Al dat gedoe met haar....al die bepaalde haardrachten kunnen tóen tot uitdrukking hebben gebracht: "Ik doe iets aan mijn uiterlijke verschijning om daarmee aan te geven, dat ik best wel een innerlijk leven heb....dat ik best wel over de diepere dingen nadenk...enz"
En kan je dat tegenwoordig ook niet op allerlei manieren tegenkomen. Bij mijn zweftochten over de hele wereld kwam ik in Latijns-Amerikaanse landen mannen tegen, die heel grote kruisen op de borst droegen. Maar bij even doorpraten bleek, dat daar geen eigenlijke, hartelijke relatie met de Heer achter stond. Mogelijk kan deze gedachte ons verder brengen. Wat denk je hiervan:
Niet allerlei uiterlijke signalen vestigen terecht de indruk, dat het van binnen wel goed zit, dat wij een deugdelijke relatie met 'de Eeuwige' hebben. Gods volk hoeft de innerlijke relatie, die het heeft met onze Vader in de hemel, niet uiterlijk te onderlijnen. Die heerlijke relatie straalt wel van binnenuit, zonder uiterlijke, soms valse hulpmiddelen.
Hassan....dat bedoelt nu ook weer niet te zeggen, dat een of ander lief 13-jarig meiske, dat een armbandje 'wwjd' draagt, bezig zou zijn met manipulaties. Welnee; ik houd het ervoor, dat zo'n jong hart echt wel van de Heer is. Zie het wat lenig Hassan.
Nog even een toegiftje. Gisteren zag ik een flits van een occult t.v.-stuk. Een overleden jongedame werd naar de aarde teruggezonden met de opdracht, diverse mensen op vreedzame wijze naar het hiernamaals te zenden. Had ze er weer een, dan werd er een soort 'Jacobsladder' uit de 'hemel' neergelaten, (Genesis 28 v 12) en de uitverkorene klom langs die ladder naar boven. Voor degene, die iets weet van de bijbel, zou deze idee post kunnen vatten; "Ze waren daar wel goed bezig. Er was zelfs een bijbels symbool". Maar het stuk deugde heel niet.
Ach; dit was maar een toegift. Kijk maar eens Hassan, wat je met het hele complex kunt.
Je vraagt: "Het zien van gebeurtenissen in de toekomst zal soms profetie zijn en soms ook een logische gevolgtrekking uit bijbelse begrippen".
Hijo; toen Hitler zijn ontzaglijke dingen deed, zo in 1941 en 1942, stonden velen, waaronder ook ik, versteld: Die man deed toch ook maar alles. Alles veroverd en nu zongen zijn soldaten aan de oevers van de Wolga, vlak bij Stalingrad: "Es steht ein Soldat am Wolgastrand".
Maar er waren toen al wijze mensen, die zeiden: "Wat afvalt van de hooge God...móet vallen" en de talloze bijbelteksten meer, die op de voorspoed van de goddelozen en hun komende ondergang wijzen. Die mensen waren niet profetisch bezig , maar hadden een gezonde bijbelkennis en trokken logische consequenties uit het grote aantal teksten, dat zij kenden.
En daarnaast is er de gave van profetie als een van de gaven van de Geest, ons door het Nieuwe Testament geschetst.
De Geestvervulde Christen van deze gezegende tijd van ons, hier en nu, zal uit beide bronnen kunnen putten.
(Dít eigenlijk lezen ná het eerdere bericht aan Hijo) Dag Hijo,
Mijn tweede antwoord aan jou:
Je mijmert wat over 'het verstaan van Gods stem'. Ik denk, dat het voorbeeld van zulk verstaan nog vers is, heél vers en begrepen ligt in het antwoord, dat ik zonet aan jou gaf.
Toen ik je brief las, ben ik niet zozeer in gebed gegaan. De Heer weet, dat ik voortdurend met een ontvankelijk gemoed naar Hem luister. En ik kreeg deze stellige gedachte: "Haak even aan bij dat woord 'meditatie'".
En toen ik verder ging met mijn onontbeerlijke concordance.... ....eigenlijk zou iederen zo'n werktuig moeten hebben; 'iedereen': elke Christen, die ingesteld is op 'Gods woord bestuderen', ....kwam er deze idee in mijn innerlijk: "Je schrijft niet alleen voor Hijo....doe die tekst nog eens van 'voor de blijmoedige is het altijd feest'".
En toen daarna die loodzware tekst uit Jesaja kwam, dacht ik: "Hí¨ nee...te ingewikkeld". Maar er kwam een gedachte bij mij op: "Nee...doorgaan...hier zit muziek in".
En bij al die gelegehnheden is het zó geweest, denk ik Hijo, dat de Heer een gedachte van Hém legde in een 'gedachtenkarretje' van mij, dat net op weg was naar binnen toe in mijn brein.
Ik acht het mogelijk, dat de Heer heel veel en weinig opzienbarend, maar toch heel indringend, tot zijn kinderen spreekt.
