Groep H, de naam achter o.a. Woningbouw Huyzentruyt Beveren-Leie beklimt Mont Ventoux
Groep H, de naam achter o.a. Woningbouw Huyzentruyt, BIK Woningen, Belim Bouwteam en Beyaert Construct, haalde vrijdagmorgen 18 mei met 25 collegas de top van de Mont-Ventoux.
Hoewel op de illustere berg de Britse wielrenner Tom Simpson tijdens de Tour de France van 1967 het leven liet, schrikt de uitdaging de deelnemers niet af. Het project Mont Ventoux is het gevolg van een spontane weddenschap, ontstaan tijdens een bedrijfsevenement. Dat wil echter niet zeggen dat we de onderneming niet vanaf dag één met de nodige ernst hebben opgevat. Het vermijden van onnodige risicos door een goede begeleiding, was voor ons prioritair, aldus Joris Ockier, CEO.
De maanden van training en voorbereiding hebben hun doel bereikt. Onze beklimming mocht geen toevalstreffer zijn. Sinds vorig jaar in oktober begonnen 25 collegas aan de uitdaging die het uiterste van zichzelf zou vragen. Het team telde dan wel Jean-Marie Wampers (ex-winnaar Parijs-Roubaix) en Stan Tourné (ex-wereldkampioen puntenkoers op de piste) onder zijn leden maar voor de meeste anderen was de trainingsweg naar de Ventoux lang. Zich als wielerliefhebber in het Vlaamse land iets voorstellen bij een 21,5 kilometer lange klim, is niet evident en dus legde iedereen de voorbereidingslat maar meteen hoog.
Een deskundige uitleg door Egwin Ponnette van het Preventielab, begeleiding door het gespecialiseerde fiets-evenementenbureau Flamme Rouge en tientallen trainingsritten moesten er voor zorgen dat elk van de meereizende fietsers de top haalt. Samen naar de top, is inderdaad ons motto. We hebben dit ook duidelijk geafficheerd op de muur van een van onze bedrijfsgebouwen langs de E40 in Melle. De uitdaging leeft binnen het bedrijf. Via onze interne communicatiekanalen kon elkeen de voorbereidingen volgen.
De weersomstandigheden, de gevreesde vijand op de Ventoux, waren ons niet goed gezind gaat Ockier verder. Regen, kou en wind maakten de beklimming extra zwaar maar de lange voorbereiding extra lonend voor deze pedaalridders uit Beveren-Leie en Sint-Pieters-Leeuw. De beste tijd klokte af op 1u43, best een aardige tijd met inbegrip van een lekke band. 3u15 na de start kwam ook de laatste boven, na een lange rit door kou, wind en regen. Wat het volgend jaar wordt, dat weten ze nog niet bij Groep H maar de kans op een Galibier of een Madeleine wordt toch erg hoog ingeschat en dan liefst met nog meer deelnemers.
Deze uitdaging scheelt niet erg veel met het echte bedrijfsleven. vervolgt de initiatiefnemer. Al gaat de bouw vandaag door een dal, Groep H slaagt er dit jaar in meer verkoop te realiseren dan vorig jaar. Een uitdaging waar we als team elke dag moeten voor knokken en werken. Een bouwbedrijf dient zijn visie op de woonmarkt van morgen klaar te hebben en met onze kaart van Betaalbaar Wonen hebben we alvast al flink wat kilometers op de teller. De hellingen zijn steil, de bochten scherp maar het doel is duidelijk. besluit hij.
Met 25 op de Ventoux: the only way is up
De 25 Ventouristen zitten terug op zeespiegelhoogte. Dat was vrijdagmorgen wel iets anders. Om kwart voor één bereikte de eerste de top op 1912 meter hoogte, na een rit van 1u43min door regen, kou, wind en een platte band.!
De trainingsrit van 35 km op donderdagavond beloofde nochtans iets anders. Een zonnige start, rustig tempo, een afgetraind peloton door de prachtige Provence, keurig in uniforme sporttenue. Morgen zou een makkie worden, zoveel was duidelijk.
Maar dat was buiten de weergoden gerekend.
Het ontbijt werd genomen onder een grijs overtrokken hemel, een koude bries en een gezapig regentje. De opwarmingsrit van 25 kilometer naar de voet van de berg zorgde dan ook eerder voor onderkoeling en verstijfde spieren. De bedrijfstruitjes zou niemand nog te zien krijgen; ze werden haastig weggestopt onder extra regenjassen, fleeces en bodywarmers.
Om 11u00 werd het startschot gegeven. Weg is alles competitiviteit enkel boven raken op eigen tempo is nog de boodschap. Alle chronos op nul. Klikpedalen vast, schoenbeschermers dichtgesnoerd, regenjas tot aan de kin en go! Succes aan zij die zouden sterven.
Wat de eerste 5 rustige kilometers hadden moeten worden met maximum 5° helling, werd een gevecht met de tegenwind en dan moest na St-Estève nog de eerste strook van 10° komen. De lange steile weg door het bos gaf dan wel iets meer beschutting tegen regen en wind. Eenmaal uit het bos zorgde de herbevoorrading aan Chalet Renard voor frisse energie om de laatste 6 kilometer aan te vatten onder warempel een schuchtere kleine zonnestraal. Wie al zou overwogen hebben het bij de eerste 15 kilometer te houden werd met banaan, pepdrank en evenveel peptalk naar het weerstation op 1912 meter hoogte gestuurd. The only way is up! De entourage van collega-supporters was dan ook even professioneel als de beklimming van de renners.
3u15 na de start haalde de laatste moedige deelnemer de eindmeet warmgeknuffeld door het ontvangstcomité; moe, nauwelijks de weg uit de klikpedaal vindende maar o zo blij, tevreden, fier, euforisch
klaar om de afdeling tot aan de Chalet Renard te trotseren. Met natte kleren, tegen 50 km/h in de regen en hooguit 5°, waren meerdere warme koppen chocomelk nodig om de bijna bevroren handen weer op temperatuur te brengen.
En jawel, eenmaal bijna terug aan het hotel scheen de zon, werd het warm, tijd voor een terrasje bij 20 graden, de heroïsche verhalen en de wilde plannen voor de volgende uitdaging. De Galibier of de Madeleine? Tenzij er nog iets straffers bestaat J.
Uiteindelijk haalden ondanks 3 platte banden alle collegas de top, behalve één pechvogel, die zowat op alles voorbereid was, maar niet op een gemene rugpijn. Een schitterend resultaat. Wat een goed gevoel.
We zitten ondertussen terug op de bus; een rustig muziekje, een paar slapenden en één met zijn portable het verslag moet er zijn!
Kathleen Heyde, Wagenaarstraat 33, 8791 Beveren-Leie 056/736 776
21-05-2012, 00:00 geschreven door Beverse Weetjes
|
