Verguis de fb vrienden niet
ze zijn soms betere psychologen, psychiaters, priesters of echtgenoten
op maat en op tijd voor de mens van nu
niets is voor eeuwig, ook dat niet, maar het zijn gezonde medicamentjes voor de ziel, zonder voorschrift, gratis en doeltreffend.
Sociale media
een begrip dat intussen wel degelijk de vlag is die de lading dekt.
We worden allemaal of toch bijna, heel erg bereikbaar voor de ander. Een positieve sociale wending in een verschralend samenleven. Al gaat het opdelen in kastjes ook op het digitale forum verder
jij bent mijn vriend, jij niet. Alhoewel
Dan rijst de vraag: wat is een vriend?
Een begrip dat volgens experten, veel aan betekenis inboet door die veralgemening.
Onbekende mensen die je via korte berichtjes meetrekken in het bad van het leven, je verbaal deelgenoot maken aan wat hen bezielt, zijn dat vrienden?
Daarvoor moet ik eerst eens heel diep graven in mijn perceptie van het begrip.
Een flash back die me terugvoert naar de speelplaats waar zowat alle vormen van menselijke psyche zich ontvouwt.
Vlotte kinderen waarvoor het spel primeert boven wie er meedoet en dan ook optimaal ontspannen, in schril contrast met enkelingen die niet functioneren in groep.
Dwingelandjes die anderen moeten bezitten, in tegenstelling tot natuurlijke leiders die met gemak de hele groep meetrekken. Trek het door naar de adolescentie en je hebt de muurbloempjes versie de populaire ieders vrienden
Kom eens mee op de speelplaats staan en observeer
Scholing is zoveel meer dan cijfers en letters
als idealistische leerkracht voelde het als morele plicht, kinderen en jonge mensen te confronteren met de uitdagingen en dito keuzes van het leven. Een eerste onder woorden gebracht contact met ieders sociale verantwoordelijkheid. In de veronderstelling niet gezien te worden in de massa joelend geweld, leer je zoveel over de ander
Als leerkracht paste ik geregeld om het strikte leerprogramma en de klas agenda slaafs te volgen, teneinde in te spelen op de situatie van het moment.
Een gladde plek, want er zijn er die genieten van oeverloos aanklagen en klagen zonder doel, zonder perspectief. Het is gewoon een bezigheid en in die tijd moeten ze niets anders doen
Zonder nochtans de impact van mijn calamiteiten voorrangsspoor te overschatten, vermoed ik stiekem dat, 40 jaar na datum, dat toch wel de lessen zijn die ze meedragen.
Een vermoeden dat dank zij de sociale media, me onder ogen komt
hier komen we elkaar terug tegen. Voor hen een verrassing
een oude juf
. Oud- leerlingen die gewoon zeggen dat mijn stempel op hun ziel staat
Kan men iets mooier bedenken?
Vrienden op fb. What s in a name? Een heel moeilijk te omschrijven begrip, ondanks het verzadigde ethernet met prachtige prenten en dito poëzie die het fenomeen in geuren en kleuren vorm geven
Gewoon on line zijn, volstaat om deelgenoot te kunnen worden aan wat velen in de greep houdt: eenzaamheid, vriendschap, meeleven, maar gelukkig ook mooie momenten, dankbaarheid.
Het verschil tussen de virtuele- en de reële wereld.
Nep, fulmineren kritiekasters. Dienstbetoon à la carte, repliceren de voorstanders. Feit is dat je niet MOET. Iemand zend een SOS uit, of steekt een vreugdevuurwerk af en je pikt het op of je roept het mee uit van verrukking
Comfortabel toch, voor beide kanten. Er worden niet echt potten gebroken als jij niet reageert
Pluspunt: de beschikbaarheid, vermoed ik. Tweerichtingsverkeer met een timer. Het hoeft niet eens simultaan te gebeuren. Je opent de rubriek à la tête du cliënt, waarbij je zelf de klant - koning bent. Een wezenlijk verschil met het telefoonverkeer, dat even goed bedoeld, vaak heel anders uitpakt.
Jij hebt tijd en zin en belt, de ander kan net in het heetste van de strijd of tussen twee vuren staan. Het moment is hier en nu. Wat heeft prioriteit? Nu even niet, verplaatst het probleem, want dan bepaal jij het moment dat de andere moet kiezen
Daar weet ik wel over mee te praten, met een echtgenoot die vaak aan de andere kant van de wereld leefde, met een dag tijdsverschil. Het verlangen, soms de noodzaak om elkaar even te horen, dat net door een telefoontje, in de kiem gesmoord wordt.