Interessant, wat je schreef over 'meditatie'. De bijbel gebruikt voor 'meditatie in bijbelse zin' meestal het woord 'overpeinzing', als ik het wel heb. Als jij of anderen nog dergelijke bijbelwoorden weten, dan hoor ik het wel.
Hier volgen dan wat 'overpeinzingen': - Jozua 1 v 8: "(de HERE zei tot Jozua): 'Dit wetboek mag niet wijken uit uw mond, maar overpeins het dag en nacht, OPDAT gij nauwgezet handelt, overeenkomstig alles, wat daarin geschreven is, want DAN zult gij op uw wegen uw doel bereiken en zult gij voorspoedig zijn'".
Overpeinzen van Gods woord is zo gezien een levens noodzaak. Want wie van ons wil nu niet 'het doel bereiken ' en 'voorspoedig zijn' in geestelijke zin.
Psalm 1 v 2: "Welzalig is de man....die aan des HEREN wet zijn welgevallen heeft en diens wet overpeinst bij dag en bij nacht..."
Wanneer je werkelijk aan 'het goede boek van God' een welgevallen hebt, dan kan het niet anders dan dat je de teksten uit dat boek overpeinst. En wanneer je 's nachts eens wakker ligt, dan ga je geen 'schaapjes liggen tellen' en je niet zenuwachtig maken....nee; dan ga je maar eens liggen peinzen...bijvoorbeeld over zo'n woord als: "Alle dagen van de ellendige zijn boos, maar voor de blijmoedige is het altijd feest", (Spr 15 v 15).
Psalm 143 v 5: (David): "Ik overpeins al uw daden". En de daden van de Heer zijn oneindig vele.
Jesaja 43 v 18: "Uw hart zal de (voorbijgegane) verschrikkingen, (die gevolgd zijn door uitreddingen) overpeinzen"
En wie zijn die overwinnaars, die achteraf nog eens overpeinzen uit welke nood de Heer hen heeft gered: De mensen, die in oprechtheid wandelen. Zo iemand: - kan verkeren bij een verterend vuur en een eeuwige gloed - die mens spreekt oprecht - ...en weigert oneerlijk gewin - ...en weigert zich om te laten kopen met steekpenningen - ...en wil niet naar slechte plannen luisteren - ...en wendt de blik af, wanneer de porno hem uit alle uitstallingen toegilt. - die mens woont op Gods hoogten - ... en in de bescherming van God, die een rots is - ...zijn leven is verzekerd - ...en hij ziet God in zijn schoonheid - ...en de heerlijkste perspectieven openen zich voor hem.
En zo iemand overpeinst graag en veel.
Ik bedenk nu opeens, dat het woord 'overdenken' ook een equivalent is. Maar het is al goed. Mijn eerste antwoord aan jou vind ik zo wel voldoende.
"Is God eigenlijk niet de grootste egoïst van allemaal, omdat alles naar zijn 'pijpen', (het muziekinstrument bespelen) moet dansen en o wee, als je níet naar zijn pijpen, (zijn muziek) danst".
Agnes; daarover zei Hijo al iets aardigs, wat ik nu verder ga uitwerken:
De Heer God staat als Schepper tegenover ál het geschapene.
In den beginne- toen ruimte en tijd er nog niet waren- ís Hij er al : de Eeuwige, de Alomtegenwoordige met zijn onbegrensde macht en liefde.
En dan laat Hij de tijd en de ruimte beginnen, wanneer Genesis 1 zó begint: "In den beginne schiep God de onzienlijke en de zienlijke wereld", (de hemel en de aarde).
God wilde zich -in zijn souverein willen- omgeven met een aantal wezens, engelen en mensen, die Hem zouden vergezellen als dienaren en zonen, let op de volgorde bij 'engelen en mensen' en 'dienaren en zonen'.
Hij heeft van eeuwigheid het plan om met die engelen en mensen te bouwen aan iets verrukkelijks: zijn eeuwige tempel. Omdat God almachtig is, gebeurt alles volgens een onverbrekelijk plan. Dat plan zou je kunnen noemen : zijn 'pijpen'...het door Hem geschreven muziekstuk.
Maar God is zo vol liefde en wijsheid en blijdschap en vrede ....zo puur en zo volkomen rein: het moet- wanneer je even nadenkt- toch een volkomen geluk zijn om je in te voegen in zijn meesterlijke compositie.
Meedoen moet je toch. Wanneer je niet wilt, krijg je andere tonen toebedeeld, die ergens in Gods compositie passen, maar die jou op de lange duur niet blij maken.
Om te geloven hoef je toch niet per se naar de kerk
Dag Hassan,
Ik dacht al, met je gereed te zijn, toen ik opeens nog twee terloopse vragen van je ontdekte.
Ergens zeg je zo langs je neus weg: "Om te geloven, hoef je niet per se naar de kerk".
Maar Hassan, daar wil ik toch wel even iets bij aantekenen.
De kerk....of zoals ik het liever noem: de gemeente....is een geheel van personen, waarvan gezegd kan worden: ( Efeze 3 v 17- 19 ) "Geworteld en gegrond in de liefde, zult gij dan, samen met alle heiligen, in staat zijn te vatten, hoe groot de breedte en lengte en hoogte en DIEPTE is en te kennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat gij vervuld wordt tot ALLE volheid Gods".
