Beverse Weetjes in een andere taal lezen klik hier.
Dropbox
Druk op onderstaande knop om een foto en bijhorende tekst te versturen.
E-mail Beverse Weetjes
Uw vereniging organiseert een activiteit, u hebt iets te vieren, u hebt een nieuwtje te melden... Druk op onderstaande knop en stuur uw activiteit...., door.
E.H. Luc Suys was de laatste pastoor in Beveren-Leie. Van 1990 tot eervol ontslag in 2011. Eind april 2014 ging hij zich in zijn geboortedorp, Lauwe vestigen. Overleden op 12 december 2016.
Schijn bedriegt...
Schijn bedriegt soms zozeer dat je zou willen dat mensen, net als levensmiddelen, voorzien waren van een etiket met de ingrediënten.
Bron: Blog Valerieke's Ditjes en Datjes
Plaatselijke info
Onderwijs
Beverse verenigingen
Leonard Lodewijk De Bo Beveren-Leie 27-09-1826 Poperinge 25-08-1885 Klik hier om het Westvlaamsch Idioticon te lezen
80 tevreden medewerkers bij VBC Dames Beveren-Leie
De Ommegang werd dit jaar in gang gezet op vrijdagavond 25 juni met de 5de editie van het beachtornooi. Dit drie dagen durende evenement vond plaats onder een blakende zon. Voor de vele bezoekers was het genieten. Voor de spelers was het tussen de verschillende wedstrijden door de schaduw opzoeken.
Op zaterdag ging het tornooi voor de dames door. Voor 't eerst dong een team van VBC Beveren-Leie mee voor de titel, doch ze haalden het net niet. Zulte nam de titel mee naar Oost-Vlaanderen.
Tijdens het tornooi voor de verenigingen niets dan leute en plezier. In alle sportiviteit namen de 16 deelnemende ploegen het tegen elkaar op. De zege ging dit jaar naar een ploeg van het oudercomité uit de Stedelijke Basisschool.
Zondag waren de heren aan de beurt. Was er de receptie en voor het middagmaal was alles volgeboekt. Een schitterende 5de editie dus.
Om dit ganse gebeuren in goede banen te leiden waren er zon 80 medewerkers in de weer die in schiften werkten. Marc Van Biervliet, voorzitter van VBC Beveren-Leie, was ook dit jaar in de wolken over het evenement dat niet meer weg te denken is tijdens de Ommegangsdagen.
Op zaterdagvoormiddag 26 juni vond de proclamatie plaats voor de zesdeklassers van de Beverse Stedelijke Basisschool.
Na de sfeermuziek heette directeur Stefaan Dewaele allen hartelijk welkom. Daarnaast gaf meester Gert Troch uitleg over de Robocup juniorwedstrijd en leidde hij samen met juf Joke Cannie de prijsuitreiking in. Valerie Maebe wist het een en ander te vertellen over het fietsexamen waaraan de leerlingen hebben deelgenomen. En ook Jo Neirynck, schepen van onderwijs, sprak de aanwezigen toe.
Dit alles was doorspekt met dansjes, muziek en eindigde met een zelfgemaakt afscheidslied. Het geheel werd afgesloten met een receptie.
Dagorde voor de gemeenteraad van 6 juli aanstaande Openbare zitting
1. mededelingen 2. kennis nemen jaarverslag 2009 - stad Waregem 3. kennis nemen rapport 2009 dagelijks bestuur 4. kennis nemen rapport 2009 klachtenbehandeling 5. kennis nemen rapport 2009 Intern Controle Systeem 6. kennis nemen van kasverslagen 4e kwartaal 2009 en 1e kwartaal 2010: stad Waregem 7. kennis nemen van kasverslag 4e kwartaal 2009: stedelijke regie voor grond- en huisvestingsbeleid 8. goedkeuren rekening 2009: de Schakel vzw 9. goedkeuren rekening 2009: OC Nieuwenhove vzw 10. goedkeuren rekening 2009: Sportbeheer vzw 11. goedkeuren rekening 2009: Het Pand vzw 12. goedkeuren rekening 2009: Vereniging Ons Tehuis Zuid-West-Vlaanderen 13. rekeningen 2009 kerkbesturen: a) verlenen advies rekeningen 2009 diverse kerkbesturen b) kennis nemen rekening 2009 Sint-Anna 14. stedelijke regie voor grond- en huisvestingsbeleid: a) goedkeuren staat van ontvangsten en uitgaven 2009 b) goedkeuren jaarrekening 2009 c) goedkeuren exploitatie- en resultatenrekening 2009 d) goedkeuren bestemming resultaat 2009 e) goedkeuren eindafrekening en bepalen bestemming activa en passiva 15. vaststellen eindafrekening bedrijfsontvanger Regie voor Grond- en huisvestingsbeleid op 31/12/2009 16. ontslag van beheer van de bedrijfsontvanger en vrijgave borgstelling 17. kennis nemen rekening 2009 + bijlagen: OCMW 18. vaststellen rekening 2009+ bijlagen: stad Waregem 19. goedkeuren budgetwijzigingen 2010: OCMW 20. goedkeuren budgetwijzigingen 1 en 2 dienstjaar 2010 + bijlagen: stad Waregem 21. goedkeuren principe van afsluiten rente-indekkingscontract voor aan te gane toekomstige leningen 22. onroerende goederen: verzaken aan rechten van natrekking voor diverse elektriciteitscabines 23. vernieuwen perk 42 op stedelijke begraafplaats De Barakke: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 24. aankoop/ruilingen gronden Koning Albertstraat-Kortrijkseweg voor ontsluiting van de scholen in het kader van de verkeersveiligheid 25. bedrijventerrein Brabantstraat: gratis grondafstand