Tot het laatste moment hebben we geduldig gewacht.

De advocaten hebben getracht hen tot redelijkheid te overhalen.

Tevergeefs.

Op het moment dat dit stukje op mijn blogje verschijnt, gaat onze Marnix de kerk binnen voor zijn eerste communie.

Niemand van ons is er ‘fysisch’ bij.

Uit mateloos grote liefde voor Marnix, die dat ooit zal beseffen.

Toch zijn we allen met heel ons hart heel innig met hem en Alexander verbonden. Mama en nonkel Chris vanuit de hemel, opa, oma, tante Amieke en peter Kris, Amélie, Eline, tante Fawie, nonkel Guy, nonkel Bak… 

Onze afwezigheid tijdens de viering is ingegeven door de herinnering aan het pijnlijk vertrokken onbegrijpende gezichtje van de achterom kijkende Alexander toen die twee jaar geleden de kerk verliet tussen vader en stiefmoeder en meegetrokken werd zodat geen enkel contact mogelijk was. Vreemd na een christelijke dienst...

Gelukkig was er toen nog ons weekend per maand, waar liefde voor een stukje kon helen…  

Nu het sinds oktober 2013 geleden is dat er nog écht contact met de jongens was en we weten hoe vakkundig de familieband wordt uitgerafeld, kan alleen tijd het tij keren.

Jongens worden mannen en zullen willen weten… 

Daarom liefste Marnix, wensen we je vandaag een dag waarin je de hemel heel nabij mag voelen.

De échte touch of Rose van jouw prachtmama je hartje inpalmt en gelukkig maakt.

Haar briefje voor jou op deze dag, lezen we op een dag samen, zodat het niet zoals bij je broer, kan geridiculiseerd worden.

Uit respect voor de eindeloos warme liefde in een van pijn verscheurd hart, waarmee het voor je geschreven werd. Biddend en hopend dat het niet nodig zou zijn...  

Dit briefje wacht hier op je, in je ‘koffertje vol dromen’ samen met alles waar je later het geloof, de hoop en de liefde van ons allemaal zal in vinden. 

Opgeven is géén optie, hoogstens even uitstel… tot je kritisch denkvermogen zich openbaart.

Bij jouw foto, dicht bij je mama, flikkeren op jouw feestelijke dag, kaarsjes van ieder van ons en zijn zo heel dicht bij jou.

We wensen je een heel fijne dag en houden méér van je dan je als kind kan vermoeden… dat zal je later tot steun zijn... Dikke knuffel voor jou en grote broer van ons allen die mee met je bidden....