Als vingeroefeningen in de pianolessen van weleer helpen de liedjes die ik hier aaneen rijg om " I wanna know what love is"...
Misschien ligt het wel aan de 1000 klassiekers van Radio 2, maar sinds 2de Kerstdag neemt nostalgie het geregeld van me over. De 1000 klassiekers van de grootste familie van Vlaanderen, brengt zoveel herinneringen terug tot leven. Het maakt droef, ja, maar ook dankbaar.
De bundeling van liedjes die de jaren 60, 70, 80, 90, 2000
tot vandaag kleuren, zijn als een tijdslijn, met klemtonen, die voor ieder van de vele luisteraars wellicht anders liggen
hoe ze voor mij klinken, wil ik best delen
Het vele werk dat deze tijd op me afstormt bij het vertrek van de uitwisselingsstudentjes naar hun eigen kerststal, wordt begeleid door muzikale herinneringen die me dragen, zelfs optillen
Als kind herinner ik me geen radiotonen, ik betwijfel of die ooit opstond, tenzij bij mijn grootouders voor den Tour en zondagavond voor de voetbaluitslagen
. Maar dat hadden we ook helemaal niet nodig, want als ons mama zong, was heel het huis vol vreugde . Ze had een erg mooie stem en of ze nu aan t koken of poetsen was, the white cliffs of Dover, de lichtjes van de Schelde en de Lieve Vrouwetoren, waren maar een paar klanken ver. Net als Madame Butterfly, the third man, Piafs Milord en zelfs Marlène
nee, niet de onzichtbare geliefde van Gert van Samson, wel die van de blauwe engel, op zoek naar
Sag mir wo die Blumen Sind
Als tieners met op onze kamer die mijn zus en ik deelden, een kanjer van een portatiefke, werden piraatzenders als Veronica, Radio Caroline, TF1
onze stiekeme maatjes
Elvis, Richard Anthony, Claude François, Peter Kraus en Connie Frobous, Freddy Quinn, Adamo
Met onze gebrekkige talenkennis kweelden we eerder phonetisch mee, vermoed ik.
Met Françoise Hardy deed de eerste melancholie haar intrede. Tous les garçons et les filles de mon âge se promènent dans la rue deux par deux
.mais moi je vais seule dans la rue , lâme en peine
et personne qui maime
We werden zo graag droevig op tombe la neige, tu ne viendras pas ce soir , al hadden we geen idee wie er dan wel had moeten doorkomen
viel er zelfs helemaal geen sneeuw
Geleidelijk aan werden de teugels een beetje gevierd. Kwam er ruimte om te verkennen
On demand' au papa s'il permet , et comme il se méfie des gourmets, il vous passe la muselière
Bob Dylan maakte ons spoorwijs, nog voor er windmolens verrezen: the answer was blowin in the wind
and John Denver was onze GPS: take me home, country roads, al was het me toen duidelijk dat même en chantant, je naurais pas le temps de visiter le monde entier.
Those were the days
Met haast elk van de 1000 klassiekers, wordt een stukje verleden even terug heden.
Ook de herinneringen aan onze 'ontluikende' dochters, daar gaat ze op de autoradio toen ik hen (veel te vroeg) aan een fuifje ging ophalen.
Overbezorgd noemden ze het, maar ik hoop dat ze het ervaarden als When I need you
ook toen you ve lost that loving feeling aan de orde was en ik hen een dosis power of love toediende, maar eerlijkheidshalve never promised a Rose garden. Nooit gaf ik op te benadrukken dat limportant c est la Rose was en ik glimlach bij de gedachte dat javais oublié que les roses sont roses en dat even without a reason why, I have to smile.
De meeste dromen zijn bedrog, maar weten dat You never walked alone is een troostende Memory. Er zijn geen tears in heaven mag ik hopen, want mijn lady in red, mijn petite fleur weet dat als de dag van toen, hou ik van haar, Roosje, mijn Roosje.
Il est 5 heures, Paris s éveille, je nai plus sommeil.» Op mijn PC- scherm kijk ik recht in je « bright eyes » en « I will always love you ». « Maintenant je sais » que c est ma vie, c est elle qui ma choisi ».« Im a dreamer, but Im not the only one »
Les vieux mariés
« zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder » en laat mi maar lopen langs de straten, op zoek naar de Roos
"mais les roses d' aujourd'hui sont artificielles'...
« If you dont know me by now, You will never, never know me
. »
