|
De fles zonnebrandcrème mindert bij ons zienderogen. Dat heb je natuurlijk met dit goede weer, en smeren als je buiten bent, dat is uiteraard 'n must.  Dat begon al deze voormiddag toen ik in de tuin ging werken en dat herhaalde zich nog eens toen ik ging wandelen. 
Maar beginnen bij het begin, deze ochtend werd één mijner vaardigheden opgeëist, zijnde voor muilezel spelen. Hetgeen gekocht diende te worden in het warenhuis, was teveel voor één fiets, dus ik moest mee.  Eenmaal terug thuis, ben ik er maar direct ingevlogen, als de goesting er is, moet je ervan profiteren. Het was bijna 15u30 toen ik uiteindelijk aan de rem trok, genoeg is genoeg. 
Mijn wandeling had als doel nog eens 'n bakje aardbeien gaan kopen.  Toen ik vertrok zag ik dat een mijner buren 'n poging aan het doen was om het onkruid voor zijn woning meester te blijven. Het is te zeggen, hij stond erbij en hij keek ernaar. Zijn uitleg vond ik wel plezant: "ik ben aan het kijken wat ik nog moet doen en wat ik tot nu toe al gedaan heb" ....  Iedere uitleg heeft zijn charme.
Veel speciaals heeft mijn routebeschrijving niet om het lijf. Ik vertrok richting Gellik en kwam ondermeer doorheen de Kewithdreef en de Dorpsstraat. Daarna langs de Boonakkerstraat om wat verderop de brug in Gellik over te steken. Links heb ik dan het onverharde Louis Paul Boonpad genomen naar de Beekveldweg in Veldwezelt, het doel van mijn wandeling. 
Toen ik eraan kwam zag ik dat de automaat al flink geplunderd was, er waren nog maar enkele bakjes over. De kostprijs is nog steeds 3,00 euro. Terugkeren deed ik via de Brug van Briegden en het college. Toen ik aan het college kwam, kwamen de herinneringen boven van mijn actieve jaren als postmeester toen een van de Paters mij kwam vragen om aan het college 'n postbrievenbus te laten hangen. Jullie moeten weten dat in die tijd er nog heel wat Paters en Broeders woonden in de gebouwen naast het college. De vraag om 'n brievenbus was dus legitiem. Ik heb daar toen met graagte bevestigend op geantwoord, temeer omdat ik vele Paters en Broeders persoonlijk kende, mijn ma heeft ooit op het college gewerkt. Nu zijn alle bewoners daar weg, de laatste Pater en Broeder, wonen nu in 'n rusthuis in Lanaken. Van Broeder Bruno heb ik trouwens nog 'n anekdote, toen ik in 1981 mijn huis kocht, is hij met zijn tractor onze grond komen omploegen zodat ik er 'n gazon kon aanleggen. Broeder Bruno was destijds de boer van de site omheen het college. Hij is nog steeds helder van geest en nadert stilaan de 100 levensjaren. En die brievenbus, ... zoals jullie zien, hangt hij er nog steeds.
Voor de rest, goed weekend iedereen.
|
Lieve groetjes vanwege Annie & Rogier 
Ik ben Eddy Meuris