aantal stappen: 1.332.840 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 106
aantal fietstochten: 26
Zoeken in blog
19-04-2024
Regenwandeling.
Gisteren was het relatief mooi weer, ik heb genoten van mijn bezoek aan Antwerpen. Vandaag is het koud en vochtig. Deze voormiddag waren er tussen de buienen wat opklaringen, op het middaguur gingen de hemelsluizen helemaal open. Voeg daarbij dat het voor de tijd van het jaar, véél te koud is, dan weet je dat het niet zo plezant is om buiten te komen.
Maar jullie kennen mij, ik geef niet graag op. Na mijn bezoek aan de bakker en het wegbrengen van twee grote draagzakken vol met glazen flessen en bokalen, ben ik toch op wandel getrokken. Ik wilde enerzijds wat cash tanken aan de automaat en anderzijds had ik toch niks om handen, het was veel te nat in de tuin om er ook maar iets nuttigs te kunnen doen.
Via de groene paden aan de sportoase en de sluis van Lanaken, trok ik dan naar mijn bank. Vervolgens ging ik langs de school Linc-Parc, het vroegere kasteel Alicebourg. Het kasteel is gebouwd tussen WO I en WO II door de familie Breuls nadat alle gebouwen in de omtrek - dus ook het kasteel - plat gebombardeerd werden in 1914 als vergelding voor het aanvallen van hun troepen. Het kasteel werd in 1958 gekocht door de Belgische Staat om er 'n Rijkslagere school in onder te brengen.
Via het domein Pietersheim, was het kwestie om toch maar snel naar huis terug te keren. Het gemiezer bleef aanhouden en werd zelfs intenser. Ik had dan wel afgesproken om tegen 12u20 thuis te zijn, maar gelukkig nam ik de juiste beslissing en was ik al vóór 12u00 binnen. Inderdaad, gelukkig maar, want het begon toen met bakken tegelijk uit de lucht te vallen.
Beste vrienden/vriendinnen, ik heb het toch nog gehaald om vandaag donderdag, mijn wedervaren neer te pennen. Ik ben namelijk naar Antwerpen geweest, de stad waar ik verschillende jaren gewerkt en gewoond heb. Die reis is er niet zo maar gekomen maar daar gaat 'n kleine bemerking aan vooraf. Wij kopen meestal 'n 10-rittenkaart op de trein en het geval wilde dat er nog twee ritten ongebruikt waren (één persoon dus heen en terug). En omdat ik al langer het Red Star Line Museum eens wilde gaan bezoeken, kreeg ik van mijn halve trouwboek de vrijheid om vandaag eens op mijn eentje de toerist te gaan uithangen. Zij had minder interesse in dat museum, en .... 'n dagje voor haar zelf, dat zou haar ook deugd doen.
Ik dus met de bus naar Hasselt en daar de trein naar Antwerpen Centraal, voor velen het mooiste spoorwegstation van het land. En dat Antwerpen 'n drukke stad is, dat kon ik nog eens aan den lijve ondervinden. Op de Meir kun je meestal over de koppen lopen. Maar eerst het belangrijkste, de inwendige mens, het was middag en de maag begon signalen te versturen. Op de Wapper, kort aan het Rubenshuis, ken ik al jaren een der betere restaurants en ik heb het mij rijkelijk laten smaken.
Daarna, enkel meters verder, vind je de winkel van chocolatier Julius Persoone, zoon van. Wat ook altijd mooi is in Antwerpen, dat zijn die straatmuzikanten. Deze speelde 'n prachtige ouverture. En dan op weg naar het museum. Onderweg kwam ik ook voorbij het "MAS", het Museum aan de Stroom, ook de moeite om naar toe te gaan.
In het museum was er redelijk wat volk. Het vertelt het verhaal van al die mensen die per boot naar Amerika of Canada geëmigreerd zijn. Het is geopend in september 2013. Ik ben ook even de toren ingeklommen, maar dat had ik beter niet gedaan, het was maar frisjes zo zonder jas.
Na mijn bezoek had ik nog 'n tweede doel, iets gaan drinken in mijn stamcafé van weleer, de Muze. Ik werkte in Antwerpen tussen 1973 en 1977 bij de toenmalige spoorwegen. De verbindingen met het openbaar vervoer tussen thuis en mijn werkplek, waren in die tijd nog ondermaats, vandaar dat ik er toen enkele jaren gewoond heb. En de Muze, daar trad geregeld Ferre Grignard op, de man van de bekende song "Ring, Ring, I've Got To Sing". De man is gestorven in 1982, drieënveertig jaar oud.
Nadien heb ik nog wat gewandeld in de stad, oa. langs het Steen en de kathedraal en ten slotte ben ik teruggekeerd via het stadspark en de Jodenwijk.
Het was 'n mooie dag maar vermoeiend. Deze jongen gaat vannacht goed slapen.
Zelden heb ik mij zó lichtvoetig gevoeld als deze voormiddag, gezond van lijf en leden. Het wandelen ging gelijk niks, ik voelde nauwelijks de schoenen die ik aan had en nergens, maar dan ook nergens was er een pijntje te voelen, iets wat op onze leeftijd toch al eens de kop opsteekt. Afkloppen dus.
Ik wilde vandaag nog eens te voet terugkeren uit Maastricht. Hiervoor nam ik al de bus om 9u06 en had tijdens mijn korte reis, ene aangename babbel met een van mijn overburen. Ik stapte uit aan de Maas en stak direct de Wilhelminabrug over. Op mijn eerste foto zie je de Sint Servaasbrug. Merkwaardig is dat pas sinds 1932 "de brug", zoals ze in de volksmond genoemd werd, haar huidige naam gekregen heeft. Het is de oudste brug van Nederland en stamt uit de 13de eeuw. Ze is geklasseerd als rijksmonument.
