|
Beverna Cum Laude 2024
Sinds 2003 riddert het Feestcomité, op voordracht van de Beverse bevolking, een verdienstelijk persoon, groep,.....in de orde 'Beverna Cum Laude'. Dit jaar was deze eer weggelegd voor Jan Meersman. Hierbij geven we graag het dankwoord van Jan mee.
Aan elk van u een goeie avond (om het met de woorden van een andere Jan -gewezen TV-anker, Jan Becaus- te zeggen). Bedankt, Schepen Rik voorjouw - in de vertrouwde eigen stijl - geanimeerde toespraak en het positief en helder samenvattend overzicht van mijn curriculum vitae. Bedankt dat ik, als heel erkentelijke gehuldigde, nog één en ander mag vertellen, in het bijzijn van het bestuur van ons Gemeentelijk Feestcomité, enkele eerdere gelauwerden/ereleden 'Beverna Cum Laude' en een aantal mensen, dat hier op deze academische zitting aanwezig wilde zijn, waaronder familieleden, vrienden, ex- collega's,... allemaal mensen, die me nauw aan het hart liggen. Ik zal proberen het kort te houden...! '
Oef' hoor ik een paar mensen denken, waaronder zeker onze dochter, Marie-Ange, die me vooraf zei: "Pa, weer niet te lang speechen, hé!" lk zal haar aanbeveling dan maar opvolgen. Bij de opvoeding van hun kinderen zorgen de ouders voor hen met raad en daad en een ruime dosis levenswijsheid. Maar wanneer die ouders oud/ouder worden, moeten ze dan ook af en toe eens naar hun kinderen kunnen luisteren! Of niet soms? En dat lukt wel, denk ik...
lk had in en sinds mijn schooltijd als directeur de reputatie van soms nogal uitvoerig het woord te voeren, maar pas op latere leeftijd besefte ik - men is nooit te oud om te leren - dat het een edele woordkunst is om wat je wil vertellen: kernachtig, krachtig en bondig te houden. Sommigen leren dat blijkbaar nooit! Ik ben één van hen. Sorry, maar vanavond moet dat lukken bij het begin van nog maar eens een traditionele, veelbelovende Beveren Kermis. Bedankt leden/ridders van ons Bevers Gemeentelijk Feestcomité, dat telkenjare, na een intense, maandenlange voorbereiding, erin slaagt om met een aantrekkelijk kermisprogramma voor de dag te komen: heel genietbaar, sfeervol en ontspannend voor jong, minder jong en oud. Bewonderenswaardig!
Bedankt voor deze warmhartige huldiging als erelid 'Beverna Cum Laude', waarbij ik in de voetsporen mag treden van vroeger gelauwerde Beverse mensen die ik ken of gekend heb en die me heel genegen zijn. Bedankt ook voor het geschenk, een origineel en stijlvol kunstwerk van de hand van Bevernaar, Nico Sabbe.
Bij het overschouwen van de leden van het Feestcomité, stel ik vast dat een kleine helft uit ex-leerlingen bestaat van de toenmalige Gemeentelijke Jongensschool. Als kersverse onderwijzer leerde ik Rik kennen. Hij zat toen in het tweede leerjaar (nog in het oud - intussen afgebroken- schoolgebouw) en viel me tijdens de speeltijden op door zijn enthousiast, heftig, maar sportief voetbalspel. De microbe zat er toen al in... Bram, Brecht, Pieter en Pietro waren 4 voorbeeldige, rustige en gemotiveerde leerlingen in mijn vierde leerjaar in de nieuwe school. Ik bewaar aan elk van hen goeie herinneringen en zie ze nog zo 'zitten' in de klas. En ze zijn nog 'geen haar veranderd...!' Marleen zat niet bij mij in de klas... maar is mijn gedreven collega in de Lokale Werkgroep van het OC 't Klokhuis/De Kernelle.
Het thema van dit kermisweekend vind ik heel goed gekozen. Back to the sixties, 'Flower Power', uit de late jaren '60 met het grandioos muziekfestival van Woodstock en in de vroege jaren '70 met het overdonderend festival op het eiland Wight. De hippierage drukte zich uit in kleurige kleding en attributen, originele revolutionaire haardracht en aanverwante toestanden onder het motto van 'Make love, not war'. Van thuis uit mocht ik daar echter niet aan meedoen... naar de sixties-muziek luisteren kon gelukkig wel! Persoonlijk was en ben ik nog steeds een grote fan en zelfs -al zeg ik het zelf- kenner van de muziek uit die jaren, met talrijke herinneringen aan een onbezorgde jeugd en...een strenge opvoeding. Maar ondanks mijn grote liefde voor de muziek van toen: de popmuziek, Rock & Roll, Country & Western, het Franse Chanson en het nederlandstalige luisterlied, is mijn absolute favoriet een compositie uit de jaren '80: 'The Mission', aangrijpende filmmuziek van Ennio Morricone. In diverse interviews/gesprekken met bekende en minder bekende Vlamingen op de radio, o.a. gepresenteerd door Christel van Dyck, Peter Van de Veire, Fried'l Lesage, wordt vaak gevraagd naar hun lievelingsnummer en waarom.