voor opname in de wegenis van de Brabantstraat, Mannebeekstraat en Maalbeekstraat 26. voorlopige vaststelling RUP 6.1 Bilkhage 27. definitieve vaststelling RUP 8.1 Roestraat 28. definitieve vaststelling RUP 11.1 Ware Heem 29. PRUP Regenboogstadion: goedkeuren advies voor Procoro 30. goedkeuren inrichtingsplan SOG 31. stedelijk basisonderwijs: vaststellen lestijdenpakket schooljaar 2010-2011 32. Stedelijke Academie voor Beeldende Vorming: vaststellen lesaanbod schooljaar 2010-2011 33. goedkeuren investeringstoelage H.H. Amandus & Blasius project De Jager 34. goedkeuren opdracht leveren van sneeuwschop en pekelstrooier + vaststellen wijze van gunnen 35. OC/SH Desselgem, fase 1, gesloten ruwbouw: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 36. jeugdlokalen Sint-Eloois-Vijve, aanpassingswerken: goedkeuren ontwerp aanstellen ontwerper + vaststellen wijze van gunnen 37. goedkeuren stedelijk reglement betreffende de ondersteuning van culturele projecten voor en door jongeren 38. goedkeuren gebruikersreglement Jeugdcentrum 39. cultuurcentrum De Schakel: vervangen glas en dichtingen oost- en zuidkant: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 40. goedkeuren toelagen 41. vragen 42. goedkeuren verslag vorige zitting Geheime zitting 43. stedelijk brandweerpersoneel: aanvraag ontslag
Jan Van Tieghem, één van de deelnemers aan 'Open Tuinen' in Vlaanderen
Op zaterdag 26 en zondag 27 juni kunt u tijdens Open Tuin terecht bij Jan Van Tieghem, Sint-Janstraat 46, Beveren-Leie en dat telkens van 10.00 tot 18.00 uur.
U kunt er de charme van de boerderijtuin bewonderen, de karaktervolle inheemse oude loofbomen, het gezellige terrastuin en aansluitend een verzameltuin met heesters en bomen.
De inkom is gratis en u krijgt er nog een kop koffie bovenop
Hier is dan deel 43 en tevens het laatste van deze reeks.
'Kroniek van zeven zonnige jaren'. Stonkie kon vertellen dat je er uur en tijd bij vergat. Van de oude tijd, toen alles veel goedkoper was en de mensen nog content waren. Van gevaarten en tegenkomsten op zijn nachtelijke strooptochten langs veld en beemd. Van gemeenschappelijke kennissen die al jaren bij de Heer waren. Af en toe speekte hij eens in de kolenbak. Een dun straaltje dat hij heel precies mikken kon. Ik heb dat ook nog geprobeerd, maar verder dan tot wat zeversel op mijn kin heb ik het nooit gebracht.
Ik heb dikwijls bij Stonkie gestaan als hij in zijn schuurtje aan het dorsen was met de vlegel of aan het tremelen met de tremelmolen. Vooral die tremelmolen was een ware tentatie. Hij werkte met een zwengel en een paar tandraderen en binnen in de houten kast zat een as met schoepen. Als je maar rap genoeg aan de zwengel draaide, joegen die schoepen wind over het gedorsen graan of het gebote lijnzaad dat in de tremel gegoten werd. Het kaf werd aan de achterkant van de molen buitengejaagd en graan of zaad reuzelden door de schuddende zeven naar beneden.
Ik ben eens met mijn pink tussen de tandraderen van Stonkies tremelmolen terecht gekomen. Een diepe wonde natuurlijk. Moeders onfeilbare remedie van lelieblaadjes-op-cognac deed het ook hier, alhoewel nu nog altijd een litteken zichtbaar is. Tiste, Stonkies broer, was van heel ander allooi. Hij leek deftiger. Nooit kwam hij buiten zonder jas. Je kon hem aanzien dat hij eigenlijk Jean-Baptiste heette. Tiste was niet zo dikwijls op straat te zien als Stonkie van de Roopoorte. Hij zou ook nooit bij grootvader Vandenbroucke binnengegaan zijn voor een koutje bij de buizestoof, maar als ze elkaar ergens ontmoetten, konden ze ellenlange gesprekken houden over het weer.
Vreemd hoe die oude buitenmensen van toen het weer konden voorspellen. Het was net of ze het roken aan de lucht of aan de grond. Of ze het aflazen uit het zeilen van de wolken, de vlucht van de vogels, of de kleur van de morgen- of avondhemel. Let op wat ik je zeg, Vandenbroucke: rood voor zon, regen voor avond! De zonne gaat rood onder, Vandenbroucke. Morgen waait het. De zwalms vliegen hoog, Tiste. Het zal vlagen! Het verwarmt, Tist: we krijgen sneeuw! Hun weerspreuken leken onuitputtelijk. Ze hadden gemakkelijk elk blaadje van de Druivelaar van een zegsel kunnen voorzien.
Clotje was de huishoudster en de herbergierster van de Roopoorte. Onze Clotter - zei Stonkie als ze het niet hoorde. Het was een klein vernepen wijveke dat altijd in zijn handen wreef alsof het iets plezierigs verwachtte. Met profijtige pasjes dribbelde het over de vloer en even profijtig vulde het pinten en glaasjes voor de stamgasten die een kaartje kwamen leggen in de ruim twee eeuwen oude Roopoorte. Mensen die het konden weten zeiden dat Clotje in haar tijd een schoonheid geweest was. Een ware herbergprinses. Ze had gevrijd ook. Heellang zelfs. Maar ja... !
