Valerie Vervaecke uit Beveren-Leie bedwingt ondanks Multiple Sclerose de Mont Blanc

“Zonder hulp was ik al na twee uur gestopt"
Valerie Vervaecke (41), die aan Multiple Sclerose lijdt, heeft haar grenzen enorm verlegd. Samen met lotgenoten bedwong ze afgelopen zaterdag (26-09-'19) de Mont Blanc, de hoogste berg in de Alpen en meteen ook één van de de hoogste van Europa. Het initiatief kwam er van de Belgian Air Force en de MS-Liga, die om de twee jaar landgenoten met MS begeleidt naar het dak van Europa.

"Samen met tachtig MS-patiënten (veertig Vlaamse en veertig Waalse, red.) ben ik de uitdaging aangegaan", begint Valerie haar verhaal. "Na diverse testwandelingen in Dinant en het Zoniënwoud konden we al vlug twintig kilometer aan. Tijdens de 'inlevingsdagen' in Chamonix, deelde ik de kamer met de Kempense dames Tamara en Iris en de Oost-Vlaamse Isabelle.

Afgelopen zaterdag was het dan zover. Om halfacht vertrokken we voor de grote onderneming. Vanuit ons sporthotel ging het richting Plan de l'Aiguille du Midi, gelegen op 2.342 meter hoogte.
Geen eenvoudige opdracht maar eens te meer gemotiveerd om de flanken van deze prachtige berg te trotseren en te genieten van het prachtige uitzicht op het blauwe meer en de grootste gletsjer van Europa." Valerie blijft niet bij de pakken zitten en wou bewijzen dat ze nog heel wat in haar mars heeft. Ze kwam via de MS-Liga in contact met 'Comopsair goes MS', een initiatief van de Belgian Air Force.
Veertig militairen van de Staf van de Luchtmacht begeleiden tweejaarlijks mensen met Multiple Sclerose tijdens bergbeklimmingen, samen met de MS-Liga. Na driemaal de Mont Ventoux werd nu de Mont Blanc, die in totaal ruim 4.810 meter hoog is, de nieuwste uitdaging.

Valerie (tweede van rechts) werd tijdens de beklimming geflankeerd door Bart, Tamara, Marc, Iris, Stijn, Bruno en Isabella.

Enorme uitputtingsslag
Valerie begon de tocht met heel veel goesting, maar kreeg het al na twee uur heel lastig en was meteen uitgeput. "Zonder de overredingskracht van onze buddy's Marc, Stijn, Bart en Bruno hield ik het zeker dan al voor bekeken. Ze spraken zo overtuigend op me in dat ik de moed en opoffering vond om het vol te houden. Na negen uur en een tocht van veertien kilometer, hebben we met 135 wandelaars (patiënten en buddy's, red.) een hoogteverschil van 1.880 meter afgelegd. De beklimming was een grote uitdaging, een enorme uitputtingsslag en een zoektocht naar de limieten van lichaam en geest. De ontlading en emotie bij het behalen van de eindstreep was zeer groot bij iedere deelnemer. Het waren vier fantastische dagen. We zijn vrienden voor het leven geworden. Via WhatsApp blijven we in contact met elkaar. We opperen nu al de ambitie om over twee jaar een gelijkaardige expeditie te doen."

In tegenstelling tot wat bijna iedereen denkt, is Multiple Sclerose geen spierziekte", verduidelijkt Valerie. "Het is een ongeneeslijke chronische aandoening van het centraal zenuwstelsel, waarbij ontsteking leidt tot schade aan zenuwbanen en hun omhulsel. De ziekte leidt tot verschillende (on)zichtbare symptomen en het ziekteverloop is onvoorspelbaar en divers. De beschermende myelinelaag rond de zenuwen in de hersenen en het ruggenmerg wordt aangetast, waardoor de normale geleidingen van prikkels langsheen de zenuwbanen verstoord of onderbroken worden."

Bij Valerie werd MS drie jaar geleden vastgesteld.
"Na een zware opstoot verloor ik het gevoel in de linkerhelft van mijn lichaam, duim en wijsvinger. De eerste jaren waren zeer grillig met constante vermoeidheid, branderig gevoel en evenwichtsproblemen. Ik wisselde al vlug van eerstelijnsmedicatie naar tweedelijnsmedicatie en de MS werd toch ietwat rustiger.
Ik bleef tot vorig schooljaar fulltime aan de slag als kleuterjuf in de Vrije Basisschool van Beveren-Leie. Maar de combinatie werken, gezin en MS was moordend. 's Avonds zat ik telkens om 19 uur in bed en in het weekend vaak een hele dag. In samenspraak met mijn neuroloog ben ik vanaf heden deeltijds aan het werk als zorgcoördinator in dezelfde school.
Met de steun van mijn gezin, familie, vrienden, directie en collega's sla ik me erdoor."
Valerie is getrouwd met Robby Meyhui (45) en woont in de Poekelaan in Beveren-Leie. Ze zijn de ouders van de tweeling Baptiste en Emile (12). Valerie deed vroeger judo en behaalde met succes een bruine gordel. (PPW)

Valerie Vervaecke blikt terug op haar avontuur.

Met dank aan de Krant van West-Vlaanderen, editie Het Wekelijks Nieuws/Waregem om dit artikel hier te mogen publiceren.

05-10-2019, 00:00 geschreven door Beverse Weetjes