aantal stappen: 3.025.280 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 251
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
06-10-2024
Gellik
We hebben daarnet onze brievenbus leeggemaakt. Één week voor de gemeenteraadsverkiezingen valt het reuze mee qua folders die we in onze bus krijgen. Het is ooit anders geweest, zeker in de periode dat ik nog postmeester was te Lanaken en het voor het zeggen had, wanneer en hoe de folders gepost zouden worden in de bussen. Ik nodigde in die periode alle lijsttrekkers uit op mijn kantoor en legde hen de spelregels uit van het verspreiden van verkiezingsfolders (prijs - max. per dag - enz.). En iedereen ging daar op in. Zo wist ik altijd welke partij niet dezelfde dag folders wou rondgebracht krijgen samen met folders van 'n andere welbepaalde partij. En het liep toen altijd gezwind, niemand klaagde en toch hadden mijn postmannen en vrouwen, verschrikkelijk veel werk in die periode. Nu is dat allemaal véél minder, het kost ook véél meer dan vroeger om iets rondgebracht te krijgen.
Maar dit verslag gaat eigenlijk over mijn wandeling van deze voormiddag. Ik wilde nog eens naar Gellik gaan. Je hebt daarvoor verschillende mogelijkheden, ik ging gewoon via de Kewithdreef, zeker omdat daar altijd wat paarden rondlopen. Daarna ging ik rechtsaf, de Bergstraat op met bovenaan, één der mooiste oude woning van het dorp.
Daarna ging ik het centrum van Gellik in, met prominent aanwezig, de Sint-Laurentiuskerk. De oude kerk werd verwoest in WO I en nadien heropgebouwd. In de kerk zelf staat nog een preekstoel van 1682. Via het monument van de overleden oud-strijders, daalde ik de berg af richting de Wijerdijk. Daar kwam ik vriend Eric tegen met zijn echtgenote. Altijd leuk met hen 'n babbel te hebben.
Terugkeren deed ik via de Boonakkerstraat, de mooie herfstkleuren van Interieur Marres en de voor mij, mooiste boom van Lanaken aan het college.
Samen met mijn echtgenote hebben we vandaag ene hele gezellige namiddag gehad en nu, met de tonen van Secret Garden, sluit ik mijn verslag af. Nog ene fijne avond.
Wie mij kent weet dat ik moet blijven bewegen en op allerlei andere zaken, moet actief kunnen zijn. Ik zou anders voor mijn echtgenote ene ambetante huisgenoot zijn, eentje die anders aan de muren omhoog zou kruipen. Laat mij dus maar doen, al gaat dat wat moeilijker dan anders, ik heb er geen probleem mee. Een klager was ik niet en ben ik niet.
Vanmorgen was het vrij fris toen ik naar de bakker ging. Gelukkig was het deze namiddag helder weer, veel zon, weinig wind en 'n aangename temperatuur. Gaandeweg kwamen de wolken wel opzetten, maar dat kon de pret niet bederven.
Ik wandelde het centrum in, dan door de Jan Rosierlaan en achter het brugje, langs het kanaal naar Tournebride. Dat is 'n onverhard pad en ik moet al ver terugdenken om daar nog eens 'n andere passant gezien te hebben.
Eens de brug van Tournebride over, vervolgde ik mijn weg doorheen Pietersheim. Het kasteel en de burchtruïne liet ik maar eens links liggen en nam gewoon het bospad rechtdoor tot aan de Neerharenweg. Wat later nam ik toch nog 'n ommetje langs de visvijver. De vissen konden kiezen aan welke haak ze zich lieten verrassen, er waren 'n zestal vissers actief.
En wat die zwammen betreft, die Reuzenzwammen staan er momenteel met hopen. Kijken mag, aankomen niet! En terwijl ik dit aan het typen ben, volg ik met 'n half oog de tweestrijd tussen onze Lotte en Marianne Vos om het WK gravel. Het is Marianne geworden, proficiat.
Een en al zon deze voormiddag en nu, 13u40, nog steeds. Een mooie dag dus. Dat was best 'n dag geweest dat er gefietst kon worden, maar nuchter als ik ben, heb ik die gedachte toch maar flink opgeborgen. Het zal deze maand - en misschien zelfs nog 'n stukje van november - een periode zonder fiets zijn. Wandelen daarentegen kan geen kwaad, zij het met de handrem op, geen stoer gedoe met flinke gemiddelden of ruwe parcours. Wat ik ook niet zal doen, dat is 'n bus nemen om elders te vertrekken. Corona is nog steeds in het land en ik wil mijn operatie aan mijn linkeroog niet op het spel zetten.
Goed beschut tegen de zon (petje op), de sjaal om de hals (het was nog fris) begon ik aan mijn wandeling. Ik vertrok via de Broekstraat naar de Koning Albertlaan. Daar was vroeger 'n school, de Fratersschool. Ik heb er mijn kindertijd doorgebracht en kan nu nog, zovele jaren later, de verschillende meesters en Frater opnoemen waarbij ik lessen gevolgd heb. De woning van de Fraters is nu geïntegreerd in de bibliotheek "De Bron".
