aantal stappen: 950.973 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 79
aantal fietstochten: 39
Zoeken in blog
07-05-2024
Boorsem - Lanaken
Verdorie, 370 meter te weinig gewandeld, anders had ik precies de 1.000 km. wandelen bereikt. Grapje uiteraard, die 1.000 km. komen er wel een van de volgende dagen, niet zeuren dus. Maar ja, je bekijkt na je wandeling je nieuwe cijfers en je ziet dan je op 'n haar na 'n mooi wandelcijfer had kunnen bereiken.
Voor morgen zal het alleszins niet zijn, want dan ga ik fietsen. Mijn doel is de Achelse Kluis in Hamont-Achel, 'n stevige rit. Vandaag heb ik gewandeld en wederom vanuit 'n andere vertrekplaats. Ik nam de bus richting Opgrimbie en Boorsem. Aan de halte, de Rijksweg over richting de molen, De Stormvogel. Deze molen kwam in de plaats van zijn voorganger die in 1858 afbrandde. Een mooi weetje is ook dat in 1963 onze toenmalige Koning Boudewijn gezorgd heeft dat de romp van de molen volledig wit geschilderd werd. Boudewijn had 'n residentie in het naburige Opgrimbie en zag uit op die molen.
In Boorsem aan de brug zag ik de "Reuzen Margriet" staan, volgens mijn app Obsldentify, uiterst zeldzaam. Daarna ging het langs de Zuid-Willemsvaart gewoon rechtdoor tot in Rekem. Daar had ik de keuze, gewoon het kanaal blijven volgen of toch maar Oud-Rekem binnenstappen. Ik koos het laatste. Zo kwam ik oa. langs de oude directeurswoning van het vroegere OPZ dat toen gehuisvest was in het oude kasteel. Wat verderop staat de oude gendarmerie.
En nu ik toch bezig was, wandelde ik gewoon verder binnendoor richting Neerharen. Daar trof ik Rita en Jeu, oude bekenden, plezant om effe 'n babbeltje te slaan. In Neerharen op de Heirbaan staat alles in frisse lentekleuren. Aan de sluis voer juist 'n schip binnen.
Ik had vandaag voor alle zekerheid mijn jas aangedaan, maar dat heb ik mij toch beklaagd, op momenten was het zelfs warm. Het enige voordeel van 'n jas zijn die verschillende zakken voor je portefeuille, gsm, stuk fruit, koekje enz. Maar ik ga zeker niet klagen, laat die zon maar schijnen, zeker na na die plensbui van gisteren die ik te verduren kreeg.
Verdorie, het heeft niet mogen zijn, per fiets naar de bijeenkomst gaan met ex-collega's. De weersverwachtingen waren niet van die aard om veel risico's te nemen, zeker niet bij het terugkeren. In de latere namiddag werd hondenweer voorspeld. En maar goed dat ik dit wijs besluit nam, ik ben in de plaats met de bus gegaan en bij vertrek in Lanaken, begon het al wat te druppelen. Ik had telefonisch afgesproken met 'n collega die mij aan de bushalte zou komen halen en nadien daar ook zou terugbrengen.
Het was 'n aangename namiddag waarbij zoals dat hoort, "veel oude koeien uit de gracht werden gehaald". Voeg daarbij dat er heel wat gekletst werd over ditjes en datjes, en dat alles onder het genot van enkele drankjes. Het was al weer effe geleden dat we mekaar nog gezien hadden, 'n juiste datum afspreken is soms moeilijk. Ze zeggen toch dat gepensioneerden weinig tot geen tijd meer hebben. En dat klopt in de praktijk ook zo, hobby's, kleinkinderen en genieten van het leven, iedereen ervaart dit wel.
Maar goed, iets na 17u00 vonden wij het welletjes en maakten we de promesse om de volgende ontmoeting niet meer zo lang op zich te laten wachten.
En terug in Lanaken, ... wat dachten jullie, ... een stortbui. Het is slechts 1 km van de halte tot thuis, maar deze jongen werd kletsnat. Als 'n verzopen kat kwam ik thuis aan. Maar waar maak ik mij druk over, er bestaan ergere dingen in het leven, wat droge kledij en het leed is geleden.
Er werd dus vandaag niet gesport, dat zal voor morgen zijn. Fijne avond nog.
Wat doe je zoal op 'n zondagmorgen, zeker als je bijtijds aan de ontbijttafel hebt gezeten, "de hort op", gaan wandelen. Ook al is het pas 7u58, dat is juist het fijne aan vroege wandelingen, je bent zogoed als alleen, je ziet de natuur ontwaken en de vogeltjes communiceren. Zalig toch.
Ik vertrok langs de Sportoase. Daar zag ik pas goed welke impact die regen van afgelopen donderdag op de velden heeft gehad. Aan de brug van Briegden ging ik naar beneden, naar het jaagpad. Daar werd ik al direct toegejuicht door 'n handschoen op paal .... En dan ging het gewoon rechtdoor om aan de brug van Veldwezelt terug omhoog te gaan. Aan de andere kant zag ik 'n grote fietsers op de plek waar ik even te voren nog gewandeld heb. Als ik zelf aan 't fietsen ben, en ik zie zo 'n grote groep op mij afkomen - zeker op die smalle jaagpaden - dan krijg ik het altijd 'n beetje benauwd. De voorste mannen in de groep hebben je gezien, maar die achteraan in de groep, hebben zij je gezien .....? Altijd effe uitkijken in dergelijke gevallen.
Aan het industrieterrein moest ik terug omhoog, ook daar zag ik de modderstromen die het fietsers en wandelaars moeilijk maken. Eenmaal het oude spoor en de fiets- en wandelbrug over, was ik terug in het centrum. Het kunstwerk aan het gemeentehuis is nu helemaal klaar. Op facebook werd zéér positief gereageerd door de buurtbewoners.
