Jouw vraag is: "Wat doen jullie, wanneer mensen jegens jullie critiek op de bijbel uitoefenen: - word je boos - laat je,als een eend het water, die critiek van je afglijden.
Mijn antwoord: Geen van beiden. Ik zal me even aan je voorstellen: ik ben Ger van 'Vraag het Ger'. Hier op HQ heb ik al 3000 vragen beantwoord.... (kom je ook eens langs) Maar ik werk ook op andere sites voor ándere leeftijdsgroepen en daar kom ik werkelijk harde critiek tegen. - ik neem die critiek, hoe vijandig ook, altijd serieus en beantwoord die vriendelijk. Want de mensen die critiek hebben, kunnen wel 'Saulussen' zijn en voorbestemd om 'Paulussen' te worden. - En indien niet: Onze Heer Jezus Christus heeft ook hén willen dienen met zijn plaatsvervangend lijden en overwinnen. - Ik merk dat ik altijd door de Heilige Geest geleid word, (wat de Heilige geest ook belóofd heeft) ...om gepaste en door God geleide antwoorden te geven. - allerminst 'raakt die critiek mijn koude kleren niet'. Er zit soms fel verdriet en verbitterend 'verkeerd begrepen zijn' achter.
Met die critiek krijg jij, wanneer je de hand van de Heer Jezus vasthoudt en steeds enthousiaster voor hem wordt, ook te maken en wel in toenemende mate.
Het enige voldoende om adequaat te blijven antwoorden, is het uitbouwen van je bekering tot 'diepe bekering' en tot wedergeboorte, 'door de lezing van het levende en blijvende onvergankelijke woord van God', (1 Petrus 1 v 23), de bijbel. En daarna is het absoluut nodig.... en je zult ook niet anders wíÂllen ....dat je vervuld wordt met de Heilige Geest van God.
Dan zul je in staat zijn om- vol innerlijke hulpvaardigheid en mededogen en medeleven- een woord te spreken 'op zijn pas'.
Die term 'verdorvenheid' komt voort uit een verkeerd denken, door Augustinus erin gebracht.
In Openbaring 2 v 4 waarschuwt onze Heer Jezus Christus de gemeente Efeze al: "Dit heb ik tegen u: u hebt de liefde van weleer opgegeven. (5) Bedenk van welke hoogte u gevallen bent".
Als er nu éen gemeente was, die op grote geestelijke hoogten wandelde , dan was het wel de gemeente Efeze. Lees de brief aan de Efezií«rs maar eens. Paulus, die 'de strijd in de hemelsferen' preekte en ons allen aanspoorde, alleen de duivel als grote tegenstander te zien, (6 v 12), kon zich aan hen helemaal kwijt.
Maar in Openbaring signaleert de Heer al, dat het zicht op de grote hoogte van het 'geestelijk zijn' aan het verloren gaan was.
En dat proces is doorgegaan, tot het in de dagen van Augustinus zó was voortgeschreden, dat de duivel helemaal op de achtergrond was geraakt en men toch iets anders moest om de zonde te verklaren. En toen deed Augustinus iets, dat de duivel zeer plezierde. Hij dacht uit, dat 'zonde' iets overerfelijks was, dat de mens niet kon ontgaan. De mens was is zijn visie verdorven. Dat leidde tot allerlei tegenstrijdigheden met uitspraken als: "De ziel, die zóndigt...díÂe zal sterven",(Ezechií«l) maar toch won de leer van 'erfzonde, erfschuld en erfsmet', totaal onbijbels, veld. En.... om een voorbeeld te noemen: Hoofdstuk III/IV van de Dordtse leerrregels leert bij artikel II : "Zodanig als nu de mens geweest is na de val, zodanige kinderen heeft hij ook voortgebracht, namelijk hij, verdorven zijnde, verdorvene: alzo dat de verdorvenheid , naar Gods rechtvaardig oordeel, van Adam op al zijn nakomelingen, (uitgenomen alleen Chrisatus) gekomen is, niet door navolging, gelijk eertijds de Pelagianen gedreven hebben, maar door voortplanting der verdorvene natuur".
Dit is de dwaling , door Augustinus binnengebracht, zij het dan ook, dat er al een voedingsbodem voor was, doordat de duivel als 'grote raddraaier' al buiten beeld aan het raken was.
Dit is de waarheid: Ieder mens moet weer opnieuw worden 'omgegooid'. Ieder mens persoonlijk moet , te beginnen bij de eerste keer, door de duivel worden omgegooid...en opnieuw omgegooid...en zo maar door. Zó leerden de later zo verguisde Pelagianen het en zo heb ik het zélf ervaren.
Ik weet nog, dat ik als zesjarige voor het eerst bewust zondigde. ........... We waren naar het strand geweest en mijn oudere zusje, leider van ons groepje, verordende: "Nu naar huis. Moeder wacht op ons met het eten!" Maar ik wilde niet. Een nooit gekend gevoel ontwaakte in mij, een wilde drift. Ik hief mijn strandschepje en sloeg haar midden in het gezicht. Het bloed, dat uit haar lip sprong, ziende, ontwaakte in mij een hevige wanhoop. Ik vluchtte weg. .............. Och; natuurlijk kwam het weer goed. Maar daarna deed ik nog vele zonden, totdat ik leerde, satan te bestraffen in de naam van Onze Heer Jezus Christus. Toen werd het zondigen van 'structureel' tot 'incidenteel'. Steeds meer leerde ik ook, om een zonde zo spoedig mogelijk bij mijn Pleiter in de hemel te brengen, Jezus. (1 Johannes 2 v 1).
Strijd de goede strijd. Strijd tegen de herontdekte duivel, die zich steeds minder kan verschuilen voor de Geestvervulde kinderen van God.
Er is al zoveel gezegd over dit onderwerp. Ik wil aanvullend even een tekst noemen uit 2 Samuel 24 v 24; "Koning David zegt; 'Ik ga niet de HEER, mijn God, een brandoffer brengen, dat mij niets heeft gekost' ".
Een offer voor de gemeente moet je wel iets kósten, maak ik hieruit op.
Nu heb ik wel gehoord van mensen, die een jaarsalaris hadden van een miljoen. 100.000 daarvan weggeven, betekent niets voor zulke mensen, omdat zij er ook nog eens 52.000 euro van terugkrijgen via hun aangifte Inkomstenbelasting.
Daarentegen hoor ik soms verhalen van mensen, die zo weinig geld krijgen van de een of andere instantie, dat er eigenlijk maar heel armelijk van te leven valt. Voor zulke mensen maakt 1% al echt een offer uit, vcooral omdat zíj níets terugkrijgen via de Inkomstenbelasting.
Veel maak ik de figuur mee, dat er oudere mensn zijn met een goed pensioen, alle kinderen het huis uit, huis vrij van hypotheek, die veel meer geven dan 10%. Dan geven zij een periodieke uitkering voor -notarieel vastgelegd- minstens vijf jaar. Zo'n periodieke uitkering is dan ook weer aftrekbaar voor de I.B. Op zo;'n manier raak je niet uitgerekend.
In iedere geval weet ik van mensen, die 20% geven voor allerlei goede doelen, ook (mede)voor Amnesty en Artsen zonder grenzen...en aan wie dat vele geven werkelijk wel iets kost...hun buitenlandse reizen zijn minder uitbundig dan van anderen met een vergelijkbaar pensioen.
Geef met een blij hart... en weet, dat het heel goed mogelijk is, dat in de eeeuwigheid blijkt, dat je velen gelukkig gemaakt hebt met je offer van nu.
Eigenlijk is er al zoveel gezegd. maar ik dacht opeens aan die tekst; Efeze 4 v 20: "Maar zó hebt ú Christus niet leren kennen".
In de NBV staat het nog iets prettiger hanteerbaar: "Maar gij geheel anders: gij hebt Christus leren kennen".