Ook Remi Mahieu en zijn vrouw Mathilde Haerinck hebben we altijd een schalkse genegenheid toegedragen. Ze woonden in een laag en ietwat verzakt huisje, daar waar het oude Kerkwegeltje de Barmstraat dwarste. Het was een van die plaatsen waar we water gingen bedelen als de dorst ons in zijn greep kreeg. Remi ging met een stok of met krukken. Zijn benen wilden zijn zwaar gestuikt lijf niet te best meer dragen. Hij liep nooit ver natuurlijk. Dat was te lastig. Als het goed weer was zat hij altijd ergens buiten te zonnen. Op het lage hondekot langs de gevel, of tegen de hoge berm langs de Barmstraat. Hij had een hard leven achter de rug. Labeur op het geleeg van steenovens en zoo die zon op zijn oude versleten botten moet hem deugd gedaan hebben.
Tiele, zijn vrouw, was daarentegen bijna altijd op schok. Je kwam haar altijd ergens tegen in het dorp, een zware boodschappentas in de hand en gaan als een beurzensnijder. Was er ergens in huis of stal een plaag die gediend moest worden, dan sprak men Tiele ervoor aan. Ze trok dan op bedevaart naar de heilige onder wiens jurisdictie de plaag ressorteerde, deed er haar devoties en kwam welgezind weer naar huis. Tiele was eigenlijk altijd welgezind en altijd wist ze hele resems te vertellen. Je moest soms wel een beetje geduld hebben. Dat is waar.
In die tijd kwam Tiele wekelijks grootvader afhalen om samen karnemelk te gaan halen op het Hoveke bij de Verschueres. Dat staat me nog altijd levendig voor de geest, omdat het zulk een koddig paar was zoals ze dan opstapten. De ernstige zwijgzame grootvader Vandenbroucke die schreed met lange trage passen en daarnaast de kwetterende Tiele met haar korte dribbelpasjes.
Toen de dood Remi van zijn eeuwige pijnen in rug en benen was komen verlossen, heeft Tiele het nog een hele tijd uitgehouden. Ze was van bijzonder taai ras. Het kwam wel zo ver dat ze niet alles meer verstond wat men zei, maar haar lustig gekwebbel heeft ze nooit gelaten. Meer dan waarschijnlijk is ze kwebbelend bij haar Remi gearriveerd, aan de overkant van de grote schreef.
Adieu dan oude speeltuin! Ik sta weer voor het raam. Boven, aan de achterkant van het huis. Net zoals ik deed toen ik deze herinneringen begon neer te schrijven. Weer vlaagt wind over door regen verzopen land. Najaarswind dit keer. Waar hij toen echter nog onbelemmerd over bloot kouterland kon jagen, joelt hij nu om de huizen die er intussen gebouwd werden.
Het gaat inderdaad snel op ons dorp. Heel snel. Het gelijkt in niets meer op de plaats waar mijn generatie haar kinderjaren gesleten heeft. Grauwe najaarswolken drijvend over het land. Het beste weer om vaarwel te zeggen. Om afscheid te nemen van beelden die in niets meer aan de werkelijkheid beantwoorden.
Deze herinneringen aan onze kindertijd? Dit doorbladeren van oude prentenboeken? Het lijkt mooi en het was ook werkelijk mooi. Maar heimwee is een slechte gids. Als mijn eigen kinderen nu vertellen over hun kindertijd, krijg ik de indruk dat die minstens even mooi was als de mijne. Iedere generatie heeft haar speeltuin. Telkens opnieuw en telkens anders. Maar daarom niet minder aantrekkelijk.
Het aantrekkelijke ligt in het vermogen van het kind om van alles een spel en een sprookje te maken. Mijn kleinkinderen dartelen thans door de speeltuin van hun leven. Ik hoop dat ze er met evenveel genoegen kunnen aan terugdenken als wij. Wat kan een grootvader beter wensen. Sint-Hubertusdag 1979 M. Debrouwere.
Albert Ottevaere en Paula Dendauw, Tomberg 7 te Beveren-Leie vierden op zaterdag 12 juni hun 60ste huwelijksverjaardag. Daar Paula niet zo goed meer te been is ging een delegatie van het stadsbestuur ten huize van de jubilarissen. Albert is geboren op 7 januari 1929 te Harelbeke en Paula op 26 mei 1931 te Deerlijk. Ze kregen één zoon Patrick, 3 kleinkinderen: Nancy, Haidy en Twinky en ondertussen zijn daar ook nog 4 achterkleinkinderen bijgekomen, 3 jongens en één meisje.
Beiden liepen school tot hun 14de. Albert ging aan de slag in de bouw en kwam bij een paar verschillende werkgevers terecht o.a. bij de firma Bekaert te Zwevegem. Paula zocht het in de textiel. Aanvankelijk startte ze bij de firma Steverlinck te Vichte om vervolgens bij de firma Van Gheluwe en Christiaens aan de slag te gaan en Albert later bij te staan als zelfstandige.
Albert en Paula leerden elkaar kennen in een danszaal te Waregem. Die kennismaking werd uiteindelijk bezegeld met een huwelijk. Op 2 juni 1950 verschenen ze voor de Ambtenaar van de Burgerlijke Stand te Deerlijk waar ze elkaar hun jawoord gaven. Na hun huwelijk ging het paar inwonen bij de ouders van Albert in Harelbeke. Na 2 jaar kwamen ze zich in Beveren-Leie vestigen en 11 jaar lang wonden ze in de Paanderstraat, toen nog de Waterstraat. In die tijd was het niet gemakkelijk om aan een eigen woonst te geraken, vertelde Albert. De komst van de woningen op de Tomberg was voor ons de uitkomst en in 1968 konden we onze eigen woonst hier betrekken. Enkele jaren later verlieten ze Beveren-Leie en gingen ze zich in Gistel vestigen. Daar baten ze 19 jaar lang café De Ringo uit. En nee, valt Paula in, Onze woonst hier bleven we houden want het was niet de bedoeling om ons daar definitief te gaan vestigen. We kwamen allebei graag naar Beveren terug. En dat deden ze zon 15-tal jaar geleden.
