Opa jarig kroon, taart, iedereen samen dat heet feest.
Zingen van lang zal hij leven bij grootouders worden de jaartjes kostbaarder En dit weekend was het zover. Van 9 tot 18h, de 9 uurtjes per maand met zijn kleinzonen, zouden heel feestelijk zijn, met de hele familie samen en dus ook Amélie, Eline, Ewout, Laura, Emma een speciale dag.
Met kersverse pistoleetjes, roze drinkyoghurt, chocomelk en het traditionele surprise eitje op de kinderborden, werd het na 9 uur. Verkeer kan wel eens roet in t eten strooien, maar tussen Schoten en Merksem is dat op een zondagochtend alleen mogelijk als er iets gebeurd zou zijn. Om half tien sturen we een sms-je met die vraag en stellen voor eventueel de jongens zelf te gaan halen.
Daarop een sms terug: Youve got mail
Zondagmorgen en familiefeest, staat de computer op non- actief. Zon engelstalige boodschap klinkt dan ook bijzonder onheilspellend en we starten meteen de PC op. En de meester- manipulator slaat weer toe: "Uw voortdurend gestook, recent ook opnieuw in de media heeft tot gevolg dat Alexander en Marnix niet naar jullie willen komen. Ondanks mijn pogingen om dit wel te laten doorgaan."
Correctie:Drie jaar getreiter in een vechtscheiding en intussen bijna 3 jaar na het overlijden van Roosje, hebben we naar aanleiding van Allerheiligen inderdaad een interview toegestaan in Story. Noem het een hartverscheurende roep om een justitie die rechtvaardigheid nastreeft.
Twee jonge kinderen die hun mama verliezen, worden door de man die zich vader mag noemen, ook nog eens hun plaats binnen de vertrouwde familie afgenomen op listige en onmeedogenloze wijze. Alle pogingen ten spijt, en vermits hij enkel met gelijken wil praten, viel Dr. Ann- Marie die bedenkelijke eer te beurt. Ondanks alle goodwill, zeg maar zijn eisen te nemen of te laten, blijft hij de kinderen misbruiken. Elke psycholoog met een beetje ervaring in narcisme, doorziet welke schade de mail moet aanbrengen.
Niet 'hij', maar 'de kinderen' willen niet meer naar opa en oma komen, hij heeft pogingen ondernomen
Het moetpijn doen, dus moeten het de kinderen zelf zijn, die ons verloochenen. Laat dat nu juist de manipulatie zijn, al werkt hij niet meer als cardioloog, hij weet hoe een hart te breken.
Die kinderen hebben om te beginnen geen afsprakenkalender. Kinderen kopen geen Story en de tekst is al evenmin op kindermaat geschreven. Bovendien er is een vonnis dat 9 uren per maand contact met de familie van mama aangeeft. Opnieuw negeert hij het, zelfde streek als een jaar geleden toen hij het vonnis van één weekend per maand overtrad en we een POS- dossier werden, waarin de familie van een overleden ouder, geen partij is . En hij schuift het in de schoenen van de kinderen. Zij willen niet 7 en 9 jaar willen niet. Dan ga je als ouder toch uitleggen waarom opa en oma belangrijk zijn ouderlijk gezag en opvoedingsplicht.
Als je kinderen manipuleert en 30 dagen lang indoctrineert dat de familie van Marie-Rose Morel -want zo noemen zij ons als ze vertellen- slecht is, en de kinderen komen hem na die ene zondag vertellen van een fijne dag, dan is dat olie op het vuur blijkbaar.
Opa die jarig is. De kroon heeft hij niet opgezet. Staat ook niet als je gezicht grauw ziet van verdriet. De taarten waren er wel én lekker. En ook aan liefde geen gebrek. Hun cadeautje dat nonkel Bak achter de hand had, gaf hij dan maar zelf in hun naam. Opvoeding heeft veel facetten en jong geleerd is oud gedaan.
