Een (heel warme) groet van zuster Leen Mestdagh vanuit Bafia 
Beste missievrienden,
Hierbij mijn brief in deze tijd van voorbereiden op Pasen

Bafia 15 februari 2024
Beste medezusters, beste familie, beste missievrienden,
Een (heel warme) groet vanuit Bafia bij het begin van deze veertigdagentijd. Warm, heel warm is het hier nu … binnenshuis 30° en buiten lopen de temperaturen op tot 40°. Toch houdt dit ons niet tegen om moedig verder weg te banen.

Terwijl ik hier aan het schrijven ben hoor ik de hamerkloppen van onze werkmannen die in volle zon op onze bouwwerf aan het werk zijn. Intussen is de bouw van ons Centrum voor Beroepsopleiding aan de tweede verdieping toe. Gisteren werkten de (vooral jonge) mannen tot drie uur in de morgen om de betonnen plaat te gieten.
Hun moed, hun vertrouwen, hun doorzettingsvermogen zijn te bewonderen. Ze hebben een heel sterke groepsgeest en weten wonderwel op mekaar in te spelen voor deze zo grote onderneming en dit “met de hand” !
Elke emmer beton wordt van hand tot hand tot boven gebracht …
Een spektakel dat je stil doet worden. Dankbaar om wat mogelijk wordt vanuit een moedig samenspel.

In deze warme dagen is onze mechanische waterpomp een punt van ontmoeten. Kinderen, jongeren komen langs om ‘wat water te drinken’. Het is een dankbare plaats voor een babbel, een schouderklop, een bemoedigend woord … Don Bosco had gelijk toen hij zijn jonge priesters aanmaande : “Loop naar de pomp”!

We hadden vorige week een heel mooi weekend in ons bisdom. Vanuit de jongerenpastoraal was er weekend voor spiritualiteit. Meer dan 500 jongeren kwamen er op af : een tocht, aanbidding, een onderricht van onze bisschop Mgr Emmanuel Dassi, een heel mooie eucharistie, een Bijbelkwis en dan de hele nacht gebed, zang en dans. De maaltijd had iets weg van een broodvermenigvuldiging. Alleen God weet hoe we het klaarden om aan al die jonge mensen een bord met rijst en een stuk kip te kunnen geven. We waren heel moe, maar het was een heel deugddoend ervaren van samen zijn en Hem aanwezig te mogen weten.

En dit in een wereld waar zoveel geweld en onrecht heerst. We zijn er niet van gespaard. In onze wijk die reeds gekend is als ‘gevaarlijk’ worden we de laatste tijd zo vaak geconfronteerd met geweld gepleegd door jonge mensen. We worden heel voorzichtig bij mogelijke verplaatsingen, vooral bij avond, maar ook overdag. In het begin van deze week stak een kerel, leerling aan het Technisch Lyceum, een jongen dood. Eén van onze beroepsleerlingen is momenteel in de gevangenis. Twee messteken in de bovenarm van ‘zijn vriend’ zorgden ervoor dat hij werd beschuldigd van moordpoging. En het houdt niet op … Zoveel verscheurdheid, zoveel eenzaamheid, … weinig familieleven.

Vanuit de positieve ervaringen blijven we geloven dat het kan : jonge mensen aantrekken om van hun leven iets moois te maken ; hen een opvoeding, een vorming aanbieden waardoor ze weerbaar worden om voor henzelf en hun familie in te staan ; hopend dat ze vanuit de waarden die ze bij ons meekrijgen iets moois van hun leven zullen terecht brengen.

En ze zijn er die jonge mensen. Vaak doordat ze het geluk hebben te mogen terugvallen op een goede thuis, een familie waar vader en moeder zorg dragen. Ook voor hen zorgen we voor aangepaste vormingsmomenten vanuit de roepingenpastoraal. We dromen samen van toekomst : Hoe een degelijk (christelijk) leven uitbouwen in familie ? Hoe een roeping tot religieus leven, leven als priester onderkennen en erop antwoorden ? Dit mondt dan uit op een meer persoonlijke begeleiding en ondersteuning voor hen die reeds een bepaalde keuze hebben gemaakt. Ze zijn niet met velen, maar ze zijn er … en ze zorgen ervoor dat we er kunnen blijven in geloven. Met hen kan er iets nieuws groeien … voor Kerk en voor wereld. Mijn schrijven wil vooral ook een dank zijn voor de zovele giften, zowel financieel als materieel, de tekens van meeleven en de concrete solidariteit. Het is een riem onder het hart, een steun voor wat we dagelijks proberen te doorleven.

Ik las laatst een heel treffende omschrijving die ik even vertaal. Het kan voor elk van ons een uitnodiging zijn in deze tijd van veertig dagen waarin we ons voorbereiden op Pasen. “Een missionair hart is zich bewust van zijn beperkingen en maakt zichzelf ‘zwak met de zwakken . . . alles voor alle mensen’. Het sluit zich nooit af, het trekt zich nooit terug in zijn eigen veiligheid, het kiest nooit voor de starheid in de zelfverdediging. De missionaris weet dat hij zelf moet groeien in het begrijpen van het evangelie en het onderscheiden van de wegen van de Geest, en dan geeft hij het goede dat mogelijk is, niet op, zelfs niet als hij het risico loopt vuil te worden met de modder van de weg.”
Ik wens aan elk van jullie, jullie families, jullie gemeenschappen een innig feest van Pasen, vanuit de zekerheid dat het LEVEN het haalt op de DOOD.
Verbonden van hieruit Zr Leen Mestdagh
Wie ons graag wil steunen kan dit
Rekeningnummer Iban: BE73 4256 1657 6960 - Bic : KREDBEBB - KBC, Brusselstraat 213, 1702 DILBEEK;
Met vermelding: Zr Leen MESTDAGH

Voor wie een fiscaal attest wenst
Iban: BE84 4358 0341 0159 - Bic : KREDBEBB VIA DON BOSCO, Guldendallaan 90, 1150 BRUSSEL
Met vermelding: Zr Leen MESTDAGH fiscaal attest gewenst

15-02-2024, 00:00 geschreven door Beverse Weetjes