Even een eerste ordening: Best mogelijk, dat je zegt: Nou zeg....ik kijk wel eens de kerk door, waar ik met mijn ouders van mijn prille jeugd af naar toe ga en dan denk ik wel eens...: heiligen...pwaah...'t mocht wat".
Maar Hassan.....zie het wat : - ruimer - ...en ook 'meer met het geloofsoog'.
Allereerst is het zo, dat tot 'de gemeente wereldwijd' behoren al degenen, die onze Heer Jezus, de eniggeboren zoon van God, door de Heilige Geest bij Maria verwekt, hartelijk liefhebben en alles van Hem verwachten, zoals ik hierboven toevallig net- in wat andere bewoordingen - aan Agnes uitlegde.
En dan; je hebt je medekerkgangers niet gekregen om erop te vitten, (gesteld, dat je dat zou doen), maar om ervoor te bidden. En dan- na jouw gebed- komen ook daar geleidelijk aan heiligen te voorschijn.
En de vier dimensies van het geestelijk leven, met die dimensie van de DIEPTE erbij, die dimensie, die alle goede dingen van God onzichtbaar maakt voor onze 'driedimensionale' ogen...maar stralende werkelijkheid voor 'geloofsogen'....die vierde dimensie kun je alleen maar droorgronden, samen met al die andere gelovigen, waarop je oefent, in 'de kerk', waar jullie samenkomen. Je ontmoet ze daar met alle hebbelijkheden en onhebbelijkheden, net zoals ze jóu ontmoeten. Je oefent op elkaar, leert elkanders moelijkheden te verdragen en groeit zo samen op tot DE GEMEENTE. En samen met al die andere gelovigen, in een team, leer je de liefde van Christus kennen en word je vervuld tot alle heerlijke dingen, die God aan mensen wil schenken, die tot in alle eeuwigheden bij Hem blijven leren.
Hassan; wanneer je in de rimboe van Borneo verdwaald bent, om nu even bij jouw voorbeeld te blijven, zal de Heer je helpen om bij Hem te blijven. Maar wat zul je blij zijn, wanneer je daarna weer de gemeenschap van de andere gelovigen terugkrijgt om bij te tanken.
Daag Ger
O ja, die vraag over alto's en 'punkers' beantwoord ik afzonderlijk en later. Want Agnes zegt misschien: "Nou hoor...is hij eindelijk met mij begonnen...moet die Hassan weer éerst!". G
Jezus zegt hier als het ware, in termen van deze tijd- nu ja...zo'n beetje- vrij geparafraseerd: ................. Zoals een wortel van een druivenstruik , wanneer die goed is, levenskracht geeft aan een menigte druiven, verenigd in druiventrossen, zo is het ook met Mij. Ik heb alle aspecten van het leven in Mij en God, mijn Vader krachtens geboorte en jullie Vader krachtens adoptie, wanneer jullie althans gelovigen zijn....mijn Vader is de tuinier, die liefdevol naar zijn druiven kijkt en ze verzorgt, ze krent en alle dingen doet, die een goede eigenaar doet voor wat van Hem is .
Ranken, die op Mij geënt zijn, behóren vrucht te dragen van liefde, blijdschap, vrede, vriendelijkheid, goedheid, trouw , lankmoedigheid, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Blijft het daaraan maar haperen, terwijl God toch met zijn Heilige Geest voor het ideale klimaat wil zorgen...dan...ja dan...wordt zo'n rank weggenomen. Maar natuurlijk is een rank nog niet direct tóe aan vrucht dragen. Dan - ik zei het al- krent de Heer God, mijn en jullie Vader, de trossen, zodat wat zwak en kwaliteitloos is, verdwijnt. Een druivenrank kan niet denken, maar jullie, mijn vrienden, zijn mensen. Jullie kunnen wél denken en waarnemen en soms doet het heel pijn, wanneer je dingen moet laten, waarin je nu juist zo goed dacht te zijn. Mijn woorden maken mensen, die er hongerig en met een toegenegen hart naar luisteren, rein en puur. Jullie, lieve vrienden: blijf in Mij. Aan Mij zal het niet liggen. Zolang jullie hecht aan Mij verbonden zijn, blijf ik mijn levenbrengende krachten in jullie opstuwen. Denk er nu goed aan, kinderen: soms zijn mensen, die Mij willen volgen , zo druk met alles, wat zij vóor Mij willen doen, dat zij geen erg meer in Míj hebben, die hun al hun krachten geeft. Dan vallen zij eigenlijk uit mijn levenbrengende gemeenschap. Maar laat dat jullie niet overkomen.
Blijf in Mij en je zult versteld staan, hoeveel prachtige grote druiven je gaat dragen. Houd voortdurend góed in het oog, dat je zonder Mij helemaal NIETS kunt doen. Het zou toch intens jammer zijn, dat je een verdorde rank zou zijn, die verbrand zou moeten worden.