En bijna thuis en je ziet die schaapjes grazen, dan kan je dag niet meer stuk. Namiddag gaan we de plaatselijke horeca nog wat steunen en morgen ga ik naar 'n bijeenkomst van ex-collega's in Dilsen-Stokkem. Dat zal per fiets zijn.
Vandaag had ik maar één doel, namelijk Alden Biesen in Rijkhoven. Nu, achteraf kwam er nog 'n tweede doel bij, maar daar heb ik het seffens over. Alden Biesen dus, 'n immens kasteel met 'n mooie tuin, reeds in de 13de eeuw was er sprake van de locatie. Vroeger was het 'n landcommanderij van de Duitse Orde. De laatste kasteelheer, Armand Roelants du Vivier stak in 1971 de open haard aan om mensen van de Vlaamse Overheid te kunnen ontvangen. Het kasteel zou verkocht worden aan de Vlaamse Overheid. Maar omdat de schouwen slecht onderhouden waren, is er brand ontstaan en brandde het dak volledig af. Gelukkig is het kasteel volledig gerestaureerd en is nu 'n pareltje.
Voor mijn fietstocht vertrok ik doorheen Gellik en wilde via de velden naar Eigenbilzen gaan. Maar aan de Wijerdijk liep het mis, de hele toegang naar de wegen die ik wilde nemen, was dichtgeslibd door die zware regenval van afgelopen donderdag. Een grote hoop modder. Ik ben dan maar wijseljk op mijn stappen teruggekeerd en heb gewoon de grote weg genomen. Eerst doorheen Strodorp waar het ook lelijk gedaan heeft, maar de wegen waren opnieuw proper. Aan de kapel van O.L.Vrouw van Bijstand, fietste ik richting Mopertingen. In Waltwilder ging het effe omhoog langs het voetbalveld. Het volgende dorp dat ik passeerde was Martenslinde. In die kerk was ik nog nooit geweest.
En dan kwam Alden Biesen in 't zicht. Eerst doorheen de toegangspoort, het Apostelhuis. Enkele jaren terug kon je er nog iets eten of drinken. Nu is er blijkbaar geen uitbater meer. Het gebied van Alden Biesen is groot, je hebt het kasteel, de kerk, 'n groot binnenplein, 'n rozentuin, weilanden enz. Vooraan rechts heb je 'n brasserie en die zat goed vol. Als je 'n rustige en aangename namiddag wenst te hebben, kom gerust af, het is de moeite.
Wat verderop de straat vind je de rentmeesterij, die hoorde vroeger tot het kasteel. Nu is het 'n gerenommeerd hotel, Martin's Rentmeesterij. In Bilzen nog even herinneringen aan mijn jeugd opgehaald door over de Borreberg te fietsen. In mijn scholierentijd was dat "the place to be" om de meisjes te ontmoeten. Later werd de Borreberg en omgeving, het decor van Jazz Bilzen. Vanaf 1965 hebben daar vele wereldsterren opgetreden zoals oa. The Moody Blues - Ike & Tina Turner - Deep Purple - The Kinks om er maar enkelen te noemen.
En o ja, ik had nog 'n tweede doel. Dat was effe binnenspringen bij mijn kleinzoon om er 'n foto te nemen van hun kippen. Dat was ook een van de doelstellingen die ik kreeg bij mijn 70ste verjaardag. Het is 'n kort ritje geworden maar wel best aangenaam, ondanks de regen op het einde.
Dat was me wat gisterenavond, Lanaken dat +/- 88 liter water per vierkante meter te verduren kreeg, vooral de deelgemeente Veldwezelt is getroffen geweest. Maar ook in Lanaken zijn er kelders ondergelopen. Wijzelf hebben geen schade gehad, alleen, ... onze moestuin is nu kletsnat. We hadden al achterstand met het zaaien van groenten, daar zullen nu nog enkele dagen bijkomen tot alles weer opgedroogd is. Ook deze voormiddag heeft het nog geregend, het mag nu eindelijk gaan stoppen.
Na het middagmaal zag het er naar uit dat het droger ging worden. Tegen 13u00 ben ik vertrokken voor 'n wandeling, weliswaar met nog wat gemiezer. Maar 'n minuut op tien later werd het helemaal droog. Mijn bestemming was vandaag Neerharen. Achter en naast de Kinderboerderij, kon ik zelf zien hoe stevig het wel geregend heeft gisterenavond.
Via de Neerharenweg met Stoeterij Zangersheide en villa Violette, was ik dan in Neerharen. Op de Heirbaan zie je nog vele oude herenhuizen, allemaal even charmant. Vervolgens ging het naast de sluis van Neerharen richting dat kleine haventje waar er al enkele boten te water zijn gelaten. In de winter liggen ze daarnaast in het droogdok. En langs het jaagpad is het altijd rustig wandelen, daarom kom ik er ook zo graag.
Aan de sluis van Lanaken, op dat weggetje richting de tunnel, is het oppassen geblazen om geen slakken te pletten. Als wandelaar kan ik nog kijken waar ik mijn voeten zet, maar als fietser heb je daar geen oog voor. En het is niet zo dat je er maar enkelen ziet, na die regen van gisteren lag de weg vol met die rode wegslakken.
Iets verderop, nog ene stevige babbel met wat buren uit mijn omgeving. Altijd plezant om wat te "klessebessen" (wat 'n woord ... ). Bijna terug thuis vroeg ik aan mijn overburen of ze het droog gingen houden, ze vertrokken pas per fiets en de lucht achter hen zag er verdacht donker uit. Ik denk toch dat ze geluk gaan hebben.
Waw, wat 'n rit, meer dan 100 km. - 7 hellingen - 851 hoogtemeters - zon - genieten ......