In Pietersheim blijf ik doorheen de site van de oude burchtruïne wandelen, al was het maar om op te volgen of de opgravingen weer eens overwoekerd worden door struikgewas.
Terugkeren deed ik via de Kinderboerderij en de atletiekpiste. Mijn laatste foto nam ik op de Waterstraat, één der oudste straten van het dorp en daardoor ook de straat met de meeste oude huisjes.
Het is me wat, nu voor het beeldscherm van mijn pc zitten, het is niet zo evident. Waar ik gisteren en eergisteren zo goed als (bij wijze van spreken uiteraard) blind voor mijn scherm zat, lukt het vandaag 'n heel klein beetje beter. Maar het is en blijft 'n wazig zicht. Mijn rechter brilglas is uiteraard nu veel te sterk voor mijn oog en dat is heel vervelend. Vandaag ben ik bij mijn opticien geweest om uit 'n oude bril, het rechter glas te laten verwijderen. Gisteren deed ik het nog op de manier van de zeerovers.
Hoe ook, honderd procent is het nog steeds niet omdat ik ervoor gekozen heb om te blijven brillen. Ik kan mij 'n verder leven zonder bril niet indenken. Natuurlijk zal de sterkte van de glazen aangepast worden en mijn multifocale bril zal nodig blijven omdat ik bijziend ben.
Een operatie aan 'n oog is verder één ding, maar wat er dan nog allemaal bijkomt ..... Meerdere keren per dag oogdruppels indoen, voor het slapen gaan 'n oogzalf aanbrengen en 'n oogkapje opzetten. Gelukkig heb ik enkele behulpzame handen die mij daarbij helpen.
Ik hoop dat ik vandaag mijn verslag foutloos maak, dat was niet het geval op dinsdag toen vriend Pol mij betrapte op 'n zware grammaticale fout. Doorgaans lees en herlees ik mijn verslag eer ik het definitief afsluit. Eventuele fouten heb ik dan gezien en verbeterd. Maar nu was er mij eentje ontsnapt. Ik heb het inmiddels rechtgezet.
Maar genoeg nu over mijn oog, ik had gisteren van mijn oogarts de toelating gekregen om te blijven wandelen, voor de rest moest ik mij gedeisd houden. Ik ben dus eerst naar de opticien geweest om vervolgens via Briegden naar de wijk Kompveld te wandelen. Het was wel effe oppassen bij het oversteken van straten, ik ben niet voor 100% maar voor 300% voorzichtig geweest en mijn tijd genomen.
Via de Boonakkerstraat was het tijd om terug te keren, ware het niet dat ik toch nog wat oponthoud had met 'n kandidaat-gemeenteraadslid, 'n goede vriend. Ik heb op 'n bepaald moment het gesprek moeten afbreken om thuis niet te laat toe te komen voor het middagmaal en daarbij slechte punten op te lopen. Ene fijne dag verder nog.
Zo, 'n kleine update na mijn oogoperatie gisteren. Zoals ik al schreef, ik was er niet zenuwachtig over, die kalmeringspil die ik moest innemen was eigenlijk nergens voor nodig. Het is allemaal vlot verlopen en aangezien ik de eerste van de dag was, kon ik ook al rap terug naar huis. Uiteraard zie je de eerste dagen nog wazig, ook vandaag nog, en die pijnstiller die ik nam voor het slapengaan, heeft mij 'n goede nachtrust bezorgd.
Maar vanmorgen kon ik het toch niet laten om effe de deur uit te gaan. Ver ben ik niet geweest, het was gewoon even het gevoel terugkrijgen om wat te wandelen zonder risico's te nemen. En geld afhalen aan de automaat lukte ook nog.
In het park waren ze bezig de schapen te verhuizen naar 'n andere locatie.
Deze namiddag moet ik nog voor 'n controle naar de oogarts. Het zal nu 'n aantal weken druppels in mijn oog blijven doen. En binnen veertien dagen volgt dan mijn andere oog.
Gezien ik nog wazig zie, zal ik mijn bezoekjes toch moeten beperken. Ik wil niet hebben dat ik kemels schrijf in andere gastenboeken.
Vanmorgen om 7u00 moest ik er al zijn in het ziekenhuis van Lanaken. Ik was er niet allleen, er waren nog verschillende koppels die zich op dat uur aandienden. Gellukig was ik als eerste aan de beurt. Maar na de eerste plichtplegingen bij de verzorgsters, het invullen van een vragenlijst, omkleden en de eerste behandelingen van mijn oog, werd ik toch al verder gebracht naar de voorkamer van de operatiezaal. Na nog wat wachten konden ze aan mijn oog beginnen.
Ik ben er eigenlijk in het geheel niet nerveus voor geweest, wat moet gebeuren, dat moet gebeuren. Nu zie ik uiteraard niet te best, maar dat zal wel beteren.
Uiteraard geen sport vandaag. In de plaats komt er een reeks oude postkaarten van Temse. Een van onzer medeblogsters woont daar. Temse ligt in Oost-Vlaanderenen telt +/ - 31.000 inwoners. De stad is al bekend in de 10de eeuw.