Maar kom...laten we daar nu niet langer over denken. Houd je altijd aan Mij vast, dan kunnen mijn woorden, dragers van mijn kracht en mijn liefde en mijn LEVEN, in jullie blijven. Dan krijg je ook gaandeweg de feeling om de dingen te vragen, die naar de wil van God zijn. En wanneer je dan die dingen vraagt, dan krijg je veel meer dan wat je vroeg. Het is een vreugde voor God, dat je veel vrucht draagt, wat alleen mogelijk is, wanneer jullie voortdurend van Mij blijven leren.
Waarom mocht in het Oude Testament iemand met een lichamelijk gebrek geen priester worden.
Dag Hassan,
Nu wil ik Leviticus 21 v 16 - 21 met je behandelen.
In het kort komt het hierop neer: een mens met enig lichaamsgebrek uit het priestergeslacht van Aäron, mocht niet deel nemen aan de door de priesters te verrichten offerdienst.
Hassan; we hebben hier weer te doen met de manier , waarop God in die lang vervlogen tijden mensen moest toespreken, die nog geen weet hadden van innerlijke levensheiliging. De hele wet van de Tien Geboden is ook een wet, die uiterlijke dingen oplegt aan mensen, die nog helemaal op het uiterlijke gericht zijn.
Een regel, die toen iedereen begreep en aanvaardde, was dez: een priester moet recht van lijf en leden zijn. Zijn lichaam moest spreken van levensvolheid. Hij diende immers DE LEVENDE GOD!(Deut 5 v 23, 2 Kon 19 v 4, Ps 42 v 3).
Wie aan die eis niet voldeed, mocht niet naderen om te offeren. zo iemand mocht ook niet bij het voorhangsel komen, dat is het heilige betreden.
Het was heel sneu voor de verlamden, de blinden, de mensen met een hazenlip(?), met een gebroken en krom gebleven arm, de bultenaars, de TBC-lijders,(?), de eunuchen , de lijders aan psoriasis, enz enz.
Maar de dragende gedachte was, dat alles, wat met de dienst van de Here in verband stond, prima moest zijn. Geen dier, waar een onvolkomenheid aan was, mocht worden geofferd en geen mens, die op de een of andere manier onvolkomen was qua uiterlijk, mocht offeren.
Hassan, die regels komen ons nu sneu voor, maar voor de mensen van die tijd paste dit alles precies in hun belevingswereld.
En nu komt het voornaamste: hoe vertalen wij dit nu naar onze tijd.
God is de Heilige, maar Hij wil heiliging van binnen. De wet van de Tien geboden legde zeer de nadruk op het uiterlijk; als dat maar goed was. Overigens teken ik hierbij aan, dat er vele teksten zijn, die steeds krachtiger, reeds in het Oude Testament benadrukten, dat het gaat om de innerlijkheid.
In het Nieuwe Verbond echter treedt die innerlijkheid geheel en al op de voorgrond. Wanneer onze Heer Jezus Christus in de Bergrede telkens zegt: "Gij hebt gehoord, dat er tegen de ouden gezegd is...maar Ik zeg u....", dan legt Hij op de innerlijkheid zozeer de nadruk, dat wij geneigd zijn om te zeggen: "O lieve Heer Jezus....legt U de lat nu niet te hoog...", Maar Jezus wilde ons leren, dat alleen een volkomen met Gods Geest vervuld mensenkind aan die eis kon voldoen en dat het genade was, dat je in Jezus blijvende, uit genade, die vervulling met Gods Geest kon verkrijgen en op die manier helemaal en helemaal op de Heer Jezus kon gaan gelijken.
En in het licht van wat later duidelijker werd, kunnen wij nu deze teksten uit Leviticus naar deze tijd toe vertalen:
Wie tot de Heer God wil naderen, wie werkelijk waardig is om aan Hem geestelijke offers te brengen, moet naar zijn INNERLIJKHEID helemaal en helemaal perfect zijn of dat althans willen worden.
In het oude verbond bleef een bultenaar een bultenaar. Nooit kon hij de dienst in de tempel in volheid beleven. Maar in onze tegenwoordige tijd is het zo, dat wij, wanneer wij ontsierd worden door een dikke bult van zonden, die narigheden en hebbelijkheden kwijt raken, maarmate de Heilige Geest onze menselijke geest gaat vervullen, daar uit doordringt naar onze ziel, waar die lelijke zondebult huist.
Leg Leviticus nu zó uit voor ónze tijd Hassan: "O Heer....ik wil van alle ontsierende , door de zonde veroorzaakte onvolkomenheden áf....ik wil door uw Heilige Geest innerlijk een schoonheidsbehandeling krijgen. Heer; U wilt mij reinigen van: - mijn geestelijke blindheid - mijn ingezonkenheid, waardoor ik in de geestelijke wereld als het ware verlamd ben - wilt U dat hele innerlijke lichaam van mij nagaan om het te reinigen van die 'nooit eens stralende' ogen, van dat ziekelijk uitgeteerde door allerlei trauma's, kortom van alles, wat zo totaal niet past bij uw verrukkelijke schoonheid. Dank U, dat U ook dat doet Heer".