Beiden hielden ook van reizen. Zo kwamen ze o.a. in Spanje, het Zwarte Woud (Duitsland) en Frankrijk en 26 jaar lang genoten ze van een verblijf in hun stacaravan in Rochefort. Dat is nu echter verleden tijd, zeggen ze beiden. We gingen ginder vaak wandelen maar ik kan dat niet meer, zegt Paula, en sinds we een ongeval hadden met de wagen durft Albert ook zover niet meer rijden. Onze caravan staat dus nu te koop. Daarnaast had Albert zijn hart verloren aan het minivoetbal waar hij actief mee begon op zijn 40ste. Hij was de keeper van de ploeg en omdat hij steeds in een zwarte outfit verscheen kreeg hij de naam van Zwarte Panter. Op zijn 60ste stopte Albert met het minivoetbal. Nu genieten ze samen van TV kijken en voor Albert is sport volgen zijn hobby. Samen met hun gezin en vrienden vierden ze hun diamanten jubileun in restaurant Gruuthuse.
Leon en Lucienne uit de Leenakkerstraat te Beveren-Leie vierden op zondag 13 juni hun 60ste huwelijksverjaardag. Deze feestelijke dag ging van start om 10.30 uur met een ontvangst op het gemeentehuis. Zowel Leon als Lucienne zijn geboren en getogen in Beveren-Leie: Leon werd geboren op 13 augustus 1925 en Lucienne op 7 januari 1927. Hun huwelijk werd gezegend met 5 kinderen: Annie, Eddy, Danny, Jerry en Kathy. Daarbij kennen ze de vreugde van 11 kleinkinderen: Nick, Wim, Tom, Jeroen, Jelle, Ilse, Nele, Sofie, Sara, Steffi, Shana en 5 achterkleinkinderen: Tyl, Toon, Laura, Iluna en Victor.
Lucienne en Leon leerden elkaar 64 jaar geleden kennen. Het was op een feest dat Lucienne aan Leon vroeg om bij haar te komen zitten. Dat moest ze geen 2 keer vragen en tot op vandaag gaan ze nog steeds zij aan zij. 4 jaar na hun eerste kennismaking stapte het koppel in het huwelijksbootje en verschenen op 14 juni 1950 voor de Ambtenaar van de Burgerlijke Stand te Beveren-Leie. Het huwelijksfeest ging door in Herberg Stad Kortrijk van tante Clara. Hun huwelijksreis ging naar zee. Een cadeau van een oom die daar woonde en het jonge paartje uitnodigde voor een verblijf van 4 dagen.
Een eigen huis vinden was moeilijk in de naoorlogse jaren. Daarom besloten ze om te gaan inwonen bij de ouders van Lucienne aan de Statie in Beveren. Met de komst van de kinderen moest er toch uitgekeken worden naar een eigen nestje en dat vonden ze op enkele meters van de ouderlijke woning.
Er moest natuurlijk ook gewerkt worden om die gasten te kweken. Leon was elektrieker en Lucienne opende een winkel van elektrische toestellen. Na enkele jaren werd de winkel gestopt. Dat de 2 oudste kinderen regelmatig iets stuk maakten was misschien wel 1 van de redenen. Lucienne ging toen als huishoudster aan de slag in de Ooievaar te Deerlijk en Leon werd elektrieker in de Linex, eerst in Lauwe, daarna in Wielsbeke. Nadien werd hij een van de pioniers van Interlin, waar hij tot aan zijn pensioen instond voor de elektrische installaties. Hij deed dat zo nauwkeurig dat het hem de bijnaam arendsoog opleverde. Leon was ook heel vindingrijk, hij ontwierp en knutselde zelf speelgoed in elkaar. Zelfs de ganse buurt kon meegenieten want hij ontwierp o.a. en gocart met 8 zitplaatsen.
De vooruitgang werd ook in huize Decavel gretig verwelkomd. Het begon met de aanschaf van een moto, waarmee ze zelfs hun vrienden in Parijs een bezoek brachten. Tot Lucienne haar arm als richtingaanwijzer uitstak bij het afdraaien en daarbij een politieagent een mep gaf. Het volgende voertuig was een Volkswagen Kevertje waarmee het gezin vele malen op verrassingsreis trok naar de zee. Ze trokken ook vele jaren op vakantie met de tent naar Houffalize, steeds een plezierige tijd voor het ganse gezin. Vele zondagnamiddagen waren ook voorbehouden voor het trial. Een sport waar Eddy mee begon, maar waar Leon zich lange jaren engageerde als bestuurslid van de club.
