21 juli,
In onze gelukkige kinderjaren, bestendigd in die van onze kinderen, was het feest van 21 juli, veel meer dan de nationale feestdag
. Voor ons wapperden de vlaggen, werd vuurwerk ontstoken en waren de festiviteiten alom er
voor de verjaardag van ons Moeke. De vele jaren met alle kleinkinderen samen in Brecht zijn van onschatbare waarde gebleken in de vorming en ontwikkeling van ieder van hen. Normen en waarden kennen en (h)erkennen, met kritiek omgaan, sociale vaardigheden, liefde voor de natuur
Het was er allemaal in overvloed. Een ongelooflijke leerschool. Geen wonder dat deskundigen zoveel belang hechten aan de rol van grootouders in het leven van kleinkinderen. In die liefdevolle omgeving, vierde de creativiteit dan ook hoge toppen en jaar na jaar pakten de kleinkinderen uit met origineler en toepasselijker feestmateriaal tegen die 21 ste juli. De opname in een heuse studio van een CD waarop ze samen een lied voor en over moeke zongen ligt hier als kostbaar bewijs in de bovenste lade van de muziekinstallatie. Hun live performance de dag zelf, na oeverloos samen repeteren
uitgedost in een verzameling outfits van de jarige zelf, was subliem. Op geen enkel festival kreeg een groep meer bisnummers af te werken als de kleinkinderen met die ene act. Zoete herinneringen om te koesteren.
Tijden evolueren, bewustwording krijgt een stem en met drie historici onder de kleinkinderen werden de zondagen het uitgelezen forum voor pittige discussies. Boeiend en verrijkend. Zeker als eentje een duidelijk politiek Vlaams profiel aankleeft. ;-)
Deze ongewone proloog om mijn gevoelens bij 21 juli anno 2013 te ventileren. Dynastie, koning
op zich al een voorbijgestreefd, ondemocratisch gegeven. Dat de plaats van een wieg garanties biedt voor specifieke capaciteiten van wie in die wieg ligt, kan je bezwaarlijk ernstig nemen. Akkoord, ook een democratisch systeem, met een verkozen opperhoofd biedt veel speelruimte om via marketing en al/dan niet loze beloftes, een kudde alsnog de dieperik in de leiden. En toch biedt een verkozen leider betere garanties. Je kan er immers terug van af geraken
ook al heeft een snoodaard cruciale wachttorens bemand met trouwe vazallen en toegangspoorten verzegeld of gebetoneerd, verschroeide aarde
Interesse- maar beter nog engagement in politiek lijkt me geen overbodige luxe, willen we de volgende generatie toekomstperspectief bieden
Velen zijn geroepen tot de lucratieve kant van leiderschap, weinigen willen de handen vuil maken en DOEN er ook iets mee
Zolang politiek status met privileges is en een soort opvolgrecht groeit
is het dynastie in de dynastie
;-) Vermoedelijk zijn cycli van vette en magere jaren nodig om bepaalde evenwichten te herstellen
handjes van graaiers op de rug te binden, hi hi
Koningschap als protocolaire functie? Kasteel, hofhouding, alles erop en eraan
voor een lintje knippen. Of vermaak voor 20 000 fans (de laatste 5000 kwamen er dan toch niet door om het Paleizenplein te satureren
.) die zich met evenveel gemak aan Astrid en den John zouden vergaapt hebben
Brood en spelen met als variante bloot en spelen
de geïmproviseerde voorbeeldfunctie als hapklaar fata morgana voor kwetsbare doelgroepen. Royals passen in het plaatje
Toen de dieren nog spraken kon men onze antecedenten bezweren dat God zélf het opperhoofd positioneerde
aanvaardbaar in een van kabel- en satelliet gespaard stukje regenwoud
maar onze Middeleeuwen liggen intussen al zon vijfhonderd jaar achter ons, toch? En wat die goddelijke inbreng betreft, beetje dieper graven leert dat in alle religies, aardse rijkdom eerder belemmerend werkt
vrouwen als bonus voor de chief, scoren altijd hoog, bij een geboren of verkozen exemplaar
Stel dat we straks het koningshuis financieren voor een louter protocolair bestaan, moeten we toch eens offertes vragen bij evenementen bureaus. Die kunnen voor elke specifieke aangelegenheid de meest geschikte en ge- update figurant casten? Van clown tot Duracell konijn, of een Hollandse blonde God in hermelijn
tot zelfs een kussende Pinocchio
Wie of wat wilde Philippe/Filip ons land nu voorhouden: een leider, koning, of een vijftig plusser met midlife syndroom, die de boon in de taart vond en kinderlijk blij de belofte aan Mathilde kon inlossen: het offer volbracht.
De vriendelijke koningsgezinde pers, je wordt niet zomaar geaccrediteerd prijst de bescheidenheid van de koningin zodat de koning kan schitteren. Schot voor open doel voor een eindejaarsconference
Feiten: a) gehuld in een veel te warme winterbruidige Natan-creatie
b) joekels van hoge hakken om niet onder de korenmaat te blijven, c) haar arm dominant over zijn schouder
of beschermend
je mag kiezen, d) de permanente rol van souffleuse : kom op, zeg het, je kan het, flink zijn, het is je gelukt
in t Frans vermoed ik zonder te liplezen
;-)
conclusie: bescheidenheid zodat de koning kon schitteren
Mon oeil. Zij is er helemaal klaar voor
En dan die plotse ongeremdheid, gelabeld als spontaniteit. Eerst rakelings langs elkaars wang, dan mét huidcontact tot overmoed, wellicht na een paar glazen bubbels zijn lippen in de juiste stand brachten
Zelfs Mathilde schrok zichtbaar van zoveel ongekende en onvermoede
ontstuimigheid
Wat een kroning zelfs zonder kroon, met een man vermag
Nu al gegroeid in zijn rol
erg vermoeiend, maar gelukkig lonkte een vakantie weg uit dat dierbaar, mooi België
Dat de verzamelde fans voor de koning van Brussel en het toeristisch gewest
wachtten op de kus zegt alles over wat van een koning verwacht wordt.
Terwijl ik dit blogje schrijf, moet ik echt even inconsequent reageren op koninklijk nieuws uit Londen. Het prinsje dat ook zijn mama veel te vroeg verloor, heeft nu zelf een zoontje, met de prachtige tweede naam Alexander
Het voelt als balsem op mijn moederhart en herinnert aan de vergelijkingen die opdoken toen een Rozenmoeder van twee prinsjes overleed... vertederd merk ik hoe subtiel William zijn overleden mama betrekt bij de cruciale momenten in zijn leven: Diana's verlovingsring, een nopjesjurk zoals toen ze haar eerstgeborene toonde
en nu die tweede naam, die zoveel moois oproept... een mooie hommage jongen... het is zeker ook daarboven feest met gepaste vibes van een super DJ 
.
Misschien verwondert deze wat andere toon op mijn blogje. Beschouw het als een voorzichtig herwinnen van mijn strijdlust met het oog op de toekomst van uw en onze kleinkinderen
Ik probeer niet te blijven hangen in dat alles verterende verdriet. Wetende dat maar een heel kleine fractie van het vele verdriet hier en in de wereld ons treft
ben ik moed en volharding verplicht aan wie zich aan me optrekt
Geloof, hoop en liefde. Peace, love and happiness... Ik doe mijn best...
Daarom is het goed elkaar hier te treffen en met elkaar te delen
omdat communicatie het begin is van elke verstandhouding
als opgeven géén optie is.