Vanmorgen ben ik eerst naar de bibliotheek gegaan voor wat nieuw leesvoer. Ik was aan mijn laatste boek bezig en aangezien ik morgen 'n operatie onderga aan mijn rechteroog (nieuwe lens), leek het mij beter om vandaag al te gaan kijken voor nieuwe boeken.
Na de koffie kon ik dan vertrekken voor 'n korte wandeling. Kort in die zin dat het rond het middaguur kon gaan regenen. Ik ben nog eens de kinderboerderij gaan bekijken, altijd leuk om die beestjes bezig te zien. Het was er vrij rustig vandaag, natuurlijk, de kinderen zitten op school, of .... toch niet allemaal. Ik heb verschillende klasjes met kleuters gezien in Pietersheimbos. Rond deze tijd van het jaar is er op school altijd 'n week van het bos.
Meer volk was er aan de visvijver, 'n viertal vissers zaten er comfortabel hun hengel uit te gooien. En met comfortabel bedoel ik dat ze enerzijds alles bij de hand hebben en anderzijds heel gemakkelijk zitten aan het water. Ik vermoed toch dat 'n gemiddelde visser heel wat euro's heeft uitgegeven voor zijn uitrusting en materiaal.
Terugkeren deed ik doorheen de burchtruïne. Ik heb nog even met het idee gespeeld om via het centrum terug naar huis te wandelen, maar met die mogelijke regen, was het beter om de kortste weg te nemen. En maar goed ook, op het eind begon het al te miezeren.
Wat nu de volgende dagen gaan brengen, zelf heb ik er het raden naar. Fietsen is helemaal uit den boze en of ik kan gaan wandelen is nog 'n andere vraag. Ik moet sowieso voorzichtig zijn met mijn oog. En uiteraard is mijn bril nog niet aangepast aan de gewijzigde sterkte. De vraag is uberhaupt of ik wel met de pc iets kan doen ... ?? Het zal zich morgen uitwijzen. Zien jullie geen verslag, dan weten jullie waarom.
Vanmorgen was het juist 3° warm (of koud, zoals jullie willen). Ik dacht bij mezelf, "een paar handschoenen zou zeker geen luxe geweest zijn". Maar de blauwe lucht maakte veel goed, het belooft 'n stralende dag te worden.
Ik diende naar de bakker te gaan, maar aangezien ik alles op voorhand besteld had, maakte het niet veel uit om welk uur ik die bestelling zou afhalen. Ik kon dus met 'n gerust gemoed nog even 'n wandeling maken. Vandaag had ik iets gepland richting Gellik.
Ik vertrok aan de Sportoase om daarna het Albertkanaal over te steken via de brug van Briegden. Daar zag ik de schaapjes grazen op 'n wel zéér uitgebreid gebied (vanaf de brug tot onder aan het jaagpad). En wat foto's maken met de zon achter je, dat levert altijd 'n speciaal resultaat op. Die oude spoorbrug is al dikwijls gefotografeerd maar het blijft 'n mooi beeld.
Eens de brug over in Gellik, wandelde ik doorheen de Boonakkerstraat, terug richting Lanaken. En toen kwam het, precies om negen uur, ... de kerkklokken van Veldwezelt begonnen te luiden. En niet zomaar 'n beetje luiden, neen, 'n hels lawaai. Als de wind 'n beetje gunstig staat, of je bent er niet veraf (zoals vandaag), dan klinkt dat oorverdovend. Ik had compassie met mensen van Veldwezelt die gisterenavond op de lappen zijn geweest. Ze werden wakker gemaakt met 'n dubbele hoofdpijn, enerzijds de kater van gisteren, anderzijds het klokkengeluid.
Ik keerde terug via de Kewithdreef en de Kewithstraat, om tenslotte via het onverharde pad op de Bosstraat uit te komen. De winkel van de bakker ligt niet veel verder.
In Lanaken is vandaag van alles te doen, vooreerst de jaarlijkse Maasrun, diverse loopwedstrijden doorheen het centrum, en ook de zoveelste organisatie van wandelclub de Sparrentrippers. En natuurlijk op tv, het WK voor profrenners met onze Remco als een der favorieten.
De hele voormiddag ben ik braaf binnen gebleven, de buienradar gaf regen, en wat denk je ...... natuurlijk geen regen. Dat kon ik natuurlijk niet hebben, mij zo om de tuin leiden. Er zou dus in de namiddag gesport worden, regen of geen regen. Het was alleen nog kiezen tussen wandelen en fietsen. Het is fietsen geworden met de stadsfiets. Ik heb tegen mijn vrouw gezegd: "ik ga fietsen, regent het, wel dan heb ik pech, ik waag het erop".
Een juist plan had ik niet, ik ben gewoon mijn neus achterna gereden. Ik vertrok via Smeermaas om daar Hochter Bampd binnen te rijden. Daar rijpte het idee om de Maas over te steken om via Stein en Maastricht terug te keren. In Uikhoven heb ik nog even met het idee gespeeld om het veer te nemen. Maar toen ik zag dat het veer aan de overkant lag en er aan beide kanten geen andere fietsers te zien waren die wilden oversteken, ben ik maar doorgereden tot in Kotem. Ik wilde voor mij alleen die schipper de overzet besparen. In Kotem heb ik dan gewoon de autostradebrug als oversteekplaats genomen.