Eenmaal de Maas over, had ik 'n korte wandeling doorheen het stadsdeel Wyck. De poort die je ziet op de foto, wordt de Waterpoort genoemd. Ook die poort is sinds 1966 'n rijksmonument. Het was de toegang tot 'n loskade en maakte deel uit van de Wyckerstadsmuur die vanaf 1318 opgetrokken werd.
Terug aan de andere kant van de Maas, slenterde ik nog wat door kleine straatjes en over de stadswal. Dat beeld aan de muur, vind je aan het Theater-Café dat spijtig genoeg momenteel niet gebruikt wordt. Mijn koffie dronk ik in de Boekenkerk. En als je je soms afvraagt hoe het komt dat je nekpijn krijgt bij het wandelen doorheen Maastricht, tja, dat komt door al die mooie gevelstenen boven de voornaamste toegangsdeuren.
Terugkeren deed ik via de grote weg met links van mij de woonboten. Vervolgens ging het de over de brug in Smeermaas, de tunnel onderdoor en doorheen het park met het vroegere atelier van mijn overleden vriend Mathy. Op de laatste foto's is goed te zien welke dreiging er weer in de lucht hing. Nu 13u34, heeft het al goed geregend en gehageld. Het was dus wijs om deze voormiddag al te gaan wandelen.
Morgen heb ik iets speciaals voor jullie in petto maar ik vrees dat het maken van het verslag zal moeten wachten tot vrijdagmorgen. Het zou best wel eens kunnen dat ik morgen pas laat terug ben en het niet meer zie zitten om nog achter mijn pc te kruipen.
Het was vandaag niet evident om 'n droge periode te vinden om te kunnen gaan wandelen. Ons brood ben ik al moeten gaan halen per fiets, kwestie van zo min mogelijk in die nattigheid te zitten, en de rest van de dag voorspelde ook niet veel goeds. Toch bleek het omstreeks 9u45 iets droger te worden, geen tijd om te aarzelen en ik ben dan ook direct vertrokken.
Tegen beter weten in, mij toch voorzien van 'n paraplu, al was de hoop op het kunnen openen van dat regenscherm eerder klein aangezien het stevig waaide. Uiteindelijk heb ik hem niet nodig gehad. De weinige druppels die vielen konden mijn pet en regenjas wel aan.
Ik vertrok via de Bosstraat waar de hemel zwanger was van de regen. Vervolgens trok ik door de Kounterstraat en de Boonakkerstraat. Aan de brug in Gellik zag ik die grote kudde schapen. Aan de andere kant van de brug ging ik naar beneden, naar het jaagpad, onder de ijzeren brug door. In Briegden was het terug omhoog en daar was het goed dat ik mijn pet stevig op mijn hoofd drukte, zoniet was ik ze gegarandeerd kwijt.
Op de Stationstraat in Lanaken aan dat mooie herenhuis, sprak ik nog even met J.M. Hij heeft 'n moeilijke periode achter de rug en is nog aan het revalideren. Hij is 'n leeftijdsgenoot.
Mijn laatste afbeeldingen zijn ondermeer 'n voorbeeld hoe ik nu op Strava de meldingen krijg als ik per fiets over 'n col gereden ben. En de laatste, zo ziet mijn hoofdpagina op facebook er uit met verwijzing naar mijn blog.
Voor de volgende dagen, morgen normaal gezien 'n wandeling en donderdag waarschijnlijk iets speciaals, het hangt van het weer af. Nu 13u08 is het weer effe droog in Lanaken.
Mijn dagindeling lag eigenlijk gisteren al vast, eerst gaan wandelen, dan mijn gazon afrijden om vervolgens in de namiddag te gaan schaken. Dat eerste is gelukt en naar de schaakclub gaan, dan gaat ook door, maar dat gazon .... de regen van afgelopen nacht is spelbreker geweest. Nu 10u54, is het gras nog steeds kletsnat, niet zo plezant voor mijn grasmachine. Dat zal dus voor 'n andere keer zijn.
Vóór ik vertel over mijn wandeling, toch nog eerst 'n kleine anekdote van afgelopen zaterdag. Zoals jullie lazen, ben ik tijdens mijn fietstocht verschillende keren op het parcours terecht gekomen van de Amstel Gold Race. En zoals dat hoort bij grote klassiekers, krijgen de wielertoeristen - zaterdag dus - de kans om het traject af te rijden. Nu kwam ik oa. juist vóór Meerssen 'n ganse groep renners tegen. Ik ben er even gestopt om de renners door te laten - zij reden in tegengestelde zin - en ook om de ganse massa toeschouwers te aanhoren die langs de kant van de weg al die sportievelingen aan het aanmoedigen waren. Bij die toeschouwers die ferm aan 't applaudiseren waren, ook 'n groepje jonge meisjes behorende tot de een of andere jeugdbeweging. Toen ik verder kon doorrijden, vroeg ik aan die meisjes: "ik ben maar alleen, krijg ik toch ook applaus van jullie?" En of ik dat gekregen heb, mijn dag kon niet meer stuk.
Mijn wandeling van vandaag, die was vrij simpel, in Sparrendal het bos richting Gellik. Alléén was ik niet, ik zag oa. verschillende wandelaars met hond en ook 'n ruiter. Ondanks de regen van afgelopen nacht, lag het bos er toch nog vrij droog bij. In Gellik verliet ik het bos via de Berkenlaan. Terugkeren deed ik via de straat met de wat aparte naam: Op de Puin. Ook daar lopen er paarden en je vindt er zelfs 'n imker. Het mooiste vond ik die bloemen in dat voortuintje, je wordt er spontaan vrolijk van.