Gaan wij zo deze teksten naar hier en nu vertalen, Hassan?
Wie een ander god aanbidt, moet worden gredood...kan dat nog.
Je vraag gaat over Deuteronomium 17 v 2- 7: In het kort staat hier, dat iemand, die het waagt, binnen de kring van het Israelitische volk een andere God te aanbidden dan Jahweh, gedood zal worden. En je vraag is, of dit inhoudt, dat wij ook nu nog iedereen, die van een ander geloof is, moeten doden. Immers , als Leviticus Gods woord is, dan geldt dat woord onverkort ook nog voor nu.
Hier komt dan mijn antwoord:
Naar de zeden en gewoonten van die tijd was bij elke volk de god, die vereerd werd, zinnebeeld van het volk. Wanneer aan de god afbreuk werd gedaan, dan werd aan het volk afbreuk gedaan. Loochening van de god van een volk was tegelijk land- en volksverraad.
Bij Israel gold dat in nog verdiepte mate. De Schepper van hemel en aarde, de werkelijke, enige God had zich aan dit volk verbonden, met de bedoeling er een voorbeeldvolk van te maken, een volk, dat een vlammend licht zou zijn temidden van de hele wereldbevolking, zodat uit al de volken mensen zouden komen om zich aan het licht, dat aan dit volk was opgegaan, te laven.
Daarom was naar de gedachtenwereld van die tijd, een zondigen tegen deze God, de enige, de ware, de volmaakte, de onuitsprekelijke, een fout, die met de dood diende gestraft te worden. Het komt mij voor, dat de Israelieten van die tijd deze wetsbepaling ook als volkomen logisch hebben opgevat.
Bovendien wisten zij uit eigen ervaring, hoe ver de goden uit de omgeving bij hun eigen God achterstonden, hoe onpeilbaar diep de scheiding lag. Zíj hadden meegemaakt, hoe hun God hen onder grote gerichten uit Egypte had geleid. Zij hadden de wonderen in de woestijn gezien. Zíj hadden de berg Sinaï zien beven onder de glorie van Gods heerlijkheid. Zíj hadden de bazuinen gehoord met hun geluid, zo puur, zo onaards schoon, maar ook zó uit een andere wereld, dat zij het moesten uitroepen: "Nee....nee...wij kunnen dit niet verdragen. Wij gaan hieraan in onze aardgebonden wezen...wij gaan hieraan dood".
En zo nog vele dingen meer, waarin deze God zich had betoond van een heel andere orde te zijn, dan de machten, die zich verborgen achter de lompe, primitieve steenklompen, die door andere volken werden vereerd. Zij kenden ook de gruwelen van de kinderen, die geofferd werden ter ere van de demonen, die krijsend dansten achter de stenen en houten beelden,onzichtbaar voor de afgodendienaars uiteraard.
Het was voor hen op dat moment ondenkbaar, dat zij zo ontzettend zouden afzakken,dat zij tot die ruwe,wrede wijze van religie zouden komen.
Maar tegenwoordig Hassan; nu, in onze dagen....niet anderen Hassan....maar jij....jij... Jij dient de God van hemel en aarde op een veel heerlijker wijze, dan de mensen van toen dat konden. Hij heeft aan jou zijn opperste liefde getoond, door zijn woord, zijn Eniggeborene, voor jou te zenden om jouw zonden te verzoenen. En Hij heeft nog zoveel voor jou in petto, van allerlei heerlijke dingen.
Eigenlijk is het zo, dat jij in deze tijd levende, er niet aan kunt denken, als het ware, om de hand van Jezus los te laten.
En wanneer iemand tegen jou zegt: "Ik heb nu iets moois ontdekt, met druïden en zo....laten wij naar de tovercirkels gaan van Stonehenge in Engeland om daar bij die magische steenbrokken de jaarwende te vieren", dan ga jij zo iemand niet doden, maar dan tracht je hem weg te lokken bij die kwalijke schijngoden, door hem of haar te wijzen op de allerkostelijkste gaven, die God gereed heeft liggen voor hen, die Hem volgen.
Stenigen zul je hem niet, maar geestelijk zul je hem bombarderen met vrolijke zangen van bevrijding, die je innerlijk zingt.
En wanneer je Islamieten tegenkomt of Boeddhisten of Confucianisten of....dan zul je hen vertellen van die grote God, die nog steeds wonderen doet, die van jou iemand gemaakt heeft, die steeds meer openstaat voor de liefde van God en die deze liefde ook wilt teruggeven.
En je zult doorgaan met te vertellen van de vreugde, die in je hart heerst, een vreugde, die zelfs de meest geslaagde AlQuaida-aanslag niet kan laten gloeien in de harten. En je kunt gewoon niet ophouden te getuigen van de vrede, die de Heer in je hart legt.
Een onjuiste stelling, lijkt mij: "Geloof kan nooit tegen het denken ingaan, maar het kan wel aan het denken ontstijgen".