In Stein heb je 'n mooi zicht op het Julianakanaal. En dan heb je de verschillende dorpjes na mekaar. Eerst Geulle a/d Maas met zijn St. Antoniuskapel, gebouwd in 1908, dan het kasteel van Geulle. In feite is dat de voorburcht van het in 1847 afgebroken kasteel. En iets verder in Geulle, had ik het toch effe in de mot, regen op komst. Gelukkig was het café Preuverie Auwt Gäöl open en kon ik met nog heel wat anderen, genieten van 'n lekkere tas koffie op het overdekt terras. De zaak is blijkbaar al 125 jaar oud. En maar goed dat ik er beschutting had gevonden, 'n fikse bui maakte de straten kletsnat.
Via het kasteel Meerssenhoven, gebouwd in de 16de eeuw, was het kwestie om snel mogelijk terug te keren. Ik betrouwde het niet. Via Itteren en Borgharen kwam ik in Maastricht waar ik toch effe opnieuw diende te schuilen onder de oude Noorderbrug. En in Lanaken, goed 2 km. van thuis, had ik nog eens prijs, weer regen. En weer had ik geluk dat ik onder de tunnel kon schuilen, kort aan ons cultureel centrum.
Maar ja, jullie kennen mij, veel heb ik niet gesakkerd, het hoort er bij. En om de dag helemaal goed te maken, onze Lotte is opnieuw wereldkampioen, voor het 2de jaar na mekaar. Ferm, wat 'n sportvrouw!!!!!
Als me iemand vandaag had bezig gezien, die had mij misschien voor zot verklaard, gaan wandelen in dergelijk stormachtig weer. Met windstoten van 5 bfr (en misschien soms zelfs méér) stond ik geregeld gewoon stil. En toch, als ik het in mijn kopje gezet heb dat er gewandeld gaat worden, dan gebeurt dat ook.
De dag was nochtans vrij rustig begonnen, eerst naar de bakker, wat huiselijke taken en op het middaguren zijn we met ons twee elders gaan eten. Oa. ossehaas stond er op ons menu, héél lekker. Daarna was het tijd om mij om te kleden en de wind te trotseren.
Ik vertrok richting Smeermaas om achter de fiets- en voetgangersbrug, rechts af te slaan, de Industrieweg in. En natuurlijk was dat juist in de richting vanwaar die felle wind afkomstig was. Ik hoefde vandaag niet te denken aan 'n snelle wandeling gelijk gisteren, neen, het was gewoon opboksen tegen die stevige windstoten. Onderweg had ik 'n spandoek gezien waarop Luc en Patrick staan, beiden kandidaat-gemeenteraadslid en tevens fietscollega's.
En dan was het gewoon rechtdoor naar Oud-Caberg, eerst dat nieuwe fietspad in en dan de holle weg. De koeien hielden 'n siësta - onbezorgd dierenleven noemen ze dat - en iets verderop kwam ik voorbij het Reijndershof. De oudste delen van het gebouw stammen van vóór 1748, de hoeve werd gebouwd in 1791. De kerk heet voluit Heilig-Hart-van-Jezuskerk, gebouwd tussen 1876 en 1877. Het is 'n Rooms-Katholieke kerk.
Voorbij het centrum van Oud-Caberg ging ik terug links, de Lanakerweg in. Die weg is deels verhard, deels onverhard. De kapel heeft ook 'n lange naam, kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Zeven Smarten. Ze werd gebouwd in 1921 ter vervanging van 'n oudere kapel. Oud-Caberg (voorheen Caberg) behoorde tot 1839 bij Lanaken (dus Belgisch).
Via de oude spoorbrug en Smeermaas, wandelde ik terug naar Lanaken. Mijn laatste foto is het monument voor de gesneuvelden van WO I. En bijna thuis, nog enkele honderden meters te gaan, wat dachten jullie dat het toen deed .....??? Juist ja, regenen en dat doet het nu nog altijd.
Als fietser ben ik nu wel in gedachten met de familie van dat Zwitsers meisje van 18 jaar, gisteren gevallen op het WK wielrennen in Zwitserland en vandaag overleden. Al draag je 'n helm, het gevaar blijft bestaan.
Ter gelegenheid van mijn 200ste wandeling van dit jaar, wilde ik er toch iets sportiefs van maken, naar Maastricht - heen en terug - en dit aan 'n stevig tempo. Wel, dat is mij goed gelukt, iets meer dan 15 km. aan 'n tempo van 6,34 km/uur.
Ik heb altijd in Smeermaas de keuze, de grote of de kleine grens oversteken bij het vertrek. En zoals meestal werd het weer de grote grens via de Brusselseweg. Je hebt daar nog van die oude huisjes. Aan het rond punt nam ik links het fietspad langs die schaapjes. Wat verderop zie je de herfstkleuren al de kop opsteken. En aan de Noorderbrug is er 'n heus tentenkamp met podium opgesteld. Wat er te doen is heb ik niet kunnen vinden. Het terrein is goed afgeschermd met nadarhekken.