Lui !!!: jullie hebben toch behoorlijk wat speelruimte; in Prediker 11 v 9 staat; (iemand heeft het ergens al aangehaald in 'geloofsvragen' als in een andere posting mijnerzijds staande, maar tja: dan moet het maar zo zijn. 'Dubbel op is eens zo best'):
"Geniet dus beste vriend, van je jonge jaren, haal je hart op aan de dagen van je jeugd. Volg de wegen die je hart wil gaan, gun je ogen wat ze wensen. En onthoud bij alles wat je doet dat God je aan zijn oordeel onderwerpt". En Prediker 9 v 7 en 8 voegen daaraan toe: "Eet je brood met vreugde, drink met een vrolijk hart je wijn. ......... Draag altijd volijke kleren, kies een feestelijke geur".
En de weggelaten woorden: "God ziet alles wat je doet allang met welbehagen aan", leg ik dan zo uit, dat in Gods eeuwige raad besloten is als zijn bedoeling, dat je ook van het leven zou geníeten.
Spreuken 8 v 20 zegt: "Ik wandel....MIDDEN OP de wegen van het recht".
Hoe voegen wij nu dit alles eens samen tot een raad aan Pukkelientje, een raad, die niet knellend voor haar is, maar haar blij maakt.
Er is voor een jonge Christen zoveel te genieten.
Wacht, even onderbreken; ik voeg er nog éen tekst bij: 1Corinthe 15 v 33: "Slecht gezelschap bederft goede zeden".
Nou, daar gaan we dan:
Een jonge Christen, die van - 'met ziels enthousiasme gevoelsmatig zich bekeren' is gekomen tot - een díepere bekering, - die wedergeboren is door het regelmatig lezen van Gods woord met een toegenegen hart, (1 Petrus 1 v 23), heeft genietingen, waar de wereld niet van weét.
Zo iemand ziet de doop in de Geest met alle gaven en vrucht in het verschiet liggen.
Zo iemand is net als een persoon, die bij een wedstrijd, wie er het dichts bij een afgrond durft te komen, maar precies 'op het midden van het pad' blijft en geen risico neemt, dat op een decimeter van de afgrond de stenen onder zijn voeten beginnen af te brokkelen. Nog een gil en het is gebeurd.
Zo iemand vindt er vreugd in om blij te zijn met medegelovigen. Hij haalt zijn hart op aan de vrolijke grappen van blijde medegelovigen in de brave koffiebar. Zijn hart wijst hem op de steeds heerlijker en meer in conditie brengende dingen van de Heer. Zijn ogen zien Gods wenkende perspectieven. Hij weet, dat Gods oordeel blij met hem zal zijn met zijn onbekommerde en reine vreugd. Zijn kleren weerspiegelen zijn vreugdevolle innerlijk evenals bij de meisjes in die blijde kring hun beschaafd parfum de sfeer verhoogt.
Er is een andere manier van een avond goed doorbrengen dan de toch altijd met 'vaart afremmende' gebeurtenissen vervulde omgeving van een disco buiten de sfeer van God. Er zijn in die sferen 'buiten' altijd op de een of andere manier slechte invloeden , die de goede hartengesteldheid schade berokken.
Pukkelientje; vraag je niet af: "Met hoe weinig kan ik toe, dat God net niet boos op mij wordt", (dat doe je niet, maar velen denken wél zo). Denk veeleer: "Hoe kan ik God nu echt blij maken binnen het ruime speelveld, dat hij mij geeft".
En wanneer je God blij maakt, word je zelf ook blij.
Bij jouw vraag: "Hoe verwerk je rouw", had je als enig verlangen dat wij 'een leerzaam verhaaltje zouden vertellen'
Over 'rouwverwerking' had je niet een speciale uitleg, alsof die alleen op 'een overlijden' zou betrekking moeten hebben. Daarom van mij nu een 'leerzaam vewrhaaltje', hoe ik eens een keer tot een snelle rouwverwerking kwam. .................... In mijn post-actieve jaren zou ik eens een keer worden uitgezonden voor een 'Christelijk' doel in Pakistan. Ik zou wat moeilijkheden in de administratie gaan oplossen... dit was wáar, maar maakte het voor de autoriteiten aannemelijk ....maar als bij-oogmerk zou ik ook de 'crew' van die organisatie geestelijk gaan versterken.
En op de dag dat ik de tickets al in huis had, kwam er opeens- volkomen onverwacht- bericht van het Pakistaanse ministerie van Binnenlandse Zaken: "Het visum was geweigerd".
Ik 'droeg zo'n rouw' over dat onverwachte 'niet-doorgaan'.
Die avond ging ik diep bedroefd naar bed.
En midden in de nacht ontwaakte ik met een zó diepe 'zielsbedroefdheid', dat ik dacht, 'dat mijn hart brak'.
Maar toen gebéurde het. Er klonk opeens zo'n onbeschrijflijk heerlijke muziek-en-zang in mijn hoofd. Ik werd zó getroost door dat onuitsprekelijke....de Heer droogde als het ware al mijn tranen van de ogen, (Openb 21 v 4).
En mijn verdriet 'zag' ik als het ware onder die heerlijke, hemelse engelenzang wegtrekken door een 'douche-afvoer', zoals ik dat ervaarde.
De volgende morgen aan het ontbijt vroeg mijn vrouw: "Ben je nog zo verdrietig". En ik kon antwoorden: "Het is weg...helemaal WEG!!!!" .................. Dat was dan 'mijn leerzame verhaal'.
Betty....kom je eens op 'Vraag het Ger' met een vraag. Ik heb er nu ruim 3000 beantwoord. De jouwe kan er altijd bij.
Ik wil mijn antwoord beginnen met Romeinen 2 v 14: "Wanneer namelijk heidenen, die de wet NIET hebben, de wet van nature naleven, dan zijn zij zichzelf tot wet, ook al hébben ze hem NIET. Ze bewijzen door hun daden dat wat de wet eist in hun hart geschreven staat; en hun geweten bevestigt dit, omdat ze zichzelf met hun gedachten beschuldigen of vrijpleiten. Dit alles zal blijken op de dag waarop, volgens het evangelie dat íÂk (Paulus) verkondig, God door Jezus Christus oordeelt over wat in de mens verborgen is".
God, die toch ook wel zozeer te vrezen is, dat het schrikkelijk is om in zijn handen te vallen,(Hebr 10 v 31), is aan de andere kant zo positief staande tegenover de mensheid, dat wij dat zouden kunnen omschrijven als 'zeer royaal'.
Toen satan viel; en de eerste opstandeling werd, toen hij zijn "Nee" tegen God uitschreeuwde, (Ezechií«l 28 v 15), was er daarmee sprake van de eerste 'neezegger' Vele engelen volgden hem en werden tot 'neezeggende' demonen. Vele andere engelen- bijvoorbeeld Michael en Gabrií«l-bleven in die vreselijke proef trouw aan God en bleken 'jazeggers' jegens hem te zijn.
Bij de mensen heeft dat verschijnsel zich voortgezet. Ook daar zijn 'neezeggers' en 'jazeggers'.
Die 'jazeggers' zijn er in alle eeuwen en over de hele wereld geweest. Zij onderscheidden zich doordat zij 'uit de toon vielen'.
Ik stel je iemand voor, die de rijke wet, wasrop de Joden in de tijd van Paulus zo prat gingen, de wet op de Sinaí gegeven,(een 'hot item' destijds)....die deze wet níet had.
Stel je een eenvoudige Indiaanse vrouw voor, zoals ik die - bijvoorbeeld- schilderde in 'Bekering' op 'Vraag het Ger', code 1.8.4. en 1.8.5, zeer vooraan. Stel je zo'n vrouw nu eens voor in -zeg- 500 voor Christus. Uitgesloten dat ze iets van God weet, zoals tóen de Joden, als bevoorrecht boven alle volken, dat wisten. Van Jezus kan ze al helemaal niets weten, die moet nog kómen.
