Daar alleen kan liefde wonen, daar alleen is 't leven goed, waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet...

Hoe goedbedoeld de immens vele reacties van u allen zijn, en daar twijfelen wij voor alle duidelijkheid geen moment aan, vragen we toch u niet te laten verleiden om in de val van wrok en haat te trappen. 

Waardige- of niet, hij blijft hun vader. Ook al moest hij daar eerst bewijs van hebben… daarmee Roosje zonder reden diep kwetsend...

Woorden wekken, voorbeelden strekken en dat laatste moet de kans krijgen.

Met geloof, hoop en liefde kunnen we misschien dat boosaardig trekje bij hun vader omkeren in positieve daadkracht. Lukt het hun vader niet voor zijn kinderen, dan lukt het misschien later andersom… daarom is het zo belangrijk voldoende positivisme aan te reiken… en wordt gezamenlijke, constructieve, verdraagzame zorg voor de jongens nu en later mogelijk.