Het heeft jouw aandacht getrokken, dat Jezus bij vele gelegenheden aan zijn leerlingen verbiedt om een wonder of een openbaring bekend te maken. En dat gebeurt dan dikwijls: ten strengste of 'nadrukkelijk'.(Matth 9 v 30), (Matth 12 v 16).
Meestal wordt als reden gegeven, dat Jezus niet voortijdig de aandacht van de autoriteiten in direct dodelijk gevaarlijk zin op zich wilde vestigen. Jezus had zijn eigen agenda en volgens zijn eigen planning moest hij 3½ jaar rondreizen om alle dingen te zeggen, die hij zeggen wilde en alle dingen te doen, die hij wilde doen en alle doelen te bereiken die hij zich gesteld had.
Die redenering is juist. Je ziet deze handelwijze ook bij de voorbereiding van het laatste avondmaal. Die vindt plaats op een vooraf niet bekende plaats, zodat de soldaten hem pas kunnen arresteren na de laatste toespraken, door Johannes weergegeven, wanneer hij weet: "Alles is nu gereed voor de grote strijd".
Echter: in Matth 12 v 16 zie ik toch nog een ander aspect. Daar staat: "Hij verbood hun uitdrukkelijk bekend te maken wie hij was". En dan staat er in vers 17 zo tekenend: "Zo ging in vervulling wat gezegd is door de profeet Jesaja".
En dan volgt er na andere verrukkelijke woorden: - Hij zal geen woordenstrijd aangaan - ...en op straat zijn stem niet verheffen.
Tegen het vijandig en provocerend optreden van Jezus' tegenstanders is het optreden van Jezus dat van een zachtmoedige, bescheiden en zegenende Heiland. Jezus trok zich in deze fase terug van conflictplaatsen, ook al lag in het heengaan een schijn van vrees en minderheid. God heeft Jezus, zijn Knecht, in een zeer nauwe betrekking tot zich geplaatst. Er is tussen hen een heerlijke, warme intimiteit, (1. Jezus zal volgens Jesaja niet slechts heel Israel dienen, maar de hele wereld, (1 Geen twist of geschreeuw bij Jezus, geen grote stem, op reclame gericht. In innerlijke overtuiging en kracht van de Heilige Geest ligt Jezus' kracht.
En wanneer er grof tegen hem werd geschreeuwd, gaf hij in zulke omstandigheden onverminderd gestalte aan wat Jesaja al had gezegd: - de zwakke en hulpbehoevenden , het kwijnende mensenleven...dat kan op zijn zachte, sparende liefde rekenen, 20 en 21, Zie ook 11 v 29.
Dat kan dus ook een beweegreden zijn geweest van Jezus om mensen te verbieden om hem bekend te maken: het gehoorzaam naleven van hetgeen Jesaja al over hem had geprofeteerd.
Zit hier voor ons geen les in: - niet effectbeogend en uitdagend optreden tegen de wereld - erop trachten te letten dat je geestelijke taak niet voortijdig beëindigd wordt doordat je je mildheid, bescheidenheid en zegenende gezindheid zou verliezen. - niet bang zijn voor smaadredenen: "Hij is bang voor ons". (In de wereld is een zegswijze van een wegvluchtende: "Ik heb liever dat ze zeggen: 'Daar gaat Jan' dan dat ze moeten zeggen: 'daar ligt Jan' ").
In het geestelijke gaf Jezus een goed voorbeeld van 'transponeren' naar 'hogere en eeuwig belangrijk blijvende waarden'.Zijn weldoende handelen werd ook mogelijk, omdat hij-waar mogelijk- het conflict omging. - geen luidruchtige reclame of propaganda, tenzij er uitdrukkelijke een geestelijk doel mee wordt gediend. - altijd de liefderelatie met God handhaven door helemaal in zijn wegen te wandelen - altijd blijven streven naar een steeds meer 'vervuld zijn met Gods Geest' - geen getwist, geen boos geschreeuw.... wat op HQ, met al die temperamentvolle jongeren nog wel eens voorkomt. Soms slaat de vlam in de pan ...geen stemverheffing. Waarom zou je van dat laatste ook gebruik maken. Harde argumenten passen heel goed bij een bescheiden stemgeluid. - geen uiterlijk vertoon bij een zuiver geestelijke arbeid - steeds oog en oor voor lichamelijke, zielse en geestelijke zwakheid en hulpbehoevendheid bij anderen, ook al zijn ze gecamoufleerd door een zelfverzekerd optreden. Daaronder kan een kwijnend mensenleven schuil gaan, dat snakt naar zachte, sparende liefde.
En zo kan deze uitleg wellicht nog op andere gebieden van dienst zijn.
Jullie weten het allemaal; ik probeer antwoorden te geven vanuit de bijbel. En de bijbel zegt het al in het Oude Testament op de meest indringende wijze: probeer geen bovennatuurlijke dingen te bedenken buiten God om. Bekering, wedergeboorte, doop met de Heilige Geest zijn bovennatuurlijke ervaringen aan zijn hand, dus veilig, daarbuiten is het bloed-link.
Er is een andere wereld dan die van ons: de onzienlijke wereld, die volgens Genesis 1 v 1 geschapen werd vóor de zienlijke: "In het begin schiep God de hemel, ( de onzienlijke wereld) en de aarde, (de sterren en planeten, met -ergens in een uithoek van het heelal- de 'planeet van het plan', de aarde).
Tot de schepsels in de onzienlijke wereld behoorde ook een machtige engel, die , volgens Ezechiël 28, in opstand kwam tegen God. Hij wist dat hij die opstand moest verliezen, maar blinde haat deed hem besluiten om toch door te gaan.
Hij verloor de strijd en werd uit de hemel gebannen, met - als machtige- de trieste taak vanwege de ALMACHTIGE om alle mensen te testen op hun bereidheid om "ja" te zeggen tegen God of 'nee', zoals deze engel zelf had gedaan.
God schiep nu op de aarde de mens, zijn hoogste schepping . Satan, zo werd die afgevallen engel nu genoemd, wil - in tegenstelling tot God- alles kapot maken. Hij trachtte ook die mens kapot te maken.
Langzaam aan ontwikkelde God zijn heerlijke plan met de mensheid. En satan deed al zijn best om de aandacht van de mensen van dat heerlijke plan af te leiden.
En..... nu kom ik op het onderwerp van spoken en geesten .....éen van die honderdduizenden streken, die hij had, was het creëeren van een sfeer, waarin- van 'het goede' afleidende- spookverhalen konden ontstaan. En vanuit zijn onzienlijke sfeer was hij best bereid om zo nu en dan iets griezeligs te doen.
Toen het goede plan van God was aangekomen bij de Heer Jezus, wiens eeuwig offer voldoende is voor de redding en gelukkigmaking van alle mensen , die het maar willen aanvaarden, bleef satan met zijn tegenplan niet achter. Bij alles, wat hij deed aan rottigheid, teveel om op te noemen, haalde hij al die spoken en geesten van stal, die er al sedert de oudheid waren, en hij voegde er een heel nieuw soort occultisme bij, hocus pocus voor veel mensen, maar voor wie in deze.... een van de honderden ....strik liep, was er veel minder kans om nog ooit tot 'ja-zeggen' tegen God te komen, al bood God ook dáarvoor weer uitreddingen.
En daarom raad ik al mijn lezers en lezeressen aan om zich niet met al die dingen op te houden, want dat is geestelijk erg ongezond.
De laatste tijd heb ik vooral de strijd ervaren van het geloof en weet echt niet hoe ik hier goed mee om kan gaan. Oké, bidden tot God, praten met Hem.. maar toch.. Als dit geloven is, als dit nou alles is, dan kan ik het zo niet langer volhouden.. Jullie hebben vast wel eens dit meegemaakt.. Hoe hebben jullie dit ervaren?
Dag GeeruQu,
Zou het volgende een tip kunnen zijn. ...ik heb toch zoveel baat gehad bij de doop in de Heilige Geest. Het begon er al mee, dat ik op een keer de bijbel weer eens ging lezen met een echt toegenegen hart en een positieve benadering.
Dat leidde tot meer begrip voor Gods sfeer en Gods koninkrijk. Het was net of ik daarin min of meer ingeboren werd. 1 Petrus 1 v 23 zegt ook: "Heb elkaar onvoorwaardelijk lief, met een zuiver hart....als mensen die opnieuw zijn geboren, niet uit vergankelijk maar uit onvergankelijk zaad, door Gods levende en altijd blijvende woord".
Later maakte ik kennis met de doop in de Heilige Geest, zoals bijvoorbeeld beschreven in Hand 8, 10 en 19.
Dat gebeurde al in 1960. En dat heeft er toe geleid, dat ik als - nu al -oude man toch overeind ben gebleven en mijn enthousiasme voor God en Jezus heb behouden.
Je zou kunnen zeggen: "Nu ja...zo denderend is dat allemaal niet".
Maar het leven is ook onvoorstelbaar slijtend. En het is goed om gebruik te maken van elke versterking, die God aanbiedt. De strijd tegen de duivel, met al zijn listen en lagen vanuit zijn sterke positie in de onzienlijke wereld, is geen kleinigheid. (Ef 6 v 12). En de geestelijke wapenrusting is heel erg nodig. Hij ligt voor jou klaar, Geert. Trek hem aan.
Mag ik jullie een verhaal vertellen: .................... Er was eens een rups. Hij zat op zijn boomtak en hield zich stevig vast met al zijn tentakels. Zo nu en dan zag hij een vlinder vliegen en voelde een vreemd verlangen. Waar dartelde dat dier toch. Wat was dat voor sfeer. En soms kon hij het niet laten om zijn voorlijf even omhoog te tillen , zodat hij iets van dat vreemde kon bespeuren. maar duizelig liet hij dat voorlijf weer zakken: zo'n vreemde gewaarwording. En nóg steviger klemden zijn pootjes zich om de tak: "Mij niet gezien".