Het kon niet beter vandaag. Ik had mijn zinnen gezet op wat klimmetjes en dat is het ook geworden. Ik vertrok rustig langs de Maas om in Kotem via de autostradebrug, die Maas en het Julianakanaal over te steken. Mijn eerste klimmetje was de Kloosterberg tussen Bunde en Meerssen. Boven op de top in het buurtschap Kasen (behoort tot Meerssen en in 2023 waren er 300 inwoners), even stop aan het O.L.Vrouwkapelletje. Even daarvoor was ik langs het kasteel van Geulle a/d Maas gefietst.
Na die eerste klim, kwam al rap die tweede, iets moeilijker, Groeve 't Rooth. Boven op de top kwam ik die man tegen met zonnepanelen op zijn fiets. Ik mocht zonder probleem wat foto's maken. Toch iets speciaals! En dan naar Valkenburg. Ik had iets meer dan 40 km. op de teller, tijd voor 'n pauze. Ik zag 'n rustig terras met de waard buiten rustig rondkijkend. Ik vroeg hem of ze vlaai hadden, en dat hadden ze. En of ik mijn fiets ergens kon plaatsen en dat kon ook. Die pauze heeft 'n gunstig effect gehad op mijn rit, bij thuiskomt kon ik bij wijze van spreken opnieuw vertrekken, zo fit voelde ik mij nog. Maar vooral prachtig in Valkenburg, was die groep menselijke beelden, geschaard rond 'n tafel. Ik heb toch even moeten wachten om 'n foto te kunnen maken, ik was er niet alleen.
De Fromberg is ook 'n mooi klimmetje, boven op de top heb je 'n prachtig vergezicht. Fromberg is 'n gehucht en hoort bij Voerendaal. Enkele jaren terug had het gehucht 45 inwoners. Wat verder heb je Gulpen, daar zag ik 'n mooie muurschildering. Die klimmetjes heb je natuurlijk vooral rond Valkenburg, de Goudsberg tussen Walem en Valkenburg, de Beversberg vanuit Gulpen en de Bruisterbosch in Eckelrade.
Terugkeren deed ik dus vanuit Gulpen naar Scheulder om vervolgens via de Torenmolen (molen is van de 17de eeuw) in Gronsveld naar Maastricht te fietsen. De Noorderbrug over en dan dat laatste klimmetje, de Sandersweg. In Lanaken heb ik ten slotte iets gedaan wat ik al lang niet meer gedaan heb, ipv. 'n biertje te drinken, heb ik eens 'n aquarius gedronken, het vocht terug op peil gebracht. Dat biertje heb ik later gedronken, tijdens ons warm avondmaal.
Ik ben zéér tevreden over mijn rit, het was prachtig weer, mens en fiets hebben wederom geen averij opgelopen en de conditie is goed. Zoals gezegd, ik had nog overschot aan energie.
Van harte welkom op mijn fiets- en wandelblog. Dagelijks tracht ik 'n wandeling te maken en als het even meezit, dan is het 'n fietstocht. Telkens maak ik na afloop hierover 'n klein verslag: waar ben ik geweest - wat heb ik gezien - welke indrukken heb ik ervaren - enz. Die verslagen vrolijk ik op met foto's, foto's die ik recent nog heb verbeterd door onderaan de juiste locatie te vermelden en hetgeen er te zien valt.
Ik hoop je nog dikwijls te mogen begroeten. En o ja, ik heb ook 'n gastenboek (dat zie je in de rechterkolom). Klik er even op en je kunt er 'n boodschap achterlaten. Bedankt alvast.
Dag allemaal, vandaag heb ik 'n relatieve rustdag genomen. In de voormiddag gewoon effe naar de bakker, in de namiddag naar de schaakclub.
Het is maandag, wegens wekelijkse sluitingsdag van mijn eigen bakker, diende ik mijn brood dus elders te gaan halen. Uiteraard maakte ik nog een klein ommetje vooraf. Eerst door de Sint Servaaswijk met de kerk, vervolgens langs 'n heus weerstation om daarna te zien dat het straatbeeld weer zal opgeslorpt worden door de nakende verkiezingen. Ik hou daar niet zo van, het is vooral landschapvervuiling.
Een veel aangenamer beeld zie je in het Uilenstraatje met die Blauwe Regen. Die staat - in dit geval: hangt - op zijn mooist.
In de namiddag passeerde ik dit klein pleintje in de Schrijverswijk. Het wordt goed onderhouden, maar ... eigenlijk dient het tot niks. Misschien dat de gemeente er 'n paar paden kan aanleggen met wat zitbanken. Dan hebben de senioren onder ons, 'n aangenaam plekje om gezellig bij mekaar te zitten. Dat schaken is bij twee partijtjes gebleven, mijn tegenstander heeft telkens zijn Koning moeten omleggen. Desondanks hebben we beiden goed gespeeld, maar ... er kan maar eentje winnen. Bij terugkeer, nog even aangeschoven bij enkele voormalige medewerkers van mij. Koen en Kevin zijn postbode's en werkten al in ons kantoor toen ik er kantoorhoofd was. Het was 'n kort terrasje met beiden, maar we hebben toch als gelijken wat weetjes uitgewisseld.
Thuis nog 'n foto gemaakt van onze Moeraseik. Hij verloor pas recent zijn bladeren - dat is altijd zo - en staat nu mooi te blinken. Meer valt er vandaag niet te vertellen. Morgen ga ik wandelen, op woensdag 1 mei fiets ik doorheen Ned. Limburg.
Wandelen in het bos is altijd 'n beetje 'n avontuur, je weet waar je aan begint maar zelden waar je gaat eindigen. Nu eindigen, .... meestal weet ik dat wel, maar het zijn vooral de paden er tussenin die al eens kunnen wijzigen. En met wijzigen bedoel ik dat je meestal je neus achterna loopt en bij elke splitsing van wegen, je kunt beslissen welke richting je gaat aanhouden.
