Het klinkt bijna luguber, maar het belooft alweer een reuze- happening te worden, met veel peace, love en happiness... Vrijdag maak ik deel uit van de grote groep deelnemers die met geloof, hoop en liefde elke stap opdragen aan het psycho- sociaal oncologisch welzijnscentrum 'a touch of Rose'.
Speciale training hoef ik niet, want mijn knietjes begeven het toch na een paar uur: .... versleten werk.
Het gaat om de intentie en ik wil alleszins mijn 'beste' wil laten zien, omdat 'goede'- niet genoeg is... Dat is dan nog maar een schijntje in vergelijking met het parcours dat kankerpatiënten afleggen.
Met de vele sympathisanten en stappers zet ik de toffe 'gesponsorde' pet op en hoop dat de roze ballon me over de oneffenheden in de weg zullen tillen.
Samen met mijn zus, de onvolprezen tante Fawie zien we wel hoe ver we geraken... . En we hebben onze nonkel Guy als 'personal stand by' met de bezemwagen binnen gsm- bereik... ;-) Noblesse oblige...
Met 'a sound of Chris'. in ons hart, vinden onze benen beslist de juiste kadans. En we zeggen het voor we eraan beginnen: opgeven is wél de optie... uit respect voor de bezorgdheid van onze echtgenoten.
We zullen samen kr8 putten uit de droom dat over enkele jaren onze kleinkinderen aan de start verschijnen voor misschien wel de volle 100 km...
Ook haar 'William en Harry' met- en voor haar ' touch of Rose'...
uit liefde en respect... En wij zullen hen aanmoedigen, langs de weg of vanuit de hemel... 
Stapt u graag een eindje virtueel mee? Dat kan perfect. Een steuntje aan de stichting 'a touch of Rose' op BE56 001 6451191 88 met vermelding OMA... en als u uw e- mailadres vermeldt... kan ik u persoonlijk een dankmailtje sturen...
Bij leven en welzijn... tot na de dodentocht... met verslag over onze ervaringen...
