Koppen op Eén: met ‘leven na de dood’… 

leek wel een gelegenheidsprogramma uitgerekend de n8 voor 8 … Toegegeven, het was met een klein hartje dat we keken en luisterden naar mensen die vertrokken, maar onverrichter zake terugkeerden.

Heel even ervaren hoe het zal zijn, is een voorrecht, denk ik dan. Ingrijpend blijkbaar, die korte confrontatie met het hiernamaals met een grote impact op hun verdere leven van elke dag op aarde, zo getuigen ze.

Een glimp van daarboven krijgen… zelfs de meest geleerde "Koppen, XXXL" moeten het doen met wat ze horen zeggen. Geen enkel bewijs dat het er is, maar ook niet dat het er niet is….  Ervan uitgaan dat als je iets niet kent of snapt, het er dan ook niet is… is relatief simplistisch of eerder arrogant.  Natuurlijk is het spotje met Georges Clooney als Nespresso leverancier voor de hemel leuk bedacht, maar een portier die iemand terugstuurt omdat hij een levering vergat… onwaarschijnlijk tenzij we uitgaan van een corrupt portierke???   Nu ja, je zou kunnen stellen dat een piano die naar beneden dondert al even onwaarschijnlijk is… al moet ik dat nu toch wel even tegenspreken.…

Even tussendoor vertellen: het moet tussen 1968-‘72 geweest zijn, dat één van mijn oud-leerlingen muziek ging studeren en op zoek was naar een tweedehands piano. Nu wij het 'driemeisjeshuis' uit waren en de piano stom bleef, (ik droomde toen al van een vleugel) mocht hij van mijn ouders weg. De verhuis naar een van mijn oud-leerlingen voelde goed, hij was dus niet echt weg…zij zou hem nieuw leven inspelen. Al vernam ik jaren later dat het zover niet kwam, want bij een verhuis knapten de kabels en stortte het instrument naar beneden waar zijn laatste klanken op het voetpad uiteenspatten… Gelukkig was Clooney niet in de buurt...

Maar goed, de enige getuigenissen kwamen van mensen die ‘bijna’ dood waren. Duidelijke verhalen, die gelijkenissen vertonen al werden ze mijlenver van elkaar ervaren en opgetekend. Doch… deze mensen keerden niet terug uit het rijk der doden. Ze zagen de weg ernaar en voelden de atmosfeer. Misschien wel de aantrekkingskracht, in elk geval onthoud ik dat ze enorm veel liefde voelden, LIEFDE die je compleet opneemt. Heel anders dan liefde vol gebreken en tekortkomingen. Nee, volmaakte, pure liefde, ontdaan van alle schijn.

Maar, werd aangevuld, er zijn ook andere ervaringen, vreselijke angstaanjagende gevoelens…waar mensen dan weer liever niet over getuigen. Zou daarin dat ultieme moment van rechtvaardigheid schuilen? Zou dat een glimp zijn van het laatste oordeel? Dan hebben de bijna- doodervaringen met dergelijke consequenties een tweede kans om het tij te keren… dat zou mooi zijn, toch?

Het is en blijft gissen, het zal altijd tussen geloven en niet-geloven gaan, want WETEN doen alleen zij die de overkant bereikten. En laat me stellen dat ik geloof dat het er GOED is, niet zoals wij dat verstaan, want dan zouden alle strijdvaardige mensen terug willen om af te maken waar ze in geloofden en dan zouden ze het niet goed hebben, wegens die drang.

Nee, het is er wellicht GOED in de oneindige betekenis. Zonder dat tijd nog een rol speelt, want dat is iets menselijks. Daar is alles NU, is er geen plaats voor verdriet en pijn, want die rekenen in tijd….

Aan de overkant is geen onvolmaaktheid meer, niet naar ziel, noch lichaam. Dat lichaam is sterfelijk. De ziel is dat niet. En de ziel is wie je bent: goedheid, boosaardigheid, eerlijkheid, valsheid, armoede, geldzucht, liefde, haat, blijheid, wrok…

Die mix is het DNA van je ziel. Is je visum voor de overtocht. Toen Rose voor de wetenschap gestorven was en de verpleegster het raam opende om haar ziel te laten vertrekken, was dat een symbolisch hartverwarmend gebaar van troost, maar ook een gesloten raam houdt de ziel niet tegen. De dood heeft er geen pak op. Enkel mensen kunnen elkaar kwaad doen, waartegen nauwelijks kruid gewassen is. De grootste misdadigers kennen het best de wet… daarom waakt aan het eind van de rit, de Opperrechter… Het is de liefde die daar als wet gehanteerd wordt, die wellicht de bijna- doden zo heftig en intens konden voelen: het leven na de dood.

Ons Marie: Wat nu?????  dedeckermarie.blogspot.com

Nu ook Marie van drie in een slaap verzonken is waaruit ze niet meer ontwaakt, geloof ik vast dat aan de ander kant een mooie lieve engel die naar rozen geurt, jullie prinses zal opnemen in haar oneindige liefde voor haar eigen prinsen.

Er kan Marie nu niets meer gebeuren, niemand zal haar ooit kwaad, pijn of verdriet doen en wij bidden zeker vandaag dat de kr8 van 8 ook u m8 zal geven over het verdriet en de pijn.