De dag kwam, dat de rups een merkwaardig verlangen ging koesteren. Hij trok zich terug in een cocon. Op zekere dag kroop hij er weer uit. Maar wat was alles anders. Hij pompte datgene vol, wat nieuw aan hem was. Vleugels ontplooiden zich. En even later zweefde daar een vlinder en genoot van dat heel andere. ........................ Ooit was er eens een man, een zekere Saulus. Hij was vreselijk ijverig; een soort rups op een tak. Maar op zekere dag begon hij zich van alles af te vragen (Romeinen 7). Hij hulde zich in een cocon van meditatie , waarin er plotseling een heel fel moment was, toen Jezus hem op de weg naar Damascus verscheen, (Hand 9). Kort daarop sprong zijn cocon open en een vlinder steeg op, die - na Jezus- bijna het meest de wereld-opinie heeft beïnvloed: PAULUS,. ..................... Ïk hoor het geroep van jullie , die ik echt liefheb, die ik niet wil overtuigen, want dat is meer de job van 'God de Heilige Geest', tegen wie ik alleen wil gétuigen. En wat roepen jullie: "Heb je in de gaten, wat die ingebeelde kwast wil zeggen: Hij is een vlinder en Blue Velvet is een vlinder en Sophie, die nu lekker een 'break' aan het nemen is, die is een vlinder....en wij, Wil en Reini en Clausewitz zijn.... rupsen. Ja zeg; eer wij toch ons uitstrekken om iets van zijn sfeer van 'gebakken lucht' op te snuiven. Eer dat wij onze veilige tak toch loslaten om ons in te poppen en als 'gekke vlinders' te gaan zweven in het ´niets"...hij kan lang wachten". ............. 1 Corinthe 2 v 14 zegt; "Een ongeestelijk mens aanvaardt niet hetgeen van de geest is, want het is hem dwaasheid en hij kan het niet verstaan, omdat het slechts geestelijk te beoordelen is".
Will c.s.....het is niet, dat julllie dom zijn en wij slim, dat is het punt helemaal niet. Jullie zijn ongeestelijk, de ingeleide gelovigen zijn geestelijk.
Daarom kon Wil het ook helemaal niet begrijpen, toen ik bij Jericho en Ai wees op oorzaken, die in de historie aan dat gebeuren ten grondslag lagen. Daarom kon Wil het ook niet begrijpen, toen ik wees op een toekomst, waarin wij eens allemaal beoordeeld zullen worden op wat wij wezenlijk gedaan hebben en bleven die juichenden onder de inwoners van Ai hem duister. Daarom kon Clausewitz maar niet begrijpen, waarom die klooster-tante van hem zo smartelijk moest sterven. De ingeleide Christ-gelovige houdt rekening met de duivel, de rebellerende engel, die de trieste taak heeft om alle mensen te verzoeken, of ze 'Ja-zeggers' zijn, of dat ze 'Née' zeggen tegen God en Jezus en de Heilige Geest. En met die taak van de ALmachtige op zak, probeert deze machtige zoveel kwaad te doen als hij maar kan. Däarom vindt Reini de bijbel maar een gruwelijk boek, terwijl ingeleide gelovigen telkens weer blij roepen: "Kijk eens, wat voor heerlijks hier nu weer staat". Daarom komt Wil hier nu weer met allerlei voorbeelden aandragen, waaruit zijn bijbelkennis blijkt, voorbeelden , waarop ik in dit stadium nu niet verder inga. Maar jullie kennen mij genoeg om te weten ....: "dat Ger die kerel is, die voor elke fles een kurk heeft".
Eén uitzondering maak ik: voor de Spaanse conquistadores, die zo vreselijk huis hielden onder de Inca's.
Iedereen weet, dat de moordpartijen van de Spanjaarden onvoorstelbaar waren. Maar iedereen verwondert er zich over dat dit handjevol Spanjaarden al die rampen kon aanrichten onder zo'n talrijk volk.
Hier is de verklaring, want over de hele wereld is het zó gegaan als bij de Israelieten. ............. Er liep bij de Inca's een gerucht, dat er ooit een profetie was geweest "Jullie zullen gestraft worden voor de honderduizenden doden op de toppen van jullie piramiden. Eens zullen mannen met bleke gezichten komen in 'huizen, die op het water gaan'. Vuur zal er uitgaan van die huizen. En vuur vanuit de handen van die mannen. En dan komt jullie straf".
En toen de bleekgezichten dan werkelijk kwamen, lag er een verlammende angst op de Inca´s. ............... Maar nu weer een bijbels voorbeeld: De stasd Nineveh was in Jona´s dagen een broeinest van ongerechtigheid. God waarschuwde ze via Jona. Ze bekeerden zich, hoe onwillig Jona zijn boodschap van Godswege ook bracht. En zij werden -toen nog- gespaard.
Als ik je zo noemen mag. Even een vraagje. Wat is dat nu precies gedoopt zijn in de Heilige Geest. Is dat de doop in de Naam van de Vader,de Zoon en de Heilige Geest? Als PKN er ken ik ik alleen dit. Ik ben benieuwd. Met vr gr Cornelis.
Dag Cornelia,
Over 'de doop in de Heilige Geest lees je het meest direct in Hand 19.
Paulus ontmoet in Efeze een twaalftal mannen, die hem op zijn vraag: "Hebben jullie de Heilige Geest ontvangen toen jullie het geloof aanvaardden ?" een beetje verlegen antwoorden: "Nee.....we hebben zelfs niet gehoord van het bestaan van een Heilige Geest". .... En lees nu even zelf verder.
Ik noem alleen nog dit: " Toen ze dat gehoord hadden, lieten ze zich dopen in de naam van de Heer Jezus EN TOEN PAULUS HUN DE HANDEN HAD OPGELEGD, daalde de Heilige geest op hen neer, zodat ze in klanktaal* gingen spreken en profeteerden"
* klanktaal is het moderne woord voor 'ín tongen spreken'
Al je vragen zijn hiermee allerminst opgelost. Ik wil er graag verder over spreken met je. maar ik geef je nog een 'verhaaltje', dat ik onlangs schreef om deze stof wat toe te lichten. Dat verhaaltje komt in een andere posting, direct hierna.
Ik heb de laatste tijd regelmatig gelezen dat mensen God zien als liefde en er alleen maar goede dingen van hem vandaan kunnen komen en de moeilijke niet hoe denken jullie hier over?
Mijn antwoord: God is liefde....( 1 Johannes 4 v : dat staat als een paal boven water.
Hoe is dan al het leed te verklaren dat over de wereld heen davert.
In zijn liefde heeft God een omtuining voor de mens gemaakt. (Zie voor het woord 'omtuining' ook Ezra 9 v 9, NBV- vertaling -1951-;in '2004: 'veilige muur'). Heel duidelijk lees je daarover in Richteren (nu Rechters) hoofdstuk 6. Niet dat het niet overal staat vermeld, maar deze schriftplaats heb ik bij mijn bijbelstudie gisteren nog gezien en die zit dus vers in mijn hoofd. ........... In verzen 7-10 wordt gezegd: "Ik (God): - ben het die jullie uit Egypte heeft geleid - ik heb jullie verlost uit de slavernij - Ik heb jullie bevrijd uit de greep van de Egyptenaren - ....en van de volken die jullie híer bedreigden.
Die heb ik voor jullie weggejaagd en ik heb jullie hun land gegeven. En ik heb jullie gezegd: 'Ook al wonen jullie nu in het land van de Amorieten...hun goden mogen jullie niet vereren, want: IK DE HEER BEN JULLIE GOD'
Maar jullie hebben niet geluisterd naar wat ik zei". ........... En is dit niet het verhaal van ons allen, geredden , begenadigden in Christus. Heeft de HEER ons niet állen: - gered uit de klauwen van de duivel en de wereld en onze eigen, tegenstrevende natuur - verlost uit een onvruchtbaar leven van zwoegen en sloven...voor 'niks' - heeft de Heer niet een heerlijke nieuwe omgeving van gebed en dankzegging en veiligheid voor ons bereid. - en is het niet zo, dat hij slechts heeft gewaarschuwd, dat we niet moesten terugkeren naar de oude , nare dingen. - En is het niet zo, dat dat terugkeren toch nog te veel gebeurt.
Stel je dat nu zó voor: er is een vaste, veilige, omtuining, een soort 'palissade', waarachter wij, gelovigen, veilig zijn in de hoede van God. Daarbuiten loert het wilde beest, de duivel, met vele andere wilde beesten, de demonen. Zodra wij door achteloosheid 'Gods omtuining' verlaten, houdt de duivel ons in het oog en op een geschikt ogenblik, wanneer wij ver genoeg zijn weggedwaald, grijpt hij ons, en tracht ons door leed of verleiding of wat dan ook naar de duisternis te sleuren. Dat leed en die moeiten komen tot ons voor onze eigen verantwoordelijkheid en door de verleidingen van satan, die van een moment van achteloosheid gebruik maakt. "Eén uur van onbedachtzaamheid Kan maken dat men jaren schreit".
Echter: satan is 'de wetteloze'. Hij waagt zich ook 'binnen de omheining' en bezorgt de gelovigen , die heel niet willen afwijken van God, wiens liefde zij ontdekt hebben en jegens wien zij tot wederliefde bereid zijn, ook veel moeiten.