Toen de kinderen één voor één het huis uitgingen en de pensioenleeftijd in zicht kwam, kregen zij meer vrije tijd. Met vrienden maakten zij mooie reizen, die door Lucienne van ver op voorhand georganiseerd werden. Zij waren lid van de petanqueclub waar iedere vrijdagavond een balletje gegooid werd. Na het spel durfden ze wel eens lekker doorzakken bij één of meerdere glaasjes witte wijn. Drie jaar geleden werd Leon echter ziek en aan veel dingen kwam hierdoor ook een eind. Maar zij kunnen zich nog steeds verheugen op de vele bezoekjes van familie en vrienden. De koffie en de koekjes staan er altijd klaar en de pintjes en de chips moeten regelmatig aangevuld worden. Ook hun kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen komen heel graag thuis in het warme nest bij Lucienne en Leon in de Leenakkerstraat. Zelfs tante Leentje (zus van Lucienne) heeft er haar thuishaven gevonden. Na de ontvangst op het gemeentehuis mochten Lucienne en Leon de bus op. Die voerde hen samen met hun kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen, familie en vrienden naar Zonnebeke waar ze allen samen genoten van een prachtig feest.
Een andere goede bekende van de Beverse schooljeugd van die dagen was de Harelbekenaar Nooimoe. Eigenlijk heette hij Henri Dewijn, maar er was niemand van ons die dat wist. Ik moet hem toen zo dikwijls en intens bekeken hebben, dat ik hem nu nog moeiteloos voor mij kan oproepen. Nooimoe had een ruw doorgroefd gezicht, met roodomrande ogen en melancholiek neergetrokken mondhoeken. Op zijn hoofd droeg hij onveranderlijk een zwarte klepklak en om zijn hals was een rode zakdoek geknoopt. Een kop om te tekenen eigenlijk.
Nooit heeft iemand Nooimoe zien lachen. Hij keek altijd star in de verte. Zeiden we ju dan antwoordde hij omme en zeiden we omme, dan antwoordde hij ju. Dat was alles wat er door de schoolbengels uit hem te krijgen was. Zo sjokte Nooimoe de wegen langs, op zoek naar konijnevellen. De zak die hij op zijn rug meesjouwde, deed hem altijd een beetje gebogen lopen. Jarenlange ervaring had hem de plekken leren kennen waar voor hem iets te halen kon vallen.
De mensen daar hielden van hem. Ze zouden hun vellen niet licht aan iemand anders verkocht hebben. Het kwam misschien door zijn beleefde bescheidenheid. Ongewoon eigenlijk bij een zwervend konijnepiet. Naar de Harelbeekse trant van die dagen sprak hij de huismoeders steeds aan als Vrouwe. Iedereen zal moeten toegeven dat het gedevalueerde medam heel wat ordinairder klinkt.
Had de vrouwe een konijn dat geslacht moest worden, dan wilde de gedienstige Nooimoe dat ook wel doen. Hij nam het spartelend beestje tussen zijn knieën, sneed het handig en snel de strot door en liet het dan uitbloeden boven de messing. Dan hing hij het op aan een nagel in muur of kotdeur, om het te vlaan en te kuisen. Betalen voor dat karweitje? Nooimoe schudde het hoofd. Het vel is al genoeg, Vrouwe! Hij stopte het in zijn zak bij de rest en sjokte weer verder. Ju! Omme!
Saa Nachtergaele was een andere goede bekende. Eigenlijk schrijf ik dat Saa verkeerd. We spraken het zo ongeveer uit als Soa. Wie vertrouwd is met ons dialect zal wel weten hoe het moet. Die Saa nu was ook barbier, maar dan op ietwat groter schaal dan Mentie Vandenbroucke. In zijn huisje op het Ganzenpaneel, naast Het Lam, kon men de dag door terecht om zijn haar te laten knippen of zijn baard te laten scheren. Natuurlijk dat hij ook heel wat schooljongens over de vloer kreeg. Om op zijn diensten beroep te mogen doen, hadden we veelal vader moeten overtuigen dat diens eigen haarsnijkunst maar was om zo te laten.
Saa nam zijn stiel ter harte. Dat moet gezegd. Trekt het niet, manneke? vroeg hij soms bezorgd onder het knippen door. Nu, het mocht trekken dat het water in onze ogen sprong, we zouden geen kik gegeven hebben. Alles liever dan dat vader weer ons haar in trappen sneed, of alles wegmaaide tot er slechts een miezerig floefloetje meer overbleef.
In die dagen werd de herberg De Roopoorte opengehouden door Jan Baptist, Gaston en Clothilde Debaere. Tiste, Stonkie en Clotje! Twee broers en een zuster die bij elkaar gebleven waren tot ze het trouwgeld niet meer waard waren. Bij die drie oudere jonkheden waren alle bengels van de wijk goed thuis. Vooral dan die uit de Reke, achter de Roopoorte. Die waren in Baerkes boomgaard evengoed thuis als de eigenaars zelf en wisten precies wanneer appels en peren naar de rijptijd toegingen en op welke bomen de beste vruchten stonden.
Stonkie kwam wel vaak al sakkerend in zijn boomgaard geschoten als hij verdachte beweging zag tussen stammen en gebladerte, maar zijn benen waren te stram geworden voor snelle verplaatsingen. We zaten al veilig ergens achter een muur of een haag, als hij hijgend het oord van de misdaad bereikte.
Stonkie kwam dikwijls buurten bij grootvader Vandenbroucke. Ze waren beide op die hoek geboren en getogen en konden herinneringen ophalen van jaren en jaren ver. Ik zie ze nog zitten, elk aan een kant van de buizestoof. Stonkie pafte aan zijn roodstenen pijpje en blies de hele keuken vol bijtende tabakswalm. Die tabak bewaarde hij in een gedroogde varkensblaas. Hij bond ze toe met een rood lint, of doodgewoon met een touwtje als nieuw lint hem te duur leek.