Maar in die vrouw leeft min-of-meer de ingeschapen 'wet', zoals die ook leefde in Abraham en in zijn tijdgenoot Job... en dan nóem je wel even een paar namen. Die wisten ook niet van de nog komende 'wet van de Sinaí ', de eer en de glorie van de Joden. Maar net als deze twee grootheden heeft deze Indiaanse vrouw een nog goed reagerende, redelijk intact gebleven menselijke geest, die nog in staat is om met haar ziel de 'dingen van de dag' door te nemen en te toetsen, of alles nu wel in orde is met de handelwijzen van haar stam. Vaak loopt het met deze 'jazeggers', de rechtvaardigen onder de volken.... zo noemen de Joden dat nu nog, (onder andere in hun Yad Vashem- eretekenen) ...slecht af. Ze worden door de stam 'lastig gevonden' en moeten dat soms met de dood bekopen.
En van al die verborgen 'jazeggers' zijn er velen (door de gang van de wereldgeschiedenis in de vele verstreken eeuwen) in de invloedssfeer terechtgekomen van het Hindoeísme, het Confucianisme en de Islam. Zij hadden geen enkele mogelijkheid om contact op te nemen met de gelukkigen, die God of zelfs Jezus hebben leren kennen. Daarom hebben ze binnen hun isolement getracht volgens hun geweten te leven.
Van de tientallen miljarden Islamieten in de vele eeuwen sinds 600, zullen er zeker miljarden in het eindoordeel van Matth 25 aan de rechterhand van Jezus staan. Verbaasd zullen zij vragen, deze rechtvaardigen, (37). "Heer....wanneer hebben wij u gediend...?!"(38,39).
En de Heer zal zeggen: "Jullie hebben dit aan andere mensen gedaan, die dienst".
De 'jazeggers' onder de Islamieten gaan naar de eeuwige vreugde. Een mens wordt niet geoordeeld naar de godsdienst, die hij heeft gehad, maar naar de mate, waarin hij Gods wil heeft gedaan.
En de 'neezeggers' onder de Islamieten gaan naar de eeuwige vuren, (41), waar zij tezamen zijn met de 'neezeggers' onder de Christenen enz.
Echter....nu zijn het de tijden van de grote kansen. De mondialisering maakt het mogelijk, dat alle wereldburgers steeds meer in contact komen met alle andere wereldburgers. Wie een 'jazegger' is onder de Islamieten, krijgt veel minder kans om te stamelen: "Ik heb het nooit geweten". Nu - in deze tijd- moeten de 'jazeggers' onder de Brahmanen, de Hindoes enz kenbaar worden naar buiten toe. En dat worden ze ook: legio zijn de verhalen van -bijvoorbeeld- Islamieten, die in een droom Onze Heer Jezus Christus zien. Er gebeuren in die wereld wonderlijke dingewn. Elke - van de goede dingen voorheen verstoken- 'verborgen' 'jazegger' verlaat zíjn 'Babel' (Jesja 52 v 11) en treedt toe tot de rijen van 'Godlovers van de nieuwe tijd'.
Velen onder mijn lezers hebben een Islamietische vriend of vriendin. Houd die relatie het evangelie van Jezus voor op door de Heilige Geest geleide wijze en zie , hoe er gereageerd wordt. Is er geen schijn of schaduw van een baanbrekend inzicht te bekennen, klinken er alleen de trotse zinnen: - Islam heeft alle andere godsdiensten in zich opgenomen en overbodig gemaakt. - Mohammed is de laatste en grootste profeet - zeker....zeker...Isa is geweldig, vertelt de Koran, maar hij is niet, zoals de Christenen hem schetsen - God héeft geen zoon - Jullie zijn polytheísten met jullie 'drie goden' wij zijn monotheísten - jullie hebben een god, die gewoon naar de w.c. gaat; zo iemand zou ík niet moeten - enz enz. ...en blijft dat zo....dan heb je niet met een 'uit de kast komende 'jazegger' van doen.
Als God liefde is, waarom dan dÃt....en waarom dan dát...
Dag Niekie,
Je vraag was dus:
Heel veel mensen vragen: Als God liefde is, waarom laat Hij dit dan toe? Als God bestaat, waarom laat hij zo weinig van Hem zien? Als, als, als- vragen... wat antwoorden jullie dan?
Wat actuéel Niekie!
En weet je, wat nu zo lastig is. Ik kan je wel een mooi overwogen antwoord geven, zorgvuldig voorbereid en wikkend en wegend opgeschreven. Maar dat is de practíÂjk niet.
Want....hoe komen zulke vragen dikwijls tot je: - op een schoolplein of in de schoolaula - in het zwembad, wanneer je met een hele groep zit te zonnen langs de rand. En dan heb je niets aan keurige antwoorden, Nee; rondom je heen zitten schreeuwende jongens en meisjes, die behoefte hebben aan het maken van een 'one liner', en eigenlijk helemaal niet benieuwd zijn naar jouw antwoord. Of ze willen je alleen voor gek zetten.
Zo kán het althans gaan. Ik doe maar een greep uit de mogelijkheden.
Allereerst een uitspraak van Onze Heer Jezus Christus op dit gebied; (Matth 10 v 18): "Jullie zullen omwille van mij worden voorgeleid aan gouverneurs en koningen , en een getuigenis moeten afleggen ten overstaan van hen en de heidenen. (19) Wanneer ze je uitleveren, vraag je dan niet bezorgd af hoe je moet spreken of wat je moet zeggen. Want wát je moet zeggen, zal je op dat moment worden ingegeven. Jullie zijn het immers niet zélf die dan spreken, het is de Geest van jullie Vader die in jullie spreekt".
Om deze tekst voor jou 'werkbaar te maken', merk ik nu eerst op, dat voor een puber de vele ogen van klasgenoten, op hem gericht, net zo zwaar en belangrijk kunnen zijn als stadhouders en gouverneurs voor volwassenen. Je kunt je dan best 'aan de heidenen uitgeleverd' voelen. En dan moet je ook dit bedenken dat de Heilige geest niet alleen 'alle goede dingen' is, die je jezelf maar kunt indenken, maar ook zo heerlijk royaál! Hij gaat heus niet overwegen of jij eigenlijk wel ver genoeg gevorderd bent om door hem geholpen te worden. Nee...hij helpt 'pas in het geloof begonnen jonkmannen' net zo goed als oude rotten. En op een kort schietgebed: "Heer....help", is hij zó tot je hulp.
Maar ook ík laat je niet helemaal in de kou staan. Hier komen twee keurig 'aangeharkte' antwoorden, rustig achter mijn pc bedacht, in een braaf pogen al enigszins eenvoudig gehouden.
"Als God liefde is.....waarom laat hij dan al die vreselijke dingen toe, die dan toch maar gebeuren".
Mogelijk antwoord: "God is er niet alleen. Er is ook een tegenstander de duivel. Die doet allerlei rotdingen en geeft dan de schuld aan God".
"Als God liefde is, waarom merken wij dan zo weinig van hem".
Mogelijk antwoord; "Hij zou veel van zich willen láten merken. maar wij schreeuwen allemaal zo hard, dat hij 'er niet doorheen komt'. Maar hij heeft wel gezegd, dat hij alleen al heel veel spreekt door de natuur en dat je hem daaruit alleen al kunt kennen", (Romeinen 1 v 19 en 20).
Nu zul je zeggen Niekie: "En dat zou ik dan - nog iets meer gepopulariseerd - kunnen gebruiken?! Bedankt maar weer hoor! Als ik zoiets zou zeggen, vertaald in de termen van míjn wereld, dan komen er natuurlijk veel vragen méer. Ik hoor ze al: - ik dacht toch dat God de baas was en almachtig. Waarom kan die duivel dan van die dingen doen -....en waar komt hij dan vandaan? En dan moet ik weer verder dáarmee!".