Het tweede deel '"Het kan wel aan het denken ontstijgen", begrijp ik niet goed, maar ik richt mij tegen het eerste deel: "Geloof kan nooit tegen het denken ingaan..."
Vroeger las ik wel eens met enige verbazing het bekende verhaal uit Jozua: "'Zon....sta stil te Gibeon en gij maan, in het dal van Ajalon'....En de zon stónd stil en de maan bleéf staan..." 10 v 12 en 13.
Ik heb er nooit zozeer moeite mee gehad, dacht er eigenlijk niet diep over na. Maar naarmate ik door de genade van de Heer God meer met het evangelie vertrouwd raakte, kon ik mij er met mijn verstand volledig achter plaatsen, werd ik er zelfs diep door getroffen als een absoluut machtsblijk van de Heer.
Wij weten immers allemaal hier op Forum, dat in het algemeen de vreselijkste dingen zouden gebeuren, wanneer de aarde plotseling , van het ene moment op het andere in haar ijlende vaart van 30 kilometer per seconde,( naar ik meen), zou worden gestuit. Alle natuurwetten, die dan in werking treden, zouden een ogenblikkelijke vernietiging van de aarde teweeggebracht hebben.
Maar ik leerde inzien, dat God de Schepper is ook van alle en alle natuurkrachten en dat Hij almachtig is om de werking daarvan op te heffen, zolang Hij dat wil.
Het is wel iets geweldigs geweest. Daarom staat er ook in vers 14; "Een dag als deze is er noch vroeger noch later ooit geweest, waarop de HERE zó iemands stem verhoorde..."
Daar zeg ik hartgrondig 'Amen ' op.
Wat is er nu gebeurd met mijn denken: Dit: wat er gezegd wordt in Romeinen 12 v 2: "Wordt hervormd door de vernieuwing van uw denken".
Vroeger kon dan dat grapje gemaakt worden: "In de bijbel staat, dat we allemaal Hervormd moeten worden". Dat flauwigheidje kan per 1 mei, wanneer de P.K.N. van start gaat , ook al niet meer.
Maar- alle gekheid daargelaten-: ons dénken moet hervormd worden. Waarom: de duivel heeft allerlei mogelijkheden om ons denken binnen te dringen. Hij deed dit al bij 'Manninne', toen hij haar denken binnendrong en daar verwarring, begeerte en ongeloof inbracht, met de bekende gevolgen.
En de bijbel spreekt ervan, dat de mens, die zich van God afwendt, en allerlei leringen en theorieí«n volgt, op de duur 'overgegeven wordt aan een verwerpelijk denken', (Rom 1 v 28 ).
Efeze 4 v 17 spreekt over 'de heidenen, die in de ijdelheid van hun denken wandelen'.
Efeze 4 v 23 spreekt van 'ons denken, dat verjongd kan worden door een nieuwe geest, die daarin gaat werken'.
Coloss 2 v 18 handelt over mensen, 'die opgeblazen zijn door hun vleselijk denken'.
1 Tim 6 v 5 signaleert mensen, 'die niet helder meer zijn van denken',
2 Tim 3 v 8 vertelt van mensen, 'van wie het denken bedorven is'.
En Titus 1 v 15 brengt alles nog een stapje verder: "Denken zowel als geweten kunnen besmet zijn". Dus ook het geweten, in het grensgebied tussen de menselijke ziel en de menselijke geest, kan aangetast zijn.
Dat is me nog al wat. Door duivelse inblazingen vanaf de tijd van 'Manninne', dat is toch al een goede 10.000 jaar- en géen 6600 jaar- geleden: - kan ons denken verwerpelijk zijn geworden - ...en ten zeerste aan vernieuwing toe - ...het kan vruchteloos en in zekere zin 'kinds' zijn geworden door veroudering - ....en opgeblazen en onhelder, bedorven en besmet.
En dit denken zou dan superieur zijn aan ons geloof, zoals wij dat uit dat kostelijke boek, de bijbel vernemen. Nee toch!!!
HassanJassan haalt dan teksten aan uit Leviticus en Deuteronomium. Maar hij ziet daarbij over het hoofd, dat een van de teksten, die hij voorlegt, al door Marianne aan mij is voorgelegd en dat ik die tot haar volle tevredenheid heb beantwoord. (Zie even 'lager' in 'Geloofsvragen'). Zó leg ik haar bedankje uit.
En het is hem ook ontgaan, dat Nico en nog een andere lezer op mijn uitdaging ingingen: - Nou ...kom nu eens met dat boek Job en dat uitmoorden van alle Amalekieten bij mij in 'Vraag het Ger'.
En Nico bleek tevreden met mijn uitleg, bedankte voor de uitvoerigheid.
HassanJassan; ik heb het idee, dat je een lief kind van de Heer bent en een blijde volgeling van de Heer Jezus. Zou jij nu eens niet dít verzoek in overweging willen nemen:
"Kom nu eens met al die door jou genoemde teksten uit Leviticus en Deuteronomium in 'Vraag het Ger'. Leg ze desnoods gedupliceerd aan mij voor. Dan ga ik ze 'op m'n dooie gemakkie' zitten beantwoorden, stuk voor stuk. Aan het eind zul je net zo blij zijn als ik, wat de Heer ons ook door die teksten heen te zeggen heeft".