Grootvader Vandenbroucke rookte niet. Vroeger had hij het wel gedaan. Heel veel zelfs. Op een keer echter was hij bij zijn morgenpijpje onbarmhartig aan het hoesten gegaan. Hij had het ding toen in de haard aan gruizelmenten gesmeten en nooit nog naar tabak omgekeken. Zo een vent was hij. Weldra meer
De damesvolleybalvlub mag terecht trots zijn. Dit vieren ze niet alleen hun 30-jarig bestaan maar ze zijn ook aan de 5de editie van het beachtornooi toe. Een evenement dat een vaste waarde geworden is in het provinciaal AMAbeachcircuit en in het Beverse feest- en sportgebeuren tijdens het ommegangsweekend.
Met dit beachtornooi willen ze in samenwerking met het stadsbestuur van Waregem en de KWVBV iedereen kennis laten maken met een ander aspect van het volleybal. Zo hopen ze een breder publiek te bereiken dan enkel liefhebbers van zaalvolleybal en deze sport positief in de kijker te zetten. Bovendien is het evenement niet meer weg te denken tijdens het kermisgedruis en een meerwaarde iedere bezoeker.
Wanneer *Vrijdag 25 juni 2010 · 19u00 recreatief tornooi (gemengd, voor niet-competitiespelers) · 22u30 NIEUW!!! Blacklightvolleybal: minitornooi met hoofdsponsors
*Zaterdag 26 juni 2010 Eerste manche Amabeach Dames · 09u00 Dames Provinciaal · 19u00 Interverenigingentornooi Groot Waregem · vanaf 21u30 gezellig samenzijn in de tent met muzikale animatie
*Zondag 27 juni 2010 Eerste manche Amabeach Heren · 09u00 Heren Provinciaal · vanaf 11u00 receptie voor onze sponsors met aansluitend feestmaaltijd voor iedereen (verzorgd door restaurant De Gastronoom)
Waar Op de terreinen van de oude staatsschool achter De Kernelle in de Kerkdreef te Beveren-Leie. Daar ligt nog steeds een zandterrein van 25m op 50m met vier speelvelden van 25 à 30cm zanddikte. Dat is ongeveer goed voor ongeveer 400 ton zand!
Iedereen is welkom om mee te spelen, om een kijkje te gaan nemen of om gewoon gezellig een drankje te nuttigen in de tent of op het zonneterras. Voor meer informatie over inschrijvingsmogelijkheden voor tornooi of feestmaaltijd kan u terecht bij alle bestuursleden.
Tijd om terug te blikken
De SPORTIVA Dames uit BeverenLeie zijn de voorlopers van het huidig team. Dit was een groep van dames die wat beweging zocht via recreatief amusement eind jaren 70. Ze volleybalden eerst in de oude kerk en later in de Gemeentelijke Jongensschool. Er kwamen al snel wat jongere meisjes bij die ook wat beweging zochten. Een vrouwelijke sportactiviteit in competitie bestond toen nog niet in Beveren-Leie.
De ambities van jong en oud op volleybalvlak bleken echter uit elkaar te liggen. De oudere, soms kakelende, dames zochten voornamelijk plezier terwijl de jongere meisjes hunkerden om volleybal in competitie te spelen. Uiteindelijk werd in mei 1981 een licentie aangevraagd bij de Vlaamse Interprovinciale Volleybalbond. In september kon gestarten worden met de competitie in 3° provinciale, op dat moment de laagste reeks. De eerste thuismatch ging door op 10 oktober tegen Bellegem.
Het seizoen 8182 werd afgesloten met één gewonnen match en de ploeg eindigde op de voorlaatste plaats. Voor het volgende seizoen moesten ze hun ambities scherper stellen. Ze trokken een nieuwe trainer aan, Marc Van Biervliet, huidig voorzitter, en zo eindigde de ploeg op de 9e plaats (op 12) met vijf gewonnen matchen.
In 87 mochten ze voor de eerste keer aantreden in tweede provinciale. In 1991 konden ze gebruik maken van de huidige prachtige nieuwe infrastructuur Den Averul. Als bij verrassing ( het afhaken van ploegen uit hogere reeksen ) mocht de ploeg het seizoen 92 93 aanvangen in eerste provinciale. Dit mocht echter maar één jaar duren.
In 92 begonnen werd werk gemaaktom ook de jeugdwerking uit te bouwen. Tot op vandaag gaat dit in stijgende lijn en daar mag VCB Beveren-Leie heel trots op zijn.
Het dieptepunt kwam in 93 94, ze degradeerden naar derde provinciale. Na winst in de eindronde konden ze in 2000-2001 opnieuw aantreden in tweede provinciale. Dit bleef zo tot op vandaag. Ondertussen kregen ze er in de damesreeks nog een zusje bij en zo beschikt de club nu ook over een ploeg in vierde provinciale. Beide ploegen doen het uitstekend. En het doet deugd om te zien dat onze jeugdwerking zijn vruchten afwerpt.
In 2006 vierde VBC Beveren-Leie haar 25 jarig bestaan met de organisatie van het eerste binnenlands provinciaal Amabeachtornooi. Nu, vijf jaar later, is het evenement uitgebouwd tot succesvol gebeuren tijdens de ommegang van Beveren-Leie.
Voor een terugblik op het tornooi van 2009 klik hier.
Tot 30 juni kan iedereen nog het lelijkste plekje uit de stad doorgeven. Voor Beveren-Leie is alvast een plek aangegeven:
Foto's genomen door Beverse Weetjes op 15 augustus 2006.
DE LEEGSTAANDE, VERVALLEN SCHOOLGEBOUWEN IN DE KERKDREEF Klik hierom de motivatie te te lezen.