Hoor eens hier Niekie....blijf vasthouden aan wat de heilige Geest tot jouw hulp wil zeggen; dan komt dat ook wel goed.
Geluk ermee....en mogelijk zit er tussen al die jongens en meiden, op hun fietsen vóor de broodjeszaak balancerende, gulzig etende; 'of ze thuis niets krijgen', ergens wel éen, die stil luistert en later jou aanspreekt: "Zeg Niekie...jij zei dat nou, maar...."
O Niekie...kom je nog eens op 'Vraag het Ger'. En niet alleen Niekie is uitgenodigd, maar allemaal, afijn dat weten jullie!
De 'Heilige Drieí«enheid' is een zeer bijbels begrip.
In het algemeen wil ik stellen: Er is in de Drieí«enheid geen verschil in Goddelijkheid, in wezen of in karakteristieke kenmerken. Elk persoon is volledig God. Het enige onderscheid is de wijze waarop zij in relatie staan met elkaar en met de rest van de schepping.Hierin nemen zij voor eeuwig de rol in, die past bij hun Persoon.
De Personen in de Drieenheid hebben onderscheiden primaire functies in hun relatie tot de wereld en in hun relatie tot elkaar. Dit wordt wel 'de economie binnen de Drie-eenheid ' genoemd, economie in de zin van het ordenen van activiteiten. Deze ordening is een eeuwige ordening; voor eeuwig ligt dat zo. In de ordening van de activiteiten ligt de prioriteit bij de Vader, daarna de Zoon, daarna de Heilige Geest. De Zoon gehoorzaamt de Vader, de Heilige Geest gehoorzaamt de Vader en de Zoon als zij hem zenden.
Tot zover een definitie van Coos de Vink.
Ik wil er nog dít aan toevoegen: Over onze Heer Jezus Christus als deel van de heilige Drieëenheid en dus , hebbende naast de menselijke ook de Goddelijke natuur, is in deze forums al vele malen gesteggeld. Dat begon al in 'forum oud' en gaat eindeloos door, telkens met veertig pagina's tot op de huidige dag. Alle argumenten zijn al vele malen gewisseld.
Ik zie een duidelijke lijn. Als Christus' Godheid wordt ontkend, is dat de doodklap voor elke Christelijke verwachting omtrent sterven en opstanding.
Voor de duivel is er alles aan gelegen om Onze Heer Jezus Christus los te weken uit zijn Godheid en van hem een gewoon mens te maken. Een eerste stap is de ontkenning van de Drieëenheid. Daarna is de weg vrij om hem met Maria van Magdala te laten trouwen en een dochter te laten krijgen enz enz. De mensen, die met alle ijver de stelling verdedigen, dat deze dingen alzo zijn, ook die mensen, die alleen maar de Heilige Drieëenheid bestrijden, zijn, hoe lief en aardig en welmenend en oppassend en goedbedoelend ze ook zijn, dienstig aan satans werk op deze aarde. Ik zeg dus niet, dat zij van de duivel bezeten zijn of zo iets. Welnee, wij allen, wanneer wij liefdeloos, vreugdeloos, vol onvrede, onvriendelijk zijn, enz...ook al is het incidenteel, zijn op dat ogenblik werkzaam ten dienste van Gods tegenstander. Laat niemand zich dus beledigd of gekwetst voelen.
Maar ik wil het nu eens over een andere boeg gooien. Niet: "Wat dunkt u van de Christus", maar "Wat dunkt u van de Heilige Geest".
De Heilige Geest is voluit en helemaal :GOD. - de doopformule : Matth 28 v 19. - de Heilige Geest is een tempel: 1 Cor 6 v 19 - Hij is eeuwig, Hebr 9 v 14 - hij is alomtegenwoordig, Ps 139 v 7-10 - hij is alwetend, 1 Cor 2 v 10 en 11; Joh 14 v 26 - Hij is almachtig, Lukas 1 v 35 - zijn grootheid is onnastpeurbaar, Jes 40 v 13 - Hij is souverein, 1 Cor 12 v 11, (gelijk hij wil)
Over de Heilige Geest handel ik in mijn topic BIJBELSTUDIE op 'Vraag het Ger' al sinds bijbelstudie 40 en ik ben nu de 100 voorbij.
In een eerdere serie van 'de Drieëenheid' heb ik al eens de vraag gesteld: "En de Heilige Geest dan". De antwoorden kwamen er op neer: "Niet belangrijk. Het gaat alleen maar om de persoon JEZUS".
Wat een wonder. Bij het uitdenken van zijn strategieën heeft satan alleen maar overlegd: "Geen aandacht voor de Heilige Geest. Overbodig werk. De mensen zijn hém vergeten, zoals ze míj vergeten zijn. Verrukkelijk toch. Nu kan ik mijn rol blijven spelen als de grote 'Darkdancer'.
Nee; alle aandacht voor de enige, waarvoor nog belangstelling bestaat: - voor ons : de vervaarlijke tegenstander - voor hen: vooral zo kort mogelijk : Jezus. Zodra ze beginnen te zeggen: 'Onze Heer Jezus Christus' is het al foute boel".
En zo is het gekomen, dat God de Heilige Geest in de discussies zo zwaar onderbedeeld is.
Je belangrijke vraag kan gesplitst worden in de volgende deelvragen:
1: Hóe wil God dat we de naaste liefhebben 2: Hoe moet ik mijn vijanden liefhebben 3: Hoe moeten wij mensen liefhebben, die ons zulke ernstige dingen hebben aangedaan als sexueel misbruik 4: In Romeinen 12 v 10 b staat, dat wij anderen hoger moeten achten dan onszelf. Maar hoe valt dit te rijmen met 'elkanders liefhebben áls onzelf' 5: Ik heb een 'laag zelfbeeld', ben niet blij met mijzelf. Als ik anderen ook zo in mijn achting heb staan, 'net als mijzelf' dus, dan schieten ze daar toch niets mee op.
Leuke vragen;
Mijn antwoorden :
1: God wil dat wij de ander liefhebben als onzelf, net zoals wij God liefhebben boven alles. Maar ook voor die ander geldt: - met ons hele hart, onze 'inner person', onze 'menselijke geest' - met onze ziel; hier te denken aan onze emoties - met onze hele kracht, ons hele verstand; hier te denken aan onze andere 'zielenfucties': verstand en wil. Zo horen wij te staan tegenover anderen.
2: "hoe onze vijanden lief te hebben". Iedereen heeft wel vijanden. Scholieren hebben meestal wel een 'schoolvijandin', die anoniem rotte briefjes over de sms stuurt: "Zelf....zelf...zelf...moord...moord...moord", of een 'schoolvijand;', die de anderen aanspoort ons 'dood te verklaren'. 'Liefhebben als jezelf' houdt dan in, dat je voor ze pleit, zoals de Heer Jezus, zelfs uit zijn grootste nood voor anderen pleitte: " Vader vergeef het hun, want zij weten niet , wat ze doen" of zoals Stefanus pleitte voor hen, die hem stenigden: "Here, reken hun deze zonde niet aan", (Hand 7 v 60). Het valt niet mee, maar het zal de dapperen zegenen, wanneer ze zo handelen.
3. "Hoe moet er gehandeld worden bij sexueel misbruik". Het steekt dan vooral, wanneer de dader alles ontkent en belacht en bespottelijk maakt. Maar ook dan is het gebed tot God er om het 'overhoop liggende innerlijk' tot rust te brengen.
4 Hoe valt Romeinenen 12 v 10 b te rijmen met 'Heb elkaar lief, zoals je je zelf lief hebt'.
Romeinen 12 v 10 b en ook het meer duidelijke Filipp 2 v 3 spreken over de handelwijze in de gemeente tegenover mede-gemeenteleden.