Om te eindigen toch nog 'n bemerking, iets wat ik bijna dagelijks zie. In Lanaken wonen er zowat 7.000 mensen van Nederlandse afkomst. En als er iets te schilderen valt, of indien de haag gesnoeid moet worden of de tuin 'n beurt moet krijgen, zelfs bij de bouw - of verbouwing - van 'n woning, je ziet alleen maar Nederlandse bedrijven aan het werk. Pas op, dat fenomeen speelt ook andersom, ik fiets dikwijls de grens over en daar zie ik dikwijls Belgische camionetten staan. Ik stel mij dan de vraag, wat is er mis met de plaatselijke bedrijven? Is dat nu zo moeilijk om de economie te steunen van het land waar je woont?
Na mijn mooie fietstocht van gisteren met heel wat foto's, was het vandaag een rustige wandeling naar de bakker. Ik had mijn brood besteld, zo hoefde ik mij niet te haasten, een ommetje vooraf kon er dus wel bij.
De wandeling ging eerst naar Pietersheim met wat foto's daar ter plaatse, ook die oude boom, om vervolgens terug te keren langs het kanaal. Fietsers zie je op zondagvoormiddag genoeg, allemaal werkende mensen die door de week hiervoor geen tijd hebben. Wat me vandaag ook opviel was de "allaria petiolata", de Latijnse naam voor look-zonder-look. Langs de hele route van het kanaal, staat het er momenteel vol mee.
Wat verderop ben ik toch een tijdje blijven stilstaan bij dat jong leven, moeder en kinderen. Altijd plezierig om zoiets rustig te kunnen bekijken. En aan het oude spoor, achter Sappi, zag ik dat er bomen gekapt zijn. Wat daar de bedoeling van mag zijn, dat wijst zich misschien uit in de volgende weken. En onderweg had ik deze auto zien staan, als het iets met fietsen te maken heeft, dan heb ik uiteraard interesse. Straks eens opzoeken wat ze te bieden hebben.
Voor de rest zal het 'n rustige namiddag worden, met 'n goed boek in de zetel. Tot morgen.
Het werd - en het was - goed weer vandaag, ideaal om te fietsen. Mijn doel was deze keer de oude bomen bezoeken in het gehucht Meers, horende bij de gemeente Stein. En dat het oude bomen zijn, eentje is van 2.425 jaar voor Christus, de anderen van de periode 300 tot 600 na Christus. Bij diverse grondwinningen in het Maasdal werden deze versteende bomen opgegraven en in Meers in 'n cirkel gezet. De site werd officieel onthuld op 21/6/2006. Deze site stond ook op mijn to-do lijstje, weer een van de opdrachten van mijn kinderen afgevinkt.
Maar morgen wordt de Amstel Gold Race gereden, vandaag konden de wielertoeristen hun hart ophalen op het parcours. Ik had wel op voorhand het parcours eens bekeken en de eventuele plaatsen waar ik vandaag ook het parcours diende te passeren. Ik zag renners op weg naar Meerssen, in Ulestraten, op weg naar en in Genhout en nog wat achterblijvers in Elsloo. Maar gelukkig voor mij reden ze allemaal in tegengestelde richting. Ik had er dus geen last van, en ook, de tijd dat ik de straat diende te delen met die honderden en honderden renners, was kortstondig, meestal nam ik toch enkele kleinere wegen op het fietsroutenetwerk. Het was toch 'n belevenis zo 'n massa renners te zien.
Zoals gezegd, mijn rit kwam dus na de Noorderbrug in Maastricht, eerst door Meerssen. En dan wat verderop ging het rechts omhoog, de Waterval op. Geen moeilijke klim, 2,1 km. afstand met enkel op het einde wat meer percentages. Langs die helling staan er verschillende vakwerkhuisjes, mooi. In de richting van Elsloo kwam ik ook deze muurschildering tegen. En dan Meers, de site ligt pal naast de fietsroute, ik kon dus niet missen. Op weg naar Berg a/d Maas waar ik de veerboot wilde nemen, werd ik aangenaam verrast met dat mooi en nieuw aangelegde fietspad. In Nederland kennen ze er iets van.
Eens met het veer over, ging het naar links en dat heb ik geweten, de wind pal op kop. Ik haalde nauwelijks 19 à 20 km/uur. Gelukkig had ik op voorhand mijn route zo ingedeeld dat ik op vele plaatsen de wind in de rug had. Zo ook dus aan de Zuid-Willemsvaart waar ik terug naar rechts fietste, naar Eisden. Ook daar 'n mooie schildering in de tunnel. Dat mooie gebouw hoort tot de mijn van Eisden, een der vroegere steenkoolmijnen. In het oude spoorwegstation van Eisden, nam ik mijn eerste pauze met goed 55 km. op de teller.
Vervolgens ging het naar Genk, meer bepaald naar het recreatieoord Kattevennen. De Cosmodrome daar is 'n volksterrenwacht. Ook waren er weer enkele waaghalzen actief die zich naar beneden lieten glijden. Zo stilaan kwam het einde van mijn rit in zicht. Restte alleen nog de vraag waar ik 'n koel drankje zou drinken. Het werd uiteindelijk Gellik. En met 'n laatste lus via Veldwezelt en 'n stop aan 'n vuilbak (waar ik al mijn alufolie dropte: voor mijn boterhammen, wafel, ...) kon ik naar huis. Met een warm bad is deze jongen nu helemaal opgefrist. Het was 'n mooie dag, ik heb ervan genoten.