Zeker omdat enkel hij, mij kon bellen en daar zelfs soms een vliegtuig naar een buurland moest voor nemen. Het wachten op een belletje, was erger dan een enkelband
mobiel bellen was er nog niet bij
durfde ik buiten het verplichte school- en werkverkeer, de deur niet uit, om geen rinkel te missen
Kwam de verbinding uit het Zen Oosten uiteindelijk tot stand, ging de rinkel op het westelijk halfrond over, midden de drukte van een eenoudergezin met drie kinderen
gevolg: een afknapper aan beide kanten van de lijn.
Een brief, natuurlijk, die schrijf je rustiger, weeg je woorden af, en die geeft de juiste stemming van het moment weer
alleen krijgt de andere kant die brief minstens een paar dagen later in de bus
en het eventuele antwoordje is al helemaal niet meer bij de zaak
dit even ter illustratie
Met het internet tijdperk spelen tijd en afstand nauwelijks mee.
Made in China heeft het instrumentarium alvast toegankelijk gemaakt voor de massa. Intussen wordt het alsmaar kleiner en gesofisticeerder, de mogelijkheden quasi onbeperkt: horen, zien, zenden, ontvangen, maar ook massa
informatie
mobilisatie
desinformatie???
creativiteit
Terug naar de fb vrienden:
Mensen die met één klik s morgens iedereen groeten
in navolging van Marc (Paul) van Ostayen
gebeurt vaak niet eens meer met mensen die letterlijk tegen elkaar opbotsen.
In een inkomhall, op tram of bus, zelfs samen voor het rood licht
kan er zelden een knikje of een lachje af
Lichaamstaal en geuren worden door de ether voorlopig nog onder embargo gehouden in de ietwat irreële wereld, maar is dat de reden dat fb ongelukkig maakt, zoals een krant onlangs blokletterde?
Natuurlijk niet, de confrontatie met de reële kille werkelijkheid als je afgemeld bent, misschien wel. Maar on line is er veel goodwill
wordt er stof tot nadenken rondgestrooid, kan je in een discussie je zegje doen in jouw tempo, jouw taal
je wordt alvast de mond niet gesnoerd en wie speakers corner enkel als parkbezoeker beluistert, kan zijn mening vormen met de nuances waar hij uit zichzelf wellicht geen rekening mee zou houden.
Win- Win, denk ik dan. Tegengesproken worden zonder dat je frontaal aangevallen wordt, heeft zo zijn voordelen. Kan je er niet tegen, dan meld je af. Geen geruzie, geen harde woorden die je later moet betreuren. Geen gezichtsverlies, zelfs geen toegevingen... niet eens de strijd om het 'laatste woord'... een blogje apart waard, uit onze kindertijd, en geërfd door onze kinderen...
Wie geïrriteerd stelt dat je onmogelijk enkele tientallen, zelfs honderden vrienden kan hebben, is blijkbaar blijven hangen aan de betekenis van voor de technologische ®evolutie. Toen het die ene kompaan was waarmee je dat ene pijnlijke of heerlijke geheim deelde en die je daarvoor levenslange trouw zwoer. O wee, als het tij keerde, dan werd de vriend de vijand. Twee losers, dus.
Geef ons dan maar de mogelijkheid een hart onder de riem te steken van die fb vriend wiens berichtje onverwacht oplicht bij die andere slapeloze voor het oplichtend schermpje
mensen van goede wil die dan een vrachtje lasten en vreugden delen die respectievelijk misschien een beetje milderen of meerderen, of gewoon om even af te vragen
nog even voor het slapengaan
of ik geen enkel hert heb zeer gedaan,
geen ogen heb doen schreien,
geen weemoed op een wezen lei,
of ik aan liefdeloze mensen één woordeke van liefde zei
en voel ik in het huis mijns herten, dat ik één droefenis genas,
mijn armen heb gewonden rondom een hoofd dat eenzaam was
.
Dan voel ik op mijn minder jonge lippen,
Die goedheid lijk een avondzoen
t Is goed in t eigen hert te kijken
En zo zijn ogen toe te doen
Of uit dat ander 'avondliedeken' van dezelfde Alice Nahon, Roosjes favoriet,
Des avonds wordt de wereld kleener
En dichter alle ver verleên...
Die eenzaam zijn, worden alleener,
En die beminnen méér bijeen.
Respect voor fb vrienden, zelfs die voor één nacht