Met de door de Heilige geest in onze harten uitgestorte liefde van God zullen wij volkomen positief tegenover onze medegemeenteleden staan, hun gaven en talenten trachten te ontdekken en te stimuleren en hen trachten naar hogere en voor de gemeente nuttiger plaatsen te stuwen. We zullen in dat opzicht hun belang meer zoeken dan dat wij zelf 'met de neus vooraan willen staan'. Zo bezien is er geen tegenstelling.
5: "Wat te doen aan een laag zelfbeeld".
Verdiep je bekering tot diepe bekering. Kom tot de wedergeboorte. laat je vullen met de Heilige Geest. Ga de Geestesgaven gebruiken. Ga de Geestesvrucht beoefenen. Dan verdwijnt dat lage zelfbeeld gegarandeerd.
Kom je hierover eens met mij spreken in 'Vraag het Ger'?
Net wilde ik je antwoorden en toen was 'Gast' mij voor met de tekst, die ik ook al wilde noemen.
Toch herhaal ik die tekst nog even; (Matth 22 v 35- 38: "Een van de Farizeeí«n, een wetgeleerde, vroeg, om Hem te verzoeken: 'Meester, wat is het grote gebod in de wet?' Hij zei tot Hem: 'Gij zult de Here, us God , liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand... Het tweede, daaraan gelijk is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten'".
Ik zou daarover nog het volgende willen zeggen: bij de Joden van die tijd heerste een opvatting, dat men zoveel mogelijk goede daden moest doen om in de hemel te komen. Overtrof het aantal van de slechte daden het aantal van de goede daden slechts met éen, dan kwam men in de hel.
Deze leer legde een geweldige druk op de mensen en was nog volkomen fout ook. Want helder inzicht in de Schrift leert, dat men alleen goede daden kan doen, wanneer men zo nauw contact met God heeft, dat men zijn stem kan verstaan, die zegt: "Dit zijn goede daden in mijn oog; daden, die positief passen in mijn grote plan". En dan doet men die daden ook niet uit angst, maar uit liefde tot God. En elk dwaas idee, van: "O...als de goede daden maar genóeg zijn" is weg.
De Farizeeí«n sprak uit die gedachtenwereld. Men moet natuurlijk die geboden vervullen, die het meeste 'zoden aan de dijk zetten', die flink meetellen aan de 'hemel'kant van de toekomst. Een verderfelijke gedachtengang, die ook nog eens uit boos opzet werd geponeerd.
Jezus stelt daartegenover, dat het grote, eerste gebod is, dat wij De Here onze God, zullen liefhebben met geheel ons hart en met geheel onze ziel en met geheel ons verstand. Dat lijkt een onvervulbaar gebod, maar de sleutel wordt ons door de bijbel zelf aangereikt. Wanneer wij, bekeerd en wedergeboren, ons laten vervullen met de Heilige Geest, is de weg ontsloten tot een volkomen doortinteling van ons wezen in al zijn aspecten met de liefde tot God. En die liefde tot God heeft vanzelf als gevolg liefde tot de naaste. In rangorde wel minder dan het grote gebod, maar ze zijn niet zonder elkaar te denken.
Toegepast op jouw situatie wordt het dan zo, dat wanneer jij steeds verder en dieper een heerlijk weg gaat met God en zijn Heilig Kind, Onze Heer Jezus Christus, de Heilige Geest je in alle waarheid zal leiden. En dan zal in voorkomende situaties de Heer je duidelijk maken, hoe te handelen. Want, laten we nu nuchter zijn, Wati, voor velen van ons , zeer velen zelfs, zal het niet nodig zijn om in de oorlog te dienen als soldaat. Waarom zouden wij onze aandacht af laten leiden door gebeurtenissen, die misschien nooit zullen voorvallen, terwijl het grote gebod en de enige weg om het te vervullen, kant en klaar voor ons aangewezen worden. En al die andere dilemma's, die je noemt en die genoemd zouden kunnen worden...het zal zó voor je worden, dat je uitroept: "Ik heb zo veel om vóor te zijn...ik heb geen tijd om tégen van allerlei dingen te zijn".
Over het door Daniël genoemde rijk van ijzer en leem.
Dag allemaal,
Dat laatste rijk hí¨....leem, vermengd met ijzer. We hebben hier te maken met een profetie. En een profetie heeft vaak te maken met het panorama van een berglandschap. Men ziet berg na berg na berg, maar weet niets van de tussenliggende ruimte. Toen ik eens vertoefde aan de Noordzijde van het Meer van Gení¨ve, zag ik grote bergmassieven naar het Zuiden, achter het meer. Maar achter de laatste rij bergen zag ik eén geweldig hoge, indrukwekkende berg. blinkend in de zon. Men vertelde mij, dat het hier de Mont Blanc betrof, schijnbaar vlak achter die andere bergmassieven, maar in feite door vele dalen en lagere bergruggen daarvan gescheiden.
Nadat Danií«l door de genade van Gods de 'naaste' toekomst heeft mogen zien, valt zijn blik op een hoge en opvallende 'berg' na al die dingen, die binnen enkele eeuwen zullen komen. En hij ziet over vele tijden met vele gebeurtenissen heen: de eindsituatie. En wat hij ziet, zou je kunnen omschrijven als de huidige situatie van 'het globalisme'. De situatie is oneindig veel meer ingewikkeld dan ten tijde van Danií«l. In de wereld, waarin de bijbelse geschriften ontstonden, had men er geen weet van, dat er naast het Babylonische rijk en rijken in deze regio ervoor en erna nog een Incarijk bestond en een Chinees rijk.
Maar nu ziet Danií«l de enorme complexiteit van de door het globalisme onderling verbonden planeet- bevolkings-structuur.
Hij ziet: - de hardheid van sommige regimes, - de weinige samenhang tussen al die opkomende en neergaande regimes - hij ziet de groeiende macht van de anderhalf miljard Chinezen en de 1 1/4 miljard Indií«rs. - hij ziet de neergaande macht van allerlei 'Westerse regimes', verzwakt door te geringe bevolkingsaanwas - hij ziet iets van 'vermenging', maar niet van 'verbinding'. Mogelijk ziet hij iets van geweldige emigraties en immigraties, maar niet gevolgd door integratie, een zeer actueel tijdsbeeld.
Maar het allergeweldigste , wat hij ziet, is díÂt: die steen!!!! Dat is 'de gemeente van de eindtijd', zoals die in Openbaring wordt beschreven. De gemeente van nú, steeds meer op weg naar de 'vervulling met Gods Geest', een vervulling, die het mogelijk maakt , steeds meer in Gods sfeer te vertoeven en steeds meer op Onze Heer Jezus Christus te gaan lijken als: allemaal behorende tot 'het koninkrijk van God'..... - zij zijn het koninkrijk, dat nooit te gronde zal gaan, (44) - zij zijn het koninkrijk, dat zo 'anders', zo 'eeuwig' zal zijn, dat alle koninkrijken, die ooit bestaan hebben, worden tot een vervagende herinnering.(45).
En van dat eeuwigdurende koninkrijk kunnen jullie, kan ik, burgers worden, wat zeg ik: vorsten, Jesaja 32 v 1: "Een koning!!! (bedoeld is Jezus), die rechtvaardig regeert ...en leiders, die leiden volgens het recht, (de dappere strijders voor Jezus, naar Openbaring 11, strijdend, stervend en overwinnend opstaand en naar hun Heer toeijlend).
Om die steen gaat het....en tot die steen kunnen wíÂj behoren.