Vandaag was het dus 'n boswandeling. Vrees om 'n tak op mijn hoofd te krijgen, dat had ik niet, ondanks de nochtans felle wind. Ik vertrok langs dat smalle pad langs de Maastrichterweg het bos in om vervolgens langs camping San Lanaco te passeren. Op dat punt begon mijn boswandeling pas echt. Op verschillende plekken zie je 'n beek stromen, en eenmaal op het pad naar de Bessemerberg toe, was het klimmen en dalen. Dat pad is in feite 'n mountainbikeroute, ik heb er toch 'n vijftal gezien vandaag. Het zijn allemaal robuuste fietsen die ze er voor gebruiken, dat is ook wel nodig, de hellingen zijn hoog - de dalen diep - en er liggen veel losse stenen. Daarom noemde ik deze boswandeling eentje van het pittige type, zelfs te voet vraagt het 'n inspanning.
Eens boven op de Bessemerberg, is het even de grote baan volgen om vervolgens rechts af te slaan. Dat pad is aangegeven met 'n wandelembleem. Eens op het einde van dat pad, is het gewoon linksaf en gewoon blijven volgen. Bijna op het einde, juist vóór Sparrendal, ben ik rechtsaf gegaan. Onderweg had ik gemerkt dat ik waarschijnlijk niet tijdig ging thuis zijn voor het middagmaal en ik had daarom 20 minuten respijt gevraagd. Op dat laatste punt dus, zag ik dat er nog wat tijd was om terug te keren via de Kewithstraat en Hoeve Kiewit. Waar ik in het bos altijd herinneringen aan blijf houden, dat is die plek waar ik als jongeling mijn eed heb afgelegd bij jeugdvereniging KSA. Wie de KSA niet kent, deze jeugdvereniging hield zowat het midden tussen Chiro en Scouts.
Op het einde van mijn wandeling kwam ik nog vriend en leeftijdsgenoot Guido tegen. Uiteraard worden er dan wat weetjes uitgewisseld. Zo kwam het dat ik mij via de Sportoase toch nog effe diende te haasten. En dat zwart fietsje, ... hoe meer ik rondkijk, hoe meer ik ze zie staan of rijden.
Zo, ik kan eindelijk aan mijn wandelverslag beginnen. In de namiddag was het mij veel te goed weer om binnen te zitten en achter die pc te kruipen. Er was nog van alles te doen in mijn tuin. Mijn composthoop is weer wat hoger geworden met onkruid. Nu wissel ik wel af met keukenafval zoals eierschalen, fruitschillen, groenteafval, koffiepads ed. Daarnaast komt er ook mijn gemaaid gras op en kleine takjes die overbleven bij het snoeien. Zo komt er toch altijd voldoende lucht in die composthoop.
In de voormiddag ben ik dan gaan wandelen. Het zag er maar nat uit rond de klok van 9u00. Het was wel gestopt met regenen, maar om met die natte grond al direct te gaan tuinieren, dat zag ik niet zitten. Wandelen dus, en deze keer nam ik de bus baar Eigenbilzen.
Eigenbilzen - Lanaken is +/- 7 km., iets te weinig naar mijn goesting, dus kon er 'n ommetje tot aan de grens met Hoelbeek wel bij. Ik vertrok aan de Litsebeekstraat om op weg naar Hoelbeek, eerst die oude hoeve tegen te komen en daarna dat schattig goed onderhouden huisje. Hier loopt de weg wat op en bijna boven, ligt het kerkhof. Wat verderop zie je 'n mooi kunstwerk, "De Hand" dat ingehuldigd werd op 24/6/2018. Ik zou jullie de symboliek achter dit kunstwerk willen vertellen, maar dat zou te veel tekst opleveren. Het is nochtans boeiend om te lezen. Jullie kunnen hiervoor terecht op: https://eigenbilzen.nu/Hand.html. Een aanrader.
De straat verder is een der oudste kernen van het dorp, dat zie je aan die verschillende beschermde gebouwen. Eens het dorp achter mij, kon ik beginnen uit te zoeken hoe ik het beste terug kon keren naar Lanaken. Het was even rondkijken, temeer daar mijn weg overging in 'n veldpad. Ooit ben ik er wel eens geweest, en dat pad moest mij leiden naar het kanaal, en zo geschiedde. Het was nu gewoon rechtdoor naar Gellik. Ook hier heb je schaapjes in meerdere kleuren.
Via de sluis van Lanaken kwam ik uiteindelijk weer in Lanaken-centrum terecht. Daar had ik vandaag het geluk de kunstenaar in actie te zien die de muren achter het gemeentehuis aan het verfraaien is. Hopelijk blijven de vandalen er van af. Het zou zonde zijn van al dat werk.
Na wat huiselijke taken kon ik deze namiddag beslissen wat te doen om me weer van mijn sportieve kant te tonen. In 'n wandeltocht had ik eigenlijk geen zin, in 'n fietstocht des te meer. Nu had ik al 'n mooie route klaar liggen voor mijn koersfiets, maar enerzijds was de regen eens te meer spelbreker en anderzijds was die route toch wat lang om daar pas in de namiddag mee te starten. Het werd dus 'n alternatieve route met de stadsfiets.
Een klimmetje stond wel op mijn menu, de Molenberg tussen Rekem en Zutendaal. En nee, gespaard van wat gemiezer bleef ik niet, zij het dat het slechts minimaal was, te weinig om nat te worden. Ik vertrok langs de Ziepbeek in Rekem om dan die klim te maken. Geen moeilijke helling, alleen op het einde is het effe doorduwen. In Zutendaal ging het dan rechtsaf naar de brug van "fietsen door de Heide". Je kunt er ver kijken. Aan de grote weg As - Mechelen a/d Maas, ging ik opnieuw rechtsaf tot aan de Salamander. Daar koos ik het pad doorheen het bos naar Eisden. Aan het station van Eisden ben ik gestopt voor 'n koffie, de vergeetachtige "ik" had namelijk zijn drinkbus thuis vergeten. Kan gebeuren ...