En o ja, die laatse afbeelding, ik krijg sinds vandaag op pc en gsm 'n melding van MyCols. Ik heb die app geïnstalleerd op mijn gsm en maakt nu verbinding met Strava. Een nieuw speelgoedje dus, ha, ha, ha ...
Als de wijn is in de man, dan ...... dan gaat het wat trager, toch zeker in het begin van mijn wandeling. In de voormiddag nog wat opfrissingswerken gedaan in de tuin en het middagmaal was vandaag 'n pan vol met pasta en toebehoren. Doorgaans drink ik daar 'n wijntje bij, 'n flesje van 25 cl. (2 glaasjes). Mijn echtgenote hoort bij de groep die nooit alcohol drinkt.
Dus ik wist dat ik vandaag op wandeltocht diende te gaan, en zeer zeker niet in de zetel diende te kruipen. Ik zou beslist in slaap gevallen zijn. Mijn wandeling dus. Ik vertrok langsheen het rusthuis om vervolgens in Smeermaas aan de grenspaal, die veldweg te nemen. Via de Kantoorweg en dat mooie koeiengezin, ging het dan naar de Oude Heirbaan, een der oudste straten van Smeermaas. Let op die jaartalsteen van dat oude huis, 1684 - 1989. Vermoedelijk het bouwjaar en het jaar van restauratie.
En dan naar Hocht, ook weer doorheen de velden. Nu is Hocht 'n privédomein en kun je niet zomaar het kasteel van kortbij bekijken. Maar de kwajongen in mij deed mij toch besluiten om het mooie gebouw van iets korterbij te gaan opzoeken. Ik moest wel doorheen 'n veld, tussen de struiken door en naar een hek toe om toch een glimp op te vangen van het kasteel (zie de blauwe cirkel op mijn kaartje). Had ik 'n heuse camara, dan had ik uiteraard betere foto's kunnen maken, nu was dat met mijn simpele gsm. En dat hek, dat had ik dus nog nooit gezien.
Terugkeren deed ik via de sluis van Neerharen, die oude boten van de Scheepvaart (die liggen er als sinds mensenheugenis) en de brug van Tournebride. In het domein Pietersheim nog even doorheen de burchtruïne gewandeld. Die ganzen zitten en hoog en droog. Met 'n foto van de burchtgracht en van mezelf, was het tijd om naar huis te gaan. Gelukkig had mijn vrouw mij nog niet als vermist opgegeven.
Normaal gezien ga ik morgen fietsen. Ik wil in Meers, 'n gehucht van Stein, 'n oude bomengordel gaan bekijken.
Mijn dag vandaag netjes in twee gedeeld, in de voormiddag in mijn tuin gewerkt, in de namiddag gewandeld tussen Genk en Lanaken. Tja die tuin, je moet het blijven bijhouden anders groeit het werk je op 'n bepaald moment boven het hoofd.
Na de afwas, nog eens de bus genomen naar het ziekenhuis van Genk en vanaf daar, teruggewandeld naar huis. Het was eerst 'n heel eind door het bos met het recreatieoord Kattevenne aan mijn linkerzijde. Als je nu door het bos wandelt, dan zijn de kleuren mooi fris groen, heerlijk. Aan dat fietsknooppunt (waar ik al tig-keren gepasseerd ben) gewoon de straat overgestoken. Via de Bosscherveldstraat kwam ik vervolgens toe in de wijk Papendaal. Vanaf daar was het gewoon de grote weg volgen naar het centrum van Zutendaal. Onderweg even halt aan de O.L.V. van Lourdeskapel.
In Zutendaal centrum, even tijd voor 'n tas koffie om daarna wederom langs de grote weg, terug te keren naar moeder de vrouw. Het is uiteraard niet de aangenaamste manier om te wandelen, zo langs de grote weg, maar de afstand was mij toch al ver genoeg om eventeel via de boswegen te wandelen. Een bijkomstigheid is ook dat er weinig of geen attractieve foto's te maken zijn langs grote wegen en in het bos.
Mijn laatste foto nam ik kort aan Sparrendal, links gaat de weg verder naar Maastricht, ik wandelde rechtsaf naar de wijk Sint-Servaas. Nu mijn verslagje neerschrijven, dan ons avondmaal en daarna kijken wat Jeroen Meus gaat kokkerellen in zijn Italiaanse keuken. We hebben met plezier gekeken naar zijn programma "De Mosterd van Meus", zijn culinaire rondreis door zes verschillende landen. Deze week is dus Italië aan de beurt.
Het doel van vandaag was de abdij van Herkenrode, en ja, ik ben er geraakt. Deze locatie stond ook bij de bestemmingen die mijn kinderen mij cadeau hebben gedaan. Bij deze is Herkenrode dus afgevinkt. Ik had er zin in deze morgen, het weer was goed, droge wegen, redelijk wat zon en de wind viel nog mee.
Ik vertrok via Gellik, Bilzen en Diepenbeek. In Lutselus, 'n gehucht van Diepenbeek, ben ik 'n eerste keer gestopt aan die mooie kapel. Vandaar ging het dan naar Hasselt. In vroegere tijden was dat 'n ramp, naar en doorheen Hasselt fietsen, nu is dat best aangenaam. Eerst langsheen de groene gordel en vervolgens via de kanaalkom. Het fietsroutenetwerk is daarenboven zéér goed aangegeven. Ook mooi was die muurschildering. Ze blijft al enkele jaren onaangeroerd, hopelijk blijft dat ook zo.
