Liefdevolle oma's speuren de hemel af en vinden allemaal de mooiste ster...
"ik kon mijn jeugd daar niet doorbrengen, omdat iemand mijn vrede wegnam"...uit het lied van Jamala, onverwachte winnares van het Eurovisie- songfestival 2016...
Eigenlijk kijken we al jaren niet meer naar het liedjesfestival... geen negatief- geïnspireerde keuze, maar vaak niet passend in onze agenda's volgens het principe dat tijd een kwestie is van prioriteit... dat veel ruimte biedt aan alternatieven allerhande.
Maar de buitenkans gisteren om op VIP- plaatsen helemaal vooraan en zonder oordopjes, want een van op afstand bedienbaar volume, the European songcontest live te beleven, was een keuze ingegeven door 'Leve het leven'. En ja, ook 'onze' Laura slaagde er in, het ons weer te laten geloven.
Een hele ommezwaai, nadat we 's morgens met velen het verdriet deelden van een papa die met vier jonge kindjes, eentje zelfs nog met fopspeentje onafgebroken op zijn arm, afscheid moest nemen van hun moedige mama. Mijn hart brak zowat de herkenbare hoopvolle woorden van de oma te horen, die ook haar kleinkinderen plechtig beloofde om samen de meest schitterende ster aan de hemel te vinden... Ze zullen er veel vinden en de mooiste kiezen als duurzaam kompas, zoals alle andere mooisten dat ook zijn....
Vlijmscherpe herinneringen aan verdriet dat mensen enkel kunnen delen door elkaar nabij te zijn om blijvend te geloven en hopen dat liefde en tijd de trouwste bondgenoten zijn als opgeven geen optie is. De afdruk van de 4 kleine kinderhandjes op het gedachtenisprentje laat geen twijfel bestaan over de opdracht .
De verwarrende middag van mijmeren en opborrelende herinneringen, abrupt doorbroken door een calamiteit die directe actie vereiste, eindigde uiteindelijk voor het podium in Stockholm. Brood en spelen... opium voor het volk... the show must go on... verstand op nul, blik op oneindig... een resem definities voor 'entertainment'. Maar mispak u niet.
Afgaand op wat gisteren in HD de wereld werd ingestuurd, bewijst het big business- gehalte van amusement. Schril contrast met een totaal ander reëel wereldbeeld waar schuldbergen, armoede- kraters, meedogenloze rivalen, verwoeste steden kleurloos afsteken tegen de illusie van wat hier schittert. Van de hartjes en kushandjes die de wereld moeten rondgaan.
De meest frisse inzending waarvan we zonder muzikaal te oordelen genoten van haar wervelende verschijning, mooi gevormde strakke billetjes, een exemplaar uit de tango van Toon Hermans. Knap en schier moeiteloos zet 'onze' Laura twee hagelwitte sneakers aan het dansen en verdiende beslist de hoofdprijs voor jeugdig vrolijk en perfect synchrone schwung.
Of het Eurovisie Songfestival de weiden, of de festivalweiden het Songfestival bevruchten, de retorische vraag van de kip en het ei... Alleszins qua techniciteit moeten ze niet voor mekaar onderdoen. Dat deze inside songcontest de ijsheiligen met gemak trotseert, sluit wel het genot van de gegeerde modderbaden op de festivalweide uit. Het is maar hoe je 't bekijkt.
Alleszins lijkt er geen limiet te staan op de creativiteit van de IT- specialisten om de fata morgana projectoren te voeden. Zo verandert de 'walk on water' in een vuurzee en breekt het heelal open en vliegen we tussen de sterren... een onzichtbare "one small step for the artist, one giant leap for the show". Is de virtuele wereld maakbaar... moeten we misschien voorbeelden simuleren om ook de échte brandjes aan te pakken? Knopje omdraaien en vuur in Canada geblust, staakt het vuren bestendigd en belagers 'bevriezen' tot ze afgekoeld zijn...
Ach. Is de wil er, het vlees blijft zwak.
De verplichte politieke neutraliteit opgenomen in het Eurovisie songfestival reglement kon nooit verhinderen dat er allianties waren, verbloemde versie voor vriendjespolitiek, die vaak het kwalitatief betere werk in de weg stonden. Buurlanden die elkaar schatplichtig maakten of net niet... Sleutelen aan het systeem zouden objectieve criteria moeten kunnen garanderen. Dat vraagt om experten, de vakjury genoemd. Die zouden deze keer, in een overigens onberispelijk georchestreerd scenario, als eersten hun appreciatie in punten uitdrukken.
Dat die uitslag op het scorebord na de stemming door de volksjury onderuit zou gehaald worden, verraste voor- en tegenstander.
Als televoting een gecontroleerd en niet manipuleerbaar instrument is, dan kan het dooreen geschud scorebord alleen maar aangeven dat de vox populi iets anders dan 'show' oppikte. Ondanks het verwijt van politieke desinteresse bij de burgers, stuurde net die burger, een politiek signaal de wereld in. Een merkwaardig fenomeen, voer voor onderzoekers. Het zij zo...
Al won niet het mooiste lied, niet de meest spetterende act, heb ik te beperkte kennis van de redenen van verdeeldheid rond dit onderwerp in Oekraïne zelf... om een gefundeerd standpunt in te nemen, wat ook geen toegevoegde waarde zou betekenen.
De enige reden waarom de onverwachte kaapster uit Oekraïne een extra punt van mij krijgt, is omdat de gesmoorde stem van haar (over)oma 72 jaar na datum, eindelijk gehoord wordt.
Een hart onder de riem voor deze oma en haar credo dat opgeven géén optie is... al zet dergelijke wachttijd aan tot een tandje bijsteken ... want dat ene zinnetje uit Jamala's lied mag geen enkel kind nog overkomen.