Telkens en dat is dus één dag van 9 uurtjes per maand- als het aanpassingsmoment verstreken was, genoten de kinderen met volle teugen van de liefdevolle en stressloze sfeer, de geheime club met de twee nichtjes en alle leuks dat hier te beleven valt. Een half uurtje voor we ze terug naar de Valkenlaan brengen, bereiden we hen daar rustig op voor. Het speelgoed dat hier van hen blijft, wordt netjes terug in hun persoonlijke koffer opgeborgen tot de volgende keer. We nemen ook rustig de tijd om van de overgang geen bruusk moment te maken. Dat ze nu thuis ook zo lief moeten zijn en goed hun best doen op school, goals maken in het voetbal de pijnlijke vraag om nog eens te mogen blijven logeren zoals vroeger, wordt steeds in een belofte omgezet dat ze het papa mogen vragen en we niets liever willen. We willen geen pijn om het afscheid, want het gaat om hun evenwicht, dat ze telkens weer een dagje terugvonden. Altijd vertrekken ze met een prettig vooruitzicht en hopen we de vijandigheid van de aankomst te hebben gecompenseerd. Maar wat als de afbraak al meteen terug aanvangt...
Youve got mail, doet ons heel hard denken aan de uitdrukking Youve seen nothing yet
en dit tafereeltje bij het afscheid is écht... Eline troost Alexander met de belofte van volgende keer terug...
Allerheiligen : Waar hemel en aarde elkaar raken .
Begraven worden in dat kerkje aan het water -de wens van onze Chris zelf- was het idyllisch gelegen kerkje Onze-Lieve-Vrouw- Koningin in Schoten op een boogscheut van ons Roosjes Wouwersnestje
De vreemde timing voor zijn uitvaart die menigeen die vrijdagavond in juni in de chaotische avondspits tot wanhoop dreef, kwam er omdat het feestelijk huwelijk van een vriend op zaterdag, en niet bij de deur, niet in het gedrang zou komen.
Dat huwelijk was immers in tegenstelling tot deze 'door niemand ook maar vermoede 'uitvaart, wél lang van tevoren gepland.
Voorafgegaan door de saxofonist met een door merg en been snijdend Misty , werd onze Chris die vrijdagavond tot voor hetzelfde altaar gedragen, als waar we vanmorgen samen met de families van 31 andere overleden geliefden, het speciaal herdenkingsmoment voor Allerheiligen beleefden. Onze Chris weliswaar als jongste, met een betreurenswaardige voorsprong van bijna 20 jaar
31 kruisjes en een kaars voor ieder van hen stonden opgesteld voor het altaar, zoals daar amper 4 maanden geleden, de kist met het lichaam van onze zoon voor de laatste keer tussen ons in stond. Hoe hard ik ook mijn best deed, verzet tegen mijn tranen was hopeloos.
Allerheiligen. In mijn herinnering vooral de ellenlange litanie die afgedreund wordt en scanderend vervolledigd met het monotone bid voor ons De verhelderende tekst op het misblaadje gaf me er een meer verfrissende kijk op en wil ik graag met u delen ter overweging:
Heiligen zijn gestalten die laten zien hoe een mens bedoeld is. Hoe een mens naar zijn beste vermogens kan zijn. In die zin vergezellen de heiligen ons op de weg omdat er tussen hen en ons een lotsverbondenheid bestaat: ons beider (nood)lot is dat we zelf nimmer in staat zullen zijn om te zijn wie we misschien hadden kunnen zijn, of om te zien wie wij werkelijk zijn in de beleving van anderen. Daarmee blijft onze eigen heiligheid voor ons een verborgenheid, een mysterie. We kunnen slechts hopen dat onze namen niet verloren gaan, en dat we herinnerd worden als dragers van het beste dat er in ons leven verborgen aanwezig was.
Een aanvaardbare denkpiste.
Kippenvelmoment, wanneer de namen van elk van de 31 mensen die sinds de vorige Allerheiligenviering overleden, werden genoemd en voor elk van hen bij het kruisje een kaars werd ontstoken. 4 rijen met elk 8 kaarsen, die het licht ontleenden aan de Paarskaars, symboliseerden voor mij de k8 van 8, waarmee we het afscheid van ons Roosje probeerden een plaats te geven in ons leven. Kijkend in de gloed van de dansende vlammetjes leek het of onze kinderen lichtend voor ons stonden, als 'de zon die altijd weer opkomt uit de ondergrond' voelden we hen even heel intens nabij. De kaars kwam mee naar huis en als we op zoek zijn naar een lichtpuntje, zullen we haar heel zuinig even ontsteken en het gewijde moment terug binnenhalen.