Eens Hasselt buiten, ben je op weg naar Herkenrode, 't is te zeggen, ik dan toch vandaag. Voorheen was dat via velden en bos, nu grotendeels langsheen het Albertkanaal. Om op de site zelf te geraken moet je wel eerst 'n heel stuk over onverharde wegen, idem dito bij het verlaten van de streek aan de andere kant. Het is 'n beschermd gebied, vandaar dat de paden zo authentiek mogelijk gelaten worden. Nog 'n weetje over de abdij, ze werd gesticht in 1192 en werd vooral bewoond door Cisterziënzerinnen. Uiteraard nam ik er ook 'n korte pauze met taart, "knubbelkesvlaai mèt pudding".
Nadien trok ik naar Zonhoven waar ik mij kon opmaken voor die schitterende doordocht doorheen de Wijers, het mooiste stuk van het parcours. Vervolgens kwam ik aan in Genk, tegenwoordig 'n voetbalstad met naam en faam. KRC kan nog altijd kampioen worden. De naam van de ploeg zie je op vele plaatsen in het straatbeeld.
Eens Zwartberg achter mij gelaten - 'n deelgemeente van Genk - fietste ik richting As. Daar aan het station ging ik de fietsbrug over naar Maasmechelen. Ook daar duiken al eens gevels op met 'n mooie muurschildering. Voorbij de brug van Mechelen a/d Maas, koos ik voor de route langs de Maas om terug te keren. Zo kwam ik oa. door Geneuth, onder de autostrade, 'n brug waar ik dikwijls overheen fiets. Via de snelweg heb je namelijk aan weerzijden, afgebakende fietsstroken tussen enerzijds Kotem rechts, en Stein (Nederl.) links.
Mijn laatste kilometers fietste ik door Herbricht, 'n gehucht van Lanaken met méér paarden dan inwoners - namelijk welgeteld nog juist één inwoner - en tenslotte Hochter Bampd en Smeermaas. En dan was het tijd voor mijn merk, ene lekkere Duvel. Lieve, hij heeft gesmaakt.
Zo, weer 'n mooie tocht, intussen al de vijfde 100-plus rit van dit jaar.
Dat "heel misschien" van deze middag - lees mijn verslag - is 'n "yes" geworden. Uiteindelijk heb ik toch mijn wandelschoenen aangetrokken en zo komt het dus dat jullie vandaag uitzonderlijk twee verslagen te lezen krijgen, eentje van mijn gefiets van deze voormiddag en eentje over mijn wandeling van deze namiddag.
Nu had ik na dat fietsen twee dingen kunnen doen, ofwel in de zetel kruipen of buiten wat gaan werken. Buiten werken zag ik niet echt zitten, het waaide mij toch wat veel en in de zetel zitten, daar had ik de rust niet voor. Dan toch maar wandelen. En om die wind wat te mijden, leek het me logisch om nog eens door het bos te stappen. Ik vertrok aan de Roelerdreef om vervolgens omhoog te gaan naar het topje van de Bessemerberg. Aan de grote baan Lanaken - Zutendaal, stapte ik gewoon de weg over om dan langs het rusthuis terug die berg af te dalen.
Bijna aan het einde van het bospad, zag ik dat jagershutje. Via de Sprokkelstraat en die kapel op de hoek van de Waterstraat, keerde ik terug doorheen mijn geboortestraat, de Wijngaardstraat. Onderweg ben ik nog even binnengesprongen bij vriend Hubert en wat weetjes uitgewisseld.
Ik weet het, dit verslag is wat aan de late kant, maar gezien er toch niks op tv is, kan ik er maar beter van profiteren om het nu voor jullie klaar te maken. Morgen, bij leven en welzijn, ga ik fietsen. De Abdij van Herkenrode wordt mijn bestemming.
Vandaag was het eens iets anders dan gewoonlijk, 'n wandeltocht uittekenen per fiets. Hoe dat zo, zullen jullie zich afvragen? Het antwoord is vrij simpel, ik had namelijk van 'n bevriend koppel het verzoek gekregen om eens 'n wandeling voor hen te zoeken, elders dan gewoon rond de kerktoren.
Uiteraard diende ik eerst wat bijzonderheden te weten: 1. om hoeveel kms. het mocht gaan 2. soort ondergrond (dus ook te doen met rollator) 3. moeilijkheidsgraad (bergop - bergaf) 4. elders (dus eerst met de auto er naar toe). En zo kwamen we uit op Gellik. De auto op de parking en vandaar 'n wandeling van 3,5 à 4 km. en eentje van 6 à 7 km.
Ik ben dus deze voormiddag naar Gellik gefietst en vanaf de plaatselijke kiosk op het Kerkplein, heb ik 'n 4-tal wandelingen verkend. Merendeels langs het kanaal om uiteindelijk terug te keren naar het vertrekpunt waar 2 horecazaken beschikbaar zijn voor de wandelaars.
Hopelijk vallen de voorstellen in hun smaak en kan het koppel, samen met 'n groep, enkele wandelingen maken volgens ieders kunnen. Dat was het voor vandaag, tenzij ..... heel misschien, ..... ik zelf nog even ga wandelen?????
