12-11-15

De witte bestelwagen, zonder blauwe strepen…

Onze ervaring met de Antwerpse politie is een positief verhaal, dat in de reeks ‘de buik van Antwerpen’ wel duidelijk werd. Eerlijke communicatie in-, over- en met een multiculturele samenleving in een dorp in de stad, vrijwaren rechten én plichten van ieder individu. Gelijkheid wordt hier dan ook letterlijk geïnterpreteerd, na duidelijke afspraken vanaf de eerste dag. En we laten er met een zeer efficiënt systeem geen twijfel over bestaan dat de rechten van ieder individu meteen de plicht van elk ander is… De twijfelaars kregen ongelijk. Het werkt. Een geordende samenleving is onbetaalbaar en daarom dat de inzet ook niet betaald wordt, zoals de economisch getinte maatschappij dat graag verstaat, maar met de unanieme steun van alle betrokkenen. Vandaag wil ik een ervaring kwijt die me doet twijfelen aan het nut van verhoging van de capaciteit van politionele diensten. Het feit van springende agenda’s binnen een korps: de vroege, de late, opleidingsdagen, verlof, ziekte… maakt efficiënt afwikkelen van een zaak met de juiste man op de juiste plaats, heel ingewikkeld. Maar met goede wil en bereidheid, komen we een heel eind weg. Burgers die op hun politie willen kunnen blijven rekenen, moeten erop kunnen vertrouwen dat ze samen verantwoordelijkheid dragen. Dat komt de mentaliteit ten goede, waarbij burgers alerter worden en het hoofd niet wegdraaien als het misloopt maar integendeel ook de nek uitsteken. Al wordt persoonlijke interventie niet meteen aangemoedigd. Burgers kunnen zich beter beperken tot waakzaamheid en professionele bijstand inroepen, waar nodig. Alles kan beter: Vanmorgen tussen half zes en zes uur, zou het geluid van een stationair draaiende motor nauwelijks doordringen in onze slaapkamer, mocht dat niet plots door een verblindende lichtflits onderstreept worden, afkomstig van spots met bewegingssensoren. Durft ‘een kat op wandel’ zichzelf wel eens in de schijnwerper zetten, het geluid van een paringsdans klinkt anders dan een motor. Vreemd, te vroeg voor de aflevering van kleinkinderen bij overburen- grootouders, of de uitgestelde huisvuilophaling voor 11 november… wip ik (eufemisme voor laten uitglijden) uit bed en schuif het gordijn opzij… Een witte bestelwagen staat lawaaierig te wezen in ons doodlopend straatje. Beetje verblind door de eigen spots, zie ik dat nu ook bij de overburen de veiligheidsspot aanspringt. Een man staat naast de passagierskant aan de camionette, wit zonder zij- of achterraam. Hij draalt wat heen en weer, kijkt rond en gaat dan tegen onze groencontainer staan en plast. Als de nood het hoogst is, de redding nabij zeker, denk ik even maar vind het toch hoogst eigenaardig dat zo’n relatief volumineuze bestelwagen een heel eind rijdt in een doodlopend parcours voor een plas(je)… Met de ontvoeringspoging van een 15- jarig meisje rond Mechelen, waar een soortgelijk bestelwagen in beeld kwam, werd de voorbije dagen opgeroepen met extra aandacht hier naar uit te kijken. Uiteraard wekt niet iedere witte bestelwagen argwaan, maar de combinatie locatie, tijd en handeling maakt dat ik overweeg 0800 12312 van de blauwe lijn van de politie (geen dringende oproep) in te tikken. Een kinderrijke buurt activeert alerte ouders en grootouders en dus doe ik het. Mijn info is mogelijk weinig relevant, want de nummerplaat was niet te zien. Maar baat het niet, schaden doet het evenmin. “Even geduld, u wordt dadelijk verder geholpen” gunnen me plus minus 10 minuten krediet om dan te horen dat een bericht over een witte bestelwagen aan het speciaal nummer 0800 30300 dient te worden doorgegeven. Gratis, wordt geruststellend geïnformeerd ;-). Ook goed, dus dank ik mezelf voor het geduld en bel het nieuwe nummer. Nog voor het adres waar de witte bestelwagen op het ontiegelijk uur gespot is, doorgegeven is, word ik opnieuw doorverwezen. Niet bij de federale-, maar de lokale politie Mechelen- Willebroek op 015/ 464464 moet ik zijn. Ja zeg, 'wie heb ik aan de lijn, hallo, hallo... ik volg immers gewoon de aanbevelingen. Waarom dan in de media en via de blauwe lijn, de politie zelf dus, het speciale 0800 nummer meegegeven, vraag ik verwonderd. Bundelen van alle info met betrekking tot één feit, lijkt me de logica zelf en dé reden van de doorgevoerde politiehervorming. “De Antwerpse collega’s deden hun job niet”, is het laconieke federale antwoord. Met alle respect, maar burgers hebben geen boodschap aan de hiërarchie. ‘Stars and stripes’ zijn voor de interne keuken. De burger smaakt enkel een geolied apparaat. Moraal van het verhaal? Toen mijn naam en adres gevraagd werden, voelde ik me verplicht te wijzen op de aangekondigde opname van het gesprek als kwaliteitscontrole, waardoor men perfect in staat is mij te identificeren. Kwestie van tenminste de werking van dat systeem te checken. Eigenlijk heb ik spijt het adres van deze blog niet te hebben meegegeven... De witte bestelwagen heeft een duidelijk spoor achtergelaten, een serieuse plasstraal op mijn groencontainer, hopelijk hoeft het nooit te dienen als forensisch bewijs… ;-)