Het was een heerlijke dag.

Het verjaardagskaartje van mama was een moment van veel emotie en zelfs Marnix zat peinzend naar de kaart te kijken, toen tant’ Amieke uitlegde dat mama ze nog speciaal voor zijn verjaardag had klaargemaakt. Het werd even hééééél stil.
Nu de vier veilig en wel in hun bedjes liggen, geniet ik nog even na, achterover geleund in de tuin. Het is zwoel, maar zwaar bewolkt. 
Geloof me of niet, terwijl ik hier zo zit, trekt die hemel open, precies boven onze tuin, en schittert één ster vlak boven mijn hoofd. Echt één enkele amper enkele minuten voor het wolkendek terug dicht trekt.
Perfect getimed. Die paar minuten dat ik naar de hemel kijk, waardoor ik de nacht in kan met ‘a touch of Rose’. Mooier kan deze dag niet afgerond worden.

Slaapwel iedereen die met berichtjes, kaartjes en zelfs pakjes deze dag voor onze kleine prins en zijn grote broer, mee glans gaven…

Dit korte dankwoord na een emotionele en drukke, maar zo blije dag, ben ik jullie meer dan schuldig….

Tot gauw....