OPROEP Op vraag van de inzender plaatst Beverse Weetjes deze oproep: Geef met zoveel mogelijk deze plek door als het lelijkste plekje in Beveren-Leie zodat de vervallen gebouwen in het cenrum van onze gemeente hopelijk zo vlug mogelijk kunnen verdwijnen. Dat kan doorhier te klikken.
Om alles te weten te komen over het lelijke plekjes-project klik hier.
Fietsen met Gezinsbond Beveren-Leie De Gezinsbond is terug aan de avondfietstochten toe en dat op: Donderdag, 24 juni om 19h30u afstand 15km Dinsdag, 06 juli om 19h30u afstand 20km Donderdag, 22 juli om 19h30u afstand 25km Donderdag, 19 augustus om 19h30u afstand 20km. Allen met start en aankomst aan de Kernelle.
Er zal op een rustig tempo gereden worden en bij minder goed weer zal de afstand aangepast worden. Vooraf inschrijven is niet noodzakelijk, deelnemen kost slechts 1 euro per persoon als verzekering en max 2 euro per gezin. Info Raf Verrue, tel 056 702693, raf.verrue@gmail.com
Oudere mensen waarvan we hielden Kinderen voelen zich vaak meer aangetrokken tot ouderen van dagen dan tot mensen in de bloei van hun leven. Ook omgekeerd is dat waar. De reden? Wie kan dat precies uitleggen! Vermoedelijk komt het doordat oudere mensen met de jaren veel van hun scherpe kanten en hun hitsigheid verloren en ze ook tijd gekregen hebben voor de kinderen. Misschien zit ook het heimwee naar hun eigen kindertijd er voor iets tussen. Het is in alle geval een lied van alle tijden en ook wij hadden een voorliefde voor mensen die al een dagje ouder geworden waren.
Neem nu maar eens Mentie Vandenbroucke bijvoorbeeld, de jongste broer van grootvader Vandenbroucke zaliger. Hij woonde in de kerkhuisjes en moet een van de laatste natuurmensen geweest zijn in Beveren. Je weet wel, van die mensen die buiten leven, van alles verstand hebben, alles zelf kunnen maken en behoorlijk kunnen stropen bovendien. Zoek ze maar eens uit de dag van vandaag!
Op onze dagelijkse tocht naar school hebben we hem meer dan eens in actie gezien bij de brede watergrachten van Brabanders Hof, waar hij met pijl en boog op vis schoot. Op dat hof verzorgde hij de moestuin en knapte hij allerlei karweitjes op, als ze maar niet te lastig waren. Het was daar dus zo een beetje zijn domein. De boog waarmee hij schoot had hij zelf gemaakt en ook zijn pijlen. Dat waren geen gewone pijlen natuurlijk. Hij had ze onderaan van een kroontje met weerhaakjes voorzien.
Zoals alle jagers en vissers kon nonkel Mentie goed vertellen en nog beter liegen. Als je alles geloofde wat hij zei, was je ver van huis! Een van zijn vertelsels wilde dat hij op een goede dag langs de Leie liep en daar aan de overkant - de kant van Bavikhove - een paling in het water zag liggen spelen. Fluks zette hij een pijl op zijn boogpees, mikte een sekonde en schoot. Roos natuurlijk! Maar daarmee had hij die paling nog niet en evenmin zijn pijl. Dat zou zwemmen worden! Hij sprong te water, zwom onder de eerste boot door van een stoombootsleep die daar voor de gelegenheid aangevaren kwam, griste pijl en boog mee, en was juist op tijd om onder de laatste boot van de sleep heen te duiken. Kras staaltje jagerslatijn!
Mentie Vandenbroucke was echter niet altijd aan het schoffelen in Brabanders moestuin of aan het zwerven langs beek en beemd. Hij had ook zijn werk op het handgetouw in het weefkot. Hij moet een van de laatste handgetouwwevers geweest zijn in het dorp. Hij had het vermoedelijk geleerd van zijn oudere broers Gustaaf en Alois, die bij een granaatinslag tijdens de doorbraak der Geallieerden in oktober 1918 om het leven gekomen waren.
Ik heb vaak bij hem gezeten in het lage hokje waar het getouw opgesteld stond. Onder het bedrijvig werk met ogen, handen en voeten, vond hij nog tijd om te vertellen. Zonderlinge verhalen meestal. Het ging nogal dikwijls om angstaanjagende ontmoetingen en gebeurtenissen op het kerkhof. Over aarde die plots voor zijn voeten omhooggestoken werd. Over een witte gedaante die hij gezien had op het dak van de kerk en die vluchtte toen ze hem zag naderen. Over de klok die was beginnen luiden zonder dat er iemand omtrent was. Over kijvende stemmen die je soms kon horen in de familiekelders waar de rijken begraven lagen.
's Zaterdagavonds speelde Mentie barbier en hij had nogal wat klanten. Die kwamen niet alleen om de baardstoppels van hun gezicht te laten schrepen, maar evengoed om een paar koddige vertelsels als toegift te krijgen. Zoals het een goed barbier past, vertelde Mentie onder het scheren door. Hij durfde de klant die hij onder handen had echter ook wel eens laten zitten, om armzwaaiend een ellenlang verhaal af te steken. Zo heeft hij Emeric Casteele eens driemaal moeten inzepen vooraleer hij hem geschoren kreeg! Weldra meer.
Vormselviering in de parochie Sint-Jan de Doper Beveren-Leie
Op zondag 30 mei was het eindelijk zover. 59 jongens en meisjes mochten in de viering van 10.30 uur het H. Vormsel ontvangen. Dat gebeurde in de overvolle Sint-Jan de Doperkerk. In voorbereiding van dit feest waren ze een aantal maanden samen onderweg met hun catechisten tijdens de gezamenlijke beurten en een daguitstap die ook dit jaar een topper werd. Daarnaast legde ook Carine Viane haar hart en ziel in aparte repetities met de muzikantjes. Hierbij ook een dank u wel aan Theo Coussement die het hartvormig bloemstuk maakte en ook zomaar schonk.
