Geen muur te hoog, geen water te diep als Marie-Rose zich voor de kar spant en na zelf intens te hebben genoten van zo’n mindfulness- sessie, was ze overtuigd dat iedereen dat verdiende.

Zo’n verwenbeurt naar geest en lichaam  is een heuse verademing, naast de medische behandelingen die zo ingrijpend, pijnlijk en aftakelend zijn.

Het aanbod dat in bepaalde grote oncologische centra wordt aangeboden aan kankerpatiënten, is echter aan strikte voorwaarden gebonden en derhalve niet overal ingericht.

Daarbuiten is het vaak een niet- haalbare kaart voor langdurige zieken, die zich financieel deze luxe niet kunnen veroorloven. Kanker maakt ook vaak arm.

Roosje genoot een paar keer van die opkikker en was vast besloten dat binnen het bereik van alle patiënten te brengen.

Het lot besliste er anders over.

Dit mooie initiatief mocht geen stille dood sterven en zus Ann- Marie nam de fakkel over.

Als longarts is ze vertrouwd met de donkere kant van de ziekte voor de patiënt en ook voor de familie... en als eerbetoon aan Roosje zet zij haar schouders onder de stichting “a touch of Rose”.

Er is een fonds opgericht dat via sponsoring en het inrichten van diverse acties, middelen verzamelt om een eerste psychosociaal oncologische centrum, “a touch of Rose” op te starten.

De boeiende voorstelling “Wintertulpen” in het CCTer Dilft in Bornem, is daar een van.

Misschien een idee voor een “andere”  ZONdagnamiddag op 18 september 2011...

Past het nu niet, misschien ontmoeten we elkaar bij een volgende gelegenheid om met “a touch of Rose”, geloof, hoop en liefde te geven, aan wie de strijd nog kan leveren en die hen daarin bijstaan...

Leve het leven !