Aan Sappi-Maastricht ben ik altijd gecharmeerd door die vogel, geschilderd op 'n muur. Kort aan het stadhuis ben ik 'n tas koffie gaan drinken, 2,90 euro valt best mee voor 'n stad gelijk Maastricht.
Terugkeren deed ik via het wandelpad aan 't Bassin en dat mooi gekleurd huis. Ik had op mijn gsm gezien dat de regen nog even op zich liet wachten, ik kon dus te voet terug naar Lanaken. In Smeermaas vrolijken de planten de brug helemaal op.
Mijn laatste foto maakte ik in de Sint-Ursulakerk, ook wel de kathedraal van het Maasland genoemd. Ze werd gebouwd tussen 1860 en 1864 en werd plechtig ingewijd in 1867.
En bijna thuis, nog 'n paar honderden meters, jullie kunnen het wel raden zeker, toen begon het te regen. Al bij al heb ik dus nog geluk gehad. Ik kan tevreden terugkijken op 'n mooie wandeling met 'n sportief tintje.
Nat worden bij 'n wandeling, het kan gebeuren, vandaag was het weer zover. Uiteraard had ik de buienradar in het oog gehouden, vooral de tijd die ik nodig had om brood te gaan halen en dat dan ook droog thuis te krijgen. Wat er daarna nog uit de lucht zou vallen, interesseerde me minder, er zijn altijd bomen en schuilplekken.
Maar de ene boom is de andere niet, dat ondervond ik toch tijdens mijn tocht. Ik vertrok via de Henri Dunantstraat om daar de Asbeekweg in te wandelen. Ik kom er graag omdat je er altijd paarden ziet. Op het einde van die weg ben je in het bos. Daar nam ik de blauwe route over die houten vlonder en die woonton achter de Heidemolen. Via dat donker pad kwam ik uit op de Sprokkelstraat.
De bedoeling was doorheen de speeltuin te wandelen en via Pietersheim terug huiswaarts te keren. Onderweg had ik al wat gedruppel over mij heen gekregen maar in Pietersheimbos begon het te regenen. Gelukkig staan daar dikke bomen met 'n dik bladerendek zodat ik toch droog bleef. Maar je kunt niet blijven wachten, toen het zo goed als droog werd, ben ik verder gewandeld.
Maar in de Merodelaan begon het opnieuw en daar waren de bomen minder struis zodat deze jongen toch nog nat werd. Ik heb gewoon "foert" gezegd en toen het wat minder regende, ben ik maar doorgewandeld tot thuis. Ik had dan wel mijn regenjas aan, maar als die te nat wordt, dan loopt dat vocht naar beneden, dus ook 'n natte broek. Maar, we zijn niet van suiker en ik kan er tegen. Thuis droge kledij aan en het leed is geleden.
Voor de volgende dagen geven ze ook niet al te best weer, ik zal zien wat mogelijk is.
Dat je zo in 't zweet kunt geraken, nochtans had ik mij stevig ingehouden qua snelheid en afstand, maar die regenjas die ik aanhad, liet natuurlijk niks door. Ik kon bij wijze van spreken mijn kledij uitwringen toen ik thuis kwam.
Deze voormiddag had ik mij met andere zaken bezig gehouden, de start van de nieuwe Bèssemgezèt 2025, onze carnavalskrant die tijdens carnaval 2025 zal verschijnen. Het is nog vroeg, maar eens moet je eraan beginnen.
In de namiddag had ik dan de keuze, ofwel 'n wandeling of 'n fietstocht. Het kriebelde om te fietsen en dat heb ik dan ook maar gedaan. Nochtans waren de weersomstandigheden niet optimaal, rond 14u00 zou het even kunnen regenen. Zoals gezegd heb ik daarom mijn tocht maar beperkt en vertrok ik via de brug van Briegden naar het jaagpad langs het Albertkanaal. Eens onder de brug van Vroenhoven door was ik al rap in Kanne. De bedoeling was dat ik naar Maastricht zou fietsen. Dat is op dat punt gewoon bordje nr. 12 nemen van het fietsroutenetwerk met het kasteel links van je.
Maar eens in Maastricht dacht ik eraan dat de St. Pietersberg nog niet op mijn palmares stond van beklommen cols. Ik ben daarom gewoon rechts afgeslaan, terug richting Lanaye om iets verderop aan de berg te beginnen. Halverwege ben ik afgestapt om foto's te maken van Fort St. Pieter. Op die plaats begint ook het 500 km. lange Pieterpad, 'n fantastische wandelroute. Er was veel volk op wandel rond het fort.
En iets verderop de berg, kwam ik dan uit op de zwevende brug over de voormalige steengroeve van ENCI. Ook daar waren er veel toeristen. Ik had mij al langer voorgenomen die plaats eens te bezoeken maar het kwam er maar niet van. Ik maakte dus duidelijk 'n goei beslissing om de St. Pietersberg op te fietsen. Voor zij die er nog nooit geweest zijn, 'n aanrader!!!