Dóe dat nu eens. Verwen jezelf nu eens. maak jezelf nu eens nog meer gelukkig en blij dan je al bent.
Daag Ger
En datzelfde zeg ik tegen iedereen, die dit leest. Stuur eens een e-mail. G
Waarom mochten de mensen volgens het Oude Testament geen varkensvlees eten
Dag Gurk,
Je vraag over allerlei rare wetten uit het verleden ligt precies in de lijn van de vragen, die Hassan gesteld heeft. Ik ga die vragen straks beantwoorden. maar éen vraag, komt bij hem, voor zover ik nu kan zien, niet voor: "Waarom mocht je onder de werking van het Oude Verbond helemaal geen varkensvlees eten en nu wel.
Op die vraag ga ik dus nu in:
Leviticus 11 v 7 zal daarbij mijn enige behandelingstekst zijn:
"Ook het zwijn is onrein, omdat het wel gespleten hoeven heeft, maar niet herkauwt...".
Gurk, ik denk, dat ik je snap. Je overweegt, dat Jezus zelf 'alle spijzen rein verklaard heeft', (Markus 7 v 19), toen Hij zei: "Begrijpt gij niet, dat al wat van buiten in de mens komt, hem niet onrein kan maken, omdat het niet in zijn HART komt, maar in de buik, ( v 18). en: "Niets, dat van buiten in de mens komt, kan hem onrein maken, maar hetgeen uit de mens naar buiten komt, dat is het, dat hem onrein maakt, (15) Je proeft nóg de verbazing van de toehoorders: "Wat wordt híer nu weer voor geweldigs gezegd".
En dan is je verdere overweging: "O.K....ik mag varkensvlees eten. Maar waarom staat dan nog in de bijbel, dat het NIET mag, terwijl het al een lang overwonnen standpunt is".
Luister Gurp...: al bij de intocht van de dieren in de ark was er sprake van onreine en reine dieren. Vanaf het begin van de mensheid is er de idee geweest, dat er zulk een scheiding kon bestaan. In de tijd, dat het Israelitische volk leefde en in zijn leefmilieu waren er allerlei dieren, die door sommigen rein en zelfs heilig werden geacht en door anderen onrein en onheilig. Om maar even bij 'het zwijn' te blijven: - bij de oud Kanaänietische volken, die door Israel uit Kanaän moesten worden verdreven, werden varkens geofferd. - de Egyptenaren veronderstelden contact tussen de goden der onderwereld en ook wel demonen uit die wereld en het varken, dus dat was weer helemaal anders. - In Babel was er weer een verband tussen hun god Tammoez en het varken. Tot afweer van demonen werden varkens geofferd. Varkenstanden ware veel gevraagde amuletten. - in de brede kring van het Midden-Oosten werd het varken als demonisch dier beschouwd. ... In de wereld van die dagen 'was er altijd iets met het varken'. Men maakte een keus vóor of tégen het varken.
Wat ik echter nergens heb kunnen vinden, is dít: het varken is omnivoor. Gooi een dode kraai in een varkenshok en ze eten dat aas gretig op. Denk nu even niet aan de gestroomlijnde varkens van nu, maar denk aan de varkens, die de Heer Jezus terloops noemt, waanneer Hij zegt: "...Werp uw paarlen niet voor de zwijnen, opdat zij die niet vertrappen met hun poten en zich, omkerende, u verscheuren", (Matth 7 v 6)
Het zwijn uit die tijd was geen prettig dier. Zelfs nu nog is het niet raadzaam om te dicht bij een mannetjesvarken te komen. Daar zijn vervelende dingen mee gebeurd.
Maar let eens hierop: een varken eet alles, ook aas. En als er iets was, wat de Israeliet cultisch onrein maakte, dan was het wel het eten van aas.
Je begrijpt dus: - in het kader van hun tijd was het voor de Israelieten een vanzelfsprekende zaak een keus te maken tussen reine en onreine dieren. Dat deed iedereen toen. - de keus om het varken 'onrein' te verklaren, lag voor de hand. Iedereen kon zien, dat dat beest alles at, ook aas. - en....nu komt er iets uit mijn persoonlijke ervaring: ik heb in mijn werkzaam leven in landen vertoefd, waar het 'zwijn' nog op de oude manier werd gehouden. Het kreeg van alles te eten, het vrat ook alles, was heel niet kieskeurig. Van zorgvuldig gecontroleerd varkensvoer was in die streken geen sprake. En het eten van varkensvlees bekwam mij daar slecht. Mijn tere, westers-georií«nteerde spijsverteringsorganen raakten van het varkensvlees dáar overstuur. En ik was totaal niet bevooroordeeld uit hoofde van religieuze overwegingen.