Van het station fietste ik naar Eisden-Tuinwijk, naar de St. Barbarakerk. Deze werd gebouwd tussen 1934 en 1936, de toren is 53 meter hoog. Iets verder aan het voetbalstadion van Patro Eisden, heb ik even voet aan de grond gezet om wat van de natuur te genieten. Terugkeren deed ik oa. via de Maas in Kotem en langs het overzetbootje in Uikhoven. Dat bootje, ze noemen dat 'n veer, vaart in april uit in het weekend, vanaf mei tem. september elke dag. Het is gratis en maakt de verbinding met Geulle in Nederland.
Tot slot kwam ik ook nog voorbij die kapel in Herbricht (gewijd aan de Heilig-Hartverering) en die speciale spreuk tegenover de kapel. Ook in Herbricht zag ik opnieuw de wilde Konikspaarden, nu langs de Maas zelf. In Smeermaas liggen de kajakken al klaar om de Maas af te varen. Het zomerseizoen kan beginnen.
Zo, ik heb weeral mijn best gedaan, al zeg ik het zelf. Iets meer dan 50 km. op mijn stadsfiets, 'n goed bestede namiddag. En om helemaal te eindigen, nog 'n opmerking over dit soort zwarte fietsjes. Ze zijn elektrisch en het is precies of de voltallige jeugd er eentje gekocht heeft. Is dat om er bij te horen, of is het cool om op zo 'n fiets te rijden ....? Kwestie is dat je er tegenwoordig niet meer langs kunt kijken. Goed weekend iedereen.
Het scheelde vandaag een jas ten opzichte van gisteren, vooral de strakke wind was de spelbreker. Nu heeft mij dat uiteraard niet verhinderd om de straat op te gaan, eerst vanmorgen naar de bakker, dan in het centrum bij de plaatselijke handelaars wat oude dozen gaan ophalen voor ons oud papier, om tenslotte naar de bib te fietsen voor nieuwe boeken. Om het helemaal af te maken zijn we met ons twee rond het middaguur nog afgezakt naar het centrum om ergens lekker te gaan eten.
Maar eens terug thuis was de drang om te gaan wandelen toch te groot, ondanks het gemiezer. Nu viel dat gemiezer uiteindelijk nog mee, geen grote hoeveelheden dus. Ik vertrok richting de Zuid-Willemsvaart in Smeermaas om dan aan de Maas, links af te slaan. Mijn doel was vandaag nog eens doorheen Hochter Bampd te wandelen, en vooral met de hoop daar nog eens wat dieren van korterbij te zien. En ja, ik had geluk vandaag, een klein groepje paarden kwam mijn richting uit. Als je zelf rustig blijft, dan zijn die paarden ook rustig, ondanks het feit dat ze toch wilde dieren zijn.
In Neerharen passeerde ik de bunker om vervolgens 'n heel klein pad in te slaan, voor mij nog totaal onbekend. Zo kwam ik bij toeval in die straten terecht die allemaal eindigen met "pad", Fluwijnpad, Vossenpad, Dassenpad, ... Zo kwam ik al wandelend voor het eerst langs de woning van onze burgemeester.
In Tournebride heb je een der oudste woningen van Groot-Lanaken. Terugkeren deed ik via de toegangsweg naar domein Pietersheim en het kasteel. Ten slotte via de Wijnwijk en de Wijngaardstraat naar huis. Ook bij ons thuis hebben we boshyacinten.
Dit verslag afsluiten doe ik met iedereen te bedanken die me feedback gegeven mbt. het behandelen van mijn foto's met 'n ondertitel en locatie.
Zo, de wasmachine is gevuld, mijn fietskledij kan gewassen worden. En het was 'n ganse hoop, de temperatuur van deze ochtend deed mij toch besluiten goed warm gekleed te vertrekken. Mijn doel was om vandaag wat bergjes te gaan beklimmen.
Ik vertrok richting Maastricht om vervolgens in Bemelen, mijn eerste bergje over te fietsen, de Bemelerberg. Nadien was de Cauberg in Valkenburg aan de beurt. En om het drie-luik compleet te maken, was het mijn bedoeling om ook de Geulhemmerberg over te fietsen. Helaas geraakte ik niet aan de voet van die helling door wegeniswerken. Het zal dus voor 'n volgende keer zijn. Ik vervolgde mijn weg richting Meerssen waar dat prieeltje altijd mooi staat te pronken.
Eens Meerssen buiten, kwam helling nr. 3 eraan, de Biesenberg. Boven op de top ben je in Beek, kort bij de luchthaven. Die is gelegen rechts naast de snelweg. En dan was het zaak terug België binnen te fietsen. Mijn teller gaf al 40 km. aan, stilaan tijd dus voor 'n pauze. Ik had de keuze, ofwel in Kotem, juist achter de brug, of Preuverie Auwt Gäöl in Geulle, juist vóór de brug. Dat laatste zag er mij zo gezellig uit, 'n mooi terras in het zonnetje. En de vlaai was lekker.
In Elsloo moest ik even het Julianakanaal oversteken om vervolgens die lange brug over te fietsen naar Kotem, België dus. Vanaf daar heb ik gefietst met de "natte vinger" zoals ze dat zeggen, op het gevoel dus. Gezien ik 'n bergje gemist had door werken, stond het idee me wel aan om vandaag de Duivelsberg in Opgrimbie op te rijden. Die heeft op het einde 'n hellingsgraad van iets meer dan 10%.
Na die "duivel" ging het richting Zutendaal, de kerk voorbij om vervolgens via Munsterbilzen, naar Bilzen te fietsen. Je hebt daar 'n mooi stadhuis. Het wordt niet meer gebruikt voor gemeentelijke diensten, maar het heeft wel 'n ceremoniële functie, er wordt nog getrouwd. Bilzen rijd je buiten via het drie-luik: Brugstraat - weg naar Waltwilder - Waltwilder buiten, drie korte hellingen.