Wat is dat voor een theorie: over de Anunaki, een soort 'wereld redders'
Dag Muse,
Je moet hier echt niets van geloven. De bijbel leert, dat er in de eindtijd( 2 Thess 2 v 10) een vloedgolf van 'verlokkende ongerechtgheid' over de wereld zal komen. "De komst van de wetteloze, (de antichtrist) is het werk van satan en gaat gepaard met groot machtsvertoon en valse tekenen en wonderen, en allen die verloren zullen gaan, zal hij met zijn kwaadaardigheid verleiden. '1951' heeft hier: 'verlokkende ongerechtigheid'.)
En wat is nu het gevolg van al die onzin, dat 'loos gebral', ( 2 Petrus 2 v 18):
Gelovigen worden afgeleid. Ooit kende ik een jongeman, die alles in zich had om een grote kracht voor de Heer God te worden. Maar op zeker ogenblik stond zijn boekenkast vol met zulke 'bestsellers', (alleen goed voor de portemonnee van de schrijver) als: "Waren de goden kosmonauten". En voor het koninkrijk van God werd hij in korte tijd van onwaarde.
Er is veel Sumerische lectuur, die eigenlijk vergrofd de bijbelse geschiedenis herhaalt. Zo staat ergens in het Gilgamesj-epos, dat er een tijd was vóor de zondvloed, (waar dit epos ook een vergrofd beeld van heeft), dat er mensen leefden, die wel 10.000 jaar konden worden, een bijna onherkenbare verminking van dat oeroude stuk uit Genesis 5.
Laat jij je niet afleiden Muse. Bewerk je contacten niet met déze teksten. laat ze drinken van het kristalheldere water, dat uit de troon welt en dat een ongekende groeikracht in zichzelf heeft, de tempelbeek uit Ezechií«l 47.
Van deze fantastische, afleidende leringen zullen er steeds meer komen, naarmate de tijd vordert. Maar Gods volk zal de weg weten te vinden door Gods genade naar de vervulling met de Heilige Geest, een vervulling, die de mens wil optillen , zelfs naar de ijle hoogten van Openbaring 11 v 11 en 12.
Laat je niet afleiden. Gebruik Gods lesmateriaal, de Bijbel. Dan zul je zeggen over de Bijbel: "Lees vrij mij zevenmaal, ja zeventig maal zeven Nog vat 't verstand niet al, wat in mij wierd geschreven. Hoe meer gij in mijn zoekt, hoe meer gij in mij vindt... Hoe meer gij in mij leest, hoe meer gij mij bemint". (17 de -eeuws lofdicht)
Over het onderwerp van de uitverkiezing had ik op 'Vraag het Ger' net een antwoord gereed aan Ivar. Ik denk dat het ook jou kan dienen, daarom laat ik het híÂer volgen. Je vraag wordt er eigenlijk helemaal door gedekt. Want 'alverzoening' wordt er door uitgesloten.
Daag Ger
Dag Ivar,
Je twaalfde vraag: "Als het waar is dat God ons uitverkiest, wat is er dan nog voor ons te doen"
Nu wij wat verder komen met de vraagbeantwoording, kan ik beginnen te verwijzen naar eerdere antwoorden aan jou.
Eerder heb ik gezegd dat de uitverkiezende roep van God uitgaat over het rond der aarde, dat alle mensen die kunnen horen en dat God in beginsel alle mensen uitkiest.
Maar voor die mensen individueel blijft dan toch deze keus over: Ga je "ja" of "Nee zeggen. Eerder heb ik laten uitkomen, - dat het je eigen verantwoordelijkheid is, wanneer je in feite "nee" zegt. Dat hoeft niet altijd een uitdrukkelijk "Nee" te zijn. Het kan ook als zodanig gelden, wanneer er een volkomen onverschilligheid is ten aanzien van deze Goodelijke roep. - dat het genade van God is, wanneer je "ja" zegt.
Ik wijs nog op 2 Petrus 1 v 10, waar staat: "Span u daarom des te meer in om uw roeping en verkiezing te bevestigen, (waar te maken), broeders en zusters".
Ik denk hier bijvoorbeeld aan het grote schip van Gods genade, dat tracht aan de kade van onze levens af te meren.
God werpt de zware landingstouwen, de 'meertouwen' uit. Aan de kant staan de massieve bolders, waar die touwen omheen dienen te worden geslagen.
De 'Neezegger' zegt: "Wat zal ik slepen met die loodzware trossen. Ik ben niet geí¯nteresserd in dat schip.
De 'jazegger' aarzelt dikwijls. Er zijn al een paar bolders onbereikbaar geworden. maar er zijn er nog méer. En eindelijk lukt het hem om zou touw te pakken, in zijn macht te krijgen en om een bolder te slaan, meerdere malen. Dat vergt inspanning.
Wees geen verkapte 'neezegger', die zo eens even aan die kabel voelt en hem dan weer laat gaan. Nee; het grijpen en om de bolder heen werpen van die kabel, die er toch in iedere geval wel íÂs, vergt inspanning.
Ivar...span je in, Maak het waar, die eerste ontroering en dat eerste enthousiasme van je. Die kabel doet soms je handen pijn. Maar laat niet los!
Je bent zélf tot bekering gekomen. Je hebt zélf gebroken met de ongerechtigheid. Je hebt de morele plicht ...en je wilt ook niet anders...dan met volharding en geduld de verdere beloften, onmetelijk in aantal en heerlijkheid, te verwerven. Ijver naar de geestelijke gaven, oefen je in het onderscheiden van goed en kwaad, voer de geestelijke strijd, strek je uit naar hemelse kennis en wijsheid, druk de voetstappen van Jezus, houd het rechte spoor, jaag naar de volkomenheid. Zó leg je het touw om de bolder.
Een paar dagen geleden was een 'wondermens' bij ons op bezoek.
Ze zat daar, blakend van gezondheid en levenslust en vertelde eenvoudigweg een verhaal, waar je gewoon 'bij van je stoel zou vallen'.
Toen ze een jaar of dertig was, openbaarde zich bij haar iets, dat leek op reumatiek. Het schreed uiterst langzaam voorwaarts en ze baarde -ondanks dat aansluipende euvel- vijf kinderen. Ook waren zij en haar man heerlijk actief in Volle Evangeliegemeenten.
Maar onder al die gebeurtenissen door was er de steeds klimmende onrust. Naast de reumapijnen kwam er iets anders. Het werd door de arts later benoemd als spierdystrofie.
En dit leven van een oprechte en blijmoedige Christin werd steeds meer overschaduwd. Er kwam een rollator, een rolstoel volgde, een traplift, auto-aanpassingen....
En toen het -na twintig jaar- zó was geworden, dat ze gewoon helemaal en helemaal invalide was , met een desbetreffende sticker op de autoruit van de door haar man bestuurde auto, gingen ze naar een genzingsdienst van een alom in den lande bekende, solide Volle Evangelieprediker, die zich beslist geen 'gebedsgenezer' wil laten noemen, maar die zich alleen kenschetst als 'evangelist'. En ze stapte over de drempel heen, gevormd door de idee: "Ja...maar ik kom toch bij heel krachtige voorgangers in heerlijke gemeenten. En dan toch naar díÂe medegelovige ???"
Ze ging, de handen werden haar opgelegd in de naam van Jezus en innerlijk wíÂst zij: "Ik ben genezen".
Op haar rug was een gloeiende plek, van waaruit iets doorstraalde. Die plek bleef een week, en terwijl ze dus wíÂst, genezen te zijn, straalde die genezing gedurende een week vanuit haar rug door.
Toen LIEP ze snikkend van blijdschap samen met haar man over straat. Haar buurman, in het laatste stadium van kanker, zag haar zo lopen, hoorde het verhaal, bekeerde zich en stierf....GERED!!!
Alles verdween: de rollator en de traplift en de rolstoel en de auto-aanpassingen....enz....haar kinderen kwamen tot dieper geloof, door het wonder aan moeder geschied.