Op zondag 6 juni komen vormelingen en catechisten nog eenmaal samen om te danken. Dat zal gebeuren in de eucharistieviering van 10.30 uur.
VAN HARTE PROFICIAT AAN: Camille Coeman, Laura Waelkens, Bieke Vanhoutte, Daphne De Rijcke, Dylan Poulain, Marthe Allegaert, Aguilon Ledene, Fauve Martinez, Laura Peirs, Matthijs Soetaert, Louis Van Rie, Bradley Vanneste, Celine Fourneau, Arno Debaere, Tjorven Missiaen, Elise Eggermont, Stef Tijtgat, Delfien Devloo, Florence Verfaille, Alanzo Baert, Bram Deley, Lukas Van den Broucke, Maxine Vanhoucke, Bjarne Vanoverschelde, Louise Tijtgat, Twany Bracke, Cis Stevens, Maxim , nauwaert, Siebe Eggermont, Yari De Langhe, Gillian Dommecijn, Tatiana Goesaert, Thomas Meerschman, Jolien Quintijn, Charissa Vandekerckhove, Gaëtan Verfaille, Pauline Desmet, Josephine Mattheeuws, Gaëlle Pappijn, Gilles , imons, Simon Verkaemer, Jari Vandevoorde, Faye Proot, Froucke Claus, Tine Duchi, Ian Tytgat, Nathalie Vromant, Daimen Speleers, Ruben Desimpele, Emma Soens, Josse Deboiserie, Emilie Holvoet, Wout Verriest, Guillaume De Waele, Grädy T' Sas, Elena Craenhals, Thibaut Deroose, Laura Haeck en Soraya Saenen. Verder herkennen we de vormheer E.H. Marc Van Eenoo, pastoor E.H. Luc Suys, diaken Gilbert Deketele en de catechisten.
De fotos en videobeelden op Beverse Weetjes zijn slechts sfeerbeelden.
Fotos van de vormselviering zijn te bekomen bij fotograaf Kurt Vuylsteke: gsm 0485/36.37.01.
Café en feestzaal t' Fonteintje te Beveren-Leie geopend
Kristof Mommerency en Louise Castel openden café en feestzaal 't Fonteintje
Na heel wat zoeken vonden Kristof Mommerency en Louise Castel hun vaste stekje te Beveren-Leie in café / feestzaal t Fonteintje. Na enkele maanden aan het werk te zijn geweest konden de nieuwe uitbaters op zaterdagavond 29 mei de deur van hun etablissement in de Sint-Jansstraat 123 te Beveren-Leie openen. Op de openingsreceptie die doorging van 19.00 tot 20.00 uur in de feestzaal ook Marc Vercryusse en Christ Baert, respectievelijk voorzitter en secretaris Unizo. We houden eraan om bij de opening van iedere nieuwe zaak aanwezig te zijn, vertelden ze beiden. De feestzaal kan ruim 200 pesonen staande en ruim 100 personen zittend herbergen.
Om 20.00 uur werd de deur van het vernieuwde café geopend en kon Kristof zijn eerste officiële pintje tappen. De openinguren zien er als volgt uit: maandag, woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag telkens van 10.30 tot 13.30 uur en van 16.30 tot 01.00 uur. zondag is het café geopend van 09.30 tot 13.30 uur en van 16.30 tot 01.00 uur. dinsdag is het de wekelijkse sluitdag.
Verder staan al een aantal activiteiten op het programma zoals: *in juni: WK voetbal, Engeland wereldkampioen is een gratis vat *in juli: genieten van de zomer op het tuinterras en de Tour de France, over bergen en dalen daar krijg je dorst van *in augustus is het zomeren op het tuinterras *in september zal de kaart nog uitgebreid worden met een aantal lekkere kleine gerechten en gaat Lets Dance van start met verschillende dansstijlen voor groot en klein. Meer info over Let's Dance: klik hier Verdere info 0498/ 77 53 84 Wie nog even wil terugblikken op het vorig artikel over Kristof Mommerency en Louise Castel klik hier.
Op zaterdagmorgen 29 mei sloot Sandrine Creteur samen met haar cursisten terug een reeks Fundance af. Dat deden ze met een open les. Iedere geïnteresseerde mocht een kijkje nemen naar wat er het afgelopen jaar geleerd werd. Zowel de volwassenen als de jeugd gaven er een korte demonstratie.
In september start er terug een reeks Fundance, de precieze datum van de eerste les staat nog niet vast en zal later bekend gemaakt worden. De lessen zullen terug doorgaan in de gymzaal van de Vrije Basisschool in de Koning Albertstraat 31 te Beveren-Leie en dat op zaterdagvoormiddag. Voor de volwassenen van 09.30 tot 10.30 uur, voor de jeugd (vanaf 9 jaar) van 10.30 tot 11.30 uur. Een reeks Fundance bestaat uit 12 lessen en kost voor de volwassenen 36 euro, jeugd onder de 16 jaar betalen 24 euro. Tijdens de schoolvakanties is er geen les. Op de kermis van Beveren-Leie zal de groep er optreden verzorgen en dat op zaterdag 4 september van 14.00 tot 14.30 uur.
Meer info bij de sportdienst Waregem, tel 056/ 60 07 44 of bij de lesgeefster Sandrine Creteur, gsm 0474/ 66 65 76.