Maar al die verzoekingen door satan zijn beproevingen van Godswege. Elk mens moet proeven ondergaan. Dat moesten de Israelieten indertijd al; in Deuteronomium 8 v 2 staat die beroemde tekst: "Denk aan de tocht die de HEER uw God, u door de woestijn heeft laten maken, veertig jaar lang. Hij wilde u zijn macht laten voelen en u op de proef stellen, om te ontdekken wat er in uw hart leefde: gehoorzaamheid aan zijn geboden of niet".
Even persoonlijk: ik trek nu 86 jaar door dit leven, dat niet altijd als een woestijn aanvoelt, maar waar ik de verleidingen van de duivel toch dikwijls heb ondervonden en nog ondervind. De Heer heeft mij op de proef gesteld of het goud van het geloof bij mij gevonden werd. En als dat goud te voorschijn kwam dan was het nog zíjn genade. Want Jeremia 31 v 18 leert: "Breng mij bij u terug...laat mij terugkeren, want u HEER, bent mijn God" (vertaling 1951: "Bekeer mij , dan zal ik mij bekeren, want gij HERE, zijt mijn God".)
Dat de Heer de proef neemt met elk lid van de mensheid, is een redelijke zaak. Zoals wij met andere mensen graag willen weten: 'welk vlees wij in de kuip hebben', zo wil God graag weten, 'hoeveel géest er in ons is'.
De slechte dingen in ons leven, hoe dan ook gekomen, zijn een gevolg van de verleidingen van de duivel en van ons eigen meewerken aan zijn lelijke spel.
Maar....nu komt er even iets móeilijks. Omdat God almachtig is, kan er niets omgaan buiten die almacht. En nu krijg je even een tekst van me, waar je wel rechtop bij zult gaan zitten. Jesaja 45 v 6/7 zegt; "Zo zal iedereen van oost tot west weten dat er niets is buiten mij. Ik ben de HEER , er is geen ander die het licht vormt en het donker schept die vrede maakt en onhei schept. Ik ben het, de HEER, die al deze dingen doet".
Dus: hier staat, dat God die liefde is, het onheil schept evenals de vrede. Dit lijkt moeilijk...maar de duivel met zijn slechte verzoekingsstreken...ons wel of niet stand houden in allerlei verzoekingen...het is allemaal nodig: als steigerwerk bij Gods grote, eeuwige tempel, nu in aanbouw. Al deze dingen zijn nodig in het kader van 'de proef'. - zijn wij steigerwerk, dat opgeruimd wordt, wanneer het gebouw van God gereed is - of zijn wij een steen of misschien zelfs een zuil in dat wonderbare bouwwerk.
Niem; houdt echter dít voor ogen: - God wil dat alle mensen behouden worden en tot erkentenis van de waarheid komen, (1 Tim 2 v 4) - Wij gelovigen hebben een gebouw van God in de hemelen, niet met handen gemaakt, een eeuwig huis, (2 Corinthe 5 v 1). - Bied weerstand aan de duivel en hij zal van u vlieden, (Jacobus 4 v 7). - Nader tot God en hij zal tot u naderen, (zelfde tekst). - deze belofte ligt er: "Zij hebben de duivel overwonnen door het bloed van het lam en door het woord van hun getuigenis", (Openbaring 12 v 11). - God kan door het kwade niet verzocht worden en hij brengt ook niemand in verzoeking, (Jacobus 1 v 13). - God is éen. Voor hem sidderen de demonen, die dat volkomen nauwkeurg weten, die zijn heiligheid en volkomen afgescheidenheid van het kwaad kennen, (Jacobus 2 v 19).
Mag ik nog even terugkomen op Jericho en Ai, waarover jij schreef. Ik heb er het muziekje bij aangezet, dat jij aanraadde.
Het wordt je inderdaad koud om het hart, wanneer je daarbij die teksten leest. Natuurlijk ken ik die teksten , maar zoals jij je opdiste, staan ze weer in al hun felheid vóor je.
Wil, wat doe jij dat allemaal knap. Sorry hoor, dat ik er nu pas op terugkom. Maar ik heb zoveel forums na te lopen en jullie zijn zo heerlijk productief allemaal, dat er al nieuwe bladzijden vol zijn, wanneer ik weer eens langs kom.
Maar mag ik je de voorgeschiedenis geven:
In Genesis 15 legt God aan Abraham, toen niog Abram uit, althans voor zover Abrams horizon reikt, wat de toekomst gaat brengen.
God zegt: " Over 400 jaar ( 15 v 13) zullen jouw nakomelingen terugkeren naar het land, (Kanaän) (waar je op, dit ogenblik bent), want pas dan hebben de Amorieten zoveel misdaden bedreven dat de maat vol is".
Hier spreekt een God,. die `de tijden in zijn hand heeft´, die aan het begin van de optocht al de hele stoet overziet.
En hij weet al, dat over die tijd er aan ergerlijke toestanden een eind gemaakt móet worden. Hij maakt éen uitzondering. Sodom en Gomorra, Adama en Zeboïm zijn te bar. Niet over 400 jaar, maar nú is het voor hen ´tijd van gericht´.
De eeuwen verstrijken. En 400 jaar later staan Jozua en de zijnen vóor Jericho. En dan volgt dat bloedbad, dat jij zo kundig neerzet.
Zoals Sodom en Gomorra al vierhonderd jaar eerder hun straf hadden gekregen, zo is de maat nú voor deze volken vol.
God had 400 jaar geduld. maar éen keer komt zijn vergelding.
Nu komt er een gedeelte, waarbij jij misschien wel zal ´ontploffen´.
God is nog altijd dezelfde. Zoals hij toen aan de Amorieten genadetijd gaf, die ze niet gebruikten, zo geeft hij aan de tegenwoordige mensheid een genadetijd, die sommigen wél en anderen níet gebruiken. En zijn ´Jericho-Ai ' oordeel over de mensen, die zijn waarschuwingen níet ter harte nemen, staan op vele bladzijden in de bijbel beschreven.
Eens .....aan het eind van de tijden.....nog na ' het duizendjarig rijk'...komt het oordeel van God over allen, die naar hem niet wilden horen. Matth 25 spreekt er over in vers 41.
En de vervloekten , die dan uit Jezus' oog moeten verdwijnen naar het eeuwig vuur, dat eigenlijk helemáal niet voor hen bestemd was, maar voor de duivel en zijn engelen....dat eeuwige vuur....dat zíj hadden kunnen ontlopen, maar waar ze nu naar onderweg zijn.... die mensen zullen dan verzuchten: "Dus dát was de diepere zin van die vreselijke teksten uit Jozua.....wíj- door eigen schuld- zijn de Jericho's en Ai's van ' de grote rechttrekking'.
Nu eerst even over al die dode mensen, ook die zuigelingen , in Ai en Jericho. Het lied was voor hen niet uit. Eenmaal zullen alle mensen, die ooit geleefd hebben, leven en zullen leven, voor koning Jezus staan. En Romeinen 2 v 14 leert, dat degenen, die nooit van God, laat staan van Jezus, laat staan van God de Heilige geest gehoord hebben, beoordeeld zullen worden naar het beginsel, dat op de bodem van hun hart, hun 'inner person' ligt. En tussen die duizend miljard mensen zullen ook de mensen uit deze twee steden staan, uit Jericho en Ai. En.....wanneer de Heer Jezus aanleiding ziet voor de toegang naar het lichtrijk, dan zal hij- de Rechtvaardige- die niet aan hen ontzeggen, ( 34). Misschien loopt er dan ook wel zo'n baby uit Ai stralend naar het land van het geluk. Veel te moeilijk voor ons om dat allemaal dóor te denken, overigens.
Wil, Jozua blijft moeilijk. Je had overigens nog wel tienmaal zoveel teksten uit het O,.T. kunnen nemen. Je had zelfs Lucas 19 v 27 kunnen aanhalen, waar -of all people- Jezus zelf zegt; "....en die vijanden van mij die niet wilden dat ik koning over hen werd, breng hen hier en slacht hen voor mijn ogen".
Jezus verwijst hier ook weer naar de eindbeoordeling.
Wil....beetje pittig dit keer, maar ja....dit moet ook wel eens gezegd worden. Het leven is niet 'zomaar iets', maar een zaak met eeuwige consequenties.
Hoe zullen wij het nieuws van iemands dood vertellen.
[quote="Gerdien B."]Gisterenavond heb ik te horen gekregen dat een bewoner, die op mijn groep heeft gewoond, is overleden. Mijn nichtje werkt op de groep waar hij is gaan wonen en is zelfs in haar armen overleden.
Bij ons op het terrein is het heel normaal dat er gelijk gezegd wordt, zodra er iemand overleden is: die is in de hemel. Of het nu om een medebewoner gaat of een familielid.
Dag Gerdien,
Zou dít iets kunnen zijn; dat je zegt tegen iemand, aan wie je dit nieuws moet vertellen; ik stel me zo voor: ook een gehandicapte: "In het goede boek van God staat, dat je gered wordt wanneer je in de Heer Jezus gelooft, ( voor ons : Handelingen 16 v 31). Nou jij gelooft toch ook, dat hij dat deed. Maar doe jij dat nu ook maar....".
In het algemeen wil ik nog dit zeggen: David zegt in 2 Samuel 24 v 14: "Liever val ik in handen van de Heer dan dat ik in mensenhanden val, want groot is Gods mededogen".
Hier staat eigenlijk, dat God barmhartiger is dan de mensen. Zouden wij daar onze rust maar in vinden ?
Ik weet het...ik weet het: de meesten van jullie zijn 50-plussers. En ik kom meest in aanraking met de groep 15-25 in Nederland. Toch denk ik dat de onderstaande vraagbeantwoording jullie nut kan geven. Velen van jullie zullen kleinkinderen hebben in die leeftijd.