Terugkeren deed ik via Hoelbeek, ik kwam er ondermeer aan het schooltje van mijn kleinzoon voorbij. Juist achter de oude spoorbrug, was het 'n allerlaatste keer effe omhoog om dan in Eigenbilzen de weg naar Gellik in te slaan. Met nog 'n lus doorheen Veldwezelt, raakte ik vandaag toch weer aan 100 km.
Ik ben weeral tevreden over mijn rit, wat bergjes bedwongen, relatief goed weer en belangrijk .... mens en fiets zijn er weer zonder kleerscheuren doorheen gekomen.
Thuis heb ik mij nog wat met de kleinzoon bezig gehouden, kijken of zijn huiswerk goed gemaakt is en geluisterd naar zijn leeslessen.
Op voorstel van vriend Jan, ga ik vanaf vandaag wat experimenteren met mijn foto's. Jan suggereerde dat het vermelden op de foto's van de juiste locatie en eventueel wat er te zien is, interessant is voor al mijn volgers. Nu vermoed ik dat Jan het vooral heeft over mijn fietstochten die uiteraard buiten mijn gemeente Lanaken gereden worden. Maar om het simpel te houden, zal ik dit ook doen voor mijn wandelingen. Uiteraard heb ik nu van jullie wat feedback nodig. Is het lettertype en de tekengrootte OK? Stoort deze vermelding niet op de foto? Heeft het 'n meerwaarde? Alvast bedankt voor jullie bemerkingen.
En dan mijn verslag van vandaag. Mijn brood was weer besteld, toch handig op zondag. Ik hoef mij niet te haasten en kan op voorhand al 'n wandeling maken. Ik vertrok via de sportoase naar de brug van Briegden. Daar nog eens gekeken naar het bord dat de herinnering gaande houdt van het laten ontploffen op 11 mei 1940 (2de dag van WO II) van de brug door Belgische genietroepen.
Vervolgens stapte ik doorheen het modderige Louis Paul Boonpad. Het was er geregeld slalommen tussen de plassen en het slijk door. In Gellik hebben ze de schaapjes verplaatst naar de kanaalkant. Terugkeren deed ik via de Boonakkerstraat en de Kounterstraat.
En dan naar de bakker. De klant vóór mij, bestelde de laatste drie speciaalbroden. Ongelukkig genoeg liet de winkeljuffrouw één brood, na het snijden, op de grond vallen, onverkoopbaar dus. De klant nam gelukkig genoegen met die twee andere broden. Dat kan al eens gebeuren.
Straks is er weer koers op tv, Luik-Bastenaken-Luik. Klimkoersen zie ik wel eens graag. Nog ene fijne zondag.
De sjaal om, muts op en handschoenen aan, zo vertrok ik deze voormiddag voor 'n korte fietstocht met de stadsfiets. Het was 'n beslissing van het moment, vrouwlief vertrok om te gaan winkelen en ik dacht, als zij gaat fietsen, dan doe ik dat ook maar.
Ik had niet direct 'n volledige route in mijn hoofd, maar zoals meestal, onderweg rijpte toch weer 'n goed plan. Ik vertrok via de Bessemerberg om vervolgens naar Zutendaal te fietsen. Daar ging het rechtsaf naar de Duivelsberg in Opgrimbie. Bovenop de helling is er altijd wel één of meerdere foto's te maken. En eens terug beneden, koos ik ervoor om naar links te gaan, naar het centrum van Mechelen-aan-de-Maas. Zo kwam ik langs het gedenkteken van Dokter Hauben op de gelijknamige straat. Hij is geboren in Mechelen-aan-de-Maas in 1835 maar had naast zijn job als hoogleraar, een praktijk als huisarts in Brussel. Hij stierf in 1921 en werd begraven in zijn geboortedorp.
Eens de brug over aan het kanaal, vervolgde ik mijn weg richting de Maas naar Kotem. Je hebt daar die oorlogstank staan en wat verderop vind je 'n kleine kapel gewijd aan Sint-Antonius van Padua, gebouwd in 1956. In het volgende dorp, Uikhoven, vind je die grindwolfspin, 'n recent kunstwerk. Ook die paarden hebben daar alle plaats.
Terugkeren deed ik via Neerharen, het kanaal Briegden-Neerharen en de schaapjes, kort bij mijn woning in het park. Het was niet ver vandaag, maar ik heb mij toch 'n tweetal uren kunnen sportief bezighouden. En met die warme kledij aan, viel het nog best mee. Nog ene fijne zaterdag.
Gisteren was het relatief mooi weer, ik heb genoten van mijn bezoek aan Antwerpen. Vandaag is het koud en vochtig. Deze voormiddag waren er tussen de buienen wat opklaringen, op het middaguur gingen de hemelsluizen helemaal open. Voeg daarbij dat het voor de tijd van het jaar, véél te koud is, dan weet je dat het niet zo plezant is om buiten te komen.
Maar jullie kennen mij, ik geef niet graag op. Na mijn bezoek aan de bakker en het wegbrengen van twee grote draagzakken vol met glazen flessen en bokalen, ben ik toch op wandel getrokken. Ik wilde enerzijds wat cash tanken aan de automaat en anderzijds had ik toch niks om handen, het was veel te nat in de tuin om er ook maar iets nuttigs te kunnen doen.
Via de groene paden aan de sportoase en de sluis van Lanaken, trok ik dan naar mijn bank. Vervolgens ging ik langs de school Linc-Parc, het vroegere kasteel Alicebourg. Het kasteel is gebouwd tussen WO I en WO II door de familie Breuls nadat alle gebouwen in de omtrek - dus ook het kasteel - plat gebombardeerd werden in 1914 als vergelding voor het aanvallen van hun troepen. Het kasteel werd in 1958 gekocht door de Belgische Staat om er 'n Rijkslagere school in onder te brengen.