Uiteraard konden de nodige foto's niet ontbreken, 'n vriendelijke dame is speciaal op 'n bankje gaan staan om mij te vereeuwigen.
En het weer .... tja in Kanne effe onder 'n inrit moeten gaan schuilen, in Maastricht heb ik het gemiezer maar laten vallen, het was zo erg niet, maar nu niet zo lang geleden, viel er toch in Lanaken 'n stevige bui. Gelukkig zat ik hoog en droog.
Deze morgen had ik letterlijk huisarrest. Mijn halve trouwboek had elders 'n afspraak en toevallig vandaag waren wij in blijde verwachting van twee pakketjes. Je weet min of meer tussen welke uren ze kunnen leveren, maar dat kan in het begin of het einde zijn. Ik diende dus standby te zijn om die pakjes in ontvangst te nemen.
Om 10u00 belde de postbode aan en kon ik even later alsnog vertrekken voor 'n korte wandeling (met 'n kleine omweg) naar de bakker. Op de terugweg passeerde ik in het centrum nog dat elektriciteitskastje met allemaal oude afbeeldingen van Lanaken.
In de namiddag kon ik dan aan mijn echte wandeling beginnen, ik wilde nog eens het bos instappen. Dat deed ik via het college in Sparrendal. Eerst zag ik in de Roelerdreef nog 'n aantal paddenstoelen en zwammen. Pin me er niet op vast dat de benaming de juiste is, mijn app vertelde mij deze namen.
Wat ik ook zag bij het vertrek thuis, dat was die donkere kleur boven Zutendaal. Toen ik er werkte kwam ik thuis dikwijls vertellen dat het zo hard geregend had in Zutendaal. Mijn vrouw heeft dikwijls de wenkbrauwen gefronst, eh, wat bedoel je, hier heeft het enkel wat gedruppeld ... Heeft Zutendaal 'n ander klimaat ...???
Maar goed, eens in het bos was het gewoon mijn vaste route volgen, de Bessemerberg omhoog en via het rusthuis terug omlaag. Vandaag was toch wel bijzonder, ik heb letterlijk geen mens gezien in het bos, ik was helemaal alleen. Dat gebeurt niet dikwijls.
Op het einde aan de Sprokkelstraat zag ik het wel zitten om nog eens achter de Heidemolen langs te wandelen. Ik weet wel dat het er soms nogal drassig is. Gezien het echter de laatste dagen droog gebleven is, wilde ik wel dat pad nog eens proberen. Groot was mijn verwondering toen ik er nieuwe houten vlonders aantrof. Vermoedelijk zal de beheerder van die wandelpaden klachten ontvangen hebben omtrent die drassige toestand. Dit is natuurlijk ideaal, geen natte voeten en vuile schoenen meer.
Thuis heb ik nog het gras afgereden, dat diende ook te gebeuren en straks moet ik nog gaan condoleren. Een zoon van mijn grootmoeders broer is overleden. Nu resten er nog slechts twee personen met de naam Vansomeren in onze contreien.
O ja, die laatste foto nog, hopelijk is het rap 13 oktober, verkiezingen. Die koppen zijn maar 'n straatvervuiling en wat ik ook denk, die koppen zijn allemaal gefotoshopt. Allemaal hebben ze precies 'n extra bruin kleurtje gekregen, zijn de rimpels wat weggestreken en lijken de ouderen ineens 'n stuk jonger. Hoe noemen ze dat: "volksverlakkerij" ...???
Dag allemaal, zoals jullie zelf al gezien hebben is er veel reclame te zien op vele blogjes. Door 'n tip van onze medeblogster Annie, heb ik het probleem op mijn blog al verholpen en deze tip gaf ik ook al door aan sommigen onder jullie, en dit zo te lezen, met succes.
Misschien dat het best eens algemeen verspreid wordt zodat iedereen weer vrij en zonder reclame kan bloggen. Volg gewoon deze tip.
Op facebook zit ik ook in 'n groep met als groepsnaam: "je bent van Lanaken". Ik vond het leuk om vanmorgen enkele foto's te posten en iedereen ene goedemorgen te wensen. Nu, 'n dik uur later, heb ik al heel wat reacties ontvangen, 'n teken dat toch heel wat mensen met sociale media bezig zijn.
Het was idd. iets na 8u00 toen ik thuis vertrok. Het was even met mezelf overleggen waarheen de tocht mij zou brengen, voldoende afstand, maar dan ook weer niet té ver. Ik wilde ook nog 'n zondagskrantje bij de bakker gaan halen en op tijd terug thuis zijn om samen onze voormiddagkoffie te nuttigen.
Het werd dus 'n wandeling langsheen de Sportoase, de Kounterstraat en via het oude spoor naar het jaagpad langsheen het Albertkanaal. Zo 's morgens vroeg kun je fijn spelen met de zon als je foto's wenst te maken. Via de sluis wandelde ik terug naar het centrum. Daar zag ik vriend Rudi die zijn hondje aan het uitlaten was. Wat is er plezanter dan 'n simpele babbel met 'n goede kennis ...! Hij was nu aan het genieten van 'n rustig moment, dadelijk moest hij weer beginnen te folderen, hij is namelijk kandidaat-gemeenteraadslid bij de verkiezingen van 13 oktober.