Voor ene keer mij vanmorgen niet laten verleiden door het goede weer om te gaan sporten, alhoewel, regelmatig op je knieën gaan zitten en terug rechtkomen, dat is ook sporten. Het ongewild kruid aan de straatkant begon weer stevig de kop op te steken, tijd dus voor wat opfrissingswerken. En gezien ik 'n absolute tegenstander ben van chemische producten om dat kruid weg te krijgen, gebeurt dat dus met de hand. Uitsteekmes bij de hand, matje onder de knieën en de emmer langs mij, ben ik eraan begonnen. Eerst bij ons zelf en ook 'n deel bij de buurman. En met dat zonnetje dat gelukzalig straalde, weinig wind, was het fijn werken.
Echt sportief ben ik enkel bezig geweest deze ochtend toen ik 'n brood ben gaan kopen en deze namiddag bij mijn wandeling naar en van de schaakclub. Na het spelen van vijf partijen (3 gewonnen - 2 verloren) heb ik wel nog 'n klein ommetje gemaakt. Vandaar toch die 6,7 km.
De foto's die ik maakte, .... de eerste vanmorgen in het Uilenstraatje met de kerk op de achtergrond, dan 'n kunstwerk in wording aan het gemeentehuis en als laatste die beruchte woning in onze gemeente waar zoveel om te doen is. Verschillende brandstichtingen zijn er geweest (afvalcontainers), prostitutie, overlast voor de buren enz. Tot uiteindelijk onze burgemeester de politie verzocht heeft het pand af te sluiten met 'n verbod tot betreding. Toen deze zaak in het nieuws kwam, waren veel dorpsgenoten zelfs niet op de hoogte van hetgeen zich daar allemaal afspeelde, uitgezonderd uiteraard de buurtbewoners.
Wat 'n verschil met gisteren deze ochtend, nagenoeg geen wind terwijl ik mij gisteren in alle bochten moest wringen om toch maar gespaard te blijven van die strakke wind. Uiteindelijk viel dat nog best mee en kon ik 'n mooie fietstocht maken. Collega's-fietsers die daarentegen de euvele moed hadden om naar het zuiden te trekken, naar de heuvelzone in Zuid Nederl. Limburg, die hebben het geweten, bergop en wind op kop. Maar ja, die mannen zijn dan weer zovele jaren jonger dan ik. En ja, ook nog 'n weetje van gisteren, voor het eerst dit jaar heb ik mij toch maar beschermd met zonnecréme, vooral de neus. Beter voorkomen dan genezen ....!
Mijn wandeling van deze morgen had niet veel om het lijf, gewoon effe op en af naar Pietersheim. Eerst doorheen de kinderboerderij en dat houten beeld, vervolgens langs de visvijver en die figuurtjes omheen die boom. Via de heksenketel, rechtsaf naar de burchtruïne, om tenslotte doorheen de Winningerstraat en de Koning Albertlaan terug te keren naar de kerk.
Bijna thuis, nog ene babbel met vriend en oud-volleybalmaat Françis. En de rest van de dag .....? Mogelijk naar de koers kijken. In uitgesteld kijken, gisteren die fantastische spurt nog bekeken van onze Lotte, 'n sprint voor de geschiedenis.
Vandaag had ik maar één doel, zo veel als mogelijk de strakke wind vermijden. Ik had weliswaar een route voorzien om te fietsen, maar gaandeweg heb ik toch wat geïmproviseerd, andere wegen opgezocht dus.
Ik wilde naar Aldeneik fietsen. Deze plaats is ontstaan in 720 en na vele beslommeringen hoort het nu bij de stad Maaseik. Ik vertrok in Maastricht, voorbij het kasteel om verder noordwaarts te fietsen (lees: wind in de rug) naar het kasteel van Geulle a/d Maas. In Stein ben ik even gestopt aan de Mariakapel, een goed onderhouden gebouwtje.
En na goed 43 km. zag ik in Illikhoven 'n terrasje, tijd voor 'n pauze met kersenvlaai. Het is 'n gehucht en hoort bij de gemeente Echt-Susteren. Via Roosteren reed ik dan in Maaseik, België terug binnen, nu rechtsaf naar Aldeneik. Het is daar mooi wandelen langs de boorden van vele plassen en de Maas. Op dat punt wilde ik oorspronkelijk verder doorfietsen richting Tongerlo. Maar ik zag het niet zitten om terug te keren langs de Zuid-Willemsvaart met wind op kop. Een alternatief was vandaag om via Wurfeld terug te keren. In dat plaatsje zag ik 'n mooi beeldhouwwerk van kunstenaar Pol Lemaire.
En eens Wurfeld voorbij, kom je dan aan het oude kolenspoor, nu een fietspad tussen Maaseik en As. Je bent er beschut voor de wind en je hoeft dan ook niet je snelheid te minderen. Op dat pad was ik fietser 395 vandaag en aan de brug in As, was ik zelfs fietser nr. 695.
In As nam ik weer 'n beslissing om mijn route aan te passen. Ik ging daar rechtsop, richting Wiemesmeer en Zutendaal. Het waren vooral de boswegen die mij interesseerden, geen of weinig wind. Maar in Zutendaal, even voorbij de mooie oude pastorij, diende ik wel even voet aan de grond te zetten. Ik diende eerst 'n wielerwedstrijd voor nieuwelingen te laten passeren. Eens de volgwagen met groene vlag voorbij was, kon ik doorrijden.
Mijn laatste kilometers gingen via Eigenbilzen en Gellik. In dit laatste dorp nam ik mijn tweede pauze, nu mijn merk voor de grote dorst. En ja, het oog wil ook wat, de 100 km. zat er in. Dus maakte ik nog 'n extra lus via Kompveld en Veldwezelt. Ben zéér tevreden over mijn rit, weinig problemen met de wind - daar was het mij toch om te doen - warm weer met veel zon, en veel mensen onderweg.