Samenvattend: de les was toen: - houd je aan de normen en waarden, die in jouw tijd algemeen gangbaar zijn; tóen was dat: kies reine en onreine dieren om je te profileren in het totaal verband van de mensen, waartussen je leeft. - en als die normen en waarden voorschrijven: er zijn reine en onreine dieren, kies die dan uit voor jouw volksbestaan; en dan is het onrein verklaren van het varken.... dat beest, waar altijd wat mee is ..,.vrij voor de hand liggend.
Overgebracht naar deze tijd, wil dit zeggen: - onderscheid je niet te zeer van je omgeving. Als daar algemeen geldende normen en waarden in zwang zijn, vertoon dan geen opvallend ander gedrag - Je bent al opvallend genoeg door je andere geestelijke inhoud - laten je normen en waarden zó zijn, dat ze ook een duidelijke, doordachte, diepere achtergrond hebben.
Zo kan deze Leviticustekst toch met vrucht naar deze tijd toe vertaald worden.
Hoe denk jij over homosexualiteit en lesbische liefde
Dag Excalibur,
Je stelde mij 'de vraag!'....de vraag, die merkwaardigerwijze nog nooit aan mij gesteld is in de 2½ jaar,. dat ik dit werk nu doe: "Ger...hoe denk jij over homosexualiteit en over lesbische liefde".
Exca...ik heb wel even moeten slikken. maar nu heb ik genoeg moed en -naar ik hoop ook- wijsheid verzameld om tot een antwoord te komen.
In Genesis 2 v 24 wordt een van die scheppingsordeningen gegeven, waarvan de bijbel zo vol staat: "Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen, en zij zullen tot éen vlees zijn".
Nergens wordt in de bijbel op goedkeurende wijze gesproken van een man, die sexueel contact heeft met een andere man of van een vrouw idem dito.
Homosexualiteit is niet volgens de door God bedoelde scheppingsorde. Maar het gaat niet aan om een homosexueel nu 'heel kort door de bocht' een zondaar te nooemen en allerlei woorden uit Leviticus enz enz op hem of haar los te laten.
laat mij een voorbeeld geven. Ik heb iemand gekend, die echt een fijne man is. Toen hij zijn levensverhaal aan mij vertelde, bleek daaruit, dat zijn homosexuele aanleg als volgt was begonnen; zijn vader had een bepaalde bedrijfsuitoefening en rekende erop, dat zijn zoon hem daarin zou opvolgen. Maar de jongen had totaal geen affiniteit met dat soort werk. Het was ruw en stevig werk en de jongen was helemaal niet ruw en 'stevig'. Hij was erg teerhartig en hij voelde zich in deze- overigens zeer keurige -bedrijfsuitoefening helemaal niet thuis. Dat leidde tot woorden: "Och...jij slappeling..." en tot een minderwaardigheidsgevoel. Daaruit zocht hij troost in vriendschap met andere teerhartige jongelingen. En voor hij er erg in had, was hij homo geworden.
Maar hij hield veel van de Heer en vond in een jaren durende strijd met hulp van Gods Geest de weg terug naar de door God gegeven richtlijn. Hij is later gelukkig getrouwd .
Uit deze geschiedenis zijn diverse gevolgtrekkingen te maken: - homosexualiteit is geen geaardheid , maar een gerichtheid. Het zit niet in de genen, maar in de omstandigheden. - een Amerikaanse hoogleraar, die het woord 'geaardheid' in allerlei wetgevingen inbracht, (middellijk door zijn adviezen), had later spijt en heeft onlangs een boek gepubliceerd met zeshonderd voorbeelden, dat bepaalde leefomstandigheden aan de homosexualiteit ten grondslag lagen. (Die man doet mij denken aan Darwin, die later allerlei herroepingen heeft gedaan over de door hem in het aanzijn geroepen 'evolutietheorie', maar die al evenmin de door hem opgeroepen storm kon bezweren). - in Romeinen 1 v 24 doelt Paulus hier ook al op, wanneer hij het woord 'Daarom ' gebruikt. Hij somt daar enkele van de vele gedachtengangen op, die kunnen leiden tot ontaardingen. (Overigens zullen wij Romeinen 1 v 24 - 27 met voorzichtigheid moeten behandelen en laat ik ze in deze posting nu verder rusten). - de zoëven door mij geschetste persoon was een 'kind van God' en onderging zijn homosexualiteit als een drukkende last. Toen hij hoorde van de doop in de Heilige Geest, verlangde hij daarnaar en ondervond in zijn 'gerichtheid' een slagboom om daartoe te geraken. Maar Gods Heilige Geest hielp hem zó, dat de slagboom verdween. Voor mensen, die zuchten onder deze gerichtheid, leidt dat tot deze les: strijd ertegen in de kracht van de Heilige Geest en je zult overwinnen.
Hierbij wilde ik het nu even laten Exca. Ik wacht de reacties af.
Je weet, dat over deze aangelegenheid veel meer is te zeggen, maar ik wil niet al mijn kruit in eenmaal verschieten. Ik wil nu eerst eens zien, "wie der Haase läuft", zoals de Zwitsers dat zo goed weten te zeggen.
