Het subtiele spel met de 8, dat me nu al ruim de helft van 8 jaar in zijn ban heeft, in zoveel gedaantes als z8, kr8, pr8, m8 … zit vandaag extra in mijn moederv8… bij de start van zijn 9^de levensjaar.

Marnix, onze jongste kleinzoon kwam op 17 juli 2006 ons zo mooie gezin vervolledigen.Twee pr8ige dochtertjes bij ons Ann- Marie, en dan twee heerlijke prinsjes bij ons Roosje. Onze Chris had nog tijd genoeg en bovendien was de keuze bepaald moeilijk...

De moederlijke bezorgdheid van de meisjes, de stoere kunstjes van de jongetjes, het perfect leren omgaan met elkaar, elkaars gevoeligheden, eer en trots leren respecteren. Het voelde als perfect. 

Maar ieder huisje heeft zijn kruisje en zoals Eline op haar fb citeert: 

 Life isn't about waiting for the storm to pass, i☔
t's about learning to dance in the rain ☔

Hopelijk kan Marnix nu deze 9^de verjaardag vieren, temidden van zijn scoutsvriendjes op kamp met toegewijde akela’s, bewust van hun voorbeeldfunctie en ten volle beseffend dat ze het allerkostbaarste van zoveel families toevertrouwd kregen…

Wij denken al de hele dag aan hen allen en hopen dat avontuur en veiligheid, hand in hand gaan en hechte vriendschap het ganse samenzijn kleurt.

Voor onze jarige 'kapoen', wensen we met héél ons hart, de start van een pr8ig nieuw levensjaar, waarin hij gezond en gelukkig mag groeien in wijsheid, oprechtheid, eerlijkheid tot een jonge kerel die respect verdient. We zullen altijd voor hem klaar staan, zoals zijn mama het zo vurig smeekte. Dat we ons nu met heel veel wilskracht terzijde houden, is uit pure liefde, om hem met geen loyauteitsconflict op te zadelen. 

Hopelijk was het vandaag feest, geflankeerd en gesteund door zijn grote broer, temidden van een horde leuke welpen in een avontuurlijk bos en met een Akela die niet op de Burgerwolf lijkt…

Op de vleugels van de z8te zomerwind, sturen we onze liefste wensen over het Kanaal, hopend dat ze onze lievelingen bereiken.

Nauwelijks de reuze verjaardagskaart op de post of het angstzweet brak me uit, heb ik nu een gelukkige 8^ste of 9^de verjaardag geschreven… ik twijfel. Opa spot dan wel lief dat het misschien wel ‘jeugddementie’ is, maar dan van het soort dat niet over gaat…maar eender wat ik schreef, altijd met de beste bedoelingen...

In elk geval lieveling staken we de negen roze kaarsjeshouders op de taart, als a touch of Rose' en zoals je op de foto kan zien, hebben we het kaarsje niet aangestoken. Die eer is aan jou, zo gauw het kan, wanneer we al die gemiste feestjes samen over doen… inclusief cadeautjes uiteraard… 

We weten zeker dat vanavond een pr8ige ster aan de hemel schittert en een jarige 'kapoen' én zijn grote broer, zoet zullen dromen.

Geen moment zijn onze vier lievelingen uit onze ged8en. Een gevoel dat iedere rechtgeaarde grootouder niet enkel kent, maar er hopelijk ook naar handelt ... als voorbeeld aan de volgende generatie.

Bloed kruipt waar het niet gaan kan en we bidden dat ons geloof, hoop en liefde kr8ig en m8ig genoeg zijn om nooit op te geven, onrecht met recht te bestrijden.

Een scoutsbelofte die ooit ook de onze was en die we trouw blijven… 

Opa, oma, tante Amieke, peter Kris, Amélie en Eline en niet te vergeten Choukie...  die ook geduldig wacht op de kindjes ...