|
Ik zat er al enkele dagen op te azen, 'n wandeling maken naar Bilzen. Het is de geboortestad van mijn moeder, ik volgde er school in het middelbaaronderwijs en in de jaren '70 was ik er werkzaam bij de Post. Speciaal aan die jaren bij de Post was het gegeven dat ik er toen aan het loket werkzaam was, de jaren van Jazz Bilzen. Ik heb toen de hele wereld aan mijn loket gezien, de een nog extravaganter dan de ander.  Sex, drugs en rock en roll, dat waren toen de heilige woorden.  En wie nog nooit gehoord heeft van Jazz Bilzen, dat was vanaf einde de jaren '60 het grootste muziekfestival van de lage landen. Zoek maar eens op bij YouTube. 
Ik vertrok vrij vroeg, rond de klok van halfnegen. Eerst doorheen Gellik, dan de brug in Eigenbilzen over om vervolgens links af te slaan richting Hoelbeek. Ooit moet onze kleinzoon per fiets onder die brug door om naar school te gaan. Het is en het blijft echter 'n gevaarlijk punt, je ziet niet wat er aan de andere kant van de brug op je afgereden komt. 
Iets verder dan de grens Hoelbeek - Waltwilder heb je de Sint-Antoniuskapel, gebouwd in 1912. Ik ken de weg daar uiteraard goed en op dat punt was ik meer dan halfweg. Domein Groenendaal liet ik rechts liggen om tenslotte links af te slaan naar Meershoven, 'n wijk van Bilzen. Je ziet aan die aankondiging dat Bilzen zijn verleden met jazz nog niet kwijtgespeeld is. Nog 'n kleine anekdote bij Jazz Bilzen, de eerste voorzitter en bezieler was trouwens Fons Coch, mijn leraar frans in het college van Bilzen. 
Eenmaal ik de duik naar beneden had gemaakt, was ik zo goed als in het centrum van de stad. Mijn mondvoorraad had het tijdens mijn wandeling niet lang uitgehouden in mijn broekzak, ik had dus behoefte aan iets lekkers.  Een koffie wilde ik ook nog gaan drinken, maar mijn bus zat er zo aan te komen. Die koffie heb ik dan maar in Lanaken gedronken. En of die blauwe fietsen bij ons al veel gebruikt zijn, .... ik heb er het raden naar.
Om te eindigen, nog iets van gisteren, ik schrok me zowaar 'n bult toen ik de rangschikking zag van de populariteit op Sen.Net. Welke goede ziel heeft mij op die plaats gezet ...? Uiteraard ben ik vereerd.
Helemaal eindigen doe ik met de mooie overwinning van onze landgenote Justine Ghekiere in de Tour de France, en dat nog wel in de bolletjestrui. Haar mooiste overwinning in haar leeftijd van 28 jaar. Het is kermis in Lanaken.
|
Ik ben Eddy Meuris