Wind, regen, wolken, zon, ik heb het allemaal gehad.
Meestal begint mijn werkdag - ná het ontbijt dus - met het invullen van de sudoku's in de krant, en de moeilijke als eerste. Dat is zo 'n moment dat ze mij niet moeten storen, ik kan dan effe mijn hersenen aan 't werk zetten. En het moet van de eerste keer juist zijn, geen gedoe met doorhalingen of eerst met potlood en gom. En doorgaans lukt mij dat zeer goed.
Daarna nog wat in de tuin gewerkt, mijn facebook account gecontroleerd en de buienradar geopend. Toen ik zag - en hoopte - dat de grootste nattigheid voorbij was, kon ik aan mijn wandeling beginnen. Het was even met mezelf overleggen waarheen, het zou opnieuw richting Gellik zijn.
Via de Kewithdreef en de Dorpsstraat in Gellik, was ik al rap aan de grens met Eigenbilzen. Op dat punt ging ik linksaf naar de wijk Berebroek. Deze wijk is het enige stukje Eigenbilzen dat aan de rechtse kant van het Albertkanaal ligt, dus bijna helemaal afgezonderd van het dorp zelf. Daar zag ik ook 'n aantal stevige paarden, altijd 'n moment van rust voor mij. Aan het kanaal was het terugkeren naar links. Via het jaagpad wandelde ik onder de ijzeren spoorbrug door tot aan Briegden. En die visser, ....? De laatste tijd zie ik dat het vissen meer en meer 'n gezinsactiviteit aan het worden is. Verleden week nog zag ik 'n drietal koppels gezamenlijk vissen, tentjes geopend, ligzetels die klaar stonden en de bbq erbij waarop ze - pintje in de hand - vlees aan 't bakken waren.
In Briegden ben ik gewoon doorgewandeld via het centrum van Lanaken om daarna thuis nog 'n tasje koffie te drinken. En zoals ik in mijn titel schrijf, regen, soms felle wind, wolken en zon, ik heb het onderweg allemaal gehad. Dat zie je aan mijn laatste foto.
Zoals het er nu naar uitziet, ga ik morgen fietsen. Vertrekken met wind in de rug en terugkomen langs boswegen, zodoende toch wat beschut tegen de wind.
Na regen komt zonneschijn en na zonneschijn komt .... regen!
Zoals ik in mijn titel aanhaal, de regen is nooit ver weg. Zo goed als de hele voormiddag was het nat - op 'n kort droog moment na omstreeks 10u00 - het was dus geen pretje om dan al "de hort op te gaan". Ik waagde mij wel even buiten op dat droge moment om wat boodschappen te doen, de langere wandeling moest maar wachten tot na 13u00.
Vandaag ging het met de bus naar Opgrimbie. Ik vertrok aan de kerk om vervolgens rechts de Broekstraat te nemen tot aan Brasserie Aspermont. Daar nam ik enkele foto's van de Aspermansvijver. Normaal neem ik dat pad door het bos om terug te keren, vandaag nam ik het fietspad langs de bosrand. Het was mij toch te vettig in het bos. Aan het OPZC Rekem, het psychiatrisch zorgcentrum, ging ik rechtsaf de Daalbroekstraat in. Ook op dat punt kon ik rechtdoor naar de Heidestraat, maar ook daar liep ik het risico om vuile schoenen te krijgen, en ook belangrijk, je geraakt dan ook niet vooruit.
Eenmaal aan het kruis op de Heidestraat, ging het weer naar rechts, Begijnenbos in, richting La Butte aux Bois. Aan het hotel kon ik het niet laten om 'n foto van de zijkant te maken. Via de Reistraat wandelde ik verder doorheen de Goudkust. Sommige woningen hebben wel tot drie verschillende hagen achter mekaar staan om ongewenst doorkijken tegen te gaan.
Terugkeren deed ik via het domein Pietersheim en het Uilenspiegelpark. En thuis had ik grote dorst. Die Chouffe (0,4% alcohol) was 'n goede dorstlesser. En ja, ik was nog maar juist binnen, of de hemelsluizen gingen weer open. Weer effe geluk gehad. Nog ene fijne avond voor zij die dit verslag vandaag nog lezen.
Vanmorgen had ik het idee om eens te weten te komen hoeveel stappen ik per dag nu zet. Uiteraard vind je die info breed uitgesmeerd op internet. Zoals ik het nu lees, wordt er uitgegaan van 10.000 stappen per dag. Dat zou overeenkomen met 7 à 8 km. en dat op 1,5 uur wandelen. Gemakshalve hou ik het op 7,5 km. Maar ik lees ook dat 6.000 stappen per dag al prima is en dat je dan goed bezig bent. Gezien ik dagelijks mijn kms. bijhoud, was het natuurlijk 'n makkie om het totaal stappen voor dit jaar te berekenen. Ik kwam uit op het verbijsterend aantal van 991.467 stappen (toch deze die geregistreerd zijn via Strava). Gezien ik toch mijn blog heb ondergebracht in de sportieve groep, heb ik dan links op mijn blog, het totaal aantal stappen bijgevoegd. Bekijk het maar eens als jullie het verslag van vandaag gelezen hebben.
Het wandelen was iets voor deze namiddag, in de voormiddag was ik van dienst om de gekochte waren thuis te krijgen. De wandeling was voorzien om doorheen Hochter Bampd te stappen. Hiervoor ging ik eerst naar de brug van Tournebride om vervolgens langs het kanaal tot aan dat wit huis te wandelen. Dat huisje staat er maar verloederd bij. Op facebook heb ik maar direct 'n bemerking geplaatst op het forum van Groot-Lanaken. Zo kwam ik te weten dat het nog altijd de bedoeling is om er 'n fietscafé van te maken, maar dat die initiatieven even "on hold" gezet zijn wegens brandstichting door krakers. Ik hoop maar dat er schot in de zaak komt, gelijk het er nu uitziet, is de sloop niet meer veraf.