Dadelijk mij nog wat opfrissen en deze namiddag ..... Remko wereldkampioen .....????
Vandaag ga ik niet overdrijven, maar ik schat dat ik zeker 'n paar duizend fietsers gezien heb onderweg. Het leek wel of héél Limburg aan het fietsen was. Natuurlijk was het aangenaam rijden, 'n zonnige dag met 'n zomerse temperatuur en weinig wind. Ideaal om zo laat in de maand september, nog te genieten van de mooie plekken in onze provincie.
Ik begon mijn fietstocht oa. via Gellik en Munsterbilzen om aan het station van Bilzen, de lange fietsstrook nr. 106 te nemen richting Beverst. Daar ben ik al dikwijls aan die oude hoeve gepasseerd. Hoeve Damershof is gebouwd in de 19de eeuw. Daarna kwam ik in Diepenbeek voorbij de Sint-Servatiuskerk. Deze kerk werd gebouwd na de afbraak van de oude kerk in 1777. De toren is bewaard gebleven en is dus heel wat jaren ouder dan de huidige kerk.
Juist vóór Bokrijk had ik de keuze, ofwel stoppen voor 'n pauze of doorrijden en hopen op 'n andere pauzeplaats. Ik nam er het zekere voor het onzekere en ben daar toch afgestapt, weliswaar met nog maar iets meer dan 40 km. op de teller. En maar goed ook, in Zonhoven en Houthalen fietste ik voornamelijk doorheen de bossen. In Bokrijk was het vrij druk aan het traject van "fietsen door het water". Velen waren foto's aan het maken waardoor ik toch effe moest uitkijken om niemand te raken.
In Zonhoven ben ik even gestopt om ook mijn boterhammen aan te spreken. Een vriendelijke dame wilde mij absoluut vereeuwigen met 'n foto. Ik passeer daar minstens één keer per jaar en die muurschilderingen zien er nog altijd even fris uit.
Ik fietste dus verder via Houthalen, Helchteren, Opglabbeek en As. In As was het geweldig druk, het was er gewoon aanschuiven om over de fietsbrug te geraken. In 'n flits zag ik dat ik vandaag fietser nr. 2.299 was (op één dag en dat omstreeks 14u45). Natuurlijk waren dat allemaal fietsers die richting de mijnterrils in Lanklaar wilden gaan. Ik zag ook de fietsers die terugkeerden, één lange rij fietsers, zover als je kon kijken. Het zal daar vandaag weer 'n overrompeling zijn geweest. Goed dat ik er midden deze week geweest ben in minder drukke omstandigheden.
Nee, ik ben gewoon doorgefietst richting de Salamander in Mechelen a/d Maas om vervolgens via Opgrimbie en Rekem naar Neerharen te fietsen voor 'n korte stop bij Mesjeu. Ene lekkere Duvel had ik wel verdiend.
De laatste foto is gemaakt in de jaren '50 met links mijn vader Guillaume en rechts zijn beste vriend Jean. Ze waren facteurs of postbode's in Lanaken. Onze pa is gestorven in 1959 tijdens zijn dienstronde, ik moest toen nog 5 jaar worden. Deze foto had ik nog nooit gezien en werd mij gisteren bezorgd door een van mijn neven.
Nog ene fijne avond en geniet morgen van de zondag.
Éénmaal per jaar nodigt onze gemeente Lanaken haar bevolking uit op het Domein Zangersheide en tracteert dan - mits inschrijving - op 'n stuk vlaai en 'n tas koffie. Van 18 tem. 22/9/2024 is Zangersheide het sluitstuk en het centrum van de springpaardenwereld, waarbij sport, fokkerij en handel mekaar aanvullen. En zoals altijd is de toegang er gratis.
Toen ik er aankwam waren op drie pistes jumpingwedstrijden bezig en kon je er over de koppen lopen. Wij hadden ons ook ingeschreven maar ons wel voorgenomen om er niet te lang te blijven ronddolen. Die gemene ziekte is nog steeds niet de wereld uit. Wat ik vooral zag vandaag, véél dure mensen, mensen die het gemaakt hebben in het leven en waar de rijkdom zo vanaf straalt. De Paardensport is niet weggelegd voor Janneke en Mieke, maar daar komt heel wat geld bij kijken. Zangersheide is gekend voor de verkoop van topkwaliteit veulens.
Ik heb wat foto's gemaakt en na wat korte gesprekken met enkele bekenden, dit heiligdom verlaten. Ik had gedacht dat dit evenment zou uitgroeien tot de grote verkiezingsshow voor de lokale verkiezingen van 13 oktober, maar op één kandidaat na, heb ik verder niemand gezien.
Ik ben verder gewandeld naar Pietersheim, via de dreef naar de burchtruïne, die reuzenzwammen en uiteindelijk doorheen de Koning Albertlaan naar Lanaken-centrum. Thuis nog naar de koers gekeken, Tim Merlier is momenteel de rapste.
