Dit berichtje (kopie aan het eind van dit blogje) zat vorige week in mijn mail…. 

De doorgestuurde lijst verwijst, voor alle duidelijkheid, naar instellingen in NL en ik heb dan ook de namen van de begunstigde bestuurders niet weerhouden, wegens irrelevant. Het gaat om het principe.

Nu vandaag in weer en wind honderden vrijwilligers de straten afschuimen voor 11.11.11… komt de mail van 5 november me voor de geest, samen met een incident uit mijn kindertijd… Een halve eeuw geleden werd na de zondagsmis jaarlijks het paarse papieren bloempje, met dat venijnige ijzerdraadje aan  verkocht, ten voordele van de blinden… Tot op een dag dat kleine bloempje onderwerp werd van heftig gevoerde gesprekken onder ‘de grote mensen’… De ware toedracht ontging me, te jong, maar de verbolgenheid van de mensen in discussie, herinner ik me nog levendig. Het leek plots of de massale verkoop van de paarse mini- corsages overal en altijd één grote farce waren geweest en de blinden er niets van ‘zagen’. Blijkbaar was er een of andere bloempjesverkoper voor zichzelf begonnen.   Ik herinner me niet meer of er nadien geen bloempjes meer GEkocht dan wel VERkocht werden. Feit is dat het schenden van vertrouwen verregaande gevolgen kan hebben.

Decennia geleden, mijn echtgenoot nog een opkomend talent en het begrip headhunter nog prematuur, kreeg hij  -bij nader inzicht-  een hallucinant voorstel om CEO te worden van een organisatie die wereldwijd fondsen zou inzamelen voor kinderen. Een prachtinitiatief dat economisch- en sociaal engagement vereiste en ons beiden als concept kon warm maken. Toen echter de legale- en extra legale voorwaarden op tafel lagen, werden we ongemakkelijk… Naast onbeperkt 'comfortabel !' reizen voor het hele gezin, wagen met chauffeur, bonus op behaalde targets…ook nog eens een riant loon piekend boven de verloning in de indsutriële sector en dat om een leger vrijwilligers te motiveren en mobiliseren om mensen tot ‘geven’ te bewegen.

Carrière, graag. Maar niet zo… Leven met een masker, verhalen opdissen om mensen solidariteit aan te praten, wilden we er gratuit bijnemen, niet riant bezoldigd. Dat voorstel en de bedenking dat met de voorgestelde verloning al heel wat leed kon worden verzacht… beledigde blijkbaar de toenmalige headhunter…

Toch zou het jammer zijn, mochten dergelijke berichten een alibi zijn om solidariteit en financiële hulp te staken. In tegendeel het moet inspireren tot een transparant en gecontroleerd systeem van solidariteit. Iedereen kent de impact van ontwikkelingshulp die verkeerd terechtkomt, corruptie in de hand werkt en meer kwaad dan goed doet. Intussen wordt grof geld verdiend aan vernietigingswapens, worden wellicht conflicten 'ondergronds' uitgelokt en aangewakkerd, met datzelfde doel: GELD.

Intussen willen we ons niet meer sussen met de hoop dat er toch wel IETS van onze solidariteitsbijdrage op de juiste plaats zal terecht komen.  

Een administratieve cel voor ontwikkelingssamenwerking, waarvan het totale budget opgaat aan kosten voor accommodatie en  verloning van de ambtenaren ... is compleet overbodig en moet opgedoekt worden.

Feestelijkheden, organisaties, verkopen ten voordele van… waar na alle onkosten, reclame, eten en drinken op de voorbereidende vergaderingen, huur, taksen…  maar een percentage voor ‘het goede doel’ overblijft, is de naam van ‘ten voordele van’ niet waard… Het is een aalmoes na een leuk event... ook goed, maar niet ten bate van...

Een vrijwilligersorganisatie die echter alle krachten bundelt en met veel inzet, moeite en vermoeidheid, “belangeloze” medewerking … een evenement organiseert waarvan elke eurocent ingezet wordt waar het zijn doel bereikt…  is lovenswaardig. INTEGRAAL schenken is een woord dat geen nuance verdraagt… 

En daar zijn duizenden vrijwilligers met de beste bedoelingen steeds weer toe bereid. Niet in de spotlights, maar elke dag opnieuw en vaak bij de kleinsten, de minsten, de zieken, de ouderen, de armen…zo maar…

Respect voor die vele honderden die dit weekeinde koude en nat bezweren en met geloof, hoop en liefde willen helpen.

11.11.11 roept dit jaar iedereen op om de moordende klimaatsverandering aan te pakken… en in diezelfde nieuwsuitzending flitsen dan zonder overgang beelden voorbij van een rally, waar met gierende banden een levensgevaarlijk parcours wordt afgereden, met vervuilende uitlaten van auto’s die tot wrakken worden herleid…en dan, ja blog ik dit stukje protest met een zweem van weemoed… ter overweging; terwijl de rode poppy's neerdwarrelen door het 'gat in de Menenpoort', bijna symbool voor het gat in de ozon... getuigend van de waanzin van misbruikte m8. Wanner zal de échte 'last post' kunnen geblazen worden... en het dan langer dan één minuut stil blijven... in de hele wereld...  

Hier het in de inleiding aangekondigd berichtje:

-----Oorspronkelijk bericht-------

Van: flor van alsenoy

Datum: 5/11/2012 17:23:32

Aan: Undisclosed-Recipient:, 

Onderwerp: Fw: Fwd: *** goed doel, ja mijn ..... ***

Hieronder vinden jullie een lijstje met bestuurders van "Goede Doelen", 
zoals dat heet en hun daarbij passende jaarsalarissen ! 
Die personen moeten er keihard voor werken {?} hoe durven ze!
Ik hoop van harte dat jullie niet zullen verzaken en dat de bestuurders 
op jullie broodnodige gulle giften kunnen blijven rekenen !