Mijn zevende dag...
Het is zondag, welkom bij mijn 7de dag
De geur van vers afgebakken ciabattas zou kunnen omschreven worden als een alternatief voor de ontbrekende Italiaans lente, bij de start van een wielerwedstrijd die naam niet waardig Gelukkig heb ik een mand herstelwerk, zodat ik niet HOEF te volgen als straks het vel van de beren aan het asfalt kleeft
Even kan ik een lachje nauwelijks onderdrukken, bij de herinnering aan de ten hemel geheven blik van ons Moeke als Vake met zn schoonzonen én een slechte smoes op familiedag naar de TV- kamer ontsnapten als er koers was... en ze niet zelf het zeemvellen broekje aantrokken en de Kempen infietsten.
De eerste golf lentewerk in de tuin, vorige week onbarmhartig onder een nieuwe laag wit bedolven, kan toch het geloof in lente niet aantasten. Het vroege en late vogelgekwebbel bewijst dat het pleit definitief gewonnen is. Het is een kwestie van tijd zoals zoveel in het leven trouwens
Op televisie wordt door een katholiek kransje rond de tafel of wat daar voor doorgaat een boompje opgezet over het Italiaanse weekje dat deze keer eens niet door een of andere kok wordt bereid.
Witte rook uit de ambulante schouw van de Sixtijnse kapel kondigde de 266ste nieuwe Vaticaanse lente aan en het bewijs dat die niet leeftijdsgebonden is en oude kardinaaltjes niet noodzakelijk voorspelbaar zijn Dat opent naast perspectief ook Thomasgedrag ;-)
Geen pausin, geen jongeman dàt had pas een wonder geweest. Want zonder oneerbiedig te zijn, kan er maar uit de zak komen, wat er insteekt. Zelfs als je goed geschud hebt Tot nader order geen quota in de kerktorens. Het monkellachje van Rik Torfs spreekt boekdelen. Instinctief en met sympathie denk ik aan Zacheüs in de vijgenboom.
Dont cry for me Argentina
Woensdag de 13de kwam er glamoureuzer nieuws uit dat immense Zuid- Amerikaanse land, dan de wekelijkse rondjes van dwaze moeders en grootmoeders op de Plaza de Mayo voor de casa Rosada Een kwart eeuw moed der wanhoop, die ik haast lijfelijk ervaar.
Drie op een rij, nu straks Maxima gekroond wordt tot Europese curiositeit, primus inter pares Messi als s werelds beste, elke bal doet scoren, en een Argentijn als paus de sleutels van het Vaticaan op zak heeft.
Na de collectieve verontwaardiging over de geheimen in de cenakels, the Borghias die als prestigieus op ons werden losgelaten, de herinneringen aan intriges die Dan Brown voorspiegelde zijn het geloof, de hoop en de liefde voor de instelling die Kerk heet, op een historisch laag- zoniet uitgedoofd pitje beland.
You never got a second chance to make that first impression daarover liet de nieuwe Petrus alvast de haan geen drie keer kraaien
'Paus Franciscus', kondigde Kardinaal Tauran aan toon en verwachting zijn gezet. Hij kiest openlijk voor de minsten onder de zijnen. Een verademing. Met de boodschap dat God blijft vergeven reken ik erop dat Hij ook repareert
Vreemd toch hoe ik na al die heisa op TV vorige nacht droomde dat de paus op zn eerste zondagsverschijning de tienduizenden op het Sint- Pietersplein in clercyman zou toespreken Nee, die witte gewaden in drie maten, met moiré band, de Prada slofjes... ze maken nog even de Paus, maar ook dat zal historisch patrimonium worden in een kerk die anders bedoeld is, mag ik hopen.
Ijzer breek je niet met handen vraag dat maar aan de 'dwaze' heldenmoeders van de Plaza de Mayo Opgeven is geen optie het is ook nog geen Mayo