En wij....we kenden het wonder, dat twee jaar geleden aan haar geschied was. Zij had ons en nog een verder groot gezelschap enkele dagen ervoor verrast met een heerlijke High Tea. Zo'n heerlijke 'alles-kunner' was ze geworden. Maar om het nóg weer eens te horen....!!
Is het fout om de Heer Jezus met lang haar af te beelden.
De vraag was: Is het fout om Jezus met lang haar af te beelden.
Dag Djmexx,
Ik lees in een commentaar: "De apostel doet een beroep op het gezond verstand vcan zijn lezers. In die tijd lieten de joodse, Griekse en Romeinse mannen zich dikwijls het haar afknippen óf zich kaalscheren, terwijl de vrouwen daarentegen lang haar droegen en zich sluierden".
Uit dien hoofde zou je kunnen zeggen, dat het afbeelden van Jezus met lang haar foutief is en afbreuk doet aan zijn persoonlijkheid.
Maar wat doet dit er allemaal toe.
Ook valt er niet met zekerheid te zeggen of Jezus een baard had. Wél zegt Jesaja; (50 v 6): "Mijn rug heb ik gegeven aan wie sloegen, en mijn wangen aan wie mij de baard uittrokken; mijn gelaat heb ik niet verborgen voor smadelijk speeksel".
Dit is duidelijk een profetie aangaande de Heer Jezus. Maar nochtans kan met niet zeggen: "Hier staat althans dat Jezus in ieder geval een baard had". Want zelfs dát kan men niet zeggen. Want Jesaja heeft deze profetie in het kader van zijn tijd gezien. En in die tijd was het bij de Joden weer wél gewoonte om een baard te dragen.
Maar ik zou zeggen: Heb nu maar geen toorn voor de mensen die Jezus met een baard afbeelden of/en met lang haar. Wacht even af. Eens zullen we hem in zijn glorie zien. Johannes mocht dat al een keer zien, zie Openbaring 1 v 13-16.
En volgens Matth 25 zullen alle mensen, die ooit geleefd hebben, leven of zullen leven , hem eens in zijn Majesteit zien. En evenals Johannes zullen wij als dood aan zijn voeten vallen, wanneer wij in zijn beoordeling komen.
Het is goed om dan aan zijn rechterhand te staan. Dan is hij voor jou verkwikkend en rijkmakend. Sta je aan zijn linkerhand, dan is hij een laaiend, verstikkend vuur.
Laten wij allen naar dat grote moment op de goede manier toeleven. En....als ze hem behandelden in de geest van het geprofeteerde in Jesaja, wees dan bereid om ook zélf een dergelijke behandeling om zijns wil, dapper te dragen.
De hel en de hemel zijn 'voldongenheden'.....'resultaten'.
De aarde is het strijdperk, waar mensen naar die eindresultaten toegroeien.
De duivel en zijn trawanten trachten hun monsterlijke ideeí«n zó in mensen binnen te brengen, dat de aarde gaat lijken op hun vreselijke 'thuishaven': zij willen de mensen volproppen met haat, somberheid, onvrede, onvriendelijkheid, ongeduld, slechtheid, ontrouw, hardvochtigheid, en gebrek aan zelfbeheersing...om zo verder te werken aan hun 'wenkend perspectief': een aarde, die zo veel mogelijk op de hel lijkt.
God, Jezus,de Heilige geest en de engelen trachten hun lieflijke ideeí«n zó in mensen binnen te brengen, dat de aarde gaat lijken op hun heerlijke 'thuishaven': zij willen de mensen volmaken met liefde, blijdschap, vrede, vriendelijkheid, geduld, goedheid, trouw, mildheid en zelfbeheersing.....om zo verder te kunnen werken aan het 'wenkend perspectief': een aarde, die zoveel mogelijk op de hemel lijkt.
Lieve medestrijders: strijd aan de goede kant, aan de overwinnende kant; de kant van de almachtige God.
Nog even over de grondvraag; "Hoe denk je over reïncarnatie".
Jullie kennen me. Al meer dan vier jaar beantwoord ik vragen in 'Vraag het Ger' en elders op HQ.
Natuurlijk ben ik deze vraag al meedere malen tegengekomen.
En ik wil met nadruk zeggen, dat ik reïncarnatie VERWERP.
Er zijn geen teksten in de bijbel, die in die richting wijzen. En als een van jullie denkt zo'n tekst gevonden te hebben, kom er dan mee op 'Vraag het Ger', dan bekijken wij die samen.
Maar: reïncarnatie is een afleidend verzinsel, een verdichtsel, onzinpraat.
In Titus 1 v 13 en 14 geeft Paulus de volgende raad aan Titus: "Wijs je gemeenteleden streng terecht, zodat ze een heilzaam geloof krijgen en zich niet langer interesseren voor verzinsels".
En ook ook 2 Timotheús 4 v 3 en 4 zeggen "Er komt een tijd dat de mensen de heilzame leer niet meer verdragen....niet meer naar de waarheid luisteren, maar naar verzinsels".
Zo'n nergens toe leidend verzinsel is de reïncarnatieleer. Het kenmerk van een verzinsel is, dat het geen enkele wezenlijke geestelijke inspanning of innerlijke correctie vraagt, maar alleen lekker klinkt om te horen.
In het eindoordeel van Matth 25 ben je nergens met de reïncarnatie-theorie. Als je alleen die leer bent gaan aanhangen- en daar komt het gauw van- dan kom je aan Jezus' linkerhand te staan.
Er er ís zo'n koninklijke weg om in de onzienlijke wereld binnen te komen: Na bekering en wedergeboorte wacht daar de vervulling met de Heilige geest, het grote geschenk, dat Jezus óok nog eens aan ons gaf náast al zijn andere geweldige gaven.
Ik sprak nog zo net over enkele aspecten van die kostelijke gave, die Geestesgaven en Geestesvrucht met zich brengt.
Mens; wanneer je toch deze weg- ik had het er daarnet over in 'tongentaal' hebt leren begaan, wat leiden - in tegenstelling daarmee- dan zulke wegen als 'geloof in de reïncarnatie' uiteindelijk naar de dood.
Wat ben je- ongeweten- bij wat liefhebberen met reïncarnatie-theorieën, (want er zijn er honderden), bezig met, zoals Jesaja 59 v 5 zegt: - het uitbroeden van slangeneieren, ( het in de wereld brengen van influisteringen van demonen) - het weven van spinnewebben, (heilloze verzinsels, waarin mensen worden gevangen) - het eten van de door satan bevruchte eieren, waaraan je gegarandeerd, bij volharding doodgaat - het nuttigen van geestelijk voedsel, waar de adders uitbarsten.
Echt niet meer doen! Word vervuld met Gods Geest; dat is de enig heizame weg. Dat is ook de weg naar de grote opwekking, die er beslist komt, ( zie het net gesloten topic over dit onderwerp), een opwekking die onder andere culmineert in Openbaring 11 , verzen 11 en 12.
Vraag: Is er een leermethode voor het spreken in tongen
Dag allemaal,
In 1960 sprak ik voor het eerst in klanktaal.... zo noem ik met de NBV 2004 de tongentaal. Ik vind het een mooi woord.
Goed dan: ik sprak in tongen en ik kreeg het idee, toen ik voor het eerst dit deed, dat er veel vuil uit mijn wezen wegstroomde. Ik moest denken aan een verhaal dat ik eens gehoord had. Er was iemand uit de Griekse mythologie, de mythologische figuur Herakles, die in éen dag de runderstallen van ene koning Augias moest schoon maken, een werkje, dat in dertig jaren niet was gebeurd. Herakles leidde twee rivieren in andere beddingen, als gevolg waarvan zij door de stallen liepen en deze schoonspoelden.
