Vele maandagen lang werd de week ingezet met een dagboekfragment van ons Roosje. Duizenden reacties vertellen ons dat mensen uitkeken naar de eerste dag van de week met een vleugje Rose ...
Voor wie "nu pas inschakelt", dit is het waar gebeurend verhaal waarin ik terecht kwam, toen we een studentenkot voor een van onze kinderen kochten. Hoe had ik kunnen weten dat het ons zo zou tekenen. Dat we na een leven van werken en plicht, niet ontspannend zouden genieten van een rustige oude dag... maar dat we op de bres zouden gaan staan voor dit "dorp in de stad", de verworven eretitel voor dit 118 wooneenheden tellende gebouw, hartje stad. Misschien een verhaal dat ook u kan aanzetten zelf iets te doen aan een uiteenvallende samenleving. Een weg terug is er niet.
Wordt gerust mijn reisgezel in deze never ending story...met "a touch of Rose"...
Dorp in de stad : "op stap".... 
Op een van mijn dagelijkse ritjes naar de Italiëlei in de zomer van 2007, hoorde ik op de autoradio een oproep voor dorp op stap. Een wedstrijd, georganiseerd door de Minister van Cultuur en het Festival van Vlaanderen Brussel, waarbij 6 Vlaamse dorpen kans maakten op een citytrip naar de hoofdstad. Een totaalconcept waar naast een klassiek concert in het Paleis voor Schone Kunsten (PSK) ook een gegidste wandeling door Brussel gratis aangeboden werd aan alle bewoners van de winnende dorpen.
En ik droomde al meteen weg bij de zalige gedachte, met zn allen op citytrip naar Brussel. Een echte buitenkans.
Eens thuis, kroop ik in mijn pen en formuleerde in een A4-tje mijn beweegredenen om ons dorp in de stad in te schrijven voor dorp op stap, overtuigd dat we perfect matchten als doelgroep met het concept.
Zoals ook voor kleinere gemeenten de drempel naar grote culturele evenementen vaak net iets te hoog ligt, was dit aanbod, de combinatie cultuur en ontspanning op maat gesneden voor ons mini dorp. En bovendien een buitenkans een brok Vlaamse cultuur mee te geven met onze buitenlandse studenten.
Toen het A4-tje met onze kandidatuur eindelijk na schrijven en schrappen en herschrijven, vertrokken was, hoorde ik weken niets en ging het eigenlijk ook uit mijn gedachten.
Tot eind augustus een telefoontje van de organisatie kwam dat ons dorp de selectie van drie dorpen per provincie had overleefd
wegens zo uniek en origineel
Heerlijk.
Maar we waren er nog niet. Die drie per provincie moesten dan onderling nog het pleit beslechten door het verzamelen van sms- en. Gelukkig in verhouding tot hun aantal bewoners
dus werd iedereen gemobiliseerd om een sms-je voor Centerbuilding te versturen, wat tot een heuse kettingreactie leidde.
En zo werden we het kleinste van de zes dorpen, samen met Oetingen, Kwaremont, Ramskapelle, Dorne en Heffen dat op 11 november 2007 in Brussel werd verwacht.
Samen met mevrouw Schoepen ging ik naar de voorbereidende vergadering waar de andere geselecteerde vertegenwoordigers het over hun gemeentebestuur hadden, over manifestaties op hun marktplein en 'grote aantallen'
een heel aparte ervaring, wij met ons mini- dorp, maar wel met zoveel nationaliteiten.
Toen was het natuurlijk zaak, alle inwoners van ons dorp te bereiken en te motiveren...niet aan de zijlijn te blijven staan, maar deel te nemen.
Voor de eigenlijke trip naar Brussel werd elk dorp vergast op een concert op hun marktplein. Bedoeling was de mensen uit hun huizen te halen, ze samen te brengen en zo de sociale cohesie van de leefgemeenschap te bevorderen. Voor Centerbuilding een dagelijkse uitdaging waar we al jaren aan werkten, alleen
een marktplein was niet zo evident ...
Maar het Festival van Vlaanderen, dat zijn 50ste verjaardag vierde, bedacht voor ons dorp, een origineel concert op zondagmorgen 29 september IN het gebouw. Vier muzikanten van Blindman Sax flaneerden met hun instrumenten over de 8 verdiepingen en vulden het hele huis met prachtige klanken. 
Wapenstilstand, 11 november was het dan zover. Om 9 uur werd verzameld in de hall om de Lijn- bussen op te stappen, richting Brussel, wat voor velen zelfs een eerste kennismaking met de hoofdstad van Europa zou worden.
Omdat elk van de zes geselecteerde dorpen zich op vraag van het Festival van Vlaanderen als groep zou identificeren, met een herkenbaar detail, richtte ik me tot de Antwerpse schepen van cultuur Philip Heylen met de vraag of de stad ons daarbij kon helpen... en ja, hij voorzag elk van de deelnemers van een paar lekker warme handschoenen met de herkenbare rode A . Een nuttig attribuut in november, zou blijken
Als kinderen op schoolreis, genoten we van een uitzonderlijk vlotte zondagse rit naar Brussel... waar we om 11 uur werden verwacht in het PSK voor een klassiek concert, gevolgd door een optreden van Raymond van het Groenewoud. Een hele belevenis, die me een beetje deed denken aan een audiëntie op het Sint-Pietersplein: wie begroet werd, ging zowaar even uit de bol...
Na het gesmaakte optreden, versaste iedereen naar de overliggende Ravensteingalerij voor een broodjesmaaltijd, waar bovendien elk dorp de andere trakteerde met een streekgebonden specialiteit.
We mochten dan wel het kleinste dorpje zijn, we lieten ons in deze alvast niet onbetuigd en beladen met een flinke voorraad Antwerpse handjes, door toedoen van mevrouw Schoepen gesponsord door meester- bakker Manus, hadden we een zeer gegeerd proeverij- standje
Na het versterken van de innerlijke mens, zwermden vanaf 2 uur de groepen uit over Brussel, de gidsen volgend op het vooraf gekozen parcours: koninklijke route, rassen, culturen en talen, stripwandeling, Brusselse klassiekers, hartje Brussel, water in de stad, op stap met een Brusseleir, de Marollen, brik en brol, Zavel, Horta, Art nouveau, metro, hoofdstad van Europa, bierroute, modewandeling, chocoladewandeling
Een leerrijke ervaring, voor elk wat wils....
Iets na vijf uur, stonden de bussen alweer klaar en ging het moe maar super tevreden terug richting Antwerpen. Zo werd alweer een fraaie bladzijde geschiedenis geschreven in het dagboek van wat sinds dan écht als dorp in de stad erkend is
Een eretitel waar we erg trots op zijn
en velen die hier waren of zijn, met ons.