Daag Ger
Piercing.
ik heb een discuusie daarover met me ouders. jaaa dat gaat over piercingen
ik wil zo graag ee piercing onder me lip hebben maar me ouders vinden het niet goed want blabla in de bijbel staat wel je lichaam is een tempel van de Heilige Geest ok en tatoos ben ik wel tegen,,,, maarja waarom is het dan zo moeiilijk ik heb wel oorbellen maar op een piercing hoo maar!!!!!
Is dat nou ouderwets off???
Dag Niem,
Ja....die piercing hè.In 1 Korintiërs 6 v 19 staat inderdaad: "Uw lichaam is een tempel van de Heilige Geest, die in u woont en die u ontvangen hebt van God, en weet u niet, dat u niet van uzelf bent".
Maar deze tekst gaat niet over piercings en zo, maar over onreinheid en hoererij, en dat is in de dialoog van jou met je ouders niet direct het kernpunt.
Wel staat in deze tekst het een en ander dat je toch wel aan het denken kan zetten; - je bent niet van jezelf. - je bent een tempel van God de Heilige Geest. Maar dan moet de Heilige Geest het er eigenlijk mee eens zijn, dat zíjn tempel een dergelijk versierobject draagt. En....wanneer je deze zaak aan God voorlegt, zal deze gedachte misschien van Godswege in je opkomen: "Ik ben weliswaar nog niet gedoopt met de Heilige Geest; ik ben nog maar net bekeerd en zelfs nog niet aan de wedergeboorte toe. Ik ben dus nog geen tempel van de Heilige Geest, maar ik wil mij er wel voor gereedmaken. Maar dan hoor ik er nu al rekening mee te houden dat de Heilige Geest dadelijk zijn tempel gaat inspecteren en dan op die piercing stuit".
En nu weet ik wel, dat Leviticus 19 v 28 zegt: "Kerf geen tekens in je lichaam en breng geen tatoeages aan". En dan wordt overdrachtelijk ook wel eens gezegd: "Geen geknoei aan je lichaam. Ik weet wel, dat een piercing geen tatoeage is, maar het is vast niet goed".
Maar dat is ook geen voldoende grond. Het gaat hier in eerste aanleg over rouwgebruiken. In Jeremia 16 v 6 en Jeremia 41 v 5 wordt ook melding gemaakt gaat van inkervingen en zo, om daarmee uiting te geven aan zielensmart. En de Heer spreekt er dan geen afkeurend oordeel over uit. En wat het tatoeëren betreft, Jes 44 v 5 maakt hiervan ook gewag zonder dat de Heer er zijn afkeuring over uitspreekt.
Niem, laten wij het van een andere kant benaderen.
Houd je lichaam gereed voor de doop met de Heilige Geest, die je verwacht, die eens gaat komen, wanneer je dóorgaat. En dan brengt hij zo'n schat van gaven en vrucht mee.... lees het allemaal in BIJBELSTUDIE ....dat je leert zeggen: "Waarom dan ook nog eens een piercing in mijn onderlip, in dat gevoelige slijmvlies. Al die soesah: - heb ik wel het goede materiaal; goud en ziver zijn niet safe - hoe moet het nu met verkoudheden en schrale huid in de wintermaanden. - laat ik toch wijzer zijn. Beter dan alle versierselen van de uiterlijke mens is de schitterende tooi van de innerlijke mens met liefde, blijdschap en vrede enz".
Met oorbellen zeggen de mensen wel eens: "Hangt die oorbel aan jou...of hang jij aan die oorbel?" (wel een nadenkertje)
Niem; voor het moment is het zo, dat jij echt nog te veel aan die piercing hangt....en dan doe je er beter aan om die piercing niet aan jou te hangen. Ook geen 'nep-piercing' hoor. Want dat verandert aan het wezen van de zaak niets.
En ook geen hele rij van oorbelletje of zo in je oorschelp. Waarom zou je het doen? Jullie zijn op deze leeftijd al zo mooi. En weet dit: een meisje dat de Heer werkelijk diep en enthousiast dient, wordt alleen maar mooier. Ik heb jonge mensen gekend met kleine, samengetrokken haat-oogjes. Maar toen de Heer ze vrijzette, werden die ogen groot en stralend. Dat is iets wat een piercing echt niet kan.
Ik heb Gothicfans gekend...nou ja gekend...van een afstand...laat ik nu niet gaan opscheppen....die van die witte gothic-kopjes hadden, omdat ze nooit in de zon kwamen en dan hadden ze zich nog wit gepoederd ook. Je wist niet wat je zag! En ze leerden de Heer kennen en onder dat verstikkende poederlaagje bleek een gezonde huid te zitten, die in de zon opbloeide. En alweer: een piercing had dit niet kunen bereiken.
Laat nu toch dat gefriemel. Je zult zeggen: "Wat weet een oude kerel van 86 van de roerselen van een meisjesziel ". Weet ik ook niet hoor. Maar ik heb naar beste vermogen geantwoord.
Nog even terug naar het openingsartikel van Sophie. Daarin komt het Oude testament er wat schraaltjes af.
Zo zegt ze, dat het Oude testament geen blijde boodschap bevat. Maar het oude Testament is al helemaal vol van Jezus Christus en zijn glorieuze toekomst. En blijde teksten...!!! ...denk alleen eens aan Spreuken 4 v 18: "Want het pad van de rechtvaardigen is als het glanzende morgenlicht, dat steeds helderder straalt tot de volle dag'. Dat alleen al is toch zo vol moedgeving voor al die mistroostigen, die in diepe duisternis van depressie wandelen; die wetenschap, dat er een pad is, dat steeds helderder wordt, tot de volle zon alle schaduwen verdrijft.
En van die feestelijke teksten zijn er in het Oude testament honderden.
Men wordt in het Oude Testament star en stijf, schrijft Sophie. Maar wanneer je Oude testament en Nieuwe Testament als een eenheid ziet en het Nieuwe Testament ziet als de onthulling van wat reeds in het Oude testament aanwezig was in min of meer verhulde vorm, dan kan je zo blij worden. Neem alleen eens Jesaja 40 v 1: " Troost, troost mijn volk, zegt jullie God , Spreek Jeruzalem, (de gemeente) moed in, maak haar bekend dat haar slavendienst voorbij is, dat haar schuld is voldaan....". Wanneer je dat leest in verband met je weten, dat Jezus die schuld heeft voldaan, dan ben je zo getroost.
In het Oude Testament ging het om 'werken der wet', schrijft Sophie. Maar ook toen was het eis, dat het innnerlijk, de menselijke geest erbij betrokken moest zijn.
Sophie zegt wel rake dingen, maar ik ben zo blij met de bijbel als geheel. Voor mij rijst er uit beiden- Oude plus Nieuwe Testament- tezamen een geur van heerlijke harmonie op.
In het kader van deze gedachtewisseling zou ik willen wijzen op Lukas 22 v 32: (uit een ernstige waarschuwing die Jezus aan Petrus geeft): " Als jij eenmaal tot inkeer gekomen bent, moet jij je broeders versterken"
Jullie kennen allemaal de ruimere geschiedenis , waarin deze woorden zijn ingebed: Petrus is allang bekeerd, hij heeft grote daden en geweldige uitspraken gedaan. maar er is nog veel zelfoverschatting in zijn wezen en een duidelijke onderschatting van eigen zwakheid , ja zelfs verdorvenheid. Dit zal enkele uren later leiden tot zijn diepe val in de verloochening.
En Jezus wijst hem nu op de inkeer, waartoe hij later zal komen, een term met een diepere betekenis dan het woord 'bekering' van de NBG.
Petrus is wél bekeerd in zijn menselijke ziel, dat is: verstand, gevoel en wil. Maar die bekering is nog niet doorgedrongen tot zijn menselijke geest, zijn 'inner person', door de bijbel dikwijls uitgedrukt als 'het hart'.
Wanneer dringt die bekering nu door in Petrus'geest. Ik denk, dat dit in beginsel al is begonnen te gebeuren op het moment van diep berouw en bitter schreien na zijn verloochening.
En ook Petrus' bescheiden opstelling, ons geschetst in Johannes 21 v 15- 23 wijst er op, dat de bekering deel is aan het worden van zijn diepste wezen.
Wij allen hebben, evenals Petrus, een diepere bekering nodig. Daarop wijst ook Hebr. 6 v 1, waar 'bekering van dode werken', NBG, 'afkeer van daden, die tot de dood leiden', NBV. als éen van de fundamenten van het geloof wordt aangeduid. Dat 'voortgaande bekering' een volkomen aanvaard begrip is, kan iedereen uit eigen geloofsleven beamen, naar ik aanneem. Ik ben al een oude man, deed in 1942 als 19-jarige belijdenis, beleefde in 1959 een 'revival' en begon toen meer ernst met alles van het geloof te maken, maar ben nog dagelijks bezig om bij te stellen, daar waar de Heilige Geest mij op tekortkomingen wijst. Trouwens, Petrus moest zich ook nog telkens bijstellen en zal dat zeker gedaan hebben na Paulus' berisping, (Galaten 2 vanaf v 11). Lees de bijbel, bid elke dag. 1 Petrus 1 v 23 leidt je tot wedergeboorte. Diepere bekering en wedergeboorte zie ik niet los van elkaar.
Zelf heb ik, door Gods genade en het onderwijs van anderen, de doop in de Heilige Geest mogen ervaren. Maar onder al die heilsdaden van Gods wege ben ik toch onder zijn betrouwbare leiding nog steeds bezig om te werken aan mijn voortgaande bekering.
Ik hoop door deze woorden mijn broers en zussen in de Heer te hebben mogen dienen en- zo mogelijk- versterken.