De twee blonde misdienaartjes waarmee we de ganse dienst oog in oog stonden, vulden mijn hart met liefde en mijn ogen met tranen. Het had allemaal zo mooi kunnen zijn. Heel lief kwamen ze dan ook dag zeggen als klasgenootjes van onze kleinzonen voor die van school veranderden. En de knuffel was gemeend
Later als ik dood zal zijn, dan zal ik alles weten Tot dan gaan we samen verder in geloof, hoop en liefde. Voortaan 'met aandrang' gekruid met dat onontbeerlijke scheutje happiness dat onze junior naliet. Dat hebben we na de viering niet bij woorden gelaten, maar omgezet in daden. Onze reservatie in het rustgevend idyllisch kader van het Hofke van Bazel bleek een super idee. Genieten in het beste gezelschap dat we ons op deze dag konden dromen, niet alleen van een culinair hoogstandje, maar ook van een meer dan inspirerende kennismaking met boeiende mensen. Het leven zit vol verrassingen en niet alleen betreurenswaardige Gelukkig maar, want opgeven is géén optie
De Herfst blaast op den horen en t wierookt in het hout, ..
doch alle schoonheid zal verdwijnen, want alle schoonheid is slechts droom, ..
Een ganzendriehoek in de luchten, nu komt de wintertijd.
Felix Timmermans
Vreemd hoe verplichte parate kennis van weleer, sluimerend in ons onderbewustzijn, perfect weet wanneer op te borrelen. In de herfst van het eigen leven staat enerzijds de weelde van het pakket schakeringen van elke kleur in de laatavondzon, symbool voor vele intens beleefde vreugden. Bij diezelfde herfstcollectie, maar dan met storm en regen, waait weemoed binnen en getuigt van striemend verdriet. Als blad en vrucht in snelvaart afknappen en de kale koude winter oprukt, koesteren we het geloof en de hoop van vernieuwing, op elke tak geënt Perpetuum mobile
Allerheiligen en Allerzielen: jaarlijkse retrospectieven panoramische terugblik om vooruit te kijken. Eens de litanie van alle heiligen Allerheiligen- voorbij, volgt intiemer na het orgel, de stille hulde van de harp.. Allerzielen. Alle®zielen, het feest van geliefden over de eeuwen heen, vaak 'only known but to God' Elk van hen ooit oorzaak en gevolg en zelf bron van diep geluk en immens verdriet voorlopers van alle volgenden want alle leven is altijd en ontegensprekelijk tijdelijk.
Met twee eenvoudige koud stalen urnen midden de fotogalerij, blijven ons Roosje en onze Chris midden onder ons in hun ouderlijke thuis. Is de liefde die hen droeg, koesterde en moest loslaten, nog altijd intens en heel nabij.
Meer dan met bloemen, kaarsen, wierook en tranen, houden geloof, hoop en liefde en in de variante met kleine, maar niet onbelangrijke nuance, peace love and 'happiness', hun aanwezigheid levend.
Ervaren dat ze elk met hun eigengereide strijd tegen onrecht over de dood heen, voor anderen bron van kracht kunnen zijn, vervult ons met dankbaarheid en sterkt ons, niet op te geven om rechtdoor te blijven gaan.
De roep om een rechtvaardiger rechtspraak, klinkt steeds luider. En ook kunst en cultuur, traditionele appetizers voor een breed maatschappelijk debat, werpen zich in de strijd.
Het vonnis, De Ridder actuele eigen Vlaamse producties die de vinger op de wond leggen, houden een niet verholen waarschuwing in voor de gevolgen van een justitie die faalt. Zolang nog enig respect kan overeind blijven, is het recht in eigen hand nemen, geen optie. Een verpletterende verantwoordelijkheid voor wie recht moet spreken. Laat ook deze bezinningsdagen hen inspireren om te leren zien met hun hart.
In perspectief bekeken, is het leven slechts een doorn in het oog van de eeuwigheid.
Al- dan niet geloven in hemel of hel verandert niets aan die ene zekerheid, dat het finale laatste woord Gerechtigheid zal zijn. Geen kleed of toga, goud noch geld, gepretendeerde macht of suprematie blijft overeind als stof tot stof is weergekeerd.
Dat is, over de geneugten van een herfstvakantie heen, de ware toedracht van Allerheiligen die we zullen beleven met a touch of Rose en a sound of Chris.
