|
Vanmorgen heb ik de zegen gekregen van mijn oogarts om wat minder intensief te moeten bezig zijn met de verzorging van mijn ogen. Ik kreeg wat meer ruimte tussen elke verzorgingsbeurt. Hierdoor kon ik wat langer van huis blijven en kon ik naar Maastricht wandelen om daarna de bus terug naar huis te nemen. 
Ik vertrok via de Jan Rosierlaan en dat mooi beschilderde elektriciteitskastje. In Smeermaas nam ik de kleine grens om naar Maastricht te wandelen, de weg langs de Maas. In Maastricht zelf ben ik ergens op goed geluk, en daar voor het eerst, linksaf gegaan, de Améliewijk in. Het is 'n arbeiderswijkje, in de volksmond "Krejje Dörrep" genoemd. Op 18/8/1944 was deze wijk het slachtoffer van 'n Amerikaans bombardement met veel verwoestingen.  De Amerikanen wilden eigenlijk het spoorwegnet raken. Wat verderop ging ik de Améliebrug over.
In het centrum zag ik weer enkele van de meer dan 300 gevelversieringen boven de voordeur. Ze stammen meestal uit de 18de eeuw. Wat verderop, kort aan de Markt, kon ik het niet laten om 'n lekker biertje te drinken. 
En Maastricht zien, is ook het Vrijthof zien, vermoedelijk de plaats waar dagelijks het meeste volk passeert. Je hebt er 'n zicht op enkele kerken maar ook op de gedenkplaat voor André Rieu naar aanleiding van zijn 100ste concert in 2019. Ook op het Vrijthof vind je de oudste woning van Maastricht, sinds 1973 is het 'n museum. Het wordt het Spaans Gouvernement genoemd en in 1333 werd het gebouw al genoemd in oude geschriften. 
Tenslotte wandelde ik doorheen de Stokstraat, 'n vroegere arbeiderswijk, nu 'n gerenommeerde winkelstraat. Het beeld van Pieke Oet de Stokstraot verwijst naar de vroegere bewoning door arbeidersgezinnen. 
Zo, ik ben tevreden over mijn wandeling. Het gaat steeds beter en beter met mijn ogen. Nog effe geduld en dan valt alles terug in zijn normale plooi. 
|
Gr.
Erik
Lieve groetjes vanwege Annie & Rogier
Ik ben Eddy Meuris