Beschouwingen bij de lijstduwer…

Een lijstduwer is de laatste kandidaat op een kieslijst.

En dat is op de lijst voor de nieuw te kiezen gemeenteraad van Antwerpen, inderdaad …

Wellicht de enige kandidaat die vÓÓr de stemmen uitgebracht zijn, écht zeker is van zijn zetel en waar men hem voorlopig althans ook niet uit krijgt…jammer, dat zou pas ‘n verkiezingsstunt zijn…

Intussen ruikt het hier naar drukinkt die walmt uit een stapel affiches, folders en een paar dozen omslagen voor verkiezingsdrukwerk…

Wil iemand een affiche aan het raam of een sticker voor de auto… aarzel niet … hem zichtbaar maken voor potentiële kiezers is de moeilijkste opdracht... wie hem kent en aan 't werk zag en ziet, weet het wel... al pakt hij er niet mee uit.  

De verkiezingsfoto's tonen mijn man op wielen ... niet iets waarmee hij te koop loopt. Betekenen die ‘beelden’ nu het einde van een tijdperk waarbij ik hem zo onzichtbaar mogelijk op de plaats ‘delict’ afleverde:… achter een katheder aan de universiteit, op het podium van een wereldcongres, aan tafel voor keiharde onderhandelingen met tegenvoeters, waar die verdomde dienstweigerende benen geen spelbrekers mochten zijn...  

En dan herinner ik me de woorden van ons Rose die haar vader, geconfronteerd met die vreselijke beperking, opbeurde door te stellen dat Roosevelt de Verenigde Staten wel wist te leiden vanuit een rolstoel… en derhalve opgeven geen optie was. Dan besef je als ouder dat woorden wekken, maar voorbeelden strekken...

Een politieke lijst duwen vergt kr8. Als die niet in de benen steekt, dan moet ze van hoger komen. En die is er in overvloed. Van deze Morel wordt verw8 om na een leven van werken en plicht, de opgedane kennis en ervaring in te zetten in de grootste stad van Vlaanderen, met 'a touch of Rose'.  Als wereldburger, met de dicipline van een reserve luitenant- kolonel, als man van zijn woord, maar ook als vader en een op handen gedragen opa...  zet N-VA een bekwame speler op het schaakbord van een multiculturele havenstad... en dat kan alleen elke Antwerpenaar ten goede komen.

Genoteerd op plaats 55, voorlopig nog zonder stip, vormt hij het sluitstuk van de N-VA lijst. Een stem voor de kop en de staart, verzekert de perfecte combinatie van jong en oud, droom en daad, weten en kunnen, geloven en hopen, durven en doen, maar allebei met 'a touch of Rose'...

Op markten, braderijen of café, zal je de lijstduwer waarschijnlijk niet tegen het lijf lopen…Van recepties in een rolstoel herinnert hij zich vooral handtassen die in zijn gezicht bengelen en zit hij met zijn neus letterlijk in andermans zaken…maar je voelt misschien wel zijn stille kr8 achter heel wat initiatieven die voor werk, zorg en innovatie moeten zorgen. Geen verkiezingsimago, maar gedrevenheid, kr8 en m8 die uitgaat van aanhoudende inzet, gebaseerd op kennis en ervaring, die verder reikt dan voordeur of achtertuin en gelouterd is door het leven zelf. 

Dat ons Roosje een beslissende rol heeft gespeeld in de beslissing van haar vader om ‘ja’ te zeggen op de vraag van Bart De Wever, lijdt geen twijfel. Of zich dat straks ook vertaalt in stemmen, is een open vraag, maar één ding is zeker: Ons Rose heeft gelijk gekregen. Wielen in plaats van benen doen niets af aan de kennis en ervaring die een cosmopolitische stad als Antwerpen nodig heeft om aan te kunnen wat komt… en die handschoen neemt haar vader nu op zodat haar werk kan verder gezet worden.

Bedenk, achter die zittende lijstduwer staat… jawel, ook wel de duwer van de rolstoel  aangepord door de kr8 van een engel en samen delen we het geloof, de hoop en liefde dat met een Morel in’t stad, verandering écht gestalte kan krijgen…  valse hoop bestaat niet... dat bewijzen is ook een opdracht voor  opa's...