Iemand het zwijgen opleggen: synoniem voor vermoorden
Terwijl de overheid enorme budgetten investeert
-om mensen aan de praat te krijgen,
-niet de andere kant op te kijken als iets fout loopt,
-pesten aan te pakken,
-misbruik niet in de doofpot te stoppen,
Maar vooral en al zeker niet als er kinderen in het spel zijn want vanzelf gaat het niet over... zegt de kostelijke tv- spot.
Tal van overheidscampagnes, bedoeld om mensen te sensibiliseren misbruiken van alle slag aan te kaarten, blijken nog steeds meer propagandistisch dan effectief te zijn.
Zolang wiens brood men eet, diens taal men spreekt, klokkenluiders moet ontmoedigen, blijft het potje gedekt en tieren wantoestanden ongestoord verder.
Met massas begrip en steun van professionals die de pijnpunten binnen justitie zeer goed kennen, maar ook van vele honderden gewone mensen in vergelijkbare onrechtvaardige situaties, hebben we geen andere weg dan onze nek uitsteken om de rechten van de kinderen van een overleden moeder te vrijwaren. Hopelijk overleven we tot Roosjes zonen groot genoeg zijn om niet langer opgedrongen te krijgen wat ze moeten denken, maar we hen nog kunnen meegeven hoe je eerlijk leert denken. Het is een strijd die niet eens zou moeten gevoerd worden als het belang van kinderen zou primeren. Wat is er leuker dan die veilige plek die zelfs van voor je geboorte voor je bestemd is in het hart van je grootouders, in het veilige familienestje
Het is dé reden waarom onze familie na 10 maanden morele gevangenschap opgelegd door de jeugdrechter nu toch uitbreekt in het Story- interview rond Allerheiligen en het witgekalkte graf van verontwaardiging openbreekt
Altijd maar weer de aanvallen van een vader en de stiefmoeder op de overleden mama van twee jonge kinderen, afdoen als vergissing, niet goed gehoord, verkeerd begrepen is geen optie meer en is de waarheid geweld aandoen. In onverbloemde taal is dat liegen. We zijn de incubatietijd voorbij die elke manipulator zichzelf toebedeelt alvorens het masker dan toch valt. In Nederland is het gevallen, hier duurt alles wat langer.
Tijd zou er niet toe doen, mocht het om materieel recht gaan. Maar hier staan twee jonge, erg beïnvloedbare en gekwetste kinderen terecht, die spontaan en niet geïndoctrineerd loyaal moeten kunnen zijn. Hun ganse leven dragen ze de sporen mee van die kind- en jeugdjaren. Minstens de helft van hun genetisch materiaal vormt mee de basis van tot wie ze kunnen uitgroeien. Dat in de kiem smoren, is een misdaad tegen de menselijkheid.
Geen enkele menselijke instelling is perfect en ook elk geval is anders. Dat impliceert dat een rechter nauwgezet en goed geïnformeerd moet zijn en over een flinke portie psychologisch doorzicht moet beschikken. Weten begint bij opzoeken en daar is ook het verleden deel van.
Justitie is de instelling die bemiddelt in conflict en sanctioneert bij niet naleven van afspraken.
Roosjes smeekbede haar kinderen te behoeden voor eenzijdige beïnvloeding, wordt hoe langer hoe duidelijker een hartverscheurende schreeuw van een ervaringsdeskundige vrouw.
We beseffen dat we niet de enige grootouders zijn die hun kleinkinderen zoveel meer te bieden hebben dan wat we hen kunnen geven. Als beide ouders leven is het de verantwoordelijkheid van elk van hen om normen en waarden naar familie, grootouders en alles wat daarbij hoort, te leren respecteren. valt een van beiden weg, dan is er gelukkig nog de familie waarin de kinderen hun geliefde plaats hebben en zichzelf terugvinden.
Dat geloof, die hoop en vooral die oneindige liefde bezielt ons om de krachten te bundelen van mensen die niet langer willen aanvaarden dat recht voorbijgaat aan rechtvaardigheid.
Achter de inhoud van de Story van deze week staan we met heel ons gezin, de titel is voor rekening van hun marketeers... maar hoe breder het draagvlak om dit kindermisbruik aan te kaarten, hoe groter de kans dat rechtvaardige rechters opstaan.
Spreken is zilver, zwijgen is goud