Antwoord op een brief van een blij meisje, dat eindelijk vrede heeft in Jezus
Dag .......,
Wat een lieve, blijmakende brief!
Goed er is nog wel het een en ander: - je hebt nog onbeantwoorde vragen - je zit nog wel eens achter je pc met een verdrietig gezicht - je denkt nog wel eens spijtig terug aan je domheden als 15-jarige met het chatten enz .... Maar nú!!: - je bent 19 - er worden zoveel woorden in preken en zo gezegd; er zijn zo veel lieve ervaringen; en daarachter de Heer, die je resterende wonden balsemt met geneeskracht - dat heerlijke weten: "Ik ben ten goede veranderd" - die zekerheid: de antwoorden komen op Gods tijd - die nare gedachten van vroeger; zo hevig als toen komen ze niet meer terug - o....die verrassing: ik kan al nuttig zijn voor de Heer...ik kán iets...ik kan mimespelen en alles wat ik heb meegemaakt, kan ik in dat mimespel leggen!
Talitha; wat góed allemaal. Ik sla je met blijdschap gade.
Zit maar niet meer met een spijtig terugdenkend gezicht achter die pc. Ikzelf huil ook wel eens achter mijn pc. Maar dat is om aangrijpende vragen en dan geeft de Heer mij weer een antwoord voor de zielen-in-nood. En dat zijn toch ándere tranen.
In die cruciale jaren van vijftien tot negentien 'overeind gebleven' , alleen maar door de bijstand van de Heer. ................ En nu komt er even een wat moeilijk voorbeeld: Een heel erg spastische jongen wilde zo graag meedoen aan de trialton, ( de zwaarst denkbare sport). Zijn vader, een goede atleet, 'hielp' hem: - zwom voor het bootje waarin de gehandicapte - fietste, met de gehandicapte in een soort draagstoel vóor zich - duwde de invalidewagen van zijn zoon tegen een helling op. - enz. En....de hopeloos gehandicapte 'won'!!!...volbracht in ieder geval de trialton. .............. Je begrijpt het al: hoever we ook komen: - met bekering en wedergeboorte - met de vervulling met de Heilige geest - met het gebruik van de Geestesgaven - met het ontdekken van de Geestesvrucht.... alles is uiteindelijk 'genade van God'.
Híj is het die ons karretje door de hele trialton van het leven trekt; alleen met dit verschil: - wij beginnen inderdaad als 'bedelaars' -....en wij eindigen als koningen. Maar we zijn niet trots over dat 'koningschap', maar weten dat alles vrije gunst is van hem, die hij voor alle mensen heeft weggelegd. maar wij moeten wél 'ja' zeggen. ................. Nu weer verder: O ja; ik ken het, al die ideeën, die je peurt uit preken, al die dingen die gebeuren en waarvan je bemerkt dat alles meewerkt ten goede degenen die geloven, (Romeinen 8 v 2. "Wij weten dat voor wie God liefhebben, voor wie volgens zijn voornemen geroepen zijn, alles bijdraagt aan het goede". Alle mensen zijn geroepen: "De roep van de boodschap (van het heil in Christus) klinkt over heel de aarde, de woorden ervan tot de uiteinden van de wereld". (Romeinen 10 v 1. Gelukkig de mens, die te rechter tijd 'ja' zegt tegen die roep, zoals ook jíj hebt gedaan.
Ik weet ook van verandering, van de heerlijke blijdschap om 'nuttig te kunnen zijn voor de Heer'. Er is een tijd geweest dat ik allerlei delen van de wereld zag, bergen beklom, op wilde rivieren vaarde, (voer),maar toen was er vaak het idee: "Dien ik hierin optimaal de Heer" Mijn wilde sprongen raakten gedaan, mijn leven schrompelde in tot de omvang van nú, (op mijn studeer achter de pc onder andere). Maar ik voel mij zo gelukkig.
En ik kan mij voorstellen, dat jij heel erg blij bent dat je met 'mimespelen' iets kunt 'betekenen'.
Talitha....op 1 januari wens ik het jullie allemaal. Maar nu vast: Veel heil en zegen in het nieuwe jaar".
In Jezus Christus maakt God ons klaar tot al het goede.
Hallo Stefan,
Jij begreep onderstaande tekst niet. (Hebr. 13 v 20)
"De God nu des vredes, Die de grote Herder der schapen, door het bloed des eeuwigen testaments, uit de doden heeft wedergebracht onze Here Jezus Christus, Die volmake u in alle goed werk, opdat gij Zijn wil moogt doen; werkende in u hetgeen voor Hem welbehagelijk is, door Jezus Christus; Dewelke zij de heerlijkheid in alle eeuwigheid
Er is nu een nieuwe bijbelvertaling voor de vlaamse en nederlandse lezers. Die heeft:
"Moge de God van de vrede, die onze heer Jezus, de machtige herder der schapen, door het bloed van het eeuwig verbond uiit de wereld der doden heeft weggeleid, u toerusten met al het goede, zodat u zijn wil kunt doen. Moge hij in ons datgene tot stand brengen, wat hem welgevallig is, door Jezus Christus , aan wie de eer toekomt, tot in alle eeuwigheid. Amen".
Nu kan ik mij voorstellen, dat je zegt: "In de meest hypermoderne vertaling begrijp ik het nog niet".
En je hebt alweer gelijk.
Mag ik dan nu eens, naar beste weten, een parafraze geven. Kijk je nauwkeurig mee Stefan, of die parafrase redelijk blijft: .................. Ik, ( de schrijver van de Hebreeënbrief) wens u van harte toe, dat God u toerust met al het goede, zodat u Gods wil, (die tevens de wil van Jezus is) kunt doen. Onze Heer Jezus is het grote, Goddelijke werktuig , waarvan God zich heeft bediend om de basis te leggen voor alle verdere heerlijke mogelijkheden. Onze Heer Jezus Christus is de machtige hoofd-herder van alle gelovigen. Hij verwierf die bevoegheid door zijn offer, voorgesteld door zijn bloed. God heeft eerst vrede gemaakt door het offer van ziijn zoon te aanvaarden als genoegzaam voor alle zonden van alle mensen, die dit offer zouden accepteren voor zichzelf, niet met hun intellect, maar met hun hart. Daarna heeft God Onze Heer Jezus Christus teruggebracht uit de doden; hij heeft Jezus laten opstaan tot nieuw, eeuwig leven. En daarna heeft God gezegd, dat Jezus , boven alle geestelijke leidslieden van zijn volk verheven, de opperherder zou zijn. En nu, in deze trijd, die wij nu meemaken, wordt door Jezus Christus al het goede tot stand gebracht, ( door God de Heilige Geest), waardoor wij innerlijk steeds meer op de Heer Jezus gaan lijken. Aan Jezus komt alle eer toe en tot in alle eeuwigheid zullen wij die eer aan hem geven. ................... Wat zeg je Stefan; heb je wel in de gaten, dat ik de komma achter 'weggeleid' verplaatst heb tot achter 'verbond'. O Stefan ,wat ben jij slim. Maar een heleboel bijbelvertalingen doen dat ook en je krijgt echt een betere zin. Wat zei je Stefan?: "Begrijp je het nu nog niet".
Het is ook een moeilijke, samengebalde tekst. Maar bekijk hem nog eens.
In de moderne charismatische beweging geloven velen dat iedereen die met de Heilige Geest Vervuld wordt, in tongen moet spreken. Het hoeft ons niet te verbazen dat sommige mensen tengevolge hiervan vertwijfeld naar zon bewijs zoeken. Een jonge man lag urenlang op de grond te smeken om deze gave. In een ander geval werd iemand aangeraden door mensen van de charismatische beweging om steeds maar weer het woord Halleluja te herhalen totdat de tongentaal zou doorbreken. In beide gevallen ontvingen deze mensen wat ze zochten. Een latere toetsing bracht aan het licht dat in beide gevallen een demon was binnengekomen, die tongentaal had geleverd.
Het is tégen de Schrift, en dientengevolge een satanisch bedrog, om te geloven dat iedere Christen die met de Geest vervuld wordt in tongen moet gaan spreken. Volgens 1Cor. 12:30. Vandaag de dag zijn deze theorie een praktijk tot een weg geworden waarlangs de menselijke persoonlijkheid geopend wordt voor demonische beïnvloeding. Hoe beslissend is het daarom dat we alles beoordelen", en het kwade mijden in al zijn vormen (1 Thess. 5:21-22). Paulus zet in de Corinthe brief hoofdstuk 12-14 uiteen, aan het begin van zijn verhandeling over de geestesgaven, het contrast tussen enerzijds de geestesgaven en anderzijds het vroegere dienen van de stomme afgoden (1 Cor. 12:2). Die afgodendienst was met demonie verbonden (1 Cor.10:20), en Paulus wilde zijn lezers bewaren voor ieder spreken van een valse geest.
Samenvattend stelt hij dan vast: niemand, die door de Geest spreekt, vervloekt Jezus, en niemand kan Jezus Heer noemen dan door de Heilige Geest (1 Cor. 12:3). Als Gods Geest spreekt door een mens, zal hij altijd betuigen dat Jezus Heer is. Staat er echter een demon achter een bovennatuurlijk spreken, dan zal deze de heerschappij van Christus niet aanvaarden, maar juist zijn haat jegens Christus uiten. De gemeente moet dus volgens 1 Cor. 12:3 toetsen.
