Al moest het van heel ver komen
mijn internaatsperiode in Onze-Lieve-Vrouw Waver
waar onze lerares aardrijkskunde- maar ik kan bij God niet meer op haar naam komen- het vermogen bezat om de natuurelementen zodanig te beschrijven, dat je ze bijna aan den lijve ondervond
Zeebeving, vloedgolf, gletsjer, geiser, orkaan, tyfoon, vulkaanuitbarsting, georkestreerd ballet van hemellichamen
de wijze waarop zij het ons verkocht, was veel meer dan les geven... Misschien was het kleine spleetje tussen haar voorste tanden en het daarbij horende geluidje van subtiel ontsnappende lucht, al dan niet bevochtigd met minuscule ragfijne druppeltjes
extra pedagogisch materiaal. Hoe kan je beter het ontstaan van een regenboog verklaren dan tegen het zonlicht staand, de lichtbreking gestalte geven
Zij deed het
we hingen aan haar lippen.
Leerkracht/leerling, ze verhouden zich als communicerende vaten. Hoe boeiender de verplichte materie wordt aangebracht, hoe groter het absorptievermogen en de houdbaarheid van wat geleerd wordt. En daar draait het bij 'leren' om...
Toen ik gisteren voor het slapengaan, zoals elke avond de hemel afspeurde naar mijn vaste 'date', kwamen die aardrijkskundelessen van weleer me terug levendig voor de geest.
Tegen het donkerblauw van de nacht, danste de maan tussen plukken wolk. Het ene moment was ze er, het volgende onvindbaar, al liet ze er in haar volle glorie geen twijfel over bestaan present te zijn.
Bij momenten kleurde ze boven de felverlichte wolken lichtblauw
Blauwe maan, zo heet de tweede volle maan als ze het klaarspeelt om 2 keer in één maand te verschijnen. Omdat de maancyclus 29 dagen telt in tegenstelling tot de maanden die 1 of 2 dagen meer tellen, komt in net geen 3 jaar, een volle maan twee keer in één maand voor
Gisteravond was ze die naam waardig, want écht blauw
blue moon
die mijn nachtgroet van elke avond richting kleinkinderen kleurde. Een uniform blauw tintje... een knipoggje naar waar 1 september voor staat...
A touch of Rose in hemels blauw
het is eens wat anders...
