Vele maandagen lang werd de week ingezet met een dagboekfragment van ons Roosje. Duizenden reacties vertellen ons dat mensen uitkeken naar de eerste dag van de week met een vleugje Rose ...
Voor wie "nu pas inschakelt", dit is het waar gebeurend verhaal waarin ik terecht kwam, toen we een studentenkot voor een van onze kinderen kochten. Hoe had ik kunnen weten dat het ons zo zou tekenen. Dat we na een leven van werken en plicht, niet ontspannend zouden genieten van een rustige oude dag... maar dat we op de bres zouden gaan staan voor dit "dorp in de stad", de verworven eretitel voor dit 118 wooneenheden tellende gebouw, hartje stad. Misschien een verhaal dat ook u kan aanzetten zelf iets te doen aan een uiteenvallende samenleving. Een weg terug is er niet
Wordt gerust mijn reisgezel in deze never ending story...met "a touch of Rose"...
De komst van 'fire lady' zullen we zeker geweten hebben. Een nette vrouw, beetje simpel, behoorlijk opdringerig en héél praatziek. Ze betrok een nette studio waar vier jaar eerder de dochter van de eigenaar haar universitaire studies had afgerond. Vader- eigenaar, erg opgezet met de verbeterende leefomstandigheden in het gebouw, was erg gemotiveerd daar positief aan mee te werken. Hij meldde ons verhuurd te hebben aan een propere vrouw alleen en vermoedde dat ze goed zou meewerken.
Dat bleek al heel vlug een beetje té goed te zijn.
Wonend aan de voorkant zat ze zowat permanent op vinkenslag om telkens ik binnenreed of de spreekwoordelijke sleutel in het slot stak, 'toevallig' ook in de gang te komen...
Altijd zeer bereidwillig vragend of ze iets kon doen? Poetsen, containers nakijken... we moesten het maar zeggen. We dankten voor het voorstel, maar verkozen liever wat afstand te houden. Intuïtie?...
We bevestigden dat voor het spreekwoordelijke eigen deurtje vegen al een formidabele medewerking was.
Een paar verdiepingen hoger woonde een andere, ietwat excentrieke vrouw, die iedereen onverlet liet. Misschien het feit dat ze ongeveer van dezelfde leeftijd waren, maar onze fire lady doopte haar tot haar beste vriendin ... amper 24 uren na de eerste kennismaking.
En ook een jong koppeltje, beiden een beetje verstandelijk gehandicapt, maar super lief en van goede wil, nam ze ook binnen de kortste keren onder haar zogenaamde vleugels.
Maar geen van de drie 'begenadigden' apprecieerde de opdringerigheid van de vrouw, wellicht gelieerd aan een hoge vorm van eenzaamheid. Te pas en te onpas stond ze bij de anderen aan de deur, wat hen na een korte tolerantie periode, teveel werd en probeerden afstand te nemen.
Misschien was dat de reden dat ze op andere aandachtspunten overschakelde. Het duurde even voor we de link beet hadden. Een brandende krant voor de deur van een van de contactweigeraars... een brandje in een papiermandje... telkens wonderbaarlijk ontdekt en vakkundig geblust door ... ja, hoor...
Het daaropvolgende tumult, het geloop, zelfs een keer de brandweer die in vol ornaat uitrukte, verdreef de saaie dagen...
Met haar speculaties van hoe, wie en waarom, had ze stof te over om andermaal luisterbereidheid op te wekken. Het leek alsof ze een hoofdrol speelde in een eigen gecreërd scenario.
Toen de verveling haar echter inspireerde om met viltstiften in lift en op studiodeuren haar scenario uit te werken en iedereen voor iedereen een beetje verdacht te maken
.hadden we haar door.
Ze werd betrapt en door haar moedige eigenaar op staande voet uitgezet.
Toen kwam aan het licht dat de brandjes intussen een soort handelsmerk waren.
Toen een ex- vriend haar zocht in de hoop nog een openstaande schuld te vorderen, werd veel duidelijk.
De man schudde meewarig het hoofd, dat ze nog steeds niet behandeld werd voor zon serieuze afwijking
Twee dagen nadat ze naar een flatje achter de hoek was verhuisd, was daar een onschuldig brandje in de gang
Haar meest bewonderenswaardige (!) stunt was toch wel dat ze de politie per combi een keer wist te overhalen haar hondje terug te halen bij de dieven. Nochtans had ze kort tevoren nog verteld het diertje te hebben weggegeven (terwille van het verbod op huisdieren)
Kan me voorstellen hoe die brave zielen zich, zich over haar huisdiertje ontfermend, zullen gevoeld hebben
Telkens ik iets hoor over een brandje in een flatgebouw
Dat we ook echt een keer prijs hadden
vertel ik in een van de volgende afleveringen. Voor alle duidelijkheid: onze fire lady was in geen buurten te bekennen