Wel, beste mensen, dat van mij is 'The Mission', mijn levens-' leitmotiv', zoals men in het Duits zegt, of leidmotief. De betekenis ervan is: 'missie', 'opdracht', 'taak',... Dat heb ik proberen te volbrengen als een rode draad, een vast gegeven, dat telkens terugkeert in mijn levensverhaal en dat alle gebeurtenissen sinds mijn kindertijd meanderend met elkaar verbindt: Als eerste: mijn missie in het verenigingsleven vanaf de leeftijd van 10 jaar. Als tweede: mijn onderwijsopdracht gedurende 40 jaar, waarbij ik probeerde mensen, groot en klein, te begeleiden en te motiveren en te zorgen voor hun welbevinden, toewijding, inzet en verbondenheid. Als derde 'mission': mijn taak als gepensioneerde, als oudere in het vrijwilligerswerk, om een goeie schakel te zijn en te blijven in de maatschappij, in het sociale leven.
Amper 11 dagen na mijn oppensioenstelling op 30 juni 2007, deed Nico me het voorstel om me te helpen hoeden voor 'rust roest' en mijn engagement te vragen voor een taak als bestuurslid in het 't Klokhuis/De Kernelle. Ondanks het steeds drukkere, veelzijdige werk als financieel verantwoordelijke van ons Ontmoetingscentrum, koester ik de gelegenheid en de kansen voor de vele, vrijwel dagelijkse sociale contacten met vooral mensen uit het verenigingsleven en andere huurders. lk besef heel goed dat, als morgen de vrijwilligers wegvallen, het verenigingsleven om zeep is en het land misschien failliet. We hebben mensen nodig, die zeggen: “Ik wil iets voor jou doen, zonder daar iets voor terug te vragen of te krijgen." En zo'n ingesteldheid, zo'n mentaliteit houdt de maatschappij gezond.
Maar... net als elke medaille, heeft ook de levensmedaille twee kanten...Mocht ik de eerste paar decennia van mijn gezinsleven overdoen, dan zou ik er toch proberen vaker te zijn voor mijn eigen kinderen. Ik werd soms teveel opgeslorpt door het verenigingsleven en door mijn job in het onderwijs, zelfs in het weekend en in de vakantie. Dat had ik wellicht anders moeten aanpakken. Niet omdat ik denk dat mijn kinderen me hard gemist hebben, maar omdat ik al sinds meer dan 20 jaar, en vooral sedert mijn pensioen, dank zij de vele heerlijke momenten met mijn kleinkinderen, zie wat ikzelf toen gemist heb.
Persoonlijk heb ik in het leven van elke dag dikwijls ervaren dat ik goed met kinderen kan/kon omgaan, maar ik voel dat het vroeger in het eigen gezin te weinig was. Op heel wat momenten was ik er dan wel en de kwaliteit ervan maakte gelukkig de kwantiteit goed, dacht ik en hoop ik. En toch mag ik ervan overtuigd zijn dat onze kinderen, Marie-Ange en Steven een gelukkige, intens beleefde jeugd hebben gehad...De ene helaas een stuk minder lang dan de andere. Marie-Luce, mijn echtgenote, drong erop aan om die medaille ook even naar de glanzende voorkant om te kantelen, om te kijken naar de grote voldoening, dankbaarheid, genegenheid en waardering die ze uitstraalt en die ik steeds mocht ervaren.
Die gevoelens vanwege de Beverse gemeenschap worden vanavond nog eens bevestigd bij mijn erkenning als erelid 'Beverna Cum Laude', dank zij het Feestcomité en o.a. jullie allen hier aanwezig. Ik word er echt door getroffen. Bedankt aan iedereen.
Ik wil eindigen met de beklijvende woorden van de beroemde Franse schrijver en staatsman uit de 19 de eeuw, Victor Hugo. Ze zijn niet 'misérables', maar blijvend actueel en realistisch: ”De geest wordt rijk door wat hij ontvangt. Het hart wordt rijk door wat het geeft.”
Bedankt voor jullie gewaardeerde aandacht.
Beverse Weetjes wenst Jan alvast een dikke proficiat!
29-08-2024, 00:00 geschreven door Beverse Weetjes
|
