Aangekondigd als een globaal nazicht van bel, palofoon, sleutel, wasmachine
levert een 'niet- geheel- onverwacht' positief beeld op van 'ons dorp in de stad
Een verhaal van werken aan de samenleving, mag niet beperkt worden tot het blussen van brandjes
in de figuurlijke betekenis uiteraard. Anticiperen is vooruitkijken en de zaken voor zijn... In een liefdevolle relatie heet dat 'je deed het al voordat ik je iets vroeg...'
Wie de verhalen uit de buik van Antwerpen op dit blogje volgde, of een compilatie ervan meebeleefde in het boek dat zo mooi werd uitgegeven als met de kracht van Marie- Rose, verhalen uit de buik van Antwerpen', kan zich intussen iets voorstellen van hoe het zover is kunnen komen.
Intussen gaat het goed, met onze kleine buik. Het is er met de dag aangenamer leven en dat heeft alles te maken met de mensen die er wonen en die verschillen nogal van elkaar, en blijkbaar toch ook weer niet, want één constante bindt hen: gelukkig zijn....
Langzaam wordt het een steeds wisselende -hoe contradictorisch dat ook mag klinken- gemeenschap, die hoe divers ook, zich bewust is van de ander. Daar draait samenleven om volgens de gulden regel: niemand leeft voor zichzelf alleen.
Het is utopisch te denken dat mensen die gewoon een plek om te wonen naast elkaar hebben, zonder impulsen, energie in samenlevingsopbouw steken. Elk van ons kan op een bepaald moment die vonk zijn die overslaat... niet om dood en vernieling te zaaien, maar om te LEVEN. Al zou men bij het zien van de journaals daaraan twijfelen ...
Niet alleen het gevoel doch ook de wetenschap dat iedereen dezelfde rechten en plichten heeft en respecteert, (en dat ook gecontroleerd = gehonoreerd wordt) verhoogt het evenwaardigheidsgevoel met in het kielzog meer verantwoordelijkheidszin. Dat wakkert in mensen de positieve inspiratie aan en van het een komt het ander. Dat neemt niet weg dat zeker met wisselende bewoning het een perpetuum mobile is...
Grote woorden om eenvoudig te zeggen dat een glimlach naar elkaar, een klein woordje of een hoffelijk gebaar, de naleving van de normen ... mee de sfeer bepalen in een multicultureel wereldje.
Leiding geven (ik noem het liever 'voorgaan') kan uiteindelijk herleid worden tot een soort controlesysteem op een chemisch proces
Hoe duidelijker de afspraken en de controle op de naleving ervan, hoe makkelijker te realiseren. De zekerheid dat het niet- naleven consequenties heeft, is daar onlosmakelijk mee verbonden. Straffeloosheid werkt als memel in een gemeenschap van goede wil... geen juridische stellingoorlog, maar de kort- op- de- bal methode. Feiten zijn feiten en inmiddels zijn er vaststelmethoden genoeg opdat de scheidsrechter het spel mogelijk houdt. Het matchen van recht en rechtvaardigheid klinkt zo logisch.
De kleine weerzin die sommigen voelen opkomen, bij een beperkte inmenging op het eigen privé domein, smelt als sneeuw voor de zon, bij de ervaring dat die consequent volgehouden inspanning, precies dat eigen privé leven beschermt, de leefwereld beter maakt voor iedereen. Dat de dwarsbomer zich gehinderd voelt... tant pis... so what... minimaal verlies...
Zo vatte een tijdelijke resident het samen toen hij zijn verblijf van enkele maanden hier als the most succesfully experience in years bestempelde. Nergens ter wereld zei men dag als hij in de lift stapte of gaf men raad bij het sorteren van huisvuil
nergens ter wereld werd zo duidelijk en gemotiveerd uitgelegd wat van ieder verwacht werd. Een heel aparte aangename ervaring, die hem opnieuw anders naar mensen deed kijken. Dat zijn momenten die je meeneemt als je uitgeput in slaap valt... momenten die de batterijen opladen naar vernieuwde volle capaciteit. Dat zijn ervaringen die als een pluisje meegedragen worden naar elders en wie weet... zoals het kleine steentje in de rivier de loop kan wijzigen... op termijn de verandering inzet.
Gisteravond hielden we zo'n preventieve handeling, als gericht beleid in plaats van achter feiten aanhollen. Spontaan gingen de meeste deuren open, kon alles gecheckt worden en worden de mankementen eerstdaags aangepast. Een hele klus om met vier vrijwilligers de 118 studios op deze vier punten na te kijken, maar de hartelijkheid en de bereidwilligheid van de mensen die het duidelijk waardeerden, liet vermoeidheid overgaan in een weldoend gevoel. Hiermee was de kous niet af, de mails naar de eigenaars van de studios waar iets schortte, zijn vorige nacht nog vertrokken en vanmorgen waren de eerste positieve antwoorden reeds binnen. Misschien brengt het anderen op ideeën, met dien verstande uiteraard, dat hier vrijwilligers aan het werk zijn die de leuze: 'meer doen met minder, geen woorden maar daden', hoog in het vaandel dragen.
En wat hebben we daaruit geleerd? 
Dat het KAN, dat werkloosheid relatief is
als er zoveel te doen is
samenwerken aan de eigen samenleving heeft een grote meerwaarde, die niet te berekenen valt, want in het hart past geen slimme kassa
Gewoon doen en voelen dat het goed is en zien dat het werkt...
Elk van de boeken is nog apart te verkrijgen aan 10 euro per exemplaar. Als trilogie, met de twee prachtige dagboeken "Leve het leven" en "Geloof, hoop en liefde" van Marie- Rose zelf, wordt het boekenpakket aangeboden voor 25 euro. De INTEGRALE opbrengst gaat naar de stichting "a touch of Rose". Een duurzaam gechenk, zomaar of onder de kerstboom, een heerlijke 'touch of Rose' met dubbele werking... www.atouchofrose.be
Bestellen kan via myriamvanloon@skynet.be of via info@atouchofrose.be