Morgen ga ik weer 'n 100-km-rit maken doorheen Belg. Limburg (Diepenbeek - Hasselt - Zonhoven - Houthalen - ...). Goed weekend iedereen.
Na mijn mooie fietstocht van gisteren heb ik het mij gepermitteerd om vandaag eens 'n dagje rustig te wandelen. Het hoeven niet altijd bepaalde doelstellingen te zijn, maar 'n wandeling waarbij je eens rustig kunt rondkijken, luisteren naar de vogels en onderweg 'n babbel kunt hebben met Sylvain, neef van mijn vrouw, dat moet ook kunnen.
Ik had vandaag enkel wat briefjesgeld nodig aan de automaat, maar eens dat in de broekzak gestopt, kon ik op weg. Ik wandelde naar de Industrieweg om vervolgens aan de brug, links het onverharde pad naar Tournebride te nemen. Daar ging ik weer de brug over om naar het domein Pietersheim te gaan. Deze keer nam ik de kastanjedreef naar het kasteel. Daarna nog even de burchtruïne binnengestapt om tenslotte aan de achterkant van de ruïne mijn weg verder te zetten naar Lanaken-centrum.
Onderweg kwam ik zoals gezegd nog Sylvain tegen. Met hem heb je altijd 'n goeie babbel. Zo, meer heb ik vandaag niet te vertellen, kort en bondig, mag ook wel eens.
Een helling niet overgeraken, dat staat in feite niet in mijn woordenboek en dat kon ik dan ook niet over mijn kant laten gaan. Een mens heeft toch ook zijn eergevoel, .... ha, ha, ha. Nu, ik had afgelopen maandag wel 'n geldig excuus, ik had toen mijn stadsfiets bij met amper 7 versnellingen. Vandaag wilde ik die helling toch eens opnieuw oprijden, maar nu met de koersfiets. Ik heb vooraan drie tandwielen en achteraan 'n cassette van negen. Ik kan dus kiezen tussen 27 versnellingen en dat scheelt natuurlijk 'n slok op een borrel.
Ik vertrok weer via Rekem waar die bewegingsbank 'n mooi initiatief is maar waar ik nog nooit bewegers heb gezien. Via de Tuinwijk in Eisden, was ik weer rap aan de mijngebouwen waar de route naar de nieuwe pontonbrug echt begint. Het was weer rustig daar in Lanklaar, het was ook nog vroeg op de dag. En je hebt er wel altijd iemand die bereidwillig 'n foto van je wil maken.
En dan die Litzberg, ik kende hem nu, en gewapend met voldoende versnellingen ben ik er vrij vlot bovengeraakt. Naast mij reed 'n man met elektrische ondersteuning op zijn fiets en hij wist mij te vertellen dat het ook voor hem redelijk zwaar was geweest.
Eens boven kon ik mijn weg vervolgen, eerst via As, dan Opglabbeek om tenslotte in Meeuwen halt te kunnen houden aan de Bullenschool. En nee, ik heb niet lang moet twijfelen tussen de verschillende soorten vlaai, ze was lekker en ze gaf mij weer voldoende nieuwe energie.
Nadien kwam ik nog oa. in 'n deelgemeente van Peer, doorheen Kelchterhoef in Houthalen-Helchteren en langs 'n heus wijngebied in Genk. Terugkeren deed ik via de kanaalbar in Eigenbilzen.
En die laatste afbeelding, ..... die kon ik niet laten liggen, de tekst is in het plat Lanakers. Wie het niet begrijpt, laat maar van je horen, Maar ik denk dat de tekening voldoende uitleg geeft. Tot morgen.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik nodigde in die periode alle lijsttrekkers uit op mijn kantoor en legde hen de spelregels uit van het verspreiden van verkiezingsfolders (prijs - max. per dag - enz.). En iedereen ging daar op in. Zo wist ik altijd welke partij niet dezelfde dag folders wou rondgebracht krijgen samen met folders van 'n andere welbepaalde partij. En het liep toen altijd gezwind, niemand klaagde en toch hadden mijn postmannen en vrouwen, verschrikkelijk veel werk in die periode. 
Nu is dat allemaal véél minder, het kost ook véél meer dan vroeger om iets rondgebracht te krijgen. 
Laat mij dus maar doen, al gaat dat wat moeilijker dan anders, ik heb er geen probleem mee. Een klager was ik niet en ben ik niet. 
Dat was best 'n dag geweest dat er gefietst kon worden, maar nuchter als ik ben, heb ik die gedachte toch maar flink opgeborgen. Het zal deze maand - en misschien zelfs nog 'n stukje van november - een periode zonder fiets zijn. 
Ik had compassie met mensen van Veldwezelt die gisterenavond op de lappen zijn geweest. Ze werden wakker gemaakt met 'n dubbele hoofdpijn, enerzijds de kater van gisteren, anderzijds het klokkengeluid. 
De zaak is blijkbaar al 125 jaar oud. En maar goed dat ik er beschutting had gevonden, 'n fikse bui maakte de straten kletsnat. 
Ik ben Eddy Meuris