Onze fietstocht van vandaag heeft aan 'n zijden draadje gehangen. De bedoeling was om stipt om 9u30 te vertrekken. De regen van vanmorgen gooide echter roet in het eten en het was niet 100% zeker dat ook de namiddag droog zou blijven. Gelukkig stopte het iets later met regenen maar om dan al te kunnen fietsen, dat zat er nog niet in, de wegen waren nog kletsnat. Het was wachten tot de namiddag om te vertrekken en om dan ook zekerheid te hebben dat het droog zou blijven. 
En dat bleek het geval, omstreeks 12u45 zijn we dan vertrokken, Hubert en ikzelf. Aan de brug van Briegden daalden we af naar het jaagpad langs het Albertkanaal om vervolgens via Kanne en Bassenge richting Paifve te fietsen. En waarom juist Paifve? Hubert heeft binnenkort 'n ontmoeting met oud-leerlingen en hij wist dat een van hun oud-leraars in Paifve woont (of woonde). Hij wilde op het laatst gekende adres eens gaan aanbellen. En idd. zijn oud-leraar woont er nog. Hij is even binnen gevraagd terwijl ik effe de omgeving heb verkend. In Paifve (op zijn Vlaams, Peen genoemd) kom je niet zomaar. Het is trouwens sinds 1977 'n deelgemeente van Juprelle. Het is 'n slapend dorpje met nog veel oude boerderijen en gebouwen. 
Eenmaal dat kort bezoek was afgerond, fietsten wij verder naar de taalgrens, de dorpen Vreren, Nerem, Mal en Millen in het zuiden van Limburg. In Nerem ben ik toch even gestopt om 'n foto te maken van het prachtige kasteel Rosmeulen, gebouwd in het begin van de 20ste eeuw. Iets verderop in Mal hadden wij 'n pauze, wat energie tanken. Het laatste stuk van onze tocht reden wij voornamelijk langs Vlaanderens veldwegen oftewel verkavelingswegen. Wij kwamen oa. in Herderen en Hees.
Voor ik dit verslag afsluit, wil ik ook nog vermelden dat we, vóór we in Paifve aankwamen, in Lantin langs de gevangenis gefietst zijn. Het is de grootste strafinrichting van België. 
Op de klok kijkend zag ik dat er bij aankomst in Lanaken, nog 'n kwartiertje voorhanden was om ene lekkere Duvel te gaan drinken, Hubert had meer nood aan vocht aan de buitenkant. Ik denk dat we weer vertrokken zijn voor meerdere fietstochten samen. En heb ik nood aan 'n langere tocht, al dan niet met bergjes, die kan ik nog altijd alleen maken. Een week heeft zeven dagen. 













|