Via het domein Pietersheim, was het kwestie om toch maar snel naar huis terug te keren. Het gemiezer bleef aanhouden en werd zelfs intenser. Ik had dan wel afgesproken om tegen 12u20 thuis te zijn, maar gelukkig nam ik de juiste beslissing en was ik al vóór 12u00 binnen. Inderdaad, gelukkig maar, want het begon toen met bakken tegelijk uit de lucht te vallen.
Beste vrienden/vriendinnen, ik heb het toch nog gehaald om vandaag donderdag, mijn wedervaren neer te pennen. Ik ben namelijk naar Antwerpen geweest, de stad waar ik verschillende jaren gewerkt en gewoond heb. Die reis is er niet zo maar gekomen maar daar gaat 'n kleine bemerking aan vooraf. Wij kopen meestal 'n 10-rittenkaart op de trein en het geval wilde dat er nog twee ritten ongebruikt waren (één persoon dus heen en terug). En omdat ik al langer het Red Star Line Museum eens wilde gaan bezoeken, kreeg ik van mijn halve trouwboek de vrijheid om vandaag eens op mijn eentje de toerist te gaan uithangen. Zij had minder interesse in dat museum, en .... 'n dagje voor haar zelf, dat zou haar ook deugd doen.
Ik dus met de bus naar Hasselt en daar de trein naar Antwerpen Centraal, voor velen het mooiste spoorwegstation van het land. En dat Antwerpen 'n drukke stad is, dat kon ik nog eens aan den lijve ondervinden. Op de Meir kun je meestal over de koppen lopen. Maar eerst het belangrijkste, de inwendige mens, het was middag en de maag begon signalen te versturen. Op de Wapper, kort aan het Rubenshuis, ken ik al jaren een der betere restaurants en ik heb het mij rijkelijk laten smaken.
Daarna, enkel meters verder, vind je de winkel van chocolatier Julius Persoone, zoon van. Wat ook altijd mooi is in Antwerpen, dat zijn die straatmuzikanten. Deze speelde 'n prachtige ouverture. En dan op weg naar het museum. Onderweg kwam ik ook voorbij het "MAS", het Museum aan de Stroom, ook de moeite om naar toe te gaan.
In het museum was er redelijk wat volk. Het vertelt het verhaal van al die mensen die per boot naar Amerika of Canada geëmigreerd zijn. Het is geopend in september 2013. Ik ben ook even de toren ingeklommen, maar dat had ik beter niet gedaan, het was maar frisjes zo zonder jas.
Na mijn bezoek had ik nog 'n tweede doel, iets gaan drinken in mijn stamcafé van weleer, de Muze. Ik werkte in Antwerpen tussen 1973 en 1977 bij de toenmalige spoorwegen. De verbindingen met het openbaar vervoer tussen thuis en mijn werkplek, waren in die tijd nog ondermaats, vandaar dat ik er toen enkele jaren gewoond heb. En de Muze, daar trad geregeld Ferre Grignard op, de man van de bekende song "Ring, Ring, I've Got To Sing". De man is gestorven in 1982, drieënveertig jaar oud.
Nadien heb ik nog wat gewandeld in de stad, oa. langs het Steen en de kathedraal en ten slotte ben ik teruggekeerd via het stadspark en de Jodenwijk.
Het was 'n mooie dag maar vermoeiend. Deze jongen gaat vannacht goed slapen.
Zelden heb ik mij zó lichtvoetig gevoeld als deze voormiddag, gezond van lijf en leden. Het wandelen ging gelijk niks, ik voelde nauwelijks de schoenen die ik aan had en nergens, maar dan ook nergens was er een pijntje te voelen, iets wat op onze leeftijd toch al eens de kop opsteekt. Afkloppen dus.
Ik wilde vandaag nog eens te voet terugkeren uit Maastricht. Hiervoor nam ik al de bus om 9u06 en had tijdens mijn korte reis, ene aangename babbel met een van mijn overburen. Ik stapte uit aan de Maas en stak direct de Wilhelminabrug over. Op mijn eerste foto zie je de Sint Servaasbrug. Merkwaardig is dat pas sinds 1932 "de brug", zoals ze in de volksmond genoemd werd, haar huidige naam gekregen heeft. Het is de oudste brug van Nederland en stamt uit de 13de eeuw. Ze is geklasseerd als rijksmonument.
Eenmaal de Maas over, had ik 'n korte wandeling doorheen het stadsdeel Wyck. De poort die je ziet op de foto, wordt de Waterpoort genoemd. Ook die poort is sinds 1966 'n rijksmonument. Het was de toegang tot 'n loskade en maakte deel uit van de Wyckerstadsmuur die vanaf 1318 opgetrokken werd.
Terug aan de andere kant van de Maas, slenterde ik nog wat door kleine straatjes en over de stadswal. Dat beeld aan de muur, vind je aan het Theater-Café dat spijtig genoeg momenteel niet gebruikt wordt. Mijn koffie dronk ik in de Boekenkerk. En als je je soms afvraagt hoe het komt dat je nekpijn krijgt bij het wandelen doorheen Maastricht, tja, dat komt door al die mooie gevelstenen boven de voornaamste toegangsdeuren.
Terugkeren deed ik via de grote weg met links van mij de woonboten. Vervolgens ging het de over de brug in Smeermaas, de tunnel onderdoor en doorheen het park met het vroegere atelier van mijn overleden vriend Mathy. Op de laatste foto's is goed te zien welke dreiging er weer in de lucht hing. Nu 13u34, heeft het al goed geregend en gehageld. Het was dus wijs om deze voormiddag al te gaan wandelen.
Morgen heb ik iets speciaals voor jullie in petto maar ik vrees dat het maken van het verslag zal moeten wachten tot vrijdagmorgen. Het zou best wel eens kunnen dat ik morgen pas laat terug ben en het niet meer zie zitten om nog achter mijn pc te kruipen.