En zo'n gevoel had ik . Ik zág als het ware, hoe het reinigende water, fris en schoon, hoger en hoger klom in die 'prut' en zelf ook vuil werd. Maar het 'brak door' en er kwam alsmaar nieuw, schoon water aan. En tenslotte was alles helder en schoongewassen. Later kwam iemand op mij af en zei geschrokken: "Wat had jij een lelijke 'tongentaal', ( dat woord, omdat het toen nog September 1960 was).
Vanaf toen heb ik regelmatig in tongen , pardon , klanktaal gebeden en het doet mij altijd weer goed. Ik spreek ook, na die ene keer, niet meer in onwelluidende klanken.
Nog even een verhaal over later, toen ik ook ging profeteren. Bij "Stromen van Kracht', (tóen een beweging), leerden wij om 'tongentaal' vooraf te laten gaan aan je profetie om je 'vrij te bidden'. Dat deed ik dus ook decennia lang. Maar in 1990 kwam er een kittig meiske van 18 naar mij toe en zei zo heerlijk vrijmoedig: "Broer Ger...u bent al oud..." ik was toen 68 "...en het zijn maar enkele woorden voór uw profetie....maar ook 'enkele woorden' moeten toch vertaald worden voor ons, volgens 1 Corinthe 14 v 28".
En vanaf toen vroeg ik ook om de 'gave van vertolking' in de gevallen, dat ik mijn profetieí«n vooraf liet gaan door een 'woord in klanktaal'. Het werd dus: klanktaal...vertolking...profetie, waarbij de profetie dus volstrekt niet sloeg op het voorgaande, immers gericht was op de gemeente, terwijl de eerdere uitingen gedaan waren in de richting van God.
Voor de schriftuurlijke onderbouwing verwijs ik : - in dit topic naar Gurk - in mijn forum naar 'Bijbelstudie', waar ik deze gave behandel, zo omstreeks nummer 40 op blad 3 denk ik. Een eigenaardigheid is deze, dat mijn zeer uitvoerige bijbelstudies over deze kwestie verloren gingen bij 'de crash'. Ik heb toen een wat verkorte samenvatting gegeven.
'Klanktaal' moet zich door de jaren heen ontwikkelen. Dat heb ik ervaren. Ik heb ook ervaren, dat mijn profetieí«n, waarvan ik de eerste uitsprak in 1960 , gaandeweg veranderden van structuur en diepgang. Ik spreek ze niet voortdurend uit, maar met een gemiddelde frequentie van twaalf per jaar. Vele malen kwamen er -soms veel later- mensen bij me, die zeiden, dat de profetie op hen persoonlijk sloeg en hen had vermaand, getroost en bemoedigd. Daarover is heel wat te vertellen.
Maar ik wil eindigen met de opmerking, die Gurk , in andere vorm wellicht, ook al maakte: De Geestesgaven zijn een wonderbaar, nieuw gebied , een heerlijke tuin vol prachtige planten . Je struikelt wel eens in de beoefening, maar de Heer helpt je weer op.
Kom gerust eens op 'Vraag het Ger' om er over door te praten.
Je vraagt, wat 'de Heilige geest' eigenlijk is. De Heilige Geest is niet 'iets'. Hij is iemand, hij is Iemand, hij is God. Hij maakt deel uit van de Goddelijke Drieí«enheid, een voor mensen niet te peilen of goed onder woorden te brengen heerlijk geheimenis.
Die Drieí«enheid bestaat uit: - God de Vader, - God de Zoon, - God de Heilige Geest.
Je komt hem in het Oude Testament veel tegen, Al in Genesis 1 v 1. Maar de kracht van de Heilige Geest wordt pas volledig ontketend in het Nieuwe Testament. Wanneer Christus zijn grote werk, het leegdrinken van de beker met alle zonden van alle mensen van alle tijden, heeft voltooid en de triomfkreet heeft geslaakt: "Het is volbracht", gaat Jezus al snel daarop terug naar zijn hemelse troon. Maar hij zegt, dat de heilige Geest er van nu af aan altijd zal zijn bij al de mensen, die dat graag willen en erom vragen om : - ze heel mooie gaven te geven; bekwaamheden, zoals het spreken in tongen, (waarvan je wel eens gehoord zult hebben) en nog veel meer. - maar ook 'de Geestesvrucht', heerlijke karakter-eigenschappen, die het leven voor jou en voor de mensen, waarmee je in aanraking komt, veel blijder maken.
Daarover is duizendmaal meer te zeggen. Op 'Vraag het Ger' heb ik er een apart topic voor: BIJBELSTUDIE". Dat gaat eerst over bekering, daarna over wedergeboorte en nu nog steeds over 'de Heilige Geest en zijn gaven'.
Kom je eens gauw op 'Vraag het Ger', waar je al eens was, dat dan praten we net zo lang verder als je maar wilt.
Wanneer je begint te twijfelen over het geloof, ben je dan opeens alle 'winst' weer kwijt
Dag Deidre,
Je vraagt mij of een periode van twijfel en innerlijke onzekerheid over je geloof funest is in dier voege, dat je op die manier alles weer verspeelt.
En om jezelf te troosten, haal je dan deze tekst aan, die je vagelijk door de geest speelt: " ...indiens wij ontrouw zijn, Hij blijft getrouw, want zichzelf verloochenen kan Hij niet..."( 2 Tim 2 v 13)
Deidre....deze tekst kan je niet dienen in deze situatie: de bedoeling ervan is: "Wanneer wij ontrouw worden aan de Here...zodat het met ons zo gesteld wordt,dat wij weigeren met Christus te lijden, dan geldt voor ons: dan zul je ook niet delen in zijn heerlijkheid...... En wanneer wij zó ontrouw worden, dan kan je niet zeggen: "Wij worden ontrouw....en de Here wordt ons dus ook ontrouw".
Nee...van de Heer God kun je nooit zeggen, dat Hij ontrouw wordt. Hij blijft getrouw, maar in dit geval aan zijn bedréigingen. De Heer heeft namelijk duidelijk gezegd: "Jullie zingen zo graag in jullie samenkomsten: 'Met Christus door lijden tot heerlijkheid'" (Dat was in die dagen een zeer bekend lied). "Maar weet wel, dat wie Christus weigert te volgen, ook niet in zijn heerlijkheid deelt". En dat blijft.
Maar al kun je aan deze tekst geen vastigheid ontlenen; er zijn genoeg plaatsen in 'het goede boek', waaruit je kunt leren, dat vele kinderen van God hun tijden hadden, dat zij het heel moeilijk hadden met hun geloof in God.
Jeremia had een moeilijke boodschap namens de Heer te brengen, een boodschap,die veel weerstand opriep en soms steigerde hij zo tegen de impopulariteit, die dat voor hem meebracht, dat dit protesteren aanwijsbaar zondig was. In 18 v 21-23 wordt het hem allemaal teveel. De mensen staan hem zo tegen, dat hij hier een heleboel lelijke dingen aan hen toewenst. En toch krijgt hij de gelegenheid om verder dat hele boek Jeremia vol ter schrijven. En nergens is te lezen, dat de Heer God hem laat vallen.
En ook psalm 73 weet ervan. Asaf is jaloers op de mensen, die zich helemaal niets van God aantrekken en wie het toch allemaal voor de wind gaat. En in vers 15 moet hij zichzelf echt even aanpakken: "Niet zo spreken....niet zo denken...niet afvallig worden". En deze psalm is om zijn diepe menselijkheid zeer bekend geworden en heeft aan vele mensen troost gegeven.
Daarom Deidre; de bijbel is vol plaatsen, waar mensen, die de Heer echt liefhebben, toch soms heel onberaden dingen zeggen. Maar de Heer houdt ze vast. Ten diepste willen ze toch in hun moeilijkste ogenblikken bij God horen. En de Here, die de harten kent, houdt ze vast. Dan blijft Hij trouw aan hen, die Hem in hun diepste wezen trouw willen blijven.