Aan de overkant van het kanaal was het immense koolzaadveld goed te zien. Aan de brug in Neerharen stapte ik dan rechts Hochter Bampd binnen. Ook aan deze kant was het koolzaadveld prachtig om te zien. Dieren zie je er nu in deze tijd van het jaar niet. Aan het wildrooster, nog even naar links gestapt, naar de Maas. Aan de overkant zie je het dorp Borgharen liggen. Terugkeren deed ik via de Sapstraat. Op de hoek van die straat zie je in 'n nis enkele mooie beelden. En hoe korter ik bij huis kwam, des te meer begon de zon te schijnen. Fietsen zit er nog niet echt in, dat is vermoedelijk iets voor zaterdag. Dan zou de temperatuur boven de 20° uitstijgen.
Als je in de vroege ochtend over de straat loopt - in mijn geval was dat naar mijn afspraak bij de kapper om 8u00 - dan kun je de mensen die je ziet, onderbrengen in één categorie, de baasjes die hun hond uitlaten. En na die renovatiewerken, ben ik 'n brood gaan halen op de markt. Mijn vaste bakkerijen zijn met verlof of hebben hun sluitingsdag. Plezant zo 's morgens is ook het gezang van de botvinken, je hoort voortdurend "suskewiet".
Daarna was het weer tijd om me wat bezig te houden met de tuin. Het was regelmatig op de knieën zitten om buiten het onkruid, geen andere plantjes mee uit te trekken.
Na het middageten kon ik dan gaan wandelen. Vandaag wederom de bus genomen, nu naar Maastricht. Tot aan de halte heeft het gemiezerd en onderweg zag ik dat de ruitenwissers goed hun werk dienden te doen. Maar eenmaal afgestapt aan de voormalige Sphinx, was het weer droog. Eerst 'n tasje koffie en dan wat wandelen doorheen de stad. Zoals gewoonlijk ontdek ik telkens weer 'n nieuwe versiering op een der oudere woningen. En wie al eens in de binnenstad komt, die weet dat hij of zij er nooit alleen is.
Ik wandelde verder, ondermeer langs de O.L.Vrouwekerk om via de Sint-Servaesbrug de Maas over te steken. Wat verderop hadden vooral de duiven het een en ander naar binnen te smikkelen. Op dat punt was het tijd om terug te keren, vandaag nam ik de trappen omhoog naar de Noorderbrug.
Ik ben over die brug al ontelbare keren gefietst, maar vandaag had ik dat toch beter niet gedaan, al was het nu te voet. De wind die ik moest trotseren, noopte mij tot het afzetten van mijn pet en het omhoog doen van mijn regenkap. Maar goed, wat later kon ik rechts afslaan naar dat witte huis. Daar ben ik links omhoog de Sandersweg opgewandeld. Ik fiets daar wel eens over, 'n bergje van niks eigenlijk, maar ik wilde toch eens het profiel ervan opzoeken.
Nadien, op weg naar Smeermaas, even 'n halte bij die paarden. In Smeermaas zelf, was het effe "kermis in de hel", tegelijk zon en 'n regenbui. En op het moment dat ik begon met dit verslag (16u42), was het goed aan het regenen, ik heb dus geluk gehad.
Het gekabbel van het water, daar wordt 'n mens rustig van. Niet dat ik die rust bewust opzoek, ik ben sowieso 'n rustige mens, jaag me nergens meer voor op, neem geen deel aan de debatten over de grote vraagstukken des levens en bekijk alles door 'n positieve bril. Maar zo langs het kanaal wandelen, daar word je precies "zen" van.
Gelukkig heb ik "überhaupt" kunnen gaan wandelen, vanmorgen zag het er niet zo best uit. Gemiezer en nattigheid, en op de buienradar zag ik 'n doorlopende blauwe streep (regen dus) tot iets na het middaguur. Toen ik op 'n bepaald moment uit het raam keek en het ogenschijnlijk droog was, heb ik mij niet lang bedacht en ben direct vertrokken.
De brug van Veldwezelt was mijn doel. Ik vertrok langs die mooi geschilderde elektriciteitskastjes naar de Industrieweg. En zoals gezegd, ik wilde langs het water wandelen, dus naar beneden naar het jaagpad. In Veldwezelt aan de brug, was het terug omhoog. Daar heb je de grote baan Bilzen - Maastricht met de landsgrens wat verderop.
Eens de brug over, was het weer naar beneden. Langs die route kun je ook het fietsroutenetwerk volgen (lees: dus ook omhoog). Er zijn maar weinigen die er per fiets zonder problemen boven geraken. En dan was het opnieuw het kanaal volgen tot aan de brug van Briegden. Onderweg nog vriend Jos tegengekomen en bijna op het einde, nog ene babbel met 'n collega-wandelaar.
Terugkeren deed ik via het Uilenspiegelpark. En die laatste foto, die kader hangt in mijn werkkamer. Ik kreeg hem toen ik 50 jaar werd. Het is precies of dat gisteren was. Wat vliegt de tijd toch snel.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
En dan op weg naar het museum. Onderweg kwam ik ook voorbij het "MAS", het Museum aan de Stroom, ook de moeite om naar toe te gaan.
Ik ben Eddy Meuris