Het was vandaag niet evident om 'n droge periode te vinden om te kunnen gaan wandelen. Ons brood ben ik al moeten gaan halen per fiets, kwestie van zo min mogelijk in die nattigheid te zitten, en de rest van de dag voorspelde ook niet veel goeds. Toch bleek het omstreeks 9u45 iets droger te worden, geen tijd om te aarzelen en ik ben dan ook direct vertrokken.
Tegen beter weten in, mij toch voorzien van 'n paraplu, al was de hoop op het kunnen openen van dat regenscherm eerder klein aangezien het stevig waaide. Uiteindelijk heb ik hem niet nodig gehad. De weinige druppels die vielen konden mijn pet en regenjas wel aan.
Ik vertrok via de Bosstraat waar de hemel zwanger was van de regen. Vervolgens trok ik door de Kounterstraat en de Boonakkerstraat. Aan de brug in Gellik zag ik die grote kudde schapen. Aan de andere kant van de brug ging ik naar beneden, naar het jaagpad, onder de ijzeren brug door. In Briegden was het terug omhoog en daar was het goed dat ik mijn pet stevig op mijn hoofd drukte, zoniet was ik ze gegarandeerd kwijt.
Op de Stationstraat in Lanaken aan dat mooie herenhuis, sprak ik nog even met J.M. Hij heeft 'n moeilijke periode achter de rug en is nog aan het revalideren. Hij is 'n leeftijdsgenoot.
Mijn laatste afbeeldingen zijn ondermeer 'n voorbeeld hoe ik nu op Strava de meldingen krijg als ik per fiets over 'n col gereden ben. En de laatste, zo ziet mijn hoofdpagina op facebook er uit met verwijzing naar mijn blog.
Voor de volgende dagen, morgen normaal gezien 'n wandeling en donderdag waarschijnlijk iets speciaals, het hangt van het weer af. Nu 13u08 is het weer effe droog in Lanaken.
Mijn dagindeling lag eigenlijk gisteren al vast, eerst gaan wandelen, dan mijn gazon afrijden om vervolgens in de namiddag te gaan schaken. Dat eerste is gelukt en naar de schaakclub gaan, dan gaat ook door, maar dat gazon .... de regen van afgelopen nacht is spelbreker geweest. Nu 10u54, is het gras nog steeds kletsnat, niet zo plezant voor mijn grasmachine. Dat zal dus voor 'n andere keer zijn.
Vóór ik vertel over mijn wandeling, toch nog eerst 'n kleine anekdote van afgelopen zaterdag. Zoals jullie lazen, ben ik tijdens mijn fietstocht verschillende keren op het parcours terecht gekomen van de Amstel Gold Race. En zoals dat hoort bij grote klassiekers, krijgen de wielertoeristen - zaterdag dus - de kans om het traject af te rijden. Nu kwam ik oa. juist vóór Meerssen 'n ganse groep renners tegen. Ik ben er even gestopt om de renners door te laten - zij reden in tegengestelde zin - en ook om de ganse massa toeschouwers te aanhoren die langs de kant van de weg al die sportievelingen aan het aanmoedigen waren. Bij die toeschouwers die ferm aan 't applaudiseren waren, ook 'n groepje jonge meisjes behorende tot de een of andere jeugdbeweging. Toen ik verder kon doorrijden, vroeg ik aan die meisjes: "ik ben maar alleen, krijg ik toch ook applaus van jullie?" En of ik dat gekregen heb, mijn dag kon niet meer stuk.
Mijn wandeling van vandaag, die was vrij simpel, in Sparrendal het bos richting Gellik. Alléén was ik niet, ik zag oa. verschillende wandelaars met hond en ook 'n ruiter. Ondanks de regen van afgelopen nacht, lag het bos er toch nog vrij droog bij. In Gellik verliet ik het bos via de Berkenlaan. Terugkeren deed ik via de straat met de wat aparte naam: Op de Puin. Ook daar lopen er paarden en je vindt er zelfs 'n imker. Het mooiste vond ik die bloemen in dat voortuintje, je wordt er spontaan vrolijk van.
Om te eindigen toch nog 'n bemerking, iets wat ik bijna dagelijks zie. In Lanaken wonen er zowat 7.000 mensen van Nederlandse afkomst. En als er iets te schilderen valt, of indien de haag gesnoeid moet worden of de tuin 'n beurt moet krijgen, zelfs bij de bouw - of verbouwing - van 'n woning, je ziet alleen maar Nederlandse bedrijven aan het werk. Pas op, dat fenomeen speelt ook andersom, ik fiets dikwijls de grens over en daar zie ik dikwijls Belgische camionetten staan. Ik stel mij dan de vraag, wat is er mis met de plaatselijke bedrijven? Is dat nu zo moeilijk om de economie te steunen van het land waar je woont?
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Vandaag heb ik gewandeld en wederom vanuit 'n andere vertrekplaats. Ik nam de bus richting Opgrimbie en Boorsem. Aan de halte, de Rijksweg over richting de molen, De Stormvogel. Deze molen kwam in de plaats van zijn voorganger die in 1858 afbrandde. Een mooi weetje is ook dat in 1963 onze toenmalige Koning Boudewijn gezorgd heeft dat de romp van de molen volledig wit geschilderd werd. Boudewijn had 'n residentie in het naburige Opgrimbie en zag uit op die molen. 
In Neerharen op de Heirbaan staat alles in frisse lentekleuren. Aan de sluis voer juist 'n schip binnen. 
Het enige voordeel van 'n jas zijn die verschillende zakken voor je portefeuille, gsm, stuk fruit, koekje enz. Maar ik ga zeker niet klagen, laat die zon maar schijnen, zeker na na die plensbui van gisteren die ik te verduren kreeg. 
Ik had telefonisch afgesproken met 'n collega die mij aan de bushalte zou komen halen en nadien daar ook zou terugbrengen. 
Ik ben Eddy Meuris