1 Joh. 3 "En hieraan onderkennen wij dat Hij in ons blijft: aan de Geest, dien hij ons gegeven heeft. Geliefden, vertrouwt niet iedere geest, maar beproeft de geesten of zij uit God zijn: want vele valse profeten zijn in de wereld uitgegaan. Hieraan onderkent Gij de Geest Gods: iedere geest, die belijdt dat Jezus Christus in het vlees gekomen is, is uit God; en iedere geest die Jezus niet belijdt, is niet uit God."
Mag ik, hoewel vrij laat, nog even op jouw brief terugkomen. Je zegt, dat velen in de charismatische wereld de stelling verdedigen, dat iedereen, die met Gods Geest is gedoopt, in tongen moet spreken. maar dit hoef ik gelukkig niets op mijzelf te betrekken. Ik heb dat nog nooit beweerd en kan , naar analogie van wat Paulus zei in 2 Thessalonicenzen 2 v 2: "Verlies niet meteen uw verstand en raak niet in paniek wanneer een profetie, een uitspraak of een brief door ons (= mij: Paulus) ZOU zijn geschreven", .....zonder meer zeggen: " Als iemand dat al eens beweerd zou hebben ....en ik heb het in de 48 jaar, dat ik van tijd tot tijd in tongen spreek, nog nooit meegemaakt....dan is het op het ogenblik in ieder geval geen item in Pinksterkringen. Het is volgens mij iets uit de oude doos, uit de wilde beginjaren.
En van een jongeman, die uren lang op de grond lag te jammeren, weet ik ook niets. nooit meegemaakt. En als het al eens gebeurd is, dan is het allemaal een misverstand bij die jongen, voor wie mijn hart overigens bloedt. Ik heb nooit anders meegemaakt, dan dat tegen mensen, die niet direct in tongen konden spreken, (klanktaal konden spreken) werd gezegd: "Ach....doe er niet te moeilijk over. Het breekt heus in de ontspanning wel door. Ga maar naar huis en wees maar gewoon blij".
Een huisvrouw vertelde me ooit, dat het haar onder de handoplegging ook niet lukte. Maar men troostte haar op bovengenoemde wijze en zij ging vrolijk en ontspannen weg. En een paar dagen later was het in het huisgezin op een gegeven ogenblik 'spitsuur'. Ze wist niet, wat ze het eerst moest aanpakken. En toen opeens was het er....en al tongen sprekende, werd alles overzichtelijker en liep op rolletjes.
Dan zeg je dat aan iemand werd aangeraden, om maar voortdurend het woord ' Halleluja' te zeggen. Maar zo'n advies,....als het al eens gegeven zou zijn....is in de 49 jaar , dat ik bij 'Pinksteren"ben, .... want ik heb daar éen jaar vertoefd, zonder klanktaal te spreken ....in ieder geval nooit door iemand gebruikt bij mijn weten. Iedereen weet toch, die enigszins geestelijk is, dat elk woord , dat op die manier gebruikt wordt, een 'mantra' wordt. En daarvoor behoort iedereen toch vuurbang te zijn.
Niemand kan ook beweren, dat iedereen, die met de Geest vervuld wordt, in tongen MOET gaan spreken. Elke herder en leraar in deze kringen kan je vertellen, dat het alleen een goede raad is voor álle Christenen. Zeker...wij hebben als kinderen van God, broers en zusjes van onze Heer Jezus, allemaal dat machtig wapen van het gebed. En daarmee hebben we , zolang er mensen zijn op aarde, ons al bewogen in de hemelse gewesten. Maar ontegenzeggenlijk worden de tijden moeilijker. Zeker.....we weten dag noch uur, maar wij kunnen in ieder geval deze raad volgen, ons gegeven in Matth 24 v 32; " Leer van de vijgeboom deze les : zo gauw zijn takken uitlopen en in blad schieten, weet je dat de zomer in aantocht is. 33: Zo moeten jullie ook weten, wanneer je ' dat alles' ziet, dat het einde nabij is.... (al het tot dan toe gestelde uit hfdst 24) ....en dan neem je natuurlijk je voorzorgen. Naast een goed functionerend gebedsleven, bouw je jezelf op door het bidden in tongen. Dat is opbouwend, geestelijk baat gevend en stichtend, (1 Corinthe 14 v 4). Dat is nu net, wat je nodig hebt, nu een dikke nevel van verwarring over 'van alles en nog wat' zich over de wereld begint te versspreiden.
En het is toch een goede zaak om in naar het einde toe snellende tijden tegen elkaar te zeggen: "Wees waakzaam....zet alle zeilen bij...trek je volledige wapenrusting aan...zie ook mijn eerdere bijdrage hier
Je haalt 1 Cor 12 v 30 aan: Daar staat in de NBG: " Spreken soms allen in tongen ?". Ik volg nu even 'Van den Brink, waar hij zegt: ............ Paulus bedoelt hier niet ' het spreken in éen tong , éen taal' ( 14 v 4), maar de geestesuiting van ' menigerlei talen', (Staten vertaling), die een speciale begaafdheid is. Het gaat hier, in 1 Cor 12 v 30 over ' tongenspreken' met meer dan éen taal, bijvoorbeeld ' talen der mensen en engelen', hfdst 13. Van ieder kind van God dat gedoopt is in de Heilige Geest, wordt verwacht dat hij minstens in éen tong of vreemde taal spreekt (ik zou hier liever formuleren: mag gewenst worden) "Ik wílde wel, dat jullie allen in tongen spraken", (14 v 5) ............ Tot zover deze korte aanhaling. Paulus uit in 14 v 5 een wens, stelt geen gebod. Maar waarom zouden wij ons niet naar dit heerlijke uitstrekken op de hiervóor door mij geschetste, ontspannen wijze. Ik meen je bezwaar op hoofdlijnen te hebben behandeld.
Lezers; denk om mijn eerdere opmerking; in aan mij gerichte brieven laat ik het taalgebruik van de vrager staan voor de autenthiciteit. Ik doe dat echter alleen, wanneer de vragensteller anoniem is.
Uit andere kolommen. Mijn antwoord volgt. Ger
ik was vandaag met 2 vriendinnen en hun wouden film gaan kijken, die hele film leek me al niks maarja kging er toch maar bij zitten... en elke keer kwamen er vloeken in voor, en zat maar steeds van bij de volgende ga ik weg, nou toen ben ik na een kwartier weg khad cker wel 6 vloeken gehoord, noujah toen zei ik, ik hoef dit niet te zien kom over 2 uur wel weer terug! en ben toen naar huis gegaan.. kom ik dus 's avonds weer terug vinden ze het raar dat ik weg ging zeggen ze het was maar een film, dan hoef je toch niet weg te gaan.. Dus ik legde uit dat ik dat niet goed vind, oke 1 dat is wat anders (ook niet goed trouwens) maar nu was het steeds. Dan denk ik van tjahh dan maar kinderachtig he..
Ik weet niet, maar zouden er nog meer mensen weggaan, of ben ik de enige...?
Dag Niem,
Allereerst dit algemene bericht: waarom quote ik tegenwoordig wat meer. Ik kom nu ook in Vlaanderen. En om allerlei redenen is het soms goed om daar een probleem op te nemen in mijn blog, dat dáar zeker ook speelt. En dan is het technisch handig om vraag en antwoord in extenso bij elkaar te hebben.
En nu je vraag:
Je hebt er goed aan gedaan om weg te gaan. De bijbel zegt in Spreuken 13 v 20: "Wie met wijzen omgaat, wordt zelf wijs, wie met dwazen verkeert, is er ellendig aan toe". En een film vol vloeken is een besmeurende , bezoedelende, onrein makende, uit conditie brengende aangelegenheid, die 'dwaas', ( destructief) is in de ogen van God.
In het gewone leven kennen wij termen als: "Wie met pek omgaat, wordt ermee besmet".
Ja zelfs in het huishouden kennen wij dit principe: "Wanneer je een schoon bord op een vuil bord zet, dan wordt het schone bord vuil, maar het vuile bord wordt niet schoon".
Toen ik nog in 'de dagen van Olim' op school zat, vertelde een meisje uit een keurig gezin eens: "Jullie kennen allemaal Atie. Je weet, hoe die vloekt. Nou....en laatst thuis zei ik opeens ook zoiets. Mijn pa en ma schrokken allebei zó: "Kind....hoe kom je dáaraan".
Echt...wanneer je was blijven zitten, had de slechtheid van al die vloeken zich meer aan jou gehecht dan andersom jouw puurheid aan die lelijkheid. Voor je vriendinnen is het een téken dat je weggegaan bent. Ze gaan er vast en zeker over nadenken. Je hebt in ieder geval een signaal afgegeven.
Weet je Niem, wat mij ooit eens is overkomen?: Ik reisde mee met een bus. En in die bus werd vreselijk gevloekt. Nu kun je in zo'n geval zeggen: "Houd daar eens mee op. Het stoort me".
Maar dat is vaak niet de goede manier. Je kunt beter met God over de mensen praten dan met de mensen over God, is een leus, die vrij vaak opgaat.
En ik wist al iets meer van 'de wereld van God en die van de duivel'. En ik begon in mijzelf in de naam van Jezus de machten van satan die dat vloeken hadden geaktiveerd en aangestookt, te bestraffen.
En ....het hield op. Dat kan natuurlijk in een film niet. Maar jouw aanpak was goed. Ga daar gerust mee door....met te trachten je in de naam van Jezus vrij te houden van de besmeurende invloed van gevloek en zo in films en dat soort dingen,
Bedenk ook, wat de apostel Paulus gezegd heeft in 1 Corinte 15 v 33: "Slecht gezelschap bederft goede zeden". Denk niet: "Paulus had altijd aanmerkingen". De apostel ontleent dit woord aan de griekse blijspeldichter Menander, dus 'in de wereld' leefde die wijsheid ook al. Paulus- het kwam laatst ook al eens ter sprake- kende zijn klassieken.
Blijf maar doorgaan met 'je te onttrekken aan de zuigkracht van allerlei demoraliserende en zedeloze gewoonten, films, t.v-programma's enz. Zoek de Christelijke deugden en de godsvrucht op.
Dat lijkt wat zwaar voor een jong, levenslustig meisje. Maar ik geef je de verzekering; bij de Heer Jezue en de Heer God ....daar word je pas echt jóng en levenslustig.
Ik ga Wil gelijkgeven. Dat komt nu misschien even hard aan, Blue Velvet. maar ik vind je toch een KANJER hoor. Je leest het zó al: "Ik zeg u heden: gij zult met mij in het paradijs zijn". of "Ik zeg u: heden zult gij met mij in het paradijs zijn".
In de eerste zin is het woord 'heden' onzinnig. In de tweede lezing is dat woord zwaar van gewicht. En Jezus, die nooit iets overtolligs zei, heeft dat zeker niet gedaan bij de zeven kruiswoorden.
Hoe kwam Jezus nu tot deze zeldzame royaliteit.
Bekend is uit Lucas 16, dat 99,9 % van de mensen na hun dood naar het dodenrijk gaan : - of naar de niet meer veranderbare, maar door het oordeel van Matth 25 nog te bekrachtigen zaligheid, (Abraham en Lazarus) - of naar de niet meer veranderbare, maar door het oordeel van Matth 25 nog te bekrachtigen rampzaligheid, ( de rijke man).
Slechts enkele wereldbewoners onttrekken zich aan deze tussenfase: - Henoch; Genesis 5 v 24 - Elia; 2 Koningen 2 v 11. - De helden ujit Openbaring 11 v 12; dat zijn niet Mozes en Elia en dat zijn niet Jozua en Zerubbabel, maar dat zijn mensen van nú, van stráks, zo je wilt. - en de mensen uit 1 Thess 4 v 17 - en natuurlijk de Heer Jezus, direct na zijn overwinnings-proclamatie: "Het is volbracht", Joh 19 v 30.
En die moordenaar met zijn bekering en toewijding en erkenning op het meest cruciale ogenblik van Jezus' onbeschrijflijk lichamelijk, mentaal en vooral ,vooral geestelijk lijden. Vlak voor de 'diepe duisternis', die zijn zwaarste lijden aan het oog onttrok....: die stem, die bemoediging , die er vanuit ging. Eindelijk iemand, die Jezus niet alleen liet, niet meer hoonde, (Matth 27 v 44), maar zijn discipel werd.
Een commandant te velde kan en mag in het heetst van de strijd een dappere soldaat bevorderen tot - zeg- luitenant. De Heer van Hemel en aarde, de hoogste koning, besloot over deze helper te rechter tijd, (Spr 15 v 23: een woord te rechter tijd gesproken): "Deze bevorder ik tot de rechtstreekse heerlijkheid van het paradijs. Voor hem geen dodenrijk, maar direct: volzaligheid".
En wanneer de Hoogste Heer zó spreekt, zo'n beslissing neemt.... wie zijn wij dan om te zeggen: "Is dat niet een béetje overdreven".
Het teken, dat gelegen is in 'klanktaal', ( in tongen spreken)
Jantjes schreef:
In de wet is geschreven: Ik zal door lieden van andere talen, en door andere lippen tot dit volk spreken, en ook alzo zullen zij Mij niet horen, zegt de Heere. Zo dan, de vreemde talen zijn tot een teken niet voor hen, die geloven, maar voor de ongelovigen; en de profetie niet voor de ongelovigen, maar voor hen, die geloven (1 Korinthe 14 : 21, 22). Deze passage vertelt naar mijn mening ons het Bijbelse doel van de tongen
Dag Jantine,
Mag ik op deze tekst toch nog eens wat dieper ingaan. Ik geef hem in de NBV.
21: Er staat in de wet: "Ik zal tot dit volk spreken door mensen die vreemde talen spreken, door de mond van vreemdelingen, en zelfs dán zullen ze niet naar mij luisteren" - zegt de Heer. Klanktaal is dus een teken., dat niet bestemd is voor gelovigen, maar voor ongelovigen, en profeteren is niet voor ongelovigen maar voor gelovigen.
Laten wij nu eerst eens teruggaan naar Jesaja 28 v 11, waar deze aanhaling vandaan komt. ................. Voor een goed begrip voeg ik er vers 10 bij. En lees voor jezelf eens vanaf vers 7 door. "Tsav latsav, tsav latsav, kav lakav, kav lakav, beetje van dit, beetje van dat" zeggen de priesters. "Inderdaad door mensen met een vreemde tongval, in een andere taal, spreekt de HEER tot dit volk". antwoordt Jesaja. ...................... Laten wij de situatie nu zó trachten te begrijpen: Jesaja komt langs een stel dronken priesters, die hem honen als 'die vervelende vent, die altijd wat heeft'.
In hun dronkenschap roepen zij hem wat onverstaanbare woorden toe, die uiteindelijk wat meer begrijpelijk worden en iets schijnen te betekenen van: "Beetje van dit, beetje van dat".
En nu zegt Jesaja, teruggrijpende op een woord uit Deuteronomium 28 v 49: "Zoals een arend onverwacht opdoemt , zo zal uit de verste uithoek van de wereld een volk op u afkomen. De Heer stuurt een volk dat een onverstaanbare taal spreekt..." ......Jesaja zegt dus: "Ga maar door met je dronkenmansjool, door drank versufte en benevelde priesters, ga maar door met het lallen van deze onverstaanbare of nauwelijks te duiden klanken. Het eindje zal de last dragen. De Assyriërs en Babyloniërs zullen jullie in ballingschap wegvoeren. Nú beledigen jullie mij met je onverstaanbaar gebrabbel. maar straks zullen jullie zeggen: 'Wat zeggen deze lieden toch'. Jullie zullen je overheersers niet kunnen verstaan, maar zij voeren jullie wél weg als gevangenen. Dat gebeuren, dat komt , is voor jullie, ongehoorzame Joden, een teken, dat je onder het gericht en de straf ligt, nu nog ongeweten, maar dán terdege geweten, al zullen jullie ook dán het nog niet willen of kunnen begrijpen in zijn volle diepte`.
Maar waarom haalt Paulus deze woorden nu aan. Wie zijn die ´ongelovige Joden´.
Dat zijn óok die leden van een Christelijke Kerk, die wel horen spreken over de doop in de Heilige Geest met als een van de tekenen het spreken in tongen, maar die in feitelijke ongehoorzaamheid deze 'nieuwe zaken' afdoen met zulke gemeenplaatsen als: "Ik weet dat er twee dorpen zijn, die Oude Tonge en Nieuwe Tonge heten, maar van dit rare heb ik nog nooit gehoord`.
Nu is dit wel heel verachtelijk gesproken, maar al degenen, die denken, dat dit vele spreken over ' de doop ín en de vervulling mét de Heilige geest' maar een voorbijgaand geknutsel is.... " Ach....er is al zoveel gepasseerd. deze bui drijft ook wel weer over', .....hebben niet in de gaten, dat er een nieuwe tijd is aangebroken, waarvan het 'spreken in tongen' een eerste teken is.....
( staar je toch niet zo blind op dat ' spreken in tongen'. Dat is een básisvorm van ' je bewegen in de geestelijke sfeer' om de werkelijke vijanden, de ook in de geestelijke sferen vertoevende duivel met zijn onderhorigen, -Ef 6 v 12- effectief te bestrijden. En ieder gelovige van de nieuwe tijd behoort te kunnen spreken in nieuwe tongen, klanktaal te gebruiken. Maar er is nog zoveel méer).
Kijk, die laveloze priesters in de dagen van Jesaja, waren ook ' kinderen van Israel', evenals Jesaja. Ze hadden ' genoeg' aan hun positie. Heiligmaking en heerlijkmaking stonden niet op hun programma. Ze meenden bij 'het volkje' te behoren, maar begrepen niet dat het volk Israel met zijn toenmalige leefstijl al onder de vloek lag, de vloek, die alleen nog even talmde met komen.
Elke Christen van tegenwoordig behoort af te zien van allerlei beuzelarijen en zich te richten op werkelijke bekering in de menselijke geest, op wedergeboorte, op doop ín en vervulling mét de Heilige Geest, die verder leidt op het pad van heiligmaking en heerlijkmaking.
Allerlei gedoe over 'van alles' , is zo klein , vergeleken met de grote, beslissende tijden, die ons wachten.
Wanneer de dingen gebeuren, waarvan Lucas 21 v 25 en 26 spreken :.... " op aarde zullen de volken, ( die ten diepste aan die aarde verbonden zijn met hun geest|) sidderen van angst voor het gebulder en het geweld van ' de zee'; de mensen worden onmachtig van angst voor wat er met de wereld zal gebeuren....", ....dan zal veel geredekavel van nu : " Tsav latsav...kav lakav" blijken te zijn. Onderken de tijd. Doe de wapenrusting nu eens goed aan, Efeze 6 v 13 e.v.)
Maar de mensen, die naar de vervulling met de Heilige Geest op weg zijn, zullen genieten van profetieën. Door de genade van de Heer mocht ik onlangs een profetie uitspreken, die in het kort hetzelfde zei als de daarop volgende- mij uiteraard nog onbekende- preek. Na afloop van de dienst hielden broers mij aan en zeiden, dat ze niet alleen door de preek, maar ook door de profetie gebouwd en bemoedigd en getroost waren.
2.Ik schaam me er een beetje voor, maar ik vindt God aanbidden zo moeilijk. Sommige mensen zeggen dat je God moet aanbidden met je leven. Door te leven zoals Hij wil aanbidt je Hem. Nu moet God nog heel wat veranderen aan mij. Stel dat dit zo'n 4 jaar duurt voordat de eerste veranderingen zichtbaar zijn, betekend het dan dat ik God in die 4 jaar niet kan aanbidden? Ik wil God wel loven en prijzen, maar ik vindt het zo moeilijk de juiste woorden te vinden. Meestal kom ik niet verder dan: dank U wel voor alles wat U voor mij heeft gedaan en dank U voor uw trouw, liefde, genade, geduld en zo nog wat wonderlijke karaktereigenschappen van God. Maar of God daar nou zo'n welbehagen in heeft betwijfel ik maar... Hoe kan ik God nu "goed" aanbidden?
Hopelijk kunt u me verder helpen.
Mijn antwoord:
Steffanie....Onze Heer Jezus Christus zegt in Johannes 4 v 23 tegen de Samaritaanse vrouw: "Er komt een tijd...en die tijd is nú gekomen...dat wie de Vader écht aanbidt, hem aanbidt in Geest en in waarheid. De Vader zoektr mensen die hem zó aanbidden, want God is Geest, dus wie hem aanbidt, moet dat doen in Geest en in waarheid".
Jezus weet dan al, dat Hij straks twee dingen gaat doen: - hij zal de mensheid uit diepe ravijnen van hopeloosheid op vaste grond zetten door ze van diep beneden op te trekken - hij zal diezelfde mensheid arendsvleugelen geven om die mensheid, gekomen uit de diepste diepten omhoog te laten wieken naar 'de sterren', hij zal de Heilige Geest zenden. Het grote punt is die kostelijke uitroep: "Het is volbracht". En, wetende, dat hij overwinnaare zal blijven in de grote strijd, zegt Jezus dán: "Nu al is het zover. De gemeente van de nieuwe tijd, nog slechts belichaamd in mij en toch ook wel min of meer in mijn volgelingen , is al begonnen. En wanneer straks , na de Pinksterdag,, God de Heilige Geest de mensen vervult, dan zullen zij binnentreden in de sfeer van God. Immers hij is Geest en zij die hem aanbidden, moeten met zijn Geest vervuld zijn. Allerlei mensen zullen wel te goeder trouw trachten God te aanbidden. maar echt goed 'lukken' kan dit alleen aan mensen, die met Gods Geest zijn vervuld.
God zoekt naar mensen, gevuld met de Heilige geest. Dat is zijn verlangen: zulke aanbidders".
Dus Steffanie; jij begint nog zo pas. onlangs was er die vreselijke ontsporing. Streef naar de vervulling met Gods Geest. De wegen ken je; zoek mijn BIJBELSTUDIE maar eens door. (Ik voel mij echt gedrongen om even aan dat nare gebeuren te refereren. Neem het mij maar niet kwalijk).
En dan vind je het zo jammer dat je God niet eens kan loven en prijzen.
Maar Steffanie....je hebt echt nog niet zoveel geschiedenis met de Heer. En in het begin is het zo, dat je je nog wel eens afvraagt: "Tja; wat moet ik nu eigenlijk zeggen. Ik kan nu wel zeggen: 'O Heer...ik loof en ik prijs u', maar bij wijze van spreken, menselijk gesproken, gaat God 'er dan voor zitten' en vraagt: "Nou, kom maar op". En dan komt er niets van allure".
Maar Steffanie, mag ik eens wijzen op psalm 18: Daar zegt David: "Ik heb u lief HEER, mijn sterkte, HEER, mijn rots, mijn vesting, mijn bevrijder. God, mijn steenrots, bij u kan ik schuilen, mijn schild, kracht die mij redt, mijn burcht, Ik roep:'Geloofd zij de HEER', Want ik ben van mijn vijanden verlost".
Kijk....David had hier al heel wat meegemaakt; hij had God leren kennen als zijn: - sterkte,rots, vesting - bevrijder, steenrots, schuilplaats - schild, reddende kracht, burcht - verlosser van vijanden.
Nu zul je zeggen: "Ja...maar ik heb toch ook al heel wat meegemaakt. Toen ik laatst van Jezus heel hard wegliep, zogezegd arm-in-arm met de duivel, liep Jezus me achterna en hij scheurde mij los van de duivel".
Maar David had de leeuw en de beer ( 1 Samuel 17 v 34-37 al achter de rug. En Goliat was al geweest....en zo nog het een en ander meer.
Ja; dan heb je al wel zoveel ervaring, dat je God kunt liefhebben, loven en prijzen, omdat hij -in Christus - de rots is waarop je staat, waneer je zingt: "Vaste rots van mijn behoud". En ervaring doet je ook weten, dat de naam van de Heer een strerke toren is en dat de rechtvaardige daar maar heen hoeft te vluchten en ...hij is behouden, (Spreuken 18 v 10).
En ga zo maar door.
Ga jij ook maar door Steffanie, en je zult zien, dat je steeds meer woorden vindt, wanneer je 'geschiedenis met de Heer' - zonder al dat nare 'terugvallen'- steeds rijker wordt.
En wanneer je al heel blij bent met al dat loven en prijzen, dan komt ook nog 'de aanbidding'.
Wat een rare god, die zich door Jacob knock out liet slaan
Nee Will,
Dat zit toch wat anders. De allerlaatste zet van God was, dat hij Jacob op de heup tikte. En toen was Jacob gelijk mank.
En de laatste vraag van Jacob was:
"Ik laat u niet gaan, tenzij gij mij zegent"
Goed dat je dit zo wist. Maar Jacob worstelde met een menselijke gedaante, die God had aangenomen, omdat hij wel eens aan mensen wil verschijnen in verhulde vorm.
Laten wij ook maar zo eens met God worstelen met hetzelfde doel als Jacob had, blijkens die laatste woorden.
Veel mensen groeien op buiten elke vorm van geloof en/of kerk. Veel andere mensen groeien op binnen de kerk, maar gaan uit gewoonte naar de kerk, maar "geloven het wel".
Toch komen mensen ook echt tot geloof. Hier op Refoweb zijn mooie getuigenissen te vinden.
Hoe ben jij tot geloof gekomen?
Dag Rafael,
Hoe ik tot geloof ben gekomen ?
Dat is in mijn geval zo'n geleidelijk proces geweest.
Ik was 8. Het was 1930. De herfstregen kletterde tegen de ruiten van het klaslokaal. Maar daarbinnen was het intens-genoeglijke licht van enkele gasbolletjes. In die veilige sfeer zong de juf liedjes met ons. En op een gegeven ogenblik zongen wij: "Open uwe mond, Eis van mij vrijmoedig". En ik kreeg zo'n heerlijke aanraking. God toonde hier voor het eerst heel duidelijk, hoe hij met mij bezig was.
En toen was ik elf. En ik liep buiten in weer en wind. En plotseling was er zo'n vreugd in mijn hart, dat ik voelde, dat God mij aanraakte.
Maar er was ook een heel naar moment geweest toen ik 6 was. Toen raakte de duivel mijn heel prille leventje aan. Wij waren naar het strand geweest. En mijn oudst aanwezige zusje zei: "Naar huis. Moeder wacht met het eten". Ik wilde niet. Er ontwaakte een razende drift in mij. Ik sloeg met mijn strandschepje haar zo hard in het gezicht, dat haar lip bloedde. Daarna kwam er zo'n ontreddering over mij, dat ik alleen maar kon weglopen. Natuurlijk kwam dat allemaal wel goed. Maar satan had zijn eerste stormloop op mijn leven geopend om mij rijp te maken voor de toestand, zoals geschetst in Romeinen 3 v 23: "Want allen hebben gezondigd en derven de heerlijkheid van God".
Maar goed....ik wil nu niet een volledig dagboek schrijven. Ik wil alleen zeggen, dat ik met mijn 14 de echt heel duister was, terwijl ik toch trouw kerk, catechisatie en knapenvereniging bezocht.
Daarna kwam langzaaaan een kentering en deed ik op mijn 19 de belijdenis des geloofs. De ouderling, die mij ondervroeg, zei: "Hoe is je motivatie". Ik antwoordde: "Ik ben zo bang, dat ik van het geloof wegval, wanneer ik nu niet iets duidelijks doe". Hij keek mij twijfelend aan, zei tenslotte: " 't Had iets enthousiaster gekund. Maar ik neem er genoegen mee".
Toen kwam de onderduikerij en al die ellende van de oorlog en werd ik geleidelijk aan serieuzer.
Ik trouwde, kreeg kinderen, kreeg het razend druk, Tot 1959 leek het of de distels van de zorg om het dagelijkse bestaan (Matth 13 v 22) het zaad van de bekering verstikten. Maar in 1959 kwam de omkeer. Ik hoorde van wedergeboorte en doop met de Heilige Geest en van toen af aan kreeg het geloof 'vlees op de botten' als ik dit vreemde beeld mag gebruiken voor een geestelijke zaak,. Nog een ander beeld : mijn geestelijk leven kreeg 'merg in de knokken' en dat proces van groei gaat, zij het ook nog steeds met wat mindere perioden, tot op de huidige dag door. Toch is het geloof de laatste jaren, bij belangrijke tegenslagen in het persoonlijhke leven.... mijn vrouw is 84 en ik 85 ...en wij voelen onze kwetsbaarheid terdege ...eigenlijk steeds sterker geworden door de genade van God. Wij mogen zeggen met 2 Corinthe 4 v 16: " Ook al gaat ons uiterlijk bestaan verloren, ons innerlijk bestaan wordt van dag tot dag vernieuwd".
Ons tot geloof komen is een zaak van de lange adem, die een heel mensenleven